Rising II:Breath in the Dark [เอกสารเก่า]

Rex

25th September 2011, 18:50

http://image.ohozaa.com/i/2d4/S3rx9.jpg

RISING II

“จุดจบของมนุษย์นั้นล้วนเหมือนกัน หากเพียงแต่จะต่างกันก็ที่ความกล้าหาญที่มนุษย์พกติดตัวเข้าสู่หนทางแห่งการดับสูญที่จะยังคงอยู่ตลอดไป...”

แมนฮัตตัน สหรัฐอเมริกา เวลา 08:30 ตามเวลามาตรฐาน GMT
“เช้านี้อากาศปลอดโปร่งเหมาะแก่การออกมาเดินเล่น หรือพาสุนัขของท่านมาวิ่งออกกำลังกาย รับวันหยุดยาวช่วงคริสมาสนี้นะครับผม และผมดีเจ...” เสียงวิทยุดังอยู่หน้าร้านขายอาหาร ที่ขณะนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมายจอแจกันไม่หวาดไม่หวั่น

“ประกาศข่าวต้นชั่วโมง...องการนาซ่า ตรวจพบวัตถุแปลกปลอมนอกโลกจำนวนมาก คาดอาจเป็นแค่เศษดาวตกที่ยังหลงเหลือจากการโคจรรอบโลกเท่านั้น รายละเอียด...ซ่า...ซ่า” เสียงวิทยุขาดหายไปอย่างไร้สาเหตุ

“วิทยุนี่มันพังซะแล้วว่ะ บอกแล้วให้เปลี่ยนได้แล้ว!” หนักงานเคาเตอร์ตบกระแทกด้านข้างวิทยุพลาง บ่นให้เพื่อนร่วมงานฟังไปพลางๆ

“โทษครับ!ทีวีเป็นอะไรเหรอครับ สัญญาณขาดน่ะ” เสียงลูกค้าที่นั่งกินอาหารเช้าหันมาถามพนักงานอีกคน

“เฮ่ย!อะไรวะนั่น ดาวหางเหรอ?” แสงสีขาวแกมน้ำเงินสว่างวาบ เป็นแนวยาวทั้งเล็กทั้งใหญ่มากมายบินเฉียดน่านฟ้าแมนฮัตตันไป

“แกร็กก...กกกๆๆ!?” กระจกหน้าร้านสั่นไหวคล้ายกับแผ่นดินไหว

“เวรล่ะ!ทุกคนหมอบลง...”

“นี่กรมทางหลวงที่ 278 ให้ตายเถอะมันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย! อุกกาบาตมากมายมันตกลงมานับไม่ทันเลยล่ะ ให้ตายเถอะ!”

“นี่ เอนวายพีดี โปรดอยู่ในความสงบครับ เดินมาทางนี้เป็นแถวด้วย!...เวรล่ะหลบเร็วเข้า!”

“มันไม่ใช่ดาวตก ย้ำ!มันไม่ใช่ดาวตก แจ้งกองกำลังรักษาดินแดนเดี๋ยวนี้ ย้ำมันไม่ใช่ดาวตก มีบางอย่างมันออกมา ไอบ้าเอ้ย ปัง ปัง...”

“เขต 2-8 ต้องการกำลังเสริมด่วน สวาท พึ่งโดนพวกมันเก็บเรียบไปหมดแล้ว ****เอ้ย ใครสักคนช่วยที!”

“ถึง เอนวายพีดี ทุกหน่วย คำสั่งล่าสุดให้ถอนกำลังออกจากเขตที่ควบคุมอยู่ ย้ำถอนกำลังเดี๋ยวนี้!”

“ครืนน..นน รถไฟใต้ดินถูกตัดขาด พวกมันปิดทางหนีเราหมดแล้ว! ระวัง ปังๆๆ...ซ่า...”

“ถึงศูนย์ควบคุม ไม่ว่าใครอยู่ที่นั่นพวกเราอยู่ที่ถนนสาย 2 ไม่พบพวกมันเลยแถวนี้ ถ้ามีใครได้ยินโปรดส่งทีมกู้ภัยมาด้วย มีประชาชนและเจ้าหน้าที่ ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก...”

หัวเมืองสำคัญ ถูกกวาดเรียบภายในเวลาไม่ถึง 2 ชั่วโมง ใช่แล้วนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของ “การรุกรานครั้งแรก...”

Chapter one : B = Brave

“รายงานข่าวด่วน... ภาวะฉุกเฉินที่ไม่เคยเกิดขึ้นที่ไหนมาก่อนบนโลกของเรานั้นได้เกิดขึ้นแล้ว เหล่าผู้มาเยือนต่างดาวเข้ารุกรานเขตอุตสาหกรรม และ เมืองหลวงต่างๆทั่วโลก ขณะที่พวกมันได้ตัดการสื่อสารของทุกประเทศลงแล้ว นักวิทยาศาสตร์คาดว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น...”

ฟรีดอมทาวเวอร์ แมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก ล็อบบี้ เวลา 10:00 เวลาซูลู

“ ไม่ถึง 2 ชม. พวกมันเล่นเราซะเรียบ ขณะนี้จุดรวมพลสำรองถูกตั้งขึ้นแล้ว กำลังเสริมจากกองทัพอากาศ และทัพบกกำลังตามมาสมทบ เวลาโดยเฉลี่ย 1 ชม. “ นายพลฟิวรี่กล่าวอย่างเขร่งขรึม

“จุดสีแดง กับ สีเหลือง บนแผนที่คือ จุดรวมพลของพวกมัน ซึ่ง...เราคาดว่ามันกำลังรอบางอย่าง การทำงานของพวกมันไมได้ซับซ้อนมากมายอย่างที่พวก นักคิด ของนาซ่าบอกไว้ หัวหน้า ลูกทีม อุปกรณ์ ทั้งหมดล้วนคล้ายคลึงกับของมนุษย์เรานี่แหละ เพียงแต่ความสามารถของพวกมันเข้าขั้นเกินเราไปมาก รวดเร็วกว่า ฉลาดกว่า แข็งแรงกว่า และ กระหายเลือดกว่ามาก!” นายพลฟิวรี่อธิบายเหล่าหัวหน้าทีม ที่ยืนรายล้อมโต๊ะวางแผน

“ตอนนี้ทาง กองบัญชาการ ยังไม่มีแผนการต่อจากนี้ เราจึงทำได้แค่รอกำลังเสริมเข้ามาเท่านั้น” เขากล่าวเสริม

“ท่านครับ...” เสียงชายในชุดทหารลายพรางแทรก

“ว่ามา กัปตันเอเซล “ ฟิวรี่กล่าวอนุญาต

“ยังมีพวกเราที่ติดอยู่ในนั้นอีกนะครับ ด้วยความเคารพครับท่าน... ท่านคงไม่ได้คิดจะทิ้งพวกเขาใช่ไหมครับ” เอเซลยิงคำถาม หัวหน้าทีมรอบข้างกระซิบคุยกันอย่างไม่มีทีท่าจะหยุดทันที

“ ห้ามทิ้งใครไว้เบื้องหลัง ผมและคุณ จบมาจากที่เดียวกัน ดังนั้นผมไม่เคยบอกใครสักคนในที่นี้ หรือ บนโลกนี้ ว่าผมจะละทิ้งคนของผมให้ตกละกำลำบาก ไม่ว่าจะที่แห่งใดบนโลกนี้ก็ตาม!” ฟิวรี่กล่าวอย่างหนักแน่น

“รับทราบครับผม! ขออภัยที่ล่วงเกินท่านครับ” สายตาเอเซลปลื้มเป็นยิ่ง

“ไม่ต้องพิธีมาก กัปตัน เรายังมีภารกิจอยู่ข้างหน้าอีกมาก ดังนั้นเตรียมอุปกรณ์ซะเราจะไปใน 5 นาที”

“ฮูอ่า!” เหล่าทหารตะโกนเรียกขวัญกำลังใจกันอย่างพร้อมเพรียง

น่านน้ำรอบตัวเมืองนิวยอร์ก เวลา 10:00 เวลาซูลู

เรือดำน้ำพลังงานนิวเคลียร์ ยูเอสเอส เวอร์จิเนีย ระดับการปฏิบัติการ: เต็มตัว

“เอาล่ะ หนุ่มๆ ถึงเวลาออกล่ากันแล้ว หน้าที่ของเราคือเคลียร์น่านน้ำให้ ยูเอสเอส ไอโอว่า และ กองเรือรบ เข้ามาเสริมกำลังที่นี่ ภายใน 1 ชม. นี้” มาสการ์อธิบายภารกิจคร่าวๆหลังจากที่ ซีลทีม 6 ของเขาฟังรายละเอียดอย่างดีมาก่อนแล้ว

“เอาล่ะ ได้เวลาตัวเปียกแล้ว!” มาสการ์กล่าวก่อนจะเดินนำออกจากห้องรวมพล สู่ทางออกใต้ท้องเรือที่มีไว้สำหรับปฏิบัติการแทรกซึม

“ออกซิเจน...เช็ค! มาตรวัดความดัน...เช็ค! หน้ากาก...เช็ค! อาวุธ...เช็ค!” ซีลทีม แบ่งกันเป็นคู่ๆก่อนจะคอยเรียงลำดับเช็คอุปกรณ์ให้เพื่อนในทีมอย่างละเอียด

“ฟึบ” มาสการ์ชูนิ้วโป้งขึ้นบน ต่อหน้าจอกล้องวงจรปิดที่เชื่อมต่อเข้าสู่ห้องบัญชาการและควบคุม

“ซีลทีม 6 ส่งสัญญาณแล้วครับ” นายทหารที่นั่งควบคุมกลไกภายในเรือ หันเก้าอี้ถามหัวหน้าที่ยืนคุมสถานการณ์ด้านหลัง

“ไฟเขียว” หัวหน้ากล่าวเพียงสั้น

“ตี้ด...ตี้ด...ตี้ด...ปิ้ง!” แสงไฟสีแดง 3 ครั้งกระพริบขึ้น ก่อนจะตามด้วยไฟสีเขียวเปิดทาง

“ขอให้โชคดี และ พระเจ้าคุ้มครอง ซีลทีม 6 ปฎิบัติการ:เร๊ดไลน์ ( Red-Line ) เริ่มต้น ณ บัดนี้!”

มาสการ์พยักหน้าตอบรับให้กล้อง ก่อนที่น้ำจะค่อยกินเนื้อที่จนเต็มห้อง หลอดไฟบอกเส้นทางสีฟ้า สว่างวาบขึ้นทั้ง 2 เส้นเหมือนรันเวย์เครื่องบินไม่ผิดเพี้ยน มาสการ์ส่งสัญญาณมือ ก่อนจะนำเครื่องใบพัดใต้น้ำความเร็วสูงพุ่งออกไปพร้อมกับลูกทีมอีกคน ตามมาด้วยคนอื่นๆอย่างพร้อมเพรียง

“เอาล่ะทุกท่าน เวลาแห่งการรอคอยเริ่มขึ้นแล้ว หน่วยซีลที่เก่งกาจที่สุดของเรา คือ ผู้ถือกุญแจของภารกิจครั้งนี้ เราจะช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้ นอกเสียจากอวยพรและหวังว่า พวกเขาจะทำให้เราไม่ผิดหวัง...”

Chapter two : Hardest time

ทะเลสากลไม่ทราบตำแหน่ง เวลา 10:00 เวลาซูลู กองเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส เอ็นเตอร์ไพรซ์

“ว่อด...ว่อด...” เสียงสัญญาณฉุกเฉินดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แสงไฟขาวถูกปิดลง ไฟฉุกเฉินสีแดงสว่างขึ้นแทนที่ เป็นสัญญาณบอกเหตุว่าเกิดเรื่องใหญ่เข้าให้แล้ว

“ทหารทุกหน่วย ทุกภาคส่วน เข้าสู่สถานะเตรียมพร้อมรบเดี๋ยวนี้ นี่ไม่ใช่การซ้อม ย้ำ...นี่ไม่ใช่การซ้อม” เสียงประกาศที่ดูเคร่งเครียดดังขึ้น

“หัวหน้า!” พันตรีฮิกกินส์ วิ่งตรงมาที่ เดม่อน หัวหน้าทีมฝูงบินรบประจำกองเรือ

“มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย” ฮิกกินส์ดูร้อนรนเป็นพิเศษ

“ชั้นก็ไม่ทราบเหมือนกัน เนี่ยกำลังไปห้องขยายผล” เดม่อนตอบกลับ

ห้องขยายผลและสั่งการพิเศษ “เอาล่ะหัวหน้าทุกหน่วยมาครบแล้วสินะ งั้นผมจะเริ่มสรุปด่วนพิเศษให้ฟังก่อนล่ะกัน” ผู้บัญชาการกล่าว

“เช้านี้...เราได้รับรหัส เรดคอน เดลต้า...” สิ้นเสียง เสียงซุบซิบมากมายเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

“โปรดเงียบ...จากที่ยืนยันได้ ไม่เพียงประเทศเราเท่านั้นที่ส่งสัญญาณฉุกเฉินออกไป สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส ดูไบ จีน แคนาดา ออสเตรีย และอีกมากมายส่งสัญญาณสถานะฉุกเฉินเช่นเดียวกัน และอีกหนึ่งข่าวที่ยืนยันแล้วคือ แมนฮัตตันถูกปิดตายแล้ว โดยกองกำลังไม่ทราบฝ่ายซึ่งตอนนี้ดาวเทียมทุกดวงถูกแทรกแซงและไม่สามารถส่งสัญญาณภาพเข้ามาได้ ขณะนี้ทางวอชิงตันส่งยานบินไร้คนขับออกไปแล้วคาดว่าภาพจะมาใน...ตอนนี้” สิ้นสุ้มเสียง จอภาพขนาดใหญ่สว่างวาบขึ้นเป็นสีขาวแกมดำวิ่งไปมา พิกเซลของภาพค่อยๆชัดขึ้นทุกทีๆจนเห็นเป็น

“โอ้...พระเจ้าช่วย” ทหารนายหนึ่งถึงกับมือป้องปาก สายตาทุกคู่จับจ้องไปที่ยานบินขนาดมหึมาที่ลอยครองน่านฟ้าแมนฮัตตัน

“นั่นมันตัวบ้าอะไรน่ะ” ฮิกกินส์ เอ่ยปาก “ยานไร้คนขับบินเป็นแนวต่ำรอบตัวเมือง ขณะที่ภาพอันน่าเศร้านั่นประจักษ์แก่ทุกสายตาของเหล่าทหารทุกนาย ประชาชนผู้บริสุทธิ์มากมายนอนแน่นิ่งตามถนนหนทางทุกหนทุกแห่ง บ้างก็ยังพอมีแรงที่จะวิ่ง โดยที่ไม่รู้ว่าจุดหมายนั้นคืออะไร

“ครอบครัวผมล่ะ...” ทหารผิวสีนายหนึ่งกล่าว ขณะที่น้ำตาคลอเบ้า เหล่าเพื่อนทหารเข้ามาปลอบใจเท่าที่ทำได้

“ทุกท่าน...ผมทราบว่าเรากำลังยืนอยู่ในจุดที่ลำบากที่สุดของช่วงชีวิตการเป็นทหาร และ ขณะนี้เราทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านั่งดูภาพเหล่านี้ การทำลายล้างเผ่าพันธุ์นั้นมันโหดร้ายประวัติศาสตร์สอนเรามากมายหลายหน แต่ทุกหนนั้นเกิดจากพวกเราเองทั้งสิ้น” สายตาผู้บัญชาการที่กวาดมองไปทุกคู่สายตาที่อยู่เบื้องหน้า สายตาที่ฮึกเหิมดั่งไฟลุก

เขากล่าว “ครั้งนี้! เราไม่ได้ก่อมันขึ้นแต่เกิดจากฝีมือพวกกระหายเลือดนอกโลกที่หวังจะยึดผืนดินบ้านเกิดของเรา หวังที่จะช่วงชิงคนรักของเราไป ดังนั้น! ถ้าพวกคุณทุกคนมีความมุ่งมั่นที่จะเข้าไปและอัดไอพวก อีที ให้มันหนีตะเหลิดกับบ้านเกิดมันไปก็จงไปเตรียมตัวให้พร้อมซะ และ ตั้งมั่นแน่วแน่ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ณ ตอนนี้”

เขตริมฝั่งแม่น้ำ แมนฮัตตัน เวลา 10:20 เวลาซูลู

“ไอสารเลวเอ้ย…ตูม” เอเซลตะโกนผ่านแนวบังเกอร์ ที่เต็มไปด้วยแรงระเบิดตูมตามมากมาย กระสุนจากทั้งฝ่ายพวกเดียวกันและเหล่าเอเลี่ยน วิ่งผ่านแนวบังเกอร์ไปมาราวกับห่าฝน “ด่าไปมันก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ บอส..” อาซาเซลกล่าวด้วยท่าทีไม่เข้าใจ

“เออน่ะ ไม่เคยดูทรานฟอเมอส์ หรือไงวะ “

“ปัง..ปัง..ปัง” เปเรซโต้ทหารลูกครึ่งเม็กซิกันสาดกระสุนชุดหนึ่งก่อนจะก้มตัวลงมา

“นั่นมันหุ่นยนต์นอกโลกครับ บอส”

“มันก็เอเลี่ยนเหมือนกันล่ะวะ ไอเบ๊อะเอ้ย” บาคาร่ากล่าวก่อนจะตบหมวกเคฟล่า เปเรซโต้ ไปทีนึง

“เดลต้า 7 หลบไปจากบังเกอร์เดี๋ยวนี้ อัศวินขาวกำลังเข้ามาเคลียร์ทางแล้วเปลี่ยน” เสียงวิทยุดังขึ้น

“รับทราบ บราโว่ 6 กำลังถอยเดี๋ยวนี้เปลี่ยน” เอเซลตอบกลับ

“มันบ้าปะวะ ลองให้พวกแกมานั่งรับกระสุนตรงนี้มั่งดิโว้ย จะไปยังไงวะไอพวกบ้า” เปเรซโต้ตะโกนย้อนกลับไปทางที่บราโว่หลบอยู่ ถึงแม้เสียงมันจะไปไม่ถึงก็ตาม

“หุปปากแล้วเคลื่อนตัวได้แล้ว” อาซาเซลเอ่ยขึ้น

“ระเบิดควันไปแล้ว” ไลออนรองหัวหน้าทีมเดลต้า 7 ตะโกน ควันสีขาวพุ่งออกมาจำนวนมากพร้อมปกคลุมแนวถนนริมฝั่งแม่น้ำพอจะมีเวลาให้เดลต้า 7 ออกมาได้ทันเวลาก่อนที่จะโดน เอบรัม ถล่มไปพร้อมกับเอเลี่ยนตรงหน้า

“อยู่ในตำแหน่งปลอดภัยแล้วเปลี่ยน ถล่มให้ราบ” เอเซลตอบรับคำสั่ง

“รับทราบเดลต้า 7 ไวท์ไนท์ 5 และ 7 ถล่มพวกมันให้กลับบ้านเกิดได้เลยเปลี่ยน” บราโว่ 6 กล่าวส่งสัญญาณผ่านวิทยุ

“ตูม...ตูม...” เสียงคล้ายระเบิดดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงกระสุนระเบิดแบบกระจายตัววิ่งไปด้วยความเร็วสูง ปลอกกระสุนดีดตัวออกเห็นเป็นหัวรบมากมายกระจายออก

“บึม...บึมๆๆ..บึมๆๆ..บึม” ถนนตรงหน้าเรียบเป็นหน้ากอง ไม่เหลือซากให้เห็นสักตัวเดียวรวมถึงซากรถและบังเกอร์เช่นกัน

“เอาล่ะพรรคพวกไปกันได้แล้ว เหลืออีกหนึ่งทีมที่ยังต้องเข้าไปช่วยออกมา” บราโว่ 1 ออกคำสั่ง ก่อนจะเดินเรียบไปกับรถถังเอบรัมสองคัน