boomslan03
27th April 2014, 05:52
เรื่อง มนุษย์พลังจิตผู้ข้ามกาลเวลา
27 เมษา 2557
ผมเป็นคนที่นอนตื่นสายมาก แต่เกิดเหตุการณ์ผิดปกติทำให้ผมตื่นเช้า ขณะที่ผมกำลังแปรงฟันอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงคนแก่กระซิบข้างหูว่า "นายคือมนุษย์พลังจิต นายหลับตาลงซะ แล้วกลั้นหายใจ 3 วินาที หลังจากนั้นให้นายกระโดดตีลังกาม้วนหน้า แล้วนึกถึงที่ที่นายอยากไปมากที่สุด นายจะเคลื่อนย้ายพริบตาไปอยู่ที่นั่นได้" ผมได้ยินเสียงนั้นจริงๆ แต่ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด แต่ผมเชื่อเค้าในทันที ผมกลั้นหายใจ 3 วินาทีหลังจากนั้นก็กระโดดตีลังกาม้วนหน้า
'ฟรึ่บ'
ตอนนี้ผมเห็นภาพในหัวเต็มไปหมด ไม่ว่าโลก ดาวเคราะห์ ก้อนเมฆ หรือแม้กระทั่งภูมิประเทศสีแดงเหมือนนรก ผมเห็นภาพของคนที่เข้ามาในชีวิตมากมายไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่เกลียดสุดติ่งไปจนถึงเพื่อนสนิทผมเดินตามแสงสว่างไปเรื่อยๆจนพบทางออก แสงมันช่างแสบตาเหลือเกินจะบรรยาย
ผมตื่นขึ้นมาในห้องที่แปลกใหม่เหมือนไม่ใช่บ้านของผม ผมมองไปรอบๆห้อง ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนเตียง ผมคิดถึงแต่เรื่องพลังจิตที่สามารถเคลื่อนย้ายตัวเองพริบตา ผมเหลือบมองไปเจอปฏิทินที่อยู่ข้างๆ เตียงที่ผมนอนอยู่ นี่มันวันที่ 18 พฤษภา 2557 ผมรู้สึกทึ่งในพลังของผมไปเลย ตอนนี้ผมมาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือผมก้าวข้ามเวลามาถึง 21 วันโดยชั่วพริบตา ซักพักคนที่เดินเข้ามาในห้องก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นคุณแม่ของผมเอง เมื่อคุณแม่เห็นผม คุณแม่ก็ร้องไห้โฮแล้ววิ่งมากอดผม ส่วนผมก็ซึ้งเหมือนกัน ผมกอดคุณแม่
"แม่รู้รึป่าวว่าผมเป็นมนุษย์พลังจิตที่สามารถก้าวข้ามเวลาได้ ผมเคลื่อนย้ายพริบตามาที่ตรงนี้ แถมยังข้ามเวลาได้ถึง 21 วันด้วยครับแม่ ฮ่าๆๆๆ"
"เอ่อ ลูก ลูกลื่นล้มหัวฟาดพื้นในห้องน้ำน่ะ แม่ไปเห็นพอดีเลยพาลูกส่งโรงบาล แม่แทบใจหายแน่ะ หมอบอกโอกาศรอดแทบจะเป็น 0 เลย"
ซักพักผมก็ปวดหัวจี้ดแล้วก็ได้ยินเสียงคนมากระซิบข้างหูว่า
"แกยังไม่ถึงคาด"
Cr : boomslan03
27 เมษา 2557
ผมเป็นคนที่นอนตื่นสายมาก แต่เกิดเหตุการณ์ผิดปกติทำให้ผมตื่นเช้า ขณะที่ผมกำลังแปรงฟันอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงคนแก่กระซิบข้างหูว่า "นายคือมนุษย์พลังจิต นายหลับตาลงซะ แล้วกลั้นหายใจ 3 วินาที หลังจากนั้นให้นายกระโดดตีลังกาม้วนหน้า แล้วนึกถึงที่ที่นายอยากไปมากที่สุด นายจะเคลื่อนย้ายพริบตาไปอยู่ที่นั่นได้" ผมได้ยินเสียงนั้นจริงๆ แต่ไม่รู้ว่ามาจากที่ใด แต่ผมเชื่อเค้าในทันที ผมกลั้นหายใจ 3 วินาทีหลังจากนั้นก็กระโดดตีลังกาม้วนหน้า
'ฟรึ่บ'
ตอนนี้ผมเห็นภาพในหัวเต็มไปหมด ไม่ว่าโลก ดาวเคราะห์ ก้อนเมฆ หรือแม้กระทั่งภูมิประเทศสีแดงเหมือนนรก ผมเห็นภาพของคนที่เข้ามาในชีวิตมากมายไม่ว่าจะเป็นเพื่อนที่เกลียดสุดติ่งไปจนถึงเพื่อนสนิทผมเดินตามแสงสว่างไปเรื่อยๆจนพบทางออก แสงมันช่างแสบตาเหลือเกินจะบรรยาย
ผมตื่นขึ้นมาในห้องที่แปลกใหม่เหมือนไม่ใช่บ้านของผม ผมมองไปรอบๆห้อง ตอนนี้ผมกำลังนอนอยู่บนเตียง ผมคิดถึงแต่เรื่องพลังจิตที่สามารถเคลื่อนย้ายตัวเองพริบตา ผมเหลือบมองไปเจอปฏิทินที่อยู่ข้างๆ เตียงที่ผมนอนอยู่ นี่มันวันที่ 18 พฤษภา 2557 ผมรู้สึกทึ่งในพลังของผมไปเลย ตอนนี้ผมมาโผล่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือผมก้าวข้ามเวลามาถึง 21 วันโดยชั่วพริบตา ซักพักคนที่เดินเข้ามาในห้องก็ไม่ใช่ใครแต่เป็นคุณแม่ของผมเอง เมื่อคุณแม่เห็นผม คุณแม่ก็ร้องไห้โฮแล้ววิ่งมากอดผม ส่วนผมก็ซึ้งเหมือนกัน ผมกอดคุณแม่
"แม่รู้รึป่าวว่าผมเป็นมนุษย์พลังจิตที่สามารถก้าวข้ามเวลาได้ ผมเคลื่อนย้ายพริบตามาที่ตรงนี้ แถมยังข้ามเวลาได้ถึง 21 วันด้วยครับแม่ ฮ่าๆๆๆ"
"เอ่อ ลูก ลูกลื่นล้มหัวฟาดพื้นในห้องน้ำน่ะ แม่ไปเห็นพอดีเลยพาลูกส่งโรงบาล แม่แทบใจหายแน่ะ หมอบอกโอกาศรอดแทบจะเป็น 0 เลย"
ซักพักผมก็ปวดหัวจี้ดแล้วก็ได้ยินเสียงคนมากระซิบข้างหูว่า
"แกยังไม่ถึงคาด"
Cr : boomslan03