FlyingDog
31st October 2013, 20:31
ดีครับผมจะมาเล่าประสบการอกหักที่เจ็บที่สุดของผมให้ฟัง เล่าเเบบรวบรัดที่สุดเลยนะครับ
คือผมชอบรุ่นพี่คนนึงในโรงเรียนผมชอบเธอตั้งเเต่เห็นครั้งเเรกเลยหละครับตั้งเเต่เข้าโรงเรียนมาใหม่ๆเลยเเต่ผมไม่กล้าเข้าไปจีบหรือทำอะไรเลยเพราะผมเป็นคนขี้อายเเล้วรู้ตัวว่าตัวเองนั้นหน้าตาเป็นยังไงฐานะเป็นยังไงคงยากที่เขาจะสนใจในตัวผมเเต่เธอเป็นคนเฟรนรี่ครับเข้าหาง่ายดูเหมือนใครๆในโรงเรียนก็รู้จักเธอกันหมดผมเลยคิดงั้นนะเธอเป็นคนน่ารักครับเรียนเก่งเล่นยิมนาสติกเป็นกรรมการนักเรียนผมชอบเธอมากว่า3ปีตั้งเเต่เข้าโรงเรียนมาโดยผมไม่สนใจคนอื่นเลยนอกจากเธออาจจะมีบางเวลาที่ผมลืมหน้าเธอไปบ้างเพราะเห็นผู้หญิงสวยๆเเต่เมื่อผมนึกถึงเขาผมก็ไม่สนใจพวกเธอเหล่านั้นเลยจนผมเริ่มอยากพัฒนาตัวเองเพื่อเธอวิ่งบ้างเข้าฟิตเนสบ้างทุกๆอย่างที่ทำให้ตัวเองดูดีขึ้นเผื่อจะมีโอกาสบ้างผมทำเรื่อยๆเเล้วหมั่นเช็กเฟสของเธอเพื่อดูว่าเธอคบกับใครรึยังเเต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปผมก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา.......จนมาถึงเมื่อวานนี้วันที่ 30 ต.ค. ขณะที่ผมเล่นฟิตเนสเสร็จมาที่สนามวิ่งกับเพื่อนเเละรุ่นพี่คนนึงที่เล่นฟิตเนสด้วยกันเเละผมก็ได้เจอเธอผมรู้สึกดีใจมากเพราะผมไม่ได้เจอหน้าเธอมาเกือบเดือนเเล้วเธอนั้งดูลีดกีฬาสีซ้อมอยู่เธอได้ทักรุ่นพี่ที่เล่นฟิตเนสด้วยกันเเละเพื่อนของผมที่รู้จักเธอเธอทักรุ่นพี่คนนั้นว่า "เสร็จเเล้วเหรอ" ผมงงนิดๆเเล้วรุ่นพี่คนนั้นก็ตอบว่า "อืม" เดี๋ยวรออยู่ที่โหนบานะเเล้วเราก็วิ่งกันต่อพอวิ่งเสร็จเเล้วมาถึงที่โหนบาเธอก็ได้เดินเข้ามาหารุ่นพี่คนนั้นเเล้วคุยกันทำท่าสนุกเเต่ผมไม่ค่อยได้ยินเพราะโหนบาอยู่ผมก็ไม่ได้คิดไรมากจนเธอกอดเเขนรุ่นพี่คนนั้นเเล้วซบเเขนเขาผมเห็นเเล้วอึ้งมากผมลงจากบาทันทีเเล้ววิ่งไปหาเพื่อนผมที่ยีนดูเขาจู้จี้กันอยู่ใกล้ๆเธอมองหน้าผมท่าทางเเปลกใจน่าจะว่าวิ่งทำไมตั้งเรวขนาดนั้นมาเเค่นี้เองเเล้วผมก็ดึงเเขนเพื่อนคนนั้นออกมาห่างเเล้วถามมันว่าเขาเป็นเเฟนกันเหรอมันบอกว่า"ใช่***พึ่งรู้เหรอ"ไอ้ห่านกูพึ่งเห็นจะรู้ได้ไงใจผมเต้นดังตึกอย่างรุนเเรงเเละต่อเนื่องตั่งเเต่ได้ยินที่มันพูดผมยีนมองเขาทั้งสองคนเเล้วทำหน้านิ่งไปประมาณ 5 วิเเล้วมันก็มองหน้าผมด้วยความเเปลกใจเเต่ดีที่ผมเป็นคนเก็บอาการเก่งมากผมเลยหันหน้าไปมองมันเเล้วยิ้มเเล้วมันก็เดินไปเเบบงงๆ เเล้วผมก็หันไปมองพวกเขาทั้งสองคนต่อผมทำอะไรไม่ได้ได้เเต่ยีนมองพวกเขาจู้จี่กันผมยีนมองพวกเขาไปเรื่อยๆในใจไม่คิดอะไรเลยเพราะเอาเเต่จ้องหน้าเธอจนทั้งสองคนกลับเธอได้ซ้อนรถมอไซด์กันกลับบ้านซึ่งรถรุ่นพี่คนนั้นท่าทางเเพงน่าดูเลยหล่ะเเต่ผมไม่รู้ว่าเป็นรถอะไรผมยีนมองเค้าสองคนจนขี่รถออกไปจนพ้นสายตาผมผมก็ยังจ้องมองทางที่เขาพ้นสายตาผมไปจนเพื่อนผมเดินมาหาผมเเล้วบอกว่าเห้ยน้ำตา***ไหลผมหันไปหามันด้วยความรวดเร็วเเล้วมันก็บอกอีกว่าไอ่*****น้ำตา***เเม่งไหลข้างเดียวหล่ะเเม่งกูพึ่งเคยเห็นเเล้วผมก็เช็ดน้ำตาของผมออกนี่มันอะไรผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าผมร้องให้ผทพยามเก็บอาการสุดๆเเล้วนะเเล้วผมก็เอาโทรสับขึ้นมาดูหน้าตัวเองขอบตาผมไม่เเดงเลยสักนิด เฮ้อออ เเล้วผมก็บอกเพื่อนว่าขอกลับบ้านก่อนพอดีมีธุระพอกลับถึงบ้านล้มลงบนเตียงอยากจะร้องไห้เเต่น้ำตาไม่ไหลออกมาเลยคงเป็นเพราะผมร้องในใจตอนรู้ว่าเขาเป็นเเฟนกันไปหมดเเล้วเพราะผมยีนดูเขาไปประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงเลย
จริงๆเเล้วผมก็ไม่ได้อะไรมากหรอกไม่ได้อะไรมากหรอกไม่ได้จะเขียนให้อ่านกันเพลินๆด้วย เเต่ที่ผมเขียนเพราะวันนี้(วันที่โพสเนี่ย)ในขณะที่ผมเล่นฟิตเนสอยู่กำลังยกดัมเบล 8 กิโลอยู่รุ่นพี่คนนั้นเดินมาในฟิตเนสพร้อมกับเธอเเล้วเดินป้อนไอติมกันเข้ามา จากที่ผมยกดัมเบล 8 กิโลอย่างสบายมันกับรู้สึกหนักขึ้นอย่างน่าสงสัยจนผมต้องวางลงเเล้วเธอกับรุ่นพี่นั้นก็มายีนใกล้ๆผมเเล้วคนในฟิตเนสที่รู้จักก็เเซวรุ่นพี่คนนั้นว่าเเหม่วันนี้พาเเฟนมาด้วยเหรอร้ายกาจนะเนี่ยเเล้วทุกคนก็หัวเราะเเต่ผมไม่ฮาเลยฮาไม่ออกเเม้เเต่จะยิ้มเเบบหลอกเพื่อว่าผมก็สนุกกับการเเซวเหมือนกันนะผมยีนก้มหน้าใจเต้นอย่างรัวๆน้ำตาเกือบไหลเเล้วผมก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเรวผมล้างหน้าเเล้วกลับบ้านทันทีเเล้วก็มานั้งเขียนให้อ่านกันเเบบว่าตรอกย้ำผมเเบบสุดๆ คือผมไม่อยากเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวอะครับมันเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวจริงๆครับ
คือผมชอบรุ่นพี่คนนึงในโรงเรียนผมชอบเธอตั้งเเต่เห็นครั้งเเรกเลยหละครับตั้งเเต่เข้าโรงเรียนมาใหม่ๆเลยเเต่ผมไม่กล้าเข้าไปจีบหรือทำอะไรเลยเพราะผมเป็นคนขี้อายเเล้วรู้ตัวว่าตัวเองนั้นหน้าตาเป็นยังไงฐานะเป็นยังไงคงยากที่เขาจะสนใจในตัวผมเเต่เธอเป็นคนเฟรนรี่ครับเข้าหาง่ายดูเหมือนใครๆในโรงเรียนก็รู้จักเธอกันหมดผมเลยคิดงั้นนะเธอเป็นคนน่ารักครับเรียนเก่งเล่นยิมนาสติกเป็นกรรมการนักเรียนผมชอบเธอมากว่า3ปีตั้งเเต่เข้าโรงเรียนมาโดยผมไม่สนใจคนอื่นเลยนอกจากเธออาจจะมีบางเวลาที่ผมลืมหน้าเธอไปบ้างเพราะเห็นผู้หญิงสวยๆเเต่เมื่อผมนึกถึงเขาผมก็ไม่สนใจพวกเธอเหล่านั้นเลยจนผมเริ่มอยากพัฒนาตัวเองเพื่อเธอวิ่งบ้างเข้าฟิตเนสบ้างทุกๆอย่างที่ทำให้ตัวเองดูดีขึ้นเผื่อจะมีโอกาสบ้างผมทำเรื่อยๆเเล้วหมั่นเช็กเฟสของเธอเพื่อดูว่าเธอคบกับใครรึยังเเต่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปผมก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา.......จนมาถึงเมื่อวานนี้วันที่ 30 ต.ค. ขณะที่ผมเล่นฟิตเนสเสร็จมาที่สนามวิ่งกับเพื่อนเเละรุ่นพี่คนนึงที่เล่นฟิตเนสด้วยกันเเละผมก็ได้เจอเธอผมรู้สึกดีใจมากเพราะผมไม่ได้เจอหน้าเธอมาเกือบเดือนเเล้วเธอนั้งดูลีดกีฬาสีซ้อมอยู่เธอได้ทักรุ่นพี่ที่เล่นฟิตเนสด้วยกันเเละเพื่อนของผมที่รู้จักเธอเธอทักรุ่นพี่คนนั้นว่า "เสร็จเเล้วเหรอ" ผมงงนิดๆเเล้วรุ่นพี่คนนั้นก็ตอบว่า "อืม" เดี๋ยวรออยู่ที่โหนบานะเเล้วเราก็วิ่งกันต่อพอวิ่งเสร็จเเล้วมาถึงที่โหนบาเธอก็ได้เดินเข้ามาหารุ่นพี่คนนั้นเเล้วคุยกันทำท่าสนุกเเต่ผมไม่ค่อยได้ยินเพราะโหนบาอยู่ผมก็ไม่ได้คิดไรมากจนเธอกอดเเขนรุ่นพี่คนนั้นเเล้วซบเเขนเขาผมเห็นเเล้วอึ้งมากผมลงจากบาทันทีเเล้ววิ่งไปหาเพื่อนผมที่ยีนดูเขาจู้จี้กันอยู่ใกล้ๆเธอมองหน้าผมท่าทางเเปลกใจน่าจะว่าวิ่งทำไมตั้งเรวขนาดนั้นมาเเค่นี้เองเเล้วผมก็ดึงเเขนเพื่อนคนนั้นออกมาห่างเเล้วถามมันว่าเขาเป็นเเฟนกันเหรอมันบอกว่า"ใช่***พึ่งรู้เหรอ"ไอ้ห่านกูพึ่งเห็นจะรู้ได้ไงใจผมเต้นดังตึกอย่างรุนเเรงเเละต่อเนื่องตั่งเเต่ได้ยินที่มันพูดผมยีนมองเขาทั้งสองคนเเล้วทำหน้านิ่งไปประมาณ 5 วิเเล้วมันก็มองหน้าผมด้วยความเเปลกใจเเต่ดีที่ผมเป็นคนเก็บอาการเก่งมากผมเลยหันหน้าไปมองมันเเล้วยิ้มเเล้วมันก็เดินไปเเบบงงๆ เเล้วผมก็หันไปมองพวกเขาทั้งสองคนต่อผมทำอะไรไม่ได้ได้เเต่ยีนมองพวกเขาจู้จี่กันผมยีนมองพวกเขาไปเรื่อยๆในใจไม่คิดอะไรเลยเพราะเอาเเต่จ้องหน้าเธอจนทั้งสองคนกลับเธอได้ซ้อนรถมอไซด์กันกลับบ้านซึ่งรถรุ่นพี่คนนั้นท่าทางเเพงน่าดูเลยหล่ะเเต่ผมไม่รู้ว่าเป็นรถอะไรผมยีนมองเค้าสองคนจนขี่รถออกไปจนพ้นสายตาผมผมก็ยังจ้องมองทางที่เขาพ้นสายตาผมไปจนเพื่อนผมเดินมาหาผมเเล้วบอกว่าเห้ยน้ำตา***ไหลผมหันไปหามันด้วยความรวดเร็วเเล้วมันก็บอกอีกว่าไอ่*****น้ำตา***เเม่งไหลข้างเดียวหล่ะเเม่งกูพึ่งเคยเห็นเเล้วผมก็เช็ดน้ำตาของผมออกนี่มันอะไรผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าผมร้องให้ผทพยามเก็บอาการสุดๆเเล้วนะเเล้วผมก็เอาโทรสับขึ้นมาดูหน้าตัวเองขอบตาผมไม่เเดงเลยสักนิด เฮ้อออ เเล้วผมก็บอกเพื่อนว่าขอกลับบ้านก่อนพอดีมีธุระพอกลับถึงบ้านล้มลงบนเตียงอยากจะร้องไห้เเต่น้ำตาไม่ไหลออกมาเลยคงเป็นเพราะผมร้องในใจตอนรู้ว่าเขาเป็นเเฟนกันไปหมดเเล้วเพราะผมยีนดูเขาไปประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงเลย
จริงๆเเล้วผมก็ไม่ได้อะไรมากหรอกไม่ได้อะไรมากหรอกไม่ได้จะเขียนให้อ่านกันเพลินๆด้วย เเต่ที่ผมเขียนเพราะวันนี้(วันที่โพสเนี่ย)ในขณะที่ผมเล่นฟิตเนสอยู่กำลังยกดัมเบล 8 กิโลอยู่รุ่นพี่คนนั้นเดินมาในฟิตเนสพร้อมกับเธอเเล้วเดินป้อนไอติมกันเข้ามา จากที่ผมยกดัมเบล 8 กิโลอย่างสบายมันกับรู้สึกหนักขึ้นอย่างน่าสงสัยจนผมต้องวางลงเเล้วเธอกับรุ่นพี่นั้นก็มายีนใกล้ๆผมเเล้วคนในฟิตเนสที่รู้จักก็เเซวรุ่นพี่คนนั้นว่าเเหม่วันนี้พาเเฟนมาด้วยเหรอร้ายกาจนะเนี่ยเเล้วทุกคนก็หัวเราะเเต่ผมไม่ฮาเลยฮาไม่ออกเเม้เเต่จะยิ้มเเบบหลอกเพื่อว่าผมก็สนุกกับการเเซวเหมือนกันนะผมยีนก้มหน้าใจเต้นอย่างรัวๆน้ำตาเกือบไหลเเล้วผมก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเรวผมล้างหน้าเเล้วกลับบ้านทันทีเเล้วก็มานั้งเขียนให้อ่านกันเเบบว่าตรอกย้ำผมเเบบสุดๆ คือผมไม่อยากเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวอะครับมันเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวจริงๆครับ