phol38
18th June 2012, 21:02
วันนี้ ผมไปโบสถ์งานศพมาครับทุกท่าน เพื่อนผมเค้าเคยเป็นแฟนกับผมมาก่อน ตอนนี้เค้าเป็นผักมาได้ 2 ปีครับ เค้าพึ่งลาโลกไปเมื่อวานครับ มันไม่ได้มีอะไรมากก็ตามพิธีของคริสเค้า ตอนแรกๆผมก็ ทำใจได้แล้วไปกับพวกเพื่อนๆ
และแล้วก็ถึงเวลาที่บาทหลวงมา หลวงพ่อไม่ได้พูดอะไรมากมายหรอกครับ แต่ พูดแล้ว ผมกับเพื่อน น้ำตาไหลพรากเลย
" ความตายไม่เคยพรากเวลาที่ดีของเราไป มีแต่เราที่ไม่ใช้เวลาดีๆร่วมกับเค้า"
"ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ สั้นนิดเดียว ลำบากยากเข็ญ มีทุกข์มาก แถมัยงก็ไม่มี เครื่องหมายให้รู้ว่า จะตายเมื่อไหร ถึงจะมีชีวิตอยู่ต่อไป จนชราภาพก็ต้องตาย อยู่ดี เพราะธรรมดาของสัตว์โลกเป็นอย่างนี้ จงดูเถิด ทั้งๆ ที่มีหมู่ญาติมาเฝ้ารำพึงรำพันอยู่ โดยประการต่างๆ แต่ผู้จะตาย กลับถูกมฤตยูคร่าตัวเอาไปแต่เพียงผู้เดียว เหมือนโคที่เขาจะฆ่า ถูกนำไปแต่เพียงตัวเดียว การร้องไห้ เศร้าโศก ไม่สามารถทำใจของผู้คนให้สงบได้ มีแต่จะเกิดทุกข์มากยิ่งขึ้น ทั้งร่างกายก็จะพลอยทรุดโทรม คนที่สลัดความโศกไม่ได้ มัวทอดถอนใจถึงคนที่ตายไปแล้ว ตกอยู่ในอำนาจของ ความเศร้าโศก มีแต่จะทุกข์มากยิ่งขึ้น ในพระคัมภีร์ได้บอกว่าราคาค่าจ้าง ของบาปคือความตาย... คำว่าความตายนี้ไม่ได้หมายถึงความตายทางเนื้อหนังร่างกาย (มรณะ) แต่อย่างเดียว แต่การที่ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก และการที่ต้องอยู่กับสิ่งที่ไม่รัก รวมทั้งความวิปโยคโศกเศร้าทั้งมวลที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์นั้น ก็ถือว่าเป็นความหมายของความตายด้วย ... ตามคติของคริสต์ศาสนานั้นเป็นที่รับรู้กันว่า ทุกคนที่เกิดมาแล้วก็จะมีวิญญาณจิตของตนเองและมีบาปติดมาด้วย ซึ่งจะดำเนินไปในเนื้อหนังร่างกายของตนไปจนสิ้นอายุขัยที่พระเจ้าทรงประทานมาให้ จากนั้นทุกคนต้องตายทางร่างกายครั้งหนึ่ง ครั้นแล้ววิญญาณจิตก็จะดำเนินต่อไปนิรันดร์โดยไม่ต้องอาศัยเนื้อหนังร่างกายอีกต่อไป... อย่ายึดแต่กับอดีต และมุ่งหน้าสู่ปัจจุบัน ความตายอาจจะพรากเขาไปได้ แต่ สิ่งที่ยังหลงเหลื่อในความทรงจำนั้นจะไม่มีวันหายไปจะยังคงอยู่กับทุกคนและตลอดไป " ตอนแรกก็กะจะไม่ร้องไห้หรอกนะแต่พอไอ้เพื่อนผมอีกคนร้องสิ เม่งก็เริ่มร้องตามกัน จนทนไม่ไหว ขอร้องตาม หลังจากนั้นก็ดำเนินพิธีและก็กล่าวอะไรสักหน่อยต่ผมไม่ออกไปกล่าวเพราะว่าไม่ได้เตรียมมาเลยพ่วงบทกล่าวของเพื่อนไปด้วย สิ่งสุดท้ายที่ผมได้กล่าวต่อหน้าเธอในโลงเป็นครั้งสุดท้ายคือ "หลับสบายนะ แล้วพบกันใหม่นะ มิ้นต์" แล้วพ่อฟรีส(บาทหลวง) ก็บอกว่า ผมทำถูกแล้วทีปล่อยวง ชีวิตมันก็แค่นี้แหละ แล้วเราจะพบเขาใหม่ สักวันหนึ่ง... หลังจากนั้นผมก็ร้องไห้ไม่ออกเลย 55 สุดท้ายก็ยอมแบกสังขารตัวเองไปเรียน ได้นะ
ขอให้ใช้ทุกวันร่วมกับคนที่คุณรัก และห่วงใยให้มีความสุขที่สุด เพราะความตายไม่ได้พรากวันเวลาดีๆของคุณกับเขาไป แต่ คุณเลือกเองที่จะไม่ใช้เวลกับเขา"
และแล้วก็ถึงเวลาที่บาทหลวงมา หลวงพ่อไม่ได้พูดอะไรมากมายหรอกครับ แต่ พูดแล้ว ผมกับเพื่อน น้ำตาไหลพรากเลย
" ความตายไม่เคยพรากเวลาที่ดีของเราไป มีแต่เราที่ไม่ใช้เวลาดีๆร่วมกับเค้า"
"ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ สั้นนิดเดียว ลำบากยากเข็ญ มีทุกข์มาก แถมัยงก็ไม่มี เครื่องหมายให้รู้ว่า จะตายเมื่อไหร ถึงจะมีชีวิตอยู่ต่อไป จนชราภาพก็ต้องตาย อยู่ดี เพราะธรรมดาของสัตว์โลกเป็นอย่างนี้ จงดูเถิด ทั้งๆ ที่มีหมู่ญาติมาเฝ้ารำพึงรำพันอยู่ โดยประการต่างๆ แต่ผู้จะตาย กลับถูกมฤตยูคร่าตัวเอาไปแต่เพียงผู้เดียว เหมือนโคที่เขาจะฆ่า ถูกนำไปแต่เพียงตัวเดียว การร้องไห้ เศร้าโศก ไม่สามารถทำใจของผู้คนให้สงบได้ มีแต่จะเกิดทุกข์มากยิ่งขึ้น ทั้งร่างกายก็จะพลอยทรุดโทรม คนที่สลัดความโศกไม่ได้ มัวทอดถอนใจถึงคนที่ตายไปแล้ว ตกอยู่ในอำนาจของ ความเศร้าโศก มีแต่จะทุกข์มากยิ่งขึ้น ในพระคัมภีร์ได้บอกว่าราคาค่าจ้าง ของบาปคือความตาย... คำว่าความตายนี้ไม่ได้หมายถึงความตายทางเนื้อหนังร่างกาย (มรณะ) แต่อย่างเดียว แต่การที่ต้องพลัดพรากจากสิ่งที่รัก และการที่ต้องอยู่กับสิ่งที่ไม่รัก รวมทั้งความวิปโยคโศกเศร้าทั้งมวลที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์นั้น ก็ถือว่าเป็นความหมายของความตายด้วย ... ตามคติของคริสต์ศาสนานั้นเป็นที่รับรู้กันว่า ทุกคนที่เกิดมาแล้วก็จะมีวิญญาณจิตของตนเองและมีบาปติดมาด้วย ซึ่งจะดำเนินไปในเนื้อหนังร่างกายของตนไปจนสิ้นอายุขัยที่พระเจ้าทรงประทานมาให้ จากนั้นทุกคนต้องตายทางร่างกายครั้งหนึ่ง ครั้นแล้ววิญญาณจิตก็จะดำเนินต่อไปนิรันดร์โดยไม่ต้องอาศัยเนื้อหนังร่างกายอีกต่อไป... อย่ายึดแต่กับอดีต และมุ่งหน้าสู่ปัจจุบัน ความตายอาจจะพรากเขาไปได้ แต่ สิ่งที่ยังหลงเหลื่อในความทรงจำนั้นจะไม่มีวันหายไปจะยังคงอยู่กับทุกคนและตลอดไป " ตอนแรกก็กะจะไม่ร้องไห้หรอกนะแต่พอไอ้เพื่อนผมอีกคนร้องสิ เม่งก็เริ่มร้องตามกัน จนทนไม่ไหว ขอร้องตาม หลังจากนั้นก็ดำเนินพิธีและก็กล่าวอะไรสักหน่อยต่ผมไม่ออกไปกล่าวเพราะว่าไม่ได้เตรียมมาเลยพ่วงบทกล่าวของเพื่อนไปด้วย สิ่งสุดท้ายที่ผมได้กล่าวต่อหน้าเธอในโลงเป็นครั้งสุดท้ายคือ "หลับสบายนะ แล้วพบกันใหม่นะ มิ้นต์" แล้วพ่อฟรีส(บาทหลวง) ก็บอกว่า ผมทำถูกแล้วทีปล่อยวง ชีวิตมันก็แค่นี้แหละ แล้วเราจะพบเขาใหม่ สักวันหนึ่ง... หลังจากนั้นผมก็ร้องไห้ไม่ออกเลย 55 สุดท้ายก็ยอมแบกสังขารตัวเองไปเรียน ได้นะ
ขอให้ใช้ทุกวันร่วมกับคนที่คุณรัก และห่วงใยให้มีความสุขที่สุด เพราะความตายไม่ได้พรากวันเวลาดีๆของคุณกับเขาไป แต่ คุณเลือกเองที่จะไม่ใช้เวลกับเขา"