PDA

ดูเวอร์ชั่นเต็ม : เคยเป็นแบบผมมั้ยครับ..



suppermama
8th July 2013, 20:26
เวลาที่คุณทำอะไรบางอยากจนชำนาญแล้ว แต่อยู่มาช่วงนึงที่ยิ่งคุณทำมันแทนที่จะพัฒนา
มันกลับถอยหลังลงคลอง เช่น ผมเล่นเปียโนในช่วงแรกๆนั้นยิ่งฝึกฝนยิ่งพัฒนา ครูที่สอนก็บอกว่า
เรียนเร็วกว่าเด็กคนอื่นมาก แซงหน้าคนที่มาเรียนก่อน ฝึกซ้อมทุกวัน แต่แล้วทุกวันนี้รู้สึกว่า
นิ้วไม่ไปตามทีคิด อารมณ์ไม่คล่อยตามเพลงที่เล่น ไม่มีความสุขกับมันเหมือนเมื่อก่อน



พวกคุณเคยเป็นกันบ้างรึเปล่าครับ...

ballba
8th July 2013, 20:31
สิ่งสำคัญมันคือความสุขในสิ่งที่เราทำครับ

first
8th July 2013, 20:34
บ่อยมากครับๆๆๆ

sattawat1979
8th July 2013, 20:54
อย่างนี้เรียกว่า ''เบื่อ'' รึป่าวครับ?? ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน

เมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกว่าไม่มีความสุขเหมือนแต่ก่อน บางทีคุณอาจจะรักมันน้อยลง ซึงเป็นเรื่องปกติของคนเราครับ

แต่ถ้าคุณรักสิ่งที่คุณทำอยู่จริงๆล่ะก็ คุณจะมีความสุขกับมันทุกนาที โดยที่คุณจะไม่สนใจเลยว่าคุณจะเก่งขึ้นแค่ไหน

Cullen
8th July 2013, 21:15
เป็นตอนเล่นกีต้านี่ล่ะครับ :nea

miyabijune
8th July 2013, 21:16
ไม่ครับ ผมเล่น เปียโนไม่เป็น

Newdiamond
8th July 2013, 21:19
อาจจะเป็นเพราะเรายังเล่นไม่นาน มันถึงได้ขึ้นๆลงๆ แต่ทุกๆอย่างต้องใช้สมาธิ ยิ่งไหลลงคลอง แล้วสติแตกก็ยิ่งไปกันใหญ่

ARSURA
8th July 2013, 21:36
อาการแบบนี้ในทางดนตรีแปลว่าคุณกำลังพัฒนาขึ้นไปอีกยังไงล่ะครับ หาแนวของตัวเองแล้วฝึกฝนต่อไปครับ :victory

HANG-ON
8th July 2013, 22:06
ครูผมจบจิตวิทยามา บอกว่า การทำอะไรซักอย่างที่เราชอบหรือสนใจ มันจะไปถึงจุดที่สูงที่สุดอยู่ช่วงหนึ่ง
แล้วมันก็จะเกิดอาการเบื่อ ท้อถอย หรือฝีมือตก...ถ้าเราข้ามผ่านจุดนี้ไปได้ เราก็จะไปได้ไกลกว่าจุดสูงสุดที่เราเคยทำได้ครับ
ผมเองก็เป็น หัดขับรถแรกๆ ขับซิกแซก เปลี่ยนเลน อะไรเยอะแยะไปหมด จนผ่านไป1เดือนคิดว่าตัวเองเก่งแล้วครับ
แล้วผมก็เอารถไปขึ้นฟุตบาท...ตอนนั้นผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เก่งจริงๆหรอก ก็แค่คิดไปเอง เริ่มไม่อยากขับรถ ไม่อยากแตะมันอีกเลย
จนถึงคราวจำเป็นที่จะต้องขับรถเอง ขับไปขับมาก็รู้สึกว่าตัวเองขับได้ดีแล้ว แล้วก็มองหาดูว่าเรายังไม่เก่งตรงไหนบ้าง
ถอยรถ? จอดข้างทาง? ออกจากข้างทาง? ก็พัฒนากันต่อไป...

Leo_Messi
8th July 2013, 22:14
เคยนะ เล่นบอล เมื่อก่อน เมพขิงๆ เดวนี้ ยิ่งกว่า Ramos อีกครับทั้งๆที่ไม่ได้อ่อนซ้อมเลยแท้ๆ

เขาเรียกฟอร์มตก !! /me โดนตบ

devilparm
9th July 2013, 00:47
ของผมนะ เมื่อก่อนผม มี sex กับแฟนบ่อยมาก สมัยคบกันแรกๆ แต่ตอนนี้ ไม่ค่อยมี แล้ว มีบ้างไม่มีบ้าง อยากมีก็มี ส่วนใหญ่นอนเฉยๆ แต่ถ้าผมไปมีอะไรกับคนอื่น จะรู้สึกมีอารมณ์ดีมากเลยครับ เหมือน 14 อีกครั้ง

love060604
9th July 2013, 01:20
เป็นเรื่องปกติของคนนั้นละครับ
ทีแรกไม่รู้อะไรก็จะเห็นมันเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นสนุก
แต่พอรู้มากขึ้นก็จะไม่รู้สึกตื่นเต้นเหมือนแต่ก่อน
คุณอาจจะเคยเห็นคนที่เค้าเล่นเก่งๆแล้วก็คิดว่าเล่นได้เหมือนเค้าแต่พอเอาเข้าจริงๆมันกลับทำไม่ได้จึงอาจจะมาซึ้งอาการที่เป็นอยู่

kurolykan
9th July 2013, 01:42
ก็แค่อาการจิตล้า คนเราเวลาจิตใจมันล้า หรือ มันเบื่อไม่ค่อยจะรู้ตัวกันทันทีหรอก เรื่องของจิตใจฝืนได้ แต่พอควร ถ้ามากไปจะไม่เป็นผลดี ผมก็เป็น เห็นได้ชัดตอนฝึกสมาธิ คุณจะวางอารมได้ยากมาก แต่บางทีเผลอก็ดันเป็นสมาธิจิตรวมเข้าสู่ภวังซะงั้น เรื่องอื่นนอกจากสมาธิแบบนี้ผมก็เป็น เรื่องการวาดรูปจากหัวสดๆ เนี้ย ก็เห็นได้ ถ้ารู้สึกฝืนแล้ว ถ้ายังดันทุลังวาดหนักๆ เข้างานจะยิ่งเละ จำเป็นต้องวางแล้วไปหาอะไรที่มันผ่อนคลายแล้วถึงกับมาทำต่อ หรือบางครั้งพอทิ้งไปนานๆ แล้วกลับมาวาดใหม่แทนที่มือจะตกกลับวาดสวยขึ้นซะงั้นก็มี

แถมเล็กน้อย อาการเข้าสู่ช่วงภวังนั้นเป็นแค่จิตเป็นสมาธิเล็กน้อยเท่านั้น ยังไม่เข้าสู่ระดับฌาณ อาการจะคล้ายๆ คนจมน้ำ แต่ก็ไม่เหมือนจมน้ำซะทีเดียว บอกไม่ถูกเจอเองถึงจะพอเข้าใจ ซึ่งบางคนก็ผ่านสภาวะนี้ไปไวมากจนเหมือนไม่รู้สึก แล้วเข้าเป็นสมาธิระดับ ฌาน 1 2 3 4 ไปจนถึง 8 เลยก็มี

SnackJack
9th July 2013, 02:17
... ออตอนนี้ก็เป็นอยุ่ครับ ทั้งการวาดรูป จากที่เคยวาดการ์ตูนให้เพื่อนอ่านตอนนี้เเม้เเต่วาดหน้าเเฟนยังใช้เวลาเป็นเดือน

และก็กีตาร์ ยิ่งคิดยิ่งหนักใจเเต่ก่อนเล่นเพลงที่อยากเล่นแบบยากๆยังเล่นได้..ตอนนี้เเค่ตีคอดเล่นเเท็ปกากๆไปวันๆ

ถามว่าอ่อนซ้อมเหรอ? ไม่นะ ก่อนที่จะเป็นแบบนี้ผมก็เล่นมันทุกวัน เเต่ยิ่งเล่นมันก็ยิ่งตก จนเหมือนจะกลับไปเป็น 0 อยู่เเล้ว

่jamornz
9th July 2013, 02:33
ตามแรบบนๆ ที่ว่านั่นแหล่ะครับ มันถึงจุดสุดยอดแล้วเราก็เริ่ม เบื่อ ครับ
เหมือนผมตอนแรกๆ ชอบเรื่อง CG มากๆ มีเรื่องใหม่ๆ เข้ามาก็อยากทำไปหมด พอไปถึงจุดๆนึง แต่บางทีก็อยากศึกษาต่อแต่คอมมันก็ไม่อำนวยเลย มันก็ยิ่งทำให้ผมเบื่อเร็ว
จนตอนนี้ผมก็ทำๆไปเพราะ แฟนคลับที่ติดตามผมอยู่เรื่อยๆ แฟนคลับจะเป็นตัวผลักดันให้ผมทำต่อได้น่ะครับ แต่มันก็ออกมาอย่างช้าๆ เพราะเรื่อง CG ก็มีคนสนใจน้อย
วันๆ ส่วนมาก็นั่งจิ้ม เฟส นั่งเล่นเกม ฆ่าเวลาไปวันๆเพียงเท่านั้นเอง แย่จริงๆ

รู้สึกชอบคำถามกระทู้นี้จริงๆ :cool:

hades051
9th July 2013, 05:45
อาจจะเรียกว่าอาการเบื่อก็ได้นะครับ ลองไปดูการ์ตูนเรื่อง kiki's delivery service อารมณ์ประมาณคุณเลย

ปล.คุณดีนะได้เรียนเปียโน ผมอยากเรียนแทบตายได้เรียนกอล์ฟเฉย

suppermama
9th July 2013, 21:06
kiki's delivery service

เรื่องนี้ผมจำได้ นางเอกเป็น****ดน้อย ต้องออกจากบ้านมามาฝึกตนที่เมืองใหญ่
อยู่ดีๆก็ใช้เวทมนต์ไม่ได้ แล้วก็ไปเจอกับนักวาดภาพสาวในป่า เธอบอกว่า"ฉันก็เหมือนเธอ อยู่ๆก็ไม่สามารถวาดรูปได้เลย ฉัดก็เลยหยุดวาดไป"
ตอนผมอยู่ดีๆก็เล่นเปียนโนไม่ได้ ก็นึกถึงคำพูดนี้หละ (ใครไม่เคยดู ไปดูซะ ขอบอก)

TAnwa1219
10th July 2013, 08:30
เวลาเราตั้งใจทำอะไรสักอย่าง เราจะมีเป้าหมาย ว่าต้องไปยังจุดจุดนั้นให้ได้ แต่พอเรามายืนในจุดจุดนั้นหรือใกล้เคียง แล้วเราไม่รู้จักที่จะสร้างเป้าหมายใหม่ มันเราจะเกิดอาการเบื่อครับ

เหมือนเราเล่นเกมส์ อดหลับอดนอนเก็บเวลจน 99 พอตันแล้วก็ สร้างเป้าหมายใหม่หาของเทพใส่ พอของเทพแล้วก็ ฆ่าคนเล่น พอฆ่าคนเล่นแล้วก็เริ่มนึกไม่ออก ก็เลยจนปรักอยู่กับจุดนั้น แล้วพอเราจะไปหาของ ฆ่าคน มันก็เบื่อๆหน่ายๆ ขี้เกียจๆ ไม่เร้าใจๆ มันก็ส่งผลให้ผลงานเราเฉื่อยแฉะตามอารมณ์

Jeebpk100
11th July 2013, 01:40
เวลาที่คุณทำอะไรบางอยากจนชำนาญแล้ว แต่อยู่มาช่วงนึงที่ยิ่งคุณทำมันแทนที่จะพัฒนา
มันกลับถอยหลังลงคลอง เช่น ผมเล่นเปียโนในช่วงแรกๆนั้นยิ่งฝึกฝนยิ่งพัฒนา ครูที่สอนก็บอกว่า
เรียนเร็วกว่าเด็กคนอื่นมาก แซงหน้าคนที่มาเรียนก่อน ฝึกซ้อมทุกวัน แต่แล้วทุกวันนี้รู้สึกว่า
นิ้วไม่ไปตามทีคิด อารมณ์ไม่คล่อยตามเพลงที่เล่น ไม่มีความสุขกับมันเหมือนเมื่อก่อน


พวกคุณเคยเป็นกันบ้างรึเปล่าครับ...

มันเป็นความกดดันที่ครูชมคุณไว้ สัญชาตญาณคุณคอยบอกตัวเองเสมอๆว่า คุณเก่งคุณเจ๋งทั้งๆที่แค่คุณเรียนรู้ได้เร็ว
แต่โลกมันไม่ได้เดินยุกับที่ ใจคุณบอก คุณจึงพยายามที่จะเก่งขึ้นไปๆๆๆๆ เพื่อยังคงความเหนือชั้นจากคนอื่น อย่างที่ครูชม

ผมมีข้อแนะนำง่ายๆ คือ พักซักหน่อย ให้เวลากับเรื่องอื่นบ้าง ลืมๆมันไปซักพัก แล้วกลับมาทบทวนความผิดพลาดกันใหม่
ผมเคยเล่นเกมยุเกมนึงรู้สึกว่าเล่นได้ดีเล่นมาได้ไว จนมาติดตรงบอสตัวนึงซึ่งแทบไม่มีทางเอาชนะได้ ผมเลยละทิ้งมันไปเป็นเวลาซักพัก
เมื่อผมกลับมาเล่นไหมก็สามารถผ่านได้ และหลังจากนั้นมันก็ไม่เคยเป็นปัญหา(ทุกเรื่องมีปัญหา และเมื่อคุณก้าวข้ามไป ก็จะมีปัญหาใหม่ๆมาให้คุณผ่านไปอีก)
การอยู่กับอะไรบางอย่างนานๆ จะทำให้คุณมองจุดผิดพลาดไม่ออก มันคืออาการแบบที่เค้าเรียกว่า "หลงตัวเอง" ในภาษาศิลปะผมจะเรียกว่า หลงใหลในงานตัวเองเกินไป
เมื่อเริ่มหลงใหล ก็จะมองไม่ออกว่าอะไรผิด ลองละการกระทำ เปิดทัศนคติเพิ่มเติม แล้วกลับมาดูปัญหาใหม่อีกทีครับ เมื่อคุณผ่านมันไปได้ คุณจะเก่งกว่าเดิมครับผมรับรอง

pranot7710
11th July 2013, 17:15
หยุดเล่นสักเดือนนึง แล้วถ้าคุณกลับมาเล่นอีกครั้งนึง คุณจะขนลุกกันถ้วงทำนองใน่แต่ละห้องของเพลงไปเลยละคับ

circle
16th July 2013, 19:26
เค้าเรียกว่า สูงสุดคืนสู่สามัญ ครับผมก็เป็น

page-lock
16th July 2013, 19:42
ลองมาเล่นแบบ Jazz ดูสิ แล้วชีวิตคุณจะเปลี่ยนไป ...
Jazz ... ศาสตร์ที่เต็มไปด้วยการ "เพิ่มเสริมเติมสัน" หรือ Improvisation น่ะเอง ...
ผมก็เล่นอยู่นะ แกะคีย์ แกะโน๊ต แกะคอร์ด และเพิ่มเติมส่วนที่ชอบ นี่สิถึงจะเรียกว่าดนตรี ผมเล่นมา 5 ปีและ ไม่เคยเบื่อมันเลย ....

THewOVer
16th July 2013, 19:51
เหมือนตอนผมเล่นเกมส์ osu อ่านะมือมันไปเองเลย 5 55

[In]TerLight'z
16th July 2013, 20:02
มันก็มีบ้างอะแหละครับ เบื่อของเก่าบ้าง