Dragonbul
3rd October 2011, 18:19
ฟิสิกส์ของการเดินทางข้ามเวลา
เขียนโดย ดร. มิชิโอะ คากุ แปลโดย ปฏิวัติ อิงคสันตติกุล
ในนวนิยายของ เอช จี เวลล์ จักรกลกาลเวลา(Time Machine) ตัวเอกของเราได้กระโดดเข้าไปสู่เก้าอี้พิเศษซึ่งมีแสงกระพริบ หมุนหน้าปัดควบคุมเล็กน้อย และพบว่าตัวเขาเองถูกส่งไปยังอนาคตข้างหน้าหลายแสนปี
แม้จะเป็นการสร้างนวนิยายวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับนักฟิสิกส์ยุคหนึ่งแล้วแนวคิดเรื่องการเดินทางข้ามเวลามันช่างเหลวไหลสิ้นดี ด้วยการคิดถึงเหตุผลที่ดีแล้ว เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องของคนบ้า ผู้วิเศษ และ พวกหลอกลวง อย่างไรก็ตามออกจะน่าทึ่งที่ความโน้มถ่วงควอนตัม ทำให้ต้องรื้อฟื้นทฤษฎีนี้ขึ้นมาใหม่ พอที่จะทำให้นักฟิสิกส์ทฤษฎีได้เขียนเรื่องพวกนี้ลงนิตยสาร ฟิสิกส์รีวีว กันอย่างครื้นเครง
ปัญหายุ่งยากในเรื่องการเดินทางข้ามเวลาคือมันก่อให้เกิดปัญหาปฏิทรรศน์(Paradox) หลากหลายชนิด ตัวอย่างเช่น ปฏิทรรศน์ของคนซึ่งไม่มีบุพการี ซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อคุณย้อนเวลาไปและฆ่าบุพการีก่อนที่คุณจะเกิด? ปัญหา: ถ้าบุพการีคุณตายก่อนคุณเกิด แล้วคุณจะสามารถเกิดมาแล้วไปฆ่าพวกเขาได้อย่างไร?
ยังมีปัญหาปฏิทรรศน์ของคนที่ไม่มีอดีตอีก ตัวอย่างเช่น นักประดิษฐ์วัยหนุ่มได้พยายามสร้างเครื่องย้อนเวลาที่โรงรถของเขา แต่พยายามอย่างไรก็ไม่ประสบสำเร็จ ทันใดนั้นก็ปรากฏชายชรามาบอกความลับของการสร้างจักรกลกาลเวลา ชายหนุ่มกลายเป็นคนร่ำรวยสุดๆจากการเล่นหุ้น การทายผลการแข่งขัน เช่น การแข่งขันกีฬา นั่นเพราะว่าเขารู้อนาคตล่วงหน้า จากนั้นเมื่อนักประดิษฐ์แก่ตัวลงได้ตัดสินใจเดินทางรอบสุดท้ายเพื่อกลับไปยังอดีต และมอบความลับของการเดินทางข้ามเวลาแก่ตัวเขาเองในวัยหนุ่ม ปัญหาก็คือ แล้วความลับเรื่องจักรกลกาลเวลามาจากไหนกัน?
นี่คือปฏิทรรศน์ของคนที่ไม่มีแม่ของตัวเอง "เจน" ถูกพบว่าถูกทิ้งไว้ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า ต่อมาเมื่อ "เจน" ย่างเข้าวัยสาว ได้ไปตกหลุมรักกับชายพเนจร ผู้ซึ่งละทิ้งเธอไปขณะที่เธอตั้งครรภ์ แต่นั่นยังโชคร้ายไม่พอ "เจน" เกือบตายขณะให้กำเนิดเด็กทารกผู้หญิง ซึ่งต่อมาถูกลักพาตัวไปอย่างลึกลับ หมอได้พบว่า "เจน" มีเลือดเสีย แต่แค่นั้นยังไม่พอเธอยังมีอวัยวะเพศทั้งสองเพศ ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิตของเธอ แพทย์จึงได้แปลงให้ "เจน" กลายเป็น "จิม"
จิมในเวลาต่อมากลายมาเป็นนักดื่มตัวยง จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบกับบาเทนเดอร์ผู้มีไมตรี (ซึ่งความจริงแล้วเป็นเป็นนักเดินทางข้ามเวลาปลอมตัวมา) เขาได้บอกหนทางย้อนอดีตแก่จิม เมื่อ "จิม" ได้ย้อนกลับไปในอดีต "จิม" ได้พบกับหญิงสาวแรกรุ่นที่สวยงามมาก โดยบังเอิญเขาทำให้เธอท้องและให้กำเนิดเด็กทาริกา เพื่อปกปิดความผิดตัวเอง เขาได้ขโมยเด็กทาริกา และทิ้งเธอไว้ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า ในเวลาต่อมา "จิม" ได้เข้าร่วมกับคณะนักเดินทางข้ามเวลาและกลายเป็นผู้มีชื่อเสียง เขามีฝันครั้งสุดท้ายคือปลอมตัวเองเป็นบาเทนเดอร์และไปพบกับนักดื่มในอดีตที่ชื่อว่า "จิม" ปัญหาก็คือ ใครเป็นแม่ เป็นพ่อ เป็นพี่ชาย เป็นพี่สาว เป็นปู่ เป็นย่า เป็นหลาน ของ "เจน"?
อย่าเพิ่งประหลาดใจ การเดินทางข้ามเวลายังคงมีข้อสงสัยและข้อขัดแย้งที่ทำให้เป็นไปไม่ได้เสมอ ไอแซก นิวตัน เชื่อว่าเวลาเปรียบเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกไปเป็นเส้นตรง ไม่เบี่ยงเบนไปไหน เวลาหนึ่งวินาทีบนโลกเป็นเวลาเดียวกันกับหนึ่งวินาทีบนดาวอังคาร จังหวะของนาฬิกาที่วางทั่วเอกภพเดินด้วยอัตราเดียวกัน ไอน์สไตน์ได้ทำให้เราพบภาพที่ลึกซื้งกว่านั้น ตามแนวคิดไอน์สไตน์ เวลาเปรียบเสมือนกับแม่น้ำมากกว่า ซึ่งไหลวกไปเวียนมารอบๆดวงดาวและกาแล็กซี่ ไหลเร็วขึ้นขี้น หรือไหลช้าลงเมื่อผ่านวัตถุที่มีมวลมากๆ หนึ่งวินาทีบนโลกจะไม่เท่ากับหนึ่งวินาทีบนดาวอังคาร นาฬิกาที่วางทั่วเอกภพเดินด้วยจังหวะของตัวเองขึ้นกับระยะห่างของผู้ให้จังหวะ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ไอน์สไตน์จะตาย เขาได้เผชิญหน้ากับปัญหาที่น่าประหลาดใจ เคิร์ท โกเดล(Kurt Goedel) เพื่อนของไอน์สไตน์ที่ปรินซ์ตัน ผู้ที่อาจจะเป็นนักตรรกะคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ในรอบห้าร้อยปีที่ผ่านมา ได้พบกับผลเฉลยใหม่จากสมการของไอน์สไตน์ซึ่งอนุญาตให้มีการเดินทางข้ามเวลา นั่นคือแม่น้ำแห่งกาลเวลา ณ บัดนี้สามารถมีน้ำวน ซึ่งตีความได้ว่าเวลาสามารถห่อม้วนตัวเองเป็นวงกลม ผลเฉลยของโกเดลเป็นคำตอบที่อัจฉริยะอย่างแน่แท้ มันมีข้อเสนอว่า เอพภพถูกเติมเต็มด้วยของไหลที่หมุนวนรอบๆ คนที่เดินตามทางของการหมุน ควรจะพบกับด้านหลังของตัวเอง ณ จุดเริ่มต้น แต่เป็น ณ เวลาในอดีต
ในบันทึกความทรงจำของเขา ไอน์สไตน์ได้เขียนว่าเขาได้ถูกรบกวนจิตใจเมื่อรู้ว่า สมการของเขาได้บรรจุผลเฉลยที่อนุญาตสำหรับการเดินทางข้ามเวลา แต่สุดท้ายแล้วเขาได้สรุปว่า เอกภพไม่ได้หมุน มันมีการขยายออก (ดั่งในทฤษฎี บิงแบง) และดังนั้นผลเฉลยของ Goedel สามารถละทิ้งไปได้ด้วย "เหตุผลทางกายภาพ" (ถ้าบิงแบงมีการหมุน ดังนั้นการเดินทางข้ามเวลาจะเป็นไปได้ตลอดทั่วทั้งเอกภพ)
ต่อมาในปี ค.ศ. 1963 นักคณิตศาสตร์ชาวนิวซีแลนด์ที่ชื่อว่า รอย เคอร์(Roy Kerr) ได้พบผลเฉลยสำหรับสมการของไอน์สไตน์ สำหรับหลุมดำที่หมุนอยู่มีคุณสมบัติประหลาด หลุมดำไม่ได้ยุบตัวจนเป็นจุด (ดั่งที่คิดกันไว้ก่อนหน้า) แต่ยุบไปเป็นวงแหวนหมุน(ของนิวตรอน) วงแหวนควรจะหมุนวนอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดแรงหนีศูนย์กลางซึ่งจะต่อต้านแรงโน้มถ่วงจนสามารถรักษาวงแหวนแกนกลางไว้ วงแหวนนี้ประพฤติตัวคล้ายกับกระจกของอลิซ ทุกคนที่เดินผ่านวงแหวนนี้จะไม่ตาย แต่จะผ่านทะลุวงแหวนไปยังบริเวณอื่นของเอกภพ ดังนั้น รูหนอนอวกาศจำนวนเป็นร้อยที่ได้จากผลเฉลยของสมการไอน์สไตน์ รูหนอนอวกาศเหล่านี้ติดต่อกันไม่เฉพาะสองบริเวณบนอวกาศ (จากชื่อของมัน) แต่ยังติดต่อกับสองบริเวณของเวลาอีกด้วย โดยหลักการแล้ว เราสามารถใช้เป็นดั่งจักรกลกาลเวลา
เมื่อเร็วๆนี้ จากการรวมทฤษฎีควอนตัวเข้ากับทฤษฎีแรงโน้มถ่วง (และทั้งนี้จากการสร้างทฤษฎีของทุกสิ่ง) ทำให้เราสามารถเข้าใจต่อปัญหาปฏิทรรศน์ ในทฤษฎีควอนตัม วัตถุสามารถมีหลายสถานะ ตัวอย่างเช่น อิเลกตรอน สามารถมีอยู่ในหลายๆวงโคจร ณ เวลาเดียวกัน (ข้อเท็จจริง ซึ่งรับผิดชอบต่อการทำให้เรามีกฎของวิชาเคมี) ทำนองเดียวกัน ปัญหาแมวที่โด่งดังของชโรดิงเจอร์ แมวจะสามารถมีสองสถานะที่เป็นไปได้พร้อมกันนั่นคือ ตาย หรือ มีชีวิต ดังนั้น การย้อนกลับไปในเวลาและการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ผ่านมา จะกลายเป็นว่าเราสร้างเอกภพคู่ขนานขึ้นมาเท่านั้น ดังนั้นเราสามารถเปลี่ยนแปลงอดีตของบางคน เช่นช่วยชีวิต อับราฮัม ลินคอล์นจากการถูกลอบฆ่าที่โรงหนังฟอร์ด แต่ลินคอล์นที่เรารู้จักก็ยังคงตายอยู่ ซึ่งก็คือ แม่น้ำแห่งกาลเวลา ได้แตกออกเป็นแม่น้ำสองสายแยกออกจากกัน แต่นั่นก็หมายความว่าเราจะสามารถกระโดนเข้าไปสู่เครื่องของเวลล์หมุนหน้าปัด และทะยานไปสู่อนาคตหลายแสนปีข้างหน้า? ไม่ เรายังมีอุปสรรคที่ยุ่งยากอีกมากที่จะต้องฝ่าฟัน
สิ่งแรกซึ่งเป็นปัญหาหลักคือ พลังงาน ในแบบเดียวกับรถยนต์ที่ต้องอาศัยน้ำมัน จักรกลกาลเวลาต้องอาศัยพลังงานมหาศาล วิธีหนึ่งคือการนำพลังงานของดาวดาวมาใช้(สามารถควบคุมพลังงานของดวงดาว) หรือหาสสารเอ๊กโซติก(วัตถุที่ต้านแรงโน้มถ่วง - ถ้าปล่อยให้ตกลงพื้น มันจะลอยขึ้นบนแทน) หรือหาแหล่งกำเนิดปฏิพลังงาน(พลังงานที่เป็นค่าติดลบได้จากการถอดรากสมการของไอน์สไตน์-คณิตศาสตร์) (ครั้งหนึ่งนักฟิสิกส์คิดว่าพลังงานมีค่าลบเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แต่ปฏิพลังงานจำนวนน้อยได้ยืนยันจากบางสิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์คาสิเมอร์(Casimir) เช่นพลังงานถูกสร้างจากแผ่นขนานสองแผ่น) แต่สิ่งนี้ยากเกินไปที่จะนำรวมเป็นปริมาณที่มากขึ้น อย่างน้อยสำหรับระยะเวลาหลายศตวรรษข้างหน้านี้ นอกจากนี้จะมีปัญหาเรื่องเสถียรภาพ ตัวอย่างเช่นหลุมดำของเคอร์ อาจจะหมดเสถียรภาพถ้าหากว่ามีสิ่งหนึ่งทะลุผ่านเข้าไป คล้ายๆกับผลจากควอนตัม ที่สามารถทั้งสร้างและทำลายรูหนอนอวกาศก่อนที่คุณจะเข้าไป และโชคร้ายที่คณิตศาสตร์ของเรายังไม่มีกำลังพอที่จะตอบคำถามเรื่องเสถียรภาพ เพราะว่าคุณต้องใช้ ทฤษฎีของทุกสิ่ง ซึ่งสามารถรวมแรงทางควอนตัมและแรงโน้มถ่วง ณ เวลานี้ ทฤษฎีซูเปอร์สตริง เป็นผู้นำในการแข่งขันสำหรับเป็นทฤษฎีเช่นนั้น (ในความจริงแล้ว มันเป็นเพียงทฤษฎีเดียวที่เข้าร่วมแข่งขัน มันยังไม่มีคู่แข่งจริงๆ) แต่ทฤษฎีซูเปอร์สตริง ก็ยังคงยากเกินไปที่จะหาผลเฉลยที่สมบูรณ์ เรียกได้ว่าทฤษฎีนี้มีนิยามเริ่มต้นที่ดี แต่ยังไม่ใครในโลกที่จะฉลาดพอจะหาผลเฉลยของมันได้
แค่นี้ยังไม่ตื่นเต้นพอ ครั้งหนึ่ง สตีเฟน ฮอว์กิง ได้คัดค้านแนวคิดเรื่องการเดินทางข้ามเวลา เขาอ้างเสมอว่า เขามีหลักฐานจากการสังเกตซึ่งไม่สนับสนุนมัน เขาบอกว่าถ้าการเดินทางข้ามเวลามีจริง เราควรจะเคยพบกับนักเดินทางจากอนาคต แต่นี่เราไม่เคยพบนักเดินทางจากอนาคต เพราะฉะนั้นการเดินทางข้ามเวลาจึงเป็นไปไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะการมุ่งมั่นในงานฟิสิกส์ทฤษฎีอย่างเป็นจริงเป็นจังในระยะ 5 ปีหลัง หรือมากกว่านั้น ทำให้ฮอว์กิงต้องเปลี่ยนใจ และตอนนี้เชื่อแล้วว่าการเดินทางข้ามเวลาเป็นไปได้ (แม้ว่าจะยังทำไม่ได้ในทางปฏิบัติ) (นอกจากนี้ บางทีเป็นเพราะว่าเราไม่ได้เป็นที่สนใจแก่นักเดินทางจากอนาคต ผู้ซึ่งสามารถควบคุมการใช้พลังงานของดวงดาวคงจะมองว่าเราเป็นพวกโบราณคร่ำครึมาก ลองคิดดูว่าเพื่อนของคุณเดินทางข้ามจอมปลวกมาหาคุณ พวกเขาจะโน้มตัวลอดเข้าไปหามดและมอบพวกสิ่งประดับเล็กๆน้อย หนังสือ ยา หรือ พลัง หรือเพื่อนของคุณจะข้ามผ่านมาเลย)
สรุปแล้วอย่าเพิ่งปิดประตูใส่เขา หากว่ามีบางคนมาเคาะประตูบ้านคุณแล้วอ้างว่าเขาเป็นเหลนของเหลนของเหลน ของคุณ บางทีเขาอาจจะเป็นจริงๆก็ได้
ที่มา : The Physics of Time Travel By Michio Kaku
''สรุปแล้วอย่าเพิ่งปิดประตูใส่เขา หากว่ามีบางคนมาเคาะประตูบ้านคุณแล้วอ้างว่าเขาเป็นเหลนของเหลนของเหลน ของคุณ บางทีเขาอาจจะเป็นจริงๆก็ได้''
ผมอ่านท่อนนี้แล้วผมรู้สึก หล่อนๆ ยังไงไม่รู้น่ะ :beee
เขียนโดย ดร. มิชิโอะ คากุ แปลโดย ปฏิวัติ อิงคสันตติกุล
ในนวนิยายของ เอช จี เวลล์ จักรกลกาลเวลา(Time Machine) ตัวเอกของเราได้กระโดดเข้าไปสู่เก้าอี้พิเศษซึ่งมีแสงกระพริบ หมุนหน้าปัดควบคุมเล็กน้อย และพบว่าตัวเขาเองถูกส่งไปยังอนาคตข้างหน้าหลายแสนปี
แม้จะเป็นการสร้างนวนิยายวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ แต่สำหรับนักฟิสิกส์ยุคหนึ่งแล้วแนวคิดเรื่องการเดินทางข้ามเวลามันช่างเหลวไหลสิ้นดี ด้วยการคิดถึงเหตุผลที่ดีแล้ว เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องของคนบ้า ผู้วิเศษ และ พวกหลอกลวง อย่างไรก็ตามออกจะน่าทึ่งที่ความโน้มถ่วงควอนตัม ทำให้ต้องรื้อฟื้นทฤษฎีนี้ขึ้นมาใหม่ พอที่จะทำให้นักฟิสิกส์ทฤษฎีได้เขียนเรื่องพวกนี้ลงนิตยสาร ฟิสิกส์รีวีว กันอย่างครื้นเครง
ปัญหายุ่งยากในเรื่องการเดินทางข้ามเวลาคือมันก่อให้เกิดปัญหาปฏิทรรศน์(Paradox) หลากหลายชนิด ตัวอย่างเช่น ปฏิทรรศน์ของคนซึ่งไม่มีบุพการี ซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อคุณย้อนเวลาไปและฆ่าบุพการีก่อนที่คุณจะเกิด? ปัญหา: ถ้าบุพการีคุณตายก่อนคุณเกิด แล้วคุณจะสามารถเกิดมาแล้วไปฆ่าพวกเขาได้อย่างไร?
ยังมีปัญหาปฏิทรรศน์ของคนที่ไม่มีอดีตอีก ตัวอย่างเช่น นักประดิษฐ์วัยหนุ่มได้พยายามสร้างเครื่องย้อนเวลาที่โรงรถของเขา แต่พยายามอย่างไรก็ไม่ประสบสำเร็จ ทันใดนั้นก็ปรากฏชายชรามาบอกความลับของการสร้างจักรกลกาลเวลา ชายหนุ่มกลายเป็นคนร่ำรวยสุดๆจากการเล่นหุ้น การทายผลการแข่งขัน เช่น การแข่งขันกีฬา นั่นเพราะว่าเขารู้อนาคตล่วงหน้า จากนั้นเมื่อนักประดิษฐ์แก่ตัวลงได้ตัดสินใจเดินทางรอบสุดท้ายเพื่อกลับไปยังอดีต และมอบความลับของการเดินทางข้ามเวลาแก่ตัวเขาเองในวัยหนุ่ม ปัญหาก็คือ แล้วความลับเรื่องจักรกลกาลเวลามาจากไหนกัน?
นี่คือปฏิทรรศน์ของคนที่ไม่มีแม่ของตัวเอง "เจน" ถูกพบว่าถูกทิ้งไว้ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า ต่อมาเมื่อ "เจน" ย่างเข้าวัยสาว ได้ไปตกหลุมรักกับชายพเนจร ผู้ซึ่งละทิ้งเธอไปขณะที่เธอตั้งครรภ์ แต่นั่นยังโชคร้ายไม่พอ "เจน" เกือบตายขณะให้กำเนิดเด็กทารกผู้หญิง ซึ่งต่อมาถูกลักพาตัวไปอย่างลึกลับ หมอได้พบว่า "เจน" มีเลือดเสีย แต่แค่นั้นยังไม่พอเธอยังมีอวัยวะเพศทั้งสองเพศ ดังนั้นเพื่อรักษาชีวิตของเธอ แพทย์จึงได้แปลงให้ "เจน" กลายเป็น "จิม"
จิมในเวลาต่อมากลายมาเป็นนักดื่มตัวยง จนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้พบกับบาเทนเดอร์ผู้มีไมตรี (ซึ่งความจริงแล้วเป็นเป็นนักเดินทางข้ามเวลาปลอมตัวมา) เขาได้บอกหนทางย้อนอดีตแก่จิม เมื่อ "จิม" ได้ย้อนกลับไปในอดีต "จิม" ได้พบกับหญิงสาวแรกรุ่นที่สวยงามมาก โดยบังเอิญเขาทำให้เธอท้องและให้กำเนิดเด็กทาริกา เพื่อปกปิดความผิดตัวเอง เขาได้ขโมยเด็กทาริกา และทิ้งเธอไว้ที่โรงเลี้ยงเด็กกำพร้า ในเวลาต่อมา "จิม" ได้เข้าร่วมกับคณะนักเดินทางข้ามเวลาและกลายเป็นผู้มีชื่อเสียง เขามีฝันครั้งสุดท้ายคือปลอมตัวเองเป็นบาเทนเดอร์และไปพบกับนักดื่มในอดีตที่ชื่อว่า "จิม" ปัญหาก็คือ ใครเป็นแม่ เป็นพ่อ เป็นพี่ชาย เป็นพี่สาว เป็นปู่ เป็นย่า เป็นหลาน ของ "เจน"?
อย่าเพิ่งประหลาดใจ การเดินทางข้ามเวลายังคงมีข้อสงสัยและข้อขัดแย้งที่ทำให้เป็นไปไม่ได้เสมอ ไอแซก นิวตัน เชื่อว่าเวลาเปรียบเหมือนลูกศรที่ถูกยิงออกไปเป็นเส้นตรง ไม่เบี่ยงเบนไปไหน เวลาหนึ่งวินาทีบนโลกเป็นเวลาเดียวกันกับหนึ่งวินาทีบนดาวอังคาร จังหวะของนาฬิกาที่วางทั่วเอกภพเดินด้วยอัตราเดียวกัน ไอน์สไตน์ได้ทำให้เราพบภาพที่ลึกซื้งกว่านั้น ตามแนวคิดไอน์สไตน์ เวลาเปรียบเสมือนกับแม่น้ำมากกว่า ซึ่งไหลวกไปเวียนมารอบๆดวงดาวและกาแล็กซี่ ไหลเร็วขึ้นขี้น หรือไหลช้าลงเมื่อผ่านวัตถุที่มีมวลมากๆ หนึ่งวินาทีบนโลกจะไม่เท่ากับหนึ่งวินาทีบนดาวอังคาร นาฬิกาที่วางทั่วเอกภพเดินด้วยจังหวะของตัวเองขึ้นกับระยะห่างของผู้ให้จังหวะ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ไอน์สไตน์จะตาย เขาได้เผชิญหน้ากับปัญหาที่น่าประหลาดใจ เคิร์ท โกเดล(Kurt Goedel) เพื่อนของไอน์สไตน์ที่ปรินซ์ตัน ผู้ที่อาจจะเป็นนักตรรกะคณิตศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ในรอบห้าร้อยปีที่ผ่านมา ได้พบกับผลเฉลยใหม่จากสมการของไอน์สไตน์ซึ่งอนุญาตให้มีการเดินทางข้ามเวลา นั่นคือแม่น้ำแห่งกาลเวลา ณ บัดนี้สามารถมีน้ำวน ซึ่งตีความได้ว่าเวลาสามารถห่อม้วนตัวเองเป็นวงกลม ผลเฉลยของโกเดลเป็นคำตอบที่อัจฉริยะอย่างแน่แท้ มันมีข้อเสนอว่า เอพภพถูกเติมเต็มด้วยของไหลที่หมุนวนรอบๆ คนที่เดินตามทางของการหมุน ควรจะพบกับด้านหลังของตัวเอง ณ จุดเริ่มต้น แต่เป็น ณ เวลาในอดีต
ในบันทึกความทรงจำของเขา ไอน์สไตน์ได้เขียนว่าเขาได้ถูกรบกวนจิตใจเมื่อรู้ว่า สมการของเขาได้บรรจุผลเฉลยที่อนุญาตสำหรับการเดินทางข้ามเวลา แต่สุดท้ายแล้วเขาได้สรุปว่า เอกภพไม่ได้หมุน มันมีการขยายออก (ดั่งในทฤษฎี บิงแบง) และดังนั้นผลเฉลยของ Goedel สามารถละทิ้งไปได้ด้วย "เหตุผลทางกายภาพ" (ถ้าบิงแบงมีการหมุน ดังนั้นการเดินทางข้ามเวลาจะเป็นไปได้ตลอดทั่วทั้งเอกภพ)
ต่อมาในปี ค.ศ. 1963 นักคณิตศาสตร์ชาวนิวซีแลนด์ที่ชื่อว่า รอย เคอร์(Roy Kerr) ได้พบผลเฉลยสำหรับสมการของไอน์สไตน์ สำหรับหลุมดำที่หมุนอยู่มีคุณสมบัติประหลาด หลุมดำไม่ได้ยุบตัวจนเป็นจุด (ดั่งที่คิดกันไว้ก่อนหน้า) แต่ยุบไปเป็นวงแหวนหมุน(ของนิวตรอน) วงแหวนควรจะหมุนวนอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดแรงหนีศูนย์กลางซึ่งจะต่อต้านแรงโน้มถ่วงจนสามารถรักษาวงแหวนแกนกลางไว้ วงแหวนนี้ประพฤติตัวคล้ายกับกระจกของอลิซ ทุกคนที่เดินผ่านวงแหวนนี้จะไม่ตาย แต่จะผ่านทะลุวงแหวนไปยังบริเวณอื่นของเอกภพ ดังนั้น รูหนอนอวกาศจำนวนเป็นร้อยที่ได้จากผลเฉลยของสมการไอน์สไตน์ รูหนอนอวกาศเหล่านี้ติดต่อกันไม่เฉพาะสองบริเวณบนอวกาศ (จากชื่อของมัน) แต่ยังติดต่อกับสองบริเวณของเวลาอีกด้วย โดยหลักการแล้ว เราสามารถใช้เป็นดั่งจักรกลกาลเวลา
เมื่อเร็วๆนี้ จากการรวมทฤษฎีควอนตัวเข้ากับทฤษฎีแรงโน้มถ่วง (และทั้งนี้จากการสร้างทฤษฎีของทุกสิ่ง) ทำให้เราสามารถเข้าใจต่อปัญหาปฏิทรรศน์ ในทฤษฎีควอนตัม วัตถุสามารถมีหลายสถานะ ตัวอย่างเช่น อิเลกตรอน สามารถมีอยู่ในหลายๆวงโคจร ณ เวลาเดียวกัน (ข้อเท็จจริง ซึ่งรับผิดชอบต่อการทำให้เรามีกฎของวิชาเคมี) ทำนองเดียวกัน ปัญหาแมวที่โด่งดังของชโรดิงเจอร์ แมวจะสามารถมีสองสถานะที่เป็นไปได้พร้อมกันนั่นคือ ตาย หรือ มีชีวิต ดังนั้น การย้อนกลับไปในเวลาและการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ผ่านมา จะกลายเป็นว่าเราสร้างเอกภพคู่ขนานขึ้นมาเท่านั้น ดังนั้นเราสามารถเปลี่ยนแปลงอดีตของบางคน เช่นช่วยชีวิต อับราฮัม ลินคอล์นจากการถูกลอบฆ่าที่โรงหนังฟอร์ด แต่ลินคอล์นที่เรารู้จักก็ยังคงตายอยู่ ซึ่งก็คือ แม่น้ำแห่งกาลเวลา ได้แตกออกเป็นแม่น้ำสองสายแยกออกจากกัน แต่นั่นก็หมายความว่าเราจะสามารถกระโดนเข้าไปสู่เครื่องของเวลล์หมุนหน้าปัด และทะยานไปสู่อนาคตหลายแสนปีข้างหน้า? ไม่ เรายังมีอุปสรรคที่ยุ่งยากอีกมากที่จะต้องฝ่าฟัน
สิ่งแรกซึ่งเป็นปัญหาหลักคือ พลังงาน ในแบบเดียวกับรถยนต์ที่ต้องอาศัยน้ำมัน จักรกลกาลเวลาต้องอาศัยพลังงานมหาศาล วิธีหนึ่งคือการนำพลังงานของดาวดาวมาใช้(สามารถควบคุมพลังงานของดวงดาว) หรือหาสสารเอ๊กโซติก(วัตถุที่ต้านแรงโน้มถ่วง - ถ้าปล่อยให้ตกลงพื้น มันจะลอยขึ้นบนแทน) หรือหาแหล่งกำเนิดปฏิพลังงาน(พลังงานที่เป็นค่าติดลบได้จากการถอดรากสมการของไอน์สไตน์-คณิตศาสตร์) (ครั้งหนึ่งนักฟิสิกส์คิดว่าพลังงานมีค่าลบเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ แต่ปฏิพลังงานจำนวนน้อยได้ยืนยันจากบางสิ่งที่เรียกว่า ปรากฏการณ์คาสิเมอร์(Casimir) เช่นพลังงานถูกสร้างจากแผ่นขนานสองแผ่น) แต่สิ่งนี้ยากเกินไปที่จะนำรวมเป็นปริมาณที่มากขึ้น อย่างน้อยสำหรับระยะเวลาหลายศตวรรษข้างหน้านี้ นอกจากนี้จะมีปัญหาเรื่องเสถียรภาพ ตัวอย่างเช่นหลุมดำของเคอร์ อาจจะหมดเสถียรภาพถ้าหากว่ามีสิ่งหนึ่งทะลุผ่านเข้าไป คล้ายๆกับผลจากควอนตัม ที่สามารถทั้งสร้างและทำลายรูหนอนอวกาศก่อนที่คุณจะเข้าไป และโชคร้ายที่คณิตศาสตร์ของเรายังไม่มีกำลังพอที่จะตอบคำถามเรื่องเสถียรภาพ เพราะว่าคุณต้องใช้ ทฤษฎีของทุกสิ่ง ซึ่งสามารถรวมแรงทางควอนตัมและแรงโน้มถ่วง ณ เวลานี้ ทฤษฎีซูเปอร์สตริง เป็นผู้นำในการแข่งขันสำหรับเป็นทฤษฎีเช่นนั้น (ในความจริงแล้ว มันเป็นเพียงทฤษฎีเดียวที่เข้าร่วมแข่งขัน มันยังไม่มีคู่แข่งจริงๆ) แต่ทฤษฎีซูเปอร์สตริง ก็ยังคงยากเกินไปที่จะหาผลเฉลยที่สมบูรณ์ เรียกได้ว่าทฤษฎีนี้มีนิยามเริ่มต้นที่ดี แต่ยังไม่ใครในโลกที่จะฉลาดพอจะหาผลเฉลยของมันได้
แค่นี้ยังไม่ตื่นเต้นพอ ครั้งหนึ่ง สตีเฟน ฮอว์กิง ได้คัดค้านแนวคิดเรื่องการเดินทางข้ามเวลา เขาอ้างเสมอว่า เขามีหลักฐานจากการสังเกตซึ่งไม่สนับสนุนมัน เขาบอกว่าถ้าการเดินทางข้ามเวลามีจริง เราควรจะเคยพบกับนักเดินทางจากอนาคต แต่นี่เราไม่เคยพบนักเดินทางจากอนาคต เพราะฉะนั้นการเดินทางข้ามเวลาจึงเป็นไปไม่ได้ อาจจะเป็นเพราะการมุ่งมั่นในงานฟิสิกส์ทฤษฎีอย่างเป็นจริงเป็นจังในระยะ 5 ปีหลัง หรือมากกว่านั้น ทำให้ฮอว์กิงต้องเปลี่ยนใจ และตอนนี้เชื่อแล้วว่าการเดินทางข้ามเวลาเป็นไปได้ (แม้ว่าจะยังทำไม่ได้ในทางปฏิบัติ) (นอกจากนี้ บางทีเป็นเพราะว่าเราไม่ได้เป็นที่สนใจแก่นักเดินทางจากอนาคต ผู้ซึ่งสามารถควบคุมการใช้พลังงานของดวงดาวคงจะมองว่าเราเป็นพวกโบราณคร่ำครึมาก ลองคิดดูว่าเพื่อนของคุณเดินทางข้ามจอมปลวกมาหาคุณ พวกเขาจะโน้มตัวลอดเข้าไปหามดและมอบพวกสิ่งประดับเล็กๆน้อย หนังสือ ยา หรือ พลัง หรือเพื่อนของคุณจะข้ามผ่านมาเลย)
สรุปแล้วอย่าเพิ่งปิดประตูใส่เขา หากว่ามีบางคนมาเคาะประตูบ้านคุณแล้วอ้างว่าเขาเป็นเหลนของเหลนของเหลน ของคุณ บางทีเขาอาจจะเป็นจริงๆก็ได้
ที่มา : The Physics of Time Travel By Michio Kaku
''สรุปแล้วอย่าเพิ่งปิดประตูใส่เขา หากว่ามีบางคนมาเคาะประตูบ้านคุณแล้วอ้างว่าเขาเป็นเหลนของเหลนของเหลน ของคุณ บางทีเขาอาจจะเป็นจริงๆก็ได้''
ผมอ่านท่อนนี้แล้วผมรู้สึก หล่อนๆ ยังไงไม่รู้น่ะ :beee