ASSASSIN S
13th August 2012, 17:42
แก้เสร็จแล้ว(ขอโทษที่เอาตอน2ออกนะครับ)
"Soul in Force"
http://image.ohozaa.com/i/2f2/z15TYE.jpg (http://image.ohozaa.com/view2/xbr2Vr1b5klsBEqY)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมนำมาปรับปรุงจากเรื่องGod The Penalize nightโดยขอคำแนะนำต่างๆมาและเรื่องนี้มีเนื้อหาออกจะ18+อยู่บ้างแต่จะยังไงก็ตามเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตัวเอกมีพลังเหมือนใน prototype นะครับหากไม่ดียังไงก็ขออภัยด้วย
....................................................................................................................................................................................
"เนื้อเรื่องย่อ(ใหม่)"
ชายหนุ่มผู้หนึ่งเกิดมาพร้อมความเกรียดชัง เติบโตมากับการฆ่าฟัน มีชีวิตอยู่กับความตาย
แต่จิดใจยังคงความถูกต้อง จนวันหนึงเขาได้รับภารกิจให้ไปขโมยของ จากบริษัทยักไหญ่แห่งหนึ่ง แต่เขากลับถูกกองกำลังปริศนาจู่โจมจนปางตาย
แต่ขณะที่เขากำลังจะถูกสังหาร เขากลับหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเขานั้นยีนอยู่บนกองซากศบของพวกที่กำลังจะฆ่าเขาก่อนหมดสติไป
และมือของเขานั้นกลับกลายเป็นกรงเล็บเหล็กและตัวแขนนั้นก็กลายเป็นเหมือนเส้นเลือดขนาด
ใหญ่มารวมกันเหมือนกับอสูรกาย
....................................................................................................................................................................................
ตัวละคร
ชื่อ Amano jame kinro
ชื่อเล่น คินโล(Kinro)
อายุ 15ปี(ตั้งแต่อายุ15-20จะชะลอลงและพอถึงอายุ20ปีอายุจะหยุดไม่เพิ่มอีก)
อาวุธ ธนู.พลังปรสิธ.ปืน.ดาบใหญ่มือเดียว.ดาบใหญ่คู่
http://image.ohozaa.com/i/g6c/mNicuU.png (http://image.ohozaa.com/view2/xbrB2IaD6wVsZrYF)
บุคลิก เป็นคนที่ดีเกินไป.ไม่มักใหญ่ไฝ่สูง.โกรธอยากแต่หายช้า.ชอบช้วยคนเป็นประจำ.ไม่ชอบสู้กับผู้หญิง
..................................................................................................................................................................................
ตอนที่ 0 จุดจบนี้คือจุดเริ่มต้น
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วในขณะที่ห้วงจักรวาลมีเพียงชายสองคนที่ต่อสู้กันเพื่อแย้งชิงความเอ็นดูจากสิ่ง
ที่สร้างพวกเขาขึ้นมา จนเวลาหนึ่งพวกเขาได้สร้างโลกต่างๆขึ้นมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตอีกคนละ
สามสายพันธุ์
คนแรกเป็นชายผู้สวมเกราะสีขาวตาสีเงิน เขาได้สร้างเหล่าเทพ,เอลฟ์และยมทูต
พร้อมกับการสร้างภพสวรรค์และโลกวิญญาณ
อีกคนเป็นชายผู้สวมเกราะสีดำตาสีทอง เขาได้สร้าง ปีศาจ,มาร,และมังกร พร้อมกับโลกปีศาจและโลกมาร
เมื่อสงครามเริ่มขึ้น พวกเขาได้ทำสงครามกันบนดาวดวงหนึ่ง แล้วสงครามก็เริ่มขึ้นเสียงโห่ร้องเสียงดาบกระทบกัน
เสียงระเบิดตูมตามดังไม่หยุด สองผู้นำต่างใช้ดาบประจำตัวต่อสู้กันโดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบตัวเลยซักนิด
จาการต่อสู้เพื่อต้องการความสนใจ กลับกลายเป็นสงครามเพื่อแย้งชิงพลังอันยิ่งใหญ่ของสิ่งที่
พวกเขาเรียกว่า'พระเจ้า' จนวันหนึ่งผู้นำทั้งสองก็ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการครอบครองนั้นได้หายไปแล้ว และเมื่อ
พวกเขาหันกลับไปมองสิ่งที่พวกเขาทำ มันมีแต่ความสูณเสียผู้คนล้มตายมากเกินกว่าจะรับได้ ในขณะที่พวกเขา
ได้แต่สำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป บนท้องฟ้าได้มีแสงสีทองสาดส่องไปทั่วเอกภพแสงนั้นทำให้ซากศพจากสงคราม
จมลงไปในดินแล้วเกิดเป็นธรรมชาติขึ้นมาจนดาวที่รกร้างว่างเปล่ากลับกลายดาวทีสวยงาม และขี้เท่าจากสงคราม
ได้ก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตไหม่ที่เรียกว่า 'มนุษย์'
แสงนั้นหายไปเหล่าสิ่งมีชีวิตแรกเริ่มกลับไปยังภพของตน ผู้นำทั้งสองได้สาบานต่อดาวดวงนั้นว่าจะไม่ต่อสู้กันอีก
แล้วทั้งสองก็หายตัวไป ทว่าคำสาบานที่ทำไว้นั้นไม่ได้มีครอบคลุมถึงลูกหลานที่พวกเขาสร้างขึ้นมา เเล้วเมื่อ
มหาสงครามกลับมาอีกจะมีบรุษผู้เป็นความหวังมาตัดสินผลสงครามบนดาวดวงนั้นที่มนุษย์เรียกว่าโลก
_________________________________________________________________
บันทึกแห่งจุดจบสงครามและการเริ่มต้นของทุกสิ่ง
บัญญัติโดย Dark(ดาร์ค)ผู้นำแห่งโลกมารและโลกปีศาจ
God(ก็อต)ผู้นำแห่งภพสวรรค์และโลกวิญญาณ
__________________________________________________________________
หลายพันปีต่อมา มนุษย์ได้พัฒนาความรู้และเทคโนโลยีไนด้านต่างๆจนก่อสงครามของมนุษย์เองขึ้น ซึ่งไม่ได้ใช้แค่เทคโนโลยี แต่ทุกประเทศงัดทุกๆอย่างมาใช้ไม่เว้นแม่แต่เวทมนต์หรือปีศาจ บางฝ่ายใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจเทพ บ่างใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจปีศาจ แต่สิ่งที่เป็นพลังที่แท้จริงของของทุกฝ่ายคืออัศวิน จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ และ เวทมนต์จนกระทั้งยุคสงครามยุติลง
ผลกระทบจากสงครามทำให้เกิดเป็นทวีปขนาดใหญ่หลายทวีป และมีทวีปหนึ่งเกิดการแบ่งดินแดนขึ้นมา
4อนาจักคือ 1.คอนแสตนตินโนเปิล 2.อาณาจักมังกรแสง 3.วิทาเนีย และ 4.วิลลาออดิโทเล แต่ถึงมหาสงครามจะยุติลงก็ยังมีสงครามเกิดขึ้นอยู่บ้างและเพราะสงครามครั้งก่อนที่ทำให้
ผู้คนที่เคยอยู่ในเงามืดได้รับการยอมรับจากคนทั่วโลก (จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ) นับวันผู้คนเหล่านี้เริ่มจะแพร่กระจายกันอยู่ตามทั่วทุกมุมโลก บางคนก็ได้ยกย้องคนพวกนั้นเป็นดั่งพระเจ้า
แต่บางคนกลับดูถูกพวกเขาว่าเป็นได้แค่ปีศาจ และเพราะจำนวนที่เพิ่มขึ้นจึงใด้มีการแบ่งชนชั้นขึ้นมาซึ่งรู้กันแค่ในกลุ่ม จอมเวทต์กับผู้มีพลังพิเศษเท่านั้น
"ฝ่าบาท"หญิงคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมา
"มีอะไร ไม่เห็นรึไงว่าข้ากำลังยุ้ง" ชายวัยกลางคนกำลังเคลียเอกสารที่กองเถ้าภูเขาด้วยถ้าทีรีบร้อนอยู่บนโต๊ะ
"พระนางมาเลียยกำลังจะให้กำเนิดบุตรแล้วคะ"
"...หา!" ชายวัยกลางคนซึ่ง(น่าจะ)เป็นองราชาพอได้ข่าวก็หยุดกิจกรรมทุกอย่างแล้วรีบวิ้งไปยังห้องทีชายาของตนเองอยู่ทันที
"มาเลียในที่สุดเจาก็ให้กำเนิดบุตรให้เราแล้วสินะ...นี่มันอะไรกัน!" พอราชาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาดูก็ตกใจ เพราะร้างกายเด็กคนนี้มีบางอย่างเลื้อยไปมาอยู่บนร้างของทารก
และมันไม่ได้เลื้อยอยู่ไต้ผิวหนัง แต่มันออกมานอกร้างกายทำให้เห็นว่ามันเป็นสีดำปนแดง(หน้าจะเป็นเส้นเลือด)แต่จู่ๆมันก็หายไป
1วันหลังจากนั้น
"ท่านปราชญ์ลูก...ไม่สิ เด็กคนนีเป็นตัวอะไรกันแน่" ราชาถามอย่างเกรี่ยวกราดปนความหวาดกลัวพรางจ้องไปทีเด็กซึ่งอยู่กลางห้องโถง
ตอนนี้เด็กน้อยอยู่ในห้องท้องพระโลงพร้อมกับ ขุณพล ราชินี นางสนมและอืนๆอีกน้อยนิด เพราะเรื้องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ
ซึ่งตอนนี้นอกจากปราชญ์ที่คุกเข่าอยู่หน้าบัลลังแล้วทุกคนที่อยู่ในห้องล้วนเป็นคนในราชวงศ์
"ขอข้าดูหน่อยใด้ใหมท่านราชา" ปราชญ์ถามแต่ตานั้นจ่องไปยังเด็กที่หลับอยู่บนโตะ
"ตามสบายเลย"
"หือ...โอ้!พระเจ้านี่มันอะไร" ปราชพูดออกมาก่อนจะถอยหลังออกจากเด็ก "เด็กคนนี้มีพลังของปีศาจอยู่และ..."ท่านปราชญ์พูดออกมาเบาๆแต่ทุกคนในห้องก็ได้ยินกันหมด
และแทนที่จะพูดต่อเขากลับเงียบเอาไว้
"จริงๆด้วยสินะ...เอาเด็กคนนี้ไปทิ้งซะ" ชาชาสั่งแต่ทันไดนั้นก็มีหญิงสาววิ้งมาคว้าเด็กทารกไว้ก่อน
"ไม่ได้นะ!เด็กคนนี้เป็นลูกของข้า"
"แต่มันเป็นปีศาจนะมาเลีย และดินแดนของข้าก็ไม่ต้อนรับปีศาจ!" ราชาตะโกนบอกพร้อมกับทุบลงบนที่วางมือ
"ท่านราชาถึงจะมีพลังของของปีศาจแต่เขาก็มีพลังพิเศษของมนุษเช่นกัน" ปราชญ์บอกก่อนแสยะยิ้มแล้วหันไปดูเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของมาเลีย
"ผมขอแนะนำให้นำเด็กคนนี้ใว้ในหอคอยดำ และอย่าปล่อยให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนของราชวงศ์เห็นโดยเด็ดขาดยกเว้นคนใช้ซึ่งมีได้แค่2คนเท่านั้นพร้อมกับคนคอยตรวจดูคนรับใช้ว่า
เอาความรับเรื่ององชายไปปูดหรือไม่และถ้าทำก็ให้ฆ่าได้เลย"
"งั้นก็ประกาศออกไปว่าโอรสชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลสิ้นพระชนม์แล้ว จะไม่มีการเผาฟังหรือทำการได้ๆทั้งสิ้น" ราชาประกาศอย่างกู่ก้อง
นับแต่นั้นมาองชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลก็ถูกลบออกไป
หลังจากนั้นไม่นานพระนางมาเลียก็ได้คลอดบุตรตรีขึ้นมาเป็นลำดับที่8ถ้ารวมกับนางสนมคนอื่นของราชวงศ์ แล้วตั้งชื่อให้ว่า นานาลี
และด้วยความน่ารักอ่อนโยนและใสซื้อทำให้เป็นที่ชื่นชอบของทุกคนจนแม้แต่กษัตริย์จากเมืองต่างๆก็หมายจะแนะนำบุตรชายของตนเองให้องหญิงน้อย
5ปีต่อมา
ปราสาทหลังใหญ่กำลังจะมีงานฉลองครั้งใหญ่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดขององหญิงคนสุดท้อง
แต่ไม่มีคัยสังเกตเห็นเด็กที่นั้งอยู่ริมหน้าต่างในหอคอยที่มืดมิด จนเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับมาเลียก้าวท้าว
เข้ามา
"ท่านแม่หรอ ท่านมาทำอะไรที่นี้ท่านหน้าจะอยู่ในงานพิธีกับน้องของข้าไม่ใช้เหรอ" เด็กทารกในตอนนั้นโตขึ้นมาเป็นเด็กน้อยที่มีผมกับตาเป็นสีดำและมันเงา
บวกกับหน้าตาที่หล่อเหล่าทั้งทียังเด็กแต่ก็ซ้อนความซุกซนไว้ ซึ้งขัดกับน้ำเสียงที่ดูจริงจังปนกับความเป็นห่วงและสีหน้าที่ยิ้มน้อยๆให้ผู้เป็นมารดา
"แม่แค้เป็นห่วงเจ้านะ...เจ้าไม่อิจฉาหรือโกรธคนอื่นเลยหรอที่ทำกับเจ้าแบบนี้" มาเลียถามขณะก้มหน้าบีบมือเหมือนกับเป็นความผิดของตนเอง
จนมือของเด็กน้อยวัย6ปีจับมือของมารดาเอาไว้แล้วพูดว่า
"โกรธหรอ? ไม่ ข้าไม่เคยโกรธเลยท่านแม่เพราะนั้นคือครอบครัวของข้าและข้าก็แยกแยะออกว่าอันให้ถูกอันไหนผิด"
เด็กชายบอกพร้อมกับปล่อยมือจากมารดาพร้อมกับทำมือให้มีปรสิธ(พลังในตอนนั้น)
"แต่อย่างน้อยเจ้าก็หน้าจะระบายอารม์ออกมาสิอา..." ขณะที่มาเลียกำลังจะเอ่ยชื่อ เด็กน้อยก็ยกมือขึ้นมาห้าม
"ข้าไม่ได้ชื้อนั้นอีกต่อไปแล้วท่านแม่ ต่อไปนี้ข้าจะไม่ใช้ชื่อของราชวงศ์อีกต่อไปตอนนี้ข้าชื่อ คินโล"
ในคือนั้นทุกคนในปราสาทไปงานฉลองกันจนหมดยกเว้นเด็กน้อยคินโลที่นอนหลับพร้อมกับน้ำตาแห่งความเหงา
แต่แล้วหน้าต่างก็ถูกเปิดออกโดยมีผู้ชาย3คนเขามาในห้องหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดมิด...
ช้าววันต่อมา
"คุณคะ" มาเลียก้าวเข้ามายังหน้าบัลลังด้วยสีหน้าโกลดสุดขีด
"มีอะไรหรอมาเลีย"ราชานั่งอยู่บนบัลลังอย่างสบายใจไม่ใช่เพราะเครียเอกสารเสร็จแต่เพราะมีบางอย่างถูกกำจัดไป
"ลูกชายคนทีสามของท่านหายตัวไปแล้ว"
"งั้นหรอ" ราชาพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยพร้อมกับหาวต่อหน้ามาเลีย
"นี่ท่านทำอะไรกับลูกของเรากัน" มาเลียถามอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมก้าวเข้าหาสามีของนางอย่างเอาเรื่องจนองครักษ์ต้องมาห้ามไว้
"ทำอะไรนะหรอก็ทำในสิ่งที่ควรทำไง...เมื่อคืนเป็นงานวันเกิดของนานาลี้ลูกคนแรกของเจ้ากับข้า และเพื่อให้เป็นแบบนั้นก็ควรกำจัดไอ้เด็กนั้นไปซะ" ราชาบอกด้วยน้ำเสียงสะใจนิดๆ
"ท่านทำใด้ยังไงกันนั้นมันลูกของเรานะ" มาเลียพอใด้ยินเขาก็ถึงกับเข่าอ่อนแล้วก็ล้มลงด้วยสีหน้าที่ช๊อกสุดๆ
"เจ้าไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ...ไอ้เด็กนั้นมันไม่ใช้ลูกของฉัน!
10ปีต่อมา
ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเดินอยู่ในสถานที่ที่เขาไม่รู้ว่ามันคือที่ใหน มีเพียงเสียงเพลงอันไพเราะ ทางเดินปูด้วยพรมสีเเดงพนังทำจาก หินอ่อน
และแสงสลัวๆเขาเดินตามเสียงนั้นไป จนมาถึงบันไดหินอ่อนทีปรายสุดมีประตูสีขาวเขาเข้าก้าวขึ้นบันไดไปเปิดประตูทุกอย่างเงียบลงและหายไปหมือนกับกลุ่มควัน
แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมา
เสียงและน้ำฝนที่ตกลงมาทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นโดนยังมีสีหน้าที่มึนงง รอบตัวขามีแต่กองเศษขยะและของเน่าเหม็น
หลังจากที่ลุกขึ้นนั้งได้เขาก็มองไปรอบๆพร้อมกับคิดว่าทำไมถึงอยู่ในห้องแคบๆที่มีขยะหล่นลงมาเป็นระยะๆจากช่องบนเพดาน
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสลดแล้วเอ่ยกับตัวเองว่า"ขอต้อนรับกลับสู่โลกแห่งความจริงนะ อามาโนะ เจมส์ คินโล"
__________________________________________________________________________________________________
รูปประกอบเรื่อง
ทวีปเซา (ความรุ่งเรืองและอารยธรรม)
http://image.ohozaa.com/i/083/fzbTzJ.png (http://image.ohozaa.com/view2/xbr3wEMMR7czS11y)
อธิบายเพิ่มเติม: หลังจากสงครามโลกของมนุษย์ทำให้โลกใหญ่ขึ้นถึง3เท่าตัว อันเนื่องมาจากการใช้มหาเวทตาวตกและการใช้อาวุธที่มีอานุภาพแรงสูง
ผ่านแกนโลก จึงทำให้แผ่นดินแยกจากกัน โลกมีขนาดใหญ่ขึน และเกิดแผ่นดินใหม่ขึ้นมา
"Soul in Force"
http://image.ohozaa.com/i/2f2/z15TYE.jpg (http://image.ohozaa.com/view2/xbr2Vr1b5klsBEqY)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมนำมาปรับปรุงจากเรื่องGod The Penalize nightโดยขอคำแนะนำต่างๆมาและเรื่องนี้มีเนื้อหาออกจะ18+อยู่บ้างแต่จะยังไงก็ตามเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตัวเอกมีพลังเหมือนใน prototype นะครับหากไม่ดียังไงก็ขออภัยด้วย
....................................................................................................................................................................................
"เนื้อเรื่องย่อ(ใหม่)"
ชายหนุ่มผู้หนึ่งเกิดมาพร้อมความเกรียดชัง เติบโตมากับการฆ่าฟัน มีชีวิตอยู่กับความตาย
แต่จิดใจยังคงความถูกต้อง จนวันหนึงเขาได้รับภารกิจให้ไปขโมยของ จากบริษัทยักไหญ่แห่งหนึ่ง แต่เขากลับถูกกองกำลังปริศนาจู่โจมจนปางตาย
แต่ขณะที่เขากำลังจะถูกสังหาร เขากลับหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาเขาพบว่าตัวเขานั้นยีนอยู่บนกองซากศบของพวกที่กำลังจะฆ่าเขาก่อนหมดสติไป
และมือของเขานั้นกลับกลายเป็นกรงเล็บเหล็กและตัวแขนนั้นก็กลายเป็นเหมือนเส้นเลือดขนาด
ใหญ่มารวมกันเหมือนกับอสูรกาย
....................................................................................................................................................................................
ตัวละคร
ชื่อ Amano jame kinro
ชื่อเล่น คินโล(Kinro)
อายุ 15ปี(ตั้งแต่อายุ15-20จะชะลอลงและพอถึงอายุ20ปีอายุจะหยุดไม่เพิ่มอีก)
อาวุธ ธนู.พลังปรสิธ.ปืน.ดาบใหญ่มือเดียว.ดาบใหญ่คู่
http://image.ohozaa.com/i/g6c/mNicuU.png (http://image.ohozaa.com/view2/xbrB2IaD6wVsZrYF)
บุคลิก เป็นคนที่ดีเกินไป.ไม่มักใหญ่ไฝ่สูง.โกรธอยากแต่หายช้า.ชอบช้วยคนเป็นประจำ.ไม่ชอบสู้กับผู้หญิง
..................................................................................................................................................................................
ตอนที่ 0 จุดจบนี้คือจุดเริ่มต้น
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วในขณะที่ห้วงจักรวาลมีเพียงชายสองคนที่ต่อสู้กันเพื่อแย้งชิงความเอ็นดูจากสิ่ง
ที่สร้างพวกเขาขึ้นมา จนเวลาหนึ่งพวกเขาได้สร้างโลกต่างๆขึ้นมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตอีกคนละ
สามสายพันธุ์
คนแรกเป็นชายผู้สวมเกราะสีขาวตาสีเงิน เขาได้สร้างเหล่าเทพ,เอลฟ์และยมทูต
พร้อมกับการสร้างภพสวรรค์และโลกวิญญาณ
อีกคนเป็นชายผู้สวมเกราะสีดำตาสีทอง เขาได้สร้าง ปีศาจ,มาร,และมังกร พร้อมกับโลกปีศาจและโลกมาร
เมื่อสงครามเริ่มขึ้น พวกเขาได้ทำสงครามกันบนดาวดวงหนึ่ง แล้วสงครามก็เริ่มขึ้นเสียงโห่ร้องเสียงดาบกระทบกัน
เสียงระเบิดตูมตามดังไม่หยุด สองผู้นำต่างใช้ดาบประจำตัวต่อสู้กันโดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบตัวเลยซักนิด
จาการต่อสู้เพื่อต้องการความสนใจ กลับกลายเป็นสงครามเพื่อแย้งชิงพลังอันยิ่งใหญ่ของสิ่งที่
พวกเขาเรียกว่า'พระเจ้า' จนวันหนึ่งผู้นำทั้งสองก็ได้รู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการครอบครองนั้นได้หายไปแล้ว และเมื่อ
พวกเขาหันกลับไปมองสิ่งที่พวกเขาทำ มันมีแต่ความสูณเสียผู้คนล้มตายมากเกินกว่าจะรับได้ ในขณะที่พวกเขา
ได้แต่สำนึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป บนท้องฟ้าได้มีแสงสีทองสาดส่องไปทั่วเอกภพแสงนั้นทำให้ซากศพจากสงคราม
จมลงไปในดินแล้วเกิดเป็นธรรมชาติขึ้นมาจนดาวที่รกร้างว่างเปล่ากลับกลายดาวทีสวยงาม และขี้เท่าจากสงคราม
ได้ก่อเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตไหม่ที่เรียกว่า 'มนุษย์'
แสงนั้นหายไปเหล่าสิ่งมีชีวิตแรกเริ่มกลับไปยังภพของตน ผู้นำทั้งสองได้สาบานต่อดาวดวงนั้นว่าจะไม่ต่อสู้กันอีก
แล้วทั้งสองก็หายตัวไป ทว่าคำสาบานที่ทำไว้นั้นไม่ได้มีครอบคลุมถึงลูกหลานที่พวกเขาสร้างขึ้นมา เเล้วเมื่อ
มหาสงครามกลับมาอีกจะมีบรุษผู้เป็นความหวังมาตัดสินผลสงครามบนดาวดวงนั้นที่มนุษย์เรียกว่าโลก
_________________________________________________________________
บันทึกแห่งจุดจบสงครามและการเริ่มต้นของทุกสิ่ง
บัญญัติโดย Dark(ดาร์ค)ผู้นำแห่งโลกมารและโลกปีศาจ
God(ก็อต)ผู้นำแห่งภพสวรรค์และโลกวิญญาณ
__________________________________________________________________
หลายพันปีต่อมา มนุษย์ได้พัฒนาความรู้และเทคโนโลยีไนด้านต่างๆจนก่อสงครามของมนุษย์เองขึ้น ซึ่งไม่ได้ใช้แค่เทคโนโลยี แต่ทุกประเทศงัดทุกๆอย่างมาใช้ไม่เว้นแม่แต่เวทมนต์หรือปีศาจ บางฝ่ายใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจเทพ บ่างใช้ เทคโนโลยีบวกกับอำนาจปีศาจ แต่สิ่งที่เป็นพลังที่แท้จริงของของทุกฝ่ายคืออัศวิน จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ และ เวทมนต์จนกระทั้งยุคสงครามยุติลง
ผลกระทบจากสงครามทำให้เกิดเป็นทวีปขนาดใหญ่หลายทวีป และมีทวีปหนึ่งเกิดการแบ่งดินแดนขึ้นมา
4อนาจักคือ 1.คอนแสตนตินโนเปิล 2.อาณาจักมังกรแสง 3.วิทาเนีย และ 4.วิลลาออดิโทเล แต่ถึงมหาสงครามจะยุติลงก็ยังมีสงครามเกิดขึ้นอยู่บ้างและเพราะสงครามครั้งก่อนที่ทำให้
ผู้คนที่เคยอยู่ในเงามืดได้รับการยอมรับจากคนทั่วโลก (จอมเวทต์ ผู้มีพลังพิเศษ) นับวันผู้คนเหล่านี้เริ่มจะแพร่กระจายกันอยู่ตามทั่วทุกมุมโลก บางคนก็ได้ยกย้องคนพวกนั้นเป็นดั่งพระเจ้า
แต่บางคนกลับดูถูกพวกเขาว่าเป็นได้แค่ปีศาจ และเพราะจำนวนที่เพิ่มขึ้นจึงใด้มีการแบ่งชนชั้นขึ้นมาซึ่งรู้กันแค่ในกลุ่ม จอมเวทต์กับผู้มีพลังพิเศษเท่านั้น
"ฝ่าบาท"หญิงคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นมา
"มีอะไร ไม่เห็นรึไงว่าข้ากำลังยุ้ง" ชายวัยกลางคนกำลังเคลียเอกสารที่กองเถ้าภูเขาด้วยถ้าทีรีบร้อนอยู่บนโต๊ะ
"พระนางมาเลียยกำลังจะให้กำเนิดบุตรแล้วคะ"
"...หา!" ชายวัยกลางคนซึ่ง(น่าจะ)เป็นองราชาพอได้ข่าวก็หยุดกิจกรรมทุกอย่างแล้วรีบวิ้งไปยังห้องทีชายาของตนเองอยู่ทันที
"มาเลียในที่สุดเจาก็ให้กำเนิดบุตรให้เราแล้วสินะ...นี่มันอะไรกัน!" พอราชาอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาดูก็ตกใจ เพราะร้างกายเด็กคนนี้มีบางอย่างเลื้อยไปมาอยู่บนร้างของทารก
และมันไม่ได้เลื้อยอยู่ไต้ผิวหนัง แต่มันออกมานอกร้างกายทำให้เห็นว่ามันเป็นสีดำปนแดง(หน้าจะเป็นเส้นเลือด)แต่จู่ๆมันก็หายไป
1วันหลังจากนั้น
"ท่านปราชญ์ลูก...ไม่สิ เด็กคนนีเป็นตัวอะไรกันแน่" ราชาถามอย่างเกรี่ยวกราดปนความหวาดกลัวพรางจ้องไปทีเด็กซึ่งอยู่กลางห้องโถง
ตอนนี้เด็กน้อยอยู่ในห้องท้องพระโลงพร้อมกับ ขุณพล ราชินี นางสนมและอืนๆอีกน้อยนิด เพราะเรื้องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ
ซึ่งตอนนี้นอกจากปราชญ์ที่คุกเข่าอยู่หน้าบัลลังแล้วทุกคนที่อยู่ในห้องล้วนเป็นคนในราชวงศ์
"ขอข้าดูหน่อยใด้ใหมท่านราชา" ปราชญ์ถามแต่ตานั้นจ่องไปยังเด็กที่หลับอยู่บนโตะ
"ตามสบายเลย"
"หือ...โอ้!พระเจ้านี่มันอะไร" ปราชพูดออกมาก่อนจะถอยหลังออกจากเด็ก "เด็กคนนี้มีพลังของปีศาจอยู่และ..."ท่านปราชญ์พูดออกมาเบาๆแต่ทุกคนในห้องก็ได้ยินกันหมด
และแทนที่จะพูดต่อเขากลับเงียบเอาไว้
"จริงๆด้วยสินะ...เอาเด็กคนนี้ไปทิ้งซะ" ชาชาสั่งแต่ทันไดนั้นก็มีหญิงสาววิ้งมาคว้าเด็กทารกไว้ก่อน
"ไม่ได้นะ!เด็กคนนี้เป็นลูกของข้า"
"แต่มันเป็นปีศาจนะมาเลีย และดินแดนของข้าก็ไม่ต้อนรับปีศาจ!" ราชาตะโกนบอกพร้อมกับทุบลงบนที่วางมือ
"ท่านราชาถึงจะมีพลังของของปีศาจแต่เขาก็มีพลังพิเศษของมนุษเช่นกัน" ปราชญ์บอกก่อนแสยะยิ้มแล้วหันไปดูเด็กที่อยู่ในอ้อมกอดของมาเลีย
"ผมขอแนะนำให้นำเด็กคนนี้ใว้ในหอคอยดำ และอย่าปล่อยให้คนอื่นที่ไม่ใช่คนของราชวงศ์เห็นโดยเด็ดขาดยกเว้นคนใช้ซึ่งมีได้แค่2คนเท่านั้นพร้อมกับคนคอยตรวจดูคนรับใช้ว่า
เอาความรับเรื่ององชายไปปูดหรือไม่และถ้าทำก็ให้ฆ่าได้เลย"
"งั้นก็ประกาศออกไปว่าโอรสชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลสิ้นพระชนม์แล้ว จะไม่มีการเผาฟังหรือทำการได้ๆทั้งสิ้น" ราชาประกาศอย่างกู่ก้อง
นับแต่นั้นมาองชายลำดับที่3แห่งราชวงศ์ออดิโทเลก็ถูกลบออกไป
หลังจากนั้นไม่นานพระนางมาเลียก็ได้คลอดบุตรตรีขึ้นมาเป็นลำดับที่8ถ้ารวมกับนางสนมคนอื่นของราชวงศ์ แล้วตั้งชื่อให้ว่า นานาลี
และด้วยความน่ารักอ่อนโยนและใสซื้อทำให้เป็นที่ชื่นชอบของทุกคนจนแม้แต่กษัตริย์จากเมืองต่างๆก็หมายจะแนะนำบุตรชายของตนเองให้องหญิงน้อย
5ปีต่อมา
ปราสาทหลังใหญ่กำลังจะมีงานฉลองครั้งใหญ่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดขององหญิงคนสุดท้อง
แต่ไม่มีคัยสังเกตเห็นเด็กที่นั้งอยู่ริมหน้าต่างในหอคอยที่มืดมิด จนเสียงประตูเปิดออกพร้อมกับมาเลียก้าวท้าว
เข้ามา
"ท่านแม่หรอ ท่านมาทำอะไรที่นี้ท่านหน้าจะอยู่ในงานพิธีกับน้องของข้าไม่ใช้เหรอ" เด็กทารกในตอนนั้นโตขึ้นมาเป็นเด็กน้อยที่มีผมกับตาเป็นสีดำและมันเงา
บวกกับหน้าตาที่หล่อเหล่าทั้งทียังเด็กแต่ก็ซ้อนความซุกซนไว้ ซึ้งขัดกับน้ำเสียงที่ดูจริงจังปนกับความเป็นห่วงและสีหน้าที่ยิ้มน้อยๆให้ผู้เป็นมารดา
"แม่แค้เป็นห่วงเจ้านะ...เจ้าไม่อิจฉาหรือโกรธคนอื่นเลยหรอที่ทำกับเจ้าแบบนี้" มาเลียถามขณะก้มหน้าบีบมือเหมือนกับเป็นความผิดของตนเอง
จนมือของเด็กน้อยวัย6ปีจับมือของมารดาเอาไว้แล้วพูดว่า
"โกรธหรอ? ไม่ ข้าไม่เคยโกรธเลยท่านแม่เพราะนั้นคือครอบครัวของข้าและข้าก็แยกแยะออกว่าอันให้ถูกอันไหนผิด"
เด็กชายบอกพร้อมกับปล่อยมือจากมารดาพร้อมกับทำมือให้มีปรสิธ(พลังในตอนนั้น)
"แต่อย่างน้อยเจ้าก็หน้าจะระบายอารม์ออกมาสิอา..." ขณะที่มาเลียกำลังจะเอ่ยชื่อ เด็กน้อยก็ยกมือขึ้นมาห้าม
"ข้าไม่ได้ชื้อนั้นอีกต่อไปแล้วท่านแม่ ต่อไปนี้ข้าจะไม่ใช้ชื่อของราชวงศ์อีกต่อไปตอนนี้ข้าชื่อ คินโล"
ในคือนั้นทุกคนในปราสาทไปงานฉลองกันจนหมดยกเว้นเด็กน้อยคินโลที่นอนหลับพร้อมกับน้ำตาแห่งความเหงา
แต่แล้วหน้าต่างก็ถูกเปิดออกโดยมีผู้ชาย3คนเขามาในห้องหลังจากนั้นทุกอย่างก็มืดมิด...
ช้าววันต่อมา
"คุณคะ" มาเลียก้าวเข้ามายังหน้าบัลลังด้วยสีหน้าโกลดสุดขีด
"มีอะไรหรอมาเลีย"ราชานั่งอยู่บนบัลลังอย่างสบายใจไม่ใช่เพราะเครียเอกสารเสร็จแต่เพราะมีบางอย่างถูกกำจัดไป
"ลูกชายคนทีสามของท่านหายตัวไปแล้ว"
"งั้นหรอ" ราชาพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยพร้อมกับหาวต่อหน้ามาเลีย
"นี่ท่านทำอะไรกับลูกของเรากัน" มาเลียถามอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมก้าวเข้าหาสามีของนางอย่างเอาเรื่องจนองครักษ์ต้องมาห้ามไว้
"ทำอะไรนะหรอก็ทำในสิ่งที่ควรทำไง...เมื่อคืนเป็นงานวันเกิดของนานาลี้ลูกคนแรกของเจ้ากับข้า และเพื่อให้เป็นแบบนั้นก็ควรกำจัดไอ้เด็กนั้นไปซะ" ราชาบอกด้วยน้ำเสียงสะใจนิดๆ
"ท่านทำใด้ยังไงกันนั้นมันลูกของเรานะ" มาเลียพอใด้ยินเขาก็ถึงกับเข่าอ่อนแล้วก็ล้มลงด้วยสีหน้าที่ช๊อกสุดๆ
"เจ้าไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ...ไอ้เด็กนั้นมันไม่ใช้ลูกของฉัน!
10ปีต่อมา
ชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเดินอยู่ในสถานที่ที่เขาไม่รู้ว่ามันคือที่ใหน มีเพียงเสียงเพลงอันไพเราะ ทางเดินปูด้วยพรมสีเเดงพนังทำจาก หินอ่อน
และแสงสลัวๆเขาเดินตามเสียงนั้นไป จนมาถึงบันไดหินอ่อนทีปรายสุดมีประตูสีขาวเขาเข้าก้าวขึ้นบันไดไปเปิดประตูทุกอย่างเงียบลงและหายไปหมือนกับกลุ่มควัน
แล้วเขาก็ตื่นขึ้นมา
เสียงและน้ำฝนที่ตกลงมาทำให้ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นโดนยังมีสีหน้าที่มึนงง รอบตัวขามีแต่กองเศษขยะและของเน่าเหม็น
หลังจากที่ลุกขึ้นนั้งได้เขาก็มองไปรอบๆพร้อมกับคิดว่าทำไมถึงอยู่ในห้องแคบๆที่มีขยะหล่นลงมาเป็นระยะๆจากช่องบนเพดาน
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยสีหน้าเศร้าสลดแล้วเอ่ยกับตัวเองว่า"ขอต้อนรับกลับสู่โลกแห่งความจริงนะ อามาโนะ เจมส์ คินโล"
__________________________________________________________________________________________________
รูปประกอบเรื่อง
ทวีปเซา (ความรุ่งเรืองและอารยธรรม)
http://image.ohozaa.com/i/083/fzbTzJ.png (http://image.ohozaa.com/view2/xbr3wEMMR7czS11y)
อธิบายเพิ่มเติม: หลังจากสงครามโลกของมนุษย์ทำให้โลกใหญ่ขึ้นถึง3เท่าตัว อันเนื่องมาจากการใช้มหาเวทตาวตกและการใช้อาวุธที่มีอานุภาพแรงสูง
ผ่านแกนโลก จึงทำให้แผ่นดินแยกจากกัน โลกมีขนาดใหญ่ขึน และเกิดแผ่นดินใหม่ขึ้นมา