ผมเป็นนักกีฬามันผิดด้วยหรอครับ ระบายที โดนด่าโดนดูถูก

[bank9398]

อย่างแรกเลยครับ ผมพึ่งเล่นกีฬาเพราะพ่อขอไว้ตั้งแต่ ม.1 ผมเล่นมานึงปีแล้ว รอบนี้ผมได้ไปแข่ง กีฬานักเรียนนักศึกษา และ กีฬาเยาวชนแห่งชาติ ผมเล่น ศิลปการต้องสู้ทุกอย่างเท่าที่หน่วยก้านผมจะเรียนได้ (แข่ง มวยปล้ำ) ช่วงนี้ผมก็เริ่มขาดเรียนบ่อย ตั้งแต่ม.4 เทอม 2 (ปัจจุบัน) แต่ผมอ้ะโดนด่าโดนดูถูกเหยียดหยามผมมาตั้งแต่ ม.3 เทอม 2 แล้วตั้งแต่ผมเริ่มเล่น ใหม่ ๆ พี่คนนึงที่ผมทำงานด้วย เขาก็ว่า เล่นไปเพื่ออะไร มีแต่เสียกับเปล่า อันนี้ผมก็ยังแบบว่า เอ่อตอบได้ แต่เขาก็ไม่ฟังหรอก เขาประสบความสำเร็จในทางเดินของเขาพี่คนนี้ทำงานช่างตัดผม(รวยเพราะเสน่หาได้เมียแก่เป็นเศษฐี) พอหนักเข้าเขาคัดขวางผมไม่ยอมให้ผมไป ไม่ให้เวลาส่วนตัวผมเลย ผมตัดสินใจ เอาความผิดบ้างอย่างที่เขาทะเลาะกับเมีย ทั้งทีผมไม่ผิดหรอก ผลออกมา ก็ดีครับผมได้ออกไปซ้อมกีฬามากขึ้นได้ออกกำลังกาย แต่ เขาตัดพี่ตัดน้องผมก็ช่างมันเถอะครับ ผมไม่สนใจ เพราะยังไงโตมาก็ต้องแตกแยกกันไปอยู่คนละที ต่อมาครับ คือ พี่ของพี่ช่างตัดผม เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรผมหรอกตอนที่่ผมเล่นแรก ๆ แต่พอเขาทำกิจการ ซึ่ง เขาให้ผมมาช่วย งานเป็น ประจำ เหมือนกับน้องเขานั้นแหละ ไม่ให้เวลาส่วนตัวผมบ้างเลย ถึงทุก ๆ วันนี้ครับ ด่าผม ว่าผมเรียนไม่จบหรอก ม.6 ทีแรกก็ด่าผมว่าไม่จบหรอก ม.3 ไม่รอด กศน. หรอก มึ*ง อ้ะ เล่นกีฬาไปเท่านั้นแหละมึ*ง ตัว***ทำงานแรงวัวแรงฟาย ไม่ต้องใช้สมองหรอก เรียนไปก็เท่านั้นไม่จบหรอก ม.6 ออกมาเหอะ มาทำงานแบบ กุ เนี้ยชีวิตจริง กีฬามันทำห่ารไรได้วะเอา ไปประกอบอาชีพก็ไม่ได้ เนี้ยชีวิตจริงไอ่พืช และยังมีอีกมากครับ ทำผมท้อ ผมถ่อยมามาก ครับ ประกี้ผมเถียงไปครับ ไม่รู้ไม่ต้องมาพูด ไม่อยากจะพูด แล้วรอดูเอา ผมโกรธ มากครับแล้วผมก็มานี้ มาพิม เซ็งครับ ผมไม่ชอบเลย ครับพวก กดขี่ดูหมิ่น ผมละเกลียดจริง ๆ ครับ เอ่อแล้วพี่คนที่ผมด่า ก็ประสบความสำเร็จเหมือนกันครับการค้าขาย

ผมเชื่อว่าคนเราจะประสบความสำเร็จมันมีมากมายหลากหลายทางเลือกแต่ผลออกมามันต่างกันต่างหาก

ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน ให้คำแนะนำอะไรผมก็บอกเลยครับ หรือ งง ตรงไหนก็บอกได้ครับ

[skywriting]

จะว่าไงดีครับ ผมว่า อะไรที่คุณทำแล้วชอบหน่ะก็ ทำๆ ไปเถอะครับ ใครจะว่าอะไรยังไง มันก็เรื่องของเค้าหน่ะ สำหรับผมนะ สำหรับ คิดว่าเสียใจที่ได้ทำไปดีกว่ามาเสียใจเพราะไม่ได้ทำ แหละครับ ^ ^

[tff007]

จัดการเลยพ่อหนุ่ม

http://forgifs.com/gallery/d/209962-1/Face-pushed.gif


ล้อเล่นเน้อ

[Tanyaboon]

นักกีฬาโรงเรียนผมก็เรียนจบกันทุกคนนะครับ อยู่ที่ว่ารับผิดชอบหน้าที่หรือเปล่า

แข่งหรือซ้อมเสร็จอย่าลืมตามงานแล้วเข้าสอบด้วยนะครับ เทอมนึงผมก็ขาดเกือบครึ่งเทอมก็ยังจบมาได้สู่หน่อยพ่อหนุ่มมมม!!!

[blacklotus55]

เข้าใจครับ คุณหน่ะวัยรุ่น รักชอบสิ่งที่ทำ ณ ปัจจุบันด้วยหัวใจ แล้วก็รู้ด้วยว่าคุณรักมันแบบสุดโต่ง เพราะไร ครั้งนึงผมเคยเป็นแบบคุณครับ ครั้งนึงผมเคยเล่นกล้ามแบบสุดโต่ง ไม่สนใจเรียน
ทุกวันนี้เข้าใจแล้วว่า "ใช้พละกำลัง ไม่มีทางหาเงินได้มากกว่าใช้มันสมอง" อ่านแล้วอย่าเพิ่งเลือดร้อนเถียงผมไป ฟังผมให้จบ ครั้งนึงผมเคยเล่นกล้าม มีเทนเนอร์มากมายมาขอให้ผมเป็นคนในสังกัด
อ้างว่าจะทำให้ผมทำฝันให้เป็นจริง คือเข้าสู่วงการเพาะกายจริงจัง พ่อผม ค้านหัวชนฝา (บ้านผมมีกิจการโลงกลึงโลหะ) ผมโกรธพ่อมาก ทุกวันนี้ผมเดินตามรอยพ่อ แล้วมามองย้อน ก็เห็นได้ชัด
"ใช้แต่พละกำลัง ไม่มีทางหาเงินได้มากกว่าใช้ "ปัญญา""
ถ้าผมอ่านไม่ผิด คุณเล่น "มวยปล้ำ" ไม่ได้จะว่านะ กีฬามวยปล้ำเนี่ย สำหรับคนเอเชีย ระดับสูง ๆ ขอบอกเลย "ไม่มีทางไปสู้ไซส์ หรือเผ่าพันธุ์ ฝรั่งได้" ถ้าคุณโกรธที่ผมพูดอย่างนี้ นั้นคือคุณยังเด็กเกินไป
ต่อให้คุณชนะ ได้เป็นทีมชาติ โอเค ทีมชาติมันดี แต่คือว่า สมมติว่าคุณได้เป็นทีมชาติจริง หมายความว่าคุณต้องทิ้งชีวิตในช่อง "เก็บเกี่ยวควาามรู้และประสบการณ์" ด้านสาขาอื่นไปเลยสิ้นเชิ้ง
น้นคือแปล่า สมมติคุณได้เป็นทีมชาติจริงแปลว่า ช่วงเวลาที่คุณอายุ 18-30 คุณมีความรู้แค่เรื่อง "มวยปล้ำ" อย่างเดียว
นักกีฬาทีมชาติหน่ะ พออายุ 30 + มันก็เริ่มหมดไฟแล้ว ผู้บริหาร มีแต่หาเรื่อง คัดทิ้ง ด้วยเหตุผลว่าคุณ "เลยไว + หมดไฟ" แล้วไงทีนี้ ไม่ว่าคุณจะเคยทุ่มเทยังไง สูญเสียอะไรแค่ไหน
พวก here ก็จะหาทางเขี่ยคุณทิ้งเพื่อหาคนใหม่ที่ทำเงินให้มันได้มากกว่าคุณ
แล้วไงถึงเวลานั้น ความรู้ทั้งชีวิตที่คุณมีเพียงอย่างเดียวคืออะไร = มวยปล้ำ ซึงในสังคม ถ้าคุณไม่ได้เป็นระดับอาจารย์ หรือต่อให้เป็นระดับอาจารย์
นอกจากใน กทม. กีฬานั้นมันไม่ได้แพร่หลาย เท่าไร ไม่เหมือน มวยไทย ที่มันมีสำนัก ค่าย เยอะแยะ นี่แหละ ที่คนรอบตัวคุณเตือนคุณ
ถึงเวลานั้น คุณคิดว่า คนพวกนี้จะอยู่ค้ำฟ้าเหรอ กว่าคุณจะคิดได้ คนพวกนี้แก่ตายไปหลายตนแระ
แล้ว ด้วยความหวังดี คุณผู่้ซึ่ง "หมดแรงแล้วในวันที่คิดได้" จะทำอาชีพอะไรครับ
คุณซึ่งในวันนี้ มีเงินรางวัลจากการแข่งขัลมวยปล้ำ คำขำ ๆ จะเอาเงินก้อนนี้ไปเปิดร้านหมูกระทะเรอะไง มีแต่เจ๊งกับเจ๊ง เพราะไร นอกจากวิชาสาขา "มวยปล้ำ" แล้ว ไม่มีวิชา
ความรู้เรื่องอื่น here ไรเลยแม้แต่น้อย เพราะไร ทุ่มเทให้มันมากเกินไป จนลืมคำเตือนคนรอบข้าง เมื่อถึงวันนั้น คุณเป็นมนุษย์ ที่มีแค่ความสามารถ เข้าห้ำหัั่นคู่ต่อสู้ด้วยวิชา "มวยปล้ำ"
โดยที่ในตัวไม่มีวิชา "ทำมาหากิน" อะไรเลยสักอย่าง หรือผมพูดผิด หืมมมมมม
นี่แหละที่ผมพยาเตื่อนคุณและ "ความคิดที่ว่า สิ่งที่รารักมันคือทุกอย่าง" ของคุณ

[wanloveea]

ชีวิตน่ะเกิดมามีครั้งเดียว ไม่จำเป็นต้องเลือกทางที่ยาก เลือกทางที่ชอบก็พอถึงตายก็ไม่เสียไจ แต่อย่าลืมที่จะอยู่เฟื่อปกป้องคนอื่น {สมัยนี้คงต้องบกว่า อย่าลืมที่จะอยู่เพื่อไห้พ่อแม่ภูมิไจ (โฮคาเงะ รุ่น 3)}

[bank9398]

เข้าใจครับ คุณหน่ะวัยรุ่น รักชอบสิ่งที่ทำ ณ ปัจจุบันด้วยหัวใจ แล้วก็รู้ด้วยว่าคุณรักมันแบบสุดโต่ง เพราะไร ครั้งนึงผมเคยเป็นแบบคุณครับ ครั้งนึงผมเคยเล่นกล้ามแบบสุดโต่ง ไม่สนใจเรียน
ทุกวันนี้เข้าใจแล้วว่า "ใช้พละกำลัง ไม่มีทางหาเงินได้มากกว่าใช้มันสมอง" อ่านแล้วอย่าเพิ่งเลือดร้อนเถียงผมไป ฟังผมให้จบ ครั้งนึงผมเคยเล่นกล้าม มีเทนเนอร์มากมายมาขอให้ผมเป็นคนในสังกัด
อ้างว่าจะทำให้ผมทำฝันให้เป็นจริง คือเข้าสู่วงการเพาะกายจริงจัง พ่อผม ค้านหัวชนฝา (บ้านผมมีกิจการโลงกลึงโลหะ) ผมโกรธพ่อมาก ทุกวันนี้ผมเดินตามรอยพ่อ แล้วมามองย้อน ก็เห็นได้ชัด
"ใช้แต่พละกำลัง ไม่มีทางหาเงินได้มากกว่าใช้ "ปัญญา""
ถ้าผมอ่านไม่ผิด คุณเล่น "มวยปล้ำ" ไม่ได้จะว่านะ กีฬามวยปล้ำเนี่ย สำหรับคนเอเชีย ระดับสูง ๆ ขอบอกเลย "ไม่มีทางไปสู้ไซส์ หรือเผ่าพันธุ์ ฝรั่งได้" ถ้าคุณโกรธที่ผมพูดอย่างนี้ นั้นคือคุณยังเด็กเกินไป
ต่อให้คุณชนะ ได้เป็นทีมชาติ โอเค ทีมชาติมันดี แต่คือว่า สมมติว่าคุณได้เป็นทีมชาติจริง หมายความว่าคุณต้องทิ้งชีวิตในช่อง "เก็บเกี่ยวควาามรู้และประสบการณ์" ด้านสาขาอื่นไปเลยสิ้นเชิ้ง
น้นคือแปล่า สมมติคุณได้เป็นทีมชาติจริงแปลว่า ช่วงเวลาที่คุณอายุ 18-30 คุณมีความรู้แค่เรื่อง "มวยปล้ำ" อย่างเดียว
นักกีฬาทีมชาติหน่ะ พออายุ 30 + มันก็เริ่มหมดไฟแล้ว ผู้บริหาร มีแต่หาเรื่อง คัดทิ้ง ด้วยเหตุผลว่าคุณ "เลยไว + หมดไฟ" แล้วไงทีนี้ ไม่ว่าคุณจะเคยทุ่มเทยังไง สูญเสียอะไรแค่ไหน
พวก here ก็จะหาทางเขี่ยคุณทิ้งเพื่อหาคนใหม่ที่ทำเงินให้มันได้มากกว่าคุณ
แล้วไงถึงเวลานั้น ความรู้ทั้งชีวิตที่คุณมีเพียงอย่างเดียวคืออะไร = มวยปล้ำ ซึงในสังคม ถ้าคุณไม่ได้เป็นระดับอาจารย์ หรือต่อให้เป็นระดับอาจารย์
นอกจากใน กทม. กีฬานั้นมันไม่ได้แพร่หลาย เท่าไร ไม่เหมือน มวยไทย ที่มันมีสำนัก ค่าย เยอะแยะ นี่แหละ ที่คนรอบตัวคุณเตือนคุณ
ถึงเวลานั้น คุณคิดว่า คนพวกนี้จะอยู่ค้ำฟ้าเหรอ กว่าคุณจะคิดได้ คนพวกนี้แก่ตายไปหลายตนแระ
แล้ว ด้วยความหวังดี คุณผู่้ซึ่ง "หมดแรงแล้วในวันที่คิดได้" จะทำอาชีพอะไรครับ
คุณซึ่งในวันนี้ มีเงินรางวัลจากการแข่งขัลมวยปล้ำ คำขำ ๆ จะเอาเงินก้อนนี้ไปเปิดร้านหมูกระทะเรอะไง มีแต่เจ๊งกับเจ๊ง เพราะไร นอกจากวิชาสาขา "มวยปล้ำ" แล้ว ไม่มีวิชา
ความรู้เรื่องอื่น here ไรเลยแม้แต่น้อย เพราะไร ทุ่มเทให้มันมากเกินไป จนลืมคำเตือนคนรอบข้าง เมื่อถึงวันนั้น คุณเป็นมนุษย์ ที่มีแค่ความสามารถ เข้าห้ำหัั่นคู่ต่อสู้ด้วยวิชา "มวยปล้ำ"
โดยที่ในตัวไม่มีวิชา "ทำมาหากิน" อะไรเลยสักอย่าง หรือผมพูดผิด หืมมมมมม
นี่แหละที่ผมพยาเตื่อนคุณและ "ความคิดที่ว่า สิ่งที่รารักมันคือทุกอย่าง" ของคุณ

เรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึงครับ ที่ญาติ ๆ ผมด่าว่า คือ ผมไม่ไปช่วยงานเขาต่างหาก ครับ เขาเลย สังหาคำมาด่า ผมอยู่เรื่อย ก็ต้องขอบคุณมากครับ สำหรับคำแนนะนำนี้

[stepmeup2]

เขาด่าเพราะหวังดีนั่นแหล่ะครับ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะประสบความสำเร็จในสายกีฬา แม้แต่นักกีฬาโอลิมปิกที่ถือว่าประสบความสำเร็จในสายงาน มีไม่กี่คนหรอกครับที่ประสบความสำเร็จในชีวิต อันนี้คงแล้วแต่คนว่าจะนิยามความสำเร็จว่ายังไง คุณก็อย่าพึ่งไปคิดมากเพราะไม่ว่าคุณจะเลือกทางไหนมันก็ลำบากทั้งนั้น แม้ว่าจะเรียนจบแล้วงานก็ไม่ได้หากันง่าย ๆ แล้วถึงจะได้งานก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตง่ายขึ้นเท่าไหร่ เอาเป็นว่าตอนนี้ก็พยายามทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ แบ่งเวลาให้ดี เท่านี้ก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะครับ

[bobbyTJ]

เอาจริง ๆ ถ้าเป็นนักกีฬาอาชีพนี่ รวย อยู่นะ บอล ภราดร ไทเกอร์วู้ด โรนัลโด้ มันขึ้นอยู่ความพยายาม + พรสวรรค์ + โอกาศ

เขาอยากให้เราไปช่วยงาน ดีแล้วล่ะครับ นศ. จบใหม่เดี๋ยวนี้ ถ้าประสบการณ์น้อยนี่ เขาพิจารณาหลัง ๆ หรืออาจจะไม่รับเลยก็ได้ครับ

เป็นไปได้ลองตกลงกันดีดี บอกประมาณว่า ผมจะมาทำงานนี้ แต่ผมก็อยากเล่นกีฬาด้วย ขอให้เขาเข้าใจเราว่า เราชอบจริง ๆ แล้วก็แบ่งสรรปันส่วนเวลาให้ดีดี ถอยกันคนละก้าว ความขัดแย้งมันก็หายไปแล้ว

[themaxzoom]

ผมมีเพื่อนที่เป็นเเบบคุณเหมือนกันเเต่เพื่อนผมอยู่กับป่าพ่อเเม่ไปทำงาน ถูกคนในครอบครัว(ป้า ลุง ลูกของป้า)ด่าเรื่องกีฬาเรื่องเรียนทุกเรื่อง สาเหตุมาจากไม่ไปช่วยงานนี้เเละ เเต่มันก็ช่วยจนเสียการเรียนยุเเละ เเต่ผมให้กำลังใจมันทุกวันจนมันเรียนมหาลัยเเละ สู้ๆๆครับ อย่าท้อ ด่ามาก็ไม่ต้องด่ากลับครับ อดทนเอา ไว้วันที่เรายิ่งใหญ่เเล้วค่อยด่ากลับก็ยังไม่สาย :)

[ManKP]

ก็ไม่ต้องไปหาเขาสิครับ : )

[kurolykan]

คุณเคยฟังเรื่องของน้องสาว ดร.วรภัทธ ยังครับ

ดร. คนนี้แกเป็นคนไทยที่ได้มีโอกาศไปทำงานกับนาซ่า และออกแบบการเคลือบใบพัดเซรามิกของไอพ้นจรวด สรุปแก Expert ด้านเคมีน่ะแหละ

เรื่องก็ประมาณว่า น้องสาวของ ดร. แกเรียนไม่เก่ง สอนไงก็ไปไม่รอด สุดท้ายถามสิ่งที่ชอบก็กลายเป็นกีฬา เลยได้ไปเรียนเกี่ยวกับทางด้านนี้ ถ้าจำไม่ผิดรู้สึกเกี่ยวครูพละน่ะแหละ แต่เรียนจบก็ไปสมัครเป็นแอร์ซะงั้น แถมได้อีกต่างหาก และด้วยความที่เป็นนักกีฬา อย่างน้อยๆ ก็ลุยงานหนัก สู้งานได้มากกว่าคนทั่วไป+บุคลิกภาพเข้าไป เลยได้โปรโมทเป็นหัวหน้าแอร์การบินไทย

แต่ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงต่อ เพราะตัว ดร. แกก็ไม่ได้เล่าต่อ แต่มันก็แสดงให้เห็น กีฬาเรียนไปไม่ได้เอาไปใช้เป็นอาชีพ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้อะไรจากมันเลย หาจุดแข็งของตัวเองแล้วใช้ให้เป็นประโยชน์ได้ก็พอแล้วล่ะครับ ส่วนเรื่องคนนินทา ดูถูก ใครๆมันก็โดนทั้งนั้น จะประเสริญเลิศเลอมาจากไหนก็ยังโดนได้ ขอแค่มั่นใจว่าเราทำไม่ผิด และไม่เดือดร้อนใครก็พอ

[boat0089]

คนจะประสบความสำเร็จในชีวิต มันต้องผ่่านอุปสรรคมากมาย อย่าท้อครับ

"คนจะเป็นใหญ่ ถ้ามัวแต่ถามคนทั้งโลก ไม่มีทางเป็นใหญ่ได้"

อย่าไปสนใจ ใส่ใจ คำพูดของคนอื่นมากเลยครับ ปากคนก็แบบนี้
ถามใจตัวเองว่า "สู้หรือเปล่า"

[harnibal409]

อย่าได้สนครับ ตั้งใจและพยายามทำในสิ่งที่คุณต้องการ ถ้าผลออกมาดีมันก็คือการหักหน้าคนที่ดูถูกคุณ เผลอเขาอาจจะกลับมาเห็นดีกับคุณด้วยซ้ำ แต่ถ้าออกมาแย่หรือล้มเหลวเขาก็จะซ้ำเติมผลเสียของคุณให้แย่ลงไปอีก ถ้ายิ่งเป็นนักกีฬาของโรงเรียนหรือจังหวัดด้วยแล้ว ยิ่งได้เปรียบใหญ่เลยเพราะมีโควต้านักกีฬาถ้าเรียนจบแล้วแต่เกรดไม่ถึงก็ใช้ตรงนี้แหละสมัครเรียนต่อมหาลัยได้