การเดินทางของสเตว(แต่งขึ้นเองจากความฝัน)

[kinkart01]

1.ในยุคที่ยังเป็นดินแดนแห่งสงคราม ก็ได้มีเกิดจราจลขึ้น

ได้มีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ทำให้ดินแดนหลายพื้นที่กลายเ็ป็นเมืองล้าง
ที่ไม่มีผู้อาศัยอยู่มีแต่ศากปรักหักพัง ผู้คนต้องหนีตายอบภัยพกันออกมา
หาถิ่นที่พักอาศัยกันเอง เหตุการ์ณเริ่มจากเด็กชายสามคน ที่อาศัยอยู่ที่เมืองแห่งนึงซึ่งเมืองของเด็กทั้งสามคนนั้น กำลังโดนทำการยึดเป็นพื้นที่ของทหาร
สเตว เด็กชายอายุ16 และยังมีจอร์จกับโทนี่ ที่เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมากับ สเตวตั้งแต่เด็ก สเตวเป็นเด็กหนุ่มที่ซนจึงได้ชอบแอบไปดู เหล่าทหารที่มาทำการยึดเมืองของ
พวกเด็กๆ สเตวได้ยินทหารคุยกัน
ทหารนาย1"เห้ย! เอาไงดีวะ" ทหารนาย2"อะไรของ*** มีอะไรก็พูดๆมา"
เดี่ยวมาต่อใหม่

2.ทหารนาย1:ก็ที่หัวหน้าเขาสั่ง

ให้กำจัด เด็กที่ยังเหลือในเมืองอ่ะ ***จะร่วมมือกับเขารึเปล่าวะ
ทหารนาย2:มันก็ต้องแน่อยู่แล้ว เราเป้นทหาร คำสั่งหัวหน้าถือเป็นคำเด็ดขาด
ทหารนาย1:เออ เอาก็เอาวะ
สเตวได้ยินจึงตกใจอย่างมาก จึงได้สะดุดล้มจนพวกทหารได้ยินเสียง

ทหาร:เห้ย เชี้ยใครวะ!!

สเตว:เมี้ยววว~

ทหาร:อ่อไอห่า แมวนี่เอง
สเตวรีบวิ่งหน้าตั้งกลับมาที่แคมป์ของตัวเอง แล้วได้บอกกับเพื่อนอีกสองคนให้รีบออกไปจากเมืองนี้กัน เพื่อนได้ยินก็รีบเก็บของกินที่มีอยู่ให้หมด แล้วได้คิดแผนกันว่าจะไปปักหลัก

ที่เมืองไหน
สเตว:เราไม่มีญาติที่ไหนเลยนะเว้ย เราจะไปที่ไหนได้วะ
โทนี่:เออวะ ข่าวเราก็ไม่มี เราจะรู้ได้ไงว่าเมืองไหนมันยังไม่ถูกถล่มมั้ง
จอร์จ:เอ่อหน่า เอางี้เรารีบเก็บของแล้วออกจากเมืองก่อน

เด็กทั้งสามได้ตกลงกัน หลังจากเก็บของเสร็จ
สงสัยกันใช่มั้ย ว่าทำไมหัวหน้าทหารถึงสั่งให้กำจัดเด็กที่อยู่ในเมือง
เพราะประชากรเด็กที่อยู่ในเมือง ไปแย่งอาหารของเหล่าทหาร
และประชากรเด็กก็เพิ่มเยอะขึ้น จึงได้เด็ดขาดไปเลยทีเดียว

3.วันถัดมา ตอนเช้ามืด
เด็กทั้งสามได้แอบออกจากเมือง โดยมีเสบียงอาหารและอุปกรณ์ที่ใช้ในการดำรงชีวิตไว้ เด็กทั้งสามได้ปีนกำแพงออกจากเมืองด้านข้าง เพราะว่าด้านหน้าประตู มีทหารเฝ้าไว้ตลอด แต่....ตอนที่โทนี่กระโดดลงไป ได้เจอทหารคนนึง
โทนี่จึงได้ทำการหักคอนายทหารคนนั้น ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมเด็กเหล่านี้ถึงสู้ทหารได้แบบสูสี เพราะว่าเด็กสามคนนี้ต้องอยู่ใช้ชีวิตกันเอง โดยตอนเด็กๆก่อนที่ไม่มีสงคราม
ได้มีคุณน้าคนนึงซึ่งได้ทำการสอน ทักษะต่างๆให้กับเด็กเหล่านี้
จึงต่อสู้เป็นมาตั้งแต่เด็กๆ หลังจากที่เด็กสามคนได้หนีออกมาจากเมืองได้แล้ว
ก็วิ่งมาที่เมืองๆนึง ซึ่งไม่มีคนอยู่เลย มีแต่ศากตึกกองเพนิงเป็นพื้นที่ตามๆกันไป
สเตว:เห้ย เราว่าพักที่เมืองนี้กันก่อนดีกว่า
จอร์จ:เออ กูเหนื่อยละ

เด็กทั้งสามได้ไปหาที่อาศัย และพวกเขาก็ไปอยู่ในร้านร้านนึง
ได้ทำการพักอาศัยกัน
สเตว:เดี๋ยวกูมา ออกไปดูพื้นที่รอบๆก่อน ว่ามีใครนอกจากพวกเราอยู่รึเปล่า
หลังจากที่สเตว เดินๆมา ก็ไม่พบกับใครเลยที่อยู่ในเมืองนี้
ได้ไปเดินมา สเตวได้พบกับ สถานีรถไฟเก่าๆแห่งนึงซึ่งไม่รู้ว่ายังมีรถไฟวิ่งอยู่รึเปล่า..

..

4.หลังจากที่ค้นพบสถานีรถไฟ ก็ตกเย็นมืดแล้ว สเตวจึงกลับไปที่แคมป์ของตัวเอง
แล้วไปเล่าเรื่องสถานีรถไฟที่เขาไปเจอมา แต่ยังไม่ได้เข้าไปสำรวจ
พรุ่งนี้ สเตวเลยจะพาจอร์จกับโทนี่ไปด้วย
กันที่สถานีรถไฟ

เช้าวันต่อมา
หลังจากที่กินข้าวกินอะไรกันเสร็จ เด็กทั้งสามคนจึงได้ออกจากแคมป์
แล้วเริ่มเดินทางไปที่สถานีรถไฟ แต่ทางที่จะไปนั้นมันก็ไกล
ระหว่างทางก็ได้พับกบ ถุ้ยยย พบกับกองทรายเนินสูง
แล้วเห็นมีคนซุ้มอยู่บนกองทราย สเตวก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะทุกเมือง
ก็น่าจะมีกลุ่มทหารปกป้องตัวเองอยู่แล้ว
ทหารเห็นเด็กชายทั้งสามจึงได้แซวว่า

ทหาร:เห้ยไอหนุ่ม พวกเอ่งจะไปสถานีรถไฟใช่ม้าา ข้ารู้เลย
ระวังตัวกันด้วยหล่ะ แถวนั้นเขากำลังมีการขนย้ายพลเรือนอยู่
พวกข้าได้ยินข่าวนี้ เลยมาดักรอปล้นเอาเสบียงอยู่
เด็กทั้งสามคนได้ยินที่ทหารบอกก
พยักหน้า แล้วก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรไปมาก
ทหารคนนั้นได้โยนปืนพก ให้คนละกระบอก

จอร์จ:ยึ้ยยย ใช้ยังไงวะ กูเคยเห็นแต่ทหารมันใช้กัน

โทนี่:เอ่อๆ ถึงเวลา***ก็ยิงๆไปเหอะ ของแบบนี้กุเคยใช้มาแล้ว เด็กๆ

เด็กทั้งสามได้ทำการเดินต่อไป จนถึงสถานีรถไฟ...

5.ตอนที่ถึงสถานี ได้ปีนกำแพงแง้มดู อีกฝั่งว่าทางขนส่งของมีใครอยู่รึเปล่า
และแน่นอน ก็มีจริงๆ มีกองทหารไม่ติดอาวุธคอยเฝ้าคุ้

มกันทางเข้า ขนส่งของอยู่
มีทหารคนนึงเห็นเด็กพวกนั้น โทนี่จึงได้ลั่นไกปืนใส่ทหารรายนั้น
เีสียงปืนลั้นไปทั้งเมือง ถึงขนาดที่ กลุ่มรักษาตนเองที่ให้ปืนเขามายังได้ยิน
เด็กพวกนี้จึงได้มีการต่อสู้กัน แต่โชคดีที่ทหารเขาไม่ได้ติดอาวุธ จึงได้เก็บพวกทหารได้หมดทุกคน แต่แล้ว....ทางประตูขนส่งได้เปิดออก
ของที่ถูกส่งมาอย่างแรกคือ ทหารติดอาวุธเป็นจำนวนมาก เด็กสามคนนั้นตกใจเป็นอย่างมาก
เพราะว่ากระสุนของพวกเขาก็ำไม่มีแล้ว แล้วจะทำยังไง...
แต่ต้องเป็นที่น่าเสียใจ เพราะว่าได้มีสไนเปอร์สองคนได้ ซุ่มยิงโทนี่และจอร์จไป
โทนี่กับจอร์จเพื่อนของเขาได้เสียชีวิตลง สเตวตกใจและช็อคอย่างมาก
ได้วิ่งหนีออกมาจากแถบนั้น เพื่อมาขอความช่วยเหลือจาก กลุ่มรักษาตนเอง
แต่ก็เป็นที่น่าตกใจอีกครั้ง เมื่อพี่ทหารคนที่ให้ปืนพกมา ยืนรอสเตวอยู่แล้ว
พี่เขาจึงได้ทำการเอา ปืนอะไรก็ำไม่รู้คล้ายลูกซอง สเตวจึงได้ทำการยิงไปมั่วๆที่บ้าน ปรากฎว่ามันเป็นที่ยิงระเบิด ตอนที่สเตวยิงพี่เขาก็ขำ

หลายนาทีต่อมา พี่เ้ขาได้ขอทหารมา1นาย ให้ไปช่วยเด็กคนนั้น
สเตวจึงรีบวิ่งกลับไปที่สถานีรถไฟ พร้อมกับปืนยิงระเบิด
แต่...คราวนี้เขาไม่ได้ปีนกำแพง
คราวนี้เขาเข้าทางด้านหน้า
แล้วได้ทำการเล็งยิงเข้าไปที่ ประตูขนส่ง แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ที่จะบังคับปืนนั้นได้ง่ายๆ เพราะสมัยก่อนการควบคุมปืนนั้น ถือเป็นเรื่องยากมากและไม่ใช่ด้านที่สเตวถนัด

6.หลังจากที่ผ่านมาหลายนาที พี่ทหารคนที่ให้ปืนเรามา จึงส่งทหารมาให้เราคนนึง
คอยคุ้มกันเวลาเรายิงระเบิด พอถึงสถานีรถไฟ คราวนี้สเตวไม่ได้ปีนกำแพงแง้มดูเหมือนรอบเมื่อกี้ เขาได้เดินเข้าไปทางเข้าด้านหน้า
จึงได้ยิงเข้าไปที่ประตูขนส่งก่อนเลย แต่ได้บอกไว้แล้วว่ามันไม่ได้เล็งกันง่ายๆ จึงได้เกิดการต่อสู้กันขึ้น
กับทหารที่คอยคุ้มกันอยู่ด้านหน้าประตูขนส่งของ พี่คนที่ถูกส่งมาให้ช่วยเราเขาก็ยิงแม่นมาก จึงได้เก็บทหารของฝ่ายนู้นไปเยอะเลยทีเดียว
สุดท้ายสเตวจึงยิงโดนที่ประตูขนส่งของแล้ว หลังจากที่ควันของระเบิดกำลังหายไปก็พบว่า ไม่มีอะไรเสียหายเลย แต่มีชายคนนึงใส่ชุดคล้ายๆนักบวช เดินออกมาจากประตูขนส่งของ
สเตวจึงได้ยิงไปอีกนัดนึง ก็ยิงเข้าไปโดนที่ประตูขนส่งของอีกครั้ง แต่แล้ว
ประตูนั้นก็ไม่เป็นอะไรแต่...ได้เห็นแสงเหมือนเกราะบาเลียคุ้มกันแรงระเบิดเอาไว้
พี่คนนั้นตกใจ จึงเอ่ยปากออกมาว่า
ทหาร:เห้ย ยังมีคนที่เหมือนหัวหน้าเราอยู่อีกหรอวะ
พี่ทหารเลยได้บอกกับสเตวว่า ให้กลับไปที่หน่วยแล้วบอกกับคนที่นั้นว่า
ให้หนีออกจากเมืองนี้ เพราะว่าที่นั้นมีหน่วยทหารใหญ่ๆมากันเต็มไปหมด
สเตวถามว่าแล้วพี่หล่ะ เขาได้บอกว่าเด็กที่นี้พี่จะถ่วงเวลาเอง รีบวิ่งไปบอก
หน่วยของเราเร็วๆ หลังจากนั้นสเตวจึงได้วิ่งหน้าตั้งกลับไปที่ฐาน
แล้วบอกกับกลุ่มรักษาตนเองให้ออกจากเมืองนี้ ได้คำสั่งจากหัวหน้าแล้ว
พวกเราเตรียมขนของ ย้ายที่อยู่เร็วๆๆๆ
หลังจากที่เก็บของเสร็จ ก็ได้เดินทางออกจากเมืองกัน สเตวก็เลยต้องออกเดินทางไปกับทหารกลุ่มนี้ เพราะว่าเพื่อนของเขาที่อยู่กัน
มาตั้งแต่เด็กได้ตายไปแล้ว
สเตวจึงทำใจให้เข้มแข็งแล้วเดิน
ทางออกไปกับทหารกลุ่มนี้
ระหว่างที่เดินทางออกไป สเตวก็สังเกตว่าในกลุ่มนี้มีใครบ้าง จึงได้พูดคุยกับคนในกลุ่ม แล้วได้รู้ว่าพี่ทหารที่ให้ปืนเรามาตอนแรกเขาชื่อว่า ลูชเป็นมือขวาของหัวหน้า
แล้วก็ทหารอีก10กว่าคนที่อยู่ในกลุ่มนี้ แล้วก็ยังมีทาสเป็นผู้หญิง10กว่าคน
ที่มือถูกมัดเชือกเอาไว้ สเตวจึงถามกับลูชว่า ทำไมจึงมีแต่ผู้หญิงที่ถูกจับมัดเชือก
ลูชได้บอกว่า
ลูช:ก็เพราะ ผู้ชายเราจะจับมาให้เป็นทหาร ส่วนผู้หญิงก็จะให้เป็นคนคอยทำอาหารกับเรื่องเสื้อผ้าต่างๆ

สเตวจึงได้ถามกับลูชว่า
สเตว:พี่ลูชแล้ว คนที่เป็นหน้านี่ เขาเป็นคนยังไงหรอครับ เห็นพี่คนที่มาคุ้มกันให้ผมบอกว่าเป็นคนที่มีอะไรแตกต่างจากคนธรรมดา
ลูช:พอถึงเวลาเดี๋ยวหัวหน้าเขาจะแสดงให้เห็นเองหล่ะ
สเตวได้เห็นทาสคนนึงซึ่งมองมาทางเขา อายุไล่เลี่ยกันเป็นเด็กสาวที่สวยมาก
ผิวดี แต่สเตวก็ไม่ได้สนใจเพราะว่าเขา

กำลังเสียใจ กับเรื่องเพื่อนของเขาอยู่
...


ตอนต่อไป สเตวจะเป็นอย่างไร แล้วความลับของหัวหน้ากลุ่มจะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป

ติชมติเตียนกันได้ครับ อาจมีคำหยาบเยอะไปหน่อย อิอิ

[portroyal111]

ผมเปิดเข้ามาไม่ได้เพื่ออ่านหรอก

แค่อยากจะบอกว่า "อย่าเพิ่งหยุดแต่ง"