meanwokman
9th June 2012, 14:25
อาจจะมีคำหยาบเยอะน่ะครับแต่คงไม่มีใครคุยกะเพื่อนตอนมัธยมหรือชั่วชีวิตว่า คุณกับผมหลอกใช้ใหม ?
พล็อตเรื่องแนวเพ้อฝันมากมายซึ่งคนในนี้คงเบื่อกันแล้วแต่ก็พยายามจะใช้ความรู้สึกของเพื่อนมาเขียน
ถ้าคุณได้เริ่มอ่านแล้วขอให้อ่านให้จบน่ะครับ
#ดันเจี้ยนที่ 1# วันมหัศจรรย์
สวัสดีครับผมชื่อ มีน เป็นเด็กมัธยมปลายธรรมดา ๆ ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวและไม่มีเพื่อนมากนัก แต่สิ่งที่เป็นเพื่อนผมเสมอคือการ์ตูนและเกม ผมก็คงเป็นเหมือนเด็กธรรมดา ทั่ว ๆ ไปที่ติดของพวกนี้ แต่ผมกับมีความคิดที่แตกต่างจากเด็กวัยเดียวกัน คือผมมักจะชอบโยงเรื่องหรือเอาการ์ตูนเกมมารวมกัน ผมเคยคิดสนุก ๆ ขึ้นมาว่าถ้าเราเป็นเหมือนตัวละครในเกมก็คงดี เพราะตายแล้วเราก็สามารถชุบชีวิตได้ เป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ในโลกจริง ผมจึงหลงใหลในความสนุกและความมหัศจรรย์ของมันและเรื่องทั้งหมดมันก็เริ่มจากความครั่งใคล้ของผมเอง................
วันที่ 2 มิถุนายน 2755 วันที่ผมขึ้น ม.5 ตอนนี้รอบกายของผมนั้นมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าไปมากทีเดียวมีทั้ง รถที่ล้อไม่ติดพื้น ลอยอยู่บนอากาศ และที่สำคัญสิ่งที่ผมรอมานานคือ เครื่องเล่นเกมเสมือนจริงที่สามารถเล่นได้ในแล้วเจอหน้าเหมือนชีวิตจริงกันเลยทีเดียวแล้ววันนี้เป็นวันที่เปิดขายเครื่องนี้เป็นวันแรก มันเรียกว่า CONTRA QUEST เป็นเครื่องที่ได้พิสูจน์ทฤษฏี คลื่นสมองเวลาเรานอนหลับ แปรให้เปลี่ยนเป็นพลังชนิดหนึ่งที่เรียกกันอย่างสนิทปากว่า พลังจิต เป็นการฝ่าวงการวิทยาศาสตร์โดย ดร.ดารากร แต่นั้นไม่ใช้ประเด็น เพราะผมอดตังค์ซื้อข้าวเพื่อมาซื้อเกมนี้กันเลยทีเดียว หลังจากที่ผมเล่า
เรื่องหรือคุยกะตัวเองมานานวันนี้ก็จบการ ปฐมนิเทศพอดี นร.ปีนี้เยอะกว่าทุกปีและแน่นอน
หัวข้อสนธนาต้องเป็นเรื่องที่ผมคิดอยู่เป็นแน่ อย่างเด็ก ม.4 คนนั้น
"เฮ้ย...วันนี้***จะไปซื้อเกมใหม่ป่าวว่ะ" เด็กหัวเกรียนคนแรกพูดขึ้น
"เออว่ะกูเอาตังค์มาแล้วเว้ย -3-" หัวเกรียนเบอร์สองตอบ
นั้นไงผมคิดผิดเสียที่ไหนวันนี้คงจะเรียนสนุกเป็นพิเศษ ผมคิด
"เฮ้ย..ปิดเทอมเป็นไงว่ะไอ้มีน" ปธานหรือ ปั้ม เพื่อนผมถาม
"เออก็ดีเมื่อวานพึ่งเจอกันที่บ้าน***ถามกูทำ*****ไร - - " ผมตอบ
"ก็เห็นทุกคนเขาทักกันงี้ไง***กูอยากอินเทรนบ้าง" ไอ้เพื่อนตัวดีตอบ
"เออ...วันนี้กูได้ยินว่ามีซ้อมเชียร์นี้หว่า เอาตั้งแต่เปิดเรียนเลยเหรอว่ะ" ผมถามมัน
"เออ****เหนื่อยแต่เช้า ****วันนี้กะจะไปซื้อเกมใหม่กับ***ซักหน่อยไม่ว่างเลย"
"อ้อ วันหลังก็ได้"
"เห้ย*** 2 คนทำไรกันอยู่ว่ะ" เพื่อนสนิทคนที่ 2 ใน รร.ผมทัก
"อ้าว..ไอ้ทรัพ เป็นไงบ้างว่ะ ***สูงขึ้นป่ะเนี้ย" ผมถามมัน
ไอ้ทรัพ เป็นเพื่อนคู่หูกับผมเลยทีเดียวเพราะมันกับผม นิยมชมชอบในเกมเหมือนกัน มีรึวันนี้มันจะพลาด ผมเลยถามมันไป
"เห้ยทรัพวันนี้ไปซื้อเกมกับกูป่าวคืนนี้จะได้เจอกัน" ผมถามอย่างรู้ใจมันยิ้มแล้วตอบกลับมาว่า
"กูไม่พลาดหลอก*** มันหัวเราะ"
"อ้าวพอทรัพมา***ลืมกูเลยเหรอไอ้มีนเออชั่งเหอะกูไปทำเชียร์ล่ะ"
ว่าแล้วมันก็เดินสะบัดสะบิ้งไปตามทางเดินระเบียง
"เออใกล้เวลาเรียนแล้วกูไปก่อนน่ะมีน" ไอ้ทรัพพูดจบก็เดินไปเลย
วันนี้ ผมไม่มีสมาธิเลยการเรียนเลย เพราะสมาธิไปอยู่กลับเครื่องเกมรุ่นใหม่ล่าสุดเรียบร้อยแล้ว
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!
อาเสียงสวรรค์ เสียงที่ผมรอคอยมาทั้งวัน ผมรีบเก็บกระเป๋าและรีบสับขาหลอกไปหน้าห้องไอ้ทรัพแล้วรีบมอง หามัน ทันใดนั้นผมก็เห็นคนวิ่งนำหน้าผมแล้ว
ตะโกนว่า
"ไอ้*****มีน***วิ่งเร็วดิว่ะเด๋วหมาก็คาบเกมกูไปแดกหรอก ยังมาทำหน้าเด๋ออีก" มันตะโกน
"เอ้า***** กูรอ***ไงรีบสับขาหลอกมาหา***อะ" ผมวิ่งตามมันมาข้างล่างตึกอย่างรวดเร็ว
"เออรีบไปร้านเฮีย โป้ง ดีกว่ากูโทรไปจองแล้ว***" คนชอบวางแผนพูด
"****เข้ ***เจ๋ง***อะ" ผมตอบแบบยิ้ม ๆ
"เออ..แต่เฮียแก่บอกว่าถ้าไปช้าก็ไม่เก็บน่ะเว้ย" ไอ้ทรัพพูด
ตอนนี้ผมกับไอ้ทรัพ อ่ะผมลืมบอกไปว่าไอ้ทรัพเนี้ย มันใส่แว่นตัวเล็กหน้าตี๋ ผมเลยชอบเรียกมันว่าไอ้แว่นบ่อยๆ ตอนนี้ผมวิ่งมาด้วยความเร็วจนถึงหน้าร้านที่มีร้านคนออหน้าร้านจนล้นออกมานอกถนน นั้นคือร้าน เฮียโป้ง นั้นเอง
"ไอ้***มีคนเร็วกว่ากูอีกเหรอ สงสัย รร.อื่นด้วยว่ะ" ไอ้ทรัพขยับแว่น
"***แทรกตัวแล้วเอาตังค์ไปจ่ายดิ๊ทรัพ" ผมควักตังค์ส่งให้มัน
"ไอ้***ใช้กูตลอด" มันคว้าตังค์แล้วมุดเข้าไปในฝูงชน
ผ่านไป 15 นาที ผมไปซื้อข้าวมา 2 กล่อง ไอ้ทรัพยังไม่ออกมาเลยผมเริ่มคิดว่ามันได้มาป่าวว่ะ
"เฮ้ยมีนกูได้มาแล้ว !!!" ไอ้ทรัพยืนถือถุงกล่องเกมอยู่ในมือสภาพเหมือนไปฟัดกะหมาทั้งฝูงมา
ผมมองมันแล้วยื้นข้าวให้มันแล้วพูดว่า
"เอ้าข้าวไอ้***ดูเหมือน***เสียพลังงานมาก" ผมให้มันแล้วผมก็หยิบกล่องเกมมากล่องมาใส่กระเป๋า
"เออไอ้***เมื้อกี้คน****เยอะมากเกือบได้ผัวแล้ว***" ไอ้ทรัพทำหน้าขนลุก
ผมหัวเราะในท่าทางของมัน ในขณะที่ผมรอไอ้ทรัพกินข้าวอยู่ข้าง ๆ อยู่นั้น ผมก็เห็นเด็กผู้หญิงใส่แว่นหน้าตาจิ่มลิ่มคนหนึงเดินออกมาจากร้านเฮียโป้งพร้อมเครื่องเกมในมือ
"เห้ยไอ้มีนพ่อกูโทรมาแล้วว่ะ" ไอ้ทรัพสะกิด
"อะ..เออ ***ไปเหอะ" ผมหันไปมองมัน
ไอ้ทรัพเดินไปที่ ๆ มันนัดพ่อเอาไว้ ผมเลยหันไปมองผู้หญิงคนเมื่อกี้ แต่ก็ไม่อยู่แล้วผมถอนหายใจแล้ว
วิ่งกลับบ้านไป................
ขอบคุณที่อ่านครับ
พล็อตเรื่องแนวเพ้อฝันมากมายซึ่งคนในนี้คงเบื่อกันแล้วแต่ก็พยายามจะใช้ความรู้สึกของเพื่อนมาเขียน
ถ้าคุณได้เริ่มอ่านแล้วขอให้อ่านให้จบน่ะครับ
#ดันเจี้ยนที่ 1# วันมหัศจรรย์
สวัสดีครับผมชื่อ มีน เป็นเด็กมัธยมปลายธรรมดา ๆ ผมเป็นคนค่อนข้างเก็บตัวและไม่มีเพื่อนมากนัก แต่สิ่งที่เป็นเพื่อนผมเสมอคือการ์ตูนและเกม ผมก็คงเป็นเหมือนเด็กธรรมดา ทั่ว ๆ ไปที่ติดของพวกนี้ แต่ผมกับมีความคิดที่แตกต่างจากเด็กวัยเดียวกัน คือผมมักจะชอบโยงเรื่องหรือเอาการ์ตูนเกมมารวมกัน ผมเคยคิดสนุก ๆ ขึ้นมาว่าถ้าเราเป็นเหมือนตัวละครในเกมก็คงดี เพราะตายแล้วเราก็สามารถชุบชีวิตได้ เป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ในโลกจริง ผมจึงหลงใหลในความสนุกและความมหัศจรรย์ของมันและเรื่องทั้งหมดมันก็เริ่มจากความครั่งใคล้ของผมเอง................
วันที่ 2 มิถุนายน 2755 วันที่ผมขึ้น ม.5 ตอนนี้รอบกายของผมนั้นมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าไปมากทีเดียวมีทั้ง รถที่ล้อไม่ติดพื้น ลอยอยู่บนอากาศ และที่สำคัญสิ่งที่ผมรอมานานคือ เครื่องเล่นเกมเสมือนจริงที่สามารถเล่นได้ในแล้วเจอหน้าเหมือนชีวิตจริงกันเลยทีเดียวแล้ววันนี้เป็นวันที่เปิดขายเครื่องนี้เป็นวันแรก มันเรียกว่า CONTRA QUEST เป็นเครื่องที่ได้พิสูจน์ทฤษฏี คลื่นสมองเวลาเรานอนหลับ แปรให้เปลี่ยนเป็นพลังชนิดหนึ่งที่เรียกกันอย่างสนิทปากว่า พลังจิต เป็นการฝ่าวงการวิทยาศาสตร์โดย ดร.ดารากร แต่นั้นไม่ใช้ประเด็น เพราะผมอดตังค์ซื้อข้าวเพื่อมาซื้อเกมนี้กันเลยทีเดียว หลังจากที่ผมเล่า
เรื่องหรือคุยกะตัวเองมานานวันนี้ก็จบการ ปฐมนิเทศพอดี นร.ปีนี้เยอะกว่าทุกปีและแน่นอน
หัวข้อสนธนาต้องเป็นเรื่องที่ผมคิดอยู่เป็นแน่ อย่างเด็ก ม.4 คนนั้น
"เฮ้ย...วันนี้***จะไปซื้อเกมใหม่ป่าวว่ะ" เด็กหัวเกรียนคนแรกพูดขึ้น
"เออว่ะกูเอาตังค์มาแล้วเว้ย -3-" หัวเกรียนเบอร์สองตอบ
นั้นไงผมคิดผิดเสียที่ไหนวันนี้คงจะเรียนสนุกเป็นพิเศษ ผมคิด
"เฮ้ย..ปิดเทอมเป็นไงว่ะไอ้มีน" ปธานหรือ ปั้ม เพื่อนผมถาม
"เออก็ดีเมื่อวานพึ่งเจอกันที่บ้าน***ถามกูทำ*****ไร - - " ผมตอบ
"ก็เห็นทุกคนเขาทักกันงี้ไง***กูอยากอินเทรนบ้าง" ไอ้เพื่อนตัวดีตอบ
"เออ...วันนี้กูได้ยินว่ามีซ้อมเชียร์นี้หว่า เอาตั้งแต่เปิดเรียนเลยเหรอว่ะ" ผมถามมัน
"เออ****เหนื่อยแต่เช้า ****วันนี้กะจะไปซื้อเกมใหม่กับ***ซักหน่อยไม่ว่างเลย"
"อ้อ วันหลังก็ได้"
"เห้ย*** 2 คนทำไรกันอยู่ว่ะ" เพื่อนสนิทคนที่ 2 ใน รร.ผมทัก
"อ้าว..ไอ้ทรัพ เป็นไงบ้างว่ะ ***สูงขึ้นป่ะเนี้ย" ผมถามมัน
ไอ้ทรัพ เป็นเพื่อนคู่หูกับผมเลยทีเดียวเพราะมันกับผม นิยมชมชอบในเกมเหมือนกัน มีรึวันนี้มันจะพลาด ผมเลยถามมันไป
"เห้ยทรัพวันนี้ไปซื้อเกมกับกูป่าวคืนนี้จะได้เจอกัน" ผมถามอย่างรู้ใจมันยิ้มแล้วตอบกลับมาว่า
"กูไม่พลาดหลอก*** มันหัวเราะ"
"อ้าวพอทรัพมา***ลืมกูเลยเหรอไอ้มีนเออชั่งเหอะกูไปทำเชียร์ล่ะ"
ว่าแล้วมันก็เดินสะบัดสะบิ้งไปตามทางเดินระเบียง
"เออใกล้เวลาเรียนแล้วกูไปก่อนน่ะมีน" ไอ้ทรัพพูดจบก็เดินไปเลย
วันนี้ ผมไม่มีสมาธิเลยการเรียนเลย เพราะสมาธิไปอยู่กลับเครื่องเกมรุ่นใหม่ล่าสุดเรียบร้อยแล้ว
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!
อาเสียงสวรรค์ เสียงที่ผมรอคอยมาทั้งวัน ผมรีบเก็บกระเป๋าและรีบสับขาหลอกไปหน้าห้องไอ้ทรัพแล้วรีบมอง หามัน ทันใดนั้นผมก็เห็นคนวิ่งนำหน้าผมแล้ว
ตะโกนว่า
"ไอ้*****มีน***วิ่งเร็วดิว่ะเด๋วหมาก็คาบเกมกูไปแดกหรอก ยังมาทำหน้าเด๋ออีก" มันตะโกน
"เอ้า***** กูรอ***ไงรีบสับขาหลอกมาหา***อะ" ผมวิ่งตามมันมาข้างล่างตึกอย่างรวดเร็ว
"เออรีบไปร้านเฮีย โป้ง ดีกว่ากูโทรไปจองแล้ว***" คนชอบวางแผนพูด
"****เข้ ***เจ๋ง***อะ" ผมตอบแบบยิ้ม ๆ
"เออ..แต่เฮียแก่บอกว่าถ้าไปช้าก็ไม่เก็บน่ะเว้ย" ไอ้ทรัพพูด
ตอนนี้ผมกับไอ้ทรัพ อ่ะผมลืมบอกไปว่าไอ้ทรัพเนี้ย มันใส่แว่นตัวเล็กหน้าตี๋ ผมเลยชอบเรียกมันว่าไอ้แว่นบ่อยๆ ตอนนี้ผมวิ่งมาด้วยความเร็วจนถึงหน้าร้านที่มีร้านคนออหน้าร้านจนล้นออกมานอกถนน นั้นคือร้าน เฮียโป้ง นั้นเอง
"ไอ้***มีคนเร็วกว่ากูอีกเหรอ สงสัย รร.อื่นด้วยว่ะ" ไอ้ทรัพขยับแว่น
"***แทรกตัวแล้วเอาตังค์ไปจ่ายดิ๊ทรัพ" ผมควักตังค์ส่งให้มัน
"ไอ้***ใช้กูตลอด" มันคว้าตังค์แล้วมุดเข้าไปในฝูงชน
ผ่านไป 15 นาที ผมไปซื้อข้าวมา 2 กล่อง ไอ้ทรัพยังไม่ออกมาเลยผมเริ่มคิดว่ามันได้มาป่าวว่ะ
"เฮ้ยมีนกูได้มาแล้ว !!!" ไอ้ทรัพยืนถือถุงกล่องเกมอยู่ในมือสภาพเหมือนไปฟัดกะหมาทั้งฝูงมา
ผมมองมันแล้วยื้นข้าวให้มันแล้วพูดว่า
"เอ้าข้าวไอ้***ดูเหมือน***เสียพลังงานมาก" ผมให้มันแล้วผมก็หยิบกล่องเกมมากล่องมาใส่กระเป๋า
"เออไอ้***เมื้อกี้คน****เยอะมากเกือบได้ผัวแล้ว***" ไอ้ทรัพทำหน้าขนลุก
ผมหัวเราะในท่าทางของมัน ในขณะที่ผมรอไอ้ทรัพกินข้าวอยู่ข้าง ๆ อยู่นั้น ผมก็เห็นเด็กผู้หญิงใส่แว่นหน้าตาจิ่มลิ่มคนหนึงเดินออกมาจากร้านเฮียโป้งพร้อมเครื่องเกมในมือ
"เห้ยไอ้มีนพ่อกูโทรมาแล้วว่ะ" ไอ้ทรัพสะกิด
"อะ..เออ ***ไปเหอะ" ผมหันไปมองมัน
ไอ้ทรัพเดินไปที่ ๆ มันนัดพ่อเอาไว้ ผมเลยหันไปมองผู้หญิงคนเมื่อกี้ แต่ก็ไม่อยู่แล้วผมถอนหายใจแล้ว
วิ่งกลับบ้านไป................
ขอบคุณที่อ่านครับ