Jacoony
16th July 2011, 19:56
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
คุณคงเคยได้ยินเรื่องราวของเด็กหญิงสวมชุดคลุมสีแดงผู้โชคร้าย
ตามตำนานนั้นเล่าว่า เธอหิ้วตะกร้าใส่อาหารไปหาคุณยาย และแวะเก็บดอกไม้ที่ชายป่า
เจอหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกถามกลางทาง เธอเปิดเผยจริงใจไร้เดียงสา หนูจะไปหาคุณยายค่ะ
หมาป่าเจ้าเล่ห์วิ่งเร่ไปถึงก่อน ออดอ้อนเคาะประตู คุณยายหลงกลโดนหมาป่ากิน
หมาป่าปลอมตัวนอนแทนคุณยาย
เด็กหญิงโชคร้ายมาถึงบ้าน
เจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกล่อเด็กหญิง กลืนกินลงท้องอีกหนึ่งคน
นายพรานได้ยินเสียงอึงอล
วิ่งมาช่วยฆ่าหมาป่า แหวกท้องพาคุณยายกับเด็กหญิงออกมา
สมน้ำป่าเลว...
แต่คุณรู้ไหมล่ะว่านี่...คือนิทานหลอกเด็ก
มันหลอกเด็กๆ มานานแสนนาน
เด็กๆ อาจจะเกลียดหมาป่า อาจจะกลัวหมาป่า
แต่เด็กๆ รู้ไหม? ความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย...
เรามาฟังความจริงจากปากของมดน้อยที่เกาะอยู่บนตะกร้าอาหารของหนูน้อยหมวกแดงกันดีกว่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ในดินแดนอันห่างไกลจากความเป็นจริง
เด็กหญิงชุดสีแดงเล่นขุดจิ้งหรีดอยู่ริมไร่ใกล้บ้าน
เสียงคุณแม่ตะโกนเรียกอยู่ใกล้ๆ เด็กหญิงจึงเดินห่างออกไปให้ไกลอีก
จับจิ้งหรีดมาได้หลายตัว เด็กหญิงเด็ดหัว เด็ดขา หัวเราะร่า เริงใจ
กลับบ้านเอาเมื่อบ่ายคล้อย คุณแม่ตาละห้อยยิ้มให้
ลูกจ๋า ช่วยแม่หน่อยเป็นไร เอากับข้าวไปให้คุณยายที่ปลายนา
เด็กหญิงกระฟัดกระเฟียด หน้าเบ้ปากเบะไม่เข้าท่า
คุณแม่รู้ทันมารยา ถ้าหนูไป กลับมาแม่จะให้รางวัล
เด็กหญิงตาโตลุกวาว ยิ้มแยกฟันเขี้ยวขาวน่าหวั่น
คุณแม่ถึงกับตัวสั่น ลูกจ๋ารีบไปรีบมา ระวังหมาป่าก็แล้วกัน
เด็กหญิงหิ้วตะกร้าเริงร่า แกว่งซ้ายแกว่งขวาอาหารหก
เดินเลาะเข้าพงเข้ารก นั่งถกกระโปรงเพลินใจ
หมาป่าย่องมาแอบเห็น เด็กหญิงกำลังปลดทุกข์
หมาป่าจึงคอยซ่อนซุก ไม่ให้เด็กหญิงตกใจ
หมาป่ายืนรออยู่นาน
เด็กน้อยอึจนสำราญ สูดกลิ่นชื่นบาน จึงก้าวออกจากพงไม้
หมาป่ากล่าวคำทักทาย หนูน้อยแก้มใส จะว่าอะไรไหมหากขอเดินไปด้วยคน
อ๋อ เจ้านี่หรือหมาป่า หนูอยากเห็นหน้ามาตั้งนาน แม่เคยเล่าขานอยู่หลายหน
หมาป่ายิ้มเขิน เกาหัว แก้มแดง
เด็กหญิงชุดแดงยื่นตะกร้าให้ ไปด้วยกันก็ได้ แต่ช่วยถือด้วย
ระหว่างทาง เด็กหญิงชุดแดงพลันวางแผนชั่วร้าย
เธอแสนระอาคุณยาย ต้องเอากับข้าวไปที่ที่ปลายนาทุกเย็น
นี่ๆ คุณพี่หมาป่า ที่เขาว่ากินเด็กเป็นอาหารนั่นจริงไหม
หมาป่าส่ายหน้าด้วยความเสียใจ
ใครๆ ช่างให้ร้ายผม
เด็กหญิงชุดแดงบีบมือเข้าใจ
โถ ไม่เป็นไร ไม่เคยไม่เป็นไร เด็กไม่อร่อยหรอก
นี่ๆ คุณพี่หมาป่า เคยลองชิมเนื้อคนแก่ไหม
หมาป่าส่ายหน้าไม่เข้าใจ
ผมไม่เคยอยากกินคน
เด็กหญิงชุดแดงยิ้มยั่ว พี่หมาไม่ต้องกลัว คนแก่อร่อยกว่าใคร
คนแก่เดียวดายที่บ้าน ท่านอยากอุทิศตัวเป็นอาหาร รออยู่นานไม่มีหมาป่าเข้าใจ
หมาป่าจึงแจ้งประจักษ์ ไม่ยักรู้ ขอบคุณเด็กหญิงผู้ชี้ทางสว่างให้
เด็กหญิงว่า มาเถิดมา ไม่เป็นไร ไปเถิดไป ไปบ้านไร่ที่ปลายนา
เมื่อไปถึงยังบ้านไร่ของคุณยาย อาหารก็หกกระจายหมดตะกร้า
เด็กหญิงนั่งมองหมาป่า ค่อยกลืนกินคุณยายลงทั้งตัว
หมาป่าว่า ไม่อร่อยเท่าไหร่ เนื้อคุณยายเหนียวนัก ไม่ยักเหมือนที่เด็กหญิงเล่า
เด็กหญิงยิ้มมีเลศนัย
หมาป่าเริ่มหายใจอึดอัด กระดูกคุณยายขวางขัด อยู่ในทางเดินหายใจ
เด็กหญิงหัวเราะร่าเริงใจ ตาลุกวาว ยิ้มแยกเขี้ยวฟันขาว น่าหวั่น
หมาป่าเริ่มนอนตัวสั่น
เด็กหญิงเฉลยพลัน เนื้อที่อร่อยที่สุดนั้น คือเนื้อแกไง
หมาป่าหายใจไม่ออก บวกความระกำช้ำชอก จึงเสียใจจุกอกตาย
เด็กหญิงกินหมาป่าไม่เหลือซาก เลือดเลอะหน้าเลอะปาก
กลับถึงบ้านคุณแม่เห็นจึงตกใจ
เด็กหญิงแกล้งตัวสั่นเทา แล้วจึงเริ่มเล่า..นิทานหลอกผู้ใหญ่...
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเย็นนี้
หนูหิ้วตะกร้าใส่อาหารไปหาคุณยาย และแวะเก็บดอกไม้ที่ชายป่า
เจอหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกถามกลางทาง หนูเปิดเผยจริงใจไร้เดียงสา หนูจะไปหาคุณยายค่ะ
หมาป่าเจ้าเล่ห์วิ่งเร่ไปถึงก่อน ออดอ้อนเคาะประตู คุณยายหลงกลโดนหมาป่ากิน
หมาป่าปลอมตัวนอนแทนคุณยาย
หนูช่างโชคร้ายมาถึงบ้าน
เจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกล่อหนู กลืนกินลงท้องอีกหนึ่งคน
นายพรานได้ยินเสียงอึงอล
วิ่งมาช่วยฆ่าหมาป่า แหวกท้องพาคุณยายกับหนูออกมา
แต่คุณยายเตลิดเข้าป่าหายไป
เรื่องจริงเป็นเช่นนี้แหละครับ
เป็นอย่างไรล่ะ ความร้ายกาจของหนูน้อยหมวกแดง ^^
อ้างอิง : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1703198
คุณคงเคยได้ยินเรื่องราวของเด็กหญิงสวมชุดคลุมสีแดงผู้โชคร้าย
ตามตำนานนั้นเล่าว่า เธอหิ้วตะกร้าใส่อาหารไปหาคุณยาย และแวะเก็บดอกไม้ที่ชายป่า
เจอหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกถามกลางทาง เธอเปิดเผยจริงใจไร้เดียงสา หนูจะไปหาคุณยายค่ะ
หมาป่าเจ้าเล่ห์วิ่งเร่ไปถึงก่อน ออดอ้อนเคาะประตู คุณยายหลงกลโดนหมาป่ากิน
หมาป่าปลอมตัวนอนแทนคุณยาย
เด็กหญิงโชคร้ายมาถึงบ้าน
เจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกล่อเด็กหญิง กลืนกินลงท้องอีกหนึ่งคน
นายพรานได้ยินเสียงอึงอล
วิ่งมาช่วยฆ่าหมาป่า แหวกท้องพาคุณยายกับเด็กหญิงออกมา
สมน้ำป่าเลว...
แต่คุณรู้ไหมล่ะว่านี่...คือนิทานหลอกเด็ก
มันหลอกเด็กๆ มานานแสนนาน
เด็กๆ อาจจะเกลียดหมาป่า อาจจะกลัวหมาป่า
แต่เด็กๆ รู้ไหม? ความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย...
เรามาฟังความจริงจากปากของมดน้อยที่เกาะอยู่บนตะกร้าอาหารของหนูน้อยหมวกแดงกันดีกว่า
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ในดินแดนอันห่างไกลจากความเป็นจริง
เด็กหญิงชุดสีแดงเล่นขุดจิ้งหรีดอยู่ริมไร่ใกล้บ้าน
เสียงคุณแม่ตะโกนเรียกอยู่ใกล้ๆ เด็กหญิงจึงเดินห่างออกไปให้ไกลอีก
จับจิ้งหรีดมาได้หลายตัว เด็กหญิงเด็ดหัว เด็ดขา หัวเราะร่า เริงใจ
กลับบ้านเอาเมื่อบ่ายคล้อย คุณแม่ตาละห้อยยิ้มให้
ลูกจ๋า ช่วยแม่หน่อยเป็นไร เอากับข้าวไปให้คุณยายที่ปลายนา
เด็กหญิงกระฟัดกระเฟียด หน้าเบ้ปากเบะไม่เข้าท่า
คุณแม่รู้ทันมารยา ถ้าหนูไป กลับมาแม่จะให้รางวัล
เด็กหญิงตาโตลุกวาว ยิ้มแยกฟันเขี้ยวขาวน่าหวั่น
คุณแม่ถึงกับตัวสั่น ลูกจ๋ารีบไปรีบมา ระวังหมาป่าก็แล้วกัน
เด็กหญิงหิ้วตะกร้าเริงร่า แกว่งซ้ายแกว่งขวาอาหารหก
เดินเลาะเข้าพงเข้ารก นั่งถกกระโปรงเพลินใจ
หมาป่าย่องมาแอบเห็น เด็กหญิงกำลังปลดทุกข์
หมาป่าจึงคอยซ่อนซุก ไม่ให้เด็กหญิงตกใจ
หมาป่ายืนรออยู่นาน
เด็กน้อยอึจนสำราญ สูดกลิ่นชื่นบาน จึงก้าวออกจากพงไม้
หมาป่ากล่าวคำทักทาย หนูน้อยแก้มใส จะว่าอะไรไหมหากขอเดินไปด้วยคน
อ๋อ เจ้านี่หรือหมาป่า หนูอยากเห็นหน้ามาตั้งนาน แม่เคยเล่าขานอยู่หลายหน
หมาป่ายิ้มเขิน เกาหัว แก้มแดง
เด็กหญิงชุดแดงยื่นตะกร้าให้ ไปด้วยกันก็ได้ แต่ช่วยถือด้วย
ระหว่างทาง เด็กหญิงชุดแดงพลันวางแผนชั่วร้าย
เธอแสนระอาคุณยาย ต้องเอากับข้าวไปที่ที่ปลายนาทุกเย็น
นี่ๆ คุณพี่หมาป่า ที่เขาว่ากินเด็กเป็นอาหารนั่นจริงไหม
หมาป่าส่ายหน้าด้วยความเสียใจ
ใครๆ ช่างให้ร้ายผม
เด็กหญิงชุดแดงบีบมือเข้าใจ
โถ ไม่เป็นไร ไม่เคยไม่เป็นไร เด็กไม่อร่อยหรอก
นี่ๆ คุณพี่หมาป่า เคยลองชิมเนื้อคนแก่ไหม
หมาป่าส่ายหน้าไม่เข้าใจ
ผมไม่เคยอยากกินคน
เด็กหญิงชุดแดงยิ้มยั่ว พี่หมาไม่ต้องกลัว คนแก่อร่อยกว่าใคร
คนแก่เดียวดายที่บ้าน ท่านอยากอุทิศตัวเป็นอาหาร รออยู่นานไม่มีหมาป่าเข้าใจ
หมาป่าจึงแจ้งประจักษ์ ไม่ยักรู้ ขอบคุณเด็กหญิงผู้ชี้ทางสว่างให้
เด็กหญิงว่า มาเถิดมา ไม่เป็นไร ไปเถิดไป ไปบ้านไร่ที่ปลายนา
เมื่อไปถึงยังบ้านไร่ของคุณยาย อาหารก็หกกระจายหมดตะกร้า
เด็กหญิงนั่งมองหมาป่า ค่อยกลืนกินคุณยายลงทั้งตัว
หมาป่าว่า ไม่อร่อยเท่าไหร่ เนื้อคุณยายเหนียวนัก ไม่ยักเหมือนที่เด็กหญิงเล่า
เด็กหญิงยิ้มมีเลศนัย
หมาป่าเริ่มหายใจอึดอัด กระดูกคุณยายขวางขัด อยู่ในทางเดินหายใจ
เด็กหญิงหัวเราะร่าเริงใจ ตาลุกวาว ยิ้มแยกเขี้ยวฟันขาว น่าหวั่น
หมาป่าเริ่มนอนตัวสั่น
เด็กหญิงเฉลยพลัน เนื้อที่อร่อยที่สุดนั้น คือเนื้อแกไง
หมาป่าหายใจไม่ออก บวกความระกำช้ำชอก จึงเสียใจจุกอกตาย
เด็กหญิงกินหมาป่าไม่เหลือซาก เลือดเลอะหน้าเลอะปาก
กลับถึงบ้านคุณแม่เห็นจึงตกใจ
เด็กหญิงแกล้งตัวสั่นเทา แล้วจึงเริ่มเล่า..นิทานหลอกผู้ใหญ่...
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเย็นนี้
หนูหิ้วตะกร้าใส่อาหารไปหาคุณยาย และแวะเก็บดอกไม้ที่ชายป่า
เจอหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกถามกลางทาง หนูเปิดเผยจริงใจไร้เดียงสา หนูจะไปหาคุณยายค่ะ
หมาป่าเจ้าเล่ห์วิ่งเร่ไปถึงก่อน ออดอ้อนเคาะประตู คุณยายหลงกลโดนหมาป่ากิน
หมาป่าปลอมตัวนอนแทนคุณยาย
หนูช่างโชคร้ายมาถึงบ้าน
เจ้าหมาป่าเจ้าเล่ห์หลอกล่อหนู กลืนกินลงท้องอีกหนึ่งคน
นายพรานได้ยินเสียงอึงอล
วิ่งมาช่วยฆ่าหมาป่า แหวกท้องพาคุณยายกับหนูออกมา
แต่คุณยายเตลิดเข้าป่าหายไป
เรื่องจริงเป็นเช่นนี้แหละครับ
เป็นอย่างไรล่ะ ความร้ายกาจของหนูน้อยหมวกแดง ^^
อ้างอิง : http://www.dek-d.com/board/view.php?id=1703198