5day-ago
18th September 2012, 23:08
Your world, My world Hatsune Miku
โลกของเธอ และโลกของฉันฮัทสึเนะ มิกุ
http://image.ohozaa.com/i/646/WPZeLs.jpg
-------------------คุยกันเล็กน้อย-----------------------------
สวัสดีครับ ผม 5day-ago หลายคนอาจรู้จักหรือไม่รู้จักเลย คนที่เเต่งเรื่องกากๆอย่่าง Darkness : the Chaos ไงล่ะครับ (ฮา) กลับมาอีกครั้งกับโปรเจคใหม่กับ นิยายเรื่องสั้น Your world, My world Hatsune Miku เรื่องนี้ผมจะทำเเค่สั้นๆแค่ไม่กี่ตอนแต่ยาวได้ใจ
ถามว่าืำทำไมไม่เเต่งเเบบยาวๆ ตอบ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างครับ ต้องเขียนการ์ตูน เรียน นศท สอบนู้นสอบนี่ บลาๆๆๆ
เรื่องนี้เป็นการเล่าเเนวมุมมองบุคคลที่สาม หรือ เล่าตามเหตุการ์ณที่ตัวเอกเห็น หรือพบเจอ นั้นเอง
แนว : Romantic Comedy
ติชมได้ ตามสบายครับ
-----------------------------------------------------------
สารบัญ
ตอนที่ 1 Mikus world Part 1 (http://www.jokergameth.com/board/showthread.php?t=128097&p=1616004#6)
ตอนที่ 2-? coming soon soon :D
---------------------------------
บทนำ
ผมมีชื่อว่าเต้ เป็นเด็กม.ปลายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตไปอย่างเรื่อยเปี่อยและไร้จุดหมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องอนาคตของตน เรื่องฟุตบอลและเรื่องความรัก ในอดีตเคยคิดแต่ว่า จะอยู่แต่กับปัจจุบันและไม่เคยคิดจะวิ่งตามอนาคตของตนเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะความฝันที่ดับมอดไปกับเข่าขวาที่มีปัญหาและเป็นไปไม่ได้ของตน
จนกระทั้งผมได้มารู้จักเด็กผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับผมได้ เธอได้ให้อะไรหลายๆอย่างกับตัวผม
นั้นคือ กำลังใจ
ตอนนี้ผมเชื่อว่าเธอคงดังไปทั่วโลกแล้วละ
กำลังใจ ของเธอคนนั้นทำให้ผมกลับมาเล่นฟุตบอลอีกครั้ง และกลับมามีจุดหมายอีกครั้งหนึ่ง นั้นคือการเป็น นักเตะฟุตบอลทีมชาติ แม้จะมีอาการบาดเจ็บที่เข่าบ้างเป็นธรรมดา และค่อยๆบำบัดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หายเองแหละ
อ้อ เธอคนนั้นมีชื่อว่า ฮัทสิเนะ มิกุ โวลคาลอยด์ชื่อดังระดับโลก นักร้องเสียงสังเคราะห์ที่เป็นเพียงแค่คอมพิวเตอร์ แต่เธอได้ให้กำลังใจกับใครหลายๆคนทั่วโลกได้ในเวลาไม่นาน
ผมเองก็คิดๆอยู่ว่าถ้าเธอมีตัวตนจริงๆละ โลกนี้จะเป็นยังไง
ตอนนี้เวลา 17 นาฬิกา 20 นาที ผมกำลังเดินกลับบ้านหลังจากที่เล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆเสร็จ และผมก็ได้แวะไปที่ร้านชายสี่หมี่เกี้ยวริมทาง เพื่อหาอะไรลงท้องซักหน่อย ฮะๆ
หมี่เหลืองต้มยำฮะ
ได้ๆ เจ้าของร้านตอบกลับมาทันที โด่ เจ๊มาอีกแล้วเหรอ?
ผมหันไปดูว่าเจ้าของร้านพูดกับใครตามประสาคนอยากรู้ เป็นหญิงชราแก่ๆคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำ ราวกับแม่มดไม่มีผิด ทันทีที่เธอเห็นผมก็พุ่งเข้ามาทันที
นี่เธอ เกิดวันที่ 15 ธันวาคม ใช่หรือไม่? เธอยิงคำถามใส่ผมทันที แล้วซะผมเงิบไปเลยทีเดียว
อย่าไปยุ่งกับเธอเลยน้อง! เจ้าของร้านร้องทักขึ้น
ครับๆๆ หลังจากที่เงิบไปซักพัก ผมก็ตอบไปอย่างงงๆมึนๆ
วันนี้วันเกิดของเธอ เอานี่ไป เจ๊แกหยิบการด์ลึกลับแผ่นหนึ่งออกมาให้ผม ฟรี จากนั้นเจ๊แกก็เดินหายไป
เงิบเลยตู ผมหยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาดู มันเขียนเอาไว้ว่า
ขอสิ่งที่ปราถนาได้หนึ่งอย่าง
ฮ่าๆ ผมหัวเราะดังลั่นและด้วยเหตุดลใจอะไรไม่รู้ผมเก็บการ์ดใบนั้นในกระเป๋ากางเกงของผมแทนที่จะทิ้งมันไป และหลังจากที่หาอะไรมากระแทกท้องของตัวผมเองเรียบร้อย ผมก็เดินกลับบ้านของตัวเองอย่างสบายใจ
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอน อย่างอ่อนแรง และหยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาดูอีกครั้ง
ขอสิ่งที่ปราถนาได้หนึ่งอย่าง งั้นเหรอ ผมพึมพำกับตัวเอง ลองดูดีกว่า
เอ๋ ขออะไรดี อ่อ! ผมลับตาลง และตั้งใจที่อธิฐานเพียงที่ผมปราถนาในตอนนี้มากที่สุด
เอ่อ นอนดีกว่า เมื่อผมเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงทิ้งตัวลงนอนทันที
วันรุ่งขึ้นเป็นเช้าวันเสาร์ที่แสนสดใสสำหรับผมจริงๆ ผมตื่นขึ้นมาและเดินตรงไปที่คอมพิวเตอร์ของตัวเองทันที เพื่อเช็คข่าวสารบ้านเมือง ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะ เช็คข่าวฟุตบอล เช็คเฟส เล่นฮอน และอีกมากมาย แต่
เอ๊ะ เรามีโปรแกรมโวลคาลอยด์นี่นา ผมของอธิบายก่อนว่าโปรแกรมโวลคาลอยด์เป็นเสียงสังเคราะห์ สำหรับผู้ที่มีเนื้อเพลงแต่ไม่มีคนร้อง ประมาณนี้อะครับ
ใช่ยากน่าดูเลยแหะ ผมพึมพำออกมาอีกครั้ง และหันออกไปมองนอกหน้าตาและคิดเรื่อยเปื่อย ถึงสิ่งที่อธิฐานไปเมื่อคืน
ก็อกๆๆ เหมือนมีเสียงคนเคาะกระจก ผมพยายามหาต้นต่อของเสียงนั้น มองออกไปนอกหน้าต่างบานแล้วบานเล่า
ทางนี้ๆๆๆ มีเสียงผู้หญิงน่ารักๆเรียก
หือ? ในหัวผมมึนไปหมดแล้ว และด้วยเหตุอันใดก็ไม่รู้ผมหันไปที่คอมพิวเตอร์ของผมเอง เฮ้ย! มิกุ
นายเป็นใครกันน่ะ เสียงผู้หญิงผมทวินเทลสีฟ้าอมเขียวในจอคอมของผมพูดขึ้น
เฮ้ย มิกุ มาอยู่ในคอมชั้นได้ไง! ผมตะโกนลั่นบ้าน
โหย เสียมารยาทไม่รู้จักกันแท้ๆมาเรียกชื่อห้วนๆได้ไงกัน ต้องเรียกว่าฮัทสึเนะ สิย่ะ เธอคนนั้นพูด
ตัวผมในตอนนี้ตกอยู่ในห้วงผวัง ผมค่อยๆเดินไปคอมของผม ค่อยๆยื่นมือไปจับที่จอคอม
นี่นายจะทำอะไรน่ะ ฮัทสึเนะตกใจเมื่อเห็นว่าผมยื่นมือมาแตะที่จอคอมพิวเตอร์
นี่เราไม่ได้ฝันไปใช้ไหม มือของผมแตะลงที่จอของคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็เกิดเสียงสว่างจ้า .
..
จากนั้นภายในห้องก็เหลือเพียงแค่คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งโดยที่เจ้าของได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
..
---------------------------------
แปะเพลงประจำเรื่องครับผม ^^
http://www.youtube.com/watch?v=PqJNc9KVIZE&feature=g-like
โลกของเธอ และโลกของฉันฮัทสึเนะ มิกุ
http://image.ohozaa.com/i/646/WPZeLs.jpg
-------------------คุยกันเล็กน้อย-----------------------------
สวัสดีครับ ผม 5day-ago หลายคนอาจรู้จักหรือไม่รู้จักเลย คนที่เเต่งเรื่องกากๆอย่่าง Darkness : the Chaos ไงล่ะครับ (ฮา) กลับมาอีกครั้งกับโปรเจคใหม่กับ นิยายเรื่องสั้น Your world, My world Hatsune Miku เรื่องนี้ผมจะทำเเค่สั้นๆแค่ไม่กี่ตอนแต่ยาวได้ใจ
ถามว่าืำทำไมไม่เเต่งเเบบยาวๆ ตอบ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างครับ ต้องเขียนการ์ตูน เรียน นศท สอบนู้นสอบนี่ บลาๆๆๆ
เรื่องนี้เป็นการเล่าเเนวมุมมองบุคคลที่สาม หรือ เล่าตามเหตุการ์ณที่ตัวเอกเห็น หรือพบเจอ นั้นเอง
แนว : Romantic Comedy
ติชมได้ ตามสบายครับ
-----------------------------------------------------------
สารบัญ
ตอนที่ 1 Mikus world Part 1 (http://www.jokergameth.com/board/showthread.php?t=128097&p=1616004#6)
ตอนที่ 2-? coming soon soon :D
---------------------------------
บทนำ
ผมมีชื่อว่าเต้ เป็นเด็กม.ปลายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตไปอย่างเรื่อยเปี่อยและไร้จุดหมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องอนาคตของตน เรื่องฟุตบอลและเรื่องความรัก ในอดีตเคยคิดแต่ว่า จะอยู่แต่กับปัจจุบันและไม่เคยคิดจะวิ่งตามอนาคตของตนเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะความฝันที่ดับมอดไปกับเข่าขวาที่มีปัญหาและเป็นไปไม่ได้ของตน
จนกระทั้งผมได้มารู้จักเด็กผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับผมได้ เธอได้ให้อะไรหลายๆอย่างกับตัวผม
นั้นคือ กำลังใจ
ตอนนี้ผมเชื่อว่าเธอคงดังไปทั่วโลกแล้วละ
กำลังใจ ของเธอคนนั้นทำให้ผมกลับมาเล่นฟุตบอลอีกครั้ง และกลับมามีจุดหมายอีกครั้งหนึ่ง นั้นคือการเป็น นักเตะฟุตบอลทีมชาติ แม้จะมีอาการบาดเจ็บที่เข่าบ้างเป็นธรรมดา และค่อยๆบำบัดไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หายเองแหละ
อ้อ เธอคนนั้นมีชื่อว่า ฮัทสิเนะ มิกุ โวลคาลอยด์ชื่อดังระดับโลก นักร้องเสียงสังเคราะห์ที่เป็นเพียงแค่คอมพิวเตอร์ แต่เธอได้ให้กำลังใจกับใครหลายๆคนทั่วโลกได้ในเวลาไม่นาน
ผมเองก็คิดๆอยู่ว่าถ้าเธอมีตัวตนจริงๆละ โลกนี้จะเป็นยังไง
ตอนนี้เวลา 17 นาฬิกา 20 นาที ผมกำลังเดินกลับบ้านหลังจากที่เล่นฟุตบอลกับเพื่อนๆเสร็จ และผมก็ได้แวะไปที่ร้านชายสี่หมี่เกี้ยวริมทาง เพื่อหาอะไรลงท้องซักหน่อย ฮะๆ
หมี่เหลืองต้มยำฮะ
ได้ๆ เจ้าของร้านตอบกลับมาทันที โด่ เจ๊มาอีกแล้วเหรอ?
ผมหันไปดูว่าเจ้าของร้านพูดกับใครตามประสาคนอยากรู้ เป็นหญิงชราแก่ๆคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำ ราวกับแม่มดไม่มีผิด ทันทีที่เธอเห็นผมก็พุ่งเข้ามาทันที
นี่เธอ เกิดวันที่ 15 ธันวาคม ใช่หรือไม่? เธอยิงคำถามใส่ผมทันที แล้วซะผมเงิบไปเลยทีเดียว
อย่าไปยุ่งกับเธอเลยน้อง! เจ้าของร้านร้องทักขึ้น
ครับๆๆ หลังจากที่เงิบไปซักพัก ผมก็ตอบไปอย่างงงๆมึนๆ
วันนี้วันเกิดของเธอ เอานี่ไป เจ๊แกหยิบการด์ลึกลับแผ่นหนึ่งออกมาให้ผม ฟรี จากนั้นเจ๊แกก็เดินหายไป
เงิบเลยตู ผมหยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาดู มันเขียนเอาไว้ว่า
ขอสิ่งที่ปราถนาได้หนึ่งอย่าง
ฮ่าๆ ผมหัวเราะดังลั่นและด้วยเหตุดลใจอะไรไม่รู้ผมเก็บการ์ดใบนั้นในกระเป๋ากางเกงของผมแทนที่จะทิ้งมันไป และหลังจากที่หาอะไรมากระแทกท้องของตัวผมเองเรียบร้อย ผมก็เดินกลับบ้านของตัวเองอย่างสบายใจ
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนอน อย่างอ่อนแรง และหยิบการ์ดใบนั้นขึ้นมาดูอีกครั้ง
ขอสิ่งที่ปราถนาได้หนึ่งอย่าง งั้นเหรอ ผมพึมพำกับตัวเอง ลองดูดีกว่า
เอ๋ ขออะไรดี อ่อ! ผมลับตาลง และตั้งใจที่อธิฐานเพียงที่ผมปราถนาในตอนนี้มากที่สุด
เอ่อ นอนดีกว่า เมื่อผมเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงทิ้งตัวลงนอนทันที
วันรุ่งขึ้นเป็นเช้าวันเสาร์ที่แสนสดใสสำหรับผมจริงๆ ผมตื่นขึ้นมาและเดินตรงไปที่คอมพิวเตอร์ของตัวเองทันที เพื่อเช็คข่าวสารบ้านเมือง ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะ เช็คข่าวฟุตบอล เช็คเฟส เล่นฮอน และอีกมากมาย แต่
เอ๊ะ เรามีโปรแกรมโวลคาลอยด์นี่นา ผมของอธิบายก่อนว่าโปรแกรมโวลคาลอยด์เป็นเสียงสังเคราะห์ สำหรับผู้ที่มีเนื้อเพลงแต่ไม่มีคนร้อง ประมาณนี้อะครับ
ใช่ยากน่าดูเลยแหะ ผมพึมพำออกมาอีกครั้ง และหันออกไปมองนอกหน้าตาและคิดเรื่อยเปื่อย ถึงสิ่งที่อธิฐานไปเมื่อคืน
ก็อกๆๆ เหมือนมีเสียงคนเคาะกระจก ผมพยายามหาต้นต่อของเสียงนั้น มองออกไปนอกหน้าต่างบานแล้วบานเล่า
ทางนี้ๆๆๆ มีเสียงผู้หญิงน่ารักๆเรียก
หือ? ในหัวผมมึนไปหมดแล้ว และด้วยเหตุอันใดก็ไม่รู้ผมหันไปที่คอมพิวเตอร์ของผมเอง เฮ้ย! มิกุ
นายเป็นใครกันน่ะ เสียงผู้หญิงผมทวินเทลสีฟ้าอมเขียวในจอคอมของผมพูดขึ้น
เฮ้ย มิกุ มาอยู่ในคอมชั้นได้ไง! ผมตะโกนลั่นบ้าน
โหย เสียมารยาทไม่รู้จักกันแท้ๆมาเรียกชื่อห้วนๆได้ไงกัน ต้องเรียกว่าฮัทสึเนะ สิย่ะ เธอคนนั้นพูด
ตัวผมในตอนนี้ตกอยู่ในห้วงผวัง ผมค่อยๆเดินไปคอมของผม ค่อยๆยื่นมือไปจับที่จอคอม
นี่นายจะทำอะไรน่ะ ฮัทสึเนะตกใจเมื่อเห็นว่าผมยื่นมือมาแตะที่จอคอมพิวเตอร์
นี่เราไม่ได้ฝันไปใช้ไหม มือของผมแตะลงที่จอของคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็เกิดเสียงสว่างจ้า .
..
จากนั้นภายในห้องก็เหลือเพียงแค่คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งโดยที่เจ้าของได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
..
---------------------------------
แปะเพลงประจำเรื่องครับผม ^^
http://www.youtube.com/watch?v=PqJNc9KVIZE&feature=g-like