John
15th May 2014, 01:51
ไม่รู้จะตั้งหัวข้อว่าอะไรดี 555555
เลยคิดถึงคำที่ถูกใช้ในมีมบ่อยๆ "เมื่อคุณคิดได้"
มันเป็นโมเมนต์แปลกๆที่หลังๆเกิดกับผมโครตบ่อย
อย่างบางทีเวลาพ่อแม่บ่นเรา หรือห่วงเราเกินเหตุ ทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ บลาๆๆ
แน่นอนครับ น่ารำคาญสุดๆ
จะอะไรนักหนา เดินไปซื้อของเซเว่นใกล้ๆเนี่ย?
เดินข้ามถนนแค่เนี้ย?
ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนแค่เนี่ย?
เป็นแผลนิดๆหน่อยๆทำไมต้องไปโรงบาล?
บลาๆๆ
บางคนอาจจะเถียง จะเหวี่ยงก็ว่ากันไป แล้วแต่
แล้วโมเมนต์ที่ว่าก็คือพวกนี้แหละครับ สัญชาตญาณความเป็นพ่อมั้ง 555555
มันเกิดขึ้นเมื่อคุณได้รับผิดชอบอะไรใหญ่ๆ อย่างชีวิตของคนๆนึง
แรกๆก็เฉยๆนะ บางทีเราก็อยากเป็นผู้ปกครองในอุดมคติ ไม่ห้าม ทำตัวสนุกสนาน
ทำให้ชีวิตๆนั้นรักเรา พยายามจะเป็นตรงข้ามกับที่เราโดนเลี้ยงดูมา
แต่มันไม่ง่ายเลย -.-'
พอหลังๆไปเราก็เริ่มที่จะเป็นห่วงเค้าหนักขึ้นๆๆๆ
จนในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าเรากลายเป็นพ่อแบบที่เราไม่อยากเป็น เพราะเป็นคำที่เราเคยใช้มันกลับมา เช่น
จะอะไรนักหนา เดินไปซื้อของเซเว่นใกล้ๆเนี่ย?
เดินข้ามถนนแค่เนี้ย?
ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนแค่เนี่ย?
เป็นแผลนิดๆหน่อยๆทำไมต้องไปโรงบาล?
บลาๆๆ
ไอ้นี่แหละที่ผมเรียก "That moment when you realize"
ไม่ได้จะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเตือนเด็กให้รักพ่อ****ากขึ้น แค่อยากให้เข้าใจน่ะครับ
อยากจะพูดว่า "ลองกินเหล้ามั้ย" "อ่ะ ค่าน้ำมัน จะไป ตจว. ไปก็ไปดีๆล่ะ"
แต่มันพูดไม่ออกครับ กลายเป็นว่า "จะไปทำไม ตจว. ไม่เห็นหรอในข่าวน่ะ ๆไพำื ท่้รนิ่ีกทหาสวืรนืา เ พาพำระ"
มันโพล่งออกมาจากสมองต่อตรงสู่ปากเลยครับ ด้วยความเป็นห่วง ถ้ามันตาย เราจะอยู่ยังไง เงี่ย
เลยอยากให้เข้าใจความรู้สึกไว้บ้างครับ แต่ถ้าไม่ก็ไม่เป็นไร เว็บนี้เด็กเยอะ ส่วนมากคงยังไม่มีลูกหรือภารให้ดูแลนัก เลยอาจจะไม่เข้าใจ แต่ซักวันอาจจะได้รู้เอง 55555
ไม่ใช่ฟอร์เวิร์ดเมลนะ 55555
พิมพ์มาซะยาว ที่จริงผมเลี้ยงหมาน่ะครับ 55555555
กับคนอีกคนด้วยครับ ^^
เลยคิดถึงคำที่ถูกใช้ในมีมบ่อยๆ "เมื่อคุณคิดได้"
มันเป็นโมเมนต์แปลกๆที่หลังๆเกิดกับผมโครตบ่อย
อย่างบางทีเวลาพ่อแม่บ่นเรา หรือห่วงเราเกินเหตุ ทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ บลาๆๆ
แน่นอนครับ น่ารำคาญสุดๆ
จะอะไรนักหนา เดินไปซื้อของเซเว่นใกล้ๆเนี่ย?
เดินข้ามถนนแค่เนี้ย?
ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนแค่เนี่ย?
เป็นแผลนิดๆหน่อยๆทำไมต้องไปโรงบาล?
บลาๆๆ
บางคนอาจจะเถียง จะเหวี่ยงก็ว่ากันไป แล้วแต่
แล้วโมเมนต์ที่ว่าก็คือพวกนี้แหละครับ สัญชาตญาณความเป็นพ่อมั้ง 555555
มันเกิดขึ้นเมื่อคุณได้รับผิดชอบอะไรใหญ่ๆ อย่างชีวิตของคนๆนึง
แรกๆก็เฉยๆนะ บางทีเราก็อยากเป็นผู้ปกครองในอุดมคติ ไม่ห้าม ทำตัวสนุกสนาน
ทำให้ชีวิตๆนั้นรักเรา พยายามจะเป็นตรงข้ามกับที่เราโดนเลี้ยงดูมา
แต่มันไม่ง่ายเลย -.-'
พอหลังๆไปเราก็เริ่มที่จะเป็นห่วงเค้าหนักขึ้นๆๆๆ
จนในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าเรากลายเป็นพ่อแบบที่เราไม่อยากเป็น เพราะเป็นคำที่เราเคยใช้มันกลับมา เช่น
จะอะไรนักหนา เดินไปซื้อของเซเว่นใกล้ๆเนี่ย?
เดินข้ามถนนแค่เนี้ย?
ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนแค่เนี่ย?
เป็นแผลนิดๆหน่อยๆทำไมต้องไปโรงบาล?
บลาๆๆ
ไอ้นี่แหละที่ผมเรียก "That moment when you realize"
ไม่ได้จะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเตือนเด็กให้รักพ่อ****ากขึ้น แค่อยากให้เข้าใจน่ะครับ
อยากจะพูดว่า "ลองกินเหล้ามั้ย" "อ่ะ ค่าน้ำมัน จะไป ตจว. ไปก็ไปดีๆล่ะ"
แต่มันพูดไม่ออกครับ กลายเป็นว่า "จะไปทำไม ตจว. ไม่เห็นหรอในข่าวน่ะ ๆไพำื ท่้รนิ่ีกทหาสวืรนืา เ พาพำระ"
มันโพล่งออกมาจากสมองต่อตรงสู่ปากเลยครับ ด้วยความเป็นห่วง ถ้ามันตาย เราจะอยู่ยังไง เงี่ย
เลยอยากให้เข้าใจความรู้สึกไว้บ้างครับ แต่ถ้าไม่ก็ไม่เป็นไร เว็บนี้เด็กเยอะ ส่วนมากคงยังไม่มีลูกหรือภารให้ดูแลนัก เลยอาจจะไม่เข้าใจ แต่ซักวันอาจจะได้รู้เอง 55555
ไม่ใช่ฟอร์เวิร์ดเมลนะ 55555
พิมพ์มาซะยาว ที่จริงผมเลี้ยงหมาน่ะครับ 55555555
กับคนอีกคนด้วยครับ ^^