tanatorn
30th August 2013, 21:43
เรื่องมีอยู่ว่าผมเนี่ยเลิกกับแฟนเก่ามาได้ 4 เดือนแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรแยกกันด้วยดี เวลาผ่านไปผมก็พักหลังทำแต่งาน จนมีเหตุการณ์หนึ่งเป็นงานบวชเพื่อนเก่าก็ไปร่วมงานตามปกติ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น คือ ผมได้เจอเพื่อนคนหนึ่งเป็นผู้หญิิงที่ไม่เจอกันมานาน เกือบ 20 ปีเห็นจะได้ ผมจำเค้าได้ เค้าจำผมได้ ผมเกิดอาการตกหลุมรักเค้าอย่างจัง แบบไม่เคยรู้สึกกับคนไหนมาก่อน อาจเป็นเพราะผมเคยแอบชอบเค้ามาตั้งแต่ตอนอยู่ ป.3 ความรู้สึกพิเศษแบบนี้มันจึงเกิดขึ้นทำให้ผมมึนอยู่พักนึง วันนั้นก็นั่งกินข้าวด้วยกันตามปกติ ถามถึงสารทุกข์สุกดิบ เรื่องงานเรื่องการ ผมก็จัดการแลกเบอร์โทร แอด line กันไป จบงานกลับบ้าน หลังจากนั้นผมก็สารพัดบรรจงปะเคนลูกหยอดลูกจีบ มุขต่างๆ เพื่อจีบเค้าเป็นเวลา 2 เดือน เค้าชอบผม ผมชอบเค้า ตกลงเป็นแฟนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนเริ่มรู้นิสัยใจคอเค้าว่่าเป็นคนขี้หึง ขี้หวง ไปไหนมาไหนต้องบอก ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร คิดว่าเค้าเป็นห่วง ผมรับได้และจะรับได้ตลอดไปนั่นคือนิสัยของผม แต่เรื่องมันมีอยู่ว่าวันนึงเราไปเดินตลาดกันทั่วไปอยู่มีโทรศัพท์โทรมาหาเค้า ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไรแค่ถามว่าใคร เค้าบอกว่าเพื่อน จนกลับบ้านผมก็กอดเค้าก่อนลาตามปกติที่เราทำกันประจำ แต่อยู่ๆน้ำตาเค้าก็ไหลและกอดผมแน่นมากผมก็ถามว่าเป็นอะไร เค้าก็สารภาพเรื่องต่างๆเกี่ยวกับแฟนเค้า ผมฟังผมถึงกับน้ำตาคลอ เค้าบอกว่าไม่อยากเสียผมไปผมเป็นคนดีมากห่วงใยเค้าตลอด แต่ก่อนหน้านั้นตอนจีบกันแรกๆเค้าก็มีบ่นๆให้ผมฟังอยู่บ้างกับแฟนเก่า แต่สิ่งที่เค้าพึ่งมาบอกผมคือเค้ายังไม่เลิกกับแฟนเค้า เค้าตัดใจไม่ได้แค่ลองห่างๆกันซักพัก ด้วยเรื่องอะไรผมก็ไม่ได้ถามที่ว่าทำไมต้องห่างกัน แต่ผมเดาว่าอาจเป็นเพราะนิสัยขี้หวงขี้หึงของเธอ จนเค้ามาบอกผมว่าแฟนเก่าเค้าเริ่มหึงเค้าแล้วมีการโทรมาคุยมาอะไรบ่อยๆ ผมก็เลยถามเค้าว่าทำไมถึงตัดจากคนเก่าไม่ได้ เค้าบอกว่ามันมีอะไรหลายอย่างที่เค้าเลิกกันไม่ได้ทั้งเรื่องการงาน เรื่องความพูกพัน เพราะเค้าคบกันมาหลายปีอยู่ คุยกันอยู่ซักพัก ผมเลยตัดสินใจว่าให้เค้าเลือกเองเคลียให้มันจบ ผมไม่อยากเป็นมือที่สามของใคร แม้ว่าผมจะต้องถอยออกมาพร้อมกับความเจ็บปวด และผมก็ให้เวลาเค้าตัดสิน จนสุดท้ายเค้าบอกเลิกกับผม วันนั้นเป็นวันที่ผมเสียใจมากแทบไม่เป็นอันทำงาน มือสั่น ซึ่งผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เค้าบอกผมว่าเป็นเพื่อนกันแบบเดิมได้มั้ย ตอนนั้นผมไม่รู้จะพิมอะไรตอบเค้าไป พยายามลบเฟสบุ๊คเค้า ลบไลน์เค้า แต่พอมาอีกวันผมก็ทำไม่ได้ เพราะเค้าบอกว่าเกลียดกันขนาดนี้เลยหลอถึงต้องลบ ผมก็บอกว่าผมทำใจไม่ได้มันเกินกว่าคำว่าเพื่อนแล้ว สุดท้ายไปๆมาผมก็
ต้องกับมาคุยกับเค้าเหมือนเดิมเพราะผมตัดใจไม่ได้ ทุกๆวันแต่ก่อนตอนคบกันก็ไลน์หากันปลุกไปทำงานบ้าง คุยกันทั้งวันตอนทำงานบ้าง แต่ปัจจุบันกลับไม่มีแล้วจะทักอะไรกันจะมีธุรกันจริงๆก่อนถึงคุยกัน ผ่านมาอาทิตนึงแล้วผมยิ่งเห็นรูปเค้าในโทรศัพท์ ในเฟส ในไลน์ มันก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผม ทุกวันๆผมจะจ้องแต่โทรศัพท์เพื่อให้เค้าทักมาในไลน์ แต่ก็มีแค่คำสองคำไม่เหมือนแต่ก่อน ที่ช้ำใจที่สุดก็คือการบอกเลิกที่ไม่ได้แม้แต่จะได้ยินเสียงกัน จะเจอตัวเป็นๆก็ไม่ได้ อาศัยเลิกกันด้วยโปรแกรมไลน์เพื่อสื่อสารกัน พักหลังผมสังเกตว่าเค้าทำไมทำใจเลิกกับผมได้ง่ายจังดูมีความสุขจัง ก่อนหน้านั่นยังร้องไห้เสียดายผมอยู่เลย ตรงกันข้ามผมกลับเป็นฝ่ายที่เสียใจ เวลาเค้าคุยกับผมก็ไม่เหมือนแต่ก่อนคุยทำนองเพื่อนซ่ะมากกว่า คำพูดบางคำที่คุยมันยิ่งบีบหัวใจผมเหลือเกินจากคุยกันแบบคนรักกับมาเป็นคำพูดแบบเพื่อน ทั้งๆที่คำพูดมันความหมายเดียวกัน แต่มันคนล่ะความรู้สึก เมื่อวานผมพยายามอีกครั้งว่าจะลืมเค้าให้ได้คิดในใจว่าถ้าทักมาในโทรศัพท์ ผมจะแกล้งไม่สนใจ เลิกพอไม่คุย จบกันซ่ะที แล้วเค้าก็พิมไลน์มาตอนดึกๆเหมือนทุกๆวันว่า ฝันดี นอนและน่ะ แต่ครั่งนี้ผมไม่ตอบอ่านอย่างเดียว ผ่านไปสองชั่วโมง เค้าส่งไลน์มาหาผม ว่านอนไม่หลับ คิดถึงผมจัง แล้วความรู้สึกใจอ่อนผมก็กลับมาอีกครั้ง เห้ยอะไรว่ะเนี่ย ผมคิดในใจนี่มันอะไรแน่อารมณ์ไหน บางทีก็ไม่สนใจถามคำตอบคำ แต่มาคำนี้ผมเดาไม่ถูกเลย สุดท้ายผมก็ใจอ่อนคุยกับเค้า จนเค้าบอกว่าแฟนเค้าเริ่มไม่สนใจเค้าอีกแล้วมาระบายกับผม ผมคิดในใจทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยผมไม่ใช่ที่ระบายใจใครน่ะ ไม่สงสารผมบ้างหรือไงจิตใจทำด้วยอะไร ที่มาระบายกับผมเรื่องนี้ ผมจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ผมแค่อยากถามว่ามีใครพอมีวิธีทำให้ลืม ตัดใจกับ ผู้หญิงคนนี้บ้างครับ ผมให้ไปหมดใจจนไม่เหลือแล้ว มันทรมานมากครับ ทำยังไงดี ผมอาจะพิมมั่วๆหน่อย แต่มันมาจากอารมณ์ความรู้สึกจริงๆครับ ผมไม่ได้หลงแต่ผมรักเค้าไปแล้ว ผมผ่านผู้หญิงมาหลายคนแล้ว แต่คนนี้มันสุดๆจริงตัดไงก็ไม่ขาด
ต้องกับมาคุยกับเค้าเหมือนเดิมเพราะผมตัดใจไม่ได้ ทุกๆวันแต่ก่อนตอนคบกันก็ไลน์หากันปลุกไปทำงานบ้าง คุยกันทั้งวันตอนทำงานบ้าง แต่ปัจจุบันกลับไม่มีแล้วจะทักอะไรกันจะมีธุรกันจริงๆก่อนถึงคุยกัน ผ่านมาอาทิตนึงแล้วผมยิ่งเห็นรูปเค้าในโทรศัพท์ ในเฟส ในไลน์ มันก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผม ทุกวันๆผมจะจ้องแต่โทรศัพท์เพื่อให้เค้าทักมาในไลน์ แต่ก็มีแค่คำสองคำไม่เหมือนแต่ก่อน ที่ช้ำใจที่สุดก็คือการบอกเลิกที่ไม่ได้แม้แต่จะได้ยินเสียงกัน จะเจอตัวเป็นๆก็ไม่ได้ อาศัยเลิกกันด้วยโปรแกรมไลน์เพื่อสื่อสารกัน พักหลังผมสังเกตว่าเค้าทำไมทำใจเลิกกับผมได้ง่ายจังดูมีความสุขจัง ก่อนหน้านั่นยังร้องไห้เสียดายผมอยู่เลย ตรงกันข้ามผมกลับเป็นฝ่ายที่เสียใจ เวลาเค้าคุยกับผมก็ไม่เหมือนแต่ก่อนคุยทำนองเพื่อนซ่ะมากกว่า คำพูดบางคำที่คุยมันยิ่งบีบหัวใจผมเหลือเกินจากคุยกันแบบคนรักกับมาเป็นคำพูดแบบเพื่อน ทั้งๆที่คำพูดมันความหมายเดียวกัน แต่มันคนล่ะความรู้สึก เมื่อวานผมพยายามอีกครั้งว่าจะลืมเค้าให้ได้คิดในใจว่าถ้าทักมาในโทรศัพท์ ผมจะแกล้งไม่สนใจ เลิกพอไม่คุย จบกันซ่ะที แล้วเค้าก็พิมไลน์มาตอนดึกๆเหมือนทุกๆวันว่า ฝันดี นอนและน่ะ แต่ครั่งนี้ผมไม่ตอบอ่านอย่างเดียว ผ่านไปสองชั่วโมง เค้าส่งไลน์มาหาผม ว่านอนไม่หลับ คิดถึงผมจัง แล้วความรู้สึกใจอ่อนผมก็กลับมาอีกครั้ง เห้ยอะไรว่ะเนี่ย ผมคิดในใจนี่มันอะไรแน่อารมณ์ไหน บางทีก็ไม่สนใจถามคำตอบคำ แต่มาคำนี้ผมเดาไม่ถูกเลย สุดท้ายผมก็ใจอ่อนคุยกับเค้า จนเค้าบอกว่าแฟนเค้าเริ่มไม่สนใจเค้าอีกแล้วมาระบายกับผม ผมคิดในใจทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยผมไม่ใช่ที่ระบายใจใครน่ะ ไม่สงสารผมบ้างหรือไงจิตใจทำด้วยอะไร ที่มาระบายกับผมเรื่องนี้ ผมจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ผมแค่อยากถามว่ามีใครพอมีวิธีทำให้ลืม ตัดใจกับ ผู้หญิงคนนี้บ้างครับ ผมให้ไปหมดใจจนไม่เหลือแล้ว มันทรมานมากครับ ทำยังไงดี ผมอาจะพิมมั่วๆหน่อย แต่มันมาจากอารมณ์ความรู้สึกจริงๆครับ ผมไม่ได้หลงแต่ผมรักเค้าไปแล้ว ผมผ่านผู้หญิงมาหลายคนแล้ว แต่คนนี้มันสุดๆจริงตัดไงก็ไม่ขาด