ballba
28th February 2013, 07:47
คือผมจะเล่าให้ฟังนะครับ อยากระบายเกี่ยวกับตัวผมเอง
วันก่อนก็เป็นวันธรรมดาปกติทั่วไป ทุกวัน
ผมจะออกไปกู้ภัยตอนช่วงกลางคืน แต่เป็นวันนึงที่พ่อพูดกับผมว่า ภูมิอยู่กับพ่อได้ไหม
ด้วยความเคยชินที่ผมต้องออกไปช่วยเหลือคน ทำให้ผมพูดเหมือนเดิมว่า เดี๋ยวภูมิก็กลับมา
ผมก็ออกไปเหมือนทุกวันปกติดี เมื่อเวลาผมออกไป ก็มีเหตุรับแจ้งเข้าผมก็ไป 2-3เหตุ
จนเหตุสุดท้าย รับแจ้งเข้ามาคือรถมอเตอร์ไซต์ถูกเฉี่ยวชน บาดเจ็บหญิง 1 ราย
พร้อมกับสายที่พ่อผมโทรเข้ามา พ่อพูดกลับผมอีกว่า กลับมาดูพ่อหน่อยได้ไหมลูก พ่อไม่สบาย
ด้วยความที่ผมได้ยินคำพูดจากพ่อบ่อยๆ ทำให้ผมคิดว่าพ่อคงไม่เป็นอะไรมาก
และผมก็คิดว่าถ้าไปเหตุเสร็จก็จะกลับไปบ้านดูพ่อเหมือนทุกๆวัน
จนถึงเวลาที่ผมต้องกลับบ้าน ปรากฎว่าผมเห็นพ่อผมเจ็บแน่นหน้าอกปวดแน่นร้าวมาก และเหงื่อแตกพราก
ทั้งๆที่เปิดแอร์ในอุณหภูมิที่เย็นใจ ทำให้ต้องเรียกรถโรงพยาบาลมารับ
และพ่อผมก็เข้าไปในห้องฉุกเฉิน และได้ออกมา อยู่ในห้องผู้ป่วยปกติ เพราะอาการดีขึ้น
ตอนนั้นผม น้ำตาไหลพราก และคิดว่า ทำไมผมถึงลืมและมองข้ามคนข้างๆตัวผมไป
ทำไมผมไม่รีบกลับมาดูแลพ่อ
ผมรู้สึกผิดมาก ที่ผมเอาแต่ใส่ใจกับงานช่วยเหลือสังคมแต่ผมกลับลืมดูคนข้างๆตัวผมไป
ผมเกือบเสียเขาไปทั้งๆที่ผม ไม่รู้ตัวเลย :(
วันก่อนก็เป็นวันธรรมดาปกติทั่วไป ทุกวัน
ผมจะออกไปกู้ภัยตอนช่วงกลางคืน แต่เป็นวันนึงที่พ่อพูดกับผมว่า ภูมิอยู่กับพ่อได้ไหม
ด้วยความเคยชินที่ผมต้องออกไปช่วยเหลือคน ทำให้ผมพูดเหมือนเดิมว่า เดี๋ยวภูมิก็กลับมา
ผมก็ออกไปเหมือนทุกวันปกติดี เมื่อเวลาผมออกไป ก็มีเหตุรับแจ้งเข้าผมก็ไป 2-3เหตุ
จนเหตุสุดท้าย รับแจ้งเข้ามาคือรถมอเตอร์ไซต์ถูกเฉี่ยวชน บาดเจ็บหญิง 1 ราย
พร้อมกับสายที่พ่อผมโทรเข้ามา พ่อพูดกลับผมอีกว่า กลับมาดูพ่อหน่อยได้ไหมลูก พ่อไม่สบาย
ด้วยความที่ผมได้ยินคำพูดจากพ่อบ่อยๆ ทำให้ผมคิดว่าพ่อคงไม่เป็นอะไรมาก
และผมก็คิดว่าถ้าไปเหตุเสร็จก็จะกลับไปบ้านดูพ่อเหมือนทุกๆวัน
จนถึงเวลาที่ผมต้องกลับบ้าน ปรากฎว่าผมเห็นพ่อผมเจ็บแน่นหน้าอกปวดแน่นร้าวมาก และเหงื่อแตกพราก
ทั้งๆที่เปิดแอร์ในอุณหภูมิที่เย็นใจ ทำให้ต้องเรียกรถโรงพยาบาลมารับ
และพ่อผมก็เข้าไปในห้องฉุกเฉิน และได้ออกมา อยู่ในห้องผู้ป่วยปกติ เพราะอาการดีขึ้น
ตอนนั้นผม น้ำตาไหลพราก และคิดว่า ทำไมผมถึงลืมและมองข้ามคนข้างๆตัวผมไป
ทำไมผมไม่รีบกลับมาดูแลพ่อ
ผมรู้สึกผิดมาก ที่ผมเอาแต่ใส่ใจกับงานช่วยเหลือสังคมแต่ผมกลับลืมดูคนข้างๆตัวผมไป
ผมเกือบเสียเขาไปทั้งๆที่ผม ไม่รู้ตัวเลย :(