บทความรัก หรือเราต้องห่างกันสักพัก?

[ballba]

http://women.tlcthai.com/wp-content/uploads/2011/03/12341915760516.jpg

เคยเกิดคำถามขึ้นระหว่างเรากับคนรักบ้างไหมว่า
“ทำไมความรักของเราเริ่มไม่เหมือนเดิม”
หลายปีที่ผ่านมา คนสองคนเริ่มต้นสร้างความรักขึ้นมาด้วยกัน
ตอนที่รักมันคุกรุ่นอยู่ในใจ บางคนก็นึกไม่ออกหรอกว่า
“เราสองคนจะเปลี่ยนไปได้ยังไง ในเมื่อเราต่างก็รักกันมากขนาดนี้”
แต่สุดท้าย…คำถามที่ไม่เคยถูกตั้งสมมติฐานมาก่อน ก็แสดงตัวตนขึ้นมาสั่นคลอนจิตใจ
ความจริงที่ว่า…คนที่เปลี่ยนไปไม่ได้มีแค่คนเดียวนี่สิ
ที่สร้างความเจ็บปวดยิ่งกว่ากรณีการถูกคนรักหักหลังเสียอีก
เมื่อเราสองคน ต่างก็เปลี่ยนไป จะมีอะไรที่หนักหนาสาหัสยิ่งกว่านี้…คงไม่มีอีกแล้ว

การที่ตัวตนของเราค่อยๆ เปลี่ยนไปทุกวัน
เปลี่ยน…ทั้งๆ ที่ยังคบกัน เป็นความเจ็บปวดที่ไม่รู้จะบรรเทาให้เบาบางยังไงดี
เวลาหันไปมองหน้าคนรัก…เห็นเขามองกลับมาด้วยท่าทางเฉยๆ
เป็นใครก็อ่อนใจ
เป็นใครก็อดคิดไม่ได้ว่า “นี่เรายังรักกันอยู่หรือเปล่า”
ชีวิตที่เคยสดใส ต้องมาคอยเป็นกังวลกับพฤติกรรมของคนที่เรารักว่าเขาไม่เหมือนเดิม
มันทำให้หัวใจที่เคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา
เหมือนถูกอะไรมาบีบเอาความชุ่มชื่นของชีวิตให้ค่อยๆ หมดไป
คบกันแบบนี้ไม่ใช่แค่เหนื่อยใจ…แต่มันจะทำให้ความผูกพันอ่อนแรงตามไปด้วย

ระยะเวลาที่คบกันก็มีส่วนทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไป
พูดง่ายๆ ว่ายิ่งรู้จักและสนิทกันมาก ก็ยิ่งหมดความตื่นเต้นท้าทาย
การรู้จักตัวตนของใครสักคนมากๆ
ถ้ารู้จักใช้ประโยชน์ให้ถูกทาง ก็จะช่วยเรื่องความสัมพันธ์ได้มาก
แต่คนส่วนใหญ่มักมองเป็นความน่าเบื่อ
“คุยกับแฟนแล้วน่าเบื่อ ฉันคุยกับคนอื่นสนุกกว่าตั้งเยอะ”
“มีแฟนก็เหมือนไม่มี…เฮ้อ…จะมีคนใหม่ไปเลยดีไหมนะเรา”
“ในเมื่อไม่ค่อยสนใจกันเหมือนเดิม…ก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม”
“ก็ยังรักนะ แต่รู้สึกเหมือนเขาไม่ได้แคร์เราอีกแล้ว”
ฯลฯ

ฉันเชื่อว่าจุดเปลี่ยนของทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นที่ ใจ ทั้งนั้นแหละ
ถ้าใจเราเปลี่ยน…เวลาเรามองอะไร ความคิดที่เรามีต่อสิ่งๆ นั้นก็ย่อมเปลี่ยนไปด้วย
จึงไม่แปลกเลย…ถ้าเรามองหน้าคนรักแล้วเรารู้สึกเหมือน ต่างคนต่างไม่ได้รักกัน
เพราะใจเราเริ่มเปลี่ยนไปก่อนหน้านี้แล้ว
เราเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อคนรักไปทีละนิดๆ โดยที่บางครั้งเราก็ไม่รู้ตัวหรอก
บางทีที่เราไปคาดหวังอะไรจากเขามากๆ แล้วเรา ไม่ได้อย่างที่หวัง
ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนเป็นแง่ลบ
พอเราคาดหวังหลายครั้ง แล้วมันดันผิดหวังทุกที
ความรู้สึกแง่ลบนั่นแหละที่เป็นเหมือนปิศาจคอยกล่อมเราว่า “เขาเปลี่ยนไปแล้ว”

คนเราชอบถือทิฐิมาวางอำนาจใส่กัน
ชอบประชดกันและกัน ทั้งๆ ที่ใจจริงไม่ได้อยากทำให้อีกฝ่ายเสียใจหรอก
แต่ทำไงได้…ก็ถ้าได้เอาคืนผ่านรูปแบบที่ทำให้เขาเสียใจดูบ้าง มันก็สะใจดี
ผลที่ตามมาอาจได้ความ สะใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ อาจได้รับผลบางอย่างที่ทำให้ความสัมพันธ์ของคนสองคน เปลี่ยนไป ด้วยเช่นเดียวกัน
อุตส่าห์คบกันมานานขนาดนี้…ถ้าจะยอมให้ความรักจบลงแบบไม่สวยงาม
เราจะทนได้หรือ

คนเรามักมองข้ามความสำคัญของคนที่อยู่ใกล้ตัว
วันนี้เราอาจยอมรับว่า “เราต่างคน ต่างเปลี่ยนไป” จริง
แต่ถ้าพื้นฐานความรักที่มีต่อกันยังคงอยู่ เรา จำเป็น ที่จะต้องทำทุกวิถีทาง
เพื่อประคับประคองความรักให้ไปรอดด้วยกัน
อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆ โดยเฉพาะเรื่องความรัก จงสู้ทุกวิถีทางจนกว่าจะหมดแรง
ถ้าดูแววว่ามันเริ่มจะไม่ไหวจริงๆ ก็ลองถามใจตัวเองดูอีกที
หากถึงเวลาแล้วที่คนสองคนควรห่างกันสักพัก…เพื่อให้ได้ทบทวน ครุ่นคิด และตัดสินใจ
การเปลี่ยนแปลงทุกๆ ขั้นตอน…ไม่ได้มีแค่ด้านลบเสมอไป
บางขณะที่หัวใจเราร้อนรนมากๆ เราอาจต้องการเวลาพักหัวใจสักพัก
แล้วให้ความเปลี่ยนที่เกิดขึ้น…ได้มีความยืดหยุ่น และมีเวลาให้คนที่เรารักได้หยุดทบทวน
ถ้าที่สุดแล้วเรามั่นใจว่าคนสองคนยังรักกัน…ความเปลี่ยนแปลงที่เคยเปลี่ยนไปแง่ร้าย
ก็จะเปลี่ยนกลับมาเป็นแง่ดีได้ไม่ยาก ขอเพียงคนสองคนเชื่อมั่นในการเปลี่ยนแปลงนั้นๆ ก็พอ
นาทีที่เหตุผลมีน้ำหนักเบากว่าความรู้สึก


ตอนที่เราตัดสินใจ รับรัก ใครสักคน เราใช้ เหตุผล มากมาย
เพื่อความมั่นใจว่าเราเลือกคบคนไม่ผิด
เราใช้ เวลา พิสูจน์และลองใจด้วยวิธีต่างๆ
ก็เพื่อให้แน่ใจว่าถ้าคบกับเขาแล้ว เราจะมีความสุขที่สุด
และที่ผ่านมามันก็เป็นอย่างนั้น
คนสองคนมีความสุข คบกันด้วยความเข้าใจ ยิ่งนานวันเราต่างยิ่งรู้ใจกันมากขึ้น
ฟังดูเหมือนทุกอย่างกำลังไปได้สวย ถ้าไม่มีเหตุการณ์ที่ว่า
วันหนึ่ง…น้ำหนักของความรู้สึกของคนสองคนที่มีให้กันนั้นเริ่มไม่คงที่เสียแล้ว

หลายคนเมื่อคบกันไปนานๆ …ก็เริ่มใช้เหตุผลในการอยู่ร่วมกันน้อยลง
ในขณะที่อารมณ์ความรู้สึกลบๆ ถูกยกขึ้นมาเป็นข้ออ้างบ่อยขึ้น
หลายๆ คู่ที่ทะเลาะกันซ้ำๆ เถียงกันแต่เรื่องเดิมๆ มักจะทะเลาะกันแบบใช้อารมณ์เป็นใหญ่
ยิ่งทะเลาะกัน ยิ่งรู้สึกว่าคนรักของเรามันห่วย คบกันไปก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น
เหตุผลดีๆ ที่เราเคย เชื่อ ว่าเขาเป็น ตอนนี้มันไม่ได้มีน้ำหนักอีกแล้ว
จำได้ไหมว่าเราทะเลาะกันวันหนึ่งกี่รอบ
บางเรื่องก็เป็นเรื่องเล็ก บางทีไม่มีเรื่องเราก็ยังทะเลาะกันได้อีก
ต่างคนต่างเหนื่อย ยิ่งเหนื่อยยิ่งอยากหนีไปให้ไกล
แต่สุดท้ายก็รู้ว่าตัดใจไปจากกันไม่ได้ ก็กลับมาคบกันอีก…แล้วก็ทะเลาะกันอีก
กลายเป็นวัฏจักรแห่งความไม่เข้าใจที่นับวันจะยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกที

เมื่อถึงตอนนี้ มีหลายๆ คนที่เริ่มคิดถึง ระยะห่าง
เริ่มคิดว่าในเมื่ออยู่ใกล้กันแล้วมีแต่ทะเลาะกัน ควรห่างๆ กันไปสักพักดีไหม
เผื่อเหตุการณ์จะคลี่คลายและกลับมาดีขึ้น
แรกๆ ที่ไม่โทร.หากันทุกวันเหมือนอย่างเดิม ก็ทำให้หัวใจปั่นป่วนไม่น้อย
คนเคยโทร.หากันทุกวัน แต่วันนี้ยอม ใจแข็ง ลองสู้กับความรู้สึกตัวเองดูสักตั้ง
ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรๆ มันจะดีขึ้น
แต่พอเขาโทร.มาก็ดีใจจนลืมตัว…กลับไปคบกันใหม่
ทั้งๆ ที่หัวใจยังเต็มไปด้วยแรงปะทุของความรู้สึกแง่ลบที่ยังไม่ได้ลบทิ้งไปจากหัวสมอง

พอมีเหตุการณ์แย่ๆ ให้ต้องทะเลาะกันอีก
คราวนี้เรื่องเล็กๆ เลยใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า เริ่มรู้สึกแย่หนักกว่าเก่า
ตราบใดที่คนเราคบกันด้วยคำว่า “มากไป”
ไม่ว่าจะ “ใช้เหตุผลมากไป”
หรือ “ใช้ความรู้สึกมากไป”
มันก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละ…เพราะอะไรที่มากไปจะทำให้น้ำหนักในการตัดสินใจของเราโอนเอียง
ไม่มีความเที่ยงตรง และก็มีโอกาสที่จะตัดสินใจผิดพลาดได้สูง

แนะนำว่าเมื่อไรก็ตามที่เริ่มรู้สึกว่าเรามองทุกอย่างในแง่ลบ
เราควรพักทั้งสมองและหัวใจ
แล้วให้เวลาตัวเองได้มองหาเหตุผล ให้โอกาสตัวเองได้ทบทวนความรู้สึก
อย่าหันหลังให้คนที่เรารัก ถ้าเรายังไม่ได้หมดรักกัน
เพราะไม่มีเหตุผลที่เราจะทำร้ายความรู้สึกกันและกันด้วยการกระทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับใจ

ปรับเหตุผลที่มากไป ให้กลับมาเข้าที่ ปรับความรู้สึกที่ร้ายๆ
ให้กลับมาสู่ความสมดุล
ถ้าเราสามารถปรับทั้งสองสิ่งให้มีน้ำหนักเท่ากันได้
ความรักของเราก็น่าจะปรับให้กลับมาสมดุลได้อย่างไม่ยากเย็นอะไรเช่นกัน



ข้อมูลจาก ใยไหม โดย: ออนอุมาร์
repost