PDA

ดูเวอร์ชั่นเต็ม : Life มหัศจรรย์ชีวิต ตอนที่ 1 คิดมาก



chaihuad
29th October 2011, 09:01
ขออภัย ไม่มีคำนำครับ
แนะนำเรื่อง
เช้า วันหนึ่ง ณ เมืองนิวยอร์กซิตี้ ในวันที่รถติด ผู้คนวุ่นวาย มีชายผู้หนึ่งเดินผ่านท่ามกลางฝูงชนนับร้อยนับพันเขาคือ จอน เมสัน พนักงานขายนาฬิกาของบริษัทชื่อดัง จอน อายุ 30 ปี เป็นคนจากชนบทที่มาทำงานในเมืองหลวง จอน ยังไม่มีลูกและแฟนเขาตั้งใจว่า จะหามันก่อนที่เขาจะไม่มีโอกาสได้ดูโลก. 8.30 น เป็นวันที่ อากาศแจ่มใสเหมาะแก่การออกไปทำงาน บ้านจอน อยู่ในอพารท์เมนต์ใกล้ ๆที่ทำงานห่างออกไปซัก 2-3 กิโลเมตร เขาต้องเดินมายังจุดรอรถรับ-ส่ง ทุกวันและขึ้นรถลงไปที่จุด รถหยุดและเดินไปอีก 1 กิโลเมตร
" ตึก ตึก ตึก " เสียงร้องเท้าหนังราคาแพงเดินกระทบพื้นบริษัท เสียงรองเท้าของ จอน ได้ดังไปทั่วแผนก และจอนเดินมุ่งหน้าไปยังห้องผู้จัดการ
จอนผลักประตูกระจกเข้าไปช้า ๆ และ เงียบ ๆ เสียงเจ้านายได้พูดขึ้นว่า "สวัสดี จอน วันนี้มาแต่เช้าเชียว" จอนตอบ "วันนี้ตื่นเร็ว น่ะครับเลยมาเร็วกว่าทุกวัน" เจ้านายถามจอน กลับว่า "แล้วมีธุระอะไร กับผมล่ะคุณ จอน" จอนทำหน้า เศร้า ๆก่อนพูดว่า "ผมเสียใจ ที่ผมทำยอดขายไม่ได้เลย " เจ้านาย " แล้วไง " จอน "ผมขอเบิกเงินเดือน ล่วงหน้าได้ไหมครับ" เจ้านายของจอน ทำหน้า ยิ้มเล็ก ๆ น้อย ๆ
แล้วพูดว่า "คณ จอน คุณก็รู้ว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว คุณทำยอดขายไม่ได้เลย ในเดือนนี้ เพราะ คุณไม่ใส่ใจที่จะทำมัน เข้าใจแล้วใช่ไหม จอน" จอนทำหน้าเศร้าพร้อมพูด "ผมมันไม่เอาไหน จริง ๆ ครับ"
ก่อนจะหลุกไปยังโต็ะทำงานของตัวเอง พร้อมหยิบบางสิ่งบางอย่างออกมาจาก ลิ้นชักโต็ะของตัว เองนั้นคือ รูป หญิงสาวคนหนึ่ง เป็นคนที่จอนแอบรัก ซึ่งเธอทำงานเป็น หัวหน้าแผนกบัญชีของบริษัท
จอนพูดกับรูปว่า "สักวันผมจะใช้ ชีวิตกับคุณ ผมรักคุณ" จอนเก็บรูปและทำงานต่อไปโดยเข้าทางอินเตอร์เน็ต หาผู้ที่สนใจสินค้าของเขา พอทำงานมาทั้งวันเขาก็หยิบกระเป๋า แลัวเดินออกจากแผนกและ ลงลิฟท์ไปยังชั้นแรก และเดินออกไปขึ้นรถรับ-ส่ง เมื่อจอนถึงอพาทเมนต์ของตัวเอง จอนรีบขึ้นไปบนห้องและไปยังระเบียงห้องของเขา เขายืนมองวิวยามเค้าของเมือง New york ซึ่งมีรถมากมายกำลังแล่น อยู่บนถนน และผู้คนมากมายกำลังชุลมุนอยู่ จอนคิดเรื่องในหัวมากมาย และ จอนพูดว่าก็คิดอยู๋เรื่องนึงที่คิดมากที่สุดคือ เรื่องชีวิต เขาคิดว่าทำไมต้องเกิดมาเป็นตัวเอง ให้เห็นแต่มุมองของตัวเอง
ทำไมไม่ให้เห็นมุมมองของคนอื่นบ้าง จอนพูดกับตัวเองว่า "จอน นายยังต้องสู้นายอย่าพึ่งท้อสิ" ก่อนเค้าจะมีกำลังใจขึ้นมาและพูดว่านี่แหละชีวิตของนาย เสียงของ จอนก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน
และเขาก็เดินไปในห้องของเขาและทำกิจวัตรประจำวันของเขา โปรดติดตามตอนต่อไป