ballba
14th July 2011, 15:08
http://www.whenifallinlove.net/diary/diary_folder/38302/top_logo.jpg?1310630650
credit:whenifallinlove.net
5 วินาทีของรอยยิ้ม
10 วินาทีของการสบตา
และอีก 57 นาทีเศษๆ
ของการได้นั้งอยู่ข้างๆ
เธอผู้มาพร้อมกับสายลม และแสงแดด
ที่เต็มไปด้วยปริศนา
ที่ได้แทรกซึมเข้ามาเป็นส่วนนึง
ของความทรงจำอยู่ ณ ตอนนี้
แม้เหตุการณ์และเรื่องราว
จะผ่านเลยไปเกือบ 2 อาทิตย์แล้วก็ตาม
แต่ก็ดูเหมือนว่าภาพรอยยิ้ม
ที่สะกดสายตาและทำลายจังหวะ
การเต้นของหัวใจให้มันผิดปกติไป
จะยังคงชัดเจนอยู่ในความรู้สึก
ผ่านภาพผู้หญิงผมยาว
และมีดวงตาที่สดใสคู่นั้น
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังงัย
กับความรู้สึกเหล่านี้
ที่ผมยังแอบคิดถึง ผู้หญิงน่ารักบอบบางคนนึง
ที่บังเอิญได้พบเจอระหว่างการเดินทางที่ต่างจังหวัด
ป้ายรถประจำทางริมถนนสายนึง
คือครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอ
ผู้หญิงที่มองแล้วสะดุดสายตา
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเห็น
และยิ่งทำให้ความรู้สึกเหมือนคุ้นเคย เมื่ออยู่ใกล้ๆ
รอยยิ้มและสายตาที่เราใช้ทักทายกัน
บนรถปรับอากาศประจำทางกับเรื่องบังเอิญอีกครั้ง
ที่เราเลือกโดยสารรถคันเดียวกัน
ทั้งๆที่ก็มีรถเข้าตัวเมืองหลายคันที่จอดรับก่อนหน้านั้น
และที่ยิ้มให้กันอีกเรื่องก็คือความประหลาดใจ
ที่รถทั้งคันกลับมีแค่เพียง 2 ที่นั่งติดกัน ทิ้งไว้ให้เรา
การได้นั่งอยู่ข้างๆและแอบมองเธอผ่านกระจกหน้าต่าง
มันคงเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่
ใบหน้าเธอดูอ่อนโยนและอบอุ่น
ดูคล้ายๆใครอีกคนที่เป็นรักแรกของผม
และบ่อยครั้งในความรู้สึกว่าเธอก็แอบมองผมผ่านกระจกเช่นกัน
วินาทีนั้นอยากลองพูดคุยและทักทาย
แต่ทั้งหมดก็คงทำได้แค่ คิด
เพราะผมคงกลัวเกินไปกับการถูกปฏิเสธ
ด้วยความเงียบ ที่เธอตอบกลับมา
และอีกเรื่องก็คือ ผมไม่เคยทำความรู้จัก
กับใครได้ด้วยวิธีนี้เลย เท่าที่ผ่านมา
เวลายังคงเดินหน้าต่อไป พร้อมๆกับเสียง
จังหวะการเต้นของหัวใจที่ไร้การควบคุม
ประมาณ 1 ชั่วโมงรถก็พาเรามาถึงยังจุดหมาย
ของการเดินทาง.....
และรอยยิ้มสุดท้ายแทนการพูดลาของเรา
ก็เริ่มจางลงไปพร้อมๆกับระยะห่างที่ทอดตัว
ออกไปเรื่อยๆ.....
ของคนแปลกหน้าสองคน ที่ได้พบเจอ
ได้พูดคุยกัน ผ่านรอยยิ้มและสายตา
กับวัน เวลาที่น่าประหลาดใจเหล่านี้
ณ คืนนี้ที่ผมแอบยิ้มไปกับภาพความทรงจำเหล่านั้น
กับเธอผู้หญิงแปลกหน้าคนนึง ที่อยากรู้จัก
แต่ก็คงพลาดโอกาสไปแล้ว
เพราะแม้จะอยู่ในโลกใบเดียวกัน
แต่โลกก็คงไม่กลมพอที่จะให้เราได้พบเจอกันอีกครั้ง
ปล.แด่รอยยิ้มและความทรงจำที่น่าประหลาดใจ
credit:whenifallinlove.net
5 วินาทีของรอยยิ้ม
10 วินาทีของการสบตา
และอีก 57 นาทีเศษๆ
ของการได้นั้งอยู่ข้างๆ
เธอผู้มาพร้อมกับสายลม และแสงแดด
ที่เต็มไปด้วยปริศนา
ที่ได้แทรกซึมเข้ามาเป็นส่วนนึง
ของความทรงจำอยู่ ณ ตอนนี้
แม้เหตุการณ์และเรื่องราว
จะผ่านเลยไปเกือบ 2 อาทิตย์แล้วก็ตาม
แต่ก็ดูเหมือนว่าภาพรอยยิ้ม
ที่สะกดสายตาและทำลายจังหวะ
การเต้นของหัวใจให้มันผิดปกติไป
จะยังคงชัดเจนอยู่ในความรู้สึก
ผ่านภาพผู้หญิงผมยาว
และมีดวงตาที่สดใสคู่นั้น
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังงัย
กับความรู้สึกเหล่านี้
ที่ผมยังแอบคิดถึง ผู้หญิงน่ารักบอบบางคนนึง
ที่บังเอิญได้พบเจอระหว่างการเดินทางที่ต่างจังหวัด
ป้ายรถประจำทางริมถนนสายนึง
คือครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอ
ผู้หญิงที่มองแล้วสะดุดสายตา
ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเห็น
และยิ่งทำให้ความรู้สึกเหมือนคุ้นเคย เมื่ออยู่ใกล้ๆ
รอยยิ้มและสายตาที่เราใช้ทักทายกัน
บนรถปรับอากาศประจำทางกับเรื่องบังเอิญอีกครั้ง
ที่เราเลือกโดยสารรถคันเดียวกัน
ทั้งๆที่ก็มีรถเข้าตัวเมืองหลายคันที่จอดรับก่อนหน้านั้น
และที่ยิ้มให้กันอีกเรื่องก็คือความประหลาดใจ
ที่รถทั้งคันกลับมีแค่เพียง 2 ที่นั่งติดกัน ทิ้งไว้ให้เรา
การได้นั่งอยู่ข้างๆและแอบมองเธอผ่านกระจกหน้าต่าง
มันคงเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่
ใบหน้าเธอดูอ่อนโยนและอบอุ่น
ดูคล้ายๆใครอีกคนที่เป็นรักแรกของผม
และบ่อยครั้งในความรู้สึกว่าเธอก็แอบมองผมผ่านกระจกเช่นกัน
วินาทีนั้นอยากลองพูดคุยและทักทาย
แต่ทั้งหมดก็คงทำได้แค่ คิด
เพราะผมคงกลัวเกินไปกับการถูกปฏิเสธ
ด้วยความเงียบ ที่เธอตอบกลับมา
และอีกเรื่องก็คือ ผมไม่เคยทำความรู้จัก
กับใครได้ด้วยวิธีนี้เลย เท่าที่ผ่านมา
เวลายังคงเดินหน้าต่อไป พร้อมๆกับเสียง
จังหวะการเต้นของหัวใจที่ไร้การควบคุม
ประมาณ 1 ชั่วโมงรถก็พาเรามาถึงยังจุดหมาย
ของการเดินทาง.....
และรอยยิ้มสุดท้ายแทนการพูดลาของเรา
ก็เริ่มจางลงไปพร้อมๆกับระยะห่างที่ทอดตัว
ออกไปเรื่อยๆ.....
ของคนแปลกหน้าสองคน ที่ได้พบเจอ
ได้พูดคุยกัน ผ่านรอยยิ้มและสายตา
กับวัน เวลาที่น่าประหลาดใจเหล่านี้
ณ คืนนี้ที่ผมแอบยิ้มไปกับภาพความทรงจำเหล่านั้น
กับเธอผู้หญิงแปลกหน้าคนนึง ที่อยากรู้จัก
แต่ก็คงพลาดโอกาสไปแล้ว
เพราะแม้จะอยู่ในโลกใบเดียวกัน
แต่โลกก็คงไม่กลมพอที่จะให้เราได้พบเจอกันอีกครั้ง
ปล.แด่รอยยิ้มและความทรงจำที่น่าประหลาดใจ