rockpooh
17th August 2012, 17:12
นี้คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมือ 3 ปีที่แล้ว
เมื่อ 3 ปีที่แล้วผมยังไม่สอบเข้า สกล (สกลราช) ตอนนั้นผมอยู่โรงเรียน ชรก (เชิงชุม)
วันนั้นเป็นวันที่เกิดเหตุร้ายกับพี่คนหนุ่ง นั้นชื่อว่า ญาดา
วันนั้นเป็นงานกีฬาสีปีสุดท้าย ที่จะจัดขึ้น เนื่องจากทางคุณครูได้นำเนาการสะดวกแก่นักเรียนในการจัดกีฬาสี คุณครูให้ลำโพงมาประกาศ หรือ แสดงเสียงเชียร์
แต่ลำโพงที่ผมเห็นนั้น สภาพแย่มาก สายต่อมายังไมค์ ก็ขาด เผญอว่าตอนนั้น พี่ที่ชื่อว่า ญาดา ได้ทำการเป็นพิธีกรในการแสดงเสียงเชียร์ แต่เหตุก็เกิดแบบไม่ขาดฝัน
พี่ ญาดา โดนไฟฟ้า ช็อตตาย เพราะเครื่องส่งเสียงไมค์ และสายที่โยงมากับพืื้นขาด ผมจำได้คาตา นั้นคือ พี่เค้าตายต่อหน้าผม ผมกำลังยืนดูด้วยความสนใจจนกระทั้งพี่เค้าตายต่อหน้า
วันนั้น ผมก็เสียใจเล็กน้อยเพราะ พี่เค้าไม่ใช้ญาติผม ผมก็ได้แต่หัวเราะ สมน้ำหน้าพี่เค้าที่ตายต่อหน้าต่อตา
ผ่านไป 1 ปี (ผมได้ด่าพี่เค้าตลอด 1 ปี)
วันที่ผมสอบเข้าสกร ได้นั้นเป็นวันที่ผมดีใจแต่ มันไม่ใช้แบบนั้น ในความฝันพี่เค้า ญาดามา อยู่ในฝันของผม
และได้ทำการต่อว่า ซึ้งผมไม่ได้ยินที่พี่เค้าพูดเลย ผมทำเป็นไม่สนใจ พยามเปลี่ยความฝันของตนเอง จนผมได้เห็นแค่คำ พูดสุดท้ายของพี่ ญาดา คือ "แกจะต้องไม่มีเพื่อน"
ซึ้งผมก็ไม่คิดไรมาก แค่ผมจะไม่มีเพื่อนแล้วไง นั้นไม่ใช้ปัญหา
แต่จนกระทั้ง วันหนึ่ง
ตอน ม.1 เช้าวันเสาร์ที่ผมไปเรียนคอมพิวเตอร์เรียนถึง บ่าย 3 โมง - 5 โมง ประมาณนี้
วันนั้นผมต้องไปส่งงานให้ครูเพราะผมเขียนงานคอมไม่เสร็จ คนเดียวในห้อง
ระหว่างที่ผมกำลังนั้งทำงาน ผมนึกถึงคำพูดของพี่ ญาดา ได้ชัดเจน มันกึงก้องเข้ามาในหัวของผม
ผมมองไปรอบข้างๆ ไม่มีใครนอกจากผมและ ครู
ครูเดินมาถามผมว่าเป็นอะไรไหม แล้วครูบอกว่า รอนี้นะเดี้ยวครูไปเอาของนี้ไปส่งให้แฟนครูก่อน
ผมก็ตอบรับว่า ครับ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเหตุที่จะเกิดกับตัว
ผ่านไป 10 นาที หลังครูออกจาก ห้องไปส่งของให้แฟนครู
ผมนั้งทำงานได้ถึงครึ่งแล้ว ตอนนั้นเวลา 16.48 ผมนั้งทำงานไปสักพัก ผมหันไปเจอเด็กผู้ชายคนหนุ่งอ้วนๆ นั้งเล่นคอมอยู่ ตัวดำๆ แต่ออกซีดๆ
ตอนนั้นผมจำได้น้องเค้านั้งเล่นเกม L4D ผมก็เลยเลืกทำงานแล้วไปพักดูน้องเค้าเล่นสักหน่อย ระหว่างที่ผมเดินไปหาผมหันไปที่โต๊ะครู แล้วหันมาหาน้องเค้าเหมือนเดิม
ปราฏว่าน้องเค้า ไม่อยู่เหลือ แต่เก้าอี้ที่หมุนไปเล็กๆ น้อยๆ ผมตกใจกลัวมาก
ทันใดนั้น เสียงมันก็เริ่มดังขึ้น คอมพิวเตอร์ที่ ยังไม่เปิดเครื่อง กลับเปิดเครื่องขึ้นมา แล้วจู่ๆก็มีภาพ ขาวๆ ดำๆ
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก ได้แค่ตะโกนว่า เฮ้ย แน่จริงก็ออกมาสิวะไอ พวกบ้า อย่ามาทำเล่นๆนะโว้ย
ตอนนั้นเองผมหันไปเจอภาพน้องอ้วนๆ คนนั้นในจอคอมพิวเตอร์ กำลังร้องขอความช่วยเหลือ ผมก็วิ่งไปที่หน้าจอนั้นทันที
แล้วบอกว่า น้องๆ "เป็นไม่เป้น ไรนะ เดี้ยวพี่ไปช่วยเอง " ผมพยามทำทุกอย่างเพื่อช่วยน้องเค้า ออกมา ทำหลายอย่างแล้วแต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ
จนภาพน้องเค้า หายไปจากจอ คอม จนมีภาพพี่ ญาดา ที่ตายเมือ 1 ปีก่อน มีออกมาจากจอคอม ตอนแรกๆ มีแค่ภาพเดียว จากนั้น ก็เริ่มมีหลายภาพ
จนกระทํ้งรามไปถึงหน้าจอของคอมครู แล้ว (ผมว่้าวิญาณไปบังคับเปิดเสียงในคอมละมั้ง) ก็มีเสียงดังมากขนาดที่หูของผมเกือบจะอือ ได้
สิ่งที่ผมได้ยิน "ม-ง ไม่กลัวตูหรือยังไง กล้ามาด่าตู เดี้ยวม-งจะได้เห็นดีกับตูแน่ไอ เห- ตูจะทำให้ม-ง ไม่มีเพื่อน" และภาพหน้าจอก็มีสีแดงเลือด
ผมเริ่มเดินถอยหลังไปยังหน้าประตู ทางออก ผมพยามเปิดประตูเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก
ผมจึงงัดความกล้าของตัวเองออกมา พูดกับพี่เค้าว่า "ถ้าแน่จริงๆ ก็ปล่อย ตูออกไปสิ ตูไม่มีเพื่อนก็ช่างแ-- มันสิ"
ทันใดนั้นผมก็รีบไปหยิบหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ิอยู่ใกล้ตัวเองมากที่สุดปาออกไป ใส่จอ คอมเครื่องอื่น (เพียงครั้งเดียว)
ทุกอย่าง ในห้องนั้นก็กลับมาเป็นปรกติ ครูก็มาถึงห้องพอดีแล้ว เห็นสิ่งที่ผมทำลงไปจึงได้ ด่าและ ต่อว่าผม ผมก็เลยบอกว่าผมเจอวิญญาณ ครูเองก็เงียบไปสักพัก
แล้วครูก็แค่บอกว่า จ่ายค่าหน้าจอด้วยล่ะ ผมก็ถอยหายใจแล้วรีบไปเก็บกระเป๋า ตอนที่กำลังเก็บกระเป๋า ผมหันไปเห็นน้องคนนั้นที่เล่นคอมอยู่มาอยู่ปรกติ แล้วหันมาพูดกับผมว่า "ขอบคุณ "
ผมก็คิดว่าเรื่องมันยังไม่จบ ผมก็เลยรีบเก็บประเป๋ากลับบ้านไป และระหว่างกลับบ้าน ผมหล่วงกระเป๋าเอาโทรศัพท์ออกมาแล้ว ที่เห็นนั้นคือ นิ้วของ ใครก็ไม่รู้มาอยู่ในกระเป๋าผม ผมถึงกับกรีดร้อง เสียงดัง
แล้วรีบขว้างมันทิ้งไป จนผมกลับมาที่บ้านก็เล่าให้พ่อแม่ฟังจนทุกคนฟังแล้วคิดว่าผมพูดเล่นๆเท่านั้น
จนเช้าวันใหม่ผมเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง ทุกคนต่างตกตลึงไปด้วย
จนทุกคนไปถามกับครูคอมว่าเกิดอะไรขึ้นกับห้องคอม
ครูบอกว่า "มันเคยมีคนตาย มาแล้วเค้าแค่สอบไม่ผ่านวิชาคอมแก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่เสร็จ จนเค้าเครียด เลยเอาสายไฟคอมพูดคอตายอยู่ในห้องเรียน
และครูบอกว่า ใครที่ทำงานไม่เสร็จ แบบ นาย แซน แบบนี้ เป็นกันหลายคนแหละ บ้างๆครั้งเกิดแต่ครั้งนี้เกิดกับนาย แซน แต่แปลกที่นายแซน ยังรอดมาได้ เพราะทุกคนที่เจอกับนี้ต่างพากันช็อคจนเข้าโรงบาลกันหมด"
พอทุกคนรู้ว่าผมเป็นแบบนั้นทุกคนต่างเชื้อ
จนผ่านไป ม.2
ทุกคนในห้องต่างพากันเกลียดผม ผมถามทุกคนว่า ทำไมจุ่ๆถึงเกลียดเรา ทุกคนต่างบอกว่า เมื่อคืนมีพี่ ใครก็ไม่รู้มาบอกว่าอย่าไปคบกับนาย แซน .......
เมื่อ 3 ปีที่แล้วผมยังไม่สอบเข้า สกล (สกลราช) ตอนนั้นผมอยู่โรงเรียน ชรก (เชิงชุม)
วันนั้นเป็นวันที่เกิดเหตุร้ายกับพี่คนหนุ่ง นั้นชื่อว่า ญาดา
วันนั้นเป็นงานกีฬาสีปีสุดท้าย ที่จะจัดขึ้น เนื่องจากทางคุณครูได้นำเนาการสะดวกแก่นักเรียนในการจัดกีฬาสี คุณครูให้ลำโพงมาประกาศ หรือ แสดงเสียงเชียร์
แต่ลำโพงที่ผมเห็นนั้น สภาพแย่มาก สายต่อมายังไมค์ ก็ขาด เผญอว่าตอนนั้น พี่ที่ชื่อว่า ญาดา ได้ทำการเป็นพิธีกรในการแสดงเสียงเชียร์ แต่เหตุก็เกิดแบบไม่ขาดฝัน
พี่ ญาดา โดนไฟฟ้า ช็อตตาย เพราะเครื่องส่งเสียงไมค์ และสายที่โยงมากับพืื้นขาด ผมจำได้คาตา นั้นคือ พี่เค้าตายต่อหน้าผม ผมกำลังยืนดูด้วยความสนใจจนกระทั้งพี่เค้าตายต่อหน้า
วันนั้น ผมก็เสียใจเล็กน้อยเพราะ พี่เค้าไม่ใช้ญาติผม ผมก็ได้แต่หัวเราะ สมน้ำหน้าพี่เค้าที่ตายต่อหน้าต่อตา
ผ่านไป 1 ปี (ผมได้ด่าพี่เค้าตลอด 1 ปี)
วันที่ผมสอบเข้าสกร ได้นั้นเป็นวันที่ผมดีใจแต่ มันไม่ใช้แบบนั้น ในความฝันพี่เค้า ญาดามา อยู่ในฝันของผม
และได้ทำการต่อว่า ซึ้งผมไม่ได้ยินที่พี่เค้าพูดเลย ผมทำเป็นไม่สนใจ พยามเปลี่ยความฝันของตนเอง จนผมได้เห็นแค่คำ พูดสุดท้ายของพี่ ญาดา คือ "แกจะต้องไม่มีเพื่อน"
ซึ้งผมก็ไม่คิดไรมาก แค่ผมจะไม่มีเพื่อนแล้วไง นั้นไม่ใช้ปัญหา
แต่จนกระทั้ง วันหนึ่ง
ตอน ม.1 เช้าวันเสาร์ที่ผมไปเรียนคอมพิวเตอร์เรียนถึง บ่าย 3 โมง - 5 โมง ประมาณนี้
วันนั้นผมต้องไปส่งงานให้ครูเพราะผมเขียนงานคอมไม่เสร็จ คนเดียวในห้อง
ระหว่างที่ผมกำลังนั้งทำงาน ผมนึกถึงคำพูดของพี่ ญาดา ได้ชัดเจน มันกึงก้องเข้ามาในหัวของผม
ผมมองไปรอบข้างๆ ไม่มีใครนอกจากผมและ ครู
ครูเดินมาถามผมว่าเป็นอะไรไหม แล้วครูบอกว่า รอนี้นะเดี้ยวครูไปเอาของนี้ไปส่งให้แฟนครูก่อน
ผมก็ตอบรับว่า ครับ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเหตุที่จะเกิดกับตัว
ผ่านไป 10 นาที หลังครูออกจาก ห้องไปส่งของให้แฟนครู
ผมนั้งทำงานได้ถึงครึ่งแล้ว ตอนนั้นเวลา 16.48 ผมนั้งทำงานไปสักพัก ผมหันไปเจอเด็กผู้ชายคนหนุ่งอ้วนๆ นั้งเล่นคอมอยู่ ตัวดำๆ แต่ออกซีดๆ
ตอนนั้นผมจำได้น้องเค้านั้งเล่นเกม L4D ผมก็เลยเลืกทำงานแล้วไปพักดูน้องเค้าเล่นสักหน่อย ระหว่างที่ผมเดินไปหาผมหันไปที่โต๊ะครู แล้วหันมาหาน้องเค้าเหมือนเดิม
ปราฏว่าน้องเค้า ไม่อยู่เหลือ แต่เก้าอี้ที่หมุนไปเล็กๆ น้อยๆ ผมตกใจกลัวมาก
ทันใดนั้น เสียงมันก็เริ่มดังขึ้น คอมพิวเตอร์ที่ ยังไม่เปิดเครื่อง กลับเปิดเครื่องขึ้นมา แล้วจู่ๆก็มีภาพ ขาวๆ ดำๆ
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก ได้แค่ตะโกนว่า เฮ้ย แน่จริงก็ออกมาสิวะไอ พวกบ้า อย่ามาทำเล่นๆนะโว้ย
ตอนนั้นเองผมหันไปเจอภาพน้องอ้วนๆ คนนั้นในจอคอมพิวเตอร์ กำลังร้องขอความช่วยเหลือ ผมก็วิ่งไปที่หน้าจอนั้นทันที
แล้วบอกว่า น้องๆ "เป็นไม่เป้น ไรนะ เดี้ยวพี่ไปช่วยเอง " ผมพยามทำทุกอย่างเพื่อช่วยน้องเค้า ออกมา ทำหลายอย่างแล้วแต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ
จนภาพน้องเค้า หายไปจากจอ คอม จนมีภาพพี่ ญาดา ที่ตายเมือ 1 ปีก่อน มีออกมาจากจอคอม ตอนแรกๆ มีแค่ภาพเดียว จากนั้น ก็เริ่มมีหลายภาพ
จนกระทํ้งรามไปถึงหน้าจอของคอมครู แล้ว (ผมว่้าวิญาณไปบังคับเปิดเสียงในคอมละมั้ง) ก็มีเสียงดังมากขนาดที่หูของผมเกือบจะอือ ได้
สิ่งที่ผมได้ยิน "ม-ง ไม่กลัวตูหรือยังไง กล้ามาด่าตู เดี้ยวม-งจะได้เห็นดีกับตูแน่ไอ เห- ตูจะทำให้ม-ง ไม่มีเพื่อน" และภาพหน้าจอก็มีสีแดงเลือด
ผมเริ่มเดินถอยหลังไปยังหน้าประตู ทางออก ผมพยามเปิดประตูเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก
ผมจึงงัดความกล้าของตัวเองออกมา พูดกับพี่เค้าว่า "ถ้าแน่จริงๆ ก็ปล่อย ตูออกไปสิ ตูไม่มีเพื่อนก็ช่างแ-- มันสิ"
ทันใดนั้นผมก็รีบไปหยิบหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ิอยู่ใกล้ตัวเองมากที่สุดปาออกไป ใส่จอ คอมเครื่องอื่น (เพียงครั้งเดียว)
ทุกอย่าง ในห้องนั้นก็กลับมาเป็นปรกติ ครูก็มาถึงห้องพอดีแล้ว เห็นสิ่งที่ผมทำลงไปจึงได้ ด่าและ ต่อว่าผม ผมก็เลยบอกว่าผมเจอวิญญาณ ครูเองก็เงียบไปสักพัก
แล้วครูก็แค่บอกว่า จ่ายค่าหน้าจอด้วยล่ะ ผมก็ถอยหายใจแล้วรีบไปเก็บกระเป๋า ตอนที่กำลังเก็บกระเป๋า ผมหันไปเห็นน้องคนนั้นที่เล่นคอมอยู่มาอยู่ปรกติ แล้วหันมาพูดกับผมว่า "ขอบคุณ "
ผมก็คิดว่าเรื่องมันยังไม่จบ ผมก็เลยรีบเก็บประเป๋ากลับบ้านไป และระหว่างกลับบ้าน ผมหล่วงกระเป๋าเอาโทรศัพท์ออกมาแล้ว ที่เห็นนั้นคือ นิ้วของ ใครก็ไม่รู้มาอยู่ในกระเป๋าผม ผมถึงกับกรีดร้อง เสียงดัง
แล้วรีบขว้างมันทิ้งไป จนผมกลับมาที่บ้านก็เล่าให้พ่อแม่ฟังจนทุกคนฟังแล้วคิดว่าผมพูดเล่นๆเท่านั้น
จนเช้าวันใหม่ผมเอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง ทุกคนต่างตกตลึงไปด้วย
จนทุกคนไปถามกับครูคอมว่าเกิดอะไรขึ้นกับห้องคอม
ครูบอกว่า "มันเคยมีคนตาย มาแล้วเค้าแค่สอบไม่ผ่านวิชาคอมแก้เท่าไหร่ก็แก้ไม่เสร็จ จนเค้าเครียด เลยเอาสายไฟคอมพูดคอตายอยู่ในห้องเรียน
และครูบอกว่า ใครที่ทำงานไม่เสร็จ แบบ นาย แซน แบบนี้ เป็นกันหลายคนแหละ บ้างๆครั้งเกิดแต่ครั้งนี้เกิดกับนาย แซน แต่แปลกที่นายแซน ยังรอดมาได้ เพราะทุกคนที่เจอกับนี้ต่างพากันช็อคจนเข้าโรงบาลกันหมด"
พอทุกคนรู้ว่าผมเป็นแบบนั้นทุกคนต่างเชื้อ
จนผ่านไป ม.2
ทุกคนในห้องต่างพากันเกลียดผม ผมถามทุกคนว่า ทำไมจุ่ๆถึงเกลียดเรา ทุกคนต่างบอกว่า เมื่อคืนมีพี่ ใครก็ไม่รู้มาบอกว่าอย่าไปคบกับนาย แซน .......