mooshirogane
5th August 2013, 20:12
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่ม 2 คน เขาทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนกัน
แต่มีนิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งหน้าตาดี แต่นิสัยไม่ดี ชอบดูถูกคนอื่น แต่ก็ยังเป็นที่รักใคร่
ของคนรอบข้าง อีกคนหนี่งคนหน้าตาไม่หล่อ แต่เป็นคนดี แต่ก็ไม่ได้รับความรักใคร่
จากคนรอบข้าง และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาอยากมีความรัก ชายหน้าตาดี ไม่ได้เลือกสาวคนไหนสักคน
เพราะคิดว่าตนหน้าตาดี พวกผู้หญิงทั่ว ๆ ไปไม่คู่ควรกับตนหรอก ส่วนชายหน้าตาไม่หล่อ เขาจีบไปคนแล้ว
คนเล่าแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง ชายหน้าตาดีเฝ้ามองดู ความเสียใจที่เกิดขึ้นกับชายหน้าตาไม่ดีคนนั้น
และนึกสมน้ำหน้าในใจ ว่าเจ้านั้นหน้าตาไม่หล่อยังจะอยากได้ความรักอีก เวลา ล่วงเลยผ่านไป จนในที่สุด
ชายหน้าตาไม่ดี ก็พบกับสาวที่รักเค้า ทั้งสองรักกัน แต่ชายหน้าตาดียังคงรอคนที่คู่ควรกับเค้าต่อไป และ ได้แต่
อิจฉา ชายหน้าตาไม่ดี ที่ถึงเขาจะหน้าไม่หล่อแต่กับมีความรักได้ ก่อนที่เค้าจะมองย้อนมาดูตัวเอง ที่ยังคงทนอยู่
กับความเหงาอยู่ทุกค่ำคืน....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักเป็นสิ่งที่ต้องตามหา มิใช่เอาแต่เฝ้ารอและตั้งความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
แต่มีนิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งหน้าตาดี แต่นิสัยไม่ดี ชอบดูถูกคนอื่น แต่ก็ยังเป็นที่รักใคร่
ของคนรอบข้าง อีกคนหนี่งคนหน้าตาไม่หล่อ แต่เป็นคนดี แต่ก็ไม่ได้รับความรักใคร่
จากคนรอบข้าง และเมื่อถึงเวลาที่พวกเขาอยากมีความรัก ชายหน้าตาดี ไม่ได้เลือกสาวคนไหนสักคน
เพราะคิดว่าตนหน้าตาดี พวกผู้หญิงทั่ว ๆ ไปไม่คู่ควรกับตนหรอก ส่วนชายหน้าตาไม่หล่อ เขาจีบไปคนแล้ว
คนเล่าแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง ชายหน้าตาดีเฝ้ามองดู ความเสียใจที่เกิดขึ้นกับชายหน้าตาไม่ดีคนนั้น
และนึกสมน้ำหน้าในใจ ว่าเจ้านั้นหน้าตาไม่หล่อยังจะอยากได้ความรักอีก เวลา ล่วงเลยผ่านไป จนในที่สุด
ชายหน้าตาไม่ดี ก็พบกับสาวที่รักเค้า ทั้งสองรักกัน แต่ชายหน้าตาดียังคงรอคนที่คู่ควรกับเค้าต่อไป และ ได้แต่
อิจฉา ชายหน้าตาไม่ดี ที่ถึงเขาจะหน้าไม่หล่อแต่กับมีความรักได้ ก่อนที่เค้าจะมองย้อนมาดูตัวเอง ที่ยังคงทนอยู่
กับความเหงาอยู่ทุกค่ำคืน....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความรักเป็นสิ่งที่ต้องตามหา มิใช่เอาแต่เฝ้ารอและตั้งความหวังลม ๆ แล้ง ๆ