casia_2522
24th October 2014, 04:37
ตอนนี้เราอยู่ม.6ค่ะ คือเรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มาหลายปีเคยอยู่ห้องเดียวกันตอนประถมค่ะตอนนั้นไม่ค่ยได้คุยเลยไม่ค่อยสนิทสักเท่าไหร่ มัธยมต้นได้อยู่ห้องเดียวกันอีก รู้สึกแย่กับมันมากๆค่ะและทนมาหลายปี เลยอย่าระบายและอยากรู้ด้วยว่าพวกพี่ๆน้องๆคิดกันยังไงบ้าง แต่อีกนึดก็จะจบแล้วก็เริ่มปลงส่วนใหญ่ อาจมีคำหยาบด้วยนะค่ะ
เราชื่อเบนซ์ค่ะ เพื่อนที่ว่าชื่อเบนค่ะ ขึ้นมาม.4เราอยู่ห้องเดียวกันตอนนั้นเราไม่ค่อยเข้าสังคมเลยไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก บังเอิญดันรู้จักกับเบนและเพื่อนตอนเด็กๆอีกคนตอนนั้นคิดว่าเราน่าจะอยู่กับสองคนนี้ได้ เราเป็นคนไม่ชอบคนถามแล่วไม่ตอบ ไม่นับไม่ได้ยินหรือเหม่อนะ วิชาคณิตเราไม่เข้าใจตรงหนี่งเลยจะหันไปถามเบน เบนเป็นเรียนใช้ได้ไม่ได้เก่งมากมาย ซึ่งเบนนั่งอยู่ตรงกลางแถวข้างหลังเรา เราหันไปถามว่าเบนๆๆ อธิบายตรงนี้ให้ฟังหน่อย เบนก็ยังเฉย ไม่สนใจ เนาเลยเรียกอีกมันก็ไม่สนใจเราเลยไม่สนแระเลยหันกลับมานั่งทำข้ออื่นแทน เราสังเกตหลายครั้งไม่ใช่แค่เราเพื่อนอีกคนก็เหมือนกัน มันเรียกหลายรอบมันก็ไม่หัน สะกิดก็แล้วจนต้องเขย่าแขนถึงหันมาตอนนั้นมันกำลังยุ่งเรื่องชาวบ้านอยู่ข้างหลัง เราเลยคิดว่ามันคือนิสัยเบน พอมีสอบคละห้องเบนบอกว่าอยากไปอยู่อีกห้องเพราะไม่ชอบครูประจำชั้นห้องนี้ อีกอย่างมันตามคนอื่นด้วย มีคนไม่ชอบเยอะ เราเรียนศิลป์-คำนวณ มันมี 2 ห้องห้อง5 กับห้อง 6 ตอนนั้นเราอยู่ห้อง 5 เราเลยบอกว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น แกคิดถึงเรื่องเรียนไม่ดีกว่าหรอ มันก็ฟังนะ พอตอนสอบมันก็ทำมั่วๆไปเพื่อจะไปอยู่อีกห้อง พอผลสอบออกปรากฏว่าเราต้องไปด้วยและได้นั่งข้างมันอีก จริงๆเราไม่ค่อยชอบมันมาตั้งแต่เนินๆแระ เราดูเข้ากันไม่ได้ ด้วยความที่ชื่อเราคล้ายๆกัน เพื่อนโต๊ะหลังถามชื่อเรา2คนเราเลยบอกไปว่าเราชื่อเบนซ์มันชื่อเบน แต่เราพูดสลับกันรึป่าวไม่รู้ เบนมันพูดขึ้นมาว่า ***อ่ะชื่อเบนซ์กูอ่ะชื่อเบน แล้วก็พลักหัวเราเกือบตกเก้าอี้ ตอนนั้นเราเนิ่มไม่ชอบมันมากขึ้น เราเลยพลักกลับแรงเหมือน มันหันมาคะคอกใส่เราทันทีว่า กูเกือบตกเก้าอี้นะ!!! แต่เราไม่ได้ตอบโต้อะไร ท่องไว้ในใจว่าเย็นไว้ๆ หลังจากไปห้อง6 มันบ่นให้เราฟังทุกวันว่าไม่อยากอยู่นี้ อยากกลับไปอยู่ห้องเดิม บ่นวันละหลายๆอบ จนเราเริ่มไม่ไหวแล้วเลยลองเปลี่ยนเรื่องดูบ้าง แต่มันกลับไม่สนใจเราแล้วบ่นประโยคเดิมต่อ เราเลยเงียบไม่พูดไม่ตอบไม่อะไรกับมันเลย มันก็พูดต่อไปประโยคเดิมๆๆ เราทั้งรำคาญทั้งอึดอัด เลยไปพูดให้เพื่อนฟัง เพื่อนเราก็รู้จักกับเบน มันบอกเราว่ามันเป็นเอาแต่ใจ นิสัยเหมือนเด็ก หลังจากนั้นเราก็พยายามผูกมิตรกับคนอื่นๆ มันก็ไม่แย่เท่าไหร่ มีอยู่หนึ่งเรากำลังเดินไปเข้าแถวตอนเช้า มันเดินมาคะตอกใส่เราว่า เดี๋ยวนี้***เป็นอะไร ทำหน้าไม่อยากคุยกับกู ***รำคาญกูหรอ!!! เราตอบเออ รำคาญแล้วเราก็เดินหนี เราไม่ชอบให้ใครมาตะคอกเราแบบนี้ เราว่ามองไร้เหตุหลมาก เวลามันเล่าเรื่องเราก็ฟัง แต่พอเราจะเล่าบ้างมันกลับไม่ฟัง เราเคยหันไปถามGrammarกับอีกคนมันเข้าใจผิดว่าเราถามมันเลยตอบ แต่พอรู้ว่าเราไม่ได้ถามก็ไม่คุยด้วยพยายามไปเกาะอีกคนแทน เราถามอะไรก็ทำเหมือนไม่อยากตอบ เราไม่อยากมีปัญหากับใครเราเลยถามว่าเป็นไร มันตอบเราว่า ก็***ไม่คุยกับกู! เราเข็ดเลย ชอบเอาปากกามาตีหัวเรา เราบอกว่าอย่าตีไม่ชอบมันก็ตีอยู่ได้ จนเราเริ่มโมโหเลยหันไปตะคอกแต่มันดันขำชอบอกชอบใจ เราไปเรียนทุกวันไม่ค่อยมีคงามสุขเท่าไหร่ เราไม่ใช่เด็กเรียนเก่งมากมายแต่เวลาเรียนเราก็เรียนเราอยู่ห้อง 6 มีคนเรียนไม่กี่คนไม่ถึง5คนด้วยซ้ำ หนึ่งในนั้นก็มีเรากับเบน คุยกันเสียงดังเด็กในห้องมีปัญหากับครูบ้างอะไรบ้าง กลายเป็นว่าเราไม่ค่อยเป็นเด็กร่าเริงไปเลย โลกส่วนตัวเรายิ่งสูงขึ้น ขึ้นม.5 เราก็ได้สนิทกับกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง กลุ่มนี้ทำให้เราโอเคขึ้นเยอะ เวลาเรามีอะไรเราก็เล่าให้พวกมันฟังรวมทั้งเรื่องเบนด้วย เบนเคยทุบจมูกเราตอนนั้นเรานั่งเรียนอยู่เฉยๆ เราบอกว่าเจ็บ มันนั่งหัวเราะคิกคัก เราเลยบอกว่างอนแล้ว มันก็เงียบไม่พูดกับเรา จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้โกรธเรื่องทุบจมูกหรอก แต่เราโกรธตรงที่ว่า ทำไมไม่ขอโทษ เพราะก่อนหน้านี้มันพูดกับเราว่า กูเป็นคนไม่ชอบพูดคำว่าขอโทษ เลยทำให้เราคิดว่า คำว่า ขอโทษ มันพูดยากขนาดนั้นเลย เราเลนไม่สนใจจะงอนก็งอนไป เราไม่แคร์เพร่ะเราไม่ได้ทำไรผิด เราเลยไปเล่าให้เพื่อนเก่าคนหนึ่งฟัง มันบอก อ่อออ กูฟังมันเล่ามาเมื่อเช้าแต่เล่าไม่รู้เรื่อง เอาเท่าที่กูจำจับความได้นะ มันบอกว่ามันจะทุกไหล่***อ่ะ เราก็มาคิดๆดูอีก เราไม่ได้สูงมาก 157 แต่เบนไม่รู้ว่า149 หรือ 150 มันคิดว่าไหล่เราสูงขนาดนั้นเลยหรอ เราก็ยังเฉยๆไม่พูดไม่อะไร มันก็ย้ายไปนั่งที่ภูมิ ภูมิเลยมานั่งข้างเรา ภูมิดูจากภายนอกดูเป็นคนน่ากลัวรวมถึงการกระทำบางอย่างด้วยแต่จริงๆไม่ใช่ มันดูเด็กกว่าเราอีกมันชอบแกล้งเรา เลยทำให้เราสนิทกัน แต่ในสายตาเบนคงจะมองว่าเรารำคาญมัน กลัว เลยแลกที่เพือกลั่รแกล้งเราแต่จริงๆแล้ว พอภูมิมานัางตรงนั้นกลายเป็นกลุ่มสนุกสนานเลย มันเลยเดินมาถามเสียงดังๆว่า ***นั่งตรงนี้สนุกมั้ย!! ถามแล้วถามอีก ตอนนั้นเราไม่ได้รู้ว่าภูมิตอบอะไรไป แต่หน้าเบนดูเซ็งๆ รู้สึกสะใจนิดๆ อยู่ๆมันก็คุยกับเรา มันก็ยังไม่พูดขอโทษอยู่เหมือนเดิมเราเลยช่างมันเถอะ มันบอกว่ามันชอบหาเรื่องมาอวดเรา อวดเราเรื่องเรียน เรื่องพี่ว่าพี่ทันรู้จักกับคนในวงการอย่างนู้นอย่างนี้ เวลางอนเราก็หันไปเกาะ แต่พอหายงอนเราก็มานินทาให้หนุ่ยให้เราฟังว่า หนุ่ยแม้งน่ารำคาญบลาๆๆๆๆ ยิ่งช่วงหลังๆนี่ บอกว่ากูไม่ชอบให้ใครมาคะคอกใส่กูก่อน แต่เราเห็นว่ามันทั้งขึ้นเสียงทั้งคะตอกใส่คนอื่น ฟังแล้วน่าหมั่นไส้ แล้วชอบพูดประชดประชันใส่คนอื่นด้วย ยังจะมาบอกเราอีกว่าไม่ชอบมีปัญหากับใคร เราเห็นมันเม้นด่าคนอื่นในเฟสในนั้นมีเราด้วย แต่ด่าแบบลอยๆนะ เราเคยปัดนาฬิกาที่แม่เบนซื้อให้ตก เพราะตอนนั้นเราจะหันไปจะไปคุยกับมันแต่มือดันไปโดนนาฬิกามันตก เป็นนาฬิกาข้อมือ มันตกได้เพราะมันไม่ยอมใส่ยืนถืออยู่นั่นแระ มันก็ร้องไห้เดินหนีเรา เราเลยเดินไปขอโทษแล้วบอกว่าจะเอาไปซ่อมให้ มันบอกจะซ่อมได้หรอ คือนาฬิกาแค่หน้าปัดหลุด - - เบนนั่งกดโทรศัพท์ คงคุยไลน์กับครอบครัวว่าจะเอาไง แลเวมันก็เงยหน้ามาขึ้นเสียงใส่เราว่า พี่กูบอกว่าถ้าซ่อมไม่ได้***ก็จ่ายเงินมา เราเลยบอกโอเค แล้วมันพูดอีก ดีนะที่เป็นเรือนนี้ถ้าเป็นเรือนแม่กู***กระแกเลือดตายแน่ เราจี๊ดเลยบ้านเราก็ไม่ได้จนนะ เรือนที่พัง2000 เรื่อนของ****ัน9000 มันเคยใส่มาอวดเรา 2-3 ครั้ง เราเกือบจะสวนกลับแล้ว แต่ลืมไปว่าตัวเองเป็นคนผิดก่อน เราเลยลุกหนีมันดดินไปหาเพื่อนเราอีกกลุ่ม มันถามเราว่าเป็นไรทำไมทำหน้าอย่างนั้นเราเลยเล่าเรื่องให้ฟัง พวกมันฟังแล้วไม่ชอบใจเหมือนเรา พอเราเดินกลับไปเพื่อเอานาฬิกาไปซ่อม ปรากฏว่าค่าซ่อม 50 บ. เราเลยถามมันว่ารู้มั้ยค่าซ่อมเท่าไหร่ พอเราบอกราคาหน้าเหวอเลย เราซ่อมให้เสร็จแล้วมันยังไม่จบอีกนะ ยังจะมาพูดอีก เนี่ยกูไปเล่าให้กงกูฟังด้วยว่ามันทำนาฬิกากูพัง 5555 เราก็บอกเออ กูก็เล่าให้เพื่อนกูฟังเหมือนกัน มันชิใส่แล้วบอกเราว่า กูไปเล่าให้ปู่ ป้า น้า อา กูฟังด้วยแระ 555555 เราก็ปล่อยให้มันพูดไปคนเดียว เราละเกลียดมันจริงๆ เราเคยพูดกับมันไปแล้วนะว่าเราเกลียดมัน ต่อให้มันมาทำดีกับเราแค่ไหนก็เกลียดอยู่ดี เราเป็นคนเกลียดแล้วเกลียดเลย เราพยาบามไม่อยู่ไม่ยุ่งกับมันแต่มันก็ยังจะมายุ่งกับเรา พ่อ****ันเครียดที่มันเหมือนหมายถึงนิสัย แต่มันกลับดีใจที่มันเหมือนเด็ก ถ้าเป็นเด็กซื่อๆ เราคงเฉยๆ แต่นี่เด็กเอาแต่ใจ แต่เรายังดีที่ยังมีเพื่อนสนิทอีกกลุ่ม เบนเคยพูดกับเราว่า เพราะ***เป็นแบบนี้ไง***เลยมีเพื่อนแค่คนเดียว ฟังเเล้วขำ ใครเพื่อน***คิดไปเองอีกแล้ว บางครั้งเราทำอะไรที่คนเค้าไม่ค่อยทำกันมั้ง มันเลยพูดกับเราเเบบนั้น เช่น เวลาเรากินขนมเราก็ยัดๆๆๆเข้าไป กินข้าวเหนียวก็จะชอบนั่งปั่นข้าวเหนียวเป็นก้อนกลมๆ ระหว่างรอตัวเองเคี้ยวเสร็จ เราว่าคนอื่นเค้าก็ทำกันนะ อีกอย่างเราชอบกินซอสมะเขือเทศ ที่รร.มีกระเพาไข่ดาวใส่ซอสเยอะไป เอาซอสไปกินคุกกับกระเพาเลย มันก็อร่อยดีนะ 55 อันนี้คงไม่มีใครทำหรอก
ถ้าเป็นพวกพี่ๆน้องๆถ้าเจอกันแบบนี้จะทำไง ใครอ่านจบก็ขอบคุณมากค่ะ ที่รับฟัง ^^
เราชื่อเบนซ์ค่ะ เพื่อนที่ว่าชื่อเบนค่ะ ขึ้นมาม.4เราอยู่ห้องเดียวกันตอนนั้นเราไม่ค่อยเข้าสังคมเลยไม่ค่อยรู้จักใครมากนัก บังเอิญดันรู้จักกับเบนและเพื่อนตอนเด็กๆอีกคนตอนนั้นคิดว่าเราน่าจะอยู่กับสองคนนี้ได้ เราเป็นคนไม่ชอบคนถามแล่วไม่ตอบ ไม่นับไม่ได้ยินหรือเหม่อนะ วิชาคณิตเราไม่เข้าใจตรงหนี่งเลยจะหันไปถามเบน เบนเป็นเรียนใช้ได้ไม่ได้เก่งมากมาย ซึ่งเบนนั่งอยู่ตรงกลางแถวข้างหลังเรา เราหันไปถามว่าเบนๆๆ อธิบายตรงนี้ให้ฟังหน่อย เบนก็ยังเฉย ไม่สนใจ เนาเลยเรียกอีกมันก็ไม่สนใจเราเลยไม่สนแระเลยหันกลับมานั่งทำข้ออื่นแทน เราสังเกตหลายครั้งไม่ใช่แค่เราเพื่อนอีกคนก็เหมือนกัน มันเรียกหลายรอบมันก็ไม่หัน สะกิดก็แล้วจนต้องเขย่าแขนถึงหันมาตอนนั้นมันกำลังยุ่งเรื่องชาวบ้านอยู่ข้างหลัง เราเลยคิดว่ามันคือนิสัยเบน พอมีสอบคละห้องเบนบอกว่าอยากไปอยู่อีกห้องเพราะไม่ชอบครูประจำชั้นห้องนี้ อีกอย่างมันตามคนอื่นด้วย มีคนไม่ชอบเยอะ เราเรียนศิลป์-คำนวณ มันมี 2 ห้องห้อง5 กับห้อง 6 ตอนนั้นเราอยู่ห้อง 5 เราเลยบอกว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น แกคิดถึงเรื่องเรียนไม่ดีกว่าหรอ มันก็ฟังนะ พอตอนสอบมันก็ทำมั่วๆไปเพื่อจะไปอยู่อีกห้อง พอผลสอบออกปรากฏว่าเราต้องไปด้วยและได้นั่งข้างมันอีก จริงๆเราไม่ค่อยชอบมันมาตั้งแต่เนินๆแระ เราดูเข้ากันไม่ได้ ด้วยความที่ชื่อเราคล้ายๆกัน เพื่อนโต๊ะหลังถามชื่อเรา2คนเราเลยบอกไปว่าเราชื่อเบนซ์มันชื่อเบน แต่เราพูดสลับกันรึป่าวไม่รู้ เบนมันพูดขึ้นมาว่า ***อ่ะชื่อเบนซ์กูอ่ะชื่อเบน แล้วก็พลักหัวเราเกือบตกเก้าอี้ ตอนนั้นเราเนิ่มไม่ชอบมันมากขึ้น เราเลยพลักกลับแรงเหมือน มันหันมาคะคอกใส่เราทันทีว่า กูเกือบตกเก้าอี้นะ!!! แต่เราไม่ได้ตอบโต้อะไร ท่องไว้ในใจว่าเย็นไว้ๆ หลังจากไปห้อง6 มันบ่นให้เราฟังทุกวันว่าไม่อยากอยู่นี้ อยากกลับไปอยู่ห้องเดิม บ่นวันละหลายๆอบ จนเราเริ่มไม่ไหวแล้วเลยลองเปลี่ยนเรื่องดูบ้าง แต่มันกลับไม่สนใจเราแล้วบ่นประโยคเดิมต่อ เราเลยเงียบไม่พูดไม่ตอบไม่อะไรกับมันเลย มันก็พูดต่อไปประโยคเดิมๆๆ เราทั้งรำคาญทั้งอึดอัด เลยไปพูดให้เพื่อนฟัง เพื่อนเราก็รู้จักกับเบน มันบอกเราว่ามันเป็นเอาแต่ใจ นิสัยเหมือนเด็ก หลังจากนั้นเราก็พยายามผูกมิตรกับคนอื่นๆ มันก็ไม่แย่เท่าไหร่ มีอยู่หนึ่งเรากำลังเดินไปเข้าแถวตอนเช้า มันเดินมาคะตอกใส่เราว่า เดี๋ยวนี้***เป็นอะไร ทำหน้าไม่อยากคุยกับกู ***รำคาญกูหรอ!!! เราตอบเออ รำคาญแล้วเราก็เดินหนี เราไม่ชอบให้ใครมาตะคอกเราแบบนี้ เราว่ามองไร้เหตุหลมาก เวลามันเล่าเรื่องเราก็ฟัง แต่พอเราจะเล่าบ้างมันกลับไม่ฟัง เราเคยหันไปถามGrammarกับอีกคนมันเข้าใจผิดว่าเราถามมันเลยตอบ แต่พอรู้ว่าเราไม่ได้ถามก็ไม่คุยด้วยพยายามไปเกาะอีกคนแทน เราถามอะไรก็ทำเหมือนไม่อยากตอบ เราไม่อยากมีปัญหากับใครเราเลยถามว่าเป็นไร มันตอบเราว่า ก็***ไม่คุยกับกู! เราเข็ดเลย ชอบเอาปากกามาตีหัวเรา เราบอกว่าอย่าตีไม่ชอบมันก็ตีอยู่ได้ จนเราเริ่มโมโหเลยหันไปตะคอกแต่มันดันขำชอบอกชอบใจ เราไปเรียนทุกวันไม่ค่อยมีคงามสุขเท่าไหร่ เราไม่ใช่เด็กเรียนเก่งมากมายแต่เวลาเรียนเราก็เรียนเราอยู่ห้อง 6 มีคนเรียนไม่กี่คนไม่ถึง5คนด้วยซ้ำ หนึ่งในนั้นก็มีเรากับเบน คุยกันเสียงดังเด็กในห้องมีปัญหากับครูบ้างอะไรบ้าง กลายเป็นว่าเราไม่ค่อยเป็นเด็กร่าเริงไปเลย โลกส่วนตัวเรายิ่งสูงขึ้น ขึ้นม.5 เราก็ได้สนิทกับกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง กลุ่มนี้ทำให้เราโอเคขึ้นเยอะ เวลาเรามีอะไรเราก็เล่าให้พวกมันฟังรวมทั้งเรื่องเบนด้วย เบนเคยทุบจมูกเราตอนนั้นเรานั่งเรียนอยู่เฉยๆ เราบอกว่าเจ็บ มันนั่งหัวเราะคิกคัก เราเลยบอกว่างอนแล้ว มันก็เงียบไม่พูดกับเรา จริงๆแล้วเราก็ไม่ได้โกรธเรื่องทุบจมูกหรอก แต่เราโกรธตรงที่ว่า ทำไมไม่ขอโทษ เพราะก่อนหน้านี้มันพูดกับเราว่า กูเป็นคนไม่ชอบพูดคำว่าขอโทษ เลยทำให้เราคิดว่า คำว่า ขอโทษ มันพูดยากขนาดนั้นเลย เราเลนไม่สนใจจะงอนก็งอนไป เราไม่แคร์เพร่ะเราไม่ได้ทำไรผิด เราเลยไปเล่าให้เพื่อนเก่าคนหนึ่งฟัง มันบอก อ่อออ กูฟังมันเล่ามาเมื่อเช้าแต่เล่าไม่รู้เรื่อง เอาเท่าที่กูจำจับความได้นะ มันบอกว่ามันจะทุกไหล่***อ่ะ เราก็มาคิดๆดูอีก เราไม่ได้สูงมาก 157 แต่เบนไม่รู้ว่า149 หรือ 150 มันคิดว่าไหล่เราสูงขนาดนั้นเลยหรอ เราก็ยังเฉยๆไม่พูดไม่อะไร มันก็ย้ายไปนั่งที่ภูมิ ภูมิเลยมานั่งข้างเรา ภูมิดูจากภายนอกดูเป็นคนน่ากลัวรวมถึงการกระทำบางอย่างด้วยแต่จริงๆไม่ใช่ มันดูเด็กกว่าเราอีกมันชอบแกล้งเรา เลยทำให้เราสนิทกัน แต่ในสายตาเบนคงจะมองว่าเรารำคาญมัน กลัว เลยแลกที่เพือกลั่รแกล้งเราแต่จริงๆแล้ว พอภูมิมานัางตรงนั้นกลายเป็นกลุ่มสนุกสนานเลย มันเลยเดินมาถามเสียงดังๆว่า ***นั่งตรงนี้สนุกมั้ย!! ถามแล้วถามอีก ตอนนั้นเราไม่ได้รู้ว่าภูมิตอบอะไรไป แต่หน้าเบนดูเซ็งๆ รู้สึกสะใจนิดๆ อยู่ๆมันก็คุยกับเรา มันก็ยังไม่พูดขอโทษอยู่เหมือนเดิมเราเลยช่างมันเถอะ มันบอกว่ามันชอบหาเรื่องมาอวดเรา อวดเราเรื่องเรียน เรื่องพี่ว่าพี่ทันรู้จักกับคนในวงการอย่างนู้นอย่างนี้ เวลางอนเราก็หันไปเกาะ แต่พอหายงอนเราก็มานินทาให้หนุ่ยให้เราฟังว่า หนุ่ยแม้งน่ารำคาญบลาๆๆๆๆ ยิ่งช่วงหลังๆนี่ บอกว่ากูไม่ชอบให้ใครมาคะคอกใส่กูก่อน แต่เราเห็นว่ามันทั้งขึ้นเสียงทั้งคะตอกใส่คนอื่น ฟังแล้วน่าหมั่นไส้ แล้วชอบพูดประชดประชันใส่คนอื่นด้วย ยังจะมาบอกเราอีกว่าไม่ชอบมีปัญหากับใคร เราเห็นมันเม้นด่าคนอื่นในเฟสในนั้นมีเราด้วย แต่ด่าแบบลอยๆนะ เราเคยปัดนาฬิกาที่แม่เบนซื้อให้ตก เพราะตอนนั้นเราจะหันไปจะไปคุยกับมันแต่มือดันไปโดนนาฬิกามันตก เป็นนาฬิกาข้อมือ มันตกได้เพราะมันไม่ยอมใส่ยืนถืออยู่นั่นแระ มันก็ร้องไห้เดินหนีเรา เราเลยเดินไปขอโทษแล้วบอกว่าจะเอาไปซ่อมให้ มันบอกจะซ่อมได้หรอ คือนาฬิกาแค่หน้าปัดหลุด - - เบนนั่งกดโทรศัพท์ คงคุยไลน์กับครอบครัวว่าจะเอาไง แลเวมันก็เงยหน้ามาขึ้นเสียงใส่เราว่า พี่กูบอกว่าถ้าซ่อมไม่ได้***ก็จ่ายเงินมา เราเลยบอกโอเค แล้วมันพูดอีก ดีนะที่เป็นเรือนนี้ถ้าเป็นเรือนแม่กู***กระแกเลือดตายแน่ เราจี๊ดเลยบ้านเราก็ไม่ได้จนนะ เรือนที่พัง2000 เรื่อนของ****ัน9000 มันเคยใส่มาอวดเรา 2-3 ครั้ง เราเกือบจะสวนกลับแล้ว แต่ลืมไปว่าตัวเองเป็นคนผิดก่อน เราเลยลุกหนีมันดดินไปหาเพื่อนเราอีกกลุ่ม มันถามเราว่าเป็นไรทำไมทำหน้าอย่างนั้นเราเลยเล่าเรื่องให้ฟัง พวกมันฟังแล้วไม่ชอบใจเหมือนเรา พอเราเดินกลับไปเพื่อเอานาฬิกาไปซ่อม ปรากฏว่าค่าซ่อม 50 บ. เราเลยถามมันว่ารู้มั้ยค่าซ่อมเท่าไหร่ พอเราบอกราคาหน้าเหวอเลย เราซ่อมให้เสร็จแล้วมันยังไม่จบอีกนะ ยังจะมาพูดอีก เนี่ยกูไปเล่าให้กงกูฟังด้วยว่ามันทำนาฬิกากูพัง 5555 เราก็บอกเออ กูก็เล่าให้เพื่อนกูฟังเหมือนกัน มันชิใส่แล้วบอกเราว่า กูไปเล่าให้ปู่ ป้า น้า อา กูฟังด้วยแระ 555555 เราก็ปล่อยให้มันพูดไปคนเดียว เราละเกลียดมันจริงๆ เราเคยพูดกับมันไปแล้วนะว่าเราเกลียดมัน ต่อให้มันมาทำดีกับเราแค่ไหนก็เกลียดอยู่ดี เราเป็นคนเกลียดแล้วเกลียดเลย เราพยาบามไม่อยู่ไม่ยุ่งกับมันแต่มันก็ยังจะมายุ่งกับเรา พ่อ****ันเครียดที่มันเหมือนหมายถึงนิสัย แต่มันกลับดีใจที่มันเหมือนเด็ก ถ้าเป็นเด็กซื่อๆ เราคงเฉยๆ แต่นี่เด็กเอาแต่ใจ แต่เรายังดีที่ยังมีเพื่อนสนิทอีกกลุ่ม เบนเคยพูดกับเราว่า เพราะ***เป็นแบบนี้ไง***เลยมีเพื่อนแค่คนเดียว ฟังเเล้วขำ ใครเพื่อน***คิดไปเองอีกแล้ว บางครั้งเราทำอะไรที่คนเค้าไม่ค่อยทำกันมั้ง มันเลยพูดกับเราเเบบนั้น เช่น เวลาเรากินขนมเราก็ยัดๆๆๆเข้าไป กินข้าวเหนียวก็จะชอบนั่งปั่นข้าวเหนียวเป็นก้อนกลมๆ ระหว่างรอตัวเองเคี้ยวเสร็จ เราว่าคนอื่นเค้าก็ทำกันนะ อีกอย่างเราชอบกินซอสมะเขือเทศ ที่รร.มีกระเพาไข่ดาวใส่ซอสเยอะไป เอาซอสไปกินคุกกับกระเพาเลย มันก็อร่อยดีนะ 55 อันนี้คงไม่มีใครทำหรอก
ถ้าเป็นพวกพี่ๆน้องๆถ้าเจอกันแบบนี้จะทำไง ใครอ่านจบก็ขอบคุณมากค่ะ ที่รับฟัง ^^