GuuBOYz
11th November 2011, 20:57
http://upic.me/i/wa/novelgoh.jpg (http://upic.me/show/30140432)
...21 ธันวา 2012...
...ว่ากันว่าจะเป็นวันสิ้นโลก...
...จะเกิดภัยพิบัติต่างๆ นาๆ...
...น้ำท่วมเอ่ย...แผ่นดินไหวเอ่ย...
...แล้วที่เห็นอยู่นี้...
...มันเกิดจากอะไร...
วันที่ 20 ธันวาคม 2012 เป็นวันที่อากาศแจ่มใสแสงแดดกำลังดีในช่วงเช้า มีลมหนาวๆ ตามฤดู ในมหานครนิวยอร์กที่เต็มไปด้วยผู้คนชุลมุนวุ่นวายตามกระแสเศรษฐกิจ การจราจรยังคงติดขัดเป็นปกติ เกิดอาญชากรรมเล็กๆ อยู่เนื่องๆ ตามย่านต่างๆ ถือว่าเป็นปกติสำหรับมหานครแห่งนี้ แต่ใครจะรู้ไหมว่าไกลออกไปสุดขอบระบบสุริยะ มีการปฏิบัติภารกิจลับกันอยู่ นี่ไม่ใช่ภารกิจของนาซ่า ไม่ใช่ของรัสเซีย ไม่ใช่ขององค์กรสหประชาชาติใดๆ แต่เป็นภารกิจลับของบริษัท อัลตร้าเซอไวล์ คอปปอร์เรชั่น!? ซึ่งมันจะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบไปสู่จุดสิ้นสุด.
Chapter 1
ฟุด ฟุด ฟุด เสียงนั่งบินอวกาศกำลังขุดคุ้ยอะไรบางอย่างบนดาวพลูโต “อ๊ะ! เจอแล้ว!” นักบินอวกาศร้องขึ้น “เจอเหมือนกัน”นักบินอวกาศอีกคนที่อยู่อีกฝากหนึ่งของดาวทักขึ้น “ฉันก็เจอแล้ว” “อื้ม เหมือนกัน” อีกสองคนที่อยู่คนละจุดเรียกทักขึ้นมา “รู้สึกเหมือนคลื่นไฟฟ้าจะแปรปรวณนะ เราต้องรีบทำให้เสร็จก่อนที่จะติดต่อกันไม่ได้” “โอเค งั้นนับหนึ่งถึงสามแล้ว เริ่มเลยนะ” นักบินอวกาศทั้งสี่คนติดต่อกันผ่านคลื่นวิทยุ “เอาล่ะนะ”นักบินอวกาศคนหนึ่งกำลังจะให้สัญญาณ “หนึ่ง สอง สาม!” ทั้งสี่คนสอดมือเข้าไปในหลุมขนาดพอเหมาะที่จะสอดมือเข้าไปได้ ลักษณะคล้ายศิลามีอักษรที่ไม่มีใช้บนโลกสลักล้อมหลุมไว้ “อ๊ะ!” นักบินอวกาศคนหนึ่งร้องขึ้น “ดึงมือไม่ออก” อีกคนพูดขึ้นมา ทันใดนั้นในหลุมทั้งสี่ก็มีไอประหลาดสีเขียวพวยพุ่งขึ้นมา อัดใส่นักบินอวกาศทั้งสี่ที่บนดาวพลูโต มันร้อนจนทำให้ชุดนักบินอวกาศและตัวนักบินอวกาศละลายไปในพริบตา.
“สำเร็จแล้วสินะ” ชายปริศนานั่งดื่มไวน์ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนักบินอวกาศทั้งสี่คนผ่านกล้องที่ติดไว้บนชุดนักบินอวกาศในห้องมืดๆ ที่มีแค่แสงไฟจากจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ทั้งสี่ตัว แต่ตอนนี้ไม่มีภาพอะไรแล้ว “บอสครับ เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ จะไปเลยหรือป่าวครับ” เสียงชายแก่วัยเลย 50 ถามชายปริศนา “แน่นอน! ทุกอย่างเป็นไปได้สวย 24 ชั่วโมงต่อจากนี้ โลกจะเป็นเช่นไร เรารอดูพร้อมกันเถอะ เซบาสเตียน” ในเวลาเดียวกันทางด้านดาวพลูโตเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงจนทำให้ดาวทั้งดาวแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ตอนนี้ไอประหลาดสีเขียวล้อมทั้งดาวไว้แล้วจนกลายเป็นเหมือนหมอกควันที่ไร้แรงดึงดูด ณ ใจกลางของของมันมีบางอย่างพุ่งออกมา ลักษณะคล้ายดาวหางแต่ไม่ใช่ซะทีเดียว มันออกมาจากกลุ่มควันสีเขียวนับหลายร้อยลูก มันพุ่งผ่าน ดาวเนปจูนและดาวยูเรนัสด้วยความเร็วสูง และในอีก 24 ชั่วโมง มันจะมาถึงโลกตามที่ชายปริศนากล่าวไว้…
http://upic.me/t/52/noveltom.jpg (http://upic.me/show/30140718)
สก็อตต์ ทอม
http://upic.me/t/ll/noveljack.jpg (http://upic.me/show/30140503)
ลาร์สัน แจ็ค
21 ธันวาคม 2012 ณ องค์กรนาซ่า กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. “มีอะไร โทรเรียกฉันมาแต่เช้าเชียว” ชายคนหนึ่งพูดพลางเดินเข้ามาที่ห้องทำงานขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยสมาชิกขององค์กรที่กำลังรีบเร่งกันทำงานอย่างผิดปกติกว่าทุกวัน “มาดูนี้สิ คุณต้องไม่เชื่อแน่” ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับเดินมาชิดข้างๆ “ให้มันจริงเถอะแจ็ค ครั้งก่อนคุณก็พูดอย่างนี้ ที่แท้ก็แค่ดาวหางผ่านโลกไปเท่านั้น ไม่ยังกะชน ไหนล่ะไอ้ที่ว่านะ?” แจ็คยืนกระดานสามแผ่นให้เขาดูพร้อมกับกระซิบข้างหูว่า “คุณคิดว่ายังไง” “แจ็คนี่มันใช่ดาวอังคารใช่มั้ย!” “ก็อย่างที่คุณเห็นทอม พื้นผิวดาวอังคารถ่ายโดยยานลูนาร์โรเวอร์ และตอนนี้เราได้ส่งภาพพวกนี้ไปให้ผู้เชี่ยวชาญและศาสตราจารย์ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ ตรวจสอบอยู่” แจ็คพูดเสริม “ไม่ได้เป็นอันขาด คุณก็รู้ว่าคนเหล่ามักจะเปิดเผยข้อมูลโดยพละกาล รีบเก็บกลับคืนมาโดยเร็ว” ทอมรีบพูดอย่างรวดเร็ว “งานก่อนๆ คุณก็ให้คนพวกนี้ช่วยนี่” “ไม่ได้ งานนี้ไม่ได้ รีบส่งคนไปเก็บข้อมูลนี้โดยด่วน” ทอมกำชับแจ็ค “ได้ๆๆ เดี๋ยวจัดการให้ โรเจอร์ส่งคนไปเก็บข้อมูลหลักฐานจากผู้เชี่ยชาญและศาสตราจารย์ต่างๆ ที่ส่งไปเมื่อเช้าที ให้เงียบและให้ไว” แจ็คสั่งหน่วยงานที่รับผิดชอบ ทอมเดินออกจากห้องทำงานใหญ่แล้วตรงไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขา พรร้อมกับแจ็คที่ตามไปติดๆ “ทางทำเนียบขาวรู้เรื่องนี้รึยัง” ทอมเอ่ยถามแจ็ค “ยัง” “โอเค เก็บไว้เป็นงานลับไปก่อน ให้รู้กระจ่างแล้วค่อยแจ้งไป” ทอมพูดต่อ “เอาล่ะ มาดูกันสิมันคืออะไร” แจ็คเริ่มอธิบาย “เท่าที่ตรวจสอบคร่าวๆ ในภาพคือพื้นผิวดาวอังคารถ่ายโดยยานลูนาร์โรเจอร์ซึ่งอยู่สูงจากระดับพื้นผิวดาวประมาณ 53 กิโลเมตร ในภาพแรกคุณจะเห็นว่ามีเงาทอดผ่านมาตรงด้านบนของภาพ ส่วนภาพที่สองเงาได้ทอดผ่านไปกว่าครึ่งภาพแล้วทำให้รู้ว่าวัตถุนั้นไม่ใช่ก้องเดียวเพราะมีแสงแลดลอดตกกระทบตรงพื้นผิวดาวอังคารรู้สึกจะเหมือน…” “ดาวหาง!” ทอมตะโกนขึ้น “แล้วภาพที่สามทำไหมมืดแบบนี้ล่ะ” ทอมถาม “เรายังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ใจ” แจ็คตอบ “งั้นไปตรวจดูสิว่าลูนาร์โรเจอร์ ยังส่งสัญญาณมาหรือป่าว” ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” ทอมเอ่ย “ตอนนี้ตามรายงานได้มีสัญญาณจากยานที่ส่งไปปฏิบัติภารกิจขาดหายไปเยอะพอสมควร อยากให้คุณดูนี่หน่อยค่ะ” พนักงานหญิงยืนกระดาษให้ทอม “ลูนาร์โรเจอร์ก็อยู่ในนี่ด้วยเหรอ” “เด๋ยวเราจะติดต่อหาคลื่นสัญญาณนี่ใหม่ค่ะ แต่คงต้องใช้เวลาซักระยะ” พนักงานหญิงพูด ทอมกับแจ็คมองหน้ากันสักพักก่อนแจ็คพูดว่า “รีบหาให้เจอนะ ไปทำงานเธอได้แล้ว” หลังจากพนักงานหญิงออกไป ทอมก็พูดขึ้นมาว่า “ผมเชื่อว่าสมาชิกทุกคนในนี้ยังไม่รู้เรื่องนี้สินะ” “ไม่ใช่ทุกคน แค่บางแผนกเท่านั้นทอม แผนกที่ไม่มีส่วนเท่าที่ควรเราก็จะไม่เปิดเผยให้รู้ ผมรู้ว่าคุณต้องทำแบบนี้แน่” แจ็คกล่าว “แต่คุณพลาดเรื่องส่งเอกสารออกนอกสถานที่ก่อนผมอนุมัติ” ทอมพูด “ขอโทษๆ มันเป็นเรื่องใหญ่เลยคิดว่าช่วยกันตรวจสอบจะได้เร็วกว่า เราควรจะหยุดพูดเรื่องนี้ซะที มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า” แจ็คขอโทษ ทอมเริ่มเข้าเรื่อง “จากรายงานไม่ต้องสงสัยเลยว่ายานลูนาร์โรเจอร์หายไปไหนพร้อมกับยานอื่นๆ” “อื้ม เจ้าของเงานั่นพุ่งชนสินะ” แจ็คพูด “มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกเรายังหาข้อสรุป 100% ไม่ได้ แต่ตอนนี้รีบหา เจ้าของเงาที่ว่านี้ก่อนเถอะ” “นี่โรเจอร์พูด คุณลาร์สัน มีผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งอยากเข้าไปพบคุณ ถ้าคุณอนุญาตผมจะพาเขาขึ้นรถไปเดี๋ยวนี้เลย” ทอมกับแจ็คเห็นพ้องกัน แจ็คจึงพูดตอบไป “โอเค โรเจอร์พาเขามาหาฉันที่ห้องของทอม” “รูปนี้ถูกส่งมาตอนไหน” ทอมถาม “ตีห้านี่เอง” “ตอนนี้ก็หกโมงเช้าแล้ว” ทอมพูดพร้อมมองนาฬิกาบนโต๊ะทำงานของเขา “ยังพอมีเวลา วัตถุลึกลับนี่อาจจะใกล้เข้ามาในรัศมีวงโคจรโลกแล้ว รีบหาสัญญาณวัตถุนี้เร็ว ยังพอมีดาวเทียมที่ตรวจสัญญาณนอกโลกเหลืออยู่บ้าง รีบเลย” “ครับ” แจ็คตอบพร้อมรีบเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องทำงานใหญ่ “มันคืออะไรกันแน่นะ!?” ทอมมองรูปแล้วพูดกับตัวเอง สักครู่เขาก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ เขารีบเปิดโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงาน แล้วFaward Mail ไปหาคนที่ชื่อ ‘สก็อตต์ จิมมี่’ ด้วยหัวข้อ ‘เรื่องที่พ่อเล่าตอนผมยังเด็ก’
http://upic.me/t/z4/novelrojer.jpg
โรเจอร์
(http://upic.me/show/30140682) http://upic.me/t/aj/noveljeffy.jpg (http://upic.me/show/30140627)
ดร.เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์ อัจฉริยะหนุ่มของเรื่อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “คุณสก็อตต์ครับ ผมพาผู้เชี่ยวชาญที่ว่ามาแล้วครับ แล้วคุณลาร์สันละครับ” โรเจอร์ถาม “พาเขาเข้ามาโรเจอร์ ส่วนแจ็คกำลังทำงานอยู่ในห้องทำงานใหญ่” “ครับ” โรเจอร์พูดเสร็จก็พาชายคนหนึ่งเข้ามาในห้องทำงานของทอม รูปร่างหน้าตาของเขาเหมือนเด็กไฮล์สคูลไม่มีผิดยิ่งบวกกับแว่นหนาเตอะเข้าไปด้วย ท่าทางเหมือนชาวร็อคที่กำลังเมากัญชาได้ที่ “โอ้โห้! นะเหรอข้างในนาซ่านะ ดูว่นวายกว่าในหนังซะอีกนะนี่” น้ำเสียงของเขาบอกให้รู้เลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้ยังไม่ถึงสามสิบ “ผมว่าคุณน่าจะเห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ตรงทางเข้านะ” ทอมดักถาม “เออ ป่าวครับคุณสก็อตต์ มันคืออมยิ้มครับ ทีแรกผมก็ถามเขาแบบคุณ พึ่งมารู้ทีหลังนี่แหละครับ” โรเจอร์พูดขึ้นมา “ถูก!” ชายคนนั่นพูดขึ้น “โรเจอร์หมดหน้าที่คุณแล้วไปรอข้างนอก” ทอมพูด “ครับ” “เชิญนั่งสิ ผมสงสัยว่าในรูปคุณคือ มิสเตอร์ ‘โคลสัน ทิมเมอร์’ ใช่มั้ยครับแล้วอีกทำไหมหน้าของคุณกับในรูปต่างกันอย่างนี้” ทอมถาม “ป่าว นั่นชื่อพ่อผม รูปก็ด้วย ผมชื่อ ‘เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์’ เรียกผมว่า ‘เจฟฟี่’ ส่วนคุณก็ ‘สก็อตต์ ทอม’ หัวหน้าแผนกวัตถุต่างดาวและการสำรวจนอกโลกอะไรนั่นสินะ ไม่ต้องถามว่าพ่อผมไปไหน ท่านเสียแล้ว เสียแบบลับๆ น่ะ เพราะท่านต้องการให้ผมอยู่ใช้ชื่อท่านกับองค์กรนาซ่าเพื่อวันนี่ท่านรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น และไม่ต้องกังวลว่าผมเป็นเด็กเอ๊าะๆ แบบนี้ จะไม่มีอะไร เพราะความรู้ผมมีมากกว่าคุณหลายเท่า รับประกันได้!” “คุณไม่มีอะไรมารับประกันตัวตนของคุณเลย เราต้องขอให้คุณออกไปจากที่นี้ก่อน เราจะตรวจสอบเรื่องของคุณที่หลัง โรเจอร์” ทอมเรียกโรเจอร์ที่เฝ้าอยู่ข้างนอกห้อง “ไม่ได้ๆ นี่มันเรื่องด่วนมากผมรู้คุณไม่เชื่อผมง่ายๆ หรอก เอานี่โทรคุยกับฝ่ายทำเนียบข่าวเลย” เจฟฟี่รีบควักโทรศัพท์มือือของเขาออกมาพร้อมกดเบอร์โทรศัพท์ของทำเนียบขาวให้ทอมดู “คุณได้มายังไง” ทอมพูดพร้อมมองน่าเจฟฟี่ด้วยกับความสงสัย แล้วคุยโทรศัทพ์กับทำเนียบขาว“ครับ ท่านครับ ครับ ต้องขอโทษด้วยทีไม่รีบบอกครับ ครับ เข้าใจแล้วครับ จะรีบหาให้เจอโดยด่วนเลยครับ” ทอมวางหู แล้วพูดกับเจฟฟี่ “เธอเป็นคนบอกทำเนียบขาวเกี่ยวกับเรื่องนี้น่ะเหรอ” “อ่อ ใช่ ทำเนียบขาวเขาจะปกปิดความจริงผมให้ ถ้าผมส่งข้อมูลที่นาซ่าเก็บเป็นความลับต่อรัฐบาล แน่นอนถึงคุณไม่ส่งข้อมูลหรือหลักฐานอะไรให้พ่อผมตรวจสอบ ผมก็จะแฮ็คเข้าข้อมูลของพวกคุณเอง คุณไม่รู้ตัวหรอก เพราะผมมันไวท์แฮ็คของจริงไม่ใช่มีแค่ในหนังดายฮาร์ด 4.0 หรอก” ทอมอึ่งไปสักพัก แล้วพูดว่า “งั้นมาหาคำตอบของเรื่องนี่ด้วยกัน ด็อกเตอร์ เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์”
to be continue.
...21 ธันวา 2012...
...ว่ากันว่าจะเป็นวันสิ้นโลก...
...จะเกิดภัยพิบัติต่างๆ นาๆ...
...น้ำท่วมเอ่ย...แผ่นดินไหวเอ่ย...
...แล้วที่เห็นอยู่นี้...
...มันเกิดจากอะไร...
วันที่ 20 ธันวาคม 2012 เป็นวันที่อากาศแจ่มใสแสงแดดกำลังดีในช่วงเช้า มีลมหนาวๆ ตามฤดู ในมหานครนิวยอร์กที่เต็มไปด้วยผู้คนชุลมุนวุ่นวายตามกระแสเศรษฐกิจ การจราจรยังคงติดขัดเป็นปกติ เกิดอาญชากรรมเล็กๆ อยู่เนื่องๆ ตามย่านต่างๆ ถือว่าเป็นปกติสำหรับมหานครแห่งนี้ แต่ใครจะรู้ไหมว่าไกลออกไปสุดขอบระบบสุริยะ มีการปฏิบัติภารกิจลับกันอยู่ นี่ไม่ใช่ภารกิจของนาซ่า ไม่ใช่ของรัสเซีย ไม่ใช่ขององค์กรสหประชาชาติใดๆ แต่เป็นภารกิจลับของบริษัท อัลตร้าเซอไวล์ คอปปอร์เรชั่น!? ซึ่งมันจะเปลี่ยนแปลงโลกทั้งใบไปสู่จุดสิ้นสุด.
Chapter 1
ฟุด ฟุด ฟุด เสียงนั่งบินอวกาศกำลังขุดคุ้ยอะไรบางอย่างบนดาวพลูโต “อ๊ะ! เจอแล้ว!” นักบินอวกาศร้องขึ้น “เจอเหมือนกัน”นักบินอวกาศอีกคนที่อยู่อีกฝากหนึ่งของดาวทักขึ้น “ฉันก็เจอแล้ว” “อื้ม เหมือนกัน” อีกสองคนที่อยู่คนละจุดเรียกทักขึ้นมา “รู้สึกเหมือนคลื่นไฟฟ้าจะแปรปรวณนะ เราต้องรีบทำให้เสร็จก่อนที่จะติดต่อกันไม่ได้” “โอเค งั้นนับหนึ่งถึงสามแล้ว เริ่มเลยนะ” นักบินอวกาศทั้งสี่คนติดต่อกันผ่านคลื่นวิทยุ “เอาล่ะนะ”นักบินอวกาศคนหนึ่งกำลังจะให้สัญญาณ “หนึ่ง สอง สาม!” ทั้งสี่คนสอดมือเข้าไปในหลุมขนาดพอเหมาะที่จะสอดมือเข้าไปได้ ลักษณะคล้ายศิลามีอักษรที่ไม่มีใช้บนโลกสลักล้อมหลุมไว้ “อ๊ะ!” นักบินอวกาศคนหนึ่งร้องขึ้น “ดึงมือไม่ออก” อีกคนพูดขึ้นมา ทันใดนั้นในหลุมทั้งสี่ก็มีไอประหลาดสีเขียวพวยพุ่งขึ้นมา อัดใส่นักบินอวกาศทั้งสี่ที่บนดาวพลูโต มันร้อนจนทำให้ชุดนักบินอวกาศและตัวนักบินอวกาศละลายไปในพริบตา.
“สำเร็จแล้วสินะ” ชายปริศนานั่งดื่มไวน์ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับนักบินอวกาศทั้งสี่คนผ่านกล้องที่ติดไว้บนชุดนักบินอวกาศในห้องมืดๆ ที่มีแค่แสงไฟจากจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ทั้งสี่ตัว แต่ตอนนี้ไม่มีภาพอะไรแล้ว “บอสครับ เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ จะไปเลยหรือป่าวครับ” เสียงชายแก่วัยเลย 50 ถามชายปริศนา “แน่นอน! ทุกอย่างเป็นไปได้สวย 24 ชั่วโมงต่อจากนี้ โลกจะเป็นเช่นไร เรารอดูพร้อมกันเถอะ เซบาสเตียน” ในเวลาเดียวกันทางด้านดาวพลูโตเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงจนทำให้ดาวทั้งดาวแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ตอนนี้ไอประหลาดสีเขียวล้อมทั้งดาวไว้แล้วจนกลายเป็นเหมือนหมอกควันที่ไร้แรงดึงดูด ณ ใจกลางของของมันมีบางอย่างพุ่งออกมา ลักษณะคล้ายดาวหางแต่ไม่ใช่ซะทีเดียว มันออกมาจากกลุ่มควันสีเขียวนับหลายร้อยลูก มันพุ่งผ่าน ดาวเนปจูนและดาวยูเรนัสด้วยความเร็วสูง และในอีก 24 ชั่วโมง มันจะมาถึงโลกตามที่ชายปริศนากล่าวไว้…
http://upic.me/t/52/noveltom.jpg (http://upic.me/show/30140718)
สก็อตต์ ทอม
http://upic.me/t/ll/noveljack.jpg (http://upic.me/show/30140503)
ลาร์สัน แจ็ค
21 ธันวาคม 2012 ณ องค์กรนาซ่า กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. “มีอะไร โทรเรียกฉันมาแต่เช้าเชียว” ชายคนหนึ่งพูดพลางเดินเข้ามาที่ห้องทำงานขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยสมาชิกขององค์กรที่กำลังรีบเร่งกันทำงานอย่างผิดปกติกว่าทุกวัน “มาดูนี้สิ คุณต้องไม่เชื่อแน่” ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับเดินมาชิดข้างๆ “ให้มันจริงเถอะแจ็ค ครั้งก่อนคุณก็พูดอย่างนี้ ที่แท้ก็แค่ดาวหางผ่านโลกไปเท่านั้น ไม่ยังกะชน ไหนล่ะไอ้ที่ว่านะ?” แจ็คยืนกระดานสามแผ่นให้เขาดูพร้อมกับกระซิบข้างหูว่า “คุณคิดว่ายังไง” “แจ็คนี่มันใช่ดาวอังคารใช่มั้ย!” “ก็อย่างที่คุณเห็นทอม พื้นผิวดาวอังคารถ่ายโดยยานลูนาร์โรเวอร์ และตอนนี้เราได้ส่งภาพพวกนี้ไปให้ผู้เชี่ยวชาญและศาสตราจารย์ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ ตรวจสอบอยู่” แจ็คพูดเสริม “ไม่ได้เป็นอันขาด คุณก็รู้ว่าคนเหล่ามักจะเปิดเผยข้อมูลโดยพละกาล รีบเก็บกลับคืนมาโดยเร็ว” ทอมรีบพูดอย่างรวดเร็ว “งานก่อนๆ คุณก็ให้คนพวกนี้ช่วยนี่” “ไม่ได้ งานนี้ไม่ได้ รีบส่งคนไปเก็บข้อมูลนี้โดยด่วน” ทอมกำชับแจ็ค “ได้ๆๆ เดี๋ยวจัดการให้ โรเจอร์ส่งคนไปเก็บข้อมูลหลักฐานจากผู้เชี่ยชาญและศาสตราจารย์ต่างๆ ที่ส่งไปเมื่อเช้าที ให้เงียบและให้ไว” แจ็คสั่งหน่วยงานที่รับผิดชอบ ทอมเดินออกจากห้องทำงานใหญ่แล้วตรงไปที่ห้องทำงานส่วนตัวของเขา พรร้อมกับแจ็คที่ตามไปติดๆ “ทางทำเนียบขาวรู้เรื่องนี้รึยัง” ทอมเอ่ยถามแจ็ค “ยัง” “โอเค เก็บไว้เป็นงานลับไปก่อน ให้รู้กระจ่างแล้วค่อยแจ้งไป” ทอมพูดต่อ “เอาล่ะ มาดูกันสิมันคืออะไร” แจ็คเริ่มอธิบาย “เท่าที่ตรวจสอบคร่าวๆ ในภาพคือพื้นผิวดาวอังคารถ่ายโดยยานลูนาร์โรเจอร์ซึ่งอยู่สูงจากระดับพื้นผิวดาวประมาณ 53 กิโลเมตร ในภาพแรกคุณจะเห็นว่ามีเงาทอดผ่านมาตรงด้านบนของภาพ ส่วนภาพที่สองเงาได้ทอดผ่านไปกว่าครึ่งภาพแล้วทำให้รู้ว่าวัตถุนั้นไม่ใช่ก้องเดียวเพราะมีแสงแลดลอดตกกระทบตรงพื้นผิวดาวอังคารรู้สึกจะเหมือน…” “ดาวหาง!” ทอมตะโกนขึ้น “แล้วภาพที่สามทำไหมมืดแบบนี้ล่ะ” ทอมถาม “เรายังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ใจ” แจ็คตอบ “งั้นไปตรวจดูสิว่าลูนาร์โรเจอร์ ยังส่งสัญญาณมาหรือป่าว” ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” ทอมเอ่ย “ตอนนี้ตามรายงานได้มีสัญญาณจากยานที่ส่งไปปฏิบัติภารกิจขาดหายไปเยอะพอสมควร อยากให้คุณดูนี่หน่อยค่ะ” พนักงานหญิงยืนกระดาษให้ทอม “ลูนาร์โรเจอร์ก็อยู่ในนี่ด้วยเหรอ” “เด๋ยวเราจะติดต่อหาคลื่นสัญญาณนี่ใหม่ค่ะ แต่คงต้องใช้เวลาซักระยะ” พนักงานหญิงพูด ทอมกับแจ็คมองหน้ากันสักพักก่อนแจ็คพูดว่า “รีบหาให้เจอนะ ไปทำงานเธอได้แล้ว” หลังจากพนักงานหญิงออกไป ทอมก็พูดขึ้นมาว่า “ผมเชื่อว่าสมาชิกทุกคนในนี้ยังไม่รู้เรื่องนี้สินะ” “ไม่ใช่ทุกคน แค่บางแผนกเท่านั้นทอม แผนกที่ไม่มีส่วนเท่าที่ควรเราก็จะไม่เปิดเผยให้รู้ ผมรู้ว่าคุณต้องทำแบบนี้แน่” แจ็คกล่าว “แต่คุณพลาดเรื่องส่งเอกสารออกนอกสถานที่ก่อนผมอนุมัติ” ทอมพูด “ขอโทษๆ มันเป็นเรื่องใหญ่เลยคิดว่าช่วยกันตรวจสอบจะได้เร็วกว่า เราควรจะหยุดพูดเรื่องนี้ซะที มาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่า” แจ็คขอโทษ ทอมเริ่มเข้าเรื่อง “จากรายงานไม่ต้องสงสัยเลยว่ายานลูนาร์โรเจอร์หายไปไหนพร้อมกับยานอื่นๆ” “อื้ม เจ้าของเงานั่นพุ่งชนสินะ” แจ็คพูด “มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกเรายังหาข้อสรุป 100% ไม่ได้ แต่ตอนนี้รีบหา เจ้าของเงาที่ว่านี้ก่อนเถอะ” “นี่โรเจอร์พูด คุณลาร์สัน มีผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งอยากเข้าไปพบคุณ ถ้าคุณอนุญาตผมจะพาเขาขึ้นรถไปเดี๋ยวนี้เลย” ทอมกับแจ็คเห็นพ้องกัน แจ็คจึงพูดตอบไป “โอเค โรเจอร์พาเขามาหาฉันที่ห้องของทอม” “รูปนี้ถูกส่งมาตอนไหน” ทอมถาม “ตีห้านี่เอง” “ตอนนี้ก็หกโมงเช้าแล้ว” ทอมพูดพร้อมมองนาฬิกาบนโต๊ะทำงานของเขา “ยังพอมีเวลา วัตถุลึกลับนี่อาจจะใกล้เข้ามาในรัศมีวงโคจรโลกแล้ว รีบหาสัญญาณวัตถุนี้เร็ว ยังพอมีดาวเทียมที่ตรวจสัญญาณนอกโลกเหลืออยู่บ้าง รีบเลย” “ครับ” แจ็คตอบพร้อมรีบเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องทำงานใหญ่ “มันคืออะไรกันแน่นะ!?” ทอมมองรูปแล้วพูดกับตัวเอง สักครู่เขาก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ เขารีบเปิดโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงาน แล้วFaward Mail ไปหาคนที่ชื่อ ‘สก็อตต์ จิมมี่’ ด้วยหัวข้อ ‘เรื่องที่พ่อเล่าตอนผมยังเด็ก’
http://upic.me/t/z4/novelrojer.jpg
โรเจอร์
(http://upic.me/show/30140682) http://upic.me/t/aj/noveljeffy.jpg (http://upic.me/show/30140627)
ดร.เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์ อัจฉริยะหนุ่มของเรื่อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เข้ามา” “คุณสก็อตต์ครับ ผมพาผู้เชี่ยวชาญที่ว่ามาแล้วครับ แล้วคุณลาร์สันละครับ” โรเจอร์ถาม “พาเขาเข้ามาโรเจอร์ ส่วนแจ็คกำลังทำงานอยู่ในห้องทำงานใหญ่” “ครับ” โรเจอร์พูดเสร็จก็พาชายคนหนึ่งเข้ามาในห้องทำงานของทอม รูปร่างหน้าตาของเขาเหมือนเด็กไฮล์สคูลไม่มีผิดยิ่งบวกกับแว่นหนาเตอะเข้าไปด้วย ท่าทางเหมือนชาวร็อคที่กำลังเมากัญชาได้ที่ “โอ้โห้! นะเหรอข้างในนาซ่านะ ดูว่นวายกว่าในหนังซะอีกนะนี่” น้ำเสียงของเขาบอกให้รู้เลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้ยังไม่ถึงสามสิบ “ผมว่าคุณน่าจะเห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ตรงทางเข้านะ” ทอมดักถาม “เออ ป่าวครับคุณสก็อตต์ มันคืออมยิ้มครับ ทีแรกผมก็ถามเขาแบบคุณ พึ่งมารู้ทีหลังนี่แหละครับ” โรเจอร์พูดขึ้นมา “ถูก!” ชายคนนั่นพูดขึ้น “โรเจอร์หมดหน้าที่คุณแล้วไปรอข้างนอก” ทอมพูด “ครับ” “เชิญนั่งสิ ผมสงสัยว่าในรูปคุณคือ มิสเตอร์ ‘โคลสัน ทิมเมอร์’ ใช่มั้ยครับแล้วอีกทำไหมหน้าของคุณกับในรูปต่างกันอย่างนี้” ทอมถาม “ป่าว นั่นชื่อพ่อผม รูปก็ด้วย ผมชื่อ ‘เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์’ เรียกผมว่า ‘เจฟฟี่’ ส่วนคุณก็ ‘สก็อตต์ ทอม’ หัวหน้าแผนกวัตถุต่างดาวและการสำรวจนอกโลกอะไรนั่นสินะ ไม่ต้องถามว่าพ่อผมไปไหน ท่านเสียแล้ว เสียแบบลับๆ น่ะ เพราะท่านต้องการให้ผมอยู่ใช้ชื่อท่านกับองค์กรนาซ่าเพื่อวันนี่ท่านรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น และไม่ต้องกังวลว่าผมเป็นเด็กเอ๊าะๆ แบบนี้ จะไม่มีอะไร เพราะความรู้ผมมีมากกว่าคุณหลายเท่า รับประกันได้!” “คุณไม่มีอะไรมารับประกันตัวตนของคุณเลย เราต้องขอให้คุณออกไปจากที่นี้ก่อน เราจะตรวจสอบเรื่องของคุณที่หลัง โรเจอร์” ทอมเรียกโรเจอร์ที่เฝ้าอยู่ข้างนอกห้อง “ไม่ได้ๆ นี่มันเรื่องด่วนมากผมรู้คุณไม่เชื่อผมง่ายๆ หรอก เอานี่โทรคุยกับฝ่ายทำเนียบข่าวเลย” เจฟฟี่รีบควักโทรศัพท์มือือของเขาออกมาพร้อมกดเบอร์โทรศัพท์ของทำเนียบขาวให้ทอมดู “คุณได้มายังไง” ทอมพูดพร้อมมองน่าเจฟฟี่ด้วยกับความสงสัย แล้วคุยโทรศัทพ์กับทำเนียบขาว“ครับ ท่านครับ ครับ ต้องขอโทษด้วยทีไม่รีบบอกครับ ครับ เข้าใจแล้วครับ จะรีบหาให้เจอโดยด่วนเลยครับ” ทอมวางหู แล้วพูดกับเจฟฟี่ “เธอเป็นคนบอกทำเนียบขาวเกี่ยวกับเรื่องนี้น่ะเหรอ” “อ่อ ใช่ ทำเนียบขาวเขาจะปกปิดความจริงผมให้ ถ้าผมส่งข้อมูลที่นาซ่าเก็บเป็นความลับต่อรัฐบาล แน่นอนถึงคุณไม่ส่งข้อมูลหรือหลักฐานอะไรให้พ่อผมตรวจสอบ ผมก็จะแฮ็คเข้าข้อมูลของพวกคุณเอง คุณไม่รู้ตัวหรอก เพราะผมมันไวท์แฮ็คของจริงไม่ใช่มีแค่ในหนังดายฮาร์ด 4.0 หรอก” ทอมอึ่งไปสักพัก แล้วพูดว่า “งั้นมาหาคำตอบของเรื่องนี่ด้วยกัน ด็อกเตอร์ เจฟเฟอร์ริ่ง ทิมเมอร์”
to be continue.