เด็กชายกับต้นแอ๊ปเปิ้ล....

[John Marston]

เด็กชายกับต้นแอ๊ปเปิ้ล.....



นานมาแล้วมีต้นแอ๊ปเปิ้ลใหญ่ต้นหนึ่ง มีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งชอบเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ และเล่นรอบ ๆ ต้นไม้นี้ทุกวัน
เขาปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้และกินผลแอ๊ปเปิ้ล และนอนหลับภายใต้ร่มเงาของต้นแอ๊ปเปิ้ล เขารักต้นไม้และต้นไม้ก็รักเขา
เวลาผ่านไป เด็กน้อยโตขึ้นและเขาไม่มาวิ่งเล่นรอบ ๆ ต้นไม้ทุกวันอีกแล้ว
วันหนึ่งเด็กน้อยกลับมาหาต้นไม้ เด็กน้อยดูเศร้า

http://board.postjung.com/data/651/651454-topic-ix-0.jpg


"มาหาฉันแล้วมาเล่นกับฉันหรือ"ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ แล้วนะ ฉันไม่อยากเล่นรอบ ๆ ต้นไม้อีกแล้ว ฉันต้องการของเล่น ฉันอยากได้เงินไปซื้อของเล่น"
เด็กน้อยตอบ
"แต่ฉันไม่มีเงินจะให้ .... เก็บลูกแอ๊ปเปิ้ลของฉันไปขายสิ เพื่อเอาเงินไปซื้อของเล่น" ต้นไม้ตอบ เด็กน้อยตื่นเต้นมากเขาเก็บลูกแอ๊ปเปิ้ลไปจนหมดและจากไปอย่างมีความสุข

หลังจากเขาเก็บแอ๊ปเปิ้ลไปหมดแล้ว เขาไม่ได้มาหาต้นไม้อีกเป็นเวลานาน ต้นไม้ดูเศร้า.......แต่แล้ววันหนึ่งเด็กน้อยกลับมา เขาดูโตขึ้นต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นมาก

"มาหาฉันแล้วมาเล่นกับฉันหรือ" ต้นไม้ถาม
"ฉันไม่มีเวลามาเล่นหรอก ฉันมีครอบครัวแล้วฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉัน เราต้องการบ้านเธอจะช่วยฉันได้ไหม"
"แต่ฉันไม่มีบ้าน .... ตัดกิ่งก้านของฉันไปสิ.... เอาไปสร้างบ้าน"

ดังนั้น เด็กน้อยจึงตัดกิ่งก้านทั้งหมดของต้นไม้ไป และเดินจากไปอย่างมีความสุข อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทิ้งให้เดียวดายและเศร้า ...
วันหนึ่งในฤดูร้อน เด็กน้อยกลับมาต้นไม้ดีใจมาก

"มาหาฉันแล้วมาเล่นกับฉันหรือ" ต้นไม้ถาม
"เปล่า... ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิตและเริ่มแก่ขึ้น ฉันอยากแล่นเรือไปพักผ่อนไกล ๆ ให้เรือฉันได้ไหม"
"ใช้ลำต้นของฉันก็ได้ เอาไปสร้างเรือเพื่อหนูจะได้แล่นเรือไปและมีความสุข" ต้นไม้ตอบ

ดังนั้น เด็กน้อยจึงตัดลำต้นของต้นไม้และนำไปสร้างเรือ เขาล่องเรือไป
อีกครั้งที่ต้นไม้ถูกทอดทิ้งให้เดียวดาย...
หลายปีผ่านไป ในที่สุดเด็กน้อยก็กลับมา

"ฉันเสียใจเด็กน้อย ฉันไม่เหลืออะไรจะให้อีกแล้ว ไม่มีผลแอ๊ปเปิ้ลให้ ...."
"ฉันไม่มีฟันจะกินแล้ว" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่มีลำต้นให้ปีนอีกแล้ว"
"ฉันปีนไม่ไหวแล้ว ฉันแก่แล้ว" เด็กน้อยตอบ
"ฉันไม่เหลืออะไรให้อีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือ มีเพียงรากที่กำลังจะตาย"
"ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่อยากได้ที่พักพิง ฉันเหนื่อยมาหลายปีแล้ว"
"รากของต้นไม้แก่ ๆ จะเป็นที่พักพิงของหนูได้ ... มาสินั่งลงข้าง ๆ ฉัน ... หลับให้สบาย...."

เด็กน้อยนั่งลงข้าง ๆ.....ต้นไม้ดีใจ....ยิ้ม .... และน้ำตาไหล ...

นี่เป็นเรื่องสำหรับทุก ๆ คน

ต้นไม้ในเรื่องคือพ่อแม่

เมื่อเราเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ เรารักที่จะเล่นกับพ่อแม่ .... เมื่อเราโตขึ้นเราทอดทิ้งพ่อแม่

และกลับมาหาท่านเมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือเมื่อเรามีปัญหา

ไม่ว่าอย่างไร พ่อแม่ของเราก็จะอยู่และให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านทำให้ได้ หวังเพียงเรามีความสุข

คุณอาจจะคิดว่า "เด็ก น้อย" ในเรื่องโหดร้าย

แต่นั่นคือความจริงที่สะท้อนให้เห็นว่าพวกเราทำกับท่านอย่างไร
....แล้วต้นไม้ของคุณล่ะ .... เด็กน้อย .... ???

(และเราก็เชื่อว่า คุณต้องย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ต้น....อีกครั้ง...อีกครั้ง...และอีกหลาย ๆ ครั้ง......แฮ่!!!)



:):):):):):):):):):)





ที่มา: http://webboard.yenta4.com/topic/538737
อ้างอิงจาก postjung
เรียบเรียงโดย: VampireBummy

[Qamar]

น้ำตาทะลักเลย

[oK-ONo]

ลึกซึ้งเยี่ยงนัก

[dagonpon]

น้ำตาจะใหล

[Affinity]

ขอทิชชู่หน่อย!!!!!!!!! ซาบซึ้งT T!!!!!

[Zidane]

เด็กน้อยในวัยชรา ก็ตายอย่างสงบนิ่ง ใกล้ต้นแอปเปิ้ล เวลาผ่านไปร่างนั้นกลับกลายเป็นอาหาร ให้ต้นแอบเปิ้ลเติบโตขึ้นอีกครั้ง
;)

[topten002]

มันซึ้งจริงๆเลย

[Wimpy Kid]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับผม

[yedtamon57]

น้ำตาจะไหล TT

[HANG-ON]

ลึกซึ้ง!! T^T

[jamebanjen]

ลุงต้นไม้ใจดีจริงๆครับ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองต้องตายแต่ก็ให้

[arashizato]

เคยอ่านหลายรอบแล้วครับ อ่านทีไรก็ร้องไห้ทุกที ทุกวันนี้ผมเรียน มหาลัยแล้ว แต่ผมไม่นอนหอพักครับ ผมเลือกที่จะอยู่บ้านกับแม่ เพราะผมมีแม่แค่คนเดียว

[colliinz]

อ่านละกลับมาดูตัวเอง รู้สึกแย่นะครับ โดยเฉพาะคุณแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านจะจากเราไปเร็วแค่ไหน

[ingkung]

โห.. ไม่ได้อ่านนานแล้วนะเนี้ย

อ่านกี่ที ซึ้งทุกที

[dojo123753951]

รักแม่คับ:heart