jakkreex
8th November 2011, 12:22
เรื่องมันมีอยู่ว่า...(สนุกจังเลย) ยัง!!!
ผมผู้้เขียน(jakkreex)เดินทางหนีน้องน้ำจากกรุงเทพไปสู่ จังหวัดสกลนคร ภาคอีสาน อันเป็นที่ๆ ตายายของผู้เขียนตัดสินใจไปลงหลักปักฐานที่นั่นตั้งแต่60ปีก่อน
คุณตาของผู้เขียนท่านเป็นอดีต อาสาสมัครปราบคอมมิวนิสต์มาก่อน ช่วงยังหนุ่มยังแน่นก็ทำงานทำหน้าที่มากหลายอย่าง เช่นที่คนหนุ่มสมัยนั้นทำกัน
ขณะที่ผมลงมือแกะห่อก๋วยเตี๋ยวลาวกินอย่างเอร็ดอร่อย จนท่านถามว่า(อร่อยไหม) อร่อยซีฮะ (เหรอใครให้ไปซื้อกินล่่ะ)อ๋อ ท่านแม่ไงฮะ ให้ซื้อให้ตากิน..******แล้ว
แล้วก็โดนตา เบิ๊ด กะโหลกลั่นไปทีนึงแล้วก็ต้องไปซื้อมาให้ท่านกินใหม่ ระหว่างนั่นกินประสาตาหลาน ท่านก็เล่าให้ฟังว่าช่วงที่ท่านยังหนุ่มยังแน่นวัยเคียงๆกะผม
ได้ออกเดินทางลงไปใต้ แถบบันนังสตา ในสมัยนั้น หมูป่า เก้ง กวาง ยังออกเดิน ตามถนนหนทางเคียงกันกับมนุษย์ ไม่เหมือนสมัยนี้ (สมัยนี้เก้ง กวางก็เยอะนะฮ๊า)
ใม่ใช่!!สัตว์ ใม่ใช่คนชนช้างแบบแก! เข้าเรื่องๆ วันนึงแกก็ไปรับจ้างตัดไม้(ผู้เขียน: อ๋อตัดไม้ทำลายป่าตาผมนี่เลวไม่ผิดผมจริงๆ ตา: เบิ๊ดเกรียน รอบอายุผู้เขียน ผู้เขียน:เงียบฟังอย่างตั้งใจ.
.ลูบหัวไปพลางๆ) ไม่ใช่! ตาไปรับจ้างตัดไม้ ได้วันล่ะ ๒๐ บาทไทยนี่แหละ สมัยนั้นกินก๊วยเตี๊ยวได้สิบชาม ตกกลางคืนนอนเฝ้าไร่นายจ้างเขามีกันสิบกว่าคน
เป็นชายฉกรรจ์ ยังหนุ่มล่ำสัน (ผู้เขียน:อร๊างค์ ตา:เฮ้อ) อยู่ประมาณ ๑๐-๒๐ คนตั้งวงก๊งสนุกสนาน ระหว่างนั้น ก็มีเสียงมาตามลม" วี๊ดดดดด ฟี้ๆ" พร้อมกลิ่นสาบเหม็นคลุ้ง
ตา:เสียงไร ว่ะ เพื่อนๆในวงก็ตอบมา ไม่รู้ว่ะ หรือว่าจะเป็น ผีกองกอย! พร้อมกระโดดกอดกันขึ้นขี่กัน(คิดภาพชายวัยฉกรรจ์ ล่ำบึ้กตัวดำๆ กระโดดกอดกัน..) บักแดง ขี้เมาที่สุดในวงก็ตอบ
ป่าว เสียงครวญจากช่องแคบกูเองแดกปลาร้ามากไปหน่อย จากนั้นก็ไม่ต้องสงสัย ตาแดงนอนหลับยาวจากพิษส้นตีนเพื่อนๆ... ระหว่างที่พักผ่อนจากการบริหารส้นเท้ากัน
ก็มีเสียงมา " โอ้ยยยยย โอยยยย ฮืออออ อือออออ" ฉับพลันวงอันสนุกสนานก็เงียบกริ๊บ จริงๆ เสียงครวญมาตามลมไม่หยุด ตามเสียงได้ว่ามาจากเนินเขา เสียงเยือกเย็นเหมือนเสียงมนุษย์
ร้องโอดโอยมาตามลม หัวหน้าหมู่คนงานตัดไม้ก็บอกว่า มันคือเสียงผีกองกอย ทุกๆคืน ดึกดื่นมักจะมาออกหากินใกล้ๆบริเวณนี้ ทั้งวงตัดสินใจดับไฟ ฉับพลันไฟกลับลุกพรึ่บขึ้น
(ผี! เหรอตา ตา:ปล่าว ไอ้แดงยื่นเหล้าให้ตาำำไม่รู้ก็เอามาราดกองไฟ ไฟลุกกว่าเดิมอีก)ไม่ต้องสงสัย ตาแดงหลับไปสามวันหลังจากนั้น..
หลังเสียงครวญยาวนานเป็นชั่วโมง จนรุ่งเช้า คณะหนุ่มฉกรรจ์ ออกตรวจดูหนทางบนเนิน พบว่าบนเส้นทางในเนินนั้น มีร่องรอยเท้า แต่ที่แปลกก็คือไไม่พบรอยเท้าใดๆ แต่มีร่องหญ้าที่ยุบลง
ไปแต่แปลกที่ช่วงก้าวไม่เหมือนคนเดินแต่เป็นการก้าวกระโดดซะมากกว่า ถ้าใม่ใช่เก้งกวางเดินก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคืออะไร จากนั้นตาและลูกจ้างก็พากันลาออกหลังอดทนอยู่กันจนเป็นอาทิตย์ จบเพียงเท่านี้ครับ
ผมผู้้เขียน(jakkreex)เดินทางหนีน้องน้ำจากกรุงเทพไปสู่ จังหวัดสกลนคร ภาคอีสาน อันเป็นที่ๆ ตายายของผู้เขียนตัดสินใจไปลงหลักปักฐานที่นั่นตั้งแต่60ปีก่อน
คุณตาของผู้เขียนท่านเป็นอดีต อาสาสมัครปราบคอมมิวนิสต์มาก่อน ช่วงยังหนุ่มยังแน่นก็ทำงานทำหน้าที่มากหลายอย่าง เช่นที่คนหนุ่มสมัยนั้นทำกัน
ขณะที่ผมลงมือแกะห่อก๋วยเตี๋ยวลาวกินอย่างเอร็ดอร่อย จนท่านถามว่า(อร่อยไหม) อร่อยซีฮะ (เหรอใครให้ไปซื้อกินล่่ะ)อ๋อ ท่านแม่ไงฮะ ให้ซื้อให้ตากิน..******แล้ว
แล้วก็โดนตา เบิ๊ด กะโหลกลั่นไปทีนึงแล้วก็ต้องไปซื้อมาให้ท่านกินใหม่ ระหว่างนั่นกินประสาตาหลาน ท่านก็เล่าให้ฟังว่าช่วงที่ท่านยังหนุ่มยังแน่นวัยเคียงๆกะผม
ได้ออกเดินทางลงไปใต้ แถบบันนังสตา ในสมัยนั้น หมูป่า เก้ง กวาง ยังออกเดิน ตามถนนหนทางเคียงกันกับมนุษย์ ไม่เหมือนสมัยนี้ (สมัยนี้เก้ง กวางก็เยอะนะฮ๊า)
ใม่ใช่!!สัตว์ ใม่ใช่คนชนช้างแบบแก! เข้าเรื่องๆ วันนึงแกก็ไปรับจ้างตัดไม้(ผู้เขียน: อ๋อตัดไม้ทำลายป่าตาผมนี่เลวไม่ผิดผมจริงๆ ตา: เบิ๊ดเกรียน รอบอายุผู้เขียน ผู้เขียน:เงียบฟังอย่างตั้งใจ.
.ลูบหัวไปพลางๆ) ไม่ใช่! ตาไปรับจ้างตัดไม้ ได้วันล่ะ ๒๐ บาทไทยนี่แหละ สมัยนั้นกินก๊วยเตี๊ยวได้สิบชาม ตกกลางคืนนอนเฝ้าไร่นายจ้างเขามีกันสิบกว่าคน
เป็นชายฉกรรจ์ ยังหนุ่มล่ำสัน (ผู้เขียน:อร๊างค์ ตา:เฮ้อ) อยู่ประมาณ ๑๐-๒๐ คนตั้งวงก๊งสนุกสนาน ระหว่างนั้น ก็มีเสียงมาตามลม" วี๊ดดดดด ฟี้ๆ" พร้อมกลิ่นสาบเหม็นคลุ้ง
ตา:เสียงไร ว่ะ เพื่อนๆในวงก็ตอบมา ไม่รู้ว่ะ หรือว่าจะเป็น ผีกองกอย! พร้อมกระโดดกอดกันขึ้นขี่กัน(คิดภาพชายวัยฉกรรจ์ ล่ำบึ้กตัวดำๆ กระโดดกอดกัน..) บักแดง ขี้เมาที่สุดในวงก็ตอบ
ป่าว เสียงครวญจากช่องแคบกูเองแดกปลาร้ามากไปหน่อย จากนั้นก็ไม่ต้องสงสัย ตาแดงนอนหลับยาวจากพิษส้นตีนเพื่อนๆ... ระหว่างที่พักผ่อนจากการบริหารส้นเท้ากัน
ก็มีเสียงมา " โอ้ยยยยย โอยยยย ฮืออออ อือออออ" ฉับพลันวงอันสนุกสนานก็เงียบกริ๊บ จริงๆ เสียงครวญมาตามลมไม่หยุด ตามเสียงได้ว่ามาจากเนินเขา เสียงเยือกเย็นเหมือนเสียงมนุษย์
ร้องโอดโอยมาตามลม หัวหน้าหมู่คนงานตัดไม้ก็บอกว่า มันคือเสียงผีกองกอย ทุกๆคืน ดึกดื่นมักจะมาออกหากินใกล้ๆบริเวณนี้ ทั้งวงตัดสินใจดับไฟ ฉับพลันไฟกลับลุกพรึ่บขึ้น
(ผี! เหรอตา ตา:ปล่าว ไอ้แดงยื่นเหล้าให้ตาำำไม่รู้ก็เอามาราดกองไฟ ไฟลุกกว่าเดิมอีก)ไม่ต้องสงสัย ตาแดงหลับไปสามวันหลังจากนั้น..
หลังเสียงครวญยาวนานเป็นชั่วโมง จนรุ่งเช้า คณะหนุ่มฉกรรจ์ ออกตรวจดูหนทางบนเนิน พบว่าบนเส้นทางในเนินนั้น มีร่องรอยเท้า แต่ที่แปลกก็คือไไม่พบรอยเท้าใดๆ แต่มีร่องหญ้าที่ยุบลง
ไปแต่แปลกที่ช่วงก้าวไม่เหมือนคนเดินแต่เป็นการก้าวกระโดดซะมากกว่า ถ้าใม่ใช่เก้งกวางเดินก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคืออะไร จากนั้นตาและลูกจ้างก็พากันลาออกหลังอดทนอยู่กันจนเป็นอาทิตย์ จบเพียงเท่านี้ครับ