massmello
11th September 2012, 01:47
พอดีเราเรียน สารสนเทศห้องสมุด อ. ให้แต่งนิยายเลยลองเอามาให้ติชมดุ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยแต่งนิยายเลย
ยังพิมพ์ได้แค่ 25% เองอยากให้ติชมดูก่อน และรับฟังคำแนะนำ จะได้ไม่ต้องแก้ไขตอนที่พิมพ์ถึง100%แล้ว ขอความกรุณาด้วย
ถ้าอยากให้อ่านหรือติชมละก็นะ กรุณาเอาลงเว็บนี้สิครับทำแบบนี้เหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติเว็บไซต์
ขอโทษไ่่่ม่ได้มีเจตนาแบบนั้น
เอามาลงให้ล่ะนะ
ถามก่อนว่าถ้าวิจารณ์จริงๆ จะรับคำวิจารณ์ได้ไหมครับ?
ได้สิ เพราะยังใงก็ต้องให้ อาจารย์ อ่านก่อนอยู่ดีว่าผ่านไม่ผ่าน
เรื่อง Some day in the rain(บทหญิงสาว)
บทที่1 การพบเจอ
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องของหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่ไม่ได้มีอะใรเป็นพิเศษเป็นแค่เรื่องความรักของหนุ่มสาวที่พบเจอกันโดยบังเอิญเท่านั้นเองใน"บทหญิงสาว"นั้นจะเป็นเรื่องราวในชีวิตของหญิงสาว หญิงสาวคนนี้มีชื่อว่า"ไอริ" (อายุ12) เป็นเด็กสาวที่ตัวเล็กและมีนิสัยขี้อาย อาศัยอยู่กับพ่อแม่และพี่สาวอีกคนหนึ่งชื่อ "โทกะ"(อายุ14) เรื่องมีอยู่ว่ามีครอบครัวอยู่ครอบครัวเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ที่อยู่กันพร้อมหน้าทั้ง พ่อและแม่ อยู่มาวันนึง พ่อของไอริมีงานที่ต้องไปคุยลูกค้าที่เป็นเจ้าของสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในโตเกียวเลยได้พาไำอริและโทกะไปด้วยแล้วได้ปล่อยให้ ไอริและโทกะ เล่นที่สนามฟุตบอลตอนที่เขาไปคุยกับลูกค้า และต่อจากนั้น โทกะได้เห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังเล่นฟุตบอลกับกลุ่มเพืิอนๆของเด็กผู้ชายคนนั้น ส่วนโทกะนั้นด้วยนิสัยที่คลายเด็กผู้ชายจึงของเข้าไปเล่นด้วยและทำความสนิทสนมกับกลุ่มเด็กผุ้ชายได้ง่ายและ ไอริที่ได้เห็นเด้กผู้ชายคนนั้นก็รู้สึกชอบแต่ไอรินั้นเป็นเด็กขี้อายจึงไม่กล้าเดินเข้าไปหาได้แต่ นังมอง โทกะและเด็กผู้ชายคนนั้นเล่นกันอย่างมีความสุขและเด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินมาหาไอริแล้วพูดว่า "นี้เธอมาเล่นด้วยกันสิ" แต่ไอริก็อายจนไม่สามารถพูดอะใรออกไปได้จนในเวลาต่อมาพ่อของไอริได้คุยกับลูกค้าเสร็ดแล้วก็กำลังจะกลับบ้าน แล้วตอนที่ไอริและโทกะกำลังขึ้นรถกลับบ้่านนั้น มีเสียงตะโกนมาว่า "เห่!!! ฉันชื่อโมโมทาโร่ !!!(อายุ14) ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่อีกนะ!!" และโทกะก็ตะโกนกลับไปว่า "ฉันชื่อโทกะ !!! เราต้องได้เจอกันอีกแน่เจ้าคู่ปรับ!!!" แต่ไอริก็ได้แค่ยิมไม่กล้าที่จะพูดอะใรออกไป นี้แหละคือการพบเจอครั่งแรกของเด็กหญิงและเด็กชาย และเป็นการเริ่้มของเรื่องราวทั้งหมด....
บทที่2 การเจอกันที่รอคอย
1ปีต่อมา พ่อแม่ของไอริ ได้ย้่ายบ้านไปอาศัยอยุ่ในเขตเมืองที่โตเกียวและแน่นอน ไอริและโทกะก็ต้องได้ย้ายโรงเรียนมาเรียนในโรงเรียนเขตเหนือของโอคุโตเกียวพอถึงวันที่ต้องไปโรงเรียน ไอรินั้นเรียนอยู่ระดับ ม.ต้นปี1ส่วนโทกะนั้นอยู่ ม.ต้นปี3 ไอริได้เข้าไปในห้องเรียนและแนะนำตัวเองอย่างเขิลอายแต่ด้วยรูปร่างน้ำเสียงทำให้เพือนๆในห้องต่างก็ชอบในตัวไอริ จึงทำให้ไอริไม่ต้องลำบากใจที่จะมีเพือนใหม่ๆ ส่วนโทกะนั้นด้วยนิสัยที่เหมือนผู้ชายก็แน่นอนไม่ลำบากในการคบหาเพือนเป็นแน่ พอหลังจากเริ่มวิชาเรียนได้สักพัก ไอริที่ได้ที่นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง เธอก็ได้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ำำกำลังโดน อาจารย์ปกครองทำโทษเพราะเข้าโรงเรีัยนสาย เธอก็มองจนในที่สุดเธอก็จำได้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นคือเด็กชายที่เธอเคยพบในสนามฟุตบอลเมื่อ 1ปีก่อน ไอริก็มองเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างไม่ละสายตาจนเด็กหนุ่มคนนั้นเข้ามาในตึกเรียน เธอก็ได้แค่คิดว่าเมื่อไหลจะพักกลางวันเพราะเธอจะได้วิ่งไปบอก กับโทกะว่าเจอเด็กผู้ชายคนนั้นด้วย และในที่สุดก็ถึงเวลาพักกลางวันเธอก็รีบวิ่งไปหา แต่ก็ได้เห็นโทกะกับโมโมทาโร่ เดินมาด้วยกัน เพราะว่าโมโมทาโร่นั้นอยู่ห้องเดียวกับโทกะ พอไอริเห็นโมโมท่าโร่แบบไม่ทันได้ตั้งตัวก็ เกิดอาการเขิลอายตัวแข็งพูดติดขัดๆที่จะเรียกชื่อของโมโมทาโร่ และโมโมทาโร่ก็พูดขึ้นว่า "ฮ่าๆ ชื่อฉันมันเรียกขนาดนั้นเลย หรือใงนะ งั้นเรียกฉันว่า "โมโม่" " ก็แล้วกันนะ และแล้วเด็กหนุ่มและเด็กสาวทั้งสามคน โมโม่ ไอริ โทกะ ก็ได้กินมื้อกลางวันด้วยกันในตอนนั้นไอริมีความสุขมาก ถึงจะไม่ได้พูดอะใรเลยก็ตามพวกเขาทั้ง 3ได้ทำความสนิทสนมกันอย่างมีความสุขในตอนนั้น ไอริมีความสุขมากที่ได้อยู่ไกล้คนที่เธอชอบ 1เดือน ต่อมาในตอนเลิกเรียน โมโม่ได้บอกกับ ไอริและโทกะว่า "ให้ฉันเดินไปส่งพวกเธอหรือเปล่าที่นี้นะฉันไปมาหมดแล้วบอกมาว่าบ้านพวกเธออยุ่ไหนว่างใจฉันได้" ไอริและโทกะ ก็ได้บอกทางกลับบ้านว่าอยู่ส่วนไหนของโตเกียว และโมโม่ก็พา ไอริและโทกะ กลับบ้านจนมาถึงหน้าบ้านของไอริและโทกะ ส่วนโมโม่ที่บอกลาพวกเธอแล้วกำลังจะกลับบ้าน ไอริได้กระซิบ พูดกับโทกะว่า "พี่ฉันชอบผู้ชายคนนี้ชอบมาตั้งแต่ตอนนั้นเมื่อ 1ปีก่อนแล้ว" พอโทกะได้ยินก็รีบวิ่งไปจับไหล ของ โมโม่แล้วพูดว่้า "เจ้าคู่ปรับน้องสาวของฉันนะชอบนายนะแล้วนายล่ะชอบน้องสาวของฉันหรือเปล่า" โมโม่ได้แค่ยืนเงียบๆ และก็มองไปที่หน้าของไอริและ พูดว่า "ขอโทษนะคือฉันมีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอกถึงฉันจะตอบแทนความรู้สึกของ ไอริ ไม่ได้แต่ฉันสัญญาว่าจะเป็น รุ่นพี่ที่ดีของไอริแล้วกันนะ"ไอริได้ยินคำนี้แล้ว ก็ไม่รู้สึกอะใรเพราะเธอไม่รับรู้อะใรตั้งแต่เธอได้ยินคำว่า "ขอโทษนะฉันมีแฟนอยู่" เธอก็ได้แต่นิ่งเงียบและเดินกลับเข้าไปในบ้าน และโทกะก็ได้พูดกับ โมโม่ว่า "นายกำลังจะเลิกกับแฟนไม่ใช่หรือใง นายเคยบอกฉันไว้นี้" โมโม่ก็ทำหน้ายิ่มแล้วพูดว่า "เพราะฉันไม่อยากให้คนที่ยังไม่รู้จักตัวตนของฉันมาคบกับฉันนะ"โทกะก็ได้แค่ยืนเงียบแล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน ในวันนั้นพ่อแม่ของไอริ ไปทำงานต่างจังหวัด ในบ้านจึงมีแต่ ไอริและโทกะ อยู่ โทกะเดินขึ้นไปที่ห้องของไอริและเคาะประตู้ แต่ไอริก็บอกว่า "ฉันอยากอยู่คนเดียว" โทกะพอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่ดีที่น้องสาวตัวเองต้องเสียใจแต่เธอก็ทำอะใรไม่ได้ ได้แค่พูดว่า "เธอยังมีฉันและพ่อกับแม่อยู่นะ ไอริ ถึงเจ้าหมอนั้นจะไปชอบเธอก็ชั่งสิคิดสะว่าเจ้าหมอนั้นมันพลาดโอกาสที่จะได้คนดีๆอย่างเธอก็แล้วกัน"แต่ไอริก็ยังได้แค่เงียบอยู่ในห้อง ต่อมาพ่อแม่ของไอริก็ได้กลับเข้ามาในบ้าน และโทกะก็ได้เล่าเรื้องทุกอย่างให้พ่อแม่ฟัง พ่อของไอริจึงเปิดเข้าไปในห้องและพูดว่า "เดียวพ่อจะพาไปที่ๆพ่อกับแม่ไปตอนที่ไม่สบายใจก็แล้วกันนะ" ไอริก็ได้นั่งกบัพ่อและแม่ ไปที่สวนสาธาราณะ แห่งหนึ่งที่นั้นทำให้ ไอริอยู่ปลอดโปล่งและสบายใจ ไอริจึงพูดกับพ่อไปว่า "ไอริ เข้าใจแล้วค่ะ ว่าพ่อต้องการบอกอะใร พ่อ อยากจะบอกไอริว่า ถึงวันหนึ่งเราไม่มีใครแต่เราก็ยังมีตัวเองอยู่จงใจให้ว่าง" พ่อของไอริก็ยิ่ม และบอกว่า "ไปเถอะไอริเรากลับบ้านไปกินข้าวกัน โทกะรอแย่แล้วแบบนี้" แต่ตอนจบที่มีความสุขนั้นมันก็แค่เรื่องตลก ตอนที่พวกเขากำลังจะขับรถกลับบ้านนั้น ก็ได้มีรถบรรทุกที่คนขับหลับใน มาชนเข้าเต็มๆ พ่อแม่ของไอริ ที่นั่งอยู่ข้างหน้าได้เสียชีวิต ลงอย่างรวดเร็วส่วนไอริ นั้น โชคยังดีที่เธอยังมีชีวติอยู่ เป็นเรื่องแปลกใจที่เธอมีบาดแผลแค่ลอยถลอก หลังจากนั้น สองวันก็ได้มีการจัดพิธีงานศพไิอริ ได้แต่ร้ิองไห้หน้าป้ายหลุมศพของพ่อและแม่ แต่โทกะกับยืนนิ่งเพราะเธอคิดว่าถ้าไม่มีพ่อกับแม่แล้ว เธอจะต้องดูแล ไอริ ให้ได้จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ของ ไอริ แต่ความเศร้ามันก็ยังคงอยู่ในใจของโทกะ....
บทที่3 ความสุขที่มาทดแทนความเศร้า
หลังจากที่เกิดเรื่องกับพ่อแม่ของไอริ ภายในงานก็มีโมโม่มาร่วมงานด้วย พอโมโม่เห็นไอริยังร้องไห้อยู่โมโม่ก็ได้เดินเข้าไปแล้วพูดว่า "ว่ายังใงล่ะ ร้องไห้ออกมาเยอะๆเลยนะร้องจนกว่าจะไม่มีน้ำตาให้ออกมาเลย" ไอริก็ได้เข้าไปโอบกอด โมโม่ทั้งน้ำตาแห่งความเศร้า และโมโม่ก็บอก ไอริไปอีกว่า "เธอลองคบกับฉันก็ได้นะ ถ้านั้นมันทำให้เธอยิมได้" พอไอริได้ยินคำนั้น เธอก็ยิ่งร้องไห้และกอดโมโม่แรงขึ้นอีกและต่อมาโทกะ เห็น มิกะ(แฟนของโมโม่)
โทกะเดินเข้าไปหา มิกะแล้วพูดว่า "ยอมปล่อยหมอนั้นแล้วหรือใงล่ะ" มิกะก็เลยตอบกลับไปว่า "ฉันนะก็แึค่อยากปล่อยสัตว์เลี้ยงไปมีความสุข ก็แค่นั้นแหละ" โทกะพอฟังแล้วก็ถอดหายใจแล้วหันหน้าไปหา คู่รักคู่ใหม่และก็คิดในใจว่า "หวังว่านายคงจะช่วยรักษาหัวใจของ ไอริ ได้นะโมโม่" ต่อมาพี่ชายของพ่อไอริหรือคุณลุง(ลุงนิคิ)ได้ ย้ายเข้ามาดูและ ไอริและโทกะ ลุงของพวกเธอนั้นเป็นคนขยัดและใจดีมาก เลยทำความสนิทสนมกับไอริและโทกะ ได้ง่ายมาก ไอริและโทกะ จึงเปิดใจยอมรับ ลุงของพวกเธอ ต่อมาพวกเธอก็ไช้ชีวิตกันอย่างเรียบง่าย โทกะก็กลายเป็นเด็กที่ติดลุงเอามากๆ ส่วนไอริก็ได้อยู่ไกล้ๆกับคนที่เธอชอบได้กินข้าวด้วยกันเดินไปโรงเรีัยนด้วยกันไปดูหนังด้วยกันทำอะใรหลายๆอย่างด้วยกัน ทุกอย่างล่วนแต่สดใสแต่มันจะจริงหรือเปล่้าล่ะ ต่อมาในตอนปิด
เทอมฤดูร้อน ลุงนิคิได้พา ไอริ โทกะ มิกะ และโมโม่ ไปเทีัยวที่อ่าวโอซาก้า มิกะนั้นถึงจะเป็นแฟนเก่าของโมโม่ แต่คนอื่นๆก็ไม่คิดอะใรจึงทำให้ ไอริืและโทกะ สนิทกับมิกะได้ง่าย ส่วนไอริที่ยังเป็นแค่เด็กสาวที่ยังไม่เข้าใจถึงความรัก ไอริคิดว่าความรัก คือการได้กอดได้จูบและมีเรื่องอย่างว่าเข้ามาเกียว ในตอนกลางดึก ไอริได้เข้าไปหาโมโม่ในห้องพัก โมโม่รู้สึกตกใจมากและบอกกับไอริไปว่า "นี้ ไอริ ทำใมไม่เคาะประตู้ก่อนล่ะแล้วเข้ามาในนี้ทำใม เดียวคนอื่นก็เข้ามาเห็นหรอก" แต่ไอริก็ไม่สนใจกับคำพูดของโมโม่ แต่กับปิดประตู้และล็อคห้องไว้ ในใจของโมโม่ได้คิดแค่ว่า "เกิดอะใรขึ้นกับไอริที่เป็นเด็กขี้อายกันแน่นะ" และไอริก็ได้มานั่งข้างบนเตียงของโมโม่ และพูดว่า "เธอชอบฉันหรือเปล่า" โมโม่เลยตอบกลับด้วยน้ำเสียสั่นไหวว่า "ชอบสิก็เราเป็นแฟนกันนี้นา" และไอริก็ได้เอาหน้าเข้าไปชิดกับหน้าของ โมโม่แล้ว พูดว่า "'งั้นฉันขอกอดและจูบเธอได้หรือเปล่า" โมโม่ที่ได้ยินคำนั้นก็ถึงกับนิ่งและทำอะใรไม่ได้เพราะใบหน้า ของไอริ ได้อยู่ตรงของเขาในระยะประชิด เขาได้ทั้งกลิ่นของลมหายใจของ ไอริที่ปล่ิอยออกมา เขารู้สึกได้ว่าลมหายใจนั้นมันกำลังกระทบที่ริมฝีปากของเขาหัวใจเข้าเต็นเร็ว เขารู้เหมือนเหมือนได้ต้องมนต์สะกด แล้วไอริก็ได้จับหน้าของโมโม่ และจูบอย่างเบาๆ และไอริ ก็พูดออกไปเบาๆว่า "เรามาทำอย่างว่ากันเถอะ" พอโมโม่ ได้ยินแล้ว โมโม่ก็ยังได้แค่ทำตามที่ไอริต้องการ แต่ทันใดนั้นเอง โมโม่ก็ปัดตัวของไอริออกไปแล้วพูดว่า "มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ ไอริ เธอกับไปที่ห้องก่อนนะ" ไอริได้ยินก็รู้สึกไม่พอใจและตอบกับไปว่า "ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก" แล้วออกไปจากห้องด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ แล้วก็กับทำให้โมโม่ งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเกิดอะใรขึ้นกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ขี้อายคนนั้นกันแน่นะหลังจักคืนนั้นทุกคนก็ได้เตรียมของกลับบ้าน ไอรินและโทกะ มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนมาทดแทนความเศร้าพวกเธอได้ลืมความเศร้าที่เกิดขึ้นทั้งหมดในที่สุดงั้นหรือ..?
บทที่4 การศูนย์เสียและสิ่งทดแทน
หลังจากที่พวกเขากลับบ้านมาพร้อมกับความสุขและความสนุกสนานที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิมนั้น และเวลามันชั่งผ่านไปเร็วเหลือ เกินทุกคนต่างมีความสุขกับการชีวิตอย่างเรียบง่าย โทกะและมิกะ ก็ได้สนิทสนมกันเหมือนเพือนรัก ไอริก็พยามตื้อโมโม่ในให้สิ่งที่ตัวเองต้องการทุกคนต่างไช้ชีวิตในตามแบบของตัวเองจน 1ปีต่อมาในวันหนึ่งในหน้าหนาว วันนั้นเป็นวันหนาวสุดขั่วหัวใจ ลุงนิคิที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงไอริที่พูดว่า"ลุงนิคิ ค่ะออกมากินข้าวกันก่อนค่ะวันนี้ โทกะ ทำหม้อไฟ นะค่ะ น่าทานเชียว" และ ลุงนิคิ ก็ได้เดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าที่ยิมแย้มสดใส และพูดเสียงดังออกไปว่า "ได้กินอะใรร้อนๆในความหนาวแบบนี้ กับไอริและโทกะ ลุงมีความสุขมากเลยล่ะ" หลังจากนั้นพวกเข้าก็กินหม้อไฟกันอย่างมีความสุข ในตอนนั้นเองที่ไอริคิดในใจว่า "เพียงพอแล้วล่ะ ในชีวิตนี้" แต่ในวันต่อตอนที่โมโม่กำลังเดินมาส่งไอริและโทกะจากโรงเรียนก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ขาดคิดขึ้น ลุงนิึคิได้นอนหมดสติอยู่ที่ห้องรับแขก ไอริบอกให้โมโม่เรียกรถพยาบาล และโทกะ ได้เขย่าตัว ลุงนิคิแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหวและหวาดกลัวว่า "ลุงนิคิ อย่าเป็นอะใรไปนะถ้าลุงนิึคิเป็นอะใรไป แล้ว โทกะกับไอริจะอยู่ยังใงล่ะ" และรถพยาบาลก็มาถึงทุกคนรีบนำตัว ลุงนิคิ ขึ้นรถอย่างรวดรเ็ร็ว และ ทั้ง3คนก็ขึ้นรถตามไปที่โรงพยาบาลด้วย พอมาถึงห้องฉุกเฉิน โทกะที่เริ่มหมดน้ำตาแล้วนั้นบรรยากาศเริ่มเงียบลงทุกอย่างเต็มไปด้วยความเงียบ โทกะนั้นรู้สึกถึงความหนาวสุกขั่วหัวใจอีกครั่งเมื่อเห็น คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วพูดว่า "ขอโทษนะครับเราทำสุดความสามารถแล้วของแสดงความเสียใจ คนใขหมดลมหายใจแล้วครับ" แค่นั้นพอ โทกะได้ยินประโยคนี้ทำให้ โทกะถึงกับล้มทั้งยืนเลยที่เดียว และไอริก็เข้าไปปลอบใจ โทกะว่า "เรายังมีกันและกันอยุ่นะพี่ ถ้าพี่มายอมแพ้ตรงนี้แล้วใครจะดูแล ฉันล่ะ" พอโทกะได้ยินแล้วน้ำตาของเธอก็หยุดไหลทั้งสองคนกอดกันอย่างอบอุ่นและพร้อมที่จะใช้ชีวิตต่อไป หลังจากนั้นก็ได้จัดงานศพให้ลุงนิคิ งานนั้นดำเนินไปอย่างราบรื่นจนถึงเลิกงาน โมโม่ไดพา น้าโอดะมาแนะนำ ให้ ไอริและโทกะรู้จัก น้าโอดะนั้นได้ชวนให้ ไอริและโทกะมาอยู่ที่บ้านเพราะสงสาร ที่ไอริและโืทกะนั้นเสียครอบครัวไปหมดแล้ว และโมโม่ก็ช่วยพูดชักชวนให้ ไอริและโทกะมากอยู่ด้วยกัน ไอริและโทกะจึงยอมตกลงที่จะไปอยู่กับน้าโอดะ ในวันที่ย้ายเข้ามาวันแรกนั้น น้าโอดะได้แนะนำ ลูกสาวและลูกชายที่ชื่อว่า นัทสึ(ลูกชายคนกลาง)อายะ(ลูกสาวคนโต)และจุนนะ(ลูกชายคนเล็ก) ไอริและโทกะนั้นรู้อึดอัดที่ได้อยุ่กับครอบครัวนี้เพราะพวกเธอยังไม่สนิทสนมกับใครเลยและอีกอย่างไอรินั้นเป็นพวกแพ้เสียงเด็กเอามากๆทำให้นอนไม่ค่อยกลับในเวลากลางคืน ไอริเลยเล่าเรื่องให้ โมโม่ฟังว่า ไอริและโทกะรู้สึกอึดอัดและใจไม่สงบเพราะต้องมาอยุ่้กับคนที่ไม่สนิทด้วยพอโมโม่ได้ฟัง เขาก็ได้ไปบอก น้าโอดะและเล่าเรื่องให้น้าโอดะฟังว่ามันเป็นแบบนี้นะจะต้องทำยังใง น้าโอดะเลยไปพูดกับไอริและโทกะว่า (งั้นเดียว ฉันจะสร้างบ้านให้พวกเธออยู่ต่างหากก็แล้วกัน พอดีฉันมีตึกว่างอยู่พอดี) และน้าโอดะก็ได้โทรศัพท์ไปบอก บริษัททำควาาสะอาดและบริษัทข่นส่งให้ทำความสะอาดและข่นของไปไว้ วันต่อมาน้าโอดะได้พา ไอริและโทกะไปดูที่อยู่ใหม่พวกเธอพอใจมากและขอบคุณน้าโอดะจากใจจริง และก็ไกล้เวลาเปิดเทอมแล้ว โมโม่นั้นบอกกับไอริว่า "ไอริฉันจะย้ายไปแถว ฟูโตะ นะฉันว่าจะไปเรียนต่อที่นั้นไปอยู่กับพ่อของฉันนะ เธอเข้าใจฉันหน่อยนะ" ไอรินั้นก็ได้แค่ พยักหน้าไม่พูดอะใร แต่โมโม่นั้นก็รู้ว่า ไอริคงจะไม่พอใจและไม่กล้าห้ามโมโม่ไม่ให้ไปเรียนที่ ฟูโตะ แต่ไอริและโทกะนั้นก็ดูมีความสุขกับชีวิตใหม่พวกเเธอเริ่มเปิดใจรัยครอบครัวใหม่ครอบครัวของน้าโอดะเข้ามาบ้างแล้ว...
บทที่5 วันหนึ่งที่ฝนตก
เมื่อเข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์หรือเดือนแห่งความรักนั้น พวกเขาและเธอก็รู้ดีว่าไกล้จะเปิดเทอมแล้วจะต้องได้แยกจากกันแล้ว ไอริก็ได้แค่คิดเรื่องว่าถ้าโมโม่ไปแล้วเขาจะไปหาคนใหม่หรือเปล่าแล้วไอริจะรอโมโม่ได้หรือเปล่านั้นก็ไม่ได้มีใครกำหนดไว้ โทกะัที่เห็นไอรินั่งซึมอยู่แบบนั้นก็เลยไปหา โมโม่้แล้วคุยกันเรื่องที่ ไอรินั้น กำลังซึมอยู่ตอนนี้เขาและเธอเลยคิดว่า "โอเคงั้นก่อนเปิดเทอมนี้ เรามาทำให้ไอริมีความสุขที่สุดดีกว่า" ในตอนนั้นเทศกาล คอสเพลย์ เป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นมาก และพบเห็นได้ทั่วไปตามถนมหรือห้างสรรพสินค้า โทกะเลยคิดไอเดียว่า "เห้ งั้นเรามาทำทีมคอส เพลย์ประกวดกันดีกว่า" ไอริเลยถามโทกะไปว่า "แล้วจะให้ใครประกวดล่ะ" โมโม่เลยพูดกลับไปว่า "แน่นอน ก็พวกเรานี้แหละพอด๊ฉันมีคนรู้จัด ที่ตัดชุดเป็นด้วยล่ะ" และแน่นอนคนที่เขาบอกไปนั้นก็คือ มิกะนั้นเองพวกเขา ได้พร้อมใจตั้งชื่อทีมว่า Hirako(ชื่อทีมนั้นไม่ได้มีความหมายเลย) และทุกคนก็ได้จัดวางแผนว่าจะ คอส ตัวการ์ตูน เรื่องอะใรกันดี ไอริเลยแนะันำไปว่า "คอสไปตามที่เราชอบเถอะ ฉันว่าแบบนี้ดีกว่าเยอะเลย" และทุกคนก็เห็นด้วย มิกะเริ่มทำชุดตามตัวการ์ตูนทีแต่ละคนชอบ ไอริแต่งเป็นฮารุฮิ โทกะแต่งเป็นอากิโตะ โมโม่แต่งเป็นเคโรโระ มิกะแต่งเป็นโยรุอิจิ ทั้งสามคนเดินเข้าไปสมัคแข่งขันอย่างมั้นใจภายในงานทุกคนเห็นทีมของไอริแล้วก็พากันชอบใจเพราะทีมเดียวแต่งเป็นตัวการ์ตูนถึงห้าเรื่อง และพวกไอริก็พากันเดินในงานชื่นชมผลงานของแต่ล่ะทีมแต่ล่ะทีมนั้นก็มีการตกแต่งที่สวยงาม พอถึงเวลาที่ต้องแข็งขันทุกคนเดินขึ้นเวทีอย่างตื่นเต็นกรรมการให้ทำทั้งเต้นร้องเพลงเดินแบบแต่ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มากถึง ถึงเวลาประกาศผลรางวัลแล้ว ทีมของ ไอรินั้นได้ทีสาม ซึ่งก็ถือว่าทำดีมากแล้วในการประกวดครั้งแรก แล้วทุกคนก็เดินทางกลับบ้านอย่างเหน๊ดเหนือยแต่ทุกคนก็กลับบ้านพร้อมรอยยิมในระหว่างทางมิกะขอตัวกลับบ้านไปก่อน ส่วนโมโม่ก็แยกทางไปอีกทีพร้อมพูดกับไอริว่า "เห็นหรือเปล่าล่ะเธอก็ยังยิมได้นะ" แล้วไอริกับโทกะก็เดินกลับบ้าน ในวันรุ่งขึ้น โทกะได้คิดโทรศัพท์คุยกับน้าโอดะว่า "น้าโอดะ โทกะว่าจะทำชั้นล่างที่ว่างนี้เป็นร้านขายเสื้อผ้านะ พอจะออกเงินทำร้านให้ได้หรือเปล่า" แน่นอนน้าโอดะก็ตอบตกลง ทุกคนตกแต่งร้านและตั้งชื่อร้านว่า Hirako Style(ตามชื่อทีมของพวกเขา) และโทกะก็เรียกให้มิกะและโมโม่มาแล้วประกาศออกไปว่า "ร้านเราจะทำเป็นร้านขายเสื้อผ้าธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเพราะเราจะรับทำชุดคอสเพลย์ ยังใงล่ะแนะนอนคนตัดชุดต้องเป็น มิกะ ส่วนคนทำเว๊ปไชต์ก็ต้องเป็น โมโม่เพราะเจ้านี้เล่นเกมสืทั้งวัน ส่วนเรื่องเรียกลูกค้านี้ยกให้ ไอริไปเลย ฉันจะให้ไอริแต่งชุดเมดเรียกลูกค้า ฮ่าๆๆ" พอทุกคนได้ยิน โทกะประกาศแบบนี้ ทุกพร้อมใจกันท้อนหายใจแล้วพูดพร้อมกันว่า "เฮ่อ....จะทำอะใรก็ทำเถอะ" และโทกะก็อย่างไม่รู้จะมีความสุขหรือเปล่า ต่อจากนั้น ร้านของพวกเขาก็เป็นที่รู้จักกันเพีัยงแค่ หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น เพราะช่วงนั้น คอสเพลย์เป็นที่นิยมมาก และแล้วก็มาถึงก่อนวันเปิดเทอม หนึึ่งวันนั้นก็คือวันที่ 14กุมพา วันแห่้งความรักนั้นเอง ก่อนหน้านี้หนึ่งวัน โมโม่ได้ชวนไอริไปเดทตามประสาวันแห่งความรัก ไอริไปถึงที่นัดก่อนหนึ่งชั่วโมงเพราะว่าตื่นเต็นที่โมโม่ชวน นัดเดท ครั่งแรก(ปกติจะชวนไปพร้อมกับโทกะ) แต่เรื่องแปลกก็เกิด ฝนกลับตกลงมากอย่างรุ่นแรง โมโม่ที่เห็นว่าฝนตกหนักก็ไม่สนใจอะใรเพราะเขาคิดว่า เวลานัด คือ10โมง แต่ตอนนี้พึ่ง 9.30เอง เลยคือว่าจะรอให้ฝนหยุดตกก่อนค่อยออกไปเพราะเข้าคิดว่า ไอริคงติดฝนออกมาไม่ได้เหมือนกัน แต่ความจริงนั่้น ไอริ ได้รอตรงที่นัดหมายแล้ว เธอก็ยังคง..รอ..รอ..รอ..รอแล้วรออีกจนขาเธอเริ่มหมดแรงฝนก็ยังคงตกต่อไป จนถึงบ่ายโมงโทกะได้เข้าไปหา น้าโอดะ เลยเห็นว่าโมโม่ยังอยู่ที่นั้นเลยตกใจแล้วถามโมโม่ว่า "เห้ยเจ้าคู่ปรับ แล้วน้องสาวฉันล่ะ" โมโม่ทำน่าแปลกใจแล้วถามโทกะไปว่า "แล้วน้องสาวเธอไปไหนแล้วล่ะตอนนี้" โทกะเลยตอบกลับไปว่า "โธ่เจ้าบ้าน้องฉันไปก่อนที่นายนัดไว้ตั้ง 1ชั่วโมงแล้วนะ" โมโม่ได้ยินแบบนั้นจึงรับไส่เสื้อกันฝนแล้ว ขวาร่มออก มาแล้ววิ่งลุยสายฝน เขา..วิ่ง..วิ่ง..วิ่งจนสุดแรงพอมาถึงก็เห็นไอริยืนรออยู่ที่หน้าสถานีที่นัดกันไว้ เขาเห็นไอริ ยืนตัวสั่นเพราะหนาวและเขาดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดว่า "เธอนี้ชอบทำอะใรให้แปลกใจอยุ่เรือยเลยนะ" ไอริยิมแล้วพูดว่า "ก็บอกแล้วใงว่าแค่นี้ฉันรอได้อยุ่แล้ว" โมโม่ยิมแล้วตอบกลับไปว่า "ฉันรู้สึกจะรักเธอจริงๆแล้วสิ" หลังจากนั้นพวกเขา ก็เดทกันเหมือนคู่หนุ่มสาวทั่วไป ไปกินข้าวดูหนังเดินเล่น และโมโม่ก็เดินไปส่งไอริที่บ้าน ไอรินั้นไม่พูดอะใรได้แค่ยิม แล้วเดินเข้าไปจูบโมโม่เบาๆ แล้วโมโม่ก็หน้าแดง แล้วเดินกลับบ้านแบบไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว และก็ถึงเวลาถึงไอริและโมโม่ต้องลาจากกัน โมโม่พูดกับไอริไว้ว่า "ฮ่าๆๆ แล้วฉันจะมาเยียมบ่อยๆล่ะกันน่ะ" แล้วสองคนก็โบกมือลากันพร้อมรอยยิม..
ยังพิมพ์ได้แค่ 25% เองอยากให้ติชมดูก่อน และรับฟังคำแนะนำ จะได้ไม่ต้องแก้ไขตอนที่พิมพ์ถึง100%แล้ว ขอความกรุณาด้วย
ถ้าอยากให้อ่านหรือติชมละก็นะ กรุณาเอาลงเว็บนี้สิครับทำแบบนี้เหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติเว็บไซต์
ขอโทษไ่่่ม่ได้มีเจตนาแบบนั้น
เอามาลงให้ล่ะนะ
ถามก่อนว่าถ้าวิจารณ์จริงๆ จะรับคำวิจารณ์ได้ไหมครับ?
ได้สิ เพราะยังใงก็ต้องให้ อาจารย์ อ่านก่อนอยู่ดีว่าผ่านไม่ผ่าน
เรื่อง Some day in the rain(บทหญิงสาว)
บทที่1 การพบเจอ
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องของหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่ไม่ได้มีอะใรเป็นพิเศษเป็นแค่เรื่องความรักของหนุ่มสาวที่พบเจอกันโดยบังเอิญเท่านั้นเองใน"บทหญิงสาว"นั้นจะเป็นเรื่องราวในชีวิตของหญิงสาว หญิงสาวคนนี้มีชื่อว่า"ไอริ" (อายุ12) เป็นเด็กสาวที่ตัวเล็กและมีนิสัยขี้อาย อาศัยอยู่กับพ่อแม่และพี่สาวอีกคนหนึ่งชื่อ "โทกะ"(อายุ14) เรื่องมีอยู่ว่ามีครอบครัวอยู่ครอบครัวเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ที่อยู่กันพร้อมหน้าทั้ง พ่อและแม่ อยู่มาวันนึง พ่อของไอริมีงานที่ต้องไปคุยลูกค้าที่เป็นเจ้าของสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในโตเกียวเลยได้พาไำอริและโทกะไปด้วยแล้วได้ปล่อยให้ ไอริและโทกะ เล่นที่สนามฟุตบอลตอนที่เขาไปคุยกับลูกค้า และต่อจากนั้น โทกะได้เห็นเด็กชายคนหนึ่งกำลังเล่นฟุตบอลกับกลุ่มเพืิอนๆของเด็กผู้ชายคนนั้น ส่วนโทกะนั้นด้วยนิสัยที่คลายเด็กผู้ชายจึงของเข้าไปเล่นด้วยและทำความสนิทสนมกับกลุ่มเด็กผุ้ชายได้ง่ายและ ไอริที่ได้เห็นเด้กผู้ชายคนนั้นก็รู้สึกชอบแต่ไอรินั้นเป็นเด็กขี้อายจึงไม่กล้าเดินเข้าไปหาได้แต่ นังมอง โทกะและเด็กผู้ชายคนนั้นเล่นกันอย่างมีความสุขและเด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินมาหาไอริแล้วพูดว่า "นี้เธอมาเล่นด้วยกันสิ" แต่ไอริก็อายจนไม่สามารถพูดอะใรออกไปได้จนในเวลาต่อมาพ่อของไอริได้คุยกับลูกค้าเสร็ดแล้วก็กำลังจะกลับบ้าน แล้วตอนที่ไอริและโทกะกำลังขึ้นรถกลับบ้่านนั้น มีเสียงตะโกนมาว่า "เห่!!! ฉันชื่อโมโมทาโร่ !!!(อายุ14) ไว้มาเล่นด้วยกันใหม่อีกนะ!!" และโทกะก็ตะโกนกลับไปว่า "ฉันชื่อโทกะ !!! เราต้องได้เจอกันอีกแน่เจ้าคู่ปรับ!!!" แต่ไอริก็ได้แค่ยิมไม่กล้าที่จะพูดอะใรออกไป นี้แหละคือการพบเจอครั่งแรกของเด็กหญิงและเด็กชาย และเป็นการเริ่้มของเรื่องราวทั้งหมด....
บทที่2 การเจอกันที่รอคอย
1ปีต่อมา พ่อแม่ของไอริ ได้ย้่ายบ้านไปอาศัยอยุ่ในเขตเมืองที่โตเกียวและแน่นอน ไอริและโทกะก็ต้องได้ย้ายโรงเรียนมาเรียนในโรงเรียนเขตเหนือของโอคุโตเกียวพอถึงวันที่ต้องไปโรงเรียน ไอรินั้นเรียนอยู่ระดับ ม.ต้นปี1ส่วนโทกะนั้นอยู่ ม.ต้นปี3 ไอริได้เข้าไปในห้องเรียนและแนะนำตัวเองอย่างเขิลอายแต่ด้วยรูปร่างน้ำเสียงทำให้เพือนๆในห้องต่างก็ชอบในตัวไอริ จึงทำให้ไอริไม่ต้องลำบากใจที่จะมีเพือนใหม่ๆ ส่วนโทกะนั้นด้วยนิสัยที่เหมือนผู้ชายก็แน่นอนไม่ลำบากในการคบหาเพือนเป็นแน่ พอหลังจากเริ่มวิชาเรียนได้สักพัก ไอริที่ได้ที่นั่งอยู่ตรงริมหน้าต่าง เธอก็ได้เห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ำำกำลังโดน อาจารย์ปกครองทำโทษเพราะเข้าโรงเรีัยนสาย เธอก็มองจนในที่สุดเธอก็จำได้ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นคือเด็กชายที่เธอเคยพบในสนามฟุตบอลเมื่อ 1ปีก่อน ไอริก็มองเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างไม่ละสายตาจนเด็กหนุ่มคนนั้นเข้ามาในตึกเรียน เธอก็ได้แค่คิดว่าเมื่อไหลจะพักกลางวันเพราะเธอจะได้วิ่งไปบอก กับโทกะว่าเจอเด็กผู้ชายคนนั้นด้วย และในที่สุดก็ถึงเวลาพักกลางวันเธอก็รีบวิ่งไปหา แต่ก็ได้เห็นโทกะกับโมโมทาโร่ เดินมาด้วยกัน เพราะว่าโมโมทาโร่นั้นอยู่ห้องเดียวกับโทกะ พอไอริเห็นโมโมท่าโร่แบบไม่ทันได้ตั้งตัวก็ เกิดอาการเขิลอายตัวแข็งพูดติดขัดๆที่จะเรียกชื่อของโมโมทาโร่ และโมโมทาโร่ก็พูดขึ้นว่า "ฮ่าๆ ชื่อฉันมันเรียกขนาดนั้นเลย หรือใงนะ งั้นเรียกฉันว่า "โมโม่" " ก็แล้วกันนะ และแล้วเด็กหนุ่มและเด็กสาวทั้งสามคน โมโม่ ไอริ โทกะ ก็ได้กินมื้อกลางวันด้วยกันในตอนนั้นไอริมีความสุขมาก ถึงจะไม่ได้พูดอะใรเลยก็ตามพวกเขาทั้ง 3ได้ทำความสนิทสนมกันอย่างมีความสุขในตอนนั้น ไอริมีความสุขมากที่ได้อยู่ไกล้คนที่เธอชอบ 1เดือน ต่อมาในตอนเลิกเรียน โมโม่ได้บอกกับ ไอริและโทกะว่า "ให้ฉันเดินไปส่งพวกเธอหรือเปล่าที่นี้นะฉันไปมาหมดแล้วบอกมาว่าบ้านพวกเธออยุ่ไหนว่างใจฉันได้" ไอริและโทกะ ก็ได้บอกทางกลับบ้านว่าอยู่ส่วนไหนของโตเกียว และโมโม่ก็พา ไอริและโทกะ กลับบ้านจนมาถึงหน้าบ้านของไอริและโทกะ ส่วนโมโม่ที่บอกลาพวกเธอแล้วกำลังจะกลับบ้าน ไอริได้กระซิบ พูดกับโทกะว่า "พี่ฉันชอบผู้ชายคนนี้ชอบมาตั้งแต่ตอนนั้นเมื่อ 1ปีก่อนแล้ว" พอโทกะได้ยินก็รีบวิ่งไปจับไหล ของ โมโม่แล้วพูดว่้า "เจ้าคู่ปรับน้องสาวของฉันนะชอบนายนะแล้วนายล่ะชอบน้องสาวของฉันหรือเปล่า" โมโม่ได้แค่ยืนเงียบๆ และก็มองไปที่หน้าของไอริและ พูดว่า "ขอโทษนะคือฉันมีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอกถึงฉันจะตอบแทนความรู้สึกของ ไอริ ไม่ได้แต่ฉันสัญญาว่าจะเป็น รุ่นพี่ที่ดีของไอริแล้วกันนะ"ไอริได้ยินคำนี้แล้ว ก็ไม่รู้สึกอะใรเพราะเธอไม่รับรู้อะใรตั้งแต่เธอได้ยินคำว่า "ขอโทษนะฉันมีแฟนอยู่" เธอก็ได้แต่นิ่งเงียบและเดินกลับเข้าไปในบ้าน และโทกะก็ได้พูดกับ โมโม่ว่า "นายกำลังจะเลิกกับแฟนไม่ใช่หรือใง นายเคยบอกฉันไว้นี้" โมโม่ก็ทำหน้ายิ่มแล้วพูดว่า "เพราะฉันไม่อยากให้คนที่ยังไม่รู้จักตัวตนของฉันมาคบกับฉันนะ"โทกะก็ได้แค่ยืนเงียบแล้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน ในวันนั้นพ่อแม่ของไอริ ไปทำงานต่างจังหวัด ในบ้านจึงมีแต่ ไอริและโทกะ อยู่ โทกะเดินขึ้นไปที่ห้องของไอริและเคาะประตู้ แต่ไอริก็บอกว่า "ฉันอยากอยู่คนเดียว" โทกะพอได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกไม่ดีที่น้องสาวตัวเองต้องเสียใจแต่เธอก็ทำอะใรไม่ได้ ได้แค่พูดว่า "เธอยังมีฉันและพ่อกับแม่อยู่นะ ไอริ ถึงเจ้าหมอนั้นจะไปชอบเธอก็ชั่งสิคิดสะว่าเจ้าหมอนั้นมันพลาดโอกาสที่จะได้คนดีๆอย่างเธอก็แล้วกัน"แต่ไอริก็ยังได้แค่เงียบอยู่ในห้อง ต่อมาพ่อแม่ของไอริก็ได้กลับเข้ามาในบ้าน และโทกะก็ได้เล่าเรื้องทุกอย่างให้พ่อแม่ฟัง พ่อของไอริจึงเปิดเข้าไปในห้องและพูดว่า "เดียวพ่อจะพาไปที่ๆพ่อกับแม่ไปตอนที่ไม่สบายใจก็แล้วกันนะ" ไอริก็ได้นั่งกบัพ่อและแม่ ไปที่สวนสาธาราณะ แห่งหนึ่งที่นั้นทำให้ ไอริอยู่ปลอดโปล่งและสบายใจ ไอริจึงพูดกับพ่อไปว่า "ไอริ เข้าใจแล้วค่ะ ว่าพ่อต้องการบอกอะใร พ่อ อยากจะบอกไอริว่า ถึงวันหนึ่งเราไม่มีใครแต่เราก็ยังมีตัวเองอยู่จงใจให้ว่าง" พ่อของไอริก็ยิ่ม และบอกว่า "ไปเถอะไอริเรากลับบ้านไปกินข้าวกัน โทกะรอแย่แล้วแบบนี้" แต่ตอนจบที่มีความสุขนั้นมันก็แค่เรื่องตลก ตอนที่พวกเขากำลังจะขับรถกลับบ้านนั้น ก็ได้มีรถบรรทุกที่คนขับหลับใน มาชนเข้าเต็มๆ พ่อแม่ของไอริ ที่นั่งอยู่ข้างหน้าได้เสียชีวิต ลงอย่างรวดเร็วส่วนไอริ นั้น โชคยังดีที่เธอยังมีชีวติอยู่ เป็นเรื่องแปลกใจที่เธอมีบาดแผลแค่ลอยถลอก หลังจากนั้น สองวันก็ได้มีการจัดพิธีงานศพไิอริ ได้แต่ร้ิองไห้หน้าป้ายหลุมศพของพ่อและแม่ แต่โทกะกับยืนนิ่งเพราะเธอคิดว่าถ้าไม่มีพ่อกับแม่แล้ว เธอจะต้องดูแล ไอริ ให้ได้จะพยายามเป็นทั้งพ่อและแม่ของ ไอริ แต่ความเศร้ามันก็ยังคงอยู่ในใจของโทกะ....
บทที่3 ความสุขที่มาทดแทนความเศร้า
หลังจากที่เกิดเรื่องกับพ่อแม่ของไอริ ภายในงานก็มีโมโม่มาร่วมงานด้วย พอโมโม่เห็นไอริยังร้องไห้อยู่โมโม่ก็ได้เดินเข้าไปแล้วพูดว่า "ว่ายังใงล่ะ ร้องไห้ออกมาเยอะๆเลยนะร้องจนกว่าจะไม่มีน้ำตาให้ออกมาเลย" ไอริก็ได้เข้าไปโอบกอด โมโม่ทั้งน้ำตาแห่งความเศร้า และโมโม่ก็บอก ไอริไปอีกว่า "เธอลองคบกับฉันก็ได้นะ ถ้านั้นมันทำให้เธอยิมได้" พอไอริได้ยินคำนั้น เธอก็ยิ่งร้องไห้และกอดโมโม่แรงขึ้นอีกและต่อมาโทกะ เห็น มิกะ(แฟนของโมโม่)
โทกะเดินเข้าไปหา มิกะแล้วพูดว่า "ยอมปล่อยหมอนั้นแล้วหรือใงล่ะ" มิกะก็เลยตอบกลับไปว่า "ฉันนะก็แึค่อยากปล่อยสัตว์เลี้ยงไปมีความสุข ก็แค่นั้นแหละ" โทกะพอฟังแล้วก็ถอดหายใจแล้วหันหน้าไปหา คู่รักคู่ใหม่และก็คิดในใจว่า "หวังว่านายคงจะช่วยรักษาหัวใจของ ไอริ ได้นะโมโม่" ต่อมาพี่ชายของพ่อไอริหรือคุณลุง(ลุงนิคิ)ได้ ย้ายเข้ามาดูและ ไอริและโทกะ ลุงของพวกเธอนั้นเป็นคนขยัดและใจดีมาก เลยทำความสนิทสนมกับไอริและโทกะ ได้ง่ายมาก ไอริและโทกะ จึงเปิดใจยอมรับ ลุงของพวกเธอ ต่อมาพวกเธอก็ไช้ชีวิตกันอย่างเรียบง่าย โทกะก็กลายเป็นเด็กที่ติดลุงเอามากๆ ส่วนไอริก็ได้อยู่ไกล้ๆกับคนที่เธอชอบได้กินข้าวด้วยกันเดินไปโรงเรีัยนด้วยกันไปดูหนังด้วยกันทำอะใรหลายๆอย่างด้วยกัน ทุกอย่างล่วนแต่สดใสแต่มันจะจริงหรือเปล่้าล่ะ ต่อมาในตอนปิด
เทอมฤดูร้อน ลุงนิคิได้พา ไอริ โทกะ มิกะ และโมโม่ ไปเทีัยวที่อ่าวโอซาก้า มิกะนั้นถึงจะเป็นแฟนเก่าของโมโม่ แต่คนอื่นๆก็ไม่คิดอะใรจึงทำให้ ไอริืและโทกะ สนิทกับมิกะได้ง่าย ส่วนไอริที่ยังเป็นแค่เด็กสาวที่ยังไม่เข้าใจถึงความรัก ไอริคิดว่าความรัก คือการได้กอดได้จูบและมีเรื่องอย่างว่าเข้ามาเกียว ในตอนกลางดึก ไอริได้เข้าไปหาโมโม่ในห้องพัก โมโม่รู้สึกตกใจมากและบอกกับไอริไปว่า "นี้ ไอริ ทำใมไม่เคาะประตู้ก่อนล่ะแล้วเข้ามาในนี้ทำใม เดียวคนอื่นก็เข้ามาเห็นหรอก" แต่ไอริก็ไม่สนใจกับคำพูดของโมโม่ แต่กับปิดประตู้และล็อคห้องไว้ ในใจของโมโม่ได้คิดแค่ว่า "เกิดอะใรขึ้นกับไอริที่เป็นเด็กขี้อายกันแน่นะ" และไอริก็ได้มานั่งข้างบนเตียงของโมโม่ และพูดว่า "เธอชอบฉันหรือเปล่า" โมโม่เลยตอบกลับด้วยน้ำเสียสั่นไหวว่า "ชอบสิก็เราเป็นแฟนกันนี้นา" และไอริก็ได้เอาหน้าเข้าไปชิดกับหน้าของ โมโม่แล้ว พูดว่า "'งั้นฉันขอกอดและจูบเธอได้หรือเปล่า" โมโม่ที่ได้ยินคำนั้นก็ถึงกับนิ่งและทำอะใรไม่ได้เพราะใบหน้า ของไอริ ได้อยู่ตรงของเขาในระยะประชิด เขาได้ทั้งกลิ่นของลมหายใจของ ไอริที่ปล่ิอยออกมา เขารู้สึกได้ว่าลมหายใจนั้นมันกำลังกระทบที่ริมฝีปากของเขาหัวใจเข้าเต็นเร็ว เขารู้เหมือนเหมือนได้ต้องมนต์สะกด แล้วไอริก็ได้จับหน้าของโมโม่ และจูบอย่างเบาๆ และไอริ ก็พูดออกไปเบาๆว่า "เรามาทำอย่างว่ากันเถอะ" พอโมโม่ ได้ยินแล้ว โมโม่ก็ยังได้แค่ทำตามที่ไอริต้องการ แต่ทันใดนั้นเอง โมโม่ก็ปัดตัวของไอริออกไปแล้วพูดว่า "มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ ไอริ เธอกับไปที่ห้องก่อนนะ" ไอริได้ยินก็รู้สึกไม่พอใจและตอบกับไปว่า "ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก" แล้วออกไปจากห้องด้วยท่าทางที่ไม่พอใจ แล้วก็กับทำให้โมโม่ งงกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเกิดอะใรขึ้นกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ขี้อายคนนั้นกันแน่นะหลังจักคืนนั้นทุกคนก็ได้เตรียมของกลับบ้าน ไอรินและโทกะ มีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนมาทดแทนความเศร้าพวกเธอได้ลืมความเศร้าที่เกิดขึ้นทั้งหมดในที่สุดงั้นหรือ..?
บทที่4 การศูนย์เสียและสิ่งทดแทน
หลังจากที่พวกเขากลับบ้านมาพร้อมกับความสุขและความสนุกสนานที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิมนั้น และเวลามันชั่งผ่านไปเร็วเหลือ เกินทุกคนต่างมีความสุขกับการชีวิตอย่างเรียบง่าย โทกะและมิกะ ก็ได้สนิทสนมกันเหมือนเพือนรัก ไอริก็พยามตื้อโมโม่ในให้สิ่งที่ตัวเองต้องการทุกคนต่างไช้ชีวิตในตามแบบของตัวเองจน 1ปีต่อมาในวันหนึ่งในหน้าหนาว วันนั้นเป็นวันหนาวสุดขั่วหัวใจ ลุงนิคิที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องก็ได้ยินเสียงไอริที่พูดว่า"ลุงนิคิ ค่ะออกมากินข้าวกันก่อนค่ะวันนี้ โทกะ ทำหม้อไฟ นะค่ะ น่าทานเชียว" และ ลุงนิคิ ก็ได้เดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าที่ยิมแย้มสดใส และพูดเสียงดังออกไปว่า "ได้กินอะใรร้อนๆในความหนาวแบบนี้ กับไอริและโทกะ ลุงมีความสุขมากเลยล่ะ" หลังจากนั้นพวกเข้าก็กินหม้อไฟกันอย่างมีความสุข ในตอนนั้นเองที่ไอริคิดในใจว่า "เพียงพอแล้วล่ะ ในชีวิตนี้" แต่ในวันต่อตอนที่โมโม่กำลังเดินมาส่งไอริและโทกะจากโรงเรียนก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่ขาดคิดขึ้น ลุงนิึคิได้นอนหมดสติอยู่ที่ห้องรับแขก ไอริบอกให้โมโม่เรียกรถพยาบาล และโทกะ ได้เขย่าตัว ลุงนิคิแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นไหวและหวาดกลัวว่า "ลุงนิคิ อย่าเป็นอะใรไปนะถ้าลุงนิึคิเป็นอะใรไป แล้ว โทกะกับไอริจะอยู่ยังใงล่ะ" และรถพยาบาลก็มาถึงทุกคนรีบนำตัว ลุงนิคิ ขึ้นรถอย่างรวดรเ็ร็ว และ ทั้ง3คนก็ขึ้นรถตามไปที่โรงพยาบาลด้วย พอมาถึงห้องฉุกเฉิน โทกะที่เริ่มหมดน้ำตาแล้วนั้นบรรยากาศเริ่มเงียบลงทุกอย่างเต็มไปด้วยความเงียบ โทกะนั้นรู้สึกถึงความหนาวสุกขั่วหัวใจอีกครั่งเมื่อเห็น คุณหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วพูดว่า "ขอโทษนะครับเราทำสุดความสามารถแล้วของแสดงความเสียใจ คนใขหมดลมหายใจแล้วครับ" แค่นั้นพอ โทกะได้ยินประโยคนี้ทำให้ โทกะถึงกับล้มทั้งยืนเลยที่เดียว และไอริก็เข้าไปปลอบใจ โทกะว่า "เรายังมีกันและกันอยุ่นะพี่ ถ้าพี่มายอมแพ้ตรงนี้แล้วใครจะดูแล ฉันล่ะ" พอโทกะได้ยินแล้วน้ำตาของเธอก็หยุดไหลทั้งสองคนกอดกันอย่างอบอุ่นและพร้อมที่จะใช้ชีวิตต่อไป หลังจากนั้นก็ได้จัดงานศพให้ลุงนิคิ งานนั้นดำเนินไปอย่างราบรื่นจนถึงเลิกงาน โมโม่ไดพา น้าโอดะมาแนะนำ ให้ ไอริและโทกะรู้จัก น้าโอดะนั้นได้ชวนให้ ไอริและโทกะมาอยู่ที่บ้านเพราะสงสาร ที่ไอริและโืทกะนั้นเสียครอบครัวไปหมดแล้ว และโมโม่ก็ช่วยพูดชักชวนให้ ไอริและโทกะมากอยู่ด้วยกัน ไอริและโทกะจึงยอมตกลงที่จะไปอยู่กับน้าโอดะ ในวันที่ย้ายเข้ามาวันแรกนั้น น้าโอดะได้แนะนำ ลูกสาวและลูกชายที่ชื่อว่า นัทสึ(ลูกชายคนกลาง)อายะ(ลูกสาวคนโต)และจุนนะ(ลูกชายคนเล็ก) ไอริและโทกะนั้นรู้อึดอัดที่ได้อยุ่กับครอบครัวนี้เพราะพวกเธอยังไม่สนิทสนมกับใครเลยและอีกอย่างไอรินั้นเป็นพวกแพ้เสียงเด็กเอามากๆทำให้นอนไม่ค่อยกลับในเวลากลางคืน ไอริเลยเล่าเรื่องให้ โมโม่ฟังว่า ไอริและโทกะรู้สึกอึดอัดและใจไม่สงบเพราะต้องมาอยุ่้กับคนที่ไม่สนิทด้วยพอโมโม่ได้ฟัง เขาก็ได้ไปบอก น้าโอดะและเล่าเรื่องให้น้าโอดะฟังว่ามันเป็นแบบนี้นะจะต้องทำยังใง น้าโอดะเลยไปพูดกับไอริและโทกะว่า (งั้นเดียว ฉันจะสร้างบ้านให้พวกเธออยู่ต่างหากก็แล้วกัน พอดีฉันมีตึกว่างอยู่พอดี) และน้าโอดะก็ได้โทรศัพท์ไปบอก บริษัททำควาาสะอาดและบริษัทข่นส่งให้ทำความสะอาดและข่นของไปไว้ วันต่อมาน้าโอดะได้พา ไอริและโทกะไปดูที่อยู่ใหม่พวกเธอพอใจมากและขอบคุณน้าโอดะจากใจจริง และก็ไกล้เวลาเปิดเทอมแล้ว โมโม่นั้นบอกกับไอริว่า "ไอริฉันจะย้ายไปแถว ฟูโตะ นะฉันว่าจะไปเรียนต่อที่นั้นไปอยู่กับพ่อของฉันนะ เธอเข้าใจฉันหน่อยนะ" ไอรินั้นก็ได้แค่ พยักหน้าไม่พูดอะใร แต่โมโม่นั้นก็รู้ว่า ไอริคงจะไม่พอใจและไม่กล้าห้ามโมโม่ไม่ให้ไปเรียนที่ ฟูโตะ แต่ไอริและโทกะนั้นก็ดูมีความสุขกับชีวิตใหม่พวกเเธอเริ่มเปิดใจรัยครอบครัวใหม่ครอบครัวของน้าโอดะเข้ามาบ้างแล้ว...
บทที่5 วันหนึ่งที่ฝนตก
เมื่อเข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์หรือเดือนแห่งความรักนั้น พวกเขาและเธอก็รู้ดีว่าไกล้จะเปิดเทอมแล้วจะต้องได้แยกจากกันแล้ว ไอริก็ได้แค่คิดเรื่องว่าถ้าโมโม่ไปแล้วเขาจะไปหาคนใหม่หรือเปล่าแล้วไอริจะรอโมโม่ได้หรือเปล่านั้นก็ไม่ได้มีใครกำหนดไว้ โทกะัที่เห็นไอรินั่งซึมอยู่แบบนั้นก็เลยไปหา โมโม่้แล้วคุยกันเรื่องที่ ไอรินั้น กำลังซึมอยู่ตอนนี้เขาและเธอเลยคิดว่า "โอเคงั้นก่อนเปิดเทอมนี้ เรามาทำให้ไอริมีความสุขที่สุดดีกว่า" ในตอนนั้นเทศกาล คอสเพลย์ เป็นที่นิยมในหมู่วัยรุ่นมาก และพบเห็นได้ทั่วไปตามถนมหรือห้างสรรพสินค้า โทกะเลยคิดไอเดียว่า "เห้ งั้นเรามาทำทีมคอส เพลย์ประกวดกันดีกว่า" ไอริเลยถามโทกะไปว่า "แล้วจะให้ใครประกวดล่ะ" โมโม่เลยพูดกลับไปว่า "แน่นอน ก็พวกเรานี้แหละพอด๊ฉันมีคนรู้จัด ที่ตัดชุดเป็นด้วยล่ะ" และแน่นอนคนที่เขาบอกไปนั้นก็คือ มิกะนั้นเองพวกเขา ได้พร้อมใจตั้งชื่อทีมว่า Hirako(ชื่อทีมนั้นไม่ได้มีความหมายเลย) และทุกคนก็ได้จัดวางแผนว่าจะ คอส ตัวการ์ตูน เรื่องอะใรกันดี ไอริเลยแนะันำไปว่า "คอสไปตามที่เราชอบเถอะ ฉันว่าแบบนี้ดีกว่าเยอะเลย" และทุกคนก็เห็นด้วย มิกะเริ่มทำชุดตามตัวการ์ตูนทีแต่ละคนชอบ ไอริแต่งเป็นฮารุฮิ โทกะแต่งเป็นอากิโตะ โมโม่แต่งเป็นเคโรโระ มิกะแต่งเป็นโยรุอิจิ ทั้งสามคนเดินเข้าไปสมัคแข่งขันอย่างมั้นใจภายในงานทุกคนเห็นทีมของไอริแล้วก็พากันชอบใจเพราะทีมเดียวแต่งเป็นตัวการ์ตูนถึงห้าเรื่อง และพวกไอริก็พากันเดินในงานชื่นชมผลงานของแต่ล่ะทีมแต่ล่ะทีมนั้นก็มีการตกแต่งที่สวยงาม พอถึงเวลาที่ต้องแข็งขันทุกคนเดินขึ้นเวทีอย่างตื่นเต็นกรรมการให้ทำทั้งเต้นร้องเพลงเดินแบบแต่ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มากถึง ถึงเวลาประกาศผลรางวัลแล้ว ทีมของ ไอรินั้นได้ทีสาม ซึ่งก็ถือว่าทำดีมากแล้วในการประกวดครั้งแรก แล้วทุกคนก็เดินทางกลับบ้านอย่างเหน๊ดเหนือยแต่ทุกคนก็กลับบ้านพร้อมรอยยิมในระหว่างทางมิกะขอตัวกลับบ้านไปก่อน ส่วนโมโม่ก็แยกทางไปอีกทีพร้อมพูดกับไอริว่า "เห็นหรือเปล่าล่ะเธอก็ยังยิมได้นะ" แล้วไอริกับโทกะก็เดินกลับบ้าน ในวันรุ่งขึ้น โทกะได้คิดโทรศัพท์คุยกับน้าโอดะว่า "น้าโอดะ โทกะว่าจะทำชั้นล่างที่ว่างนี้เป็นร้านขายเสื้อผ้านะ พอจะออกเงินทำร้านให้ได้หรือเปล่า" แน่นอนน้าโอดะก็ตอบตกลง ทุกคนตกแต่งร้านและตั้งชื่อร้านว่า Hirako Style(ตามชื่อทีมของพวกเขา) และโทกะก็เรียกให้มิกะและโมโม่มาแล้วประกาศออกไปว่า "ร้านเราจะทำเป็นร้านขายเสื้อผ้าธรรมดาแต่ไม่ธรรมดาเพราะเราจะรับทำชุดคอสเพลย์ ยังใงล่ะแนะนอนคนตัดชุดต้องเป็น มิกะ ส่วนคนทำเว๊ปไชต์ก็ต้องเป็น โมโม่เพราะเจ้านี้เล่นเกมสืทั้งวัน ส่วนเรื่องเรียกลูกค้านี้ยกให้ ไอริไปเลย ฉันจะให้ไอริแต่งชุดเมดเรียกลูกค้า ฮ่าๆๆ" พอทุกคนได้ยิน โทกะประกาศแบบนี้ ทุกพร้อมใจกันท้อนหายใจแล้วพูดพร้อมกันว่า "เฮ่อ....จะทำอะใรก็ทำเถอะ" และโทกะก็อย่างไม่รู้จะมีความสุขหรือเปล่า ต่อจากนั้น ร้านของพวกเขาก็เป็นที่รู้จักกันเพีัยงแค่ หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น เพราะช่วงนั้น คอสเพลย์เป็นที่นิยมมาก และแล้วก็มาถึงก่อนวันเปิดเทอม หนึึ่งวันนั้นก็คือวันที่ 14กุมพา วันแห่้งความรักนั้นเอง ก่อนหน้านี้หนึ่งวัน โมโม่ได้ชวนไอริไปเดทตามประสาวันแห่งความรัก ไอริไปถึงที่นัดก่อนหนึ่งชั่วโมงเพราะว่าตื่นเต็นที่โมโม่ชวน นัดเดท ครั่งแรก(ปกติจะชวนไปพร้อมกับโทกะ) แต่เรื่องแปลกก็เกิด ฝนกลับตกลงมากอย่างรุ่นแรง โมโม่ที่เห็นว่าฝนตกหนักก็ไม่สนใจอะใรเพราะเขาคิดว่า เวลานัด คือ10โมง แต่ตอนนี้พึ่ง 9.30เอง เลยคือว่าจะรอให้ฝนหยุดตกก่อนค่อยออกไปเพราะเข้าคิดว่า ไอริคงติดฝนออกมาไม่ได้เหมือนกัน แต่ความจริงนั่้น ไอริ ได้รอตรงที่นัดหมายแล้ว เธอก็ยังคง..รอ..รอ..รอ..รอแล้วรออีกจนขาเธอเริ่มหมดแรงฝนก็ยังคงตกต่อไป จนถึงบ่ายโมงโทกะได้เข้าไปหา น้าโอดะ เลยเห็นว่าโมโม่ยังอยู่ที่นั้นเลยตกใจแล้วถามโมโม่ว่า "เห้ยเจ้าคู่ปรับ แล้วน้องสาวฉันล่ะ" โมโม่ทำน่าแปลกใจแล้วถามโทกะไปว่า "แล้วน้องสาวเธอไปไหนแล้วล่ะตอนนี้" โทกะเลยตอบกลับไปว่า "โธ่เจ้าบ้าน้องฉันไปก่อนที่นายนัดไว้ตั้ง 1ชั่วโมงแล้วนะ" โมโม่ได้ยินแบบนั้นจึงรับไส่เสื้อกันฝนแล้ว ขวาร่มออก มาแล้ววิ่งลุยสายฝน เขา..วิ่ง..วิ่ง..วิ่งจนสุดแรงพอมาถึงก็เห็นไอริยืนรออยู่ที่หน้าสถานีที่นัดกันไว้ เขาเห็นไอริ ยืนตัวสั่นเพราะหนาวและเขาดินเข้าไปหาพร้อมกับพูดว่า "เธอนี้ชอบทำอะใรให้แปลกใจอยุ่เรือยเลยนะ" ไอริยิมแล้วพูดว่า "ก็บอกแล้วใงว่าแค่นี้ฉันรอได้อยุ่แล้ว" โมโม่ยิมแล้วตอบกลับไปว่า "ฉันรู้สึกจะรักเธอจริงๆแล้วสิ" หลังจากนั้นพวกเขา ก็เดทกันเหมือนคู่หนุ่มสาวทั่วไป ไปกินข้าวดูหนังเดินเล่น และโมโม่ก็เดินไปส่งไอริที่บ้าน ไอรินั้นไม่พูดอะใรได้แค่ยิม แล้วเดินเข้าไปจูบโมโม่เบาๆ แล้วโมโม่ก็หน้าแดง แล้วเดินกลับบ้านแบบไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว และก็ถึงเวลาถึงไอริและโมโม่ต้องลาจากกัน โมโม่พูดกับไอริไว้ว่า "ฮ่าๆๆ แล้วฉันจะมาเยียมบ่อยๆล่ะกันน่ะ" แล้วสองคนก็โบกมือลากันพร้อมรอยยิม..