PDA

ดูเวอร์ชั่นเต็ม : Heroica World online



HamAnti
19th May 2013, 19:58
ประกาศ :: ผมจะไม่ลงนิยายในนี้แล้วแต่จะไปลงที่เว็ป DEK-D แทนแล้วนะครับ

http://my.dek-d.com/hamanti/writer/view.php?id=957794




Heroica World Online


http://upic.me/i/62/heroicacffgfgover.jpg (http://upic.me/show/44953623)


บทที่1

“Heroica เกมส์ออนไลน์น้องใหม่ที่กำลังมาแรงจากทั่วโลกสัมผัสความมันส์ได้แล้วในวันนี้ โดยเป็นเกมส์ประเภท MMORPG + Simulated world โดยบริษัท TSC (ThailandSoft'Corporation) บริษัทเกมส์ออนไลน์ชั้นนำของประเทศไทย ที่ได้ลิขสิทธ์เพื่อมาเปิดให้บริการเป็นของเซิพเวอร์ของคนไทย และเมื่อเปิดให้เล่นก็มีผู้เล่นทะลุ 1 ล้านคน ทำให้ต้องปิดปรับปรุงเซิพเวอร์เพื่อรองรับผู้เล่นจำนวนมาก โดยตัวเกมส์ผู้เล่นจะอยู่ในโลกเสมือนจริงที่ชื่อว่า Heroica ซึ่งมี อยู่ 6 ทวีปหลัก เปิดโอกาสให้ผู้เล่นสามารถแข่งขัน หรือผูกมิตรกันได้ไม่ต่างจากโลกแห่งความเป็นจริง ซึ่งเนื้อหาเกมส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับการต่อสู้ผจญภัยและระบบสงคราม ด้วยตัวเกมส์ที่เป็นอิสระเพื่อพัฒนาตัวละครให้เก่งเป็นในแบบของคุณเอง การพลิกแพลงการต่อสู้เพื่อเป็นที่หนึ่งในโลกของ Heroica ระบบชิงเมืองที่ให้ความสำคัญโดยเพิ่ม NPC บอสที่ใช้คนเล่น ไม่เปิดโอกาศให้ผู้เล่นได้ไปครอบครองกันง่ายๆ ฯลฯ ”โฆษณาที่ออกมาจากทางทีวีโทรทัศน์พร้อมกับเด็กหนุ่มอายุ 14-15 ที่กำลังนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ

“พี่วาคร๊าบบบบบบบบบบ !!” เขารีบวิ่งไปที่ห้องของพี่ชายและ ตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน

“อะไรวะไอ้เวียย คนจานอนนเว้ยย” ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียแล้วก็มุดหัวเข้าไปในหมอนแล้วงีบต่อ


“เล่นเกมส์ใหม่กันพี่ เกมส์ HERO อะไรยังสักอย่างนี่แหละ เห็นเขาว่ามันส์อะพี่มันต้องเจ๋งจริง แน่ๆ ”เวียร์บอกพร้อมกับหยิบหมอนข้างฟาดพี่ชายไปสองสามที “อะไรกัน ก็แค่เกมส์ที่เพิ่งเปิดใหม่เอง พี่เล่นเบื่อแล้วละอีกซักพักก็คงโดนแฮกแล้วมั้ง”วาลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจสองสามทีแล้วก็นั่งมองน้องชายที่มองทำตาแป๋วอยู่อยู่ข้างหน้า

“หนึ่งร้อยล้าน” เวียร์พูดเบาๆ

”อะไรของเอ็งหนึ่งร้อยล้าน” วาทำหน้างงๆ

“ก็รางวัลเคลียร์เกม หนึ่งร้อยล้านบาทไงพี่แถมบริษัทที่จะเอามาเปิดเป็นของ TSC เลยนาา นะพี่ค่ายยักษ์ขนาดนั้นพี่วาไม่ไปลองเล่นดูหน่อยหรอ ขนาดเกมส์ที่แล้วที่พี่ได้อันดับสองอ้ะ ได้มาตั้ง หนึ้งล้านแหนะพี่คราวนี้เกมส์ฟอร์มยักษ์เขาก็จัดเต็มเลยนะ พี่นะไม่ลองไปเล่นล่ะเสียดายแย่ “เวียร์พูดไม่มีสะดุดเหมือนกับเตรียมสคริปท์มาพูดไว้แล้วล่วงหน้า


วามีอายุ 20 ปี เรียนจบแต่ไม่มีงานทำ ส่วนเวียร์อายุ 15 ปี เป็นนักเรียนชั้น ม.4 ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ วามีอาชีพรองเป็นนักเล่นเกมส์มืออาชีพ เขาเริ่มเล่นเกมส์ มาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้วามีสายเลือดเกมส์เมอร์(หรือเรียกสั้นติดเกมส์นั่นเอง)มาติดตัว ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเล่นเกมส์คอนโซล เกมส์ออนไลน์ รุ่นเก่าที่ใช้คอมพิวเตอร์ตั้งโต้ะในการเล่น และเครื่องเล่นรุ่นใหม่นี้

เมื่อ 50 ปีที่แล้วต่างประเทศได้ทำการวิจัยในโปรเจ็คที่ชื่อว่า Lucid Dream อย่างจริงจัง โดยมีนักวิทยาศาสตร์หลากหลายประเทศให้ความร่วมมือ โดยมีแนวคิดที่ว่าทำอย่างไรเราถึงจะควบคุมความฝันของเราได้อย่างอิสระ หลังจากค้นคว้าทดลองกันมานานหลายทศวรรษ กลไกของการควบคุมความฝันก็ถูกแก้ เจ้าเครื่องควบคุมความฝันรุ่นแรกถูกสร้างสำเร็จ ใน ปี พ.ศ. 2569 ในชื่อ The simulator I และได้ถูกนำมาใช้ในการจำลองเหตุการรับมือกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ และฝึกรบทางการทหาร การทำงานของมันก็คือเราจะอยู่ความฝันในระยะ R.E.M. หรือ Rapid Eye Movement (การเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของลูกตา) คลื่นสมองและภาวะการหายใจจะอยู่ให้ในระหว่าง 3-7 รอบต่อนาที เราจะอยู่ในสภาวะที่มีสติ แต่หลับในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่นทำให้เมื่อใช้ไปมากจะรู้สึกอ่อนล้าและเหนื่อยซึ่งส่งผลไม่ดีต่อร่างกาย ใน ปี พ.ศ 2574 เครื่อง The simulator II ได้แก้ไขปัญหาที่เราไม่สามารถนอนหลับได้เต็มอิ่ม ทำให้เราสามารถที่จะพักผ่อนไปด้วยผจญภัยไปพร้อมๆกันและตื่นมาอย่างสดชื่นเต็มที่กับการนอน เครื่อง The simulator ถูกพัฒนามาเรื่อยๆจนในปี พศ. 2585 นักวิทยาศาสตร์ได้ร่วมมือกับผู้พัฒนาเกมส์ โดยมีชื่อโปรเจกส์ว่า R4Dr Simulated (Realistically 5D research) โดยการทำงานจะป้อนข้อมูลของระบบเกมส์ ซึ่งทำให้สามารถเข้าไปผจญภัยในโลกของเกมส์ได้อย่างสมจริงและในปี พ.ศ. 2590 ได้เปิดตัวเครื่องเล่นเกมส์เสมือนจริง Brain'Wave Simulated รุ่นบุกเบิกวงการเกมส์ ในปี พ.ศ.2593 ได้พัฒนาให้เจ้าเครื่องนี้สามารถออนไลน์กันได้ด้วยระบบอินเทอร์เนตความเร็วสูงที่ 50 GB ขึ้นไป (ในยุคนี้ถือว่าถูกมาก)
และเครื่องรุ่นล่าสุดนี้มีลักษณะคล้ายตู้เย็นมีฝาครอบไว้เปิดปิด ฟูกนุ่มๆที่ทำให้นอนได้สบาย ระบบฟอกอากาศทำให้หายใจได้สะดวก และมีระบบอินเทอร์เนตความเร็วสูง ที่ 200 GB ที่ว่ากันว่า Internet ความเร็วแสงไม่มีการหลุดมากวนใจนอกเสียจากจากผู้ให้บริการจะเผาบริษัทตัวเอง

พวกเขาอาศัยอยู่ที่บ้านกันสองคนและ หุ่นยนต์รับใช้หนึ่งตัว ส่วนพ่อแม่ ไปทำงานต่างประเทศนานๆทีจะกลับมาบ้าง สักปีละครั้ง เรื่องเงินนั้นพ่อแม่ส่งมาให้ วาไม่อยากให้เป็นภาระมากนักจึงก่อร่างสร้างตัวเป็นนักเล่นเกมส์มืออาชีพ ซึ่งรายได้นั้นก็พอมีพอกิน ไม่มากไม่น้อย แต่อยู่มาวันนึง HACKER มือดี มันไปปล่อยไอเทมระดับโครตแรร์ มาขายซะแบบถูกๆ ทำให้ค่าเงินในเกมส์ตกฮวบ ตลาดเกมส์ปั่นป่วนส่งผลให้บริษัทต้องปิดตัวลง รายได้หลักของวาเลยหายไปครึ่งนึง


หลังจากนั้นไม่นานบริษัท TSC ซึ่งเป็นผู้ให้บริการเกมส์ออนไลน์ขนาดใหญ่ของประเทศไทยได้เปิดตัวเกมส์ใหม่ที่มีเงื่อนไขเคลียร์เกมส์แล้วได้เงินรางวัล 10 ล้านบาท วาจึงเข้าไปเล่นเกมส์นี้นานถึง 1 ปีเต็ม แต่โชคไม่เข้าข้างเอาซะเลย ขณะที่กำลังจะได้ไปเคลียร์ดันเจี้ยนชั้นสุดท้าย ซึ่งเป็นบอสตัวสุดท้ายหากเคลียร์ได้ก็จบเกมส์ วาเกิดอุบัติเหตุเกี่ยวกับร่างกายและสมองเนื่องจากโหมเล่นนานถึง 20 วันในโลกจริง ทำให้เขาต้องไปนอน รพ. ถึง 4 วัน อีก เมื่อหายดีเขาก็รีบเข้าเกมส์ทันที แต่ผู้เล่นที่ตามวามาติดๆเคลียร์ไปก่อนแล้วเลยได้รางวัลที่สองเอาเงิน 1 ล้านไปแทนและเลิกเล่นเกมส์ออนไลน์จนมาถึงทุกวันนี้

และคราวนี้บริษัท TSC ได้เปิดตัวเกมส์ ใหม่ชื่อว่า Heroica Season 1 ซึ่งเปิด Close beta มาแล้วถึงห้าครั้ง และในวันที่ 1 มกราคม พศ 2599 เกมส์นี้ได้เปิดตัวอย่างยิงใหญ่ในนามของบริษัท TSC ซึ่งการเปิดให้ทดลองเล่นครั้งแรกนั้นมีผู้เล่นเข้ามาใช้บริการทะลุ 1 ล้านคน ทำลายสถิติเกมส์ออนไลน์ที่เปิดทดสอบของไทย และตอนนี้ผู้บริการมากกว่า สิบล้าน ACCOUT เปิดโอกาศให้วาได้กลับมาเป็นนักเล่นเกมส์มืออาชีพอีกครั้ง

ลองแต่งเล่นๆครับเป็นไงบ้าง ชอบนิยายแนวออนไลน์ครับ :sweat:)



ตอนที่ 2 ทำความรู้จัก

“เย้ส ! ในที่สุดเกมส์ที่รอคอยในรอบสี่เดือนก็มาถึงง"เวียร์กอดเกมส์ที่ไปซื้อมาอย่างทนุถนอม

“ฮ่าๆ ให้มันเบาๆหน่อยเดี๋ยวเอ็งก็ได้เข้าไปเล่นแล้วนิเอาไปใส่ในเครื่องไป”วาหัวเราะพร้อมกับเดินไปเปิดเครื่องเกมส์เสมือนจริง รุ่นล่าสุดที่เขารวบรวมเงินเก็บมาด้วยน้ำพักน้ำแรงแล้วก็จัดการใส่ข้อมูลลงไปใน หน่วยความจำของเครื่องและก็เข้าไปรอในเครื่องเตรียมตัวเข้าเกมส์ได้ซักที ทั้งสองก็ปิดฝาครอบ พร้อมเข้าสู้เกมส์

"เจอกันในเกมส์นะพี่"เวียร์พูดอย่างลุกลี้ลุกลน เมื่อปิดฝาครอบของเครื่อง Brian นี้แล้ว เขาก็ไม่เห็นอะไรเลยทุกอย่างเป็นสีดำและเสียงจากเครื่องก็ดังขึ้น

“Welcome to Heroica Online คุณจะได้โลดแล่นไปสู่โลกแห่งจินตนาการที่ยิ่งใหญ่ไปพร้อมๆกัน ในเกมส์นี้เวลา 3 ชัวโมงเท่ากับ 1 ชั่วโมงในโลกจริง และ เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้เล่นเสียสุขภาพ ระบบจะตั้งเวลาให้บังคับออพไลน์อัตโนมัติเมื่ออยู่ในเกมส์ครบ 3 วัน หรือสองวันในโลกจริง และขอให้ท่านอยู่ในท่าทางที่สบายที่สุด เกมส์จะเริ่มอีกใน 10 9 8 . . . .1 ” ระบบแจ้งเตือนให้ทั้งสองคนทราบ และทั้งสองก็ค่อยๆหลับไป

ตอนนี้วาเข้ามาสู่หน้าสร้างตัวละคร เป็นห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัสแสงสีฟ้าๆ และอยู่กับ NPC อีก 1 คน

“สวัสดี ผมเป็น NPC แนะนำการสร้างตัวละครนะครับ กรุณาสร้างชื่อด้วยครับ ”

"วา"

"ถูกใช้ไปแล้ว"

"วาวา"

"ต้องการนี้ใช่ไหมครับ"

"เอ้ยขอเปลี่ยนๆ ไม่เอาๆและ"

วานึกอยู่นาน แล้วเหลือบไปเห็น NPC ไม่มีเงา “ไร้เงา” เขาตอบทันที


"ท่าสามารถลดอายุได้ห้าปี เพิ่มอายุได้ห้าปีท่านต้องการหรือไม่” NPC ถาม

“ไม่ล่ะ”

“ท่านสามารถปรับรูปร่างของตัวเองได้ไม่เกิน 10 เปอเซนต์ ท่านต้องการหรือไม่”

"ไม่ครับ"


“ครับตอนนี้เสร็จสิ้นกระบวนการสร้างตัวละครแล้วคุณจะไปเกิดที่เมืองเริ่มต้น” NPC พูดพร้อมกับค่อยๆหายไป

“เอ่าแค่เนี้ยนะ ไม่มีให้เลือกอาชีพรึไงเนี่ยแถมพูดเร็วชะมัด” วาพูดในใจอย่าเซ็งๆ แล้วก็ถูกวาร์ปไปที่เมืองเริ่มต้น

วาค่อยๆลืมตาขึ้น เขามองไปรอบๆ พื้นที่นี้เป็นทุ่งราบไม่มีมอนส์เตอร์ที่นี่ เป็นจุดเกิดของผู้เล่นเริ่มต้น เมื่อสำรวจไปรอบๆแล้วเขาก็นั่งรอน้องชายตัวเองอยู่ใต้ต้นไม้ ผ่านไป ห้านาทีเจ้าเวียร์ก็มาถึง

“ไงพี่ ผมมาแล้ว ” เวียร์ทักทาย แล้วมองไปรอบๆ เวียร์ไม่ปรับหน้าตาเหมือนพี่ชายแต่เหมือนจะเพิ่มอายุมาสองปีดูแล้วตัวสูงมาเกือบเท่าๆกับวา

“ทำไมมาช้าจัง? พี่รอนานจนจะหลับอยู่แล้ว”วาหันไปถามน้องชายที่กำลังสำรวจรอบๆอยู่

”ชื่อดิพี่ ****ตั้งยากมากแล้วแต่ละชื่อก็ซ้ำๆทั้งนั้น” เวียทำหน้ามุ่ยเพราะชื่อที่เขาต้องการถูกใช้ไปแล้ว วาได้ยินแล้วก็หัวเราะ แล้วก็ถามว่าตั้งชื่ออะไรมา

“หมาน้อยปีศาจ”เวียร์ตอบอย่างภาคภูมิใจ
“เอ่อ ทำไมต้องหมาน้อยฟระ” วาขำชื่อที่น้องชายตั้งขึ้นแล้วก็เดินตรงไปยัง แหล่งรวมตัวของผู้เล่นใหม่ NPC จะปรากฎมาให้คำแนะนำบนเวทีทุกๆ 1 ชม และมีที่นั่งให้ 100 ที่ และกำหนดเวลาการถามคำถามไว้แค่ ครึ่งชั่วโมง
พวกเขาก็ไปนั่งและรอจนกกว่า NPC จะมาเพราะเขายังไม่รู้เรื่องระบบเกมส์เลย ผู้เล่นก็ต่างเข้ามาเรื่อยๆ จนที่เต็ม คนที่ไม่มีที่นั่งก็ต้องออกไปรอก่อนจนกว่าเขาจะเปิดใหม่อีกครั้ง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำระบบแบบนี้มาทำไม

“สวัสดีผู้เล่นทุกๆท่าน กระผมมีชื่อว่า เซบาสเตียน รับหน้าที่ เป็นผู้อธิบายระบบเกมส์นี้ให้ทุกๆท่านทราบและผู้ตอบคำถามของทุกท่านครับ หากท่านต้องการถามคำถามอะไรให้กดปุ่ม สีแดงข้างๆ ใครกดได้เร็วคนนั้นก็จะได้ถามครับ ” เซบัสเตียนมีหน้าที่อธิบายกฎในห้องของมือใหม่ให้ผู้เล่นได้ทราบ เซบัสเตียนเป็น NPC แบบ System player unit หรือ ใช้คนจริงๆ ไว้เป็นตัวละครที่เกมส์กำหนดไว้ ไว้ให้เควสต่างๆ ร้านยา ร้านตีบวก หรือเป็นบอสซะเอง(บอสเจ้าเมือง)

“เอาละครับทุกคนสังเกตุที่ข้อมือข้างขวานะครับจะมีกำไลอยู่มีอยู่สองปุ่มนะครับ ปุ่มแรกปุ่มสีเหลืองกดแล้วจะมีเมนูขึ้นมา จะมีข้อมูลของสัตว์เลี้ยง เงิน ความสามารถของตัวละคร และเปิดช่องเกบของนะครับ วิธีไช้ก็ง่ายกดปุ่มแล้วจะมีโฮโลแกรมขึ้นมาแล้วใช้นิ้วเลื่อนๆ จิ้มๆแค่นี้นะครับง่ายๆ ส่วนอีกปุ่มเป็นปุ่มสีแดงนะครับมีไว้สำหรับแสดงรายชือเพื่อน กลุ่มหรือปาร์ตี้ กิวด์หรือสมาคมนะครับ มีใครไม่เข้าใจอะไรไหมครับ”เซบาสเตียนอธิบายข้อมูลของกำไลอย่างคล่องแคล่วไม่มีสะดุด

ตื้ด เสียงจากผู้เล่นกดปุ่มถามคำถาม

“ต้องการถามข้อมูลอะไรครับ”เซบาสเตียนหันไปถามผู้เล่น

“เกมส์นี้เลือกอาชีพอย่างไรและทักษะมีอะไรบ้าง “ผู้เล่นนิรนามถาม

“เกมส์นี้มีการเปลี่ยนอาชีพอยู่หนึ่งวิธี ผู้เล่นทุกคนต้องหาทางเก็บอาชีพเองโดยดร็อบม้วนคัมภีร์เปลี่ยนอาชีพ หากคุณทำภารกิจสำเร็จก็จะได้อาชีพซึ่งเกมส์นี้จำกัดไว้แค่ 1 อาชีพหลัก 2 อาชีพเสริม เท่านั้น ซึ่งเควสนี้จะตกอยู่ที่มอนสเตอร์ระดับบอสหรือมินิบอส และมอนส์เตอร์ธรรมดาทั่วๆไป หรือเปิดกล่องสมบัติ ม้วนเควสนี้เป็นของแรร์ มีอยู่ 5 ระดับนะครับ ยิ่งระดับสูงคลาสที่จะเปลี่ยนได้ก็สูงไปด้วย และทักษะจะเลื่อนระดับได้โดยใช้ไอเทมที่ตรงกับเงื่อนไขเช่นใช้ดาบก็จะได้ทักษะชำนาญดาบ ”

“คำถามที่สองเกมส์นี้สามารถซื้อขายเป็นเงินจริงกันได้ไหมครับ” ผู้เล่นที่กดได้ถาม

“สำหรับเกมส์นี้ถ้าจะนำเงินออกไปเป็นเงินจริงต้องไปเปิดบัญชีที่ธนาคารทั้งในโลกจริงและในเกมส์นะครับส่วนอัตราค่าเงินนั้นอยู่ที่ตลาดความต้องการในเกมส์ผู้เล่น วันนี้อาจจะแพง พรุ่งนี้ก็อาจจะราคาตกก็ได้เพราะฉะนั้นต้องตรวจสอบแล้ววิเคราะห์ให้อย่างละเอียดเลยนะครับผู้เล่นทุกท่าน ”

“เกมส์นี้มีสัตว์เลี้ยงได้กี่ตัว และสัตว์เลี้ยงที่จะจับนั้นเป็นบอสได้ไหม แล้วจะออกเกมส์ต้องทำอย่างไง”ผู้เล่นคนนั้นยิงคำถาม

“ครับเกมส์นี้สามารถมีสัตว์เลี้ยงไว้ในครอบครองได้ถึง 7 ตัวแต่ตอนแรกจะมีได้แค่หนึ่งถึงสองตัวเท่านั้น ต้องเก็บทักษะเลี้ยงดูสัตว์ให้เต็มถึงจะเลี้ยงได้ครบเจ็ดตัว และต้องมีบ้านแล้วด้วยเท่านั้นนะครับ จับบอสมาเป็นสัตว์เลี้ยงไม่ได้ครับ แต่ถ้าเป็นมินิบอสมีโอกาศได้ครับแต่จะจับยังไงนั่นผู้เล่นต้องหาวิธีกันเอาเองนะครับ ส่วนการออกเกมส์ ให้ไปที่โรงแรมนะครับเช็คอินเหมือนเกมส์ที่แล้วครับ" เมื่อผู้เล่นได้ยินว่ามีถึง 7 ตัว ก็ฮือฮากันใหญ่ต่างพากันรวบรวมคำถามกันจนครบ ครึ่งชั่วโมง

"และตอนนี้หมดเวลาของการถามคำถามแล้วนะครับ กระผมเซบาสเตียนต้องขอลาทุกท่านหากมีคำถามอะไรอีกให้ไปดูในเวบบอร์ดที่เวปไซต์ของเกมส์หรือเข้าไม่เป็นก็เข้ามานั่งฟังอีกรอบนะครับ กระผมขอตัวลา” ว่าแล้วเซบาสเตียนก็หายวับไปจากบนเวที พวกผู้เล่นก็แยกย้ายกันไปเกบเลเวล บางคนอยากรู้อีกก็ไปนั่งรอเพื่อมาฟังอีกรอบเพื่อเก็บข้อมูลไว้ให้ได้มากที่สุด ส่วนวากับเวียก็ออกไปในตัวเมืองเพื่อรับของเริ่มต้นจาก NPC วาเดินมาถึงกลางเมืองและสังเกตุไปรอบๆ เดินไปหา NPC เริ่มต้นและรับอาวุธเริ่มต้นจากNPC ซึ่งอาวุธมีมากมายหลายแบบมากกว่า 30 ชนิด หยิบไปได้คนละสามชนิด วาดูๆแล้วเขาจึงเลือกมีดสั้น กับดักและยาพิษ

“พี่วาดูดิมีไอนี่ด้วย”เวียพูดพร้อมกับหยิบหนังสติ๊กขึ้นมาให้ดู

“เอ็งจะเอาอันนั้นจริงเรอะ” วาถาม

“ก็ใช่ไงพี่ เห็นมันแปลกแหวกแนวดีอะ แถมเป็นแบบไทยๆด้วย ฮ่าๆ” เวียหัวเราะพร้อมกับหยิบลูกระเบิดหลากสีเท่าลูกแก้วมาเป็นกำๆ

“ออกชิ้นแรกของเกมส์เลยนะเนี่ย หนังสติ๊กเหนี่ย ” NPC สาวบอกกับเวียพร้อมหยิบอะไรบางอย่างมาให้กับเวีย

“อะไรเนี่ยพี่สาว” เวียถาม

“ม้วนคาถาเปลี่ยนอาชีพจ้ะ ! “

“ห ห ให้ ผมจริงอะ ให้แล้วผมไม่คืนนะ” เวียตอบเสียงสั่น

“ฮ่าๆๆ พี่ให้แล้วจะริบคืนทำไมล่ะ พี่เห็นน้องหยิบของเริ่มต้นแปลกดีพี่ก็เลย อดใจดีไม่ได้น่ะสิ ”npc ยิ้ม

“ขอบคุนมากๆเลยครับ ทั้งสวย แล้วก็ใจดีอีกตะหาก “เวียร์ชม npc สาวสะยกใหญ่

“จ้า ม้วนคำภีร์นี้เวล สิบห้าถึงจะเปิดอ่านได้นะ แล้วเจอกันจ้ะ” แล้วNPC ก็ให้ของเริ่มต้นกับทั้งสองคนคือกระเป๋าใส่ของ หนึ่งร้อยช่อง ยา และ มานา คนละ ห้าขวด เงิน ห้าร้อยเมเบิล แล้ว NPC ก็หายไป

"หมาน้อยปีศาจได้รับม้วนคัมภีร์เปลี่ยนอาชีพระดับ หนึ่ง"

“โหว ดูดิพี่เริ่มเกมส์มาก็ได้สกรอลเปลี่ยนอาชีพแล้วเจ๋งไหมล๊า ”เวียพูดอวดพี่ชาย พร้อมกับยกคัมภีร์ให้วาดู

“เออออ เก็บไว้ให้ดีของแรร์ไม่ใช่หรอนั่น เดี๋ยวก็โดนแย่งไปหรอก” พูดไม่ทันขาดคำก็มีชายสองคนเดินตรงมาที่เวียร์ ดูท่าจะเลเวลสิบกันแล้วทั้งสองคน

"ไงครีบน้องๆ ได้ข่าวว่ามีคัมภีร์เปลี่ยนอาชีพหรือ”ชายคนแรกหน้าตาน่ากลัวผมทรงสกรีนเฮดถาม

“มี แล้วจะทำไม” เวียพูดพร้อมยัดใส่กระเป๋า

“ก็นะ พวกพี่จะขอได้ไหมล่ะ ”ชายคนที่สองหน้าตาออกเจ้าเลห์ๆ ถาม

"เหอะ โขมยแบบสุภาพหรอ ทุเรศว้ะ” เวียพูดแล้ววิ่งไปอยู่ข้างหลังของวา

“หนอย พวกข้าอะเวลสิบแล้ว พวกเอ็งอะแค่เวลหนึ่งส่งคัมภีร์ มาซะดีๆ ไม่งั้นได้ไปรอเกิดอีก สอง ชม แน่ๆ” ชายหัวสกรีนเฮดขู่พร้อมกับเรียกขวานยักษ์ออกมาถือ เตรียมฆ่าทั้งสองคน วากระซิบบอกให้น้องชายเตรียมตัว ใส่อาวุธให้เรียบร้อย ชายคนที่สองรีบห้ามเพื่อน "แค่พวกนี้ข้าจัดการเองได้ เห้ยตกลงจะให้หรือไม่ให้วะ" เขาตะคอกใส่

"ก็บอกว่าไม่ให้ไงว้อยยย" เวียร์ตะโกนบอก
“หึ ถ้าไม่ให้งั้นก็ไปรอเกิดเถอะนะน้องชาย” ชายคนที่สองพูดพร้อมกับใส่ดาบโล่ไว้ในมือ แล้วก็วิ่งตรงมาหาวา ง๊างดาบเล็งไปที่หัวของวา
วารู้กฎของโหมด pk ดีคนที่โดนโจมตีก่อน จะไม่ติดรายชื่อฆาตกรหัวแดง วาเลือดลดไปครึ่งนึง เวียก็ไม่อยู่เฉย หยิบระเบิดลูกแก้วสีแดง ใส่หนังกระติ๊กแล้วยิงไป ที่ชายที่สวมโล่

ตู้ม ตู้ม !

ยิงไปสามลูกคนที่สวมโล่ยังบาดเจ็บนิดหน่อยแต่ก็ยังไม่ตายคราวนี้เจ้าคนที่ใส่โล่ก็วิ่งตรงมาเวียร์ ง๊างมือเล็งที่ไปที่หัวอีกเช่นเดิม วารีบใช้พิษที่อยู่ขวดเอามาราดที่ปลายมีด แล้วปาใส่กลางหลังของชายที่สวมโล่

ปักก!

“อ๊ากก! บ้าจริงติดพิษหรือเนี่ย “ ชายที่สวมโล่ร้องโอดครวญที่เดินไม่ได้เหมือนขาของเขาไม่มีแรงเพราะ วาปามีดสั้นอาบยาพิษของชายคนดังกล่าว เมื่อเวียเห็นว่าได้โอกาศ ก็หยิบ กระสุนบรรจุแล้วยิงมั่วๆไปแบบไม่ยั้งมือ จนชายคนดังกล่าวไหม้เกรียม น่าจะเหลือ HP ไม่มาก วาก็ซ้อนเข้าทันที เขาใช้มีดที่เหลืออยู่อีกข้างฟันและแทงไปตามลำตัวด้วยความคล่องแคล่ว ถึงแม้มีดจะมีดาเมจไม่มากนักแต่เรื่องความไวนั้นสูงสุดในบรรดาอาวุธทุกชนิด ดาเมจจึงพอๆกับดาบคู่ หรือ ดาบสองมือ ชายคนดังกล่าวค่อยๆเป็นแสงสีแดงแล้วหายวู๊บไป เมื่อชายคนที่ถือค้อนยักษ์เห็นพวกแพ้ก็รีบหนีแล้วชูนิ้วกลางก่อนที่จะวิ่งหนีออกไป

“เห้อ นึกว่าจะไม่รอดแล้วพี่ เหนื่อยเป็นบ้า”เวียพูดพร้อมกับปาดเหงื่อแล้วนั่งแผ่ลงกับพื้น

วาไม่ตอบอะไรแล้ววิ่งไปดูไอเทมที่ตกจากชายคนดังกล่าว

“โล่ทองแดง เงินหนึ่งสามพันมาร์เบิล กับยา HP ยี่สิบขวด ”วาเก็บของที่ดร็อบบนพื้นและมีดสั้นของตัวเองที่ตกอยู่บนพื้น ผู้เล่นคนอื่นมุงดูเขาอยู่มากแต่ก็ไม่มีใครคิดช่วย แล้วก็แยกย้ายกันไป แล้วเสียงระบบก็ดังขึ้น

“ไร้เงาได้รับสกิลปามีด ระดับสอง ”

“ไร้เงาได้รับทักษะชำนาญมีดสั้น ระดับสาม”

“ไร้เงาได้รับทักษะปรุงพิษ ระดับหนึ่ง”

“ไร้เงาได้รับทักษะหลบหลีกระดับ สอง”

“ไร้เงาได้รับทักษะความรวดเร็วระดับ สาม”

“ไร้เงาเลเวลอัพเป็นเลเวลสองกรุณาเลือกโบนัสเพื่อเพิ่มทักษะได้ 2 แต้ม “ วาลงแต้มโบนัสไปที่ หลบหลีก และความรวดเร็ว

ส่วนเวียร์ก็มีทักษะขึ้นมาคือทักษะสมาธิแน่วแน่ (เพิ่มความแม่นยำ )
ทักษะจุดตาย(มีโอกาศยี่สิบเปอร์ ที่ยิงแล้วจะติดคริติคอลและเพิ่มพลังโจมตีสิบเปอเซนต์ในเวลห้าวินาที) เวล2
ทักษะใช้หนังสติ๊ก เลเวล 5 เลเวลอัพเป็นเลเวล 2 เวียเลือกแต้มลงไปที่ทักษะสมาธิ และ จุดตาย อย่างละ หนึ่ง และที่แปลกขึ้นมาอย่างหนึ่งคือเวียร์ได้รับสกิลจากทักษะใช้อาวุธ

“ชื่อทักษะ ถอยหลังตั้งหลัก คูลดาว ห้าวิ สกิลอะไรเนี่ยลองใช้ดูแล้วกัน” เวียร์พูดพร้อมพูดในใจ ถอยหลังตั้งหลัก

ฟรึ่บบ

เวียร์กระโดดถอยหลังไปประมาณ สิบ เมตร ซึ่งถือว่าไกลเลยทีเดียว

แล้วทั้งสองก็เดินออกไปจากเมืองเพื่อไปเก็บเลเวลกัน โดยที่ชายเข้ามาหาเรื่องแอบดูอยู่ห่างๆ

"ไอพวกบ้า ฝากไว้ก่อนเถอะ วันหลังฉันจะมาคิดบัญชี !"

grammazaza
19th May 2013, 21:23
ผมว่ามันน่าสนใจดีนะครับแต่มันยังคาใจว่าเครื่องจำลองฝันมันเป็นยังไงครับ

HamAnti
19th May 2013, 21:32
ตอนที่ 3 มอนส์เตอร์กลุ่มแรก

หลังจากผ่านการรับน้องแปลกๆของเกมส์นี้แล้ว ทั้งสองก็ไปหาที่เก็บทักษะและหาเงินกันบริเวณนอกเมืองพวกเขาเลือกไปเก็บเลเวลที่ คนน้อยๆ จะได้สะดวกในการฟาร์มของและทักษะ ในเกมส์นี้มอนส์เตอร์ใช้ระบบคำนวนอัจริยะ ซึ่งมันจะฉลาดๆพอกับคน บางตัวสามารถพูดตอบโต้ได้เหมือนคนจริงๆอีกด้วย

"จิ้งจอกเรืองแสงเลเวลห้า" รูปร่างเท่าหมาพันธ์ โกลเด้นรีพเวอร์แต่ตัวเล็กกว่า ลำตัวมีสีแดง ปากแหลม หางที่เรืองแสงเด่นจนเห็นได้ชัด พลังโจมตีไม่มากแต่อยู่กันเป็นกลุ่มและโจมตีแบบหมาหมู่ ผู้เล่นใหม่ๆเลยไม่ค่อยได้มาเก็บเลเวลแถวนี้กัน

“เห้ยพี่ จะเก็บเวลกะไอตัวนี้จริงอะ มันเยอะมากเลยนะ ถ้าเกิดมันรุมได้ไปรอเกิดอีกสอง ชม. แน่ๆ” เวียร์บ่นยาวๆ

“เออหน่า ไม่ลองไม่รู้ ถึงมันจะอยู่เป็นกลุ่มแต่มันก็มีจุดอ่อนนะเฟ้ย” ว่าแล้ววาก็หยิบอุปกรณ์ทำกับดักแปลกๆออกมา

“ทำไรพี่วา เอาพรั่วมาพรวนดินรึไง” เวียร์ถามแล้วก็ไปนั่งรอดู

“เดี๋ยวคอยดูอยู่เฉยๆนั่นแหละ เดะจะใช้แล้วเดี๋ยวเรียก” วาตั้งหน้าตั้งตาขุดหลุมต่อไป


ผ่านไปครึ่ง ชม วาขุดหลุมได้ลึกถึง 6-7 เมตร ทักษะใช้กับดักขึ้นมาเลเวล 5 ได้รับสกิล ติดตัวคือสกิลนักประดิษฐ์สามามารถทำกับดักเองได้มีโอกาศสำเร็จ 70 PERCENT เขานำหนามเข็มพิษที่ซื้อมาจากร้านค้าไปโรยไว้บนพื้นและไปเก็บรวบรวมใบไม้ มาปิดปากหลุมและใช้ดินโรยๆ เพื่อให้พื้นที่เป็นเนื้อเดียวกัน

“ตื่นโว้ยย ไอเวียร์เตรียมตัวทำงานได้แล้ว” วาปลุกน้องชายที่กำลังนอนหลับฝันหวานอยู่

“ให้ทำไรอะ”เวียร์ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจสองสามที

“แผนของพี่คือ ให้เอ็งไปล่อจิ้งจอกมา ให้ได้เยอะที่สุด โดยใช้สกิลถอยหลังตั้งหลัก ในการหนีรวบรวมให้เป็นกลุ่มใหญ่ๆ แล้วให้มันมาที่กับดักของพี่ แค่นี้ง่ายๆ จิ๋บๆ”

“ห๊า ให้ผมเป็นตัวล่อเนี่ยนะ โหดร้ายชะมัด ”

”เอออหน่าแผนนี้ได้ผลชัวร์ ร้อยเปอร์เซนต์”

“แน่นะ”เวียร์ถามพร้อมกับหยิบหนังสะติ๊กและระเบิดลูกแก้วสีเหลืองที่ NPC หยิบมาให้ แล้วก็ท่องนโมๆอยู่ในใจแล้วเขาก็เดินไปหาจุดไว้ใช้โจมตีและยิงระเบิดลูกสีเหลืองที่มีฤทธิ์ทำให้มอนเตอร์ติดสถานะเชื่องช้า 20 เปอร์เซนต์ เวียร์เริ่มเล็งจากกลุ่มที่อยู่หลังสุดแล้วก็ยิงไล่ๆมาจนมันวิ่งรวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆประมาณ ห้าหกสิบตัว

ผ่านไป ห้านาที เวียร์วิ่งกลับมาที่เดิมพร้อมกับฝูงมอนส์เตอร์ขนาดใหญ่

“พี่วา ที่เหลือผมฝากต่อด้วยนะ”เวียตะโกนบอกพร้อมกับวิ่งล่อให้มันมาถึงที่หลุม แล้วเขาก็ใช้สกิลกระโดดถอยหลัง แล้วหมาจิ้งจอกเรืองแสงก็วิ่งกรูเข้าตรงเข้ามาที่กับดัก

“มาเลย มาเลย นั่นแหละวิ่งตรงมา ” วาพึมพัมเหมือนลุ้นมวยอยู่ข้างขอบสนาม จิ้งจอกเรืองแสงก็วิ่งตรงเข้ามาพร้อมกันๆห้าสิบกว่าตัว และพวกมันเมื่อมาถึงก็พร้อมใจกันตกลงไปในหลุม แต่บางตัวที่ฉลาดหน่อยก็รู้ทัน ก็แตกฝูงแล้ววิ่งออกไปที่ตั้งเดิมของมัน จิ้งจอกเรืองแสงตกลงไปประมาณสี่สิบกว่าตัว เมื่อพวกมันตกลงไปกับดักเข็มพิษก็ทำงาน ทำให้ติดสถานะติดพิษส่งผลให้ เลือดลด 10 เปอร์เซนต์ 20 วินาที และ ได้รับดาเมจเพิ่มขึ้น 40 เปอร์เซนต์ พวกมันได้แต่หอนอย่างโหยหวนเพราะความเจ็บปวด

“สงสารมันเหมือนกันนะพี่”เวียร์จ้องมันแล้วก็บอกกับมันเบาๆว่า “ไม่เจ็บหรอกนะแป๊บเดียวเอง”พูดเสร็จเวียก็หยิบกระสุนลูกแก้วสีแดงมีผลเป็นระเบิด กระหน่ำยิงอัดเข้าไปในหลุม

ตูม ตูม !

'นี่มันถึกเกินหรือเราอ่อนวะเนี่ย ขนาดโดนพิษแล้วยังต้องยิงถึง 10 ลูกแหนะกว่าจะตาย'เวียร์นึกในใจ

วาเดินไปดูว่ามันตายสนิทแล้วรึยังแล้วเขาก็หย่อนเถาวัลย์ที่ห้อยลงมาจากบนต้นไม้หยิบไอเทมอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้โดนพิษของตัวเองเขาเก็บของเข้าใส่กระเป๋า

เลเวลของทั้งสองคนเพิ่มขึ้นมาเป็นเลเวล หก มีแต้มทักษะอยู่ 8 แต้ม และทักษะก็เด้งขึ้นมาเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร

“พี่วามืดแล้วไปหาไรกินกันเถอะ ฮ่าๆ หิวแย่เลยเนี่ย ”เวียบ่นอีกคนครั้งแล้วก็ใช้สกิลวาร์ปกลับเมือง (สกิลติดตัวของทุกใช้ได้วันละครั้ง)

ทั้งสองถูกวาร์ปมาที่ลานน้ำพุกลางเมืองที่เปนจุดเซพจุดเดียวในทวีปเริ่มต้น

ทั้งสองก็เดินเข้าไปในโรงแรมและเช็คอินไว้ แล้วก็ไปที่ห้องอาหาร พวกเขาตรงไปที่ห้องอาหารแบบบุฟเฟต์ ซึ่งเกมส์เสมือนจริงนั้นขึ้นชื่อเรื่องรสชาติอาหารในเกมส์ ที่มีรสชาติอาหารดีมากและได้รับรสชาติแปลกใหม่จากเนื้อต่างๆที่เราไม่เคยกินเช่น เนื้อมังกร เนื้อก็อบลิน เนื้อยักษ์ เนื้อ... ฯลฯ กลิ่นหอมของอาหารทำให้ทั้งสองน้ำลายไหล

“อาหารเยอะชิบเป๋ง จ่ายเงินยังไงครับพี่สาว” วาเดินเข้าไปถาม NPC

“ก็ ครึ่งชม ห้าพันมาร์เบิลค้ะ” NPC พูดเบาๆ แต่ได้ยินชัดแจ๋ว

“ห๊า ห้าพันเลย ! เดี๋ยวพวกผมขอนับเงินก่อนนะฮะ”วา หันไปปรึกษาเวียร์ที่น้ำลายหยดไหลย้อย ยืนจ้องอาหารจนเคลิ้ม ทั้งสองมีเงินรวมกันทั้งหมด แค่หกพันมาร์เบิล

“เอาวะ เงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ตายก็หาใหม่ได้”วาตัดสินใจควักเงินจ่าย ตอนนี้ทั้งสองคนมีกันอยู่คนละห้าร้อยมาร์เบิล แล้วก็เดินเข้าไปในห้องอาหารแบบบุฟเฟต์ แบบครึ่งชม ทั้งห้องจะมีโต๊ะให้และอาหารก็จะเลื่อนมาเรื่อยๆวนไปแล้วเติมเมื่อครบหนึ่งรอบจะมีทั้งโต๊ะธรรมดาและวีอีพี ต่างกันตรงที่ VIP ไม่ต้องแย่งอาหารจะมีการเติมให้อย่างรวดเร็ว ผิดกับโต๊ะธรรมดา ใครนั่งโต๊ะแรกๆก็จะมีโอกาศหยิบของกินที่อร่อยก่อน ซึ่งที่นี่เป็นเมืองเริ่มต้นคนไม่ค่อยเยอะนักพวกวาจึงได้นั่งหัวแถว และทั้งสองก็กินอย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่คุยกันแม้แต่คำเดียว

“อ่าาาาา อิ่มแปร้เลยว่ะ ” วาพูดและก็ลงไปกลิ้งนอนกะพื้น

“ใช้พี่ โดยเฉพาะของจิ้งจอกสีรุ้งที่เราตีกันเมื่อบ่ายนะรสชาติมันดีๆสุดๆ ” เวียร์พูดไปพร้อมกับยัดอาหารใส่ปากไม่หยุด

“ยังไม่อิ่มอีกรึไง อีกห้านาทีก็จะหมดเวลาแล้วไปกันเถอะ”วาเร่งน้องชาย เมื่อเวียร์ได้ยินว่าเหลือห้านาทีเขาก้รีบยัดแบบที่ปากเขาจะรับไว้ โต้ะข้างๆเห็นก็ อดขำไม่ได้ ไม่รู้ว่าอดอยากมาจากไหน แล้วทั้งสองก็ขึ้นไปบนห้องที่เช็คอินไว้ ภายในห้องเป็นห้องขนาดเล็กมีสองเตียง เมื่อมาถึงห้องทั้งสองก็เปิดใช้งานช่องเก็บของดูไอเทมที่เขาดร็อบมา

“มีดสั้นหัวทื่อ ระดับสองพลังโจมตี 33 หน่วย” ห้าชิ้น ระดับทั่วไป

“หางของจิ้งจอกเรืองแสง” 3 ชิ้น

“อาวุธเก่ารูปร่างแปลกๆพลังโจมตีหนึ่งหน่วย(ต้องปลดผนึก)” สองชิ้น

“แผนที่เมืองเริ่มต้น” สามชิ้น เมื่อเปิดอ่านแผนที่ก็เด้งเข้ากำไรทันที แผนที่นั้นความยากในการดร็อบอยู่ที่ชนิด ถ้าเป็นแบบหายากจะบอกคุณสมบัติของมอนส์เตอร์ และ ตำแหน่ง NPCอีกด้วย

“ธนูเรืองแสง พลังโจมตี 90 หน่วย ออพชั่นพิเศษเพิ่มค่าแม่นยำ + 3”

ส่วนที่เหลือก็เป็น ยา มานา ใบกลับเมือง และก็อุปกรณ์และวัตถุดิบต่างๆ

“วันนี้เหนื่อยจริงๆ ขอหลับก่อนแล้วกันนะ ฝันดีไอน้อง” วาพูดเบาๆแล้วก็นอนหลับไป ขณะที่เวียร์ก็นั่งสำรวจตรวจสอบของไปพลางๆ

“เห้อ ดร็อบได้น้อยจริงๆ ฆ่าไปตั้งเยอะ แถมวันนี้ใช้เงินไปเยอะด้วยสิ สงสัยต้องหาเงินด้วยวิธีใหม่ๆแล้วล่ะ”

เวียร์พูดในใจแล้วก็นอนล้มตัวลงบนเตียงแล้ว แม้จะเป็นตอนกลางคืนแต่ก็ยังมีเสียงผู้เล่นดังจ๊อกแจ๊กให้ได้ยินอยู่เบาๆเวียร์หันไปมองดวงจันทร์ที่นอกหน้าต่างๆ แล้วพูดเบาๆก่อนที่จะหลับลงไป

”เราจะมีเวลาสนุกอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กันนะ”

_______________________________________________________________________________

สาระน่ารู้ในโลก Heroica อ่านว่า ฮีโร่อิคาห์

- ผู้เล่นสามาถหาวิธีกำจัดมอนส์เตอร์ได้อย่างอิสระ หากใครจะลองเอาไม้ไปตีหัวไปตีหัวมันก็ได้นะ
- เกมส์นี้มีไอเทมอยู่ 7 ระดับ คือ

NORMAL

GENARAL

RARE

EPIC

Unique

LEGEND

อีกอันยังไม่มีข้อมูลในขณะนี้



=============================================================================


ตอนที่ 4 ทะเลทรายปริศนา

“ห๊าว หลับสบายจริงๆ” วาตื่นขึ้นมาพร้อมบิดขี้เกียจท่าประจำ เห็นน้องชายตื่นมาก่อนหน้าแล้ว เขาลุกขึ้นมาเปิดหน้าต่างสูดอากาศยามเช้า แล้วก็สำรวจข้อมูลที่กำไลของตัวเอง

“เอ้า แต้มทักษะพี่ยังไม่ได้อัพเลยนี่หว่า อัพอะไรดีนะ” วาพูดขณะที่กำลังเลือกลงแต้มทักษะ

“เห้ยเดี๋ยวพี่ เก็บเอาไว้ตอนเวลสูงๆดี กว่าเผื่อมีทักษะที่เก็บยากๆ”วานิ่งไปซักพักแล้วตะโกนออกมา

“เออว่ะ ! ทำไมข้าคิดไม่ถึงวะ ”วาพูดพร้อมกับตบหัวตัวเองไปหนึ่งที

“แล้วพี่จะ เอาไงกับของที่ดร็อปมาเมื่อวานอะ โยนร้านเลยดีไหม ”

“วันนี้ลองเอาไปตั้งร้านขายแล้วกัน แล้ววันนี้พี่จะต้องไปหาเงินซื้อกับดักกับยามาเพิ่มอีก”


เวียร์พยักหน้าแล้วทั้งสองก็เดินลงออกมาจากโรงแรม ตรงไปที่อาคารผู้เล่นใหม่ หาทำเลเตรียมตั้งร้านขายของ แถวนี้มีผู้เล่นขายกันอยู่เยอะพอ สมควร พวกเขาหยิบมีดมาวางไว้สีเล่ม กับแผนที่เริ่มต้น หนึ่งใบ และตั้งหน้าตั้งตารอลูกค้า


ครึ่ง ชม ผ่านไป ลูกค้าคนแรกก็ เข้ามาดูสินค้า

“เอ่อ แผนที่เริ่มต้นใบละเท่าไหร่ครับ” ลูกค้าคนแรกถาม เวียร์รีบหันไปปรึกษาพี่ชายที่กำลังทำอะไรซักอย่างอยู่

“พี่วาลูกค้ามาแล้ว ขายแผนที่เท่าไหร่ดีอะ”

วาคิดซักพักแล้วตอบขึ้น “อืมม ห้าพันพอมั้ง แผนที่มันดร็อบไม่ยากเท่าไหร่หนิ”

เวียร์หันไปตอบกับลูกค้า “ห้าพันมาร์เบิล ครับ”

ลูกค้าคนดังกล่าวเกาหัว แล้วบอกว่า “แหะๆ ผมมีสี่พันเองลดให้ได้ไหมครับ”เวียร์รู้ว่าเขาจะซื้อเขารีบรีบขายให้ทันทีเพราะลูกค้าหายากมาก แล้วเขาก็หยิบมีดให้ลูกค้าดู

“พี่ชายสนใจเอามีดเปล่า ถูกๆ เล่มละ ห้าร้อยนะพี่”

“ไม่ละครับ ดาเมจมันน้อยไม่มีใครใช้กันหรอก มีดน่ะ” แล้วเขาก็รีบเดินออกจากแผงไป

วาได้ยินพวกผู้เล่นดูถูกอาวุธที่เขาใช้ทำให้วาส่ายหน้าไม่พอใจ



“ดาเมจน้อยงั้นหรอ เดี๋ยวตูจะเคลียร์เกมส์ด้วยมีดสั้นให้ดู ไอพวกพาลาดินนี่มีดีซักคนไหมฟระ ” (ชายคนดังกล่าวสวมเกราะ ดาบและโล่ ซึ่งคล้ายกับพวกอาชีพพาลาดินในเกมส์ที่เขาเคยเล่น และพวกที่จะมาแย่งไอเทมไปตอนเริ่มเกมส์ใหม่ๆ )

“ทำไมหรอพี่แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับพวกพาลาดินอะ”เวียร์ทำหน้างงมันเกี่ยวอะไรกับพาลาดิน


“’อ๋อความแค้นส่วนตัวน่ะ เกมส์ที่แล้วที่พี่เล่นนะ จะมีไอพวกพาลาดินเนี่ยแหละพวกมันนิสัยไม่ค่อยดี ชอบคุมพื้นที่เก็บเลเวลเก็บค่าบริการใครไม่จ่ายเข้าไปไม่ได้แล้วก็คุมที่สถานที่ ที่บอสเกิด พวกมันจะคัดคนเขาสมาพันธ์ที่คัดแต่พวกพาลาดิน ใครจะเอาเอาพวกนี้เข้าปาร์ตี้ต้องจ้างเท่านั้น แล้วเวลามันชนะสงครามชิงเมือง( GVG )มันก็จะขึ้นภาษีร้านยา ร้านซ่อมอาวุธ ไว้สูงมากทำให้ของแพง แถมชอบทำตัวกร่างทะเลาะกับเขาไปทั่ว วีรกรรมของพวกมันมีอีกเยอะพี่จำไม่ค่อยได้ละเห็นพวกถือโล่สวมเกราะทีไร นึกถึงไอพวกนี้ทุกที” วาพูดไปพร้อมกับหักนิ้วตัวเองดัง กร็อบๆ


“โหวพี่แบบนี้มันเห็นแก่ ตัวชัดๆ ก็คล้ายๆพวกมาเฟียเก็บค่าคุ้มครองอะดิ แล้วตอนพี่ไปตีบอสอะ แล้วใครแท้งอะพี่ ”


“ก็คล้ายๆนะ แต่มาเฟียในโลกจริงมันโหดกว่าว่ะ ชีวิตจริงมีชีวิตเดียวนะมันรอเกิดใหม่ไม่ได้ ส่วนเวลาไปล่าบอสเพื่อนพี่แท้งให้ มันเล่นอาชีพเทมพลา เป็นอาชีพคลาสเดียวกับพาลาน่ะแหละแต่คนละสาย พาลาดินใช้ดาบส่วนเทมพลาใช้หอกยาว” วาพูดพร้อมกับกอดอก พลางนึกถึงเพื่อนในเกมส์ที่เค้าเล่นก่อนที่เกมส์จะปิดตัวลง


เวียร์เอียงคอทำหน้างง“เอ้าพี่ เทมพลากับพาลาดินมันก็เหมือนๆกันหนิ่ แค่เปลี่ยนอาวุธที่ใช้เอง”


“อื้ม ใช่ เหมือนๆกัน แต่เพื่อนพี่มันไม่เลวหนิ ฮ่าๆๆ”วาเงยหน้าขึ้นพร้อมกับหัวเราะ พร้อมกับพูดต่อ


“ยังไงซะคนเล่นอาชีพนั้นก็ไม่ได้เลวกันทุกคนหรอก แต่เป็นเพราะพวกเลวๆที่ชอบแสวงหาผลประโยชน์บนความทุกข์ของคนอื่น ทำให้ชื่อเสียงของอาชีพนั้นดูแย่ลง ในโลกนี้มันต้องมีคนดีคนเลว ปนๆกันไป นี่แหละวัฐจักรของโลกใบนี้ ”วาเอ่ยขึ้นลอยๆ พร้อมกับลุกไปเก็บของที่เหลือใส่ช่องเก็บของ


“เอ่าพี่วา เก็บทำไมอะ ยังขายไม่หมดเลย”เวียถามด้วยสีหน้างุนงง


“ก็ขายของมันน่าเบื่อหนิ ไปล่ามอนส์เตอร์กันดีกว่า”วาพูดพร้อมกับเปิดแผนที่ขึ้นมาดูแล้ว แล้วทั้งสองก็ช่วยกันเก็บร้านก่อนจะไปเตรียมตัวออกเดินทาง


“ฮ่าๆ วันนี้เฮงสุดๆได้แผนที่ราคาถูกมาด้วยแฮะ เอาไปขายต่อได้กำไรตั้งเยอะ พวกมือใหม่นี่หลอกง่ายจริงๆ โง่ชิบ ฮ่าๆ” เสียงจากชายนิรนามที่ซื้อแผนที่จากร้านของวา แล้วกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข



ทั้งสองเดินไปซื้อยาและอุปกรณ์ที่ร้านค้าและเดินทางออกไปทันที วาเลือกไปทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองเริ่มต้นซึ่งเป็นทะเลทราย การโผล่มาของทะเลทรายนั้นยังเป็นปริศนาว่ามันมาโผล่ในที่แบบนี้ได้อย่างไร และโผล่มาขึ้นมาเพื่อจุดประสงค์อะไร แพทช์ที่แล้วก่อนหน้าที่พวกวาจะเข้ามาเล่น พื้นที่ตรงนั้นยังเป็นที่ราบลุ่มอยู่



เมื่อวาเดินมาถึงทะเลทรายเขามองไปไกลออกไปข้างหน้า ที่มีแต่กองทรายขนาดเท่าบ้านหนึ่งชั้น ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ โผล่มาให้เห็นซักชนิดมีแต่ซากกระบองเพชรที่ตายแล้ว พื้นที่ที่มีลมพัดแรงอยู่ตลอดเวลา เม็ดทรายสีส้มสดบวกกับแสงอาทิตย์ที่ส่องแสงสว่างเจิดจ้าอยู่บนฟ้า ทำให้มองเห็นข้างหน้าไม่ค่อยชัดนัก



“ข้างหน้าท่าทางจะร้อนแฮะ” วายิ้มที่มุมปาก แล้วเดินลุยไปในทะเลทราย แถวนี้ไม่มีมอนสเตอร์ไม่มีผู้เล่น ซักคน

“โอ้ย ! ร้อนตีนว้อยย ”เวียร์ตะโกนด้วยความเจ็บปวด พร้อมยกเท้าขึ้นมาเป่า ฟู่ดๆ รองเท้าที่สวมอยู่ก็ค่อยๆฉีกขาด

“อ่าว ยังใส่รองเท้ามือใหม่อีก ทรายบนพื้นเนี่ยมีดาเมจทำให้ HP ลด 20 หน่วย แถมติดสถานะเผา เลือดลดทุกๆ 2 วินาทีอีก รีบๆเปลี่ยนแล้วตามมา”วาบอกน้องชายพร้อมกับเดินนำหน้าต่อไป

พวกเขาเดินมาได้ สิบกว่านาทีแล้วยังไม่เห็นมอนส์เตอร์โผล่ออกมาซักตัว

“สงสัยมันกลัวพี่วาเนอะ มอนเตอร์หายเกลี้ยงเลย” เวียร์พูดด้วยน้ำเสียงที่กลั้นหัวเราะ

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงผู้เล่นส่งเสียงร้องครางแผ่ว ได้ยินไม่ค่อยชัดแต่รู้ว่าต้องขอความช่วยเหลือแน่ๆ เมื่อวาได้ยินก็รีบวิ่งไปดูทันที เมื่อมาถึงเขาก็พบร่างผู้หญิงนอนหมดแรงอยู่บนพื้นทะเลทราย

“ขอน้ำ......หน่อ ยยย”หญิงสาวปริศนาหน้าขาวซีดราวกับไร้วิญญานพูดแบบไม่มีแรง วารีบเปิดช่องเก็บของ เอาโพชั่นฟื้นฟูร่างกายเธอทันที ผ่านไปซักพักร่างกายของเธอค่อยๆกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เมื่อมองชัดๆหญิงสาวปริศนา มีหน้าตาสละสวย ดั้งไม่โด่งมาก ผิวขาวเหมือนซาลาเปา นัยน์ตาสีดำ ผมสีแดงสลวยอยู่ในชุดผู้เล่นเริ่มต้น เธอรีบลุกขึ้นนั่ง มาขอบคุณทั้งสองคน

“ขอบคุณนะคะ ถ้าไม่ได้พวกคุณช่วยไว้ ฉันคงได้ไปรอเกิดอีกสาม ชม.แน่ๆ ฉันชื่อกิมย้งค่ะ”สาวปริศนาไหว้กราบพร้อมแนะนำตัวเอง

“เอ่ออ...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมชื่อ ไร้เงา ส่วนนี่น้องผมชื่อหมาน้อยปีศาจครับ แล้วทำไมคุณถึงมานอนรับลมอยู่ตรงนี้ล่ะ”

“จะบ้าหรอคนดีๆที่ไหนจะมานอนตรงนี้กันคะ” กิมย้งค่ะ เปลี่ยนน้ำเสียง พร้อมกับดึงกระโปรงขึ้นมา ปรากฏว่า ขาข้างขวาของเธอถูกตรึงติดกับดักที่มีไว้สำหรับดักมอนส์เตอร์ กลไกการทำงานของมันคือ เมื่อเหยียบเข้าตรงกลางจุด เหล็กแหลมที่กางอยู่บนพื้นทั้งสองด้านจะเข้ามางับขาทำให้ไม่สามารถเดินไปได้ แต่กับดักนี้ดูง่าย ใช้ได้แต่มอนส์เตอร์ระดับต่ำและกลางๆเท่านั้น แต่คนดันไปติดซะได้ วาแอบขำคิกๆในใจ

“แล้วทำไมพี่สาวไม่เอาออกล่ะ”เวียร์ถาม

“ก็พี่เอาออกไม่ได้น่ะสิ”

“’งั้นอยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมเอาออกให้” วาตรวจดูกับดักแล้วถอดกลไกลออกอย่างชำนาญแล้วเขาก็เก็บใส่กระเป๋าเผื่อได้ใช้ประโยนช์ในภายภาคหน้า ที่วาชำนาญกับดักนั้นเพราะตอนเด็กๆวาชอบไปล่าสัตว์กับพ่อเลยเรียนรู้การทำกับดักที่ไว้ใช้ดักสัตว์ชนิดต่างๆ ส่วนกับดักอย่างอื่นเขาศึกษาจากเกมส์ที่เคยเล่น

“อะ เรียบร้อย ทีหลังอย่าไปติดอีกล่ะ ฮ่าๆ”วาลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือให้กับเธอ

แต่ทันใดนั้นเองจู่ๆแผ่นดินก็เกิดไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง ก่อให้เกิดหลุมทรายขนาดยักษ์เคลื่อนไหวคล้ายน้ำวน ใกล้ๆกับทั้งสามคนอยู่ ทั้งสามทรงตัวไม่อยู่ จึงถูกดูดเข้าไปในน้ำวนทะเลทรายขนาดยักษ์ แล้วซักพักแผ่นดินที่ไหวกับทรายที่หมุนเหมือนน้ำวนก็หยุดลงเหมือนกับทุกอย่างเป็นปกติ ก่อให้เกิดกองทรายขนาดยักษ์ที่พวกวาเห็นก่อนเข้ามานั้นเอง


__________________________________________________________________________________________
****
GVG = Guild VS Guild เป็นการต่อสู้ระหว่างกิลด์

grammazaza
21st May 2013, 06:04
แก้แล้วนะคร๊าบบบ :o

เข้าใจแล้วครับละเอียดยิบไม่อยากเชื่อว่าพี่ไทยคิดในอนาคตจะเจริญกว่าต่างชาติเพราะคิดอะไรอย่างนี้ได้

HamAnti
22nd May 2013, 11:00
ตอนที่ 5 ศัตรูที่ร้ายกาจ


ตุบ !!


“อ๊ากก เจ็บๆๆ”วาลุกขึ้นมาปัดทรายตามตัวและหันมองไปรอบๆ ดูเหมือนทั้งสามจะถูกดูดลงมาในภายในหลุมปริศนา

“เพิ่งจะหลุดจากกับดัก นี่ฉันต้องมาติดกับดักอีกแล้วหรอเนี่ย”กิมย้ง ค่ะบ่นพร้อมกับปัดเศษทรายที่ขังอยู่ในเสื้อผ้าออก ทางเดินภายในหลุมนี้มีความสูงประมาณ 10 เมตร กว้าง 10 เมตร กำแพงที่ดูเก่าๆคล้ายกับอารายธรรมอียิปต์โบราณ มีตัวอักษรแปลกประหลาดที่ไม่สามารถอ่านออกตามผนัง

“เฮ้อ... เดินไปสำรวจรอบๆหน่อยก็แล้วกัน”วาถอนหายใจแล้วก็ เปิดหน้าต่างกลุ่มชวน กิมย้งค่ะ เข้ากลุ่ม PARTY กิมย้งค่ะมีระดับอยู่ที่ 5 ซึ่งพอๆกับพวกวาที่มีเลเวล 6 ทั้งสามก็เดินไป คุยไปเรื่อยเปื่อย โดยไม่รู้เลยว่าทางข้างหน้าจะมีอันตรายอะไรรออยู่

“นี่พี่กิมย้ง พี่จะเล่นอาชีพอะไรหรอ”เวียร์เอ่ยถาม

“ไม่รู้สิ เลือกไม่ถูกเลย อาชีพนักเวทย์เบญจธาตุก็ชอบ นักเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ชอบ จอมเวทย์แห่งความมืด โอ๊ยย ชอบหมดเลย”กิมย้งค่ะพูดไปพรางนึกคิด แล้วยิ้มอยู่คนเดียว

“ก็เลือกซะให้หมดเลยสิ ”วาตอบขึ้นมา

“ถ้าเลือกได้เยอะๆก็ดีสิ” กิมย้งค่ะรีบแย้ง

“ ถ้าเล่นได้หลายอาชีพก็คงต้องเป็นพวกได้เควสลับของบริษัทไม่ก็แฮ็กแล้วล่ะนะ ฮ่าๆ”วาหันไปตอบ แล้วเห็นบางอย่างกลิ้งหลุนๆตามหลังพวกเขาอยู่

ครืนๆๆ !!

“วิ่งงงงงง !! ” วาตะโกนบอกอย่างสุดเสียง แล้ววิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ทั้งสองทำหน้างง เลยหันไปดู ลูกบอลกลมๆ ขนาดเท่าโอ่งมังกร แต่ใหญ่กว่า กำลังกลิ้งหลุนๆตามพวกหลังเขามา อย่างรวดเร็ว

“ซวยละ !” วาอุทานแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งตามพี่วาพี่นำหน้าไปก่อนแล้ว

“กรี้ดด อีพวกบ้า วิ่งไม่รอกันเลยนะยะ” แล้วก็ใส่เกียร์วิ่งตามไปติดๆ ทั้งสามวิ่งหนีสุดชีวิต ก่อนจะพบประตูบานหนึ่ง วารีบเปิดแล้วเข้าไปทันที

“ทางนี้เร็วๆ หน่อย”วารีบกวักมือเรียกทั้งสองคนที่เหลือให้รีบเข้ามาข้างใน เมื่อเข้ามากันครบแล้ววารีบปิดประตูแล้ว ถอยออกมา

ตูม !! เสียงของลูกกลมๆแปลกประหลาดกระทบประตูทำให้เกิดเสียงดังก้อง

“อะไรวะอยู่ดีๆ ก็โผล่มา ตกใจหมดเลย เกือบตายแล้วไหมล่ะ” วาผ่อนลมหายใจ แล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอด ขณะที่ เวียร์ลงไปนอน แผ่บนพื้นหายใจฟื้ดๆ ด้วยความเหนื่อย

“อีพวกบ้า วิ่งไม่รอกันเลยนะ”กิมย้ง รีบเข้าไปต่อว่าทั้งสองคน ขณะที่ตัวเองหัวใจเต้น ตึกๆด้วยความตกใจ

“อ้าวว ก็รอดมาได้แล้วหนิ ฮ่าๆ”วาหัวเราะ


“ชิ ถ้าฉันตายจะตามไปกวนทั้งเกมส์เลย”กิมย้งพูดเชิดใส่ แล้วไปเดินสำรวจรอบๆห้อง


ภายในห้องนี้เป็นห้องโถงที่กว้างมาก บนพื้นสลักข้อความที่ไม่สามาถอ่านออกเพดานที่รอบๆผนังมีคบไฟ ให้แสงสว่างอยู่รอบๆ และประตูที่อยู่ตรงกันข้ามเพียงบานเดียว


แกรก! แกรก ! เสียงคล้ายๆ บางอย่างกำลังร้าว

“เดี๋ยวนะ ได้ยินเสียงอะไรไหม” วาถามพร้อมกับเงี่ยหูฟัง

“อะไรหรอพี่วา”เวียร์หันมาถาม


โพล้ะ ! ประตูที่กำลังแตกร้าวเพราะแรงของลูกบอลยักษ์ที่กำลังหมุนเพื่อพังกำแพงเข้ามา

โครมม ! เสียง ลูกบอลได้พังประตูออกพวกวาถอยออกมากันสามสี่ก้าวจ้องลูกบอลขนาดยักษ์ที่ กำลังหมุนอยู่ตรงหน้า ทำให้ทั้งสามกลืนน้ำลาย ตัวเกร็งนิ่ง


เจ้าลูกบอลขนาดยักษ์ หยุดหมุนและขยับเขยี้อนร่างกายดัง ‘ แกร็กๆ’ เกร็ด ของมันตั้งขึ้น เกร็ดที่เหมือนเล็บของมนุษย์ขนาดยักษ์ และมีสีทองเงางามที่ติดอยู่ตามร่างกาย มันเริ่มโผล่ขาทั้งสี่ ออกมาอย่างช้าๆ ‘ตึง’ เสียงดังกระทบที่พื้นทำให้พื้นสั่นสะเทือนเล็กน้อย ขาที่มีนาดยักษ์ ขนาดพอๆกับขาของช้างขนาดโตเต็มไว และหางที่ยาวเหมือนจรเข้ มันโผล่หัวที่คล้ายงูออกมาแล้วคำรามดังสนั่นหวั่นไหว “โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!” แรงคำรามของมันทำให้ ทั้งสามเกือบทรงตัวไม่อยู่



“มอนส์เตอร์ระดับบอส เร้ดแซนด์ พังโกลิน(ตัวนิ่มทะเลทราย) ระดับ 20 ปรากฏตัว ผู้เล่นไม่สามารถใช้วาร์ปกลับเมืองได้ และหากตายจะเสียค่าทักษะ ระดับเลเวลและรอเวลาเกิด 6 ชั่วโมง”


“เหว๊อออ ! บอสสมอนเตอร์เนี่ยนะ”เวียร์ตะโกนดังลั่นเมื่อเสียงระบบแจ้งเตือนขึ้นมา

“เร็วรีบวิ่งเข้าไปในประตูข้างหน้านั่น” วาตะโกนสั่งให้คนเหลือให้ วิ่งไปที่ประตูข้างหน้า ทั้งสามรีบวิ่งไปแล้วผลักประตูเพื่อให้มันเปิดออก


กึกๆๆ “แย่ละสิ มันบอกต้องกำจัดมอนเตอร์ถึงจะเปิดประตูได้” กิมย้งรีบบอก

เจ้าพังโกลิน มันคำรามเสียงดังสนั่นอีกครั้ง “โฮกกกก”

“แหวะ ปากเหม็นเป็นบ้า ได้แปรงฟันมั้งไหมเนี่ยไอบ้าเอ้ย” เวียร์ตะโกนออกมาแล้วหยิบหินเขวี้ยงออกไป เจ้าพังโกลินที่มีนัยน์ตาสีแดงก่ำ มันเล็งไปที่ เวียร์และวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างรวดเร็ว

“เห้ย ! มันวิ่งมาทางนี้แล้ว ทำไมต้องฉันฟระ ! ” เวียร์อุทานลั่นแล้วเรียกอาวุธขึ้นมาอยู่ในมือแล้วใช้สกิลกระโดดถอยหลัง

“ยังไงก็ต้องสู้ มีอะไรใส่ให้หมดไม่ต้องยั้งมือ” วาตะโกนสั่งแล้วกระโดดพุ่งกระโดดไปข้างหลังของ เจ้าพังโกลิน แล้วแทงลงไปอย่างสุดแรง

เคร้งง ! มีดทั้งสองด้าม แตกสลายไปทันที ส่วนเจ้าพังโกลินมันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้รู้สึกมันจะชอบเวียร์เป็นพิเศษ

“เห้ยย ! ตีไม่เข้า ”วารีบสลับอาวุธเป็นมีดสั้นสองด้ามที่อยู่ในช่องเก็บของ พลางนึกในใจว่าโชคดีที่เขายังไม่ขายไป

“เวียร์ เอ็งวิ่งล่อมันไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ต้องหาจุดอ่อนมันก่อน”วาตะโกนบอกน้องชายที่กำลังวิ่งหนีอย่างทุลักทุเล เวียร์ทำเสียงขึ้นจมูก “ห๊า ให้ผมเป็นตัวล่ออีกแล้ว” แล้วก็หยิบลูกกระสุนสีแดงยิงเล็งใส่หัวของมอนเตอร์ 4 นัดรวด

ตู้มมม !! เจ้าพังโกลินมันหยุดชงักไปชั่วครู่

“ห๊ะ สำเร็จงั้นเหรอ ”เวียร์พูดในใจ แล้วรีบให้วาตีมันทันที “พี่วาตอนนี้แหละ ฆ่ามัน”

วาง๊างมีดทั้งสองด้ามกระหน่ำแทงไปที่หลังของเจ้าพังโกลินอย่างรุนแรง

เคร้งงง ! เสียงมีดของวาแตกหักเป็นชิ้นๆ เป็นครั้งที่สอง

“ห๊ะ อะไรเนี่ย มีดพังอีกแล้ว”วารีบสลับเปลี่ยนมีดที่เหลืออยู่ในกระเป๋าสองอันสุดท้ายออกมา

เจ้า พังโกลินที่หยุดไปชั่วครูนั้น ร่างกายของมันเริ่มสั่นเหมือนผีเข้า มันโห่ร้องคำรามอย่างรุนแรง เสียงดังกึกก้องทำให้ทั้งสามต้องเอามือปิดหู มันยืนขึ้นสองขาทำให้วากลิ้งตกลงไปบนพื้น แล้วมันก็กระโดดขึ้นลอยกลางอากาศ และหดตัวลงเพื่อที่จะกลายร่างเป็นลูกบอลยักษ์

ตูมม ! เสียงของเจ้าพังโกลินตกลงมากระทบกับพื้นทำให้ในห้องเกิดแผ่นดินไหว ทั้งสามเลือดลดลงเล็กน้อย เจ้าพังโกลินคราวนี้มันทำให้เกร็ดที่อยู่ตามร่างกายของมันตั้งขึ้น หากโดนมันขึ้นมาละก็จะเหมือนโดนใบมีดโกนขนาดเล็กหลายร้อยชิ้นกรีดตามเนื้อ มันหมุนตัวแล้ววิ่งไล่ทั้งสามคน

“ถ่วงเวลาให้ที พี่จะวางกับดัก”วาตะโกนบอกแล้วก็หยิบกับดักทั้งหมดที่อยู่ในตัวออกมาวาง

“แย่ละ ยังไม่ได้อ่านความสามารถของมันเลย วางไปส่งๆ ละกัน”วาเกาหัวยิกๆแล้ว รีบวางกับดักตรงพื้นที่แถบนั้น ส่วนกิมย้งค่ะยังยืนอึ้งกับเจ้าพันโกลินอยู่

“โอเค ล่อมันมาทางนี้เลย”วาเรียกให้เวียร์ที่กำลังเล่นวิ่งไล่จับกับเจ้าแพนโกลินอยู่

“ว๊ากกก ไอตัวปากเหม็น มาทางนี้สิเฟ้ย”เวียร์พูดพร้อมกับหยิบหนังสติ๊กยิงใส่

เจ้าพันโกลิน ไม่สะทบสะท้านมันกลิ้งเข้าไปหาเวียร์ด้วยความเร็วสูงสุด ความเร็วของมันตอนนี้เท่ากับบิดรถเครื่องไปที่ 100km/1ชม “อ๊ากๆๆ มันตามมาติดๆแล้ว ตายแน่ ตายแน่” เวียร์ล่อมันไปตรงกับดักของวา แล้วหันหน้าเพื่อใช้สกิลกระโดดถอยหลัง กระโดดลอยไป แต่ความไวก็ยังไม่ทันเจ้าพันโกลิน

ฉรึก ! เสียง ใบมีดที่เฉือนเข้าร่างกาย ของเวียร์ ทำให้เวียร์ร้องรั่นด้วยความเจ็บปวดอยู่กลางอากาศ เลือดที่เขาตั้งอัตโนมัติไว้ฟื้นฟูอย่างรวดเร็วทำให้ให้มีเสียงบุ๋มๆ อย่างต่อเนื่อง (เมื่อใช้ยาจะมีเสียงบุ๋มๆ เหมือนน้ำและเกมส์นี้ตั้งค่าความเจ็ปปวดไว้ที่ระดับสูง)

ถึงแม้คราวนี้จะลงทุนเจ็บตัวแต่โชคก็ยังเข้าข้างเราอยู่บ้าง เจ้าพังโกลินติดกับดักชิ้นแรกของวาทำให้เจ้าเวียร์หลุดจากความตายได้อย่าง หวุดหวิด

(กับดักคลื่นเสียงมรณะ เมื่อมีศัตรูโผล่เข้ามาในระยะ 5 M จะถูกคลื่นความถี่พิเศษที่มีเสียงดังน่ารำคาญ นาน 15 วินาทีเป็นมิตรจะไม่ถูกคลื่นนี้ ส่งผลทั้งมอนธรรมดาและบอสมอนเตอร์จะถูกผลกระทบแค่ครึ่งเดียว)


เจ้าพันโกลินคลายตัวกลับเป็น ร่างปกติ แล้วมันก็ลงไปดิ้นทุลนทุลายเพราะมันไม่สามารถเอามือมาปิดหูได้ ทำให้วาเห็นจุดอ่อนของมันจึงรีบบอกทุกคนทันที

===========================================================

รูปภาพปลากรอบ :: ตัวนิ่มทะเลทราย


http://www.utaot.com/wp-content/uploads/2013/03/GroundPangolin_ROW2056120754_20100909.jpg

salforis
23rd May 2013, 21:28
นิยายน่าสนใจนะครับจะรออ่านครับ

HamAnti
24th May 2013, 00:26
ครับ แต่ใส่สปอยยังไงหว่าใช้บอร์ดไม่ค่อยเป็น อัพตอนที่สามครับเนื้อเรื่องอาจจะนิ่งๆไปหน่อยจะพยายามใส่มุขและบรรยายให้อ่านง่ายๆนะครับ :yes

HamAnti
26th May 2013, 21:56
ประกาศ :: ผมจะไม่ลงนิยายในนี้แล้วแต่จะไปลงที่เว็ป DEK-D แทนแล้วนะครับ


http://my.dek-d.com/hamanti/writer/view.php?id=957794