nunewnewp18
12th June 2012, 18:09
เป็นนิยายเรื่องแรก และต้องแต่งส่งครู โดยผมจะทำให้เกี่ยวกับเรขาคณิตและสงครามด้วยครับ ผมอยู่ม.3นะครับ
บทนำ
ในยุคสมัยก่อน ได้มีปีศาจอาละวาดเข่นฆ่าชาวเมือง ไม่เว้น แล้วจับผู้หญิงไปบำเรอ ส่วนเด็กไปใช้แรงงาน ปีศาจตัวนั้นนามว่า Buzz
ปีศาจตัวนี้เต็มไปด้วยความโหดร้าย หน้าตาอัมหิต เลือดเย็น ไม่ปราณี เต็มไปด้วยความอัปลักษณ์ เป็นปีศาจที่หน้ากลัวมาก
แต่มีชุมชนอยู่ชุมชนหนึ่ง คอยสาปแช่ง Buzz อยู่ตลอดเวลา ณ ตอนนี้ ปีศาจตัวนี้เริ่มเข้าวัยชรา คำสาปแช่งของชาวบ้านเริ่มส่งผล
Buzz เริ่มเจ็บป่วย ออกอาละวาดไม่ได้ ได้แต่นอนรอความตาย แต่การที่จะช่วย Buzz ให้กลับมาคืนสภาพได้ ต้องหาแหวนให้ครบ 4 วง
ได้แก่ แหวนทรงกลม แหวนทรงรี แหวนทรงเหลี่ยม และ แหวนทรงสามเหลี่ยม
แหวนวงกลม ให้พลังความแม่นยำ แหวนวงรี ให้พลังแห่งการฟันดาบ แหวนทรงเหลี่ยม ให้พลังแห่งเมดุซ่า และ แหวนที่ร้ายกาจที่สุดคือ แหวนสามเหลี่ยม
ซึ่งมีพลังดังนี้ สามารถ ใช้พลังแห่งสามเหลี่ยมเมอร์มิวดา ดูดผู้คนให้ต่อสู้กับจิตใจถ้าชนะก็รอดแต่ถ้าแพ้จะกลายเป็นคนนินทราตลอดไป
และพลังแห่งความมืดสามารถปล่อยพลังเหนือมนุษย์ได้
ซึ่งแหวนก็กระจายไปทั่วพื้นที่ กองทัพปีศาจจึงเริ่มออกเดินทางค้นหาแหวน ออกปล้นสะดมชาวบ้านไปลดละ
โดยการนำทัพของ สกัฟ สกูฟ และสกีฟ สามพี่น้อง แต่ยังมีชุมนุมผู้กล้า อยู่คอยต่อสู้คอยต่อต้านและช่วยเหลือพวกชาวบ้าน
โดยมีผู้นำชื่อว่า ลีโอไนดัส และ ราฟาเอล คอยปกป้องคุ้มครองทุกคนที่รอดชีวิตเหลืออยู่
วันนั้นที่ท้องฟ้ามืดครึ้มสีดำ ลมพัดฝุ่นและขี้เถ้าลอยไปเรื่อย บรรยากาศน่ากลัว และมืดสลัว กองทัพของ ลีโอไนดัส เตรียมตัวออกรบ
เมื่อพอพลบค่ำของวันนั้น ลีโอไนดัสได้เปิดศึกขึ้นกับ สกัฟ กองทัพของลีโอไนดัสเสียเปรียบมาก ลีโอไนดัสจึงถูกลูกธนูปักที่ไหล่
แล้วราฟาเอลก็สั่งให้ถอยทัพ เมื่อถึงค่ายก็จึงทำการรักษาลีโอไนดัส ไม่นานลีโอไนดัส ก็ฟื้นได้ แต่ว่าแผลจะไม่หายขาด
จะกำเริบได้ทุกเมื่อ จึงต้องพักฟื้นถึงสิบวัน ราฟาเอลจึงอาสาไปออกรบแทน คราวนี้ราฟาเอลยกทัพ ไป 100 คน
ได้ปะทะกับกองทัพของ สกัฟอีกครั้ง เวลาผ่านล่วงเลยไป 10 วัน ลีโอไนดัสเริ่มจะเป็นห่วงว่า ราฟาเอลจะเป็นอย่างไร จึงส่งสายออกไปดู
ก็พบว่าราฟาเอลเดินกลับมาคนเดียวอย่างบาดเจ็บสาหัส ลีโอไนดัสจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น ราฟาเอลเล่าว่า กองทัพของเราพ่ายสิ้น ไม่เหลือทหารซักคน
ราฟาเอลจึงหนีมาแบบลูกหมา ทั้งลีโอไนดัส และ ราฟาเอล จึงผูกใจเจ็บ และให้คำสัตย์กันว่าจะต้องฆ่าเหล่ากองทัพปีศาจให้สิ้นซากให้จงได้
CHAPTER 1
ในขณะที่บ้านเมืองวุ่นวายรัฐบาลกลับไม่สนใจมาจัดการเรื่องนี้ เพราะมัวแต่โกงกินบ้านเมืองจนพรุนจึงทำให้บ้านเมืองแย่หนักเข้าไปอีก
ลีโอไนดัสไม่สนใจกลับปัญหาพวกนี้มุ่งแต่จะกำจัดพวกปีศาจให้สิ้น แต่กองทัพของลีโอไดนัสขาดทหาร ขาดอาวุธ ขาดพาหนะ ขาดฝ่ายบุ๊น
และทหารกำลังเสียขวัญ ในห้องทำงานของลีโอไนดัส ราฟาเอลเดินเข้ามาคุย
"ทำไมแกไม่บุกเข้าตีพวกสกัฟซะที"
"แกไม่มีสมองเหรอว่ะ กองทหารของเราขาดทุกอย่างยกเว้นข้าว แล้วเราบุกไปก็ตายอย่างเดียว"
"งั้นข้าจะไปหาอาวุธ พาหนะและทหารมาให้เอามั๊ยล่ะ"
"แกจะเอามายังไง"
"ข้าจะไปต้อนเชลยไงแล้วก็ขโมยของมันมาไงเล่า"
"แน่ใจ ว่าแกทำได้"
"ถ้าข้าทำไม่ได้ เอาหัวข้าไปต้มข่ากินเลย"
"ตกลง"
ผ่านไปเพียง 3 วัน ราฟาเอล ก็นำเชลยจำนวน 1000 คนมา พร้อมด้วย ม้า 200 ตัว เหล็ก 2000 ชั่ง ปืนใหญ่ 50 กระบอก ปืนไฟ 500 กระบอก
ลีโอไนดัสสงสัยจึงเข้าไปคุยกับราฟาเอลที่กำลังยืดพอใจในผลงาน
"แกทำได้ไงว่ะ"
"ก็ข้าเก่งไงเล่า"
"เป็นไปไม่ได้"
"เป็นไปแล้วว่ะเพื่อนเอ้ย"
ลีโอไนดัสจึงถามทหารที่ไปกับราฟาเอล
"ราฟาเอลมันใช้กลยุทธ์อะไรถึงได้ของมาเยอะขนาดนี้"
"ข้าน้อยไม่ทราบขอรับ นายท่านราฟาเอล ให้พวกทหารทุกคนหยุดรอในป่า เพียง 30 นาที นายท่านราฟาเอลก็มาพร้อมของขอรับ"
ลีโอไนดัสรู้สึกเสียหน้ามากที่ดูถูกราฟาเอล จึงเข้าไปขอโทษแต่ในใจก็ยังไม่หายสงสัยว่า เขาทำได้ยังไง
ผ่านไปไม่นาน พวกสกัฟ ก็บุกเข้ามา ราฟาเอลจึงอาสาขอไปขับไล่พวกสกัฟให้
ราฟาเอลขอทหารเพียง 300 นายเท่านั้น ต้องไปต้องสู้กับกองทัพนับพัน แต่ไม่น่าเชื่อเพียง 1 ชั่วโมงราฟาเอลสามารถขับไล่พวกสกัฟออกไปได้
ลีโอไนดัสต้องเสียหน้าอีกครั้ง ที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไร แล้วทหารก็เริ่มรังเกียจลีโอไนดัส แต่เข้าไปประจบราฟาเอล
ต่อจากนั้น 2 วัน สกัฟยกทัพ 2000 เศษมาตี ราฟาเอลก็อาสาอีก แต่ลีโอไนดัสค้านไว้ ว่าขอให้ตนไปบ้าง ราฟาเอลก็ยอม
ลีโอไนดัสนำทหารไป 300 นายเหมือนกันเพื่อนำชื่อเสียงตัวเองคืนมา แต่ทหารไม่ยอมไป เพราะต้องการไปกับราฟาเอล
ลีโอไนดัสจึงนำนายทหารสนิทเพียง 50 คนออกรบ ออกรบไป 1 ชั่วโมง ลีโอไนดัสเสียเปรียบอย่างมาก
ราฟาเอลจึงออกมาช่วยจึงคุมสถานการณ์ไว้ได้
ลีโอไนดัสเสียหน้าอีกแล้วจึงขอย้ายตัวเองไปดูแลแยกกับราฟาเอล มีทหารติดตามเพียง 300 คน
ส่วนราฟาเอลก็ดูแลเมืองผู้กล้าไปด้วยทหาร 1500 นาย และ อาวุธพาหนะพร้อมสรรพ
ลีโอไนดัส ไปตั้งค่ายอยู่ที่เมืองผู้อ่อน อยู่ได้ 3 เดือนก็ได้ข่าวมาว่า สกูฟ นายทัพคนรองยกทัพมาตั้งค่ายใกล้ๆเมืองผู้อ่อนแล้ว
คราวนี้ลีโอไนดัสมีทหารเพิ่มขึ้นมา มีอาวุธ มีพาหนะ แล้ว พร้อมสู้ แต่ปัญหาคือ ทหารชาวเมืองผู้อ่อนไม่กล้ารบ
"เหล่าทหารกล้าทั้งหลายเอ๋ย"
"............."
"ใยพวกเจ้าต้องกลัวพวกมัน"
"เอ่อ เพราะว่า ทหารของพวกมันน่ากลัวมาก เป็นปีศาจดูดเลือดกินเนื้อ"
"เมื่อพวกจะดูดเลือดเนื้อพวกเจ้า พวกเจ้ากลัวมั๊ย"
"กลัวมากขอรับ"
"เมื่อกลัวเจ้าจะทำอย่างไร"
"วิ่งหนีสิขอรับ"
"นายทหารที่ตอบชื่อว่าอะไร"
"ชื่อ ลามาโซน ขอรับ"
"ลากเจ้า สามาโซนไปประหารซะ"
"ไม่นะนายท่าน ข้าเป็นทหารรับใช้ชาติมาหลายปี"
"ขี้ขลาดขนาดนี้นี่น่ะเหรอทหาร"
"แต่....."
"ไม่ต้องห่วงลูกเมียท่านข้าจะดูแลอย่างดี"
"แต่ข้ามีแค่หมา"
"............."
"ท่านจะดูแลให้มั๊ยครับ"
"เอาไปประหารได้แล้ว"
".............."
"ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่าทหารที่ขี้ขลาดก็จะตายเยี่ยงนี้"
"............."
"พวกเจ้าจะตายอย่างไร้ค่าอย่างนี้มั๊ย"
"..........."
"หรือเจ้าจะตายอย่างสมศักดิ์ศรีเพื่อเป็นเกียรติแก่ชาติทหารของเจ้า"
"............"
"เจ้าจะเลือกอย่างไหน"
"สู้ตายยยยยย"
"บุกกก ลุยพวกมัน ฆ่าพวกมันเพื่อตัวเจ้าเอง"
"โอ้ !!!!!!!!!!"
ลีโอไนดัสสู้กองทัพปีศาจของสกูฟอย่างดุเดือด สู้กันอยู่ 1 สัปดาห์ กองทัพของสกูฟอาหารเม็ดหมดถอยไปก่อน
ลีโอไนดัสได้ชัยมาอย่างภาคภูมิใจ แต่ว่านี่เพิ่งเริ่มต้น ยังมีกองทัพของสกีฟคอยซุ่มโจมตีอยู่หลังค่าย หายนะแล้ว
CHAPTER 2
กองทัพของลีโอไนดัสตกหลุมพลางค่ายที่ตั้งไว้ถูกปล้นสะเบียง อาวุธไปจนหมด และเผาทำลายค่าย
ลีโอไนดัสหมดทางสู้แล้วจึงต้องหนีกลับเมือง แต่ข้างหลังมีกองทัพ สกูฟตีท้าย งานนี้เรียกได้ว่าหนีตายเลย
กองทัพลีโอไนดัสหนีกระเจิงไปไม่เป็นท่า ถูกปีศาจฆ่าตายไปเป็นจำนวนมาก พอถึงประตูเมืองก็พบว่า
สกีฟยึดเมืองผู้อ่อนได้แล้ว คราวนี้ลีโอไนดัสต้องหนีอีก หนีไปจนถึงเมืองผู้สงบ แต่พวกเขาไม่ต้อนรับ
เพราะเขาเป็นคนรักความสงบไม่ชอบศึกสงคราม แล้วเขารู้อยู่แล้วว่าลีโอไนดัสเป็นทหารแน่นอน
ลีโอไนดัสจึงเร่ร่อนไปเรื่อยๆ จนถึง3วันทหารที่ตามลีโอไนดัสมาจำนวน 150 คน ตอนนี้เหลือเพียง 50 คนแล้ว
"นายท่านพวกเราคงมาได้เท่านี้แล้ว วาสนาที่จะได้รับใช้นายท่านคงหมดเท่านี้แล้ว"
"เจ้าชื่ออะไร นายทหาร"
"กาตารา ขอรับ"
"กาตารา ข้าก็ดีใจที่ได้ร่วมรบกับเจ้าและทหารกล้าทุกนาย"
"นายท่านไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว แล่เนื้อข้าไปกินเถอะ"
"ข้าทำไม่ได้หรอกนายทหารที่แสนดีของข้า"
"แต่......."
"นายทหารของข้านี่คือคำสั่งสุดท้ายของข้า"
"น้อมรับบัญชา"
"นี่เป็นคำสั่งเด็ดขาดของข้า ทุกคนต้องอยู่ในสวรรค์เมื่อตายไปแล้วนะ"
"............."
"แล้วพบกันใหม่นะทหารที่รัก"
"นั่นไง พบแล้ว" เสียงของใครก็ไม่รู้ดังออกมา
"ลีโอไนดัส ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว" ที่แท้ก็เป็นราฟาเอลที่มาช่วยเอาไว้
ทหารทุกคนตะโกนร้องด้วยความดีใจ ลีโอไนดัสรู้สึกสมเพศตัวเองมากแต่ก็ต้องรับสภาพ
จึงต้องไปอยู่ที่เมืองผู้กล้าก่อน ภายในเวลาอันสั้นลีโอไนดัสก็ขอออกไปหาเมืองอยู่เอง
ราฟาเอลไปรั้งเอาไว้แต่ส่งถุงให้ลีโอไนดัส แล้วบอกว่าให้เปิดในยามเดือดร้อน นี่จะช่วยเจ้าเอง
ร่ำลากันแล้วก็ไปหาเมืองอยู่ ลีโอไนดัสเลือกไปอยู่เมืองผู้ฉกรรจ์ เพราะมีแต่คนคอยบูชาลีโอไนดัสอยู่
ลีโอไนดัสได้เวลาเริ่มต้นใหม่อีกที เขาพบเห็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดูแล้วท่าทางฉลาดมาก จึงลองนำมาทดสอบปัญญาดู
ผลปรากฎว่าชายผู้นั้นทำได้หมด เขามีนามว่าคลาก
คลากได้เล่าถึงเรื่อง Buzz ที่ลีโอไนดัสไม่รู้
"นายท่านรู้มั๊ยว่าถ้า Buzz ฟื้นคือชีพขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น"
"ทุกคนบนโลกจะตายหมด"
"ทุกอย่างบนโลกจะหายไป แม้กระทั่งโลกใบนี้ด้วย"
"หาาาาา ขนาดนั้นเลยเรอะ"
"แล้วนายท่านรู้มั๊ยว่าจะฆ่ามันยังไง"
"ข้าไม่รู้"
"ง่ายมาก นายท่านเพียงนายท่านรวบรวมแหวนที่ทรงพลังแห่ง Geometry ให้ได้ทั้ง 4 วง"
"มันทรงพลังยังไงล่ะ"
"แหวนวงกลม ให้พลังความหยั่งรู้ แหวนวงรี ให้พลังแห่งการฟันดาบ แหวนทรงเหลี่ยม ให้พลังแห่งชกต่อย และ แหวนที่ร้ายกาจที่สุดคือ แหวนสามเหลี่ยม
ซึ่งมีพลังดังนี้ สามารถ ใช้พลังแห่งสามเหลี่ยมเมอร์มิวดา ดูดผู้คนให้ต่อสู้กับจิตใจถ้าชนะก็รอดแต่ถ้าแพ้จะกลายเป็นคนนินทราตลอดไป
และพลังแห่งความมืดสามารถปล่อยพลังเหนือมนุษย์ได้ ยังไงล่ะท่าน"
"แล้วเราจะหาแหวนพวกนี้ที่ไหน"
"ที่ประเทศ Geometry "
"แล้วมันหาง่ายมั๊ยเนี่ย"
"ของดีก็ต้องยากนะ นายท่าน"
"แล้วมันจะทำลาย Buzzยังไง"
"ทำลายแหวน"
"ยังไง"
"เอาแหวนไปทิ้งที่เหวลาวาลึกที่ซู้ดดด"
"แล้วพวกมันรู้เรื่องนี้มั๊ย"
"แน่นอนท่าน"
"แล้วมันรู้ที่ตั้งแหวนรึยัง"
"ยังขอรับ"
"งั้นไปประกาศเหล่าทหารว่าเราจะเดินทางไป ประเทศ Geometry กันพรุ่งนี้"
"จัดไปครับ"
วันรุ่งขึ้นก็จัดทัพเสร็จ ก็ออกเดินทางไป ราฟาเอลได้รับข่าวว่าลีโดไนดัสออกไปข้างนอก จึงตามไปถามว่าไปไหน
"แกจะไปไหนน่ะ"
"ไป Geometry "
"ไปกินก๋วยเตี๋ยวเหรอ"
"ไปกินผัดไทย"
"เข้าเรื่องได้ละ ไปทำไร"
"ข้าจะไปเอาแหวนแห่ง Geometry ไปทำลายทิ้งซะ"
"หาาาา งานใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกข้า"
"เจ้าจะไปด้วยป่ะล่ะ"
"แน่นอน เดี๋ยวข้าจะตามไปทีหลัง แล้วเจอกันเพื่อน"
"เออ ตามให้ทันล่ะ"
ผ่านไป 2 สัปดาห์ ราฟาเอลยังตามไปไม่ทัน แต่ลีโอไนดัส ไปถึงครึ่งทางแล้ว
ไม่นานนักก็มีคนตามมา ลีโอไนดัสมั่นใจว่าเป็นราฟาเอล จึงสั่งถอยไปรับ
แต่กองทัพที่ตามมากลับเป็นกองทัพของ สกีฟ สกูฟ สกัฟ ทำให้ทหารของลีโอไนดัสที่ไม่ได้ตั้งตัวหนีกันกระเจิง
ลีโอไนดัสยังคงยืนหยัดสู้ต่อไปเรื่อยรอจนกว่า ราฟาเอลจะมาช่วย สู้จนมีสายมารายงานว่ากองทัพราฟาเอลแตกผ่ายไปนานแล้ว
ลีโอไนดัสจึงต้องเร่งทัพ เพื่อหนีไม่ให้กองทัพปีศาจไล่ทัน ลีโอไนดัสก็สงสัยว่ามันรู้ได้ไงว่าเราจะไปไหน
จึงไปถามคลาก
"แกรู้มั๊ยทำไมมันถึงตามเรามาได้"
"เพราะว่ามันมีขาไงท่าน"
"ทำไมมันถึงมาถูกทางได้"
"เพราะมันมีเข็มทิศ"
"ทำไมมันทำลายกองทัพของราฟาเอลได้"
"เพราะพวกมันพร้อมสรรพไปด้วยไพร่พลมากมาย"
"เจ้าช่วยตอบข้าดีๆได้มั๊ย"
"ข้าก็ตอบตามที่ข้ารู้แล้ว"
"เจ้าจนปัญญาแล้วเรอะ"
"ข้ายังไม่จนปัญญาง่ายๆหรอก"
"แล้วเจ้าจะทำอย่างไร"
"เราต้องอ้อมไปตีด้านหลังมัน"
"อืม..."
"แล้วท่านรู้มั๊ยทำไมมันมาทันเรา"
"เพราะเราเดินอ้อม"
"ไม่จริงน่า"
"ข้าลองสำรวจดูแล้ว"
"ทางเดินเป็นทางสามเหลี่ยมเรากำลังเดินอ้อม แต่พวกมันเดินในระยะการกระจัด หรือก็คืออีกด้านของสามเหลี่ยม"
"ข้างง"
"ท่านรู้จัก พีทาโกรัส มั๊ย"
"ไม่"
"เอางี้ง่ายๆนะท่าน ก็คือมันเป็นสูตรการใช้หาพื้นที่อีกด้านของสามเหลี่ยมไง"
"ข้าโง่เกินจะเรียน"
".............."
"แล้วท่านจะเสนอแผนเลยมั๊ย"
"เอาเลยสิ"
"ว่ามา"
"คือมันเดินมาหาเราทางตรง"
"แล้วไง"
"เราจะเดินไปหามันทางอ้อม แต่แบ่งเป็นสองกองทัพ ทัพแรกไปน้อยแต่พยายามทำเสียงให้เหมือนคนเยอะ เพื่อเรียกร้องความสนใจและอาศัยโอกาสนี้ทัพสองบุกเข้าด้านหลังแล้วมันก็จะ
กลายเป็นกองทัพกล้วยเน่า"
"หึหึ ดำเนินการตามแผน"
รุ่งขึ้นลีโอไนดัสทำตามแผนของครากและประสบผลสำเร็จ สามารถฆ่าศัตรูได้มากกว่าครึ่ง
แล้วลีโอไนดัสกับครากก็ประชุมกันอีก
"คราวนี้เราจะขยี้มันยังไงให้ไม่เหลือเลย"
"เราก็ใช้แผนเดิมแต่ปรับเปลี่ยนหน่อย"
"ยังไง"
"ก็เมื่อมันโดนเรียกความสนใจทางทิศตะวันตกแล้วโดนตีทางตะวันออก มันจะกลับมาเน้นทางตะวันตก ตะวันออกและเหนือ"
"มีหลักการ"
"เราก็แบ่งเป็นสี่กองทัพ กองทัพแรก บุกเข้าทางทิศเหนือ กองทัพสองบุกเข้า ทางตะวันตก กองทัพสามบุกเข้า ทางตะวันออก และกองทัพที่สี่ บุกเข้าทางทิศใต้ รับรองมีเละ"
"อนุมัติตามแผน"
แผนของครากจะสำเร็จหรือไม่ พวกมันจะรู้ทันมั๊ย
CHAPTER 3
วันถัดมา ลีโอไนดัสออกรบตามแผน เป็นไปตามคาด คลากวิเคราะห์ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
กำจัดศัตรูได้มากกว่าครึ่ง และลีโอไนดัสยังสามารถกำจัด สกัฟ ได้อีกด้วย
แต่พวกมันยังเหลืออยู่มากพอสมควรแม้จะลดหายไปมากกว่าครึ่ง
ครากจึงเตรียมการอีกครั้ง
"คราวนี้เอาอย่างไรเล่าสหาย"
"ข้ารับรองว่ามันรู้ทางเราแล้ว"
"มันจะดักทุกทางของเรา"
"แล้วเราจะทำยังไง"
"ระดมโจมตีมันจากด้านบน"
"...........ยังไง"
"ปืนใหญ่ ธนู "
"ปืนใหญ่จะเอาจากไหนเล่า"
"เบิกจากรัฐบาล"
"รัฐบาลจะช่วยเราหรือไง"
"ข้าอาสาไปเกลี้ยกล่อมรัฐบาลเอง"
"เจ้าจะไปคุยกับมันยังไง"
"ข้ามีวิธีน่า"
"งั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว รีบไปเถอะ"
วันรุ่งขึ้นครากเดินทางไปถึงรัฐสภา จึงรีบไปเจรจากับนายกรัฐมนตรี
"ข้าน้อยใคร่จักขอยืมปืนใหญ่ซัก 10 กระบอก"
"เจ้าเอาไปถล่มภาคใต้เหรอ"
"ข้าจะเอาไปกำจัดพวกปีศาจ"
"งั้นเจ้าบอกลาสิ่งนั้นได้เลย ข้าไปล่ะ"
"เดี๋ยวก่อน สิท่าน"
"อะไรอีก"
"ถ้าท่านไม่ให้ เงินที่ท่านโกงมาก็จะไม่เหลือเลยนะท่าน"
"เจ้าจะขโมยข้าเหรอ"
"มันจะทำลายทุกอย่าง แต่เหล่าพวกข้ากำลังต้านอยู่"
"................"
"พวกข้าต้องการปืนใหญ่เพื่อถล่มพวกมัน แต่ถ้าท่านไม่ให้เรา มันจะเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก"
"ข้าตัดสินใจแล้ว"
"ว่าอย่างไร"
"ออกไป"
"โธ่ ท่าน"
"ออกไปได้แล้ว"
"ท่านคิดผิดแล้ว"
"ออกไปสู้เพื่อทุกคนบนโลก ออกไปพร้อมกับปืนใหญ่ ไปถล่มพวกมันซะ"
"เป็นพระคุณมากนายท่าน"
"แต่ถ้าเจ้าทำปืนใหญ่หลวงพังเจ้าจะต้องชดใช้ด้วยหัว 10 หัว"
"รับรองว่าไม่ผิดหวัง"
คลากกลับมาพร้อมด้วยปืนใหญ่ 10 กระบอก และทหาร 500 นาย
ลีโอไนดัสเห็นว่าสถานการณ์ดีขึ้นมากแล้วจึงออกรบทันที
ทางด้านฝ่ายทหารปีศาจ สีกีฟ คุยกับ สกูฟ
"แกว่ามันจะได้ผลเหรอ แผนการดักแบบนี้"
"แน่นอน"
"ถ้าพวกมันโจมตีมาทางอากาศล่ะ"
"กองทัพเราก็......"
ตู้มมมมมมม !!!!!!!!
เสียงระเบิดดังกึกก้อง เป็นสัญญาณบอกว่า ลีโอไนดัสเริ่มประกาศสงครามอีกครั้ง
"ระดมยิงเข้าปายยยยยย"
ลีโอไนดัสประกาศให้เผด็จศึกได้เลย
แผนนี้ก็ได้ผลอีกตามเคย คราวนี้กองทัพปีศาจหรือจำนวนไมถึง 100 คน สกีฟ กับ สกูฟ จึงต้องหนีไปก่อน
ลีโอไนดัส ได้ชัยงดงาม จึงเริ่มเดินทางกันต่อ
และไม่นานพวกลีโอไนดัสก็มาถึงประเทศ Geometry
ลีโอไนดัสได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี
ลีโอไนดัสเข้าไปคุยกับเจ้าเมือง นามว่า เมทริท
"ยินดีต้อน ผู้กล้า ลีโอไนดัส ข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามานานแล้ว อยากเจอตัวเป็นๆ นะเนี่ย"
"ข้าก็เช่นกัน ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกลีโอไนดัส"
"เออว่าแต่ท่านพอจะรู้ที่อยู่ของแหวน Geometry มั๊ย"
"ข้าย่อมรู้แน่นอน"
"ท่านช่วยบอกข้าได้มั๊ย"
"ข้าทำไม่ได้หรอก"
"ทำไมล่ะท่าน"
"จุดประสงค์ของท่านคืออะไร"
"ทำลายมันเพื่อกำจัด Buzz"
"งั้นข้าคงให้เจ้าไม่ได้"
"ท่านไม่คิดจะให้ความชั่วร้ายหายไปจากโลกเหรอ"
"ข้าก็อยากให้ความชั่วร้ายหายไป แต่ถ้าแหวนหายไปด้วยมันจะมีประโยชน์อะไร"
"................."
"ท่านคงรู้เรื่องพลังของแหวนแล้วซินะ"
"ข้ารู้แล้ว"
"แล้วเจ้าจะยังทำลายแหวนอีกเหรอ"
"เอ่อ ข้า ......."
"เจ้าก็ใช้พลังของแหวนทำลาย Buzz มันสิ"
"Buzz เป็นปีศาจร้าย จะทำลายมันต้องทำลายแหวน"
"งั้นก็ฆ่าข้าซะสิ"
"ท่านยอมสละชีพเพื่อแหวนเหรอ"
"ข้าไม่แพ้เจ้าง่ายๆ หรอก"
"งั้นก็เข้ามาสิ"
ทั้งสองปะทะกันอยู่นาน 30 เพลง ก็เริ่มเหนื่อย เมทริทก็เอาแหวนวงรีมาใส่แล้วสู้ต่อ
จากนั้นสถานการณ์เปลี่ยนไป ลีโอไนดัสเสียท่าแก่เพลงดาบของเมทริทล้มลงไป
"เจ้ายังอยากทำลายแหวนอยู่มั๊ยล่ะ ในเมื่อมันทำให้คนชนะคนได้"
"ข้าจะทำลายมัน"
"ข้าแค่ลองใจเจ้าน่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
"หมายความว่า"
"ถ้ามันทำให้โลกพ้นภัยได้ก็เอามันไปเถอะ"
"ท่านเข้าใจตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่มั๊ย"
"แน่นอนแต่เจ้าห้ามใส่แหวนเด็ดขาด"
"ทำไมล่ะ"
"เจ้าจะควบคุมมันไม่ได้"
"ข้าควบคุมมันได้"
"เจ้ารู้รหัสของแหวนมั๊ยล่ะ"
"......................ไม่อ่ะ"
"สูตรการหาพื้นที่ของมันไงเป็นรหัสที่ใช้ควบคุม"
"อ่อ ข้าเข้าใจแล้ว"
"แต่ข้ามีเพียงแหวนวงรีนะ แหวนที่เหลือเจ้าก็ไปหาจาก จังหวัดอื่นเอานะ"
"แล้วรหัสของวงรีคือ"
"[สูตร]"
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะไป.............ม่ายยยยยยยย"
ในขณะที่กำลังคุยกันดีดี สกีฟ ก็เข้ามาแทงข้างหลัง เมทริท
"แกทำอะไรของแก"
"ส่งแหวนวงนั้นมา แล้วข้าจะรักษาชีวิตเน่าๆของมันให้ ฮ่าฮ่ะฮ่า"
"แกต้องการสิ่งนี้เหรอ แกรู้ได้ไง"
"แกมันโง่ว่ะ แต่แกส่งแหวนวงนั้นมาได้แล้ว"
"กรอดดดด"
"ชักช้าอยู่ได้อยากให้มันตายหรือไง"
"ฮึ่ย เอาไป"
"ฮ่าฮ่าฮ่า เอ้านี่เครื่องรักษา เอาไปใช้เองไปล่ะ บาย"
แล้วสกีฟก็หายหวับไปทันใด ลีโอไนดัสจึงรีบมารักษาเมทริทด้วยเครื่องรักษาที่สกีฟให้มา
"ท่านอย่าเพิ่งตายนะ"
"................"
"เอ้านี่ กินยาก่อน"
หลังจากกินยาเมทริทก็ฟื้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นกับข้า"
"ท่านถูกแทงบาดเจ็บสาหัส"
"ข้าไม่มีความรู้สึกบาดเจ็บเลย แต่มีความรู้สึกพลังเพิ่มขึ้น"
"น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยามากกว่า"
หลังจากนั้นเมทริทก็จัดเวรยามฝีมือดีมาเฝ้าห้องของตน
แล้วลีโอไนดัสก็ออกเดินทางตามหาแหวนที่เหลืออีก 3 วง
ระหว่างที่ออกเดินทาง ลีโอไนดัสก็พบกับราฟาเอลที่ออกเดินทางตามมาอย่างบังเอิญพร้อมกับทหารจำนวน 10 คน
"ไอ้เพื่อนยาก"
"โอ้ ลีโอไ...น...ดั.....ส"
ฟุ่บ !!!! ราฟาเอลสลบไป ผ่านไปซัก 2 ชั่วโมง ราฟาเอลก็ฟื้นขึ้นมา ลีโอไนดัสจึงเข้ามาถามความ
"แกไปทำอีท่าไหนถึงเหลือทหารเพียง 10 คนว่ะ"
"พวกสกัฟ สกีฟ สกูฟ มันบุกเข้าตีพวกข้า ข้าพ่ายแพ้สิ้น จึงตามมาล่าช้า และหลงทาง"
"ข้าแก้แค้นให้แล้วด้วยการสังหาร สกีฟ ด้วยมือของข้า"
"โอ้ เพื่อนยาก ข้ารักเจ้าจริงๆ"
ระหว่างนั้นคลากก็เดินเข้ามา
"ลีโอไนดัส มีแม่นางหญิงคนหนึ่งมาขอพบ ข้ารับรองว่านางจะมีประโยชน์ต่อท่านแน่นอน"
"รีบเชิญ ราฟาเอลเจ้าไปที่ห้องพักก่อน ข้ามีแขก"
และราฟาเอลก็ออกไป แม่นางผู้นั้นก็เข้ามา
"เจ้ามีชื่อว่าอะไร"
"ข้ามีนามว่า สเปอร์ มิ้นต์ เรียกสั้นๆว่า มิ้นต์"
"นายท่านข้ามีเรื่องจะกราบทูล"
"ว่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น"
"เหล่าสหายของพวกข้าได้จัดการกับพวก กองทหารปีศาจจนพ่ายสิ้น และได้สังหาร สกีฟ ไปสิ้น"
"สหายของพวกท่านเป็นใครกัน ทำไมฝีมือมากมายขนาดนี้"
"เป็นเผ่าเอลฟ์ ชำนาญการรบแนวซุ่มโจมตี"
"แต่เจ้าหน้าตางามมาก ไม่เหมือนเผ่าเอลฟ์ ซักนิด"
"พ่อข้าเป็นเอลฟ์ แต่แม่เป็นมนุษย์
"เผ่าของเจ้าสนใจจะเข้าร่วมกับพวกข้ามั๊ยล่ะ"
"ข้าน่ะสนใจ แต่หัวหน้าเผ่าของข้าคงไม่สนใจ"
"ทำไมล่ะ"
"เผ่าเอลฟ์เป็นเผ่ารักสันโดด"
"แต่เจ้าไม่นี่"
"ข้าเป็นแค่ครึ่ง"
"งั้นเจ้าแค่คนเดียวก็ได้ที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งของข้า"
"อะไรนะ"
"เอ้ยย เจ้าจะมาเป็นคนร่วมรบกับข้ามั๊ยล่ะ"
"เอาสิ ข้าจะนำทหารของข้ามาบางส่วนด้วยรอข้าที่นี่เพลาพลบค่ำ งั้นข้าไปก่อนล่ะ แล้วพบกัน"
พอคุยเสร็จคลากก็เข้ามา
"ถูกใจนายท่านใช่มั๊ย"
"ถูกใจข้ามาก สเปคเลย"
"ข้าหมายถึงทางการทหาร"
"เอ้ยย ข้าหมายถึงว่าห้าวหาญโดนใจข้ามาก"
"คนนั้นน่ะ เป็นของข้า" ราฟาเอลเข้ามาขัดการคุยระหว่างลีโอไนดัสกับคลาก
"อะไรของเจ้า"
"ข้าล้อเล่นน่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ไปและกลับค่ายล่ะ"
ราฟาเอลกลับไปทิ้งให้ทั้งคู่หน้างง
"ข้าไม่ค่อยชอบไอ้หมอนั่นเลยว่ะ"
"คลาก ทำไมเจ้าถึงไม่ชอบ"
"มันขี้เก็กจัดอ่ะ"
"ก็จริงอ่ะนะ"
"ข้าขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ย"
"ว่า"
"ท่านรักแม่นางนั้นใช่มั๊ย"
"เอ้ยยย ยามศึกสงครามจะมารักใคร่อะไรกัน"
"ข้าเคยเห็นแต่ท่านในมาดเย็นชา ไม่เคยเห็นท่านมีอารมณ์ดีขนาดนี้เลย"
"จริงเหรอ แล้วเจ้าจีบหญิงเป็นมั๊ย"
"ข้าแนะนำเลยนะ"
"ว่ามาเลย"
"อย่าจีบนางคนนี้เลย"
"ทำไม"
"นางหญิงคนนี้มีราศีไม่สมพงศ์กับท่าน มีไว้จะนำภัยมาหาท่านได้ ท่านอาจจะตายได้ โอกาศที่ท่านจะปกป้องโลกก็จะหายไป"
"ข้าเห็นด้วย ยิ่งเป็นช่วงสงครามอยู่ด้วย"
"ท่านทำเป็นคนเย็นชากับผู้หญิง และอย่าอยู่ใกล้กันมากไป อย่าอยู่ในที่ลับตาคนสองต่อสอง"
"ที่เจ้าพูดมาแบบนี้เจ้าจะเอาไปกินเอง"
"ใช่แล้ว ....... เอ้ยย ไม่ใช่ข้าเตือนท่าน"
"ข้ารับคำเตือน และเจ้าต้องเตือนตัวเองด้วย"
"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
พอพลบค่ำสเปอร์ ก็ยกพลมา 500 เศษ ทุกคนล้วนเป็นผู้หญิงทั้งนั้น
"เห้ยยย อาหารเย็นมาแล้วว่ะ " นายทหารคนหนึ่งพูดขึ้น
"เอ้าทุกคนฟังทางนี้ เหล่าผู้หญิงที่มาในที่นี้ เขามาช่วยเราทำการรบ ไม่ใช้มาบำเรอความสุขให้เรา เพราะฉะนั้น พวกเราห้ามละเมิดพวกเขา
ถ้าใครขัดคำสั่งข้าข้าจะลงอาญาสูงสุด"
"ต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ นายลีโอ"
"สเปอร์ มินต์"
"พวกเราเห้นเป็นผู้หญิงแต่เก่งกว่าผู้ชายแน่นอน"
"..............."
"มาทดสอบเลย"
ลีโอไนดัสจึงจัการปะลองระหว่างทหารหญิงและทหารชาย
ลีโอไนดัสก็ปะทะกับสเปอร์ มินต์
"เข้ามาเลยสินายน่ะ"
"ชั้นไม่อยาก........จะ......."
"จะอะไรของนาย"
"จะจัดการ....เธอ"
"ปากก็สั่นอยู่เห็นๆ"
"หนอยยย"
พอระฆังดังขึ้น
มินต์สามารถนอคเหล่าทหารชายได้ทั้งหมด รวมถึงลีโอไนดัส
วันรุ่งขึ้นคลากเข้ามาคุยกับลีโอไนดัส
"เฮ้ย เมื่อวานแกเห็นที่มือของมินต์ป่าว"
"ทำไมว่ะมือเขาทำไม"
"หล่อนมีแหวนทรงเหลี่ยม"
"เฮ้ยจริงเหรอมิน่าถึงต่อยชนะทุกคนได้"
"รีบไปโด้หล่อนเถอะ"
"ใครจะไปล่ะเจ้าบอกข้าไม่ให้เข้าใกล้ผู้หญิง"
"พวกนายต้องการแหวนไปทำลายใช่มั้ยล่ะ" สเปอร์ มินต์ เข้ามา
"นี่เธอเข้ามาไม่ให้สุ่มเสียง"
"ข้าไปก่อนละ ข้าไม่ค่อยสบาย" ครากถอนตัว
TO BE CONTINUE
บทนำ
ในยุคสมัยก่อน ได้มีปีศาจอาละวาดเข่นฆ่าชาวเมือง ไม่เว้น แล้วจับผู้หญิงไปบำเรอ ส่วนเด็กไปใช้แรงงาน ปีศาจตัวนั้นนามว่า Buzz
ปีศาจตัวนี้เต็มไปด้วยความโหดร้าย หน้าตาอัมหิต เลือดเย็น ไม่ปราณี เต็มไปด้วยความอัปลักษณ์ เป็นปีศาจที่หน้ากลัวมาก
แต่มีชุมชนอยู่ชุมชนหนึ่ง คอยสาปแช่ง Buzz อยู่ตลอดเวลา ณ ตอนนี้ ปีศาจตัวนี้เริ่มเข้าวัยชรา คำสาปแช่งของชาวบ้านเริ่มส่งผล
Buzz เริ่มเจ็บป่วย ออกอาละวาดไม่ได้ ได้แต่นอนรอความตาย แต่การที่จะช่วย Buzz ให้กลับมาคืนสภาพได้ ต้องหาแหวนให้ครบ 4 วง
ได้แก่ แหวนทรงกลม แหวนทรงรี แหวนทรงเหลี่ยม และ แหวนทรงสามเหลี่ยม
แหวนวงกลม ให้พลังความแม่นยำ แหวนวงรี ให้พลังแห่งการฟันดาบ แหวนทรงเหลี่ยม ให้พลังแห่งเมดุซ่า และ แหวนที่ร้ายกาจที่สุดคือ แหวนสามเหลี่ยม
ซึ่งมีพลังดังนี้ สามารถ ใช้พลังแห่งสามเหลี่ยมเมอร์มิวดา ดูดผู้คนให้ต่อสู้กับจิตใจถ้าชนะก็รอดแต่ถ้าแพ้จะกลายเป็นคนนินทราตลอดไป
และพลังแห่งความมืดสามารถปล่อยพลังเหนือมนุษย์ได้
ซึ่งแหวนก็กระจายไปทั่วพื้นที่ กองทัพปีศาจจึงเริ่มออกเดินทางค้นหาแหวน ออกปล้นสะดมชาวบ้านไปลดละ
โดยการนำทัพของ สกัฟ สกูฟ และสกีฟ สามพี่น้อง แต่ยังมีชุมนุมผู้กล้า อยู่คอยต่อสู้คอยต่อต้านและช่วยเหลือพวกชาวบ้าน
โดยมีผู้นำชื่อว่า ลีโอไนดัส และ ราฟาเอล คอยปกป้องคุ้มครองทุกคนที่รอดชีวิตเหลืออยู่
วันนั้นที่ท้องฟ้ามืดครึ้มสีดำ ลมพัดฝุ่นและขี้เถ้าลอยไปเรื่อย บรรยากาศน่ากลัว และมืดสลัว กองทัพของ ลีโอไนดัส เตรียมตัวออกรบ
เมื่อพอพลบค่ำของวันนั้น ลีโอไนดัสได้เปิดศึกขึ้นกับ สกัฟ กองทัพของลีโอไนดัสเสียเปรียบมาก ลีโอไนดัสจึงถูกลูกธนูปักที่ไหล่
แล้วราฟาเอลก็สั่งให้ถอยทัพ เมื่อถึงค่ายก็จึงทำการรักษาลีโอไนดัส ไม่นานลีโอไนดัส ก็ฟื้นได้ แต่ว่าแผลจะไม่หายขาด
จะกำเริบได้ทุกเมื่อ จึงต้องพักฟื้นถึงสิบวัน ราฟาเอลจึงอาสาไปออกรบแทน คราวนี้ราฟาเอลยกทัพ ไป 100 คน
ได้ปะทะกับกองทัพของ สกัฟอีกครั้ง เวลาผ่านล่วงเลยไป 10 วัน ลีโอไนดัสเริ่มจะเป็นห่วงว่า ราฟาเอลจะเป็นอย่างไร จึงส่งสายออกไปดู
ก็พบว่าราฟาเอลเดินกลับมาคนเดียวอย่างบาดเจ็บสาหัส ลีโอไนดัสจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น ราฟาเอลเล่าว่า กองทัพของเราพ่ายสิ้น ไม่เหลือทหารซักคน
ราฟาเอลจึงหนีมาแบบลูกหมา ทั้งลีโอไนดัส และ ราฟาเอล จึงผูกใจเจ็บ และให้คำสัตย์กันว่าจะต้องฆ่าเหล่ากองทัพปีศาจให้สิ้นซากให้จงได้
CHAPTER 1
ในขณะที่บ้านเมืองวุ่นวายรัฐบาลกลับไม่สนใจมาจัดการเรื่องนี้ เพราะมัวแต่โกงกินบ้านเมืองจนพรุนจึงทำให้บ้านเมืองแย่หนักเข้าไปอีก
ลีโอไนดัสไม่สนใจกลับปัญหาพวกนี้มุ่งแต่จะกำจัดพวกปีศาจให้สิ้น แต่กองทัพของลีโอไดนัสขาดทหาร ขาดอาวุธ ขาดพาหนะ ขาดฝ่ายบุ๊น
และทหารกำลังเสียขวัญ ในห้องทำงานของลีโอไนดัส ราฟาเอลเดินเข้ามาคุย
"ทำไมแกไม่บุกเข้าตีพวกสกัฟซะที"
"แกไม่มีสมองเหรอว่ะ กองทหารของเราขาดทุกอย่างยกเว้นข้าว แล้วเราบุกไปก็ตายอย่างเดียว"
"งั้นข้าจะไปหาอาวุธ พาหนะและทหารมาให้เอามั๊ยล่ะ"
"แกจะเอามายังไง"
"ข้าจะไปต้อนเชลยไงแล้วก็ขโมยของมันมาไงเล่า"
"แน่ใจ ว่าแกทำได้"
"ถ้าข้าทำไม่ได้ เอาหัวข้าไปต้มข่ากินเลย"
"ตกลง"
ผ่านไปเพียง 3 วัน ราฟาเอล ก็นำเชลยจำนวน 1000 คนมา พร้อมด้วย ม้า 200 ตัว เหล็ก 2000 ชั่ง ปืนใหญ่ 50 กระบอก ปืนไฟ 500 กระบอก
ลีโอไนดัสสงสัยจึงเข้าไปคุยกับราฟาเอลที่กำลังยืดพอใจในผลงาน
"แกทำได้ไงว่ะ"
"ก็ข้าเก่งไงเล่า"
"เป็นไปไม่ได้"
"เป็นไปแล้วว่ะเพื่อนเอ้ย"
ลีโอไนดัสจึงถามทหารที่ไปกับราฟาเอล
"ราฟาเอลมันใช้กลยุทธ์อะไรถึงได้ของมาเยอะขนาดนี้"
"ข้าน้อยไม่ทราบขอรับ นายท่านราฟาเอล ให้พวกทหารทุกคนหยุดรอในป่า เพียง 30 นาที นายท่านราฟาเอลก็มาพร้อมของขอรับ"
ลีโอไนดัสรู้สึกเสียหน้ามากที่ดูถูกราฟาเอล จึงเข้าไปขอโทษแต่ในใจก็ยังไม่หายสงสัยว่า เขาทำได้ยังไง
ผ่านไปไม่นาน พวกสกัฟ ก็บุกเข้ามา ราฟาเอลจึงอาสาขอไปขับไล่พวกสกัฟให้
ราฟาเอลขอทหารเพียง 300 นายเท่านั้น ต้องไปต้องสู้กับกองทัพนับพัน แต่ไม่น่าเชื่อเพียง 1 ชั่วโมงราฟาเอลสามารถขับไล่พวกสกัฟออกไปได้
ลีโอไนดัสต้องเสียหน้าอีกครั้ง ที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไร แล้วทหารก็เริ่มรังเกียจลีโอไนดัส แต่เข้าไปประจบราฟาเอล
ต่อจากนั้น 2 วัน สกัฟยกทัพ 2000 เศษมาตี ราฟาเอลก็อาสาอีก แต่ลีโอไนดัสค้านไว้ ว่าขอให้ตนไปบ้าง ราฟาเอลก็ยอม
ลีโอไนดัสนำทหารไป 300 นายเหมือนกันเพื่อนำชื่อเสียงตัวเองคืนมา แต่ทหารไม่ยอมไป เพราะต้องการไปกับราฟาเอล
ลีโอไนดัสจึงนำนายทหารสนิทเพียง 50 คนออกรบ ออกรบไป 1 ชั่วโมง ลีโอไนดัสเสียเปรียบอย่างมาก
ราฟาเอลจึงออกมาช่วยจึงคุมสถานการณ์ไว้ได้
ลีโอไนดัสเสียหน้าอีกแล้วจึงขอย้ายตัวเองไปดูแลแยกกับราฟาเอล มีทหารติดตามเพียง 300 คน
ส่วนราฟาเอลก็ดูแลเมืองผู้กล้าไปด้วยทหาร 1500 นาย และ อาวุธพาหนะพร้อมสรรพ
ลีโอไนดัส ไปตั้งค่ายอยู่ที่เมืองผู้อ่อน อยู่ได้ 3 เดือนก็ได้ข่าวมาว่า สกูฟ นายทัพคนรองยกทัพมาตั้งค่ายใกล้ๆเมืองผู้อ่อนแล้ว
คราวนี้ลีโอไนดัสมีทหารเพิ่มขึ้นมา มีอาวุธ มีพาหนะ แล้ว พร้อมสู้ แต่ปัญหาคือ ทหารชาวเมืองผู้อ่อนไม่กล้ารบ
"เหล่าทหารกล้าทั้งหลายเอ๋ย"
"............."
"ใยพวกเจ้าต้องกลัวพวกมัน"
"เอ่อ เพราะว่า ทหารของพวกมันน่ากลัวมาก เป็นปีศาจดูดเลือดกินเนื้อ"
"เมื่อพวกจะดูดเลือดเนื้อพวกเจ้า พวกเจ้ากลัวมั๊ย"
"กลัวมากขอรับ"
"เมื่อกลัวเจ้าจะทำอย่างไร"
"วิ่งหนีสิขอรับ"
"นายทหารที่ตอบชื่อว่าอะไร"
"ชื่อ ลามาโซน ขอรับ"
"ลากเจ้า สามาโซนไปประหารซะ"
"ไม่นะนายท่าน ข้าเป็นทหารรับใช้ชาติมาหลายปี"
"ขี้ขลาดขนาดนี้นี่น่ะเหรอทหาร"
"แต่....."
"ไม่ต้องห่วงลูกเมียท่านข้าจะดูแลอย่างดี"
"แต่ข้ามีแค่หมา"
"............."
"ท่านจะดูแลให้มั๊ยครับ"
"เอาไปประหารได้แล้ว"
".............."
"ทุกคนคงจะเห็นแล้วว่าทหารที่ขี้ขลาดก็จะตายเยี่ยงนี้"
"............."
"พวกเจ้าจะตายอย่างไร้ค่าอย่างนี้มั๊ย"
"..........."
"หรือเจ้าจะตายอย่างสมศักดิ์ศรีเพื่อเป็นเกียรติแก่ชาติทหารของเจ้า"
"............"
"เจ้าจะเลือกอย่างไหน"
"สู้ตายยยยยย"
"บุกกก ลุยพวกมัน ฆ่าพวกมันเพื่อตัวเจ้าเอง"
"โอ้ !!!!!!!!!!"
ลีโอไนดัสสู้กองทัพปีศาจของสกูฟอย่างดุเดือด สู้กันอยู่ 1 สัปดาห์ กองทัพของสกูฟอาหารเม็ดหมดถอยไปก่อน
ลีโอไนดัสได้ชัยมาอย่างภาคภูมิใจ แต่ว่านี่เพิ่งเริ่มต้น ยังมีกองทัพของสกีฟคอยซุ่มโจมตีอยู่หลังค่าย หายนะแล้ว
CHAPTER 2
กองทัพของลีโอไนดัสตกหลุมพลางค่ายที่ตั้งไว้ถูกปล้นสะเบียง อาวุธไปจนหมด และเผาทำลายค่าย
ลีโอไนดัสหมดทางสู้แล้วจึงต้องหนีกลับเมือง แต่ข้างหลังมีกองทัพ สกูฟตีท้าย งานนี้เรียกได้ว่าหนีตายเลย
กองทัพลีโอไนดัสหนีกระเจิงไปไม่เป็นท่า ถูกปีศาจฆ่าตายไปเป็นจำนวนมาก พอถึงประตูเมืองก็พบว่า
สกีฟยึดเมืองผู้อ่อนได้แล้ว คราวนี้ลีโอไนดัสต้องหนีอีก หนีไปจนถึงเมืองผู้สงบ แต่พวกเขาไม่ต้อนรับ
เพราะเขาเป็นคนรักความสงบไม่ชอบศึกสงคราม แล้วเขารู้อยู่แล้วว่าลีโอไนดัสเป็นทหารแน่นอน
ลีโอไนดัสจึงเร่ร่อนไปเรื่อยๆ จนถึง3วันทหารที่ตามลีโอไนดัสมาจำนวน 150 คน ตอนนี้เหลือเพียง 50 คนแล้ว
"นายท่านพวกเราคงมาได้เท่านี้แล้ว วาสนาที่จะได้รับใช้นายท่านคงหมดเท่านี้แล้ว"
"เจ้าชื่ออะไร นายทหาร"
"กาตารา ขอรับ"
"กาตารา ข้าก็ดีใจที่ได้ร่วมรบกับเจ้าและทหารกล้าทุกนาย"
"นายท่านไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว แล่เนื้อข้าไปกินเถอะ"
"ข้าทำไม่ได้หรอกนายทหารที่แสนดีของข้า"
"แต่......."
"นายทหารของข้านี่คือคำสั่งสุดท้ายของข้า"
"น้อมรับบัญชา"
"นี่เป็นคำสั่งเด็ดขาดของข้า ทุกคนต้องอยู่ในสวรรค์เมื่อตายไปแล้วนะ"
"............."
"แล้วพบกันใหม่นะทหารที่รัก"
"นั่นไง พบแล้ว" เสียงของใครก็ไม่รู้ดังออกมา
"ลีโอไนดัส ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว" ที่แท้ก็เป็นราฟาเอลที่มาช่วยเอาไว้
ทหารทุกคนตะโกนร้องด้วยความดีใจ ลีโอไนดัสรู้สึกสมเพศตัวเองมากแต่ก็ต้องรับสภาพ
จึงต้องไปอยู่ที่เมืองผู้กล้าก่อน ภายในเวลาอันสั้นลีโอไนดัสก็ขอออกไปหาเมืองอยู่เอง
ราฟาเอลไปรั้งเอาไว้แต่ส่งถุงให้ลีโอไนดัส แล้วบอกว่าให้เปิดในยามเดือดร้อน นี่จะช่วยเจ้าเอง
ร่ำลากันแล้วก็ไปหาเมืองอยู่ ลีโอไนดัสเลือกไปอยู่เมืองผู้ฉกรรจ์ เพราะมีแต่คนคอยบูชาลีโอไนดัสอยู่
ลีโอไนดัสได้เวลาเริ่มต้นใหม่อีกที เขาพบเห็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดูแล้วท่าทางฉลาดมาก จึงลองนำมาทดสอบปัญญาดู
ผลปรากฎว่าชายผู้นั้นทำได้หมด เขามีนามว่าคลาก
คลากได้เล่าถึงเรื่อง Buzz ที่ลีโอไนดัสไม่รู้
"นายท่านรู้มั๊ยว่าถ้า Buzz ฟื้นคือชีพขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้น"
"ทุกคนบนโลกจะตายหมด"
"ทุกอย่างบนโลกจะหายไป แม้กระทั่งโลกใบนี้ด้วย"
"หาาาาา ขนาดนั้นเลยเรอะ"
"แล้วนายท่านรู้มั๊ยว่าจะฆ่ามันยังไง"
"ข้าไม่รู้"
"ง่ายมาก นายท่านเพียงนายท่านรวบรวมแหวนที่ทรงพลังแห่ง Geometry ให้ได้ทั้ง 4 วง"
"มันทรงพลังยังไงล่ะ"
"แหวนวงกลม ให้พลังความหยั่งรู้ แหวนวงรี ให้พลังแห่งการฟันดาบ แหวนทรงเหลี่ยม ให้พลังแห่งชกต่อย และ แหวนที่ร้ายกาจที่สุดคือ แหวนสามเหลี่ยม
ซึ่งมีพลังดังนี้ สามารถ ใช้พลังแห่งสามเหลี่ยมเมอร์มิวดา ดูดผู้คนให้ต่อสู้กับจิตใจถ้าชนะก็รอดแต่ถ้าแพ้จะกลายเป็นคนนินทราตลอดไป
และพลังแห่งความมืดสามารถปล่อยพลังเหนือมนุษย์ได้ ยังไงล่ะท่าน"
"แล้วเราจะหาแหวนพวกนี้ที่ไหน"
"ที่ประเทศ Geometry "
"แล้วมันหาง่ายมั๊ยเนี่ย"
"ของดีก็ต้องยากนะ นายท่าน"
"แล้วมันจะทำลาย Buzzยังไง"
"ทำลายแหวน"
"ยังไง"
"เอาแหวนไปทิ้งที่เหวลาวาลึกที่ซู้ดดด"
"แล้วพวกมันรู้เรื่องนี้มั๊ย"
"แน่นอนท่าน"
"แล้วมันรู้ที่ตั้งแหวนรึยัง"
"ยังขอรับ"
"งั้นไปประกาศเหล่าทหารว่าเราจะเดินทางไป ประเทศ Geometry กันพรุ่งนี้"
"จัดไปครับ"
วันรุ่งขึ้นก็จัดทัพเสร็จ ก็ออกเดินทางไป ราฟาเอลได้รับข่าวว่าลีโดไนดัสออกไปข้างนอก จึงตามไปถามว่าไปไหน
"แกจะไปไหนน่ะ"
"ไป Geometry "
"ไปกินก๋วยเตี๋ยวเหรอ"
"ไปกินผัดไทย"
"เข้าเรื่องได้ละ ไปทำไร"
"ข้าจะไปเอาแหวนแห่ง Geometry ไปทำลายทิ้งซะ"
"หาาาา งานใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกข้า"
"เจ้าจะไปด้วยป่ะล่ะ"
"แน่นอน เดี๋ยวข้าจะตามไปทีหลัง แล้วเจอกันเพื่อน"
"เออ ตามให้ทันล่ะ"
ผ่านไป 2 สัปดาห์ ราฟาเอลยังตามไปไม่ทัน แต่ลีโอไนดัส ไปถึงครึ่งทางแล้ว
ไม่นานนักก็มีคนตามมา ลีโอไนดัสมั่นใจว่าเป็นราฟาเอล จึงสั่งถอยไปรับ
แต่กองทัพที่ตามมากลับเป็นกองทัพของ สกีฟ สกูฟ สกัฟ ทำให้ทหารของลีโอไนดัสที่ไม่ได้ตั้งตัวหนีกันกระเจิง
ลีโอไนดัสยังคงยืนหยัดสู้ต่อไปเรื่อยรอจนกว่า ราฟาเอลจะมาช่วย สู้จนมีสายมารายงานว่ากองทัพราฟาเอลแตกผ่ายไปนานแล้ว
ลีโอไนดัสจึงต้องเร่งทัพ เพื่อหนีไม่ให้กองทัพปีศาจไล่ทัน ลีโอไนดัสก็สงสัยว่ามันรู้ได้ไงว่าเราจะไปไหน
จึงไปถามคลาก
"แกรู้มั๊ยทำไมมันถึงตามเรามาได้"
"เพราะว่ามันมีขาไงท่าน"
"ทำไมมันถึงมาถูกทางได้"
"เพราะมันมีเข็มทิศ"
"ทำไมมันทำลายกองทัพของราฟาเอลได้"
"เพราะพวกมันพร้อมสรรพไปด้วยไพร่พลมากมาย"
"เจ้าช่วยตอบข้าดีๆได้มั๊ย"
"ข้าก็ตอบตามที่ข้ารู้แล้ว"
"เจ้าจนปัญญาแล้วเรอะ"
"ข้ายังไม่จนปัญญาง่ายๆหรอก"
"แล้วเจ้าจะทำอย่างไร"
"เราต้องอ้อมไปตีด้านหลังมัน"
"อืม..."
"แล้วท่านรู้มั๊ยทำไมมันมาทันเรา"
"เพราะเราเดินอ้อม"
"ไม่จริงน่า"
"ข้าลองสำรวจดูแล้ว"
"ทางเดินเป็นทางสามเหลี่ยมเรากำลังเดินอ้อม แต่พวกมันเดินในระยะการกระจัด หรือก็คืออีกด้านของสามเหลี่ยม"
"ข้างง"
"ท่านรู้จัก พีทาโกรัส มั๊ย"
"ไม่"
"เอางี้ง่ายๆนะท่าน ก็คือมันเป็นสูตรการใช้หาพื้นที่อีกด้านของสามเหลี่ยมไง"
"ข้าโง่เกินจะเรียน"
".............."
"แล้วท่านจะเสนอแผนเลยมั๊ย"
"เอาเลยสิ"
"ว่ามา"
"คือมันเดินมาหาเราทางตรง"
"แล้วไง"
"เราจะเดินไปหามันทางอ้อม แต่แบ่งเป็นสองกองทัพ ทัพแรกไปน้อยแต่พยายามทำเสียงให้เหมือนคนเยอะ เพื่อเรียกร้องความสนใจและอาศัยโอกาสนี้ทัพสองบุกเข้าด้านหลังแล้วมันก็จะ
กลายเป็นกองทัพกล้วยเน่า"
"หึหึ ดำเนินการตามแผน"
รุ่งขึ้นลีโอไนดัสทำตามแผนของครากและประสบผลสำเร็จ สามารถฆ่าศัตรูได้มากกว่าครึ่ง
แล้วลีโอไนดัสกับครากก็ประชุมกันอีก
"คราวนี้เราจะขยี้มันยังไงให้ไม่เหลือเลย"
"เราก็ใช้แผนเดิมแต่ปรับเปลี่ยนหน่อย"
"ยังไง"
"ก็เมื่อมันโดนเรียกความสนใจทางทิศตะวันตกแล้วโดนตีทางตะวันออก มันจะกลับมาเน้นทางตะวันตก ตะวันออกและเหนือ"
"มีหลักการ"
"เราก็แบ่งเป็นสี่กองทัพ กองทัพแรก บุกเข้าทางทิศเหนือ กองทัพสองบุกเข้า ทางตะวันตก กองทัพสามบุกเข้า ทางตะวันออก และกองทัพที่สี่ บุกเข้าทางทิศใต้ รับรองมีเละ"
"อนุมัติตามแผน"
แผนของครากจะสำเร็จหรือไม่ พวกมันจะรู้ทันมั๊ย
CHAPTER 3
วันถัดมา ลีโอไนดัสออกรบตามแผน เป็นไปตามคาด คลากวิเคราะห์ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ
กำจัดศัตรูได้มากกว่าครึ่ง และลีโอไนดัสยังสามารถกำจัด สกัฟ ได้อีกด้วย
แต่พวกมันยังเหลืออยู่มากพอสมควรแม้จะลดหายไปมากกว่าครึ่ง
ครากจึงเตรียมการอีกครั้ง
"คราวนี้เอาอย่างไรเล่าสหาย"
"ข้ารับรองว่ามันรู้ทางเราแล้ว"
"มันจะดักทุกทางของเรา"
"แล้วเราจะทำยังไง"
"ระดมโจมตีมันจากด้านบน"
"...........ยังไง"
"ปืนใหญ่ ธนู "
"ปืนใหญ่จะเอาจากไหนเล่า"
"เบิกจากรัฐบาล"
"รัฐบาลจะช่วยเราหรือไง"
"ข้าอาสาไปเกลี้ยกล่อมรัฐบาลเอง"
"เจ้าจะไปคุยกับมันยังไง"
"ข้ามีวิธีน่า"
"งั้นทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว รีบไปเถอะ"
วันรุ่งขึ้นครากเดินทางไปถึงรัฐสภา จึงรีบไปเจรจากับนายกรัฐมนตรี
"ข้าน้อยใคร่จักขอยืมปืนใหญ่ซัก 10 กระบอก"
"เจ้าเอาไปถล่มภาคใต้เหรอ"
"ข้าจะเอาไปกำจัดพวกปีศาจ"
"งั้นเจ้าบอกลาสิ่งนั้นได้เลย ข้าไปล่ะ"
"เดี๋ยวก่อน สิท่าน"
"อะไรอีก"
"ถ้าท่านไม่ให้ เงินที่ท่านโกงมาก็จะไม่เหลือเลยนะท่าน"
"เจ้าจะขโมยข้าเหรอ"
"มันจะทำลายทุกอย่าง แต่เหล่าพวกข้ากำลังต้านอยู่"
"................"
"พวกข้าต้องการปืนใหญ่เพื่อถล่มพวกมัน แต่ถ้าท่านไม่ให้เรา มันจะเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก"
"ข้าตัดสินใจแล้ว"
"ว่าอย่างไร"
"ออกไป"
"โธ่ ท่าน"
"ออกไปได้แล้ว"
"ท่านคิดผิดแล้ว"
"ออกไปสู้เพื่อทุกคนบนโลก ออกไปพร้อมกับปืนใหญ่ ไปถล่มพวกมันซะ"
"เป็นพระคุณมากนายท่าน"
"แต่ถ้าเจ้าทำปืนใหญ่หลวงพังเจ้าจะต้องชดใช้ด้วยหัว 10 หัว"
"รับรองว่าไม่ผิดหวัง"
คลากกลับมาพร้อมด้วยปืนใหญ่ 10 กระบอก และทหาร 500 นาย
ลีโอไนดัสเห็นว่าสถานการณ์ดีขึ้นมากแล้วจึงออกรบทันที
ทางด้านฝ่ายทหารปีศาจ สีกีฟ คุยกับ สกูฟ
"แกว่ามันจะได้ผลเหรอ แผนการดักแบบนี้"
"แน่นอน"
"ถ้าพวกมันโจมตีมาทางอากาศล่ะ"
"กองทัพเราก็......"
ตู้มมมมมมม !!!!!!!!
เสียงระเบิดดังกึกก้อง เป็นสัญญาณบอกว่า ลีโอไนดัสเริ่มประกาศสงครามอีกครั้ง
"ระดมยิงเข้าปายยยยยย"
ลีโอไนดัสประกาศให้เผด็จศึกได้เลย
แผนนี้ก็ได้ผลอีกตามเคย คราวนี้กองทัพปีศาจหรือจำนวนไมถึง 100 คน สกีฟ กับ สกูฟ จึงต้องหนีไปก่อน
ลีโอไนดัส ได้ชัยงดงาม จึงเริ่มเดินทางกันต่อ
และไม่นานพวกลีโอไนดัสก็มาถึงประเทศ Geometry
ลีโอไนดัสได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี
ลีโอไนดัสเข้าไปคุยกับเจ้าเมือง นามว่า เมทริท
"ยินดีต้อน ผู้กล้า ลีโอไนดัส ข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามานานแล้ว อยากเจอตัวเป็นๆ นะเนี่ย"
"ข้าก็เช่นกัน ได้ยินชื่อเสียงของท่านมานาน"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกลีโอไนดัส"
"เออว่าแต่ท่านพอจะรู้ที่อยู่ของแหวน Geometry มั๊ย"
"ข้าย่อมรู้แน่นอน"
"ท่านช่วยบอกข้าได้มั๊ย"
"ข้าทำไม่ได้หรอก"
"ทำไมล่ะท่าน"
"จุดประสงค์ของท่านคืออะไร"
"ทำลายมันเพื่อกำจัด Buzz"
"งั้นข้าคงให้เจ้าไม่ได้"
"ท่านไม่คิดจะให้ความชั่วร้ายหายไปจากโลกเหรอ"
"ข้าก็อยากให้ความชั่วร้ายหายไป แต่ถ้าแหวนหายไปด้วยมันจะมีประโยชน์อะไร"
"................."
"ท่านคงรู้เรื่องพลังของแหวนแล้วซินะ"
"ข้ารู้แล้ว"
"แล้วเจ้าจะยังทำลายแหวนอีกเหรอ"
"เอ่อ ข้า ......."
"เจ้าก็ใช้พลังของแหวนทำลาย Buzz มันสิ"
"Buzz เป็นปีศาจร้าย จะทำลายมันต้องทำลายแหวน"
"งั้นก็ฆ่าข้าซะสิ"
"ท่านยอมสละชีพเพื่อแหวนเหรอ"
"ข้าไม่แพ้เจ้าง่ายๆ หรอก"
"งั้นก็เข้ามาสิ"
ทั้งสองปะทะกันอยู่นาน 30 เพลง ก็เริ่มเหนื่อย เมทริทก็เอาแหวนวงรีมาใส่แล้วสู้ต่อ
จากนั้นสถานการณ์เปลี่ยนไป ลีโอไนดัสเสียท่าแก่เพลงดาบของเมทริทล้มลงไป
"เจ้ายังอยากทำลายแหวนอยู่มั๊ยล่ะ ในเมื่อมันทำให้คนชนะคนได้"
"ข้าจะทำลายมัน"
"ข้าแค่ลองใจเจ้าน่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
"หมายความว่า"
"ถ้ามันทำให้โลกพ้นภัยได้ก็เอามันไปเถอะ"
"ท่านเข้าใจตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่มั๊ย"
"แน่นอนแต่เจ้าห้ามใส่แหวนเด็ดขาด"
"ทำไมล่ะ"
"เจ้าจะควบคุมมันไม่ได้"
"ข้าควบคุมมันได้"
"เจ้ารู้รหัสของแหวนมั๊ยล่ะ"
"......................ไม่อ่ะ"
"สูตรการหาพื้นที่ของมันไงเป็นรหัสที่ใช้ควบคุม"
"อ่อ ข้าเข้าใจแล้ว"
"แต่ข้ามีเพียงแหวนวงรีนะ แหวนที่เหลือเจ้าก็ไปหาจาก จังหวัดอื่นเอานะ"
"แล้วรหัสของวงรีคือ"
"[สูตร]"
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะไป.............ม่ายยยยยยยย"
ในขณะที่กำลังคุยกันดีดี สกีฟ ก็เข้ามาแทงข้างหลัง เมทริท
"แกทำอะไรของแก"
"ส่งแหวนวงนั้นมา แล้วข้าจะรักษาชีวิตเน่าๆของมันให้ ฮ่าฮ่ะฮ่า"
"แกต้องการสิ่งนี้เหรอ แกรู้ได้ไง"
"แกมันโง่ว่ะ แต่แกส่งแหวนวงนั้นมาได้แล้ว"
"กรอดดดด"
"ชักช้าอยู่ได้อยากให้มันตายหรือไง"
"ฮึ่ย เอาไป"
"ฮ่าฮ่าฮ่า เอ้านี่เครื่องรักษา เอาไปใช้เองไปล่ะ บาย"
แล้วสกีฟก็หายหวับไปทันใด ลีโอไนดัสจึงรีบมารักษาเมทริทด้วยเครื่องรักษาที่สกีฟให้มา
"ท่านอย่าเพิ่งตายนะ"
"................"
"เอ้านี่ กินยาก่อน"
หลังจากกินยาเมทริทก็ฟื้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นกับข้า"
"ท่านถูกแทงบาดเจ็บสาหัส"
"ข้าไม่มีความรู้สึกบาดเจ็บเลย แต่มีความรู้สึกพลังเพิ่มขึ้น"
"น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยามากกว่า"
หลังจากนั้นเมทริทก็จัดเวรยามฝีมือดีมาเฝ้าห้องของตน
แล้วลีโอไนดัสก็ออกเดินทางตามหาแหวนที่เหลืออีก 3 วง
ระหว่างที่ออกเดินทาง ลีโอไนดัสก็พบกับราฟาเอลที่ออกเดินทางตามมาอย่างบังเอิญพร้อมกับทหารจำนวน 10 คน
"ไอ้เพื่อนยาก"
"โอ้ ลีโอไ...น...ดั.....ส"
ฟุ่บ !!!! ราฟาเอลสลบไป ผ่านไปซัก 2 ชั่วโมง ราฟาเอลก็ฟื้นขึ้นมา ลีโอไนดัสจึงเข้ามาถามความ
"แกไปทำอีท่าไหนถึงเหลือทหารเพียง 10 คนว่ะ"
"พวกสกัฟ สกีฟ สกูฟ มันบุกเข้าตีพวกข้า ข้าพ่ายแพ้สิ้น จึงตามมาล่าช้า และหลงทาง"
"ข้าแก้แค้นให้แล้วด้วยการสังหาร สกีฟ ด้วยมือของข้า"
"โอ้ เพื่อนยาก ข้ารักเจ้าจริงๆ"
ระหว่างนั้นคลากก็เดินเข้ามา
"ลีโอไนดัส มีแม่นางหญิงคนหนึ่งมาขอพบ ข้ารับรองว่านางจะมีประโยชน์ต่อท่านแน่นอน"
"รีบเชิญ ราฟาเอลเจ้าไปที่ห้องพักก่อน ข้ามีแขก"
และราฟาเอลก็ออกไป แม่นางผู้นั้นก็เข้ามา
"เจ้ามีชื่อว่าอะไร"
"ข้ามีนามว่า สเปอร์ มิ้นต์ เรียกสั้นๆว่า มิ้นต์"
"นายท่านข้ามีเรื่องจะกราบทูล"
"ว่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น"
"เหล่าสหายของพวกข้าได้จัดการกับพวก กองทหารปีศาจจนพ่ายสิ้น และได้สังหาร สกีฟ ไปสิ้น"
"สหายของพวกท่านเป็นใครกัน ทำไมฝีมือมากมายขนาดนี้"
"เป็นเผ่าเอลฟ์ ชำนาญการรบแนวซุ่มโจมตี"
"แต่เจ้าหน้าตางามมาก ไม่เหมือนเผ่าเอลฟ์ ซักนิด"
"พ่อข้าเป็นเอลฟ์ แต่แม่เป็นมนุษย์
"เผ่าของเจ้าสนใจจะเข้าร่วมกับพวกข้ามั๊ยล่ะ"
"ข้าน่ะสนใจ แต่หัวหน้าเผ่าของข้าคงไม่สนใจ"
"ทำไมล่ะ"
"เผ่าเอลฟ์เป็นเผ่ารักสันโดด"
"แต่เจ้าไม่นี่"
"ข้าเป็นแค่ครึ่ง"
"งั้นเจ้าแค่คนเดียวก็ได้ที่จะมาเป็นส่วนหนึ่งของข้า"
"อะไรนะ"
"เอ้ยย เจ้าจะมาเป็นคนร่วมรบกับข้ามั๊ยล่ะ"
"เอาสิ ข้าจะนำทหารของข้ามาบางส่วนด้วยรอข้าที่นี่เพลาพลบค่ำ งั้นข้าไปก่อนล่ะ แล้วพบกัน"
พอคุยเสร็จคลากก็เข้ามา
"ถูกใจนายท่านใช่มั๊ย"
"ถูกใจข้ามาก สเปคเลย"
"ข้าหมายถึงทางการทหาร"
"เอ้ยย ข้าหมายถึงว่าห้าวหาญโดนใจข้ามาก"
"คนนั้นน่ะ เป็นของข้า" ราฟาเอลเข้ามาขัดการคุยระหว่างลีโอไนดัสกับคลาก
"อะไรของเจ้า"
"ข้าล้อเล่นน่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ ไปและกลับค่ายล่ะ"
ราฟาเอลกลับไปทิ้งให้ทั้งคู่หน้างง
"ข้าไม่ค่อยชอบไอ้หมอนั่นเลยว่ะ"
"คลาก ทำไมเจ้าถึงไม่ชอบ"
"มันขี้เก็กจัดอ่ะ"
"ก็จริงอ่ะนะ"
"ข้าขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ย"
"ว่า"
"ท่านรักแม่นางนั้นใช่มั๊ย"
"เอ้ยยย ยามศึกสงครามจะมารักใคร่อะไรกัน"
"ข้าเคยเห็นแต่ท่านในมาดเย็นชา ไม่เคยเห็นท่านมีอารมณ์ดีขนาดนี้เลย"
"จริงเหรอ แล้วเจ้าจีบหญิงเป็นมั๊ย"
"ข้าแนะนำเลยนะ"
"ว่ามาเลย"
"อย่าจีบนางคนนี้เลย"
"ทำไม"
"นางหญิงคนนี้มีราศีไม่สมพงศ์กับท่าน มีไว้จะนำภัยมาหาท่านได้ ท่านอาจจะตายได้ โอกาศที่ท่านจะปกป้องโลกก็จะหายไป"
"ข้าเห็นด้วย ยิ่งเป็นช่วงสงครามอยู่ด้วย"
"ท่านทำเป็นคนเย็นชากับผู้หญิง และอย่าอยู่ใกล้กันมากไป อย่าอยู่ในที่ลับตาคนสองต่อสอง"
"ที่เจ้าพูดมาแบบนี้เจ้าจะเอาไปกินเอง"
"ใช่แล้ว ....... เอ้ยย ไม่ใช่ข้าเตือนท่าน"
"ข้ารับคำเตือน และเจ้าต้องเตือนตัวเองด้วย"
"ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ"
พอพลบค่ำสเปอร์ ก็ยกพลมา 500 เศษ ทุกคนล้วนเป็นผู้หญิงทั้งนั้น
"เห้ยยย อาหารเย็นมาแล้วว่ะ " นายทหารคนหนึ่งพูดขึ้น
"เอ้าทุกคนฟังทางนี้ เหล่าผู้หญิงที่มาในที่นี้ เขามาช่วยเราทำการรบ ไม่ใช้มาบำเรอความสุขให้เรา เพราะฉะนั้น พวกเราห้ามละเมิดพวกเขา
ถ้าใครขัดคำสั่งข้าข้าจะลงอาญาสูงสุด"
"ต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ นายลีโอ"
"สเปอร์ มินต์"
"พวกเราเห้นเป็นผู้หญิงแต่เก่งกว่าผู้ชายแน่นอน"
"..............."
"มาทดสอบเลย"
ลีโอไนดัสจึงจัการปะลองระหว่างทหารหญิงและทหารชาย
ลีโอไนดัสก็ปะทะกับสเปอร์ มินต์
"เข้ามาเลยสินายน่ะ"
"ชั้นไม่อยาก........จะ......."
"จะอะไรของนาย"
"จะจัดการ....เธอ"
"ปากก็สั่นอยู่เห็นๆ"
"หนอยยย"
พอระฆังดังขึ้น
มินต์สามารถนอคเหล่าทหารชายได้ทั้งหมด รวมถึงลีโอไนดัส
วันรุ่งขึ้นคลากเข้ามาคุยกับลีโอไนดัส
"เฮ้ย เมื่อวานแกเห็นที่มือของมินต์ป่าว"
"ทำไมว่ะมือเขาทำไม"
"หล่อนมีแหวนทรงเหลี่ยม"
"เฮ้ยจริงเหรอมิน่าถึงต่อยชนะทุกคนได้"
"รีบไปโด้หล่อนเถอะ"
"ใครจะไปล่ะเจ้าบอกข้าไม่ให้เข้าใกล้ผู้หญิง"
"พวกนายต้องการแหวนไปทำลายใช่มั้ยล่ะ" สเปอร์ มินต์ เข้ามา
"นี่เธอเข้ามาไม่ให้สุ่มเสียง"
"ข้าไปก่อนละ ข้าไม่ค่อยสบาย" ครากถอนตัว
TO BE CONTINUE