เคยรักใครแล้วขาดเขาไปคุณอยู่ไม่ได้ไหม

[Monalizii]

ผมพึ่งเลิกกับเเฟนไป เพราะผมซ้อมจะเเข่ง ฮอน ช่วงนั้นผมเอาเเต่ซ้อม เเล้วเธอก็ทนผมไม่ได้ แต่ผมรักจริงเเท้แน่นอน โดยคิดว่าไม่ต้องการ ใครเข้ามาอีกเเล้ว แต่เธอก็จากผมไป ผมยอมรับว่าผมผิดพลาด แต่ผมก็ขาดเธอไปไม่ได้ แล้วผ่านมา อาทิตย์นึง เํธอขึ้นสถานะกับเเฟนใหม่ ผมเห็นแล้ว ใจผมแทบสลาย แต่ผมก็ยังจะรอเธอ เพราะผม รักเธอมากจริงๆ รักมากของมาก

อยากระบายครับ 

ปล.เพื่อนๆ ช่วยแชร์เรื่องเศร้าแบบนี้ให้อ่านหน่อยนะครับ

[KyosukeAMV]

ให้แชร์เรื่อง เศร้า ของตัวเองสินะครับ

ของผมก็คงเป็น แอบชอบ เพื่อนสนิทแหละครับสมัยประถม ปัจจุบัน ไม่ทราบสถาณการ์ณของเธอคนนั้นแล้วครับเพราะไอความ ขี้อาย ของผมนี้แหละครับมันทำให้ผม เสียใจ จนทุกวันนี้แต่ผมไม่ได้ ยอมแพ้ นะผมยังตามหาเธออยู่ถ้ามี โอกาส ผมก็จะใช้ โอกาส นั้นตามหาเธอเสมอครับแต่ก็ ไม่เคยเจอ

[kurolykan]

เรื่องเศร้าเกี่ยวกับชีวิตรักผมไม่ค่อยมี เพราะอกหักทีไรไม่เคยได้เศร้าเลย แต่ถึงผมจะไม่ได้เป็นแฟน หรือเลิกลากันไป ผมยังคงสถานะเพื่อนไว้ตลอด จนตอนนี้ผ่านมาหลายปี ก็ได้ตามข่าวคราวของเพื่อนๆ หลายคนและได้คิดว่า

"ดีแล้ว ที่ตอนนั้นเราไม่หลวมตัว"

- ตอนผมอยู่ ม.ปลาย มันก็มีรักมีชอบใครอยู่บ้างแหละ ของผมออกลายมองหาแฟนตั้งแต่ อนุบาลเลยครับ นี่ถ้าตอนเด็กมันหื่นได้ ผมก็ไม่กล้าคิดว่าจะเผลอลักหลับเลยรึป่าว กลับมาช่วง ม.ปลายละกัน สมัยเด็กมันช่วงขี้สงสัย ตอน ม.ปลายก็มีปิ้งสาวอยู่ 2 3 คน แต่ถึงขั้นหลงไหลเลยจริงๆ มีแค่คนเดียว เธอคนนั้นเป็นอะไรที่แบบว่า เห็นแล้วปิ้งเลย ไม่ได้สวยมาก ไม่ได้น่ารักมากมาย แต่มันโดนใจ เลยพยายามเข้าไปคุยและพบว่าความสนใจ+งานอดิเรกค่อนข้างเหมือนกันอีกคราวนี้เลยคุยกันถูกคอเลย จนผ่านไปไม่กี่สัปดาห์ ผมก็บอกรักเลย แต่ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากกว่านั้น ทางนั้นก็ไม่ได้ให้คำตอบที่แน่นอนอะไร ส่วนตัวผมเวลานั้นก็คงพอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ตอนนั้น จนมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต เธอคนนี้เป็นตัวปัญหาของใครหลายๆ คน มีปมและแผลใจอยู่มากพอดู ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบเธอคนนี้ก็เข้ามาเกาะติดผมอยู่ระยะใหญ่ๆ ด้วยความขี้สงสาร เลยกลายเป็นที่รับฟังเรื่องทุกข์ของเธอคนนี้ ช่วงนั้นก็เริ่มเกิดระยะห่างของความสัมพันธ์ ระหว่างผมกับคนที่ผมชอบ พอถึงช่วง ม.6 คนที่ผมชอบ เขาก็มีปัญหาทั้งสุขภาพ และเรื่องส่วนตัวที่บ้าน และผมก็ได้มารู้อีกทีหลังอีกทีว่า คนที่ผมชอบเขาคบหากับคนอื่นผ่านทางอินเตอร์เน็ต ตอนนั้นก็ค่อนข้างอึ้งไประยะหนึ่งแต่กล้าพูดเลยว่าเวลานั้นไม่รู้สึกถึงความทุกข์ใดๆ เลย อาจจะเพราะไม่เห็นตำตาก็ได้ หลังจากนั้นก็มีไปมาหาสู่บ้างคุยกันบ้าง จนสุดท้ายก็จากกันไปแบบเหมือนไม่มีอะไร

- ส่วนผู้หญิงอีกคนที่เข้ามา เธอคนนั้นได้มีโอกาศคุยกับพ่อแม่ของผม และดูเหมือนว่าคุณเธอจะสารภาพออกมาว่าเคยทำแท้ง และเวลานอนยังได้ยินเสียงเด็กร้องก้องอยู่ในหัวเป็นระยะๆ กินยากล่อมประสาทหรือไปหาแพทย์ก็ช่วยอะไรไม่ได้ จนสุดท้ายมาจบที่แม่ผมรู้จักกับพระรูปหนึ่ง เลยให้ท่านทำพิธีผ่านโทรศัพท์ให้ ผลคือเธอคนนี้อาการได้ยินเสียงเด็กร้องก็หายไป ได้หลับอย่างเต็มอิ่มจริงๆหลังจากไม่ได้หลับอย่างนี้มา 3 4 ปีเห็นจะได้ หลังจากนั้นก็ได้เจอกันบ้าง แต่ไม่บ่อยแล้ว แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ค่อยๆ ห่างออกไป จนสุดท้ายพอจบ ม.ปลายก็ได้คุยโทรศัพท์กันแค่ไม่กี่ครั้ง แล้วก็ขาดการติดต่อไป

- หลังจากผ่านช่วง ม.ปลายไป ก็ช่วงมหาลัย ช่วงนั้นก็ได้ตามข่าวของคนที่ผมชอบตอน ม.ปลายอยู่ ตอนนั้นเธอคนนั้นก็ได้ไปอยู่กับแฟนแล้ว และยังคงอยู่ด้วยกันมาจนปัจจุบันนี้ และได้พบหลายเรื่องที่ผมเห็นเลยว่าผมกับเขานั้น ไปกันไม่รอดแน่ๆ ถ้าคบกัน เพราะความคิดเห็นที่แตกต่าง มุมมองในการใช้ชีวิต เกือบจะทุกอย่างที่มันขัดกันไปหมด ถ้าเกิดคบกันสุดท้ายคงได้เลิก ไม่ช้าก็เร็ว และอาจจะมองหน้ากันไม่ติด หรืออาจจะกลายเป็นความทรงจำฝังใจที่ไม่ดีไปเลยก็ได้ เพราะถ้ารักมากก็เจ็บมาก มันเป็นเรื่องธรรมดา

ที่ผมเล่าๆมา รายละเอียดสำคัญๆ มันหายไปเยอะ แต่ในห้เล่าสรุปที่สุดก็ประมาณนี้แหละ

ชีวิตรักสมัย ม.ปลาย กับตอนทำงานแล้วมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เมื่อวุฒิภาวะคุณเริ่มโตขึ้นจากประสบการณ์ต่างๆ คุณจะเริ่มมองเรื่องเดิมๆ ของคุณในมุมที่แตกต่างออกไป แม้แต่เรื่องเศร้าในวันนี้อาจจะกลายเป็นเรื่องตลกที่ทำให้คุณเพียงแค่เผลอนึก ก็หัวเราะออกมาเองอยู่คนเดียวเลยก็ได้

แผลใจจะหายหรือไม่ มันอยู่ที่ตัวเราครับ เวลาเป็นแค่ปัจจัยตัวหนึ่งเท่านั้น สำคัญอยู่ที่คุณคิดยังไงกับเรื่องที่ทำให้คุณเจ็บมากกว่า

[Monalizii]

ให้แชร์เรื่อง เศร้า ของตัวเองสินะครับ

ของผมก็คงเป็น แอบชอบ เพื่อนสนิทแหละครับสมัยประถม ปัจจุบัน ไม่ทราบสถาณการ์ณของเธอคนนั้นแล้วครับเพราะไอความ ขี้อาย ของผมนี้แหละครับมันทำให้ผม เสียใจ จนทุกวันนี้แต่ผมไม่ได้ ยอมแพ้ นะผมยังตามหาเธออยู่ถ้ามี โอกาส ผมก็จะใช้ โอกาส นั้นตามหาเธอเสมอครับแต่ก็ ไม่เคยเจอ

โอกาศสินะครับ ผมก็อยากได้บ้างจัง ผมรอเธอให้โอกาศอยู่เหมือนกัน แต่คงอีกนานเพราะเรื่องของ ผมเธอพึ่งเจอกลับรักใหม่

[Monalizii]

เรื่องเศร้าเกี่ยวกับชีวิตรักผมไม่ค่อยมี เพราะอกหักทีไรไม่เคยได้เศร้าเลย แต่ถึงผมจะไม่ได้เป็นแฟน หรือเลิกลากันไป ผมยังคงสถานะเพื่อนไว้ตลอด จนตอนนี้ผ่านมาหลายปี ก็ได้ตามข่าวคราวของเพื่อนๆ หลายคนและได้คิดว่า

"ดีแล้ว ที่ตอนนั้นเราไม่หลวมตัว"

- ตอนผมอยู่ ม.ปลาย มันก็มีรักมีชอบใครอยู่บ้างแหละ ของผมออกลายมองหาแฟนตั้งแต่ อนุบาลเลยครับ นี่ถ้าตอนเด็กมันหื่นได้ ผมก็ไม่กล้าคิดว่าจะเผลอลักหลับเลยรึป่าว กลับมาช่วง ม.ปลายละกัน สมัยเด็กมันช่วงขี้สงสัย ตอน ม.ปลายก็มีปิ้งสาวอยู่ 2 3 คน แต่ถึงขั้นหลงไหลเลยจริงๆ มีแค่คนเดียว เธอคนนั้นเป็นอะไรที่แบบว่า เห็นแล้วปิ้งเลย ไม่ได้สวยมาก ไม่ได้น่ารักมากมาย แต่มันโดนใจ เลยพยายามเข้าไปคุยและพบว่าความสนใจ+งานอดิเรกค่อนข้างเหมือนกันอีกคราวนี้เลยคุยกันถูกคอเลย จนผ่านไปไม่กี่สัปดาห์ ผมก็บอกรักเลย แต่ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมากกว่านั้น ทางนั้นก็ไม่ได้ให้คำตอบที่แน่นอนอะไร ส่วนตัวผมเวลานั้นก็คงพอใจกับสถานะที่เป็นอยู่ตอนนั้น จนมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต เธอคนนี้เป็นตัวปัญหาของใครหลายๆ คน มีปมและแผลใจอยู่มากพอดู ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบเธอคนนี้ก็เข้ามาเกาะติดผมอยู่ระยะใหญ่ๆ ด้วยความขี้สงสาร เลยกลายเป็นที่รับฟังเรื่องทุกข์ของเธอคนนี้ ช่วงนั้นก็เริ่มเกิดระยะห่างของความสัมพันธ์ ระหว่างผมกับคนที่ผมชอบ พอถึงช่วง ม.6 คนที่ผมชอบ เขาก็มีปัญหาทั้งสุขภาพ และเรื่องส่วนตัวที่บ้าน และผมก็ได้มารู้อีกทีหลังอีกทีว่า คนที่ผมชอบเขาคบหากับคนอื่นผ่านทางอินเตอร์เน็ต ตอนนั้นก็ค่อนข้างอึ้งไประยะหนึ่งแต่กล้าพูดเลยว่าเวลานั้นไม่รู้สึกถึงความทุกข์ใดๆ เลย อาจจะเพราะไม่เห็นตำตาก็ได้ หลังจากนั้นก็มีไปมาหาสู่บ้างคุยกันบ้าง จนสุดท้ายก็จากกันไปแบบเหมือนไม่มีอะไร

- ส่วนผู้หญิงอีกคนที่เข้ามา เธอคนนั้นได้มีโอกาศคุยกับพ่อแม่ของผม และดูเหมือนว่าคุณเธอจะสารภาพออกมาว่าเคยทำแท้ง และเวลานอนยังได้ยินเสียงเด็กร้องก้องอยู่ในหัวเป็นระยะๆ กินยากล่อมประสาทหรือไปหาแพทย์ก็ช่วยอะไรไม่ได้ จนสุดท้ายมาจบที่แม่ผมรู้จักกับพระรูปหนึ่ง เลยให้ท่านทำพิธีผ่านโทรศัพท์ให้ ผลคือเธอคนนี้อาการได้ยินเสียงเด็กร้องก็หายไป ได้หลับอย่างเต็มอิ่มจริงๆหลังจากไม่ได้หลับอย่างนี้มา 3 4 ปีเห็นจะได้ หลังจากนั้นก็ได้เจอกันบ้าง แต่ไม่บ่อยแล้ว แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ค่อยๆ ห่างออกไป จนสุดท้ายพอจบ ม.ปลายก็ได้คุยโทรศัพท์กันแค่ไม่กี่ครั้ง แล้วก็ขาดการติดต่อไป

- หลังจากผ่านช่วง ม.ปลายไป ก็ช่วงมหาลัย ช่วงนั้นก็ได้ตามข่าวของคนที่ผมชอบตอน ม.ปลายอยู่ ตอนนั้นเธอคนนั้นก็ได้ไปอยู่กับแฟนแล้ว และยังคงอยู่ด้วยกันมาจนปัจจุบันนี้ และได้พบหลายเรื่องที่ผมเห็นเลยว่าผมกับเขานั้น ไปกันไม่รอดแน่ๆ ถ้าคบกัน เพราะความคิดเห็นที่แตกต่าง มุมมองในการใช้ชีวิต เกือบจะทุกอย่างที่มันขัดกันไปหมด ถ้าเกิดคบกันสุดท้ายคงได้เลิก ไม่ช้าก็เร็ว และอาจจะมองหน้ากันไม่ติด หรืออาจจะกลายเป็นความทรงจำฝังใจที่ไม่ดีไปเลยก็ได้ เพราะถ้ารักมากก็เจ็บมาก มันเป็นเรื่องธรรมดา

ที่ผมเล่าๆมา รายละเอียดสำคัญๆ มันหายไปเยอะ แต่ในห้เล่าสรุปที่สุดก็ประมาณนี้แหละ

ชีวิตรักสมัย ม.ปลาย กับตอนทำงานแล้วมันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เมื่อวุฒิภาวะคุณเริ่มโตขึ้นจากประสบการณ์ต่างๆ คุณจะเริ่มมองเรื่องเดิมๆ ของคุณในมุมที่แตกต่างออกไป แม้แต่เรื่องเศร้าในวันนี้อาจจะกลายเป็นเรื่องตลกที่ทำให้คุณเพียงแค่เผลอนึก ก็หัวเราะออกมาเองอยู่คนเดียวเลยก็ได้

แผลใจจะหายหรือไม่ มันอยู่ที่ตัวเราครับ เวลาเป็นแค่ปัจจัยตัวหนึ่งเท่านั้น สำคัญอยู่ที่คุณคิดยังไงกับเรื่องที่ทำให้คุณเจ็บมากกว่า

ผมอ่านหมดแล้วครับ คิดได้เยอะเลย ขอบคุณที่แบ่งปันนะครับ

ปล.ส่วนตัวผมเลือกที่จะรอนะครับ เพราะผมต้องการเธอจิงๆไม่รู้เพราะอะไร หรือยังไม่เจอคนที่ดีกว่าเธอละมั้ง ^_^

[sirisuk008]

ผมมองว่าตอนนี้คุณ จขกท กำลังอยู่ในช่วงเศร้าที่อกหักล่ะครับ ที่คิดว่าขาดเขาไม่ได้ แต่ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาครับ แต่ถ้ามองที่เหตุและผลผมว่าคุณ จขกท ก็ผิดพลาดตรงที่ไม่มีเวลาให้แฟนเลย โอเคครับถึงท่านจะติดการแข่งขันหรืออะไรก็ตาม แต่ก็ควรจะมีเวลาให้แฟนบ้างครับ เอาเป็นว่าถือว่าเป็นประสบการ์ณไม่ให้ผิดพลาดในครั้งต่อไปครับ

ผมเชื่อว่าทุกคนเคยอกหักครับ ถูกทิ้งเดี๋ยวก็ปิ้งใหม่ สู้ๆ ครับ

[pangblackarmy]

เป็นเหมือนกันครับ รักเขาแล้วขาดเขาไปไม่ได้ T^T

[jackiiez]

ผมเคยมีแฟนครั้งแรกตอน ม 2

เลิกกัน ม 3 แต่ไม่เคยลืมคนคนนี้ได้

หลังจากนั้นตอนขึ้น ม 4 เค้าก็ไปมีแฟนเป็นรุ่นพี่ คบกันนานมาก

ระหว่างที่เลิกกันยอมรับนะครับว่าก็มีคนใหม่ตลอด แต่ไม่เคยลืมเค้าได้ลงซักที

ยังคิดถึงตลอด ฝันเห็นตลอด แล้วเวลาก็มาถึงครับ เค้าเลิกกับแฟนรุ่นพี่ตอน ม 6

แล้วเราก็ได้กลับมารักกันครับ แต่คบกันได้ครึ่งปี ก็ต้องเลิกกันอีก TT TT

จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็เลิกกันครั้งล่าสุดตอน ปี 1 ตอนนี้ เรียนจบ ทำงานแล้วครับ ก็ราว 4 ปี กว่าจะ 5 ปีแล้วครับ

ก้ยังคิดถึงเทอคนนั้นอยู่ดี ถ้านับจาก ครั้งแรกที่คบกันก็ ตั้งแต่ ม.2 ก็น่าจะ 10 ปี พอดีครับ ไม่น้อยเหมือนกันน้ะเนี่ย

รูปถ่ายทุกรูปที่เคยถ่ายด้วยกัน ยังคงอยู่

ยังจำเสียงของเธอคนนั้นได้ หน้าตา และรอยยิ้มนั่น ผมไม่มีวันลืมหรอกครับ

ความเจ็บปวดตอนที่เลิกกัน มันก็แน่นอนครับ แทบปางตาย แล้วก็อยู่ไม่ได้ เหมือนที่ จขกท บอก

แต่เวลาผ่านไป เราก็ต้องอยู่กับมันอยู่ดีครับ

สุดท้าย ความเจ็บปวดหายไป มันก็เหลือแต่ความทรงจำดีๆ ที่เคยมีให้กัน

ทุกวันนี้ก็ยังได้แต่หวังว่า จะได้คุยกับเค้าอีกซักครั้งก็ยังดี..

^ ^

[boy000one]

ของ ผมก็เศร้า นะถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ ที่ได้อยู่กับคนที่ผมรัก แต่เธอก็มอบความรักให้ผมนะเเต่ผมไม่เคยจะเป็นฝ่ายที่ให้ก่อน พอดีขี้อาย แล้ววันหนึ่ง ผมกะ จะเข้าไปหาเธอ ตามประสาแฟน แต่เธอกลับเดินหนีแล้ว พอ ต่อมาเธอก็ขอเป็นแค่พี่น้องกับผม <พอดีจีบรุ่นพี่อะนะ>
จนวันนี้ผมก็ยังลืมเธอไม่ได้ อยากกลับไปคบนะแต่กลัวที่สุดกลัวเธอ จะทิ้งไปอีก เธอตั้งสถานะกับคนใหม่ พอผมไปถามเธอ เธอบอกตั้งเล่นๆผมก็แกล้งโง่เชื่อ ที่จริงที่ข้อมือเธอก็ใส่ชื่อเธอกับแฟนใหม่ อยู่ ผม ....ผมเศร้าที่สุดช๊อคเเล้วเงียบไปเลยว่าเธอจะใส่สายรัดข้อมือที่มีข้อความบอกรักทำไม ถ้าไม่ใช่แฟนกัน
:(

[mojiyam123]

คล้ายของผมเลยครับ

[atomza07]

ของผมเหรอ
ผมคบกับเธอเพราะแข่งกันจีบผู้หญิงคนนึ่ง ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย จนกระทั่ง...ผมเริ่มหวั่นไหว แต่ผมก็ยังรักคนที่จีบอยู่อ่ะ สุดท้ายผมก็ต้องจำใจเลิกกับเธอ แต่นั่นเป็นเส้นทางที่ผิด หลังจาก 1 เดือน ผมกลับต้องการเธอคืนมา เพราะผมพึ่งจะรู้ตัวว่าเค้าดีกับผมยังไง เธอไม่เคยบอกรัก ไม่เคยบอกชอบผมเลย มีเพียงแค่ จูบเท่านั้นที่เป็นสื่อให้บอกกับผม แต่นั่นผมไม่รู้เลย เธอบอกว่าห้ามผมคิดอะไรนะ แต่ในตอนนั้น เธอก็ได้เฉลยทุกอย่างว่า เธอรักผม เธอชอบผมยังไง แต่ตอนนี้คงได้มองแค่ เพื่อน เท่านั้น ถ้าไม่มองอย่างนั้นก็คงจะเกินเพื่อนไปแล้ว เค้าจึงจำเป็นต้องมองแบบนั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างสายไป ผมต้องการเธอมาก มากยิ่งกว่าใคร สุดท้ายผมก็ไม่เหลือใครเลยทั้งคนรักและคนที่ผมรัก

[ZenithAngel]

เรื่องเกมส์กับความรักมันเป็นเหมือนเส้นขนานครับ แต่ถ้าใครทำให้มันมาบรรจบกันได้นั่นแสดงว่าคุณอาจจะเจอความรักแท้ก็เป็นได้

ผมเป็นกำลังใจให้ครับ

[gotbk28671]

ผมเลิกกับเธอมาได้1ปีล้ะ (ตอนนั้นช่วงม.6) ผมชอบเธอยังไงก็บอกไม่ถูกนะ แต่รู้สึกว่าชอบมากๆ อยากให้เป็นแฟนด้วย แล้วก็สมหวังอย่างที่คิดเอาไว้ คบกันไปก็ต่างคนต่างรู้สึกดี ยิ่งนาน ก็เริ่มทะเลาะกัน สุดท้ายก็เลิกกันไป เธอพูดด้วยเหตุผลว่า
"ไม่เชื่อใจกัน" ทำให้ผมเศร้าไปนานทีเดียว หลังจากที่เลิกกัน ผมก็แอบมองเขาอยู่ห่างๆ แต่ที่ผมดีใจก็คือ เขาก็แอบมองผมเหมือนกัน ผมรู้ได้ไง มีอยู่วันที่มีนิทรรศการธรรมศาสตร์รังสิต รร.ยก ม.6ไปดูงาน ผมก็รอที่จะขึ้นรถ แล้วผมก็มองหาเธอ
แล้วผมก็เจอเธอคุยกับเพื่อนเธอ ผมก็มองเธอเหมือนจะให้เธอรู้ตัว มองอยู่สักพักเธอก็หันมามองผมทันที มองตรงมาที่ผม แล้วเธอเจอตาต่อตาเธอก็หลบหน้าไป หลังจากวันนั้นผมก็รู้สึกอยากคุยกับเธอมากมาย จนผมได้คุยกับเธออีกครั้ง แต่เธอก็ชอบถามว่า"มีใหม่ยังล้ะ"ถามแต่คำนี่ พอผมบอกว่าไม่ได้มีใครนอกจากเลิกกันไป เธอก็บอกไม่เชื่อ ทั้งๆเขาก็รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน เธอก็ไม่แคร์กันเลย ผมก็รอเขา ผมก็ลืมเธอไปสักพัก แล้วก็ฝันถึงเธอ ทำให้ความทรงจำเข้ามาให้คิดวนอยู่ในสมอง
1ปีผ่านไป ผมเธอยังคิดถึงเธอ ทำให้เกินคิดอยากจะไปส่องเฟชเธอ เมื่อไปส่อง ทำให้ใจสลายหายไป เมื่อเธอมีคนใหม่ มาแทนที่ผมแล้ว


ถ้า งง ก็ขออภัยด้วยครับ

[Chetoad]

ผมเจ็บไปรักไปครับ เทอคนนี้คนเดียวบอกเลิกผมไป 11 ครั้งแล้ว แต่ผมก็ยื้อเทอกลับมาได้ทุกครั้ง แต่ไม่รู้จะยื้อได้อีกนานแค่ไหน......
เทอคนนี้น่าตาน่ารักครับ ขี้เล่นเป็นกันเอง เราคบกันมาจะ 9 เดือนแล้ว แต่ตลอดเวลาที่คบกันผมโดนบอกเลิกไป 11 ครั้ง ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมขาดเทอไม่ได้ ระหว่างคบกันเทอแอบมีคนอื่นตั้งเยอะแยะจนผมจับได้
แล้วเทอก็ไม่รู้จักพอเสียที อ้อนวอนด้วยน้ำตาเท่าไหร่เทอก็ไม่แคร์กัน แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันขาดเทอคนนี้ไม่ได้จริงๆ ล่าสุดผมพึ่งโดนบอกเลิกวันนี้เองครับตอน 9 โมงกว่าๆเทอโทรมาบอกเลิก เพราะเทออยากมีคนอื่น
เฮ้อ..... เจ็บ จะยื้อกลับมาได้มั๊ยนะ เหนื่อยแล้วเหมือนกัน;((

[Pop_PeR]

ชีวิตประจำวัน เคยมีคนคนหนึ่ง คอยให้เราเดินตาม คอย กระตุ้นจิตใจเรา คอยทำให้เรายิ้ม สนุก
คอยสอนหนังสือเรา เคยเล่นเกมด้วยกันกับเรา เคยทะเลาะด้วยกันกับเรา ที่เเท๊บจะเป็นชีวิตประจำเราไปเเล้ว

ถ้าวันนึงคนคนนั้นหายไป ใครจะทำใจได้ จริงไม๊ มันต้องใช้เวลาครับ ^____^"

[Monalizii]

ผมมองว่าตอนนี้คุณ จขกท กำลังอยู่ในช่วงเศร้าที่อกหักล่ะครับ ที่คิดว่าขาดเขาไม่ได้ แต่ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาครับ แต่ถ้ามองที่เหตุและผลผมว่าคุณ จขกท ก็ผิดพลาดตรงที่ไม่มีเวลาให้แฟนเลย โอเคครับถึงท่านจะติดการแข่งขันหรืออะไรก็ตาม แต่ก็ควรจะมีเวลาให้แฟนบ้างครับ เอาเป็นว่าถือว่าเป็นประสบการ์ณไม่ให้ผิดพลาดในครั้งต่อไปครับ

ผมเชื่อว่าทุกคนเคยอกหักครับ ถูกทิ้งเดี๋ยวก็ปิ้งใหม่ สู้ๆ ครับ

ขอบคุณครับผม

[kanjanachai]

คุณยังมีคนที่ให้รัก
แต่ผมไม่เคยเจอคนที่จะรักผมซักที
55+ หน้าตาผมก็ไม่ใช่ว่าจะขี้เร่
แต่หาแฟนยากมาก 55+
(ผมเมาพึ่งไปย้อมใจกับเพื่อนมา 55+)

[nakiann123]

มีเพื่อน เพื่อนสนิท ลิตเติ้ลอลิส

เคยชอบ เคยรัก เคยทำทุกอย่าง สุดท้ายเป็นได้แค่เพื่อน

ก็เลยเริ่มทำตัวห่างออกไปแต่ก็ตัดไม่ได้ เพราะ เค้าสนิทกับแม่ผมมากขึ้น (เป็นลูกสะไภ้ที่รักของแม่ผม) อยู่ด้วยกันตลอด

แต่ผมไม่คุยกับเค้าเลย เพราะผมอยากให้เค้าออกไปจากชีวิต แค่นั้นละ

[i3utterfly]

อาการนี้ ถ้าไปคิดซ้ำเรื่องเดิม ๆ เรื่องคุณ กับเขา มันไม่หายหริกครับ ทางที่ดี หาคนคุยด่วย อย่าให้สมองมันว่าง อย่างของผมนี้เมื่อวาน คิดถึงสุด ๆ อยากโทรไปเขาตัดสาย เจ็บสุด ๆ แต่พอเช้า สมองมันโล่งครับวนนี้ทั้งวัน ผมสุขสุด ๆ เลย

ทั้งหมดนี้มันขึ้นอยุ่กับคุณคนเดียวครับ จะจม อยุ่กับอดีตที่ไม่กลับมา แล้วก็เศ้ราอย้างนี้ไปเรื่อย ๆ
กับ สร้างสุขให้ตัวเอง ใช้เวลาของเราที่ไม่มีเขาให้เต็มที่ แรก ๆ มันจะเคว้ง เพราะไมารู้จะทำอะไร ผมแนะนำ ไปออกกำลังกาย ไปกินข้าวกับ ญาติ เรา มันจะทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้ตัวคนเดียวครับ