boy1616
29th March 2014, 23:14
(ระบาย)ช่วงนี้เหมือนอะไรๆไม่ได้ดั่งใจเลย T_T
วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนผม(บังเอิญว่าเป้นนักคอสด้วย) ก่อนหน้านั้นเกือบ 3 สัปดาห์ก่อนเจ้าตัวได้บอกว่า ถึงวันเกิดจะแต่งเมดให้ดูเลย (พอดีว่าเพื่อนผมเป้นสาวคอสชาย) ผมล่ะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เพราะถือว่าหายากมากที่สาวคอสชายจะมาแต่งหญิงนะ พอถึงวันนี้นะครับ นัดกันบ่ายโมงต้องพร้อม ผมซึ่งรอมากว่าสามสัปดาห์จบงานเสร็จตอนบ่ายผมพร้อมไปเลย ไปเตรียมตัวก่อนเพื่อนแต่ว่า ถึงจะนัดบ่าย 1
แต่ผมรู้สึกว่าผมรอนานมากๆ ผมโทรหาคนที่นัดมาปรากฎว่าโทรไปหลายครั้งแล้วไม่รับเลย(มาทราบทีหลังว่าถ่านหมด) ผมรอจนกระทั่ง 4 โมงเย็น คงเพราะการแต่งหน้าด้วยมั้งนะ (ครอบครัวให้อยู่ได้แค่ 6 โมงเย็น) เธอต้องแต่งชายช่วงเช้าแต่ทว่า มันเกิดปัญหากับเธอขึ้น ทำให้เธอยังต้องคอสชายอยู่ เธอบอกกับผมว่า "อาจจะได้คอสเมดช่วง 1 ทุ่ม ขอโทษด้วยน้า T_T" ผมแทบหน้าซีดทันใด.... ผมอยู่ได้ถึง 6 โมงเย็นแต่เธออยู่ถึง 1 ทุ่ม แย่เลย ความรู้สึกประมาณว่า "ผมอุตส่าห์รอมาตลอด แล้วผมจะมาทำเพื่ออะไรเนี่ย" ความรู้สึกก่อนหน้านั้นนะ แต่พอรู้เหตุผลเจ้าตัวนะ (ปัญหาหลายอย่าง งานทางบ้าน คนไม่ค่อยมา ไม่ได้วางแผนให้ดีกว่านี้) ผมก็ให้อภัยเธอไป ที่ทำให้ผมเสียเวลาเปล่า
ผมก็ทำได้แค่อวยพรให้เธอ ถ่ายรูปเธอแต่งสึนะ แล้วก็กลับบ้าน
แต่โดยความรู้สึกนะเสียเวลาเปล่าจริงๆ ความรู้สึกของคนที่รอมาตลอดแต่มันก็กลายเป็นเหมือนปราสาททรายที่โดนคลื่นซัดในครั้งเดียว น้ำตาไหลเลย เหมือนรอคอยแล้วมันกลายเป้นแค่ความว่างเปล่า T_T
ทำไมมันเหมือนกับว่าอะไรๆก็ไม่ดั้งใจผมเลยนะ T_T ถี่เกินไปแล้วนะเนี่ย
วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนผม(บังเอิญว่าเป้นนักคอสด้วย) ก่อนหน้านั้นเกือบ 3 สัปดาห์ก่อนเจ้าตัวได้บอกว่า ถึงวันเกิดจะแต่งเมดให้ดูเลย (พอดีว่าเพื่อนผมเป้นสาวคอสชาย) ผมล่ะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
เพราะถือว่าหายากมากที่สาวคอสชายจะมาแต่งหญิงนะ พอถึงวันนี้นะครับ นัดกันบ่ายโมงต้องพร้อม ผมซึ่งรอมากว่าสามสัปดาห์จบงานเสร็จตอนบ่ายผมพร้อมไปเลย ไปเตรียมตัวก่อนเพื่อนแต่ว่า ถึงจะนัดบ่าย 1
แต่ผมรู้สึกว่าผมรอนานมากๆ ผมโทรหาคนที่นัดมาปรากฎว่าโทรไปหลายครั้งแล้วไม่รับเลย(มาทราบทีหลังว่าถ่านหมด) ผมรอจนกระทั่ง 4 โมงเย็น คงเพราะการแต่งหน้าด้วยมั้งนะ (ครอบครัวให้อยู่ได้แค่ 6 โมงเย็น) เธอต้องแต่งชายช่วงเช้าแต่ทว่า มันเกิดปัญหากับเธอขึ้น ทำให้เธอยังต้องคอสชายอยู่ เธอบอกกับผมว่า "อาจจะได้คอสเมดช่วง 1 ทุ่ม ขอโทษด้วยน้า T_T" ผมแทบหน้าซีดทันใด.... ผมอยู่ได้ถึง 6 โมงเย็นแต่เธออยู่ถึง 1 ทุ่ม แย่เลย ความรู้สึกประมาณว่า "ผมอุตส่าห์รอมาตลอด แล้วผมจะมาทำเพื่ออะไรเนี่ย" ความรู้สึกก่อนหน้านั้นนะ แต่พอรู้เหตุผลเจ้าตัวนะ (ปัญหาหลายอย่าง งานทางบ้าน คนไม่ค่อยมา ไม่ได้วางแผนให้ดีกว่านี้) ผมก็ให้อภัยเธอไป ที่ทำให้ผมเสียเวลาเปล่า
ผมก็ทำได้แค่อวยพรให้เธอ ถ่ายรูปเธอแต่งสึนะ แล้วก็กลับบ้าน
แต่โดยความรู้สึกนะเสียเวลาเปล่าจริงๆ ความรู้สึกของคนที่รอมาตลอดแต่มันก็กลายเป็นเหมือนปราสาททรายที่โดนคลื่นซัดในครั้งเดียว น้ำตาไหลเลย เหมือนรอคอยแล้วมันกลายเป้นแค่ความว่างเปล่า T_T
ทำไมมันเหมือนกับว่าอะไรๆก็ไม่ดั้งใจผมเลยนะ T_T ถี่เกินไปแล้วนะเนี่ย