bank0752
11th March 2013, 13:35
คือผมกับเเฟนเนี่ยคบกันมาได้ซักพักใหญ่เเล้ว ก็ดีกันมาตลอด เเซว เล่นกันมีความสุขดีในช่วงเเรกๆที่คบกัน เเต่พอผ่านมาเรื่อยๆผมอยากเดินข้างๆเเฟนผมบ้าง อยากนั่งข้างๆเเฟนผมบ้าง อยากไปส่งเเฟนผม (ตลอดเวลาที่คบกันช่วงเเรกผมไม่เคยนั่งข้างเเฟนผม หรือเดินคู่กันเลย) เวลาไปไหนมาไหนกับผมไม่ว่าจะไปเที่ยว ไปส่งเเฟนผมมักจะพาเพื่อนไปตลอด เเละมักจะเดินอยู่ใจกลางกลุ่มเพื่อนของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกเหงา น้อยใจ เเละอีกหลายความรู้สึก พอผมถามว่าเดินข้างๆกันจะได้มั้ย เเฟนผมมักจะตอบว่า ไม่ต้องก็ได้มั้งเดี๊ยวผู้ใหญ่จะมองไม่ดี ผมซึ่งยอมเเฟนผมตลอดก็ยอมเข้าใจเเละอดทนรอวันที่ผมจะได้เดินกับเค้าคู่กันจริงๆซะที (ปัจจุบันเดินข้างกันได้เเล้วเเต่ถ้าไม่มีเพื่อนเธอเดินตามมาเธอจะหยุดให้เพื่อเดินตามมาทันก่อนถึงจะยอมเดินไปต่อ เพื่อนของเธอก็คงไม่อยากเป็น กขค อ่ะนะครับก็เลยเดินกันช้าให้เเฟนผมกับผมเดินด้วยกัน) เรามักทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆเธอมักบอกว่าผู้ชายเเละผู้หญิงนั่งข้างๆกันมันไม่ดี ผมก็ยอมๆไปไม่อยากทะเลาะเดี๊ยวเป็นเรื่องเป็นราวผมไม่ชอบ ยกตัวอย่างวันนี้ผมกับเเฟนได้ไปเที่ยวห้างซึ่งเเฟนผมก็พาเพื่อนไปด้วยกลุ่มนึงตลอดระยะเวลาที่อยู่ในห้างผมรู้สึกว่าผมไม่มีตัวตน เพราะเเฟนผมเเทบไม่สนผมเลยเเละก็เดินอยู่กลางกลุ่มเพื่อนของเธอ ผมก็จำต้องเดินอยู่ข้างหลังสุด จากที่ตอนเเรกมีความสุขกลายเป็นเศร้าทันที เเฟนผมก็เฮฮากับเพื่อนไปเรื่อย จนเเวะกินข้าวเเฟนผมเดินไปนั่งที่โต๊ะโดยเลือกโต๊ะที่ยาวๆเพื่อให้นั่งได้หลายคนพอเเฟนผมได้ที่นั่ง เพื่อนเค้าก็บอกให้ผมไปนั่งข้างๆเเฟนผม เเต่ในเมื่อเเฟนผมเคยบอกว่าผู้ชายเเละผู้หญิงนั่งข้างๆกันมันไม่ดี เเละตอนนั้นผมก็กำลังอยู่ในอารมณ์น้อยใจสุดๆก็บอกไม่เอาอ่ะเเล้วไปนั่งเก้าอี้ตัวนอกสุด(เเฟนผมนั่งในสุด)ตลอดระยะเวลาการกินข้าวผมนั่งตาลอยมองของกินที่อยู่ในจานเขี่ยไปเขี่ยมากินบ้างนิดหน่อย พอออกจากร้านเเฟมผมเริ่มสงสัยละว่าทำไมผมถึงซึมๆก็ถามว่าเป็นอะไร ผมก็ตอบว่าไม่มีอะไร เเล้วก็เดินเล่นไปเรื่อยๆกันต่อ ผมได้ยินเพื่อนเเฟนคุยกับเเฟนผมถึงจะไม่ค่อยได้ยินเเต่จับใจความได้ว่า ไปดูเเฟนเเกหน่อย ตั้งเเต่เค้าเห็นเเกคบกันมานะเดินข้างๆกันยังไม่เคยเห็นเลย ผมก็เเกล้งทำเป็นมองโน่นมองนี่เเต่ก็ฟังไปจำได้เเค่นี้ จากนั้นตลอดการเดินจากตอนเเรกเฮฮากลายเป็นเงียบถึงเงียบที่สุดไม่มีใครพูดไรกันเลย เเฟนผมจากที่อยู่กลางวงค่อยๆเดินเเยกออกมาพอมีช่องให้ผมเดินข้างๆได้ ไม่รู้ว่าต้องการให้ผมไปเดินข้างๆมั้ย เเต่ผมก็ไม่ไปเดินข้างๆเพราะผมรู้สึกว่าเหมือนจะจำใจให้ผมเดินข้างๆเเล้วให้ผมอารมณ์ดีขึ้น เเละซักพักใหญ่ก็เเยกย้ายกันกลับ
คือเเฟนผมค่อนข้างรักนวล สงวนตัวมากเป็นพิเศษ ผมตามจีบเค้ามา 1 ปีเศษๆ ผมพยายามที่จะเข้าใจเค้าตลอด เเละอดทนรอวันที่เราจะได้เดินข้างกัน นั่งข้างกันมาตลอด เเละหวังให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ เเละผมมักจะหึงเเฟนผมบ่อยๆด้วย ก็พยายามไม่หึงเเล้วเเต่มันก็จนได้ เนื่องจากเดินด้วยกันยังไม่ได้ ผมมักสงสัยว่าผมอยู่ในฐานะอะไร เพื่อนผมบางคนยังบอกเลยว่าเป็นเเฟนกันยังไงเดินข้างกันไม่ได้ ถ้าเป็นงี้ไม่บอกเลิกไปซะเลยล่ะ ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดเรื่องบอกเลิกเลยซักครั้ง ผมทนเห็นคู่อื่นเดินด้วยกันดูมีความสุข เเละก็เก็บมานั่งร้องไห้คนเดียว(เป็นความจริง ผมไม่มีที่ไหนไปให้ระบายความน้อยใจนี้ได้) ผมควรทำไงดี ผมกับเเฟนกำลังขึ้นม.3 ผมควรทำยังไงดีครับรบกวนคนที่เคยเจอประสบการ์นเเบบนี้ด้วย
คือเเฟนผมค่อนข้างรักนวล สงวนตัวมากเป็นพิเศษ ผมตามจีบเค้ามา 1 ปีเศษๆ ผมพยายามที่จะเข้าใจเค้าตลอด เเละอดทนรอวันที่เราจะได้เดินข้างกัน นั่งข้างกันมาตลอด เเละหวังให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ เเละผมมักจะหึงเเฟนผมบ่อยๆด้วย ก็พยายามไม่หึงเเล้วเเต่มันก็จนได้ เนื่องจากเดินด้วยกันยังไม่ได้ ผมมักสงสัยว่าผมอยู่ในฐานะอะไร เพื่อนผมบางคนยังบอกเลยว่าเป็นเเฟนกันยังไงเดินข้างกันไม่ได้ ถ้าเป็นงี้ไม่บอกเลิกไปซะเลยล่ะ ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่เคยคิดเรื่องบอกเลิกเลยซักครั้ง ผมทนเห็นคู่อื่นเดินด้วยกันดูมีความสุข เเละก็เก็บมานั่งร้องไห้คนเดียว(เป็นความจริง ผมไม่มีที่ไหนไปให้ระบายความน้อยใจนี้ได้) ผมควรทำไงดี ผมกับเเฟนกำลังขึ้นม.3 ผมควรทำยังไงดีครับรบกวนคนที่เคยเจอประสบการ์นเเบบนี้ด้วย