Rex
20th July 2011, 17:27
http://image.ohozaa.com/i/86e/polocopy.jpg
Rising
---------------------------------------------------------------
Intro
ห้วงอวกาศอันล้ำลึก มนุษย์เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆเมื่อเทียบกับขนาดที่ไม่มีสิ้นสุดของอวกาศ เมื่อจุดเริ่มต้นของการค้นหาที่ยิ่งใหญ่เริ่มต้นขึ้น มนุษย์กับถลำลึกเข้าไปเกินจะวกกลับ สิ่งที่มาพร้อมกับการค้นพบคือความหายนะอันใหญ่หลวงที่มนุษย์ไม่อาจชดใช้หมดสิ้น นี่คือจุดเริ่มต้นของยุค Next Generation
Chapter01:Begin
Sooner than you think.
การรวมตัวครั้งใหญ่ของเหล่านักวิทยาศาสตร์ทั่วโลก เจ้าของรางวัลโนเบลนับไม่ถ้วนมารวมกันที่ห้องประชุมของ NAZA แต่ล่ะคนเริ่มนั่งที่นั่งของตนที่ถูกเตรียมไว้ให้ แสงไฟบางส่วนหรี่ลง ไฟส่องไปบริเวณเวทีที่มีนักวิทยาศาสตร์ระดับสุดยอดของโลกนั่งอยู่ ชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากแนวหลังเวทีในชุดสูทสีดำ เขาเปิดไมค์ขึ้น
สวัสดีครับ ท่านทั้งหลาย ผมในนามขององค์กร NAZA ขอต้อนรับทุกท่านสู่การประชุมสุดยอดของเหล่านักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิ ซึ่งวันนี้เรามีหัวข้อสำคัญมากหัวข้อหนึ่งถึงจำเป็นต้องเรียกทุกท่านมารวมกัน ณ วันนี้คือ การค้นพบรหัสพันธุกรรม ในห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง
เสียงชายชุดดำเงียบลง สักพักหนึ่งเสียงจ๊อกแจ๊กมากมายเริ่มดังขึ้น
กรุณาเงียบด้วยครับ ผมเข้าใจดีว่ามันค่อนข้างจะไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ วันนี้ผมจึงเตรียมข้อมูลที่เราบันทึกได้จาก ยานอวกาศไร้คนขับ ไลแอท เชิญรับชม!
แสงไฟดับวูบลง โปรเจคเตอร์เริ่มทำงาน ภาพของกล้องบริเวณภายในยานถ่ายทอดภาพ หินขนาดเล็กก้อนหนึ่งถูกวางไว้ในตู้ใสขนาดใหญ่ แขนยนต์เริ่มทำการตรวจสอบและนำสว่านเจาะเป็นช่องเล็กๆ บริเวณด้านข้างของตัวหิน มันดึงออกมาแล้วทำการสแกน ปิ๊ปๆ..ปิ๊ปๆๆๆๆ สัญญาณดังขึ้นหน้าจอมอนิเตอร์ระบุว่า ค้นพบรหัสพันธุกรรม ใหม่ไม่มีข้อมูลที่บันทึกไว้ในโลกและการค้นพบไหนๆ เครื่องโปรเจคเตอร์ปิดตัวลง
แค่นี้คงเป็นคำตอบสำหรับ ข้อสงสัยต่างๆของพวกท่านแล้วใช่ไหมครับ ดังนั้นเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
ทาง NAZA เห็นว่ามนุษย์เป็นแค่ 1 ในสิ่งมีชีวิตนับล้านๆในอวกาศ ทางเราได้ไตร่ตรองแล้ว เห็นว่าเราควรศึกษารหัสพันธุกรรมนี้ และทำการปรับแต่งให้ใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุดจากนั้นจึงทำการส่งสัญญาณออกไปในห้วงอวกาศและภาวนาว่า ผู้ใดก็ตามที่ได้รับอีกฟากหนึ่งของอวกาศจะเข้าใจมัน
ต่อจากนี้เราจะทำการลงคะแนนเสียงเพื่อที่จะดำเนินการต่อและให้ท่านที่ต้องการร่วมค้นคว้าเข้าร่วม"
นักวิทยาศาสตร์บางส่วนเริ่มไม่พอใจบ้างพากันเดินออกจากห้องแสดงท่าทีไม่พอใจ นักวิทยาศาสตร์ส่วนหนึ่งเดินออกจากห้องประชุม
มันเป็นเพียงการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์พวกเราเพียงต้องการความรู้ใหม่ๆเพื่อที่จะมาค้ำจุนโลกใบนี้ไว้ เพราะปัจจุบันโลกนี้มันได้ตายไปมากกว่าครึ่งแล้วมันไม่สามารถเยียวยาได้อีกต่อไปพวกท่านก็รู้ดี ดังนั้น พวกท่านควรยอมรับอนาคตและปิดตาลืมเรื่องอดีตไปซะเถอะ
เสียงชายชุดดำกล่าว ขณะที่เหล่านักวิทยาศาสตร์พากันเดินออกไป
เราไม่ควรที่จะฝืนกฎของจักรวาลแล้วห้วงอวกาศ ไอสไตน์ เคยบอกไว้แล้ว!
เสียงตะโกนจากนักวิทยาศาสตร์ดังขึ้นมา
ไอสไตน์ เคยคิดผิดมาหลายเรื่อง แล้วเรื่องอะตอมล่ะ และในอีกหลายเรื่องเราไม่ได้ว่า ไอสไตน์ เพียงแต่เรากำลังจะทำสิ่งที่ ไอสไตน์ ไม่เคยล่วงรู้ต่างหากล่ะ
Ex Chapter
หลังจากการประชุมสุดยอด 3 เดือนเหล่านักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิทำการตัดต่อพันธุกรรมและบรรจุลงในรูปสัญญาณแสง NAZA ทำการยิงแสงออกไปนับล้านๆครั้ง ในตำแหน่งต่างๆ ขณะที่โลกจับตามองกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า
Chapter02:The great visitor
ผ่านไปเดือนแล้วเดือนเล่า สัญญาณต่างๆกลับไม่ปรากฏ ทุกอย่างแทบดับวูบลง และแล้วสัญญาณบางอย่างถูกส่งกลับมา ตี๊ดๆๆ! เสียงคอมพิวเตอร์ดังขึ้น ที่ศูนย์ควบคุมของ NAZA เจ้าหน้าที่ที่ควบคุมเครื่องรีบวิ่งไปที่โทรศัพท์
เราได้รับสัญญาณแล้ว!
เจ้าหน้าที่หลายฝ่าย ขณะนี้ยืนอยู่ในห้องควบคุมทุกคนต่างรอสัญญาณที่กำลังวิ่งมาถึง มันเริ่มก่อตัวเป็น เส้นสีดำหลายเส้น เหมือนเป็นสัญญาณภาพ ทุกคนต่างจ้องไปที่จอขนาดใหญ่ตรงกลาง
เสร็จสิ้น..
คอมพิวเตอร์ระบุ ภาพที่เห็นเป็นสิ่งน่าตกใจมาก มันดูเหมือนอักษรบางอย่าง มีอยู่ 4 ตัวด้วยกัน
เราพบสัญญาณที่แรงมากอีก 1 ครับ เหมือนมันจะแรงขึ้นเรื่อยๆครับ เส้นเริ่มถี่ขึ้นๆ เรื่อยๆ เหมือนกับว่ามันอยู่ในรัศมีโลกเราเลยนะครับ
หวอ.. หวอ... เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น
พบการรุกรานในโซน H-1นั่นมันหลังคานิเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เจ้าหน้าที่พูดขึ้น
แสงสี ฟ้าเข้มชี้มาบริเวณหลังคาและเริ่มเจาะทะลุมาอย่างช้าๆจนถึงห้องควบคุม เจ้าหน้าที่หลายฝ่ายรีบถอยออกมาพยายามมองว่ามันคืออะไร ติ๊ดๆๆๆๆๆ! สัญญาณเริ่มแรงขึ้นอีกครั้ง มันดูเหมือนจะแรงขึ้นเรื่อยๆ หน้าจอวัดระดับความเข็มข้นและระดับความแรงสัญญาณชี้ให้ว่ามันแรงจนทะลุมาตรวัดที่ไว้วัดระดับแล้ว วิ้ง! แสงสีขาววาบ ปรากฏบนท้องฟ้า ฟ้าว!ลำแสงสีฟ้าเข็มพุ่งตรงเข้าหาตัวตึก แสงสีขาวสว่างจ้าปรากฏขึ้น วูบ?
Chapter03: The first invade
สำนักข่าวทั่วโลกรายงานความเสียหายของหอบังคับการ NAZA แทบไม่เหลือซาก ทีมค้นหาเข้าค้นซากปรักหักพังแต่คาดว่าจะไม่มีผู้รอดชีวิต สำนักข่าวหลายแห่งเริ่มพาดหัวข่าว ต่างๆนาๆ ความหวั่นวิตกเริ่มเกิดทั่วทุกหัวมุมเมืองต่างๆ ทั่วโลก
ฐานทัพอากาศ เนเลล่า ในสังกัดกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ปิ๊ปๆ ปิ๊ปๆ เสียงตรวจพบวัตถุทางอากาศไม่ระบุสัญชาติในทิศ เหนือ บนจอเรดาร์ ดังขึ้น แจ้งเตือนทหารทุกหน่วย มีการบุกรุกน่านฟ้าอเมริกาในทิศทางเหนือของฐาน พิกัดคือ 805.745 ลิปดา ทหารฝ่ายควบคุมประกาศทั่วฐานทัพ ถึง หอควบคุม นี่คือ FALCON 1 ขอย้ำพิกัดคือ 805.745 ลิปดาเหนือ ขณะนี้กำลังบินเข้าตรวจสอบและแจ้งเตือนวัตถุทางอากาศไม่ระบุสัญชาติ นิกบิน F-22 แจ้งถึงหอควบคุม
รับทราบ! ปฏิบัติตามมาตรการ เปลี่ยน
หอควบคุมตอบกลับ
เครื่องบิน F-22 บินเข้ารัศมีการยิงมิสไซล์ และทำการส่งสัญญาณแจ้งเตือนออกไป
ในนามของกองทัพอากาศแห่งสหรัฐอเมริกา ท่านได้บุกรุกน่านฟ้าของเรา โปรดเปลี่ยาทิศทางออกจากน่านฟ้านี้เดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นทางเราจะใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด
ไม่มีเสียงตอบกลับ วัตถุไม่ระบุสัญชาติยังคงบินตรงมาเรื่อยๆ นักบิน F-22 เร่งความเร็วและบินตรงเข้าหาวัตถุประหลาด
ถึงหอควบคุม ขณะนี้มองเห็นวัตถุไม่ระบุสัญชาติแล้วเปลี่ยน ห่างออกไปประมาณ 2 ไมล์กำลังเข้ามาเรื่อย ขออนุญาต ทำการยิงมิสไซล์เปลี่ยน
...ยืนยันๆ!! ทำการยิงได้ทันที ย้ำทำการยิงได้ทันที!
มาร์ค1ยิง!
นักบิน F-22 กดยิงมิสไซล์ออกไป ขณะที่เขาพยายามมองออกไปว่ามันคืออะไร มิสไซล์พุ่งตรงเข้าหาเป้าหมาย ตูม! เสียงดังสนั่นดังขึ้นกลางอากาศ
มิสไซล์ถูกเป้าหมาย ย้ำ มิสไซล์ถูกเป้าหมาย!
โอ้ว! นั่นมันอะไรกัน มิสไซล์ไม่สามารถทำอะไรมันได้ ย้ำ วัตถุไม่ระบุสัญชาติยังไม่ถูกทำลาย!
ยานสีดำขนาดเท่าเครื่องบินรบ บินฝ่าออกจากกลุ่มควันสีดำ มันค่อยๆเรืองแสงสีฟ้าเข็ม ด้านหน้าเปิดออกเป็น 4 แฉก แสงสีขาวเกิดบริเวณตรงกลาง
ปิ๊ปๆๆ มันล็อคเป้าผม! ย้ำศัตรูล็อคเป้าแล้ว!
เกิดการรวมแสงบริเวณหน้ายาน วี้ดด..ดด!! ฟู่ว! ลำแสงขนาดใหญ่ พุ่งตรงเข้าหาเครื่องบิน F-22 ตูม! มันยิงเข้าอย่างจัง เครื่องบินแตกออกเป็น 2 เสี่ยง
...ย้ำ! เปลี่ยนเป็นเหตุฉุกเฉินระดับ5 แจ้งวอชิงตันด่วน ขณะนี้ข้าศึกบุกน่านฟ้า อเมริกาแล้ว ย้ำ แจ้งวอชิงตันด่วน!
เครื่องบินรบจำนวนหนึ่ง บินสู่ฟากฟ้าเตรียมทำศึกกับวัตถุประหลาด
ปิ๊ปๆ...
ตรวจพบวัตถุไม่ระบุสัญชาติอีก 1 ลำครับ
ปิ๊ป..ปิ๊ปๆๆ..!!!
สัญญาณเริ่มถี่ขึ้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ แสดงถึงจำนวนวัตถุประหลาดจำนวนมาก
โอ..ไม่นะจอเรดาร์ ระบุตรวจพบวัตถุไม่ระบุสัญชาตินับสิบครับผม ไม่สิมันเพิ่มขึ้นถึงร้อยแล้วครับ!
ยานประหลาดจำนวนมากเริ่มปรากฏกายทีละลำๆ คล้ายว่าพวกมันล่องหนเพื่อสังเกตการณ์เทคโนโลยีของมนุษย์หรือไม่ก็ผลการต่อสู้ความเหนือชั้นของเทคโนโลยี?
ฝูงบินสัญชาติอเมริกาต้องพบกับยานบินจำนวนมาก ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางชนะแต่ก็ยังนำเครื่องเข้าสู้สมรภูมิ
ถึงฝูงบินทุกหน่วยหากใครรักตัวกลัวตาย ให้รีบหักลำออกไปตอนนี้ยังทัน แต่สำหรับผู้กล้าที่ยอมตายเพื่อชาติตามผมมา อย่างน้อยเกิดมาครั้งหนึ่งเราต้องชดใช้ชาติที่ให้เราได้มีอิสระเช่นนี้"
..ไม่มีใครตอบกลับ
"ฮึๆ ดี!ดังนั้นพวกเรามาสู้เพื่อชาติของเราเป็นครั้งสุดท้าย!"
Chapter04:The evil come from the sky
ประกาศภาวะฉุกเฉิน ขณะนี้เกิดเหตุรุนแรงทั่วประเทศขอให้ทุกท่านอยู่แต่ภายในบ้านเท่านั้น ล็อคประตูบ้านให้แน่นหนาและพยายามติดต่อ 911 ซ่า....
เสียงอัตโนมัติจากทีวีตามร้านค้าดังขึ้นอยู่ต่อเนื่อง ขณะที่ถนนไร้ผู้คนทุกสิ่งถูกทิ้งไว้เหลื่อนกลาด ไม่มีวี่แววของคนแม้แต่คนเดียว
ตึกๆๆ..ๆๆ? เสียงฝีเท้าของทหารหน่วยหนึ่งดังขึ้นบริเวณซอยบริเวณตึกร้าง
โอเค นี่คือแผนจากหน่วยข่าวกรองเราได้รับแจ้งว่าจะมียานของพวกมันบินผ่านมาทางนี้แน่นอน ทางนั้นบอกว่าให้พวกเราคอยรบกวนมันตลอดเวลา เพื่อซื้อเวลาให้กับกองเรือ USS ไอโอว่า เราจะใช้ RPG สอยมันจากฟ้าแล้วหน่วยปืนกลหนักจะยิงรบกวนมันตลอดเวลา พยายามอย่าอยู่กับที่ เข้าใจไหม!
กัปตันแบล็ค กล่าวกับลูกทีมในหน่วยของตน
เข้าใจครับผม!
ลูกทีมกล่าวตอบรับ
ห้ามตายเด็ดขาด ฮูอ่า!
เสียงยานขนาดใหญ่ดังขึ้นตามถนนมันบินเรียบเพื่อนเหมือนกำลังตรวจหาผู้รอดชีวิต
โอเค เตรียมพร้อม แบล็คส่งสัญญาณผ่าน วิทยุ
ขณะที่ยานบินกำลังจะหันเลี้ยวไปทางขวา ทหารยก RPG ออกมา
ยิง!
ฟ้าว!!.. ตูม!จรวดวิ่งเข้าหายานลำใหญ่อย่างจัง มันเสียการควบคุมชั่วขณะ
ตอนนี้แหละ โจมตี
RPG พร้อม ยิงๆ..ๆๆๆ!!!
กองทหารกว่า10คน ยิงจรวด RPG ใส่ยานลำใหญ่ ตูมๆๆๆ!!
ปังๆๆ......ๆๆๆ
ทหารภาคพื้นสาดห่ากระสุนปืนกลหนักจำนวนมากใส่ตัวยาน ขณะที่ยานกำลังจะหันมาโจมตีตัวลำด้านข้างของมันใหญ่เกินไป ทำให้ติดกับตึกขนาดใหญ่
มันติดแล้ว โจมตีๆ
แบล็คตะโกนสั่งลูกน้อง วี้ดด....ดดด!!!!เสียงไอพ่นด้านหลีงของยานยักษ์ดังขึ้นแสงสีฟ้าเข้มพวยพุ่ง ออกมาจากท้ายยาน ตัวยานเริ่มสั่นจากการเร่งเครื่องสุดแรง ตึกเริ่มสั่นไหว บึม! ตึกถล่มลงในที่สุด
มันหลุดแล้วทุกคนถอยไปจุด B เดี๋ยวนี้แบล็คตะโกน
กองทหารใช้ช่วงเวลาที่ยานยักษ์ดันตัวออกจากตึก ถอนตัวออกมาวิ่งไปที่รถ ฮัมวี่ ที่จอดอยู่ในซอยตึกข้างๆ
เหยียบเลย ว้อย ทหารคนหนึ่งตะโกน รถฮัมวี่3คัน เหยียบเต็มที่
100 120 140 เร็วสิว้อย พลขับพึมพำ เสียงเขาลนลานมาก
ทหารด้านหลังหันไปมองด้านหลังรถ ไม่มีวี่แววของยานยักษ์
มันหายไปไหนวะ? ขณะที่เขาหันมามองด้านหน้า
เฮ้ยระวัง! เสียงทหารอีกคนดังขึ้น
ตึกสูงด้านข้างพังลงเศษหินขนาดใหญ่ตกลงมา พลขับหักพวงมาลัยหลบเต็มที่ รถฮัมวี่เริ่มเอียงข้าง
เฮ้ยๆๆๆ... โครม! รถเสียการทรงตัวแล้วคว่ำลงแต่รอดจากการถูกตึกทับ ขณะที่รถฮัมวี่อีก2คันที่วิ่งนำหน้าไป เบรกแล้วขับย้อนกลับมา ยานยักษ์โผล่ออกมาอีกครั้งมันเล็งไปที่รถที่คว่ำอยู่
******แล้วไงล่ะ!แบล็คสบถ วี้ด..ดด ยานยักษ์เล็งลำแสงล็อคเป้าใส่ฮัมวี่ที่คว่ำอยู่ วี้ดด...ดด มันชาร์จเต็มพลัง
เราไปไม่ทันแน่ครับ หัวหน้าพลขับในรถของแบล็คบอก วี้ดดด.....ดด!! ตูม!
เฮ้ย อะไรวะนั่น!
ยานยักษ์เกิดระเบิดด้านข้างตัวยาน ลำแสงดับวูบลงมันหันไปด้านที่มันโดนยิง ตูมๆๆๆๆๆๆๆ!!! ห่ากระสุนปืนใหญ่สาดใส่ยานยักษ์หลายนัด ตัวยานเริ่มล่อนลง ไฟบนตัวมันดับลงในที่สุด
นี่กัปตันแบล็คแห่งกองทัพนาวิกโยธินแห่งสหรัฐพูด ใครเป็นคนโจมตียานข้าศึก เปลี่ยนแบล็ควิทยุออกไปหวังจะได้คำตอบ
นี่นายพลวิคเตอร์แห่งกองทัพเรือ USS ไอโอว่า ต้องขออภัยที่เรามาช้าไปหน่อย พึ่งไปสอยพวกมันได้มา 15 ลำ เปลี่ยนเสียงวิทยุจากกองทัพเรือ USS ไอโอว่า ดังขึ้น ทหารแต่ล่ะต่างโฮ่ ดีใจอย่างมาก
ฮ่าๆ ดีใจที่ได้พบกันอีกนะท่านนายพล ขอบคุณจริงๆเกือบไปแล้วเชียวแบล็คกล่าว
ทางเราจะส่ง แบล็คฮอร์ค ไปรับหน่วยของคุณมาที่เรือเราเดี๋ยวนี้เปลี่ยน
ขอบคุณมาก เลิกการติดต่อแบล็คกล่าว
Chapter05:Fight back
กองเรือ ไอโอว่า ออกเดินทางต่อหลังจากรับทีมของกัปตันแบล็คขึ้นเรือ แบล็คเข้าร่วมประชุมกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงในการวางแผน Evac ประชาชนและทหารบางส่วนที่ติดในนิวยอร์ก หลังจากประชุมอย่างเคร่งเครียดแบล็คเดิน ออกจากห้องประชุมท่าที่ดูสบายใจขึ้นบ้าง ลูกทีมของเขายืนรออยู่ด้านนอกมากสักพักแล้ว
แล้วเอาไงครับหัวหน้า เดินหน้าต่อหรือถอยร่น อีแวนถามขึ้น
ทางกองเรือจะส่งแบล็คฮอร์ค 2 ลำและทีม Seal 1ทีมไปกับเรา จะปูพรมให้ก่อนด้วย F-18 Hornet 2 ลำ แล้วเราจะเข้าไปช่วยเสริมกำลังนาวิกฯ บริเวณไทม์สแควร์ ได้ข่าวมาว่าแถวนั้นโดนหนักมาก โอเค ทุกคนไปพักให้เต็มที่เราจะเริ่มภารกิจพรุ่งนี้เช้า เวลา 0800 เลิกได้แบล็คกล่าว
ครับผม เหล่าทหารกล่าว
เช้าวันใหม่ แบล็คเดินออกมาบริเวณดาดฟ้าเรืออากาศเงียบสงบมีเมฆหมอกค่อนข้างหนาทึบ อากาศเย็นยะเยือก แบล็ครู้สึกถึงความสิ้นหวังนิดๆ แต่เขาจะทำตัวแบบนี้ให้ลูกน้องเห็นไม่ได้ ปึก? มือของนายพลวิคเตอร์จับบ่าแบล็คไว้ แล้วมองหน้าเหมือนวิคเตอร์จะเข้าใจความรู้สึกแบล็ค
เอาล่ะ มันใกล้จะเริ่มแล้ว วิคเตอร์ดึงแขนเสื้อลงมองดูเวลา 0750
ดูนั่นสิ วิคเตอร์ชี้ไปทางทิศเหนือ
ภาพตัวเมืองเริ่มปรากฏมันไม่ได้ดูเหมือนเดิมแล้วขณะนี้ ควันดำมากมายลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า ไฟลุกโชนทั่วทุกหนแห่ง
ตึกๆ
หัวใจแบล็ครู้สึกสั่นอย่างน่าประหลาดใจ เขาผ่านสมรภูมิมานักต่อนักแล้วทำไมภาพเพียงแค่นี้ทำให้เขารู้สึก กลัว ขึ้นมาล่ะ?หรือจะเพราะมีเพื่อนของเขามากมายอยู่ที่นี่?
ผมว่าคุณไปเตรียมตัวเถอะ เหลือ10นาทีแล้วนะวิคเตอร์กล่าวก่อนเดินลงจากดาดฟ้าเรือ
ห้องพักทหาร.. แบล็คเตรียมตัวพร้อมเสร็จ เขานั่งคิดเรื่องมากมายที่ผ่านมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านไปในชีวิตเขามันดูสับสนวุ่นวาย อยากจะตะโกนออกมาดังๆ แต่ทำไม่ได้ในเมื่อเขาอยู่ในฐานะหน้าที่นี้ เขาต้องเป็นตัวอย่างที่แข็งแกร่งให้กับทีม แบล็คสูดหายใจเต็มปอด เขาเปิดกล่องสีดำออก ภายในมี ตรา เขียนว่า RANGER เขาหยิบมันออกมาแล้วแปะไว้ที่ข้างแขนขวา ก่อนเดินออกจากห้องอย่างมั่นใจเต็มร้อย ดาดฟ้าเรือ เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ใบพัด ฮ. หมุนผ่าอากาศ ทีมของเขายืนพร้อมหน้าทุกคน แบล็คเดินมายืนตรงหน้าทุกคน
ชั้นนับได้15ดังนั้นต้องกลับมา15เข้าใจไหม!
ครับผม! เหล่าทหารตะโกนดังลั่น
ทุกคนขึ้น ฮ. แบ่งอย่างละครึ่งทีม ส่วน Seal จะติดไปกับ ฮ. ของแบล็ค 5 คน
ยินดีที่ได้ร่วมภารกิจกับท่านครับ! มาสการ์กล่าว
ทีมของเขาแต่งชุดสีดำเข้มพร้อมอุปกรณ์ครบมือ ปืนที่ใช้คือ MP5 Full Custom ทีมของเขาดูมั่นใจอย่างมากไม่แสดงท่าทีของความหวดกลัวแม้แต่น้อย ยินดีที่ได้ร่วมภารกิจเช่นเดียวกัน ผู้หมวด แบล็คตอบกลับ เราจะไปกันแล้ว! นักบินแบล็คฮอร์ก พูดผ่านหูฟัง
Chapter06:ITS TIME
พับๆๆๆ เสียงใบพัดแบล็คฮอร์คหมุนแหวกอากาศดังลั่นทั่วดาดฟ้าเรือ อีกฟากของรันเวย์ แผงกั้นความร้อนเปิดออก F-18 Hornet ค่อยๆเลี้ยวเข้ารันเวย์ Shooter ให้สัญญาณนักบิน ฟู่วว..! เสียงเครื่องยนต์ไอพ่นดูดอากาศเข้าไป แสงไฟสีแดงรูปวงกลมสว่างขึ้น บูม..มม!! แสงไฟสีแดงส้ม พุ่งออกจากท่อไอพ่น รู้สึกได้ถึงความร้อนทันที ไฟสีเขียวบริเวณปลายรันเวย์สว่างขึ้น Shooter ชี้นิ้วตรงไปปลายรันเวย์ พร้อมสะบัดมือซ้ายพร้อมกัน นักบินชูนิ้วโป้งแล้วเร่งความเร็วเครื่องขึ้นสูงสุด เครื่องวิ่งออกสู่รันเวย์ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่นานนักอีกเครื่องหนึ่งตามไปติดๆ แบล็คฮอร์คทะยานขึ้นฟ้าเช่นกัน ตัวเครื่องบินเข้าสู้น่านฟ้าตัวเมือง ควันสีดำมากมายประจายสู่ท้องฟ้า
ETA ใน 2นาที
ตูมๆๆๆ เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว แสงไฟลุกโชนท่วมตัวเมือง F-18 บินโฉบผ่านกลับเรืออย่างรวดเร็ว
ที่เหลือฝากด้วยล่ะ โชคดีเปลี่ยน
เสียงนักบินF-18 วิทยุมาถึง แบล็คฮอร์ค
แบล็คฮอร์ค ร่อนลงสู่พื้นบริเวณ 4 แยกหนึ่งถัดจากไทม์สแควร์มา 3 ช่วงตึก
ลงๆๆ!! แบล็คตะโกนสั่งลูกน้องทันที
ทีมSeal วิ่งตรึงกำลังล้อมรอบ แบล็คฮอร์ค เป็นวงกลม
โอเค ครบแล้ว ขากลับระวังตัวด้วยแบล็คบอกนักบินแบล็คฮอร์ค
โชคดีเช่นกัน เราจะมารับภายใน 2 ชม.นักบินตอบกลับ
พับๆๆ แบล็คฮอร์คทะยานสู่ท้องฟ้า ทั้งหมดเริ่มปฏิบัติตามแผน
แบ่งเป็น 2 ทีม อีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า,อีเลียส,ไมเคิล มากับชั้น
นอกนั้นไปกับมาสการ์ คอยฟังวิทยุไว้ด้วยล่ะ
แบล็คเช็คอุปกรณ์ครั้งสุดท้ายภายในตึก
โอเค เราจะไปกันแล้ว!
ทั้ง 2 ทีม แยกกันทางกันบริเวณ 4 แยก
โชคดีผู้หมวดแบล็คบอกลาทีมSeal
ไว้เจอกันฟากโน้น กัปตันมาสการ์กล่าวก่อนยิ้มที่มุมปาก
ทีมแบล็ควิ่งเข้าตามตรอกซอยต่างๆ ความเงียบเข้าครอบงำ
อีแวน อเล็กซ์ นายคุมหลัง เจน่า อีเลียส คอยสอดแนมบริเวณโดยรอบ ไมเคิลมากับชั้น
ทีมเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ แต่แล้วต้องหยุดชะงักเมื่อแบล็คส่งสัญญาณมือหยุด
มีอะไรครับหัวหน้าไมเคิลกระซิบถามแบล็ค
เราเจอถนนหลักแล้ว แต่ทำไมมันดูเงียบเกินไปแบล็คตอบกลับ
สิ่งที่แบล็คเห็นคือถนนหลักมีขนาด 8 เลน มีเพียงแค่ซากรถยนต์เพียงคันเดียวถูกทิ้งไว้กลางถนน
มันจะเป็นไปได้ไง ถนนโคตรกว้างทำไมมีรถคันเดียววะ?แบล็คพึมพำ แบล็คเหลือบเห็นก้อนอิฐลูกเล็กก้อนหนึ่งข้างตัว
ทุกคนก้มต่ำไว้ ชั้นจะลองอะไรอย่าง แบล็คยืนขึ้นมือหนึ่งกำหินก้อนอิฐไว้แน่น เขาเหวี่ยงแขนสุดแรงเกิด ก้อนอิฐพุ่งเข้าหาซากรถอย่างรวดเร็ว
ตูม! แสงไฟสีฟ้าสว่างวาบขึ้น
เฮ้ยอะไรวะ! อีแวนถึงกับตะลึง แบล็คแนบหลังชิดกำแพงค่อยๆเลื่อนตัวไปติดมุมตึกเขาหยิบกระจกเล็กๆออกมา สะท้อนภาพของอีกฟากของมุมตึก ด้านล่างไม่มีอะไร แบล็คค่อยส่องสูงขึ้นๆ
เฮือก.. แบล็คถึงกับถอนหายใจภาพจากกระจกปรากฏ บางสิ่งที่มีรูปร่างยืน 2 ขามีแขน 2 ข้าง รูปร่างเป็นเหล็กทั้งหมดตาสีฟ้าสว่างจ้า เหมือนมันจะถือปืนอะไรสักอย่างคล้ายสไนเปอร์ของมนุษย์ เพียงแต่มันไม่ขยับแม้แต่นิดเดียวมันจ้องไปที่ซากรถอยู่ที่เดียว
พบข้าศึกบริเวณ 3 นาฬิกาอยู่บนตึกชั้น 4
น่าจะเป็นพลซุ่มยิง
อีเลียสกับเจน่า พวกนายไปหาทางไปทางอื่น นอกนั้นตรึงพื้นที่ไว้ ทั้ง 2 รีบวิ่งออกจากตรอกอย่างเงียบๆ ทางฝั่งนั้นเป็นไงบ้างผู้หมวด แบล็ควิทยุไปถึงทีม 2 อย่าพึ่งเลยกัปตัน ทางนี้โดนหนักมากมีพวกมันเยอะมากเลยครับผม ตอนนี้ยังไม่มีผู้บาดเจ็บครับ เฮ้ย!ไปตรึงพื้นที่ดิว้อย! คือตอนนี้ยังไม่ว่างครับ ไว้จะติดต่อกลับครับเลิกการติดต่อ
****เอ้ย!เราต้องมาติดแหงกเพราะไอเอเลี่ยนบ้านี่ตัวเดียว
แบล็คถึงกับอารมณ์เสีย อีเลียสกับเจน่าวิ่งกลับมาพอดีทางอื่นไม่มีแล้วครับ ภายในรัศมี 700 เมตรไม่มีอีกแล้ว
Chapter07:Holding my hand
เวลาไม่เคยรอใคร เอาล่ะเราต้องหาแผนมาก่อนที่พวกมาสการ์จะกลายเป็นศพไปซะก่อนแบล็คกล่าวขณะกำลังครุ่นคิดแผนไปพลางๆ
ผมว่าน่าจะหาเป้าล่อให้มันเขวแล้วให้อีเลียสส่องมันซะ เดี๋ยวผมจะเป็นเป้าล่อให้เองเจน่าตอบอย่างมั่นใจ สีหน้าเขามีความมุ่งมั่นมากไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย
งั้นเอาตามนั้นแบล็คตอบกลับไป ก่อนจะลุยกัน จากการสังเกตการณ์ผมว่า ศัตรูนั้นค่อนข้างแม่นยำ เราควรโยนระเบิดควันเข้าไปก่อนแล้วให้เจน่าวิ่งฝ่ากลุ่มควันไป อีเลียสเสริม
โอเค ทุกคนเตรียมพร้อม แบล็คออกคำสั่ง แกร็กๆ.. เจน่าหยิบระเบิดควันออกจากกระเป๋า
พร้อมแล้ว! แกร็กๆ
ฮึบบ...!! เจน่าโยนระเบิดควันออกไปสุดแรงเกิด วูบบ..! ตูม! เกิดแสงสีฟ้าวาบที่ระเบิดควันลูกแรก ขณะที่มันกำลังจะลงพื้น
เหลืออีกลูกไอหน้าโง่! เจน่าวิ่งพุ่งไปทันทีที่ระเบิดอีกลูกระเบิดขึ้น ม่านควันสีเทาขาวปกคลุมทั่วถนน
ศัตรูมันเขวแล้วครับ!ไมเคิลตะโกน อีเลียสตานายแล้วแบล็คออกคำสั่งทันที อีเลียสวิ่งออกจากตรอกพร้อมประทับบ่าเล็งปืน m24 สไนเปอร์เข้าหาตำแหน่งตึกชั้น 4
..!..
เวรแล้วไง..มันหายไปแล้ว ย้ำมันหายไปแล้ว เจน่านายหนีออกมาเร็ว!อีเลียสตะโกน
ทุกคน ถอยกลับเข้าที่กำบังด่วน ย้ำถอยกลับที่กำบังแบล็คตะโกนใส่วิทยุ เจน่ารีบวิ่งออกจากตัวซากรถทันที วิ้ง!?
9นาฬิกา!9นาฬิกา มันอยู่ตึกนั้นว้อย..ยย!อีเลียสเหลือบเห็นศัตรูบนตึก ด้านซ้ายมือของเขามันเล็งปืนใส่เจน่าอยู่ ขณะที่อีเลียสวิ่งออกจากตรอกเตรียมเล็งเป้าใส่
ต้องทันสิว้อย! ปัง! เจน่า ยังอยู่ไหม เจน่าอีเลียสตะโกน เออยังอยู่ว้อย จะตะโกนทำไมวะ? อีเลียสและแบล็คอยู่ในอาการงุนงง ทั้งคู่หันไปมองตึกฝั่งซ้าย สไนเปอร์นอนเกยกับตัวขอบตึกอยู่ มันตายได้ไงวะ?แบล็คถามในอาการงง ๆ
วี้ด วี้ว?เสียงผิวปากดังมาจากตึกฝั่งตรงข้ามของทีมแบล็ค ทีมแบล็คเคลื่อนพลข้ามถนนไปได้ในที่สุด มาถึงอีกฟากของตรอก เห็นเจน่ายืนคุยกับทหานนายหนึ่ง เขาใส่เครื่องแบบ ACU พร้อมถือปืน AWP สีเทาไว้ข้างตัว
โอ้! สวัสดีครับท่าน ผมร้อยโท โจเซฟ เค แจ็คสัน สังกัด หน่วยพลร่มพิเศษที่ 2 ครับผมทหารนิรนามรายงานตัวเมื่อพบแบล็ค
ยินดีที่รู้จักร้อยโทโจเซฟ เมื่อกี้ฝีมือคุณใช่ไหม แบล็คเปิดคำถามแรกทันที
ใช่แล้วครับผม ฝีมือผมเองครับผมโจเซฟตอบด้วยท่าทีสุภาพ ต้องขอบคุณ คุณมากไม่งั้นทีมผมคงเกิดการสูญเสียไปแล้วแบล็คแสดงความขอบคุณอย่างสุภาพเช่นกัน
ด้วยความยินดีครับผม ลืมไปพวกเราคือ นาวิกโยธิน ตอนนี้สังกัดเรือ USS ไอโอว่า เพื่อภารกิจพิเศษ แล้วนี่คือ อีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า,อีเลียสและไมเคิลแบล็คแนะนำคนในทีมให้รู้จัก
แล้วนี่คุณมาจากหน่วยนาวิกฯที่ติดอยู่บริเวณไทม์สแควร์ใช่ไหม? ใช่แล้วครับผม ผมได้รับรายงานว่ามีทีมช่วยเหลือ 2 ทีมกำลังมาช่วยเสริมกำลัง อีกทีมหนึ่งอยู่ในเขตปลอดภัยแล้วครับ ทางเราติดต่อทีมของท่านไม่ได้เลยให้ผมมาสอดแนมก่อนครับผมโจเซฟกล่าว
โอเค งั้นพาเราไปหาหัวหน้าคุณทีสิ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งครับผม
Chapter08:We are ranger!
ขณะที่โจเซฟนำทาง ทีมแบล็ค ผ่านตรอกซอยมากมาย โจเซฟเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปตามทาง ย้อนไปเมื่อ2-3วันก่อนทีมของเราโดนโจมตีอย่างหนักหลายระลอก ทั้งพวกเดิน 2 ขาและยานรบมากมาย พวกเราจำนวนมากทั้งบาดเจ็บและล้มตายไปเยอะ ทหารทั้งหมดแทบจะหมดหวัง ผมกับหัวหน้าเข้าไปหา นายพลฟิวรี่ หวังว่าจะให้ออกคำสั่งถอยทัพออกไป แต่ท่านก็ไม่มีท่าทีจะสั่งการ ท่านบอกว่า จงเชื่อมั่นไว้ ทุกอย่างมันใกล้จะจบแล้วไม่นานนี้ พวกผมไม่เข้าใจที่ท่านพูดเหมือนกัน แต่นายพลฟิวรี่ ไม่เคยทำให้กองทหารผิดหวัง หลังจากนั้น 2 วันพวกมันก็ถอยทัพออกไป โดยไร้สาเหตุ ขณะเดียวกันเราก็ได้รับข่าวว่าพวกกัปตันกำลังนำทีมช่วยเหลือเข้ามาครับ ขณะที่โจเซฟผลักประตูเหล็กบานใหญ่เขาก็พูดจบพอดี
ยินดีต้อนรับสู่ ที่ทำการหน่วยพลร่มพิเศษที่ 2 ครับผม โจเซฟออกอาการภูมิใจนิดๆ ลูกทีมแบล็คยิ้มนิดๆ ชายร่างใหญ่สวมเสื้อ ACU เดินตรงเข้ามาหาแบล็คทันทีที่พวดเขามาถึง
ยินดีที่ได้พบคุณ กัปตัน แบล็ค ผมนายพล ฟิวรี่ แห่งกองพลร่มพิเศษที่ 2 นายพลฟิวรี่เอ่ยก่อน ยินดีที่ได้พบท่านเช่นกันครับแบล็คกล่าวอย่างนอบน้อมรับ เชิญลูกทีมกัปตันหาที่นั่งสบายๆไปก่อน ผมมีเรื่องต้องคุยกับกัปตัน เหมือนกัน
พวกนายไปพักกันก่อนแบล็คบอกลูกทีม ครับผม ทั้งคู่เดินเข้าห้องทำงานของฟิวรี่
เชิญนั่งฟิวรี่กล่าวเชิญ มีเรื่องอะไรเหรอครับท่านนายพลแบล็คเปิดคำถาม ผมจะบอกรายละเอียดของการที่พวกเอเลี่ยนหรืออะไรก็ตาม มันถอยร่นออกไป ผมคิดว่าโจเซฟคงเล่าไปบางส่วนแล้ว แต่จริงๆมันมีอยู่ว่า ผมได้รับจดหมายปริศนามาฉบับหนึ่ง วางอยู่บนโต๊ะทำงานผมเมื่อ 3 วันก่อน ขณะที่ทหารยามยังยืนอยู่หน้าประตูตลอดเวลา ข้างหลังก็กำแพงทั้งนั้นใครมันจะกล้าเจาะเข้ามาเพื่อส่งจดหมายใช่ไหมล่ะ หลักๆคือ ภายในมันเขียน
สู้ ห้ามถอยทัพ แล้วชัยชนะจะปรากฎ ส่วนตัวผมเป็นคนเชื่ออะไรยากมาก แต่ครั้งนี้สมองผมมันสั่งว่าให้ทำตามที่เขียนไว้ มันเหมือนมีอะไรสักอย่างบอกว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา ไม่ว่าใครก็ตามเจ้านี่มันต้องรู้ อะไรเกี่ยวกับพวกศัตรูแน่นอน นั่นแหละประเด็นในเมื่อมีคนเข้าใจลักษณะของแผนการรบของศัตรู ทำไมเราไม่ลองตามหาเจ้านี้แล้วค้นรายละเอียดออกมาล่ะ?ฟิวรี่กล่าว
ในเมื่อท่านต้องการให้พวกผมตามหาใครก็ตามที่ส่งจดหมายนี้มา แล้วจะให้พวกผมเริ่มจากอะไรล่ะครับในเมื่อมันไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลยแบล็คโต้กลับ เจ้านี่มันทื้งบางอย่างไว้ให้เราน่ะสิ ผมถึงกล้าบอกคุณ กระดาษที่ส่งมาให้ผม มันเก่ามากแทบจะขาดไปอยู่แล้ว แต่จากการสแกนของทีมวิจัยทางทหาร ทำให้ตัวอักษรที่ติดอยู่กับกระดาษมันชัดเจนขึ้น มันมาจากกระดาษของโรมแรม ลูซูลี่ หาไม่ยากโรมแรมนี่อยู่ตรงข้ามกับ เซ็นทรัล ปาร์ค
ในเมื่อท่านถึงกับขอมา ผมคงไม่กล้าที่จะปฏิเสธหรอกครับ ได้เราจะไปตามหาสายคนนี้เองแบล็คกล่าวยืนยัน ขอบคุณมาก กัปตัน งั้นถ้าต้องการอะไรบอกผมได้เลยฟิวรี่กล่าวขอบคุณด้วยความยินดี อีกอย่างที่ ผมได้ติดต่อไปที่กองเรือ USS ไอโอว่าแล้วว่าเรารับพวกคุณเข้ามาในที่ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นหากคุณทำภารกิจนี้เสร็จสิ้นทางผมจะติดต่อ ฮ. มารับพวกคุณกลับเรือได้ทันทีเลยฟิวรี่อธิบายเพิ่มเติม
ครับผม
Chapter09:The Unknow
ปัง!...เสียงกระสุนปืนสั้นพุ่งออกจากปากกระบอก ส่งเสียงดังสนั่น ปลอกกระสุนดีดออกจากตัวปืนตกลงสู่พื้น แบล็ค กำลังครุ่นคิดเรื่องภารกิจต่อไป สมองของเขาเริ่มคิดถึง ชีวิตของลูกทีมมากขึ้นทุกที ที่ต้องไปทำภารกิจต่างๆ แต่ครั้งนี้มันต่างไป สิ่งที่กำลังต่อกรด้วยไม่ได้เป็นเพียงมนุษย์ แต่เป็นอะไรที่แตกต่าง เป็นอะไรที่ไม่เคยพานพบ
ตึง...บ้าเอ้ย! แบล็คสบถด้วยความอารมณ์เสีย เขามองนาฬิกาข้อมือ
10 00 แบล็คเดินออกจากห้องซ้อมยิงปืนทันที เขาเดินตรงไปที่ห้องยุทโธปกรณ์ ทีมของเขารออยู่ได้สักพักนึงแล้ว ขอโทษทีที่มาช้า กำลังเตรียมของน่ะ พวกนายเป็นไงมั่ง?แบล็คถามคำถาม พร้อมทุกเมื่ออยู่แล้วครับอัลโดกล่าว ดี!ภารกิจนี้ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ง่ายที่สุดคือ ออกไปแล้วกลับมา เข้าใจไหม!
ฮูอ่า!! ลูกทีมของแบล็คตะโกนเสียงดังสนั่น นายทหารนายหนึ่งเดินเข้ามารถพร้อมแล้วท่านสุภาพบุรุษ
เอาล่ะ Rockn rollเร็กซ์พูก่อนเดินออกจากห้อง
ฮัมวี่ 3 คันจอดอยู่หน้าฐานทัพแบ่งเป็น 4-3-3 ตามลำดับคัน คันแรกมีทั้งหมด 4 คนอีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า คันที่สอง อีเลียส,ไมเคิล,เร็กซ์ คันที่สาม ฮุค,แจ็ค,เทรวิส ทั้งหมดมุ่งหน้าสู่โรงแรม ลูซูลี่ เซ็นทรัลปาร์คทันที ออกจากที่มันไม่นานนักฝนเริ่มกระหน่ำลงมาไม่มีทีท่าจะเบาลงแม้แต่น้อย แย่ว่ะ..อยู่ดีๆแดดออก อยู่ดีๆฝนตกสงสัยฟ้าคงเอียนมนุษย์แล้วมั้งว่ะฮุคพูดขณะนั่งเช็ดปืน M14 คู่ใจเขาไปพร้อมๆกัน
เน่าไม่เน่าไม่รู้แหะ แต่สงสัยมีคนจะมาเก็บกวาดแทนโลกซะแล้วว่ะ ฮ่าๆเทรวิสสวนกลับ
เอี้ยด...ดด!! รถเบรกกะทันหันทั้งหมดแทบจะกระเด็นออกไปจากรถเลยทีเดียว อะไรว่ะ..เนี่ย!ฮุคอารมณ์เสียทันที ทั้ง 3 คนบนรถลงรถไปเช็คสถานการณ์ ภาพที่เห็นคือ รถคันแรกที่แบล็คอยู่ล้อหน้าหลุดจากถนนไปแล้ว ข้างหน้าคือหลุมลึกขนาดใหญ่มหึมา เกือบไปแล้วไงล่ะแบล็คพูดก่อนออกมาจากประตูหลัง เอ้า!อย่ายืดยาดโว้ย ช่วยกันลากสลิงมาดึงรถออกไปจากที่นี่ซะที!อัลโดตะโกนสู้เสียงฝนที่ตกกระหน่ำลงมา ท้องฟ้ามือสนิทจะเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวไม่พึ่งไฟฉายก็แสงของฟ้าที่ผ่าลงมาแบบไม่เกรงใจใคร
โอเค!ติดเรียบร้อยเจน่าเกี่ยวสลิงไว้ที่ใต้รถฮัมวี่ เอาเลย!เจน่าตะโกนบอกแจ็ค ถอยสุดตัวโว้ย!แจ็คตะโกน บรืนน..นน? รถคันแรกค่อยถอยออกมาจากหลุมลึก
ตึง! ประกายไฟแลบออกจากใต้รถที่กระแทกกับพื้นถนนแต่ในที่สุดฮัมวี่สามารถถอยออกห่างจากหลุมได้ในที่สุด เอาล่ะ เวลาไม่รอใครไปต่อได้แล้วแบล็คไม่รอช้าที่จะออกคำสั่งลูกทีม ทั้งหมดเริ่มเดินทางต่อขณะที่ฝนยังคงตกกระหน่ำใส่พวกเขาไม่ยั้ง ไม่นานนักทั้งหมดมาถึง โรงแรมลูซูลี่ ไม่รอช้าทีมเริ่มวางแนวป้องกันและตั้งที่มั่นในตัวล็อบบี้โรงแรมทันที ปัก sensor ด้วยเทรวิสบอกเพื่อนในทีม พร้อม! พร้อม! พร้อม! เสียงทีมแต่ล่ะคนปัก sensor ลงบนพื้น
เปิดระบบ sensor ใน 3..2..1.. เปิด! วิ้งง..ง แสงสีแดงบนเสา sensor เปลี่ยนเป็นสีเขียวเข็ม เรืองแสง
ได้ล่ะ sensor ทำงานแล้วทีนี้ใครเข้ามาในระยะ100เมตร จากตัวเสาจะมีการเตือนทันทีเทรวิส อธิบายเพื่อนในทีม
เราจะแบ่งเป็น 2 ทีมโดยแบ่งเป็น 5-5 ทีมอัลฟ่า นำโดยผมและอเล็กซ์ อัลโด เจน่า ฮุค ทีมบราโว่มี อีเลียส ไมเคิล เร็กซ์ แจ็ค และ อีแวน โดยเทรวิสจะคอยเป็นคนดูจอ sensor ให้เราเริ่มจากชั้น 1 ก่อน ไปกันได้แบล็คอธิบายแผนการเริ่มค้นหาทันที ทั้งหมดเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆจนถึงชั้น 1 เดินไปตามทางเดิน จนพบสองทางแยก ภายใน 10 นาทีนี้ ถ้าไม่พบอะไรให้มารวมกันที่นี่เข้าใจไหม?แบล็คกล่าว
รับทราบครับผม!ทีมตอบกลับ ทั้ง 2 ทีมแยกจากกันในทันที สภาพทางเดินนั้นมีแต่ร่องรอยระเบิดและขี้เถ้ามากมาย รวมถึงคราบเลือดแห้งกราดติดเต็มผนังไปหมด เห็นแล้วชวนขนลุกว่ะ ว่าไหมฮุคเจน่าพึมพำถามฮุค
เงียบเหอะน่า..ฮุคตอบกลับเบาๆพร้อมค่อยๆย่องตัวเองเดินผ่านห้องต่างๆมากมาย ขณะที่สายตาคอยกวาดหาสิ่งมีชีวิตหรืออไรที่เคลื่อนไหว ควับ!ฮุคหันหลังอย่างฉับพลัน
ศัตรูที่ 12 นาฬิกา..ฮุคกระซิบบอกคนในทีม ทั้งหมดค่อยเดินคุมเชิงไปบริเวณทางเดิน
Chapter10: Wrath
ทีมอัลฟ่ากำลังเจอปัญหาใหญ่ มีสิ่งมีชีวิตในโรงแรมนี้แน่นอนที่แน่ๆมันรวดเร็วราวกับนินจา ขณะที่พายุยังคงโหมกระหน่ำเข้าใส่มหานครนิวยอร์กอย่างไม่หยุดยั้ง เสียงดังแสบแก้วหูจากฝ้าผ่าแทบจะทำให้การได้ยินเป็นไปได้ยากมากยิ่งขึ้น ทีมค้นหาต้องเพ่งสมาธิกับเป้าหมายตรงหน้าและคอยระวังหลังไว้ตลอดเวลา ขณะที่บางอย่างกำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างเงียบๆ แบล็ค ย่างเท้าเข้าไปในหอสมุดประจำโรงแรมขนาดใหญ่
ดูเหมือนเป้าหมายพยายามล่อพวกเขามาที่นี่ แต่เพื่ออะไรล่ะที่กว้างขนาดนี้ยิ่งเป็นตำแหน่งได้เปรียบสำหรับทีมแบล็คเพราะมีอาวุธที่มีระยะการยิงสูงและไกลแบล็คประเมินสถานการณ์อย่างถี่ถ้วนขณะที่ประทับปืนเล็งเป้าไปข้างหน้าตลอดเวลา
แกร็กๆ..? เสียงบางอย่างเคลื่อนไหวบริเวณทิศตะวันออกของห้องหอสมุด ทีมค่อยๆรุกคืบเข้าล้อมกรอบพื้นที่ไว้ ทีมมาถึงต้นตอของเสียงกลับพบทางเข้าหอสมุดโซนบี
เจ้านี่มันไม่ธรรมดาจริงๆอัลโดพึมพำขึ้นมา ไม่รอช้าทีมรีบรุดหน้าเข้าไปในหอสมุดฝั่งตะวันออกทันที ภายในชั้นเก็บหนังสือมากมายล้มกองระเนระนาดเต็มไปทั่วทุกบริเวณ แยกกันไปแล้วตีโอบเข้าบริเวณทิศเหนือของหอสมุด เราจะล้อมกรอบมันไว้บริเวณนั้นแล้วแบล็คอธิบายแผนการง่ายๆ ทีมค่อยๆแยกกันไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยกองหนังสือหนาเตอะจำนวนมาก ตึง!เสียงหนังสือตกลงสู่พื้นส่งเสียงดังกังวานไปทั่วหอสมุด
รายงาน!แบล็คออกคำสั่งผ่านทางวิทยุ ปลอดภัย อเล็กซ์เปลี่ยน
ปลอดภัยครับ เจน่าเปลี่ยน
ยังดีอยู่ อัลโดเปลี่ยน ทีมรายงานตัวทีละคน ฮุคตอบด้วย ย้ำฮุคตอบด้วย ปัดโธ่เว้ยแบล็ครีบวิ่งไปบริเวณทางเดินตะวันตก บริเวณที่ฮุคแยกออกไป ขณะที่ทีมวิ่งมาพบกันพอดี
นั่นไง! อัลโดตะโกน ฮุคนอนสลบอยู่บริเวณพื้น อัลโดรีบรุดเข้าไปจับชีพจรที่ข้อมือ
ยังอยู่ครับ แค่สลบอัลโดหันมารายงานแบล็ค ตึง! เสียงบางกระโดดข้ามหัวพวกเขาไป อย่างรวดเร็ว ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากกองเศษไม้และหนังสือมากมาย
เฮ้ยอะไรวะ!เจน่าตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด แบล็คเพ่งมอง เขาเห็นบางอย่างอยู่ในควันนั่น คนหรือนั่น?แบล็คถึงกับตกตะลึง ภาพที่พบเป็นสายตาสีแดงก่ำ จ้องมาที่เขา เป้าหมาย 12 นาฬิกา ยิง!แบล็คออกคำสั่งทันทีไม่รอช้า
ปังๆๆ..ๆห่ากระสุนพุ่งเข้าใส่เป้าหมายในกลุ่มควันสีดำทมิฬ ปลอกกระวุนจำนวนมากดีดลงสู่พื้น
หยุดยิง!แบล็คออกคำสั่งอีกครั้ง ควันสีดำหายไปแล้ว น่าแปลกยิ่งนักที่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย
แวบ!เกิดแสงสีขาววาบใต้พื้นคอนกรีต วิ้ง!แสงสีขาวสว่างราวกับแสงจากดวงอาทิตย์พุ่งเข้าม่านตาของทีม แต่ล่ะคนถึงกับหลับตาแทบไม่ทัน
เฮ้ย!..อั่ก?แบล็คได้ยินเสียงการต่อสู้ไม่ไกลจากตนเองนักแต่เป็นเพราะแสงอันสว่างนี้บดบังการมองของเขาจนแทบไม่เห็นอะไรเลย แสงค่อยหรี่ลงๆเรื่อย สิ่งที่แบล็คพบคือลูกทีมลงไปนอนอยู่กับพื้นหมดแล้วไม่มีร่องรอย ขีดข่วนหรือกระวุนแม้แต่น้อยพวกเขาพึ่งโดนอัดจนสลบมากกว่า
มนุษย์ เสียงพูดดังกึกก้อง มาจากทั่วทุกทิศทางฟังดูมีพลังยิ่งนัก มักถือตนเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ขณะที่โลกอันกระจ้อยร่อย แห่งนี้ไม่สามารถเทียบได้กับขนาดของจักรวาลได้เสียงพูดเงียบไป แบล็คยังคงสงบนิ่งขณะที่หันปืนไปรอบตัวหวังจะพบเป้าหมาย เงาสีดำประกฎข้างหลังของเขา แบล็ครู้ทันทีว่าอะไรบางอย่างยืนอยู่ข้างหลังเขา เขาหันหลังทันทีพร้อมเตรียมเหนี่ยวไก
ตึง!มือขนาดใหญ่จับปืนแบล็คไว้ขณะที่เขากำลังจะหันปืนเข้าใส่อย่างรวดเร็ว บางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนมนุษย์ เพียงแต่มันสูงได้สัก 2เมตรกว่าและขนาดแขนและตัวใหญ่มาก ภายในชุดคลุมสีดำทั้งตัวที่บดบังบางส่วนของร่างกายเอาไว้ ตาสีแดงสะท้อนแสงยามราตรีจ้องมาที่ แบล็ค ชั่ววินาทีมันดึงปืนของแบล็คออกทันที
เจ้า..คือผู้กอบกู้ มีเพียงหนึ่ง ที่พร้อมยืนหยัดเพื่อความยุติธรรมและสันติภาพ ปัง!
Chapter11:Exotic
เสียงกระสุนพุ่งออกจากปากกระบอกปืนอัตโนมัติ ลูกกระสุนพุ่งเข้าใส่สิ่งมีชีวิตร่างยักษ์ เพียงแต่มันดูเหมือนไม่สามารถทำอะไรได้เลยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ เราจะได้พบกันอีก ในไม่ช้านี้..ความหวังของมนุษย์เพียงชั่วพริบตาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแบล็คหายไปกับควันสีดำราวกับสายลม
เป็นอะไรไหมครับ หัวหน้า!เสียงอีแวนดังขึ้น ขณะที่แบล็คยังงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เป็นไร รีบไปช่วยคนที่หมดสติก่อนสัญชาติญาณแบล็คออกคำสั่งทันที แม้ขณะที่ตัวเขาเองยังไม่สามารถหาคำใดอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นได้
เมื่อกี้มันตัวบ้าอะไรครับนั่นอีเลียสถามแบล็คด้วยอาการไม่เชื่อสายตาตนเองสักเท่าไหร่
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่ดูเหมือนมันมาอย่างสันติมากกว่า มาด้วยจุดมุ่งหมายที่จะสังหารพวกเราไม่งั้นคนที่หมดสติอยู่คงไม่มีลมหายใจอยู่จนถึงขณะนี้หรอกแบล็คอธิบายความเป็นไปได้ รออยู่พักใหญ่ทุกคนค่อยตื่นขึ้น
เจ็บหัวจะแย่แล้วเว้ย!อัลโดตะโกนอย่างเจ็บปวด
แค่นี้ทำใจเสาะไปได้ ไม่ตายก็ดีแล้วอีเลียสสวนกลับ หัวหน้า จวนจะถึงเวลา 00 00 แล้วใกล้ได้เวลากลับฐานตามแผนแล้วครับ เปลี่ยนเทรวิสวิทยุมาถึงแบล็ค โอเคเรากำลังไปแบล็คตอบกลับ ทีมค่อยๆออกจากหอสมุดตรงไปที่เขตปลอดภัยบริเวณ ล็อบบี้ โรงแรม 11 55แบล็คเช็คเวลาที่นาฬิกา
เอาล่ะถึงเวลากลับบ้านแล้ว!ไมเคิลให้สัญญาณเพื่อนในทีม ทั้งหมดขึ้นรถทันทีพร้อมขนเครื่องมือกลับไปเต็มคันรถ ขณะที่พายุยังคงกระหน่ำใส่พวกเขาตลอดเวลา ขบวนรถฮัมวี่ต้องแล่นฝ่าพายุที่เกิดขึ้นทั่วบริเวณมหานครนิวยอร์ก ระยะการมองเห็นถนนข้างหน้าแทบจะเหลือเพียง 3 เมตรดังนั้นความเร็วจึงอยู่ที่ 60 ไมล์/ชั่วโมง ต้นขบวนอีแวนเป็นคนขับรถขณะที่ตากำลังพยายามเพ่งไปบนถนนอีแวนเหลือบเห็นบางอย่างบริเวณทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเขา
นั่นอะไรวะนั่น?อีแวนถามพรรคพวก เปรี้ยง!เกิดฟ้าผ่าขึ้น แสงจากฟ้าผ่าเผยให้เห็นวัตถุขนาดมหึมาค่อยๆเคลื่อนไหวผ่านไปทางทิศเหนือ รูปร่างมันเหมือนคนอย่างเห็นได้ชัด เดินสองขา มีแขนทั้งสองข้าง เพียงแต่ขนาดอันมโหฬารของมันทำให้ทีมต้องหยุดชะงัก อีแวนค่อยๆผ่อนคันเร่ง แจ้งเตือนคันอื่นอีแวนกระซิบบอกเพื่อน ขณะที่แบล็คนั่งอยู่ข้างๆยกกล้องมองกลางคืนออกมากคอยดูท่าทีของสิ่งมีชีวิตข้างหน้า
เรียกทีม เป้าหมายทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเปลี่ยนเจน่าวิทยุบอกฮัมวี่สองคันหลัง ขณะที่เป้าหมายห่างจากขบวนไม่ถึง 200 เมตร
รับทราบๆ พบเป้าหมายแล้วเปลี่ยน ปิดไฟหน้าด้วยเลิกกันฮุควิทยุมาเตือนทีมที่เหลือ บรรยากาศแทบจะเงียบในทันทีทุกคนพยายามเพ่งมองสิ่งที่กำลังพบ ดูเหมือนมันจะไม่ทันมองมาทางขบวนรถ ขณะที่มันยังคงเดินขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ รอพักใหญ่ เป้าหมายเดินลับหายไปทางทิศเหนือ ขณะที่ทีมกำลังอึ้งทึ่งอยู่พักใหญ่ แบล็คตัดบทด้วยการวิทยุออกคำสั่งขบวนรถ เอาล่ะไปต่อกันได้แล้ว ด้วยท่าทีไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ กินเวลาไม่นานนักขบวนรถมาถึงฐานที่มั่นในที่สุด ฟิวรี่เดินออกมารับด้วยตัวเองในทันที ยินดีด้วยกัปตันที่นำทีมของคุณกลับมาครบทุกคนฟิวรี่กล่าวขอบคุณแบล็คเป็นการใหญ่
พบอะไรไหม?ฟิวรี่ตั้งคำถามทันที ไม่พบครับท่าน แต่เราพอจะทราบแล้วว่าใครเป็นผู้ส่งสาร อย่างน้อยๆก็พอจะอธิบายรูปประพรรณคร่าวๆได้ครับผมแบล็คตอบคำถามด้วยท่าทีสงบนิ่ง
ดีกว่าไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ เอาล่ะพวกคุณไปพักกันเถอะ คงเหนื่อยแล้วสินะฟิวรี่กล่าว ครับผมแบล็คทำความเคารพฟิวรี่ก่อนนำทีมเดินจากไป พวกเขาเดินมาถึงห้องยุทโธปกรณ์ เห็นมาสการ์และทีมของเขาทั้ง 4 คนยืนรออยู่พอดี ผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับหัวหน้าเป็นการด่วนเลยครับผมมาสการ์กล่าวด้วยท่าทีเงียบขรึม
ไปคุยกันข้างในสิ ผู้หมวด
Chapter12:Deep Down
มาสการ์เชิญแบล็คและทีมของเขากลับเข้าไปในเต็นท์ที่พัก ความกังวลและสงสัยมากมายพรั่นพรูใส่แบล็คและทีมอย่างมาก
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมากนะครับมาสการ์เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่หวาดระแวงนิดๆ เขาเดินกลับไปกลับมาระหว่างหน้าต่าง 2 บานหน้าเต็นท์ราวกับระวังภัยอยู่
ว่ามาสิ ผู้หมวดแบล็คเปิดคำถามด้วยความสงสัย โอเคครับ เริ่มเลยล่ะกัน หลังจากผมถูกช่วยเหลือจากการซุ่มโจมตีเมื่อวานนี้ ผมไม่ได้สงสัยอะไรมากนักเพียงแต่พอถูกนำทางมาที่นี่ผมกลับแปลกใจนิดหน่อยว่าตามรายงานจากดาวเทียวทหารอีออส ระบุภาพฐานที่มั่นนี้ได้ว่าอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจากพึ่งถูกโจมตีด้วย A-10 Thunder bolt ระลอกใหญ่ยังไงยังงั้นแต่ที่นี่มันกลับต่างโดยสิ้นเชิง หลังจากนั้นไม่นานผมหาทางติดต่อกลับไปที่กองเรือไอโอว่า กลับไม่สามารถทำได้เหมือนว่าถูกรบกวรความถี่อยู่ หลังจากนั้นไม่นานผมได้รับสัญญาณมอร์สสั้นๆว่า
ระวัง ถูกจัดฉาก จากกองเรือ ราวฟ้ากับเหวลึก บรรยากาศในเต้นท์เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทุกคนอยู่ในความเงียบสงบแทบจะได้ยินเสียงหายใจของทุกคน แบล็ครวบรวมสติตอบกลับ
ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริงตามที่ผู้หมวดบอก แล้วเราจะหาข้อพิสูจน์อย่างไรล่ะเกิดเข้าใจผิดขึ้นมา เราอาจทำให้ใครต้องได้รับบาดเจ็บหรือตายแน่นอน
เรื่องข้อพิสูจน์ผมน่ะมีแล้วล่ะครับเพียงแต่เวลาน่ะสิคือปัญหา ผมถึงรอกัปตันกลับมาก่อนไงล่ะครับมาสการ์ตอบกลับด้วยท่าทีโล่งใจขึ้นมาอีกนิด เขายกกล้องอินฟราเรดตัวหนึ่งให้แบล็ค ลองดูแล้วจะรู้ครับว่ามันคืออะไรกันแน่ แบล็คไม่รอช้าหยิบกล้องขึ้นมาเขามองผ่านเลนส์จับความร้อน ชั่วครู่แบล็ควางกล้องลงทันที
สุภาพบุรุษเราเจอปัญหาแล้วเขากล่าวก่อนเริ่มต้นส่งกล้องอินฟราเรดให้แต่ล่ะคนในทีม ภาพที่เห็นคือทหารทุกคนในฐานที่มั่นนี้ไม่มีอุณหภูมิความร้อนแม้แต่ 1 องศาทุกอย่างเป็นสีฟ้าคือติดลบ 0 องศาคำตอบง่ายๆคือทุกคนไม่ใช่มนุษย์เพียงแต่มันคืออะไรล่ะ
ผู้หมวด วิทยุสื่อสารควอนตัม ยังอยู่ที่คุณหรือเปล่า?แบล็คยิงคำถามทันที
ผมเอาไปฝากไว้ที่ห้องยุทโธปกรณ์น่ะครับมาสการ์ตอบอย่างตะกุกตะกัก
งั้นถึงเวลาทวนคืนแล้วล่ะ ทำทุกอย่างให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเข้าใจไหมคอยระวังตัวตลอดเวลาด้วยล่ะแบล็คทิ้งทวนไว้ก่อนเปิดประตูออกจากเต้นท์ทันที บรรยากาศภายนอกเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจากที่ช่วงที่เขาเข้ามาทหารแต่ล่ะคนดูสนุกสนานและคุยกันตลอดเวลา ตอนนี้กลับกลายเป็นเงียบสนิทราวกับหุ่นยนต์แต่ล่ะคนเริ่มหันมองพวกเขาอย่างช้าๆ วันนี้อากาศดีนะฮุคตะโกนออกไปดังๆ
ไอบ้าเอ้ย ทำไรว่ะอีเลียสกระซิบเบา
ให้มันเหมือนเดิมไงเว้ย เร็วดิว่ะคุยๆกันหน่อยฮุคตอบกลับ
..เออก็ว่างั้นว่ะ อากาศดีเป็นบ้าเลยว่ะ รู้สึกอยากออกไปยิงกบาลเอเลี่ยนสักตัวสองตัวว่ะ ฮ่าๆๆ อีเลียสตะโกนออกมาอย่างไม่แน่ใจ แต่แทบไม่ได้ต่างจากเดิม บรรยากาศยังคงเงียบเช่นเดิม หลังจากบทสนทนาอันสั้นจบลงทีมมาถึงห้องยุทโธปกรณ์ ทีมรีบดิ่งเข้าภายใน ล็อคประตูด้วยเว้ยอัลโดบอกเพื่อน ไม่รอช้าทีมลงคุ้ยหาเครื่องมือสื่อสาร ควอนตัม ทันที
อยู่ไหนวะไอบ้าเอ้ย!มาสการ์สบถออกมาด้วยอาการรนราน เจอแล้ว!เทรวิสส่งสัญญาณ เอาล่ะส่งสัญญาณได้แบล็คตอบกลับทันที
นี่ทีม เดลต้า ถึงกองเรือไอโอว่า ตอบด้วยเปลี่ยน! เทรวิสรออยู่ครู่ก่อนเตรียมส่งสัญญาณอีกรอบ นี่กองเรือไอโอว่า ถึงทีม เดลต้า ว่ามาเปลี่ยนทุกคนแทบดูเหมือนโล่งออกไปได้ส่วนหนึ่ง ถึงกองเรือไอโอว่า เราได้รับสัญญาณมอร์สแล้ว และทำการยืนยันแล้วทุกอย่างคือการจัดฉากเปลี่ยนเทรวิสตอบกลับ
รับทราบๆ ปัญหาคือเราไม่สามารถส่ง ฮ. ช่วยเหลือไปในตำแหน่งของคุณได้ เนื่องจากโดนโจมตีทางอากาศอย่างหนัก จะดีมากหากมาจุดนัดพบที่เรากำหนดให้เปลี่ยนเจ้าหน้าที่ไอโอว่าตอบกลับ รับทราบ ขอพิกัดด้วยเปลี่ยน
พิกัดคือ 202 x 752 y เวลาของคุณคือ 2 ชม. เปลี่ยน
รับทราบเจอกันอีก 2 ชม เปลี่ยนเทรวิสตอบกลับด้วยทีท่าดีใจยิ่ง รับทราบขอให้โชคดี กองเรือไอโอว่าเลิกกัน
Chapter13:Danger Close
ทีมแบล็คและมาสการ์ทำการติดต่อกลับไปที่กองเรือ ไอโอว่า ซึ่งรู้แผนการของเหล่าผู้บุกรุกนอกโลกตั้งแต่ได้รับสัญญาณหลอกอยู่นานแล้วเพียงแต่หาทางพยายามติดต่อกลับสู่ทีมแบล็ค ขณะที่ต้องรับมือการโจมตีอย่างหนักของเหล่าอากาศยาน ไร้สัญชาติหรือยานบินเอเลี่ยนนั่นเอง
ผู้บัญชาการวิคเตอร์ คาร์ลอส แห่งกองเรือไอโอว่า สหรัฐอเมริกา กำลังวุ่นอยู่กับการวางแผนตั้งแนวรับรวมถึงแผนช่วยเหลือทีมแบล็คออกจากพื้นที่ทันที หลังจากได้รับคำสั่งให้นำตัวออกมาใน 2 ชม. เพราะตอนนี้กองเรือ อับราฮัม ลินคอล์น เตรียมยิงจรวดนำวิถีความร้อน เฮลไฟร์ ใส่ตัวที่มั่นของศัตรูแล้วโดยคำสั่งตรงมาจาก วอชิงตัน ซึ่งขณะนี้อยู่ในที่หลบภัย ฐานทัพ แอเรีย 51 ในการป้องกันโดยกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา เนวาดา แน่นอนล่ะเรื่องยังงี้ใครไม่ร้อนใจก็คงยาก เพื่อนเก่าแก่ตนเองต้องหาทางมาถึงจุดนัดพบให้เร็วที่สุดก่อนที่จะโดนย่างสดไปพร้อมกับมหานครนิวยอร์กนี้
ทีมอัลฟ่า ทุกคนในทีมกำลังวุ่นอยู่กับการหาทางออกอื่นนอกจากประตูหน้า ห้องยุทโธปกรณ์มองจากภายนอกมันดูเล็กและแคบเพียงแต่จริงๆแล้วภายในนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เพียงแต่ว่าขนาดที่ดูใหญ่จากภายในกลับมีประตูเพียงแห่งเดียวคือประตูที่ แบล็คและทีมของเขาเข้ามานั่นเอง
แย่ล่ะสิ งานนี้ต้องรีบแล้วตอนนี้เหลือเวลาแค่ 1 ชม. 50 นาที แล้วนะครับมาสการ์กล่าวด้วยท่าทีเร่งรีบ ตึงๆ?เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมเสียงบิดลูกประตูดัง ก๊อก แกร็ก
กัปตันครับ ท่านนายพลต้องการคุยด้วยโดยด่วนครับผมเสียงทหารหรืออะไรบางอย่างข้างนอกดังขึ้น
..โอเค เดี๋ยวผมไปตอนนี้กำลังหาของอยู่น่ะ ขอ 5 นาทีแบล็คตอบกลับ
รับทราบครับ แต่ช่วยเร่งมือหน่อยนะครับเงาของนายทหารเดินจากไป ทีมเริ่มทำการค้นหาต่อทันทีไม่รอช้า
เจอแล้ว!เร็กซ์ส่งสัญญาณบอกทีม มันเป็นประตูสู่ทางน้ำใต้ตัวเมือง อาจยาวหลายร้อยไมล์และวกวนแต่ใครจะรู้มันอาจนำไปถึงจุดหมายก็เป็นได้
เดี๋ยวก่อน ผมมีของขวัญจะฝากให้พวกมันด้วยเสียงเทรวิสกระซิบบอกทีม เขาควานหากล่องสีดำในกองสัมภาระ เขาหยิบมันขึ้นมาภายในเป็นระเบิด C4 แบบตั้งเวลาเขาหยิบกล่องกระสุนมากองทับๆตัวระเบิดไว้เพื่อพรางตา ก่อนตั้งเวลา 5 นาที เอาล่ะไปๆๆเทรวิสให้สัญญาณ ทีมรีบรุดหน้าเข้าไปสู่ทางน้ำทิ้งของเมือง
แย่กว่านี้มีอีกไหมว่ะเนี่ย โหย กลิ่นนี่ยิ่งกว่าหมาตายอีกว่ะไมเคิลพูดออกมาด้วยอาการผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
กองเรือไอโอว่า วิคเตอร์กำลังวุ่นอยู่กับแผนรับมือกับเหล่าเอเลี่ยนอยู่ในห้องประชุมกับนายพลอีกหลายนาย รวมถึงหัวหน้าทีม เดลต้าฟอร์ซ แจ็คสัน คอร์ป ซึ่งพึ่งมาถึงได้ไม่นานนี้ ภารกิจคือเพื่อมาสมทบกับหน่วย RANGER ของแบล็ค แต่ตอนนี้กลายมาเป็นว่าต้องนำทีมช่วยเหลือออกไปรับแบล็คกลับมา
ถ้าเป็นยังงี้อยู่ต่อไปเรื่อยๆมีหวังเราจะเสียทั้งกำลังพลและกระสุนอีกมากมายนะครับ นายพลคนหนึ่งกล่าวกับวิคเตอร์
ทุกคนต้องได้กลับบ้าน อันนี้คุณก็รู้ วิคเตอร์กล่าวอย่างมั่นใจ
ผมจะทำให้มันง่ายขึ้น ผมจะนำทีมไปกับ ฮ.แบล็คฮอร์ค และเข้าทำการช่วยเหลือเองแจ็คสันกล่าวด้วยอาการสงบนิ่ง
ได้ งั้นอีก1.40 ชม. คุณเตรียมตัวได้เลย ผมจะสั่งให้ F-14 ทอมแคท คอยคุ้มกันคุณเอง และจะสนับสนุนภาคพื้นดินด้วยปืนใหญ่ 120 มม. เราหวังว่ามันจะได้ผลนะ กัปตัน วิคเตอร์กล่าวอย่างเชื่อใจ แน่นอนครับ ผมจะนำทีมหัวกะทิ ออกไปรับพวกเขาออกมาเอง เชื่อมือพวกเราได้แจ็คสันกล่าว
Chapter14:Helper
กลิ่นเหม็นเน่าและเหม็นสาบ มากมายพุ่งเขาสู่ประสาทรับรู้กลิ่นของทีมยังเห็นได้ชัด เพราะหน้าตาแต่ล่ะคนเปลี่ยนไปจากเดิมมากหลังจากลงมานี่ได้ 1 นาทีกว่าเท่านั้น แม้แต่ แบล็ค ซึ่งเป็นผู้มีประสบการณ์โชคโชน ปฏิบัติภารกิจมามากมาย ทั้งกลิ่นคนตาย กลิ่นดินโคลน ต่างๆนาๆ แต่เขายังไม่เคยลงมาถึงท่อน้ำทิ้งของอดีตมหานครอันรุ่งเรือง ถึงแม้สีหน้าของแบล็คจะเปลี่ยนเล็กน้อยแต่จริงๆเขาก็รู้สึกแย่ๆเหมือนกัน
เดินฝ่าดง ของเสียของคนนิวยอร์กนี่มันก็พอรับไหวนะ ดีกว่าออกไปรับลูกกระสุนของพวกเอเลี่ยน..เฮ้ออ.. มาสการ์พูดออกมาด้วยท่าทีตลกฝืดๆ
สมัครทหารมาไม่ได้อาสามาลงกองขี้คนนะเว้ย แย่จริงๆเลย แจ็คกล่าว เขาพยายามก้าวยาวๆและยกขาสูงดูเทอะทะแปลกๆ สายสะพายปืนเหวี่ยงไปๆมาๆ ระเบิดจะทำงานใน 2 นาทีรีบหน่อยก็ดีนะเทรวิสโต้กลับก่อนจะย่ำน้ำเน่าต่อไป ช้าๆอืดๆ
แปะ..น้ำหยดหนึ่งจากเพดานท้อน้ำทิ้งหยดลงบนหน้า อีเลียส แหวะ..ซวยอะไรยังงี้วันนี้อีเลียสสบถเขาพยายามหาผ้ามาเช็ดหน้าด้วยอาการเบื่อหน่าย จ๋อม..จ๋อมๆๆ?เสียงหยดน้ำดังถี่ขึ้นมาก นั่นอะไรวะนั่นมาสการ์พูดขึ้น จ๋อม...ตูม! เฮ้ยอะไรวะ!?ไมเคิลตะโกนใส่วัตถุที่ตกลงมา
แกร็กๆๆเสียงคล้ายการไขลานดังขึ้นสะท้อนท่อน้ำ ทำให้เสียงกังวานมากขึ้น ฝุ่นตลบอบอวนค่อยๆจางหายไป เผยวัตถุประหลาดนอนแน่นิ่งอยู่บนกองหินปูน แกร็กๆๆ! มันค่อยๆขยับทีล่ะนิด ทีมถึงกับตะลึง มันดูเหมือนคนแขนขายาวมาก แขนแทบจะจุ่มลงพื้นแต่ด้วยความสูง 3 เมตรกว่าคงยังยื้อแขนของมันไม่ให้ตกลงน้ำเน่าได้ ลูกตาวงกลมใสสีขาวๆค่อยเปิดออกเป็นตาดำเต็มดวง เป้าหมาย สถานะ:ทำลายเท่านั้น วัตถุพูดขึ้นแสงสีฟ้าเริ่มเปล่งประกายตามเส้นสีดำของมันทั่วร่างกาย ท่าไม่ดีว่ะ เผ่นเหอะเจน่ากระซิบบอกทีม ขณะที่แต่ล่ะคนอึ้งและยืนแข็งทื่อ
โกยว้อยย..ยย!เจน่าตะโกน ทีมรีบวิ่งโกยหน้าตั้งแบบไม่คิดชีวิต ตามเส้นทางท่อน้ำทิ้ง สิ่งมีชีวิตประหลาดยังคงวิ่งตามเขามาอย่างรวดเร็ว ราวชั่วพริบตา มันวิ่งตามหลังมาติดๆ ชั่ววินาทีมันเอื้อมมือเตรียมคว้าตัว มาสการ์ที่ตามหลังทีม
บึม!..บึมๆๆๆ!เสียงระเบิดดังขึ้นห่างออกไปประมาณ 1 ไมล์ สิ่งมีชีวิตประหลาดหันหลังกลับทันที แรงระเบิดจากระเบิด C4 ที่เทรวิสตั้งไว้ส่งแรงลมมหาศาลอัดกระแทก เข้าใส่ เจ้าตัวประหลาดกระเด็นติดกำแพงท่อน้ำ ไม่วายแรงลมจำนวนมากที่ไร้ซึ่งทางออกพุ่งเข้าปะทะทีมแบล็คกระเด็นไปข้างหน้าหลายหลา
โอยย..ยยเสียงครวนคราญดังขึ้น ยังครบไหมแบล็คตะโกนถามลูกทีมด้วยอาการมึนหัว
ครืนน..นน!กองหินปูนจำนวนมากกระเด็นไปคนละทิศละทาง เจ้าตัวประหลาดยืนขึ้นไม่มีแม้แต่รอบขีดข่วน ไร้ซึ่งความรู้สึกเจ็บปวด มันค่อยเดินเข้าไปที่ เจน่า ซึ่งขายังติดอยู่กับเศษโครงเหล็ก เงาทมิฬบดบังเจน่าไว้ เขารู้ทันทีว่ามันอยู่ข้างหลังเขา
เวรล่ะสิงานนี้ เจน่าพึมพำ ตัวประหลาดเงื้อมือขึ้นมือของมันค่อยๆเปลี่ยนรูปทรงบริเวณปลายเล็บ จนคล้ายใบมีดคมกริบ
ทำลาย มันพูดขึ้นก่อนพุ่งมือลงใส่เจน่า ฟิ้วว..วว ฉัวะ เสียงวัตถุทะลุกำแพงเสียงพุ่งเขาใส่ ตัวประหลาดก่อนที่มันจะลงมือใส่เจน่า วัตถุนั้นทะลุผ่านมือมันไปอย่างรวดเร็ว
มีเป้าหมายใหม่ สำคัญๆๆๆๆ!!! เอ๋?...พรวด?! มือของมันค่อยๆเลื่อนออกอย่างช้าๆ ในที่ก็หลุดออกมาเลือดสีฟ้าเข็มพุ่งออกมาไม่หยุด
ฟื้นฟู สัตว์ประหลาดพูด ก่อนมันจะกัดแขนของตัวเองแล้วกินมันเข้าไป พริบตาแขนใหม่งอกออกมาในทันที
วิ้วๆๆๆ! ใบมีดนับสิบ พุ่งเข้าใส่ตัวประหลาดนั่นไม่ยั้ง ตึง!เสียงฝีเท้าดังขึ้น แบล็คหันหลังกลับไปมอง สิ่งที่เห็นคือสิ่งเดียวกับที่เขาพบใน โรงแรม ลูซูรี่ นั่นเอง กำจัดๆๆๆสัตว์ประหลาดตะโกนด้วยอาการเจ็บปวด ไม่รอช้าชายลึกลับคนนี้หรืออะไรก็ตาม วิ่งเข้าใส่เจ้าสัตว์ประหลาดในทันที เขากระโดนขึ้นเพดานท่อน้ำก่อนพุ่งตัวลงใส่เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ กำปั้นแรกพุ่งเข้าใส่หน้ามันอย่างเต็มรัก ตามด้วยหมัดซ้าย ก่อนกระหน่ำรัวหมัดใส่ สัตว์ประหลาดอย่างไม่ปรานี เขาแบมือออกแล้วเงื้อขึ้นฟ้าก่อนที่ดาบสีเขียวสว่าง จะออกมาใต้แขนเขา ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเสียบดาบปลายแหลมเข้าใส่เจ้าสัตว์ประหลาดแบบที่ว่าเร็วยิ่งกว่ากระสุนปืน ก่อนท่าจบเขาเอื้อมแขนไปทางขวา แล้วเสียบดาบเข้าหน้าอกของสัตว์ประหลาด ก่อนเดินลงจากร่างไร้วิญญาณของสัตว์ประหลาดนั้น
สายตานับสิบจ้องไปที่ ชาย คนนี้
ข้างหลัง! อีเลียสตะโกนขึ้น เจ้าสัตว์ประหลาดยังไม่สิ้นลมหายใจ มันกระโจนด้วยความรวดเร็วเข้าใส่ ชายลึกลับผู้นี้ เขาหันหลังกลับก่อน หยิบดาบสีฟ้าอ่อนอีกเล่มจากเอว ตัดคอมันออกเป็น 2 ส่วน ทีมถึงกับตะลึงกับความรวดเร็วและประสาทที่ฉับไวยิ่งนัก เขาเดินกลับมาประจำที่เดิม ก่อนพูดว่า
ข้า..มีนามว่า อาคูร่า และข้าไม่ใช่มนุษย์
Chapter15:Storm coming
ท่ามกลางพายุหิมะที่ถาโถมเข้าใส่ชายผู้ใส่ชุดกันหนาวสีขาวนวล แม้จะใส่ชุดกันหนาวแบบฉนวนกันความเย็นไว้ก็ตามมันยังคงให้ความรู้สึกเหมือนใครเอาของมีคมมาทิ่มแทงหลังของเขาตลอดเวลา ความเย็นแทรกซึมเข้าสู่กระดูกสันหลังจนเย็นวาบ เขาเดินมานานมากกว่า 3 ชม.แล้วอย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ยังไม่พบสิ่งที่ตามหาหรือเรียกได้ว่า ภารกิจ นั่นเอง
ไวท์เอาท์ เรียก โอเรกอน เปลี่ยน เสียงวิทยุควอนตั้มแบบพิเศษของเขาดังขึ้นจาก เป้อุปกรณ์ที่สะพายมาด้วย เขาค่อยๆย่อตัวลงแล้วหยิบกระเป๋ามาไว้ข้างหน้า นี่โอเรกอนพูด ว่ามาเปลี่ยนชายคนนี้พูดขึ้น พบอะไรไหม?ปลายสายถามสั้นๆ ยังไม่พบเปลี่ยนเขาตอบกลับ
รับทราบหาต่อไป โชคดี ครัสเตอร์ ปลายสายกล่าวก่อนเลิกการติดต่อ
ถึงจะเป็นคลื่นความถี่ลับ ก็ไม่ควรพูดชื่อนะเว้ยครัสเตอร์พูดไปพลางๆก่อนหยิบซองบุหรี่ขึ้นมา เขาพยายามจุดไฟแช็คหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมติด ด้วยความเร็วลมกว่า 80 ไมล์/ชั่วโมง นับว่าทำได้ยากมาก ระยะการมองเห็นเหลือเพียง 5-10 เมตร ช่วงเวลาสั้นๆ ลมพายุหิมะหยุดลงอย่างน่าแปลกใจ ครัสเตอร์ รีบจุดบุหรี่ทันที เขาเงยหน้าขึ้นมามองไปข้างหน้า สีหน้าสบายใจของเขาหายไปในทันที
เป็นไปได้ยังไง!ครั้สเตอร์อุทานขึ้น เขารีบหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา
ถึงไวท์เอาท์ครั้สเตอร์กล่าว
พบเป้าหมายแล้ว! รับทราบๆปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงกังวล งั้นก็จริงที่แหล่งข่างบอกมาสินะครัสเตอร์พูดผ่านวิทยุ มหึมาจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าอะไรแบบนี้มันจะมาอยู่ตรงนี้ ที่ๆไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะมาอยู่เพราะมันไม่เคยถูกสงสัยน่ะสิ
Chapter16:Akura?
เสียงของสิ่งมีชีวิตต่างดาวเงียบลงหลังจากกล่าวแนะนำตัวไปแล้ว ทุกคนยืนค้างอยู่กับที่เหมือนความรู้สึกตอนแกะกล่องของขวัญสมัยเด็กๆ มีทั้งความดีใจและตื่นเต้นในทางที่ดี ขณะนี้ก็เช่นเดียวกันเพียงแต่ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ คำถามที่ว่าควรยกปืนขึ้นหรือลดลงซะมากกว่าที่ควรคิด
เนื่องด้วยสภาพอากาศที่ไม่บริสุทธิ์ของดาวโลกนี้ ทำให้ข้าจำต้องใส่หน้ากากไว้ตลอด จะเรียกว่าหน้ากากกันแก๊สในแบบที่ชาวโลกเรียกก็ว่าได้อาคูร่าพูดไปพลางยกก้อนหินมหึมาออกจากขาเจน่า อะ..เอ่อ ขอบคุณเจน่าตะกุกตะกักตอบไป คุณต้องการอะไร มีเหตุผลอะไรที่ต้องช่วยพวกเราแบล็คเปิดคำถาม
ข้าไม่ได้ช่วยพวกเจ้า ข้ากำลังจะช่วยทั้งจักรวาลต่างหาก บรรยากาศเงียบลง
จักรวาล?มาสการ์พูดลอยๆ
ใช่แล้ว สิ่งที่อยู่รอบๆตัวเจ้าไงล่ะ
แล้วโลกมันไปเกี่ยวอะไรกับ จักรวาล เราเป็นแค่ดาวเล็กๆของเอกภพ ทำไมถึงสำคัญนักล่ะ แบล็คพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แน่ล่ะเรื่องนั้นข้าเข้าใจอยู่แล้ว พวกมนุษย์อย่างเจ้าน่ะ ก็แค่เศษธุลี เพียงแต่ความลับของโลกเจ้าน่ะมันไม่ใช่ ข้าไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว อาคูร่าจบบทสนทนาก่อนหันหลังเดินกลับไป
ลาก่อนมนุษย์โลก ทิ้งท้ายคำอำลาชวนให้งุนงง
แบล็คไม่ได้ติดใจอะไร เขาก้มลงมองนาฬิกา ตัวจับเวลานับถอยหลัง 2 ชม. นับตั้งแต่เขาติดต่อกองเรือรบ ตอนนี้เหลือ 1 ชม. พอดีแล้ว แบล็คตัดสินใจรีบออกเดินทางต่อทิ้งความสงสัยมากมายไว้เบื้องหลัง
ไปต่อ! ทีมออกเดินทางต่อทันที เสียงระเบิดค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ นับจากที่ทีมวิ่งมาเป็นเวลากว่า 15 นาทีแล้ว ข้างนอกคงกำลังสู้รบอย่างดุเดือดอยู่เป็นแน่เวลาเหลือ 45 นาทีแล้ว จะเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกไม่ได้
ถึงเดลต้า เปลี่ยน วิทยุส่งเสียง แบล็คกดปุ่มตอบรับที่ตัววิทยุเพื่อตอบกลับ
ทีมเดลต้า ว่ามาเปลี่ยน เราจับสัญญาณ GPS ของคุณได้แล้วหากไม่มีอะไรผิดพลาดตอนนี้เราคงอยู่บนหัวของทีมคุณเปลี่ยน เสียงเงียบลง รอการตอบกลับของแบล็ค รับทราบเปลี่ยนพอจะหาทาง เจาะรูลงมาได้ไหม เปลี่ยนแบล็คตอบกลับ
พอมีทางอยู่ แต่อาจจะเสียงดังไปหน่อย ถอยออกจากจุดนี้ 50 เมตร ด้วยเปลี่ยนเสียงดังขึ้นด้วยน้ำเสียงติดตลกเล็กน้อย
รับทราบ..เอาล่ะทุกคนถอยจากจุดนี้ 50 เมตรเดี๋ยวนี้แบล็คตะโกนสั่งทีม
3..2..1.. เสียงจากปลายสายนับถอยหลัง ตูม! เพดานท่อนำทิ้งระเบิดออก เสียงใบพัดขนาดใหญ่ดังกึกก้องลงมาข้างล่าง ทีมรีบหาทางลัดเลาะไปตามเศษซากปรักหักพังของตัวคอนกรีต ไม่นานนักทั้งหมดขึ้นมาได้สำเร็จ พวกเขาแหงนมองขึ้นฟ้าพบ ฮ.แบล็คฮอร์ค บินนิ่งๆบนหัวเขาอยู่พร้อมเสียง เครื่องบิน A-10 บินว่อนไปมาราวกับแส้ที่แกว่งไปมากลางอากาศ เร็วเข้า!ทหารชุดสีดำ ตะโกนก่อนโรยเชือกสลิงมาให้ทีม
ศัตรู 9 นาฬิกา!เสียงเทรวิสตะโกนดังขึ้น กองกำลังศัตรูจำนวนมากกำลังเดินทัพมาหาพวกเขา พวกมันเปิดฉากโจมตีทันทีแสงสีฟ้ามากมายพุ่งเข้าใส่ ลำตัว ฮ.แบล็คฮอร์ค นักบินหักคันบังคับไปทางขวา เพื่อให้กระบอกปืนอัติโนมัติข้างลำเล็งเป้าได้
วี้ดด..ดด? เสียงลำกล้องหมุนด้วยความเร็วสูง ชั่ววินาทีเสียงคล้ายคลื่นเสียงความถี่ต่ำดังขึ้นทั่วบริเวณ ส่งกระสุนกว่า 1000 นัดใน 1วินาทีเข้าใส่ศัตรูจำนวนมากที่กำลังวิ่งเข้ามา กระสุนเจาะทะลุร่างสีดำฟ้าร่วงลงไปเป็นจำนวนมาก
ไปๆ แบล็คออกคำสั่งท่ามกลางควันดำและปลอกกระสุนที่ร่วงลงมาจำนวนมาก เครื่องบิน A-10 หักลำกลางอากาศวกกลับมาบริเวณ ฮ.ช่วยเหลือ
มาร์ค 1นักบินออกสัญญาณ ทั้ง 2 ลำทิ้งระเบิดนาปาล์มและจรวดเฮลไฟร์ใส่ จุดที่ศัตรูกำลังหาที่กำบัง
บึมๆๆ! เสียงระเบิดแสบแก้วหูส่งฝุ่นควันทั่วอาณาเขตฟุ้งกระจาย
ไปๆๆ แบล็คให้สัญญาณนักบิน ฮ. ดึงสลิงกลับขึ้นพร้อมออกตัวทันที เสียงแผ่นเหล็กกระทบกับกระสุนค่อยๆเบาลงเรื่อยๆตามความสูง แบล็คหันไปขอบคุณเดลต้าคนหนึ่งที่กำลังหันลงไปมองเบื้องล่าง เขาหันมาก่อนทักทาย
เป็นไงบ้างครับหัวหน้า"
Chapter17:Nothing can prepare you.
แจ็คสัน? เสียงแบล็คดังขึ้นท่ายกลางเสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์ด้วยความงุนงง
ไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะครับแจ็คสันกล่าวก่อนยื่นมือออกมาเพื่อทักทายอย่างเป็นทางการ
หึๆ ก็คงงั้นมั้ง แบล็คกล่าวติดตลกก่อนยื่นมือเพื่อทักทายเช่นกัน
ไว้กลับถึงเรือจะอธิบายให้ฟังจะดีกว่านะครับ
ก็ดีแบล็คพูดสั้นๆ
ครืนน..นนเสียงแผ่นดินเบื้องล่างดังขึ้น มันค่อยๆแตกออกอย่างช้าๆ ราวกับมีอะไรบางอยู่ภายใน
นั่นมันอะไรน่ะ? นักบินตกตะลึงกับเหตุการณ์เบื้องล่าง
ก๊าซ..ซ!เสียงคำรามแสบแก้วหูดังลั่นขึ้นมาถึงผู้โดยสารใน ฮ.ช่วยเหลือ ตัวเครื่องสั่นเล็กน้อย เสียงเงียบลงชั่วครู่ ตูม!ตึกสูงระฟ้าพังทลายลงเป็นแถบๆ มือขนาดมหึมาโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดิน ก่อนโผล่มาอีกมือ ก๊าซ!เสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง พื้นแตกร้าวราวกับแผ่นดินไหว
ตูม เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ควันจากเศษตึกมากมายกระจายฟุ้ง
นั่นมันตัวบ้าอะไรวะ!นักบินพูดด้วยความตกใจ สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สูงกว่าตึก 10 ชั้นยืนตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองมันไม่ไหวติงแม้แต่น้อย
จี้ดด..ดดคลื่นความถี่สูงดังขึ้นชั่ววูบ ตาสีแดงส่องสว่างขึ้น มันค่อยๆลืมตาขึ้น ขอการโจมตีภาคพื้น บริเวณทิศตะวันตกจากจุดกู้ภัย รหัสโจมตีคือ เอเรส!นักบินวิทยุไปถึงกองเรือไอโอว่า รับทราบ ทำการยิงใน 3..2..1..ยิง!สิ้นเสียงวิทยุตอบกลับลง เสียงแหวกอากาศดังขึ้นมาแต่ไกล
ฟ้าวว ลูกกระสุน 120 มม. 3 ลูกพุ่งเข้าใส่เป้าหมายอย่างจัง ตูม ตูม..ตูมเสียงหัวรบระเบิดดังสั่นหวั่นไหว ยืนยัน โดนเป้าหมายอย่างจัง แม่นมากเปลี่ยนนักบินวิทยุเพื่อส่งสัญญาณ
ฝุ่นควันค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ
!..ถึงกองเรือ ศัตรูยังอยู่น้ำ ศัตรูยังอยู่นักบินรีบดึงเครื่องขึ้นพร้อมกับวิทยุหากองเรือทันที
รับทราบๆ ยิงระลอก 2 ใน 3..2..1..ยิง! กระสุนปืนใหญ่พุ่งเข้าใส่เป้าหมาย เสี้ยววินาทีเป้าหมายยกมือขวาขึ้น ก่อนกระสุนจะพุ่งเข้าเป้า
ตูมๆๆ เกิดแรงระเบิดมหาศาลขึ้นรอบตัวเป้าหมาย เป็นไปไม่ได้.. แจ็คอุทานขึ้น เป้าหมายดูไม่มีท่าทีจะได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยนิด บริเวณมือขวาของมันเกิดเป็นแสงสีขาวอ่อนแทบมองทะลุได้เป็นทรงวงกลมราวกับโล่ยังไงยังงั้น
วิ้งยักษ์ใหญ่หันหน้ามาที่ตัว ฮ.ช่วยเหลือ นัยน์ตาสีแดงของมันเริ่มเปล่งแสงออก ถึงจะไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตแบบนี้แต่ทุกคนก็พอจะเดาว่ามันต้องยิงอะไรออกมาแน่ๆ
เวรล่ะผู้ช่วยนักบินเกิดอาการใจหายอย่างบอกไม่ถูก นัยตาของยักษ์ยังคงแดงขึ้นเรื่อยๆ เปรี้ยง เส้นแสงสีแดงจ้าพุ่งเข้าใส่ลำตัว ฮ. เฉียดไปไม่ถึงเมตร
เร่งเร็วกว่านี้ไม่ได้หรือไง เร็วเข้า แบล็คตะโกนบอกนักบิน
เร็วสุดแล้วครับผม เราคงไม่รอดแน่ถ้ามันยิงอีกรอบ นัยน์ตาของเจ้ายักษ์เริ่มสว่างอีกครั้ง แบล็คมองออกไปเหมือนเห็นอะไรบางอย่างบริเวณตึกสูงข้าง ยักษ์นั่น
!..อาคูร่า แบล็คถึงกับตะตะลึงความว่องไวของสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่เขาพึ่งจบบทสนทนามาไม่นาน ราวกับมีพลังขาอันมหาศาลอาคูร่า โดดผ่านตึกได้สบายๆ เขาค่อยๆไต่ถึงระดับที่สูงกว่ายักษ์ที่ยืนอยู่ ขณะที่แบล็คจ้องอาคูร่า เขากลับลืมลำแสงที่กำลังจะยิงมาสนิท พอหันกลับมานัยนั่นกลายเป็นสีแดงก่ำพร้อมยิงแล้ว
ก๊าซ..ซ!เสียงยักษ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แบล็คยกกล้องส่องทางไกลแบบพิเศษขึ้นสังเกตการณ์ อาคูร่าโดดจากตึกสูงก่อนปาลูกระเบิดสีขาวมากมายใส่ตาของยักษ์ เสี้ยววินาทีมันระเบิดออกเป็นแสงสีขาววาบ
มันเสียศูนย์แล้วไปๆๆ มาสการ์สั่งนักบินทันที เจ้ายักษ์ล้มลงด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสก่อนที่มันจะรีบดำดิ่งลงใต้ดินหายไปไร้ร่องรอยเพียงไม่กี่นาที แบล็คยังคงส่องกล้องติดตามการเคลื่อนไหวของอาคูร่าตลอดระยะเวลาที่ ฮ.ช่วยเหลือ บินทิ้งระยะทางห่างออกไปเรื่อยๆ ความหวังสุดท้าย...
เสียงดังกังวานในหัวแบล็คทันทีที่เขาสบตากับ สิ่งมีชีวิตนอกโลกตนนั้น ราวกับมันถูกส่งผ่านกระแสจิตมาโดยตรง แบล็คยังคงงุนงงกับเสียงที่พึ่งดังขึ้นในหัวของเขา ขณะที่เขาละสายตาจากอาคูร่าไปชั่วขณะ แบล็คยกกล้องขึ้นอีกครั้ง
ไร้ร่องรอยสินะ แบล็คพึมพำขณะส่องหาร่องรอยของอาคูร่าที่หายวับไปอย่างรวดเร็วบนยอดตึกสูง
Chapter18:Brand new world
ลงจอด... เช็คระบบครั้งสุดท้าย ทุกระบบเช็คและในที่สุด ขอต้อนรับกลับบ้านทุกท่าน... เสียงนักบิน ฮ.แบล็คฮอร์คช่วยเหลือเอี้ยวตัวมาพูดกับลูกเรือบนเครื่องหลังลงจอดอย่างปลอดภัย
โชคดีครับ.. เขากล่าวก่อนยื่นมือเพื่อแสดงความเคารพ
เช่นกันครับ.. มาสการ์กล่าวก่อนจับมือตามประเพณีอเมริกัน ลูกทีมแต่ล่ะคนค่อยๆ กล่าวขอบคุณทีล่ะคน หลังจากนั้นทั้งหมดจึงเดินตรงไปที่พักทันที แบล็คปลีกตัวออกมาเพียงคนเดียว เขาเดินไปยืนที่ปลายดาดฟ้าเรือ ท้องฟ้าเป็นสีดำสนิทยังคงไม่ปรากฏแสงแต่อย่างใด ควันไฟฟุ้งทั่วเมืองแบล็คยังคงทึ่งกับการที่พวกเขารอดออกมาครบ 32 ได้โดยมีแค่รอยถลอกนิดๆหน่อยๆ
คิดอะไรอยู่หรือเปล่า กัปตัน เสียง วิคเตอร์ กล่าวเขาเดินมาเทียบข้างแบล็คก่อนมองไปทิศทางเดียวกัน
ถ้านี่พอจะช่วยให้คุณอารมณ์ดีขึ้นได้นะ วิคเตอร์ส่งแผ่นกระดาษสีขาวมีตราประทับอินทรีบนสุดของแผ่นกระดาษ
มาจากวอชิงตันเหรอครับ แบล็คตั้งคำถามด้วยความรู้สึกแปลกใจ
ใช่แล้ว..ลองอ่านก่อนสิ วิคเตอร์ทื้งท้ายก่อนเดินจากไปทิ้งแบล็คกับกระดาษแผ่นนึงไว้ แบล็คค่อยๆม้วนออกมาอย่างช้าๆ สายตาแบล็คเบิกกว้างด้วยความตกใจ ภายในคือสาส์น จากกองกำลังนาวิกฯ แห่งกองพันยานเกราะที่ 11 หรืออีกนัยหนึ่งก็คือกองกำลังที่ติดอยู่ในนิวยอร์กนั่นเอง ใจความสำคัญคือ ถูกช่วยเหลือโดยกองพันยานเกราะที่ 7 แห่ง สหราชอาณาจักร และ กองทัพอากาศที่ 13 แห่ง ฝรั่งเศส ล่างสุดเขียนกำกับความไว้ว่า
ภารกิจลับสุดยอด ไม่รู้ว่าจะรู้สึกดีหรือจะโกรธว่าทำไมวอชิงตันถึงส่ง สาส์นลับสุดยอดมาช้าได้ถึงขนาดนี้ ไม่งั้นก็คงไม่ต้องไปฝ่าดงกระสุนให้อาดรีนาลีนสูบฉีดหรอก
ฮะๆ ฮ่าๆแบล็คถึงกับขำออกมาด้วยความรู้สึกเวทนาตัวเอง ราวกับโชคชะตาลิขิตให้เขาได้เจอกับสิ่งต่างๆที่เขาพานพบมาจากมหานครนิวยอร์ก แบล็คยังคงยิ้มต่อไปก่อนขยำกระดาษทิ้งลงมหาสมุทรไป เขาละสายตาจากนิวยอร์กก่อนเดินหันหลังกลับ
ลาก่อน..นิวยอร์ก
Rising
---------------------------------------------------------------
Intro
ห้วงอวกาศอันล้ำลึก มนุษย์เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆเมื่อเทียบกับขนาดที่ไม่มีสิ้นสุดของอวกาศ เมื่อจุดเริ่มต้นของการค้นหาที่ยิ่งใหญ่เริ่มต้นขึ้น มนุษย์กับถลำลึกเข้าไปเกินจะวกกลับ สิ่งที่มาพร้อมกับการค้นพบคือความหายนะอันใหญ่หลวงที่มนุษย์ไม่อาจชดใช้หมดสิ้น นี่คือจุดเริ่มต้นของยุค Next Generation
Chapter01:Begin
Sooner than you think.
การรวมตัวครั้งใหญ่ของเหล่านักวิทยาศาสตร์ทั่วโลก เจ้าของรางวัลโนเบลนับไม่ถ้วนมารวมกันที่ห้องประชุมของ NAZA แต่ล่ะคนเริ่มนั่งที่นั่งของตนที่ถูกเตรียมไว้ให้ แสงไฟบางส่วนหรี่ลง ไฟส่องไปบริเวณเวทีที่มีนักวิทยาศาสตร์ระดับสุดยอดของโลกนั่งอยู่ ชายคนหนึ่งก้าวออกมาจากแนวหลังเวทีในชุดสูทสีดำ เขาเปิดไมค์ขึ้น
สวัสดีครับ ท่านทั้งหลาย ผมในนามขององค์กร NAZA ขอต้อนรับทุกท่านสู่การประชุมสุดยอดของเหล่านักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิ ซึ่งวันนี้เรามีหัวข้อสำคัญมากหัวข้อหนึ่งถึงจำเป็นต้องเรียกทุกท่านมารวมกัน ณ วันนี้คือ การค้นพบรหัสพันธุกรรม ในห้วงอวกาศอันเวิ้งว้าง
เสียงชายชุดดำเงียบลง สักพักหนึ่งเสียงจ๊อกแจ๊กมากมายเริ่มดังขึ้น
กรุณาเงียบด้วยครับ ผมเข้าใจดีว่ามันค่อนข้างจะไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่ วันนี้ผมจึงเตรียมข้อมูลที่เราบันทึกได้จาก ยานอวกาศไร้คนขับ ไลแอท เชิญรับชม!
แสงไฟดับวูบลง โปรเจคเตอร์เริ่มทำงาน ภาพของกล้องบริเวณภายในยานถ่ายทอดภาพ หินขนาดเล็กก้อนหนึ่งถูกวางไว้ในตู้ใสขนาดใหญ่ แขนยนต์เริ่มทำการตรวจสอบและนำสว่านเจาะเป็นช่องเล็กๆ บริเวณด้านข้างของตัวหิน มันดึงออกมาแล้วทำการสแกน ปิ๊ปๆ..ปิ๊ปๆๆๆๆ สัญญาณดังขึ้นหน้าจอมอนิเตอร์ระบุว่า ค้นพบรหัสพันธุกรรม ใหม่ไม่มีข้อมูลที่บันทึกไว้ในโลกและการค้นพบไหนๆ เครื่องโปรเจคเตอร์ปิดตัวลง
แค่นี้คงเป็นคำตอบสำหรับ ข้อสงสัยต่างๆของพวกท่านแล้วใช่ไหมครับ ดังนั้นเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
ทาง NAZA เห็นว่ามนุษย์เป็นแค่ 1 ในสิ่งมีชีวิตนับล้านๆในอวกาศ ทางเราได้ไตร่ตรองแล้ว เห็นว่าเราควรศึกษารหัสพันธุกรรมนี้ และทำการปรับแต่งให้ใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุดจากนั้นจึงทำการส่งสัญญาณออกไปในห้วงอวกาศและภาวนาว่า ผู้ใดก็ตามที่ได้รับอีกฟากหนึ่งของอวกาศจะเข้าใจมัน
ต่อจากนี้เราจะทำการลงคะแนนเสียงเพื่อที่จะดำเนินการต่อและให้ท่านที่ต้องการร่วมค้นคว้าเข้าร่วม"
นักวิทยาศาสตร์บางส่วนเริ่มไม่พอใจบ้างพากันเดินออกจากห้องแสดงท่าทีไม่พอใจ นักวิทยาศาสตร์ส่วนหนึ่งเดินออกจากห้องประชุม
มันเป็นเพียงการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์พวกเราเพียงต้องการความรู้ใหม่ๆเพื่อที่จะมาค้ำจุนโลกใบนี้ไว้ เพราะปัจจุบันโลกนี้มันได้ตายไปมากกว่าครึ่งแล้วมันไม่สามารถเยียวยาได้อีกต่อไปพวกท่านก็รู้ดี ดังนั้น พวกท่านควรยอมรับอนาคตและปิดตาลืมเรื่องอดีตไปซะเถอะ
เสียงชายชุดดำกล่าว ขณะที่เหล่านักวิทยาศาสตร์พากันเดินออกไป
เราไม่ควรที่จะฝืนกฎของจักรวาลแล้วห้วงอวกาศ ไอสไตน์ เคยบอกไว้แล้ว!
เสียงตะโกนจากนักวิทยาศาสตร์ดังขึ้นมา
ไอสไตน์ เคยคิดผิดมาหลายเรื่อง แล้วเรื่องอะตอมล่ะ และในอีกหลายเรื่องเราไม่ได้ว่า ไอสไตน์ เพียงแต่เรากำลังจะทำสิ่งที่ ไอสไตน์ ไม่เคยล่วงรู้ต่างหากล่ะ
Ex Chapter
หลังจากการประชุมสุดยอด 3 เดือนเหล่านักวิทยาศาสตร์ระดับหัวกะทิทำการตัดต่อพันธุกรรมและบรรจุลงในรูปสัญญาณแสง NAZA ทำการยิงแสงออกไปนับล้านๆครั้ง ในตำแหน่งต่างๆ ขณะที่โลกจับตามองกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า
Chapter02:The great visitor
ผ่านไปเดือนแล้วเดือนเล่า สัญญาณต่างๆกลับไม่ปรากฏ ทุกอย่างแทบดับวูบลง และแล้วสัญญาณบางอย่างถูกส่งกลับมา ตี๊ดๆๆ! เสียงคอมพิวเตอร์ดังขึ้น ที่ศูนย์ควบคุมของ NAZA เจ้าหน้าที่ที่ควบคุมเครื่องรีบวิ่งไปที่โทรศัพท์
เราได้รับสัญญาณแล้ว!
เจ้าหน้าที่หลายฝ่าย ขณะนี้ยืนอยู่ในห้องควบคุมทุกคนต่างรอสัญญาณที่กำลังวิ่งมาถึง มันเริ่มก่อตัวเป็น เส้นสีดำหลายเส้น เหมือนเป็นสัญญาณภาพ ทุกคนต่างจ้องไปที่จอขนาดใหญ่ตรงกลาง
เสร็จสิ้น..
คอมพิวเตอร์ระบุ ภาพที่เห็นเป็นสิ่งน่าตกใจมาก มันดูเหมือนอักษรบางอย่าง มีอยู่ 4 ตัวด้วยกัน
เราพบสัญญาณที่แรงมากอีก 1 ครับ เหมือนมันจะแรงขึ้นเรื่อยๆครับ เส้นเริ่มถี่ขึ้นๆ เรื่อยๆ เหมือนกับว่ามันอยู่ในรัศมีโลกเราเลยนะครับ
หวอ.. หวอ... เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น
พบการรุกรานในโซน H-1นั่นมันหลังคานิเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เจ้าหน้าที่พูดขึ้น
แสงสี ฟ้าเข้มชี้มาบริเวณหลังคาและเริ่มเจาะทะลุมาอย่างช้าๆจนถึงห้องควบคุม เจ้าหน้าที่หลายฝ่ายรีบถอยออกมาพยายามมองว่ามันคืออะไร ติ๊ดๆๆๆๆๆ! สัญญาณเริ่มแรงขึ้นอีกครั้ง มันดูเหมือนจะแรงขึ้นเรื่อยๆ หน้าจอวัดระดับความเข็มข้นและระดับความแรงสัญญาณชี้ให้ว่ามันแรงจนทะลุมาตรวัดที่ไว้วัดระดับแล้ว วิ้ง! แสงสีขาววาบ ปรากฏบนท้องฟ้า ฟ้าว!ลำแสงสีฟ้าเข็มพุ่งตรงเข้าหาตัวตึก แสงสีขาวสว่างจ้าปรากฏขึ้น วูบ?
Chapter03: The first invade
สำนักข่าวทั่วโลกรายงานความเสียหายของหอบังคับการ NAZA แทบไม่เหลือซาก ทีมค้นหาเข้าค้นซากปรักหักพังแต่คาดว่าจะไม่มีผู้รอดชีวิต สำนักข่าวหลายแห่งเริ่มพาดหัวข่าว ต่างๆนาๆ ความหวั่นวิตกเริ่มเกิดทั่วทุกหัวมุมเมืองต่างๆ ทั่วโลก
ฐานทัพอากาศ เนเลล่า ในสังกัดกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ปิ๊ปๆ ปิ๊ปๆ เสียงตรวจพบวัตถุทางอากาศไม่ระบุสัญชาติในทิศ เหนือ บนจอเรดาร์ ดังขึ้น แจ้งเตือนทหารทุกหน่วย มีการบุกรุกน่านฟ้าอเมริกาในทิศทางเหนือของฐาน พิกัดคือ 805.745 ลิปดา ทหารฝ่ายควบคุมประกาศทั่วฐานทัพ ถึง หอควบคุม นี่คือ FALCON 1 ขอย้ำพิกัดคือ 805.745 ลิปดาเหนือ ขณะนี้กำลังบินเข้าตรวจสอบและแจ้งเตือนวัตถุทางอากาศไม่ระบุสัญชาติ นิกบิน F-22 แจ้งถึงหอควบคุม
รับทราบ! ปฏิบัติตามมาตรการ เปลี่ยน
หอควบคุมตอบกลับ
เครื่องบิน F-22 บินเข้ารัศมีการยิงมิสไซล์ และทำการส่งสัญญาณแจ้งเตือนออกไป
ในนามของกองทัพอากาศแห่งสหรัฐอเมริกา ท่านได้บุกรุกน่านฟ้าของเรา โปรดเปลี่ยาทิศทางออกจากน่านฟ้านี้เดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นทางเราจะใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด
ไม่มีเสียงตอบกลับ วัตถุไม่ระบุสัญชาติยังคงบินตรงมาเรื่อยๆ นักบิน F-22 เร่งความเร็วและบินตรงเข้าหาวัตถุประหลาด
ถึงหอควบคุม ขณะนี้มองเห็นวัตถุไม่ระบุสัญชาติแล้วเปลี่ยน ห่างออกไปประมาณ 2 ไมล์กำลังเข้ามาเรื่อย ขออนุญาต ทำการยิงมิสไซล์เปลี่ยน
...ยืนยันๆ!! ทำการยิงได้ทันที ย้ำทำการยิงได้ทันที!
มาร์ค1ยิง!
นักบิน F-22 กดยิงมิสไซล์ออกไป ขณะที่เขาพยายามมองออกไปว่ามันคืออะไร มิสไซล์พุ่งตรงเข้าหาเป้าหมาย ตูม! เสียงดังสนั่นดังขึ้นกลางอากาศ
มิสไซล์ถูกเป้าหมาย ย้ำ มิสไซล์ถูกเป้าหมาย!
โอ้ว! นั่นมันอะไรกัน มิสไซล์ไม่สามารถทำอะไรมันได้ ย้ำ วัตถุไม่ระบุสัญชาติยังไม่ถูกทำลาย!
ยานสีดำขนาดเท่าเครื่องบินรบ บินฝ่าออกจากกลุ่มควันสีดำ มันค่อยๆเรืองแสงสีฟ้าเข็ม ด้านหน้าเปิดออกเป็น 4 แฉก แสงสีขาวเกิดบริเวณตรงกลาง
ปิ๊ปๆๆ มันล็อคเป้าผม! ย้ำศัตรูล็อคเป้าแล้ว!
เกิดการรวมแสงบริเวณหน้ายาน วี้ดด..ดด!! ฟู่ว! ลำแสงขนาดใหญ่ พุ่งตรงเข้าหาเครื่องบิน F-22 ตูม! มันยิงเข้าอย่างจัง เครื่องบินแตกออกเป็น 2 เสี่ยง
...ย้ำ! เปลี่ยนเป็นเหตุฉุกเฉินระดับ5 แจ้งวอชิงตันด่วน ขณะนี้ข้าศึกบุกน่านฟ้า อเมริกาแล้ว ย้ำ แจ้งวอชิงตันด่วน!
เครื่องบินรบจำนวนหนึ่ง บินสู่ฟากฟ้าเตรียมทำศึกกับวัตถุประหลาด
ปิ๊ปๆ...
ตรวจพบวัตถุไม่ระบุสัญชาติอีก 1 ลำครับ
ปิ๊ป..ปิ๊ปๆๆ..!!!
สัญญาณเริ่มถี่ขึ้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ แสดงถึงจำนวนวัตถุประหลาดจำนวนมาก
โอ..ไม่นะจอเรดาร์ ระบุตรวจพบวัตถุไม่ระบุสัญชาตินับสิบครับผม ไม่สิมันเพิ่มขึ้นถึงร้อยแล้วครับ!
ยานประหลาดจำนวนมากเริ่มปรากฏกายทีละลำๆ คล้ายว่าพวกมันล่องหนเพื่อสังเกตการณ์เทคโนโลยีของมนุษย์หรือไม่ก็ผลการต่อสู้ความเหนือชั้นของเทคโนโลยี?
ฝูงบินสัญชาติอเมริกาต้องพบกับยานบินจำนวนมาก ทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางชนะแต่ก็ยังนำเครื่องเข้าสู้สมรภูมิ
ถึงฝูงบินทุกหน่วยหากใครรักตัวกลัวตาย ให้รีบหักลำออกไปตอนนี้ยังทัน แต่สำหรับผู้กล้าที่ยอมตายเพื่อชาติตามผมมา อย่างน้อยเกิดมาครั้งหนึ่งเราต้องชดใช้ชาติที่ให้เราได้มีอิสระเช่นนี้"
..ไม่มีใครตอบกลับ
"ฮึๆ ดี!ดังนั้นพวกเรามาสู้เพื่อชาติของเราเป็นครั้งสุดท้าย!"
Chapter04:The evil come from the sky
ประกาศภาวะฉุกเฉิน ขณะนี้เกิดเหตุรุนแรงทั่วประเทศขอให้ทุกท่านอยู่แต่ภายในบ้านเท่านั้น ล็อคประตูบ้านให้แน่นหนาและพยายามติดต่อ 911 ซ่า....
เสียงอัตโนมัติจากทีวีตามร้านค้าดังขึ้นอยู่ต่อเนื่อง ขณะที่ถนนไร้ผู้คนทุกสิ่งถูกทิ้งไว้เหลื่อนกลาด ไม่มีวี่แววของคนแม้แต่คนเดียว
ตึกๆๆ..ๆๆ? เสียงฝีเท้าของทหารหน่วยหนึ่งดังขึ้นบริเวณซอยบริเวณตึกร้าง
โอเค นี่คือแผนจากหน่วยข่าวกรองเราได้รับแจ้งว่าจะมียานของพวกมันบินผ่านมาทางนี้แน่นอน ทางนั้นบอกว่าให้พวกเราคอยรบกวนมันตลอดเวลา เพื่อซื้อเวลาให้กับกองเรือ USS ไอโอว่า เราจะใช้ RPG สอยมันจากฟ้าแล้วหน่วยปืนกลหนักจะยิงรบกวนมันตลอดเวลา พยายามอย่าอยู่กับที่ เข้าใจไหม!
กัปตันแบล็ค กล่าวกับลูกทีมในหน่วยของตน
เข้าใจครับผม!
ลูกทีมกล่าวตอบรับ
ห้ามตายเด็ดขาด ฮูอ่า!
เสียงยานขนาดใหญ่ดังขึ้นตามถนนมันบินเรียบเพื่อนเหมือนกำลังตรวจหาผู้รอดชีวิต
โอเค เตรียมพร้อม แบล็คส่งสัญญาณผ่าน วิทยุ
ขณะที่ยานบินกำลังจะหันเลี้ยวไปทางขวา ทหารยก RPG ออกมา
ยิง!
ฟ้าว!!.. ตูม!จรวดวิ่งเข้าหายานลำใหญ่อย่างจัง มันเสียการควบคุมชั่วขณะ
ตอนนี้แหละ โจมตี
RPG พร้อม ยิงๆ..ๆๆๆ!!!
กองทหารกว่า10คน ยิงจรวด RPG ใส่ยานลำใหญ่ ตูมๆๆๆ!!
ปังๆๆ......ๆๆๆ
ทหารภาคพื้นสาดห่ากระสุนปืนกลหนักจำนวนมากใส่ตัวยาน ขณะที่ยานกำลังจะหันมาโจมตีตัวลำด้านข้างของมันใหญ่เกินไป ทำให้ติดกับตึกขนาดใหญ่
มันติดแล้ว โจมตีๆ
แบล็คตะโกนสั่งลูกน้อง วี้ดด....ดดด!!!!เสียงไอพ่นด้านหลีงของยานยักษ์ดังขึ้นแสงสีฟ้าเข้มพวยพุ่ง ออกมาจากท้ายยาน ตัวยานเริ่มสั่นจากการเร่งเครื่องสุดแรง ตึกเริ่มสั่นไหว บึม! ตึกถล่มลงในที่สุด
มันหลุดแล้วทุกคนถอยไปจุด B เดี๋ยวนี้แบล็คตะโกน
กองทหารใช้ช่วงเวลาที่ยานยักษ์ดันตัวออกจากตึก ถอนตัวออกมาวิ่งไปที่รถ ฮัมวี่ ที่จอดอยู่ในซอยตึกข้างๆ
เหยียบเลย ว้อย ทหารคนหนึ่งตะโกน รถฮัมวี่3คัน เหยียบเต็มที่
100 120 140 เร็วสิว้อย พลขับพึมพำ เสียงเขาลนลานมาก
ทหารด้านหลังหันไปมองด้านหลังรถ ไม่มีวี่แววของยานยักษ์
มันหายไปไหนวะ? ขณะที่เขาหันมามองด้านหน้า
เฮ้ยระวัง! เสียงทหารอีกคนดังขึ้น
ตึกสูงด้านข้างพังลงเศษหินขนาดใหญ่ตกลงมา พลขับหักพวงมาลัยหลบเต็มที่ รถฮัมวี่เริ่มเอียงข้าง
เฮ้ยๆๆๆ... โครม! รถเสียการทรงตัวแล้วคว่ำลงแต่รอดจากการถูกตึกทับ ขณะที่รถฮัมวี่อีก2คันที่วิ่งนำหน้าไป เบรกแล้วขับย้อนกลับมา ยานยักษ์โผล่ออกมาอีกครั้งมันเล็งไปที่รถที่คว่ำอยู่
******แล้วไงล่ะ!แบล็คสบถ วี้ด..ดด ยานยักษ์เล็งลำแสงล็อคเป้าใส่ฮัมวี่ที่คว่ำอยู่ วี้ดด...ดด มันชาร์จเต็มพลัง
เราไปไม่ทันแน่ครับ หัวหน้าพลขับในรถของแบล็คบอก วี้ดดด.....ดด!! ตูม!
เฮ้ย อะไรวะนั่น!
ยานยักษ์เกิดระเบิดด้านข้างตัวยาน ลำแสงดับวูบลงมันหันไปด้านที่มันโดนยิง ตูมๆๆๆๆๆๆๆ!!! ห่ากระสุนปืนใหญ่สาดใส่ยานยักษ์หลายนัด ตัวยานเริ่มล่อนลง ไฟบนตัวมันดับลงในที่สุด
นี่กัปตันแบล็คแห่งกองทัพนาวิกโยธินแห่งสหรัฐพูด ใครเป็นคนโจมตียานข้าศึก เปลี่ยนแบล็ควิทยุออกไปหวังจะได้คำตอบ
นี่นายพลวิคเตอร์แห่งกองทัพเรือ USS ไอโอว่า ต้องขออภัยที่เรามาช้าไปหน่อย พึ่งไปสอยพวกมันได้มา 15 ลำ เปลี่ยนเสียงวิทยุจากกองทัพเรือ USS ไอโอว่า ดังขึ้น ทหารแต่ล่ะต่างโฮ่ ดีใจอย่างมาก
ฮ่าๆ ดีใจที่ได้พบกันอีกนะท่านนายพล ขอบคุณจริงๆเกือบไปแล้วเชียวแบล็คกล่าว
ทางเราจะส่ง แบล็คฮอร์ค ไปรับหน่วยของคุณมาที่เรือเราเดี๋ยวนี้เปลี่ยน
ขอบคุณมาก เลิกการติดต่อแบล็คกล่าว
Chapter05:Fight back
กองเรือ ไอโอว่า ออกเดินทางต่อหลังจากรับทีมของกัปตันแบล็คขึ้นเรือ แบล็คเข้าร่วมประชุมกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงในการวางแผน Evac ประชาชนและทหารบางส่วนที่ติดในนิวยอร์ก หลังจากประชุมอย่างเคร่งเครียดแบล็คเดิน ออกจากห้องประชุมท่าที่ดูสบายใจขึ้นบ้าง ลูกทีมของเขายืนรออยู่ด้านนอกมากสักพักแล้ว
แล้วเอาไงครับหัวหน้า เดินหน้าต่อหรือถอยร่น อีแวนถามขึ้น
ทางกองเรือจะส่งแบล็คฮอร์ค 2 ลำและทีม Seal 1ทีมไปกับเรา จะปูพรมให้ก่อนด้วย F-18 Hornet 2 ลำ แล้วเราจะเข้าไปช่วยเสริมกำลังนาวิกฯ บริเวณไทม์สแควร์ ได้ข่าวมาว่าแถวนั้นโดนหนักมาก โอเค ทุกคนไปพักให้เต็มที่เราจะเริ่มภารกิจพรุ่งนี้เช้า เวลา 0800 เลิกได้แบล็คกล่าว
ครับผม เหล่าทหารกล่าว
เช้าวันใหม่ แบล็คเดินออกมาบริเวณดาดฟ้าเรืออากาศเงียบสงบมีเมฆหมอกค่อนข้างหนาทึบ อากาศเย็นยะเยือก แบล็ครู้สึกถึงความสิ้นหวังนิดๆ แต่เขาจะทำตัวแบบนี้ให้ลูกน้องเห็นไม่ได้ ปึก? มือของนายพลวิคเตอร์จับบ่าแบล็คไว้ แล้วมองหน้าเหมือนวิคเตอร์จะเข้าใจความรู้สึกแบล็ค
เอาล่ะ มันใกล้จะเริ่มแล้ว วิคเตอร์ดึงแขนเสื้อลงมองดูเวลา 0750
ดูนั่นสิ วิคเตอร์ชี้ไปทางทิศเหนือ
ภาพตัวเมืองเริ่มปรากฏมันไม่ได้ดูเหมือนเดิมแล้วขณะนี้ ควันดำมากมายลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า ไฟลุกโชนทั่วทุกหนแห่ง
ตึกๆ
หัวใจแบล็ครู้สึกสั่นอย่างน่าประหลาดใจ เขาผ่านสมรภูมิมานักต่อนักแล้วทำไมภาพเพียงแค่นี้ทำให้เขารู้สึก กลัว ขึ้นมาล่ะ?หรือจะเพราะมีเพื่อนของเขามากมายอยู่ที่นี่?
ผมว่าคุณไปเตรียมตัวเถอะ เหลือ10นาทีแล้วนะวิคเตอร์กล่าวก่อนเดินลงจากดาดฟ้าเรือ
ห้องพักทหาร.. แบล็คเตรียมตัวพร้อมเสร็จ เขานั่งคิดเรื่องมากมายที่ผ่านมา ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านไปในชีวิตเขามันดูสับสนวุ่นวาย อยากจะตะโกนออกมาดังๆ แต่ทำไม่ได้ในเมื่อเขาอยู่ในฐานะหน้าที่นี้ เขาต้องเป็นตัวอย่างที่แข็งแกร่งให้กับทีม แบล็คสูดหายใจเต็มปอด เขาเปิดกล่องสีดำออก ภายในมี ตรา เขียนว่า RANGER เขาหยิบมันออกมาแล้วแปะไว้ที่ข้างแขนขวา ก่อนเดินออกจากห้องอย่างมั่นใจเต็มร้อย ดาดฟ้าเรือ เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ใบพัด ฮ. หมุนผ่าอากาศ ทีมของเขายืนพร้อมหน้าทุกคน แบล็คเดินมายืนตรงหน้าทุกคน
ชั้นนับได้15ดังนั้นต้องกลับมา15เข้าใจไหม!
ครับผม! เหล่าทหารตะโกนดังลั่น
ทุกคนขึ้น ฮ. แบ่งอย่างละครึ่งทีม ส่วน Seal จะติดไปกับ ฮ. ของแบล็ค 5 คน
ยินดีที่ได้ร่วมภารกิจกับท่านครับ! มาสการ์กล่าว
ทีมของเขาแต่งชุดสีดำเข้มพร้อมอุปกรณ์ครบมือ ปืนที่ใช้คือ MP5 Full Custom ทีมของเขาดูมั่นใจอย่างมากไม่แสดงท่าทีของความหวดกลัวแม้แต่น้อย ยินดีที่ได้ร่วมภารกิจเช่นเดียวกัน ผู้หมวด แบล็คตอบกลับ เราจะไปกันแล้ว! นักบินแบล็คฮอร์ก พูดผ่านหูฟัง
Chapter06:ITS TIME
พับๆๆๆ เสียงใบพัดแบล็คฮอร์คหมุนแหวกอากาศดังลั่นทั่วดาดฟ้าเรือ อีกฟากของรันเวย์ แผงกั้นความร้อนเปิดออก F-18 Hornet ค่อยๆเลี้ยวเข้ารันเวย์ Shooter ให้สัญญาณนักบิน ฟู่วว..! เสียงเครื่องยนต์ไอพ่นดูดอากาศเข้าไป แสงไฟสีแดงรูปวงกลมสว่างขึ้น บูม..มม!! แสงไฟสีแดงส้ม พุ่งออกจากท่อไอพ่น รู้สึกได้ถึงความร้อนทันที ไฟสีเขียวบริเวณปลายรันเวย์สว่างขึ้น Shooter ชี้นิ้วตรงไปปลายรันเวย์ พร้อมสะบัดมือซ้ายพร้อมกัน นักบินชูนิ้วโป้งแล้วเร่งความเร็วเครื่องขึ้นสูงสุด เครื่องวิ่งออกสู่รันเวย์ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ไม่นานนักอีกเครื่องหนึ่งตามไปติดๆ แบล็คฮอร์คทะยานขึ้นฟ้าเช่นกัน ตัวเครื่องบินเข้าสู้น่านฟ้าตัวเมือง ควันสีดำมากมายประจายสู่ท้องฟ้า
ETA ใน 2นาที
ตูมๆๆๆ เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว แสงไฟลุกโชนท่วมตัวเมือง F-18 บินโฉบผ่านกลับเรืออย่างรวดเร็ว
ที่เหลือฝากด้วยล่ะ โชคดีเปลี่ยน
เสียงนักบินF-18 วิทยุมาถึง แบล็คฮอร์ค
แบล็คฮอร์ค ร่อนลงสู่พื้นบริเวณ 4 แยกหนึ่งถัดจากไทม์สแควร์มา 3 ช่วงตึก
ลงๆๆ!! แบล็คตะโกนสั่งลูกน้องทันที
ทีมSeal วิ่งตรึงกำลังล้อมรอบ แบล็คฮอร์ค เป็นวงกลม
โอเค ครบแล้ว ขากลับระวังตัวด้วยแบล็คบอกนักบินแบล็คฮอร์ค
โชคดีเช่นกัน เราจะมารับภายใน 2 ชม.นักบินตอบกลับ
พับๆๆ แบล็คฮอร์คทะยานสู่ท้องฟ้า ทั้งหมดเริ่มปฏิบัติตามแผน
แบ่งเป็น 2 ทีม อีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า,อีเลียส,ไมเคิล มากับชั้น
นอกนั้นไปกับมาสการ์ คอยฟังวิทยุไว้ด้วยล่ะ
แบล็คเช็คอุปกรณ์ครั้งสุดท้ายภายในตึก
โอเค เราจะไปกันแล้ว!
ทั้ง 2 ทีม แยกกันทางกันบริเวณ 4 แยก
โชคดีผู้หมวดแบล็คบอกลาทีมSeal
ไว้เจอกันฟากโน้น กัปตันมาสการ์กล่าวก่อนยิ้มที่มุมปาก
ทีมแบล็ควิ่งเข้าตามตรอกซอยต่างๆ ความเงียบเข้าครอบงำ
อีแวน อเล็กซ์ นายคุมหลัง เจน่า อีเลียส คอยสอดแนมบริเวณโดยรอบ ไมเคิลมากับชั้น
ทีมเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ แต่แล้วต้องหยุดชะงักเมื่อแบล็คส่งสัญญาณมือหยุด
มีอะไรครับหัวหน้าไมเคิลกระซิบถามแบล็ค
เราเจอถนนหลักแล้ว แต่ทำไมมันดูเงียบเกินไปแบล็คตอบกลับ
สิ่งที่แบล็คเห็นคือถนนหลักมีขนาด 8 เลน มีเพียงแค่ซากรถยนต์เพียงคันเดียวถูกทิ้งไว้กลางถนน
มันจะเป็นไปได้ไง ถนนโคตรกว้างทำไมมีรถคันเดียววะ?แบล็คพึมพำ แบล็คเหลือบเห็นก้อนอิฐลูกเล็กก้อนหนึ่งข้างตัว
ทุกคนก้มต่ำไว้ ชั้นจะลองอะไรอย่าง แบล็คยืนขึ้นมือหนึ่งกำหินก้อนอิฐไว้แน่น เขาเหวี่ยงแขนสุดแรงเกิด ก้อนอิฐพุ่งเข้าหาซากรถอย่างรวดเร็ว
ตูม! แสงไฟสีฟ้าสว่างวาบขึ้น
เฮ้ยอะไรวะ! อีแวนถึงกับตะลึง แบล็คแนบหลังชิดกำแพงค่อยๆเลื่อนตัวไปติดมุมตึกเขาหยิบกระจกเล็กๆออกมา สะท้อนภาพของอีกฟากของมุมตึก ด้านล่างไม่มีอะไร แบล็คค่อยส่องสูงขึ้นๆ
เฮือก.. แบล็คถึงกับถอนหายใจภาพจากกระจกปรากฏ บางสิ่งที่มีรูปร่างยืน 2 ขามีแขน 2 ข้าง รูปร่างเป็นเหล็กทั้งหมดตาสีฟ้าสว่างจ้า เหมือนมันจะถือปืนอะไรสักอย่างคล้ายสไนเปอร์ของมนุษย์ เพียงแต่มันไม่ขยับแม้แต่นิดเดียวมันจ้องไปที่ซากรถอยู่ที่เดียว
พบข้าศึกบริเวณ 3 นาฬิกาอยู่บนตึกชั้น 4
น่าจะเป็นพลซุ่มยิง
อีเลียสกับเจน่า พวกนายไปหาทางไปทางอื่น นอกนั้นตรึงพื้นที่ไว้ ทั้ง 2 รีบวิ่งออกจากตรอกอย่างเงียบๆ ทางฝั่งนั้นเป็นไงบ้างผู้หมวด แบล็ควิทยุไปถึงทีม 2 อย่าพึ่งเลยกัปตัน ทางนี้โดนหนักมากมีพวกมันเยอะมากเลยครับผม ตอนนี้ยังไม่มีผู้บาดเจ็บครับ เฮ้ย!ไปตรึงพื้นที่ดิว้อย! คือตอนนี้ยังไม่ว่างครับ ไว้จะติดต่อกลับครับเลิกการติดต่อ
****เอ้ย!เราต้องมาติดแหงกเพราะไอเอเลี่ยนบ้านี่ตัวเดียว
แบล็คถึงกับอารมณ์เสีย อีเลียสกับเจน่าวิ่งกลับมาพอดีทางอื่นไม่มีแล้วครับ ภายในรัศมี 700 เมตรไม่มีอีกแล้ว
Chapter07:Holding my hand
เวลาไม่เคยรอใคร เอาล่ะเราต้องหาแผนมาก่อนที่พวกมาสการ์จะกลายเป็นศพไปซะก่อนแบล็คกล่าวขณะกำลังครุ่นคิดแผนไปพลางๆ
ผมว่าน่าจะหาเป้าล่อให้มันเขวแล้วให้อีเลียสส่องมันซะ เดี๋ยวผมจะเป็นเป้าล่อให้เองเจน่าตอบอย่างมั่นใจ สีหน้าเขามีความมุ่งมั่นมากไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย
งั้นเอาตามนั้นแบล็คตอบกลับไป ก่อนจะลุยกัน จากการสังเกตการณ์ผมว่า ศัตรูนั้นค่อนข้างแม่นยำ เราควรโยนระเบิดควันเข้าไปก่อนแล้วให้เจน่าวิ่งฝ่ากลุ่มควันไป อีเลียสเสริม
โอเค ทุกคนเตรียมพร้อม แบล็คออกคำสั่ง แกร็กๆ.. เจน่าหยิบระเบิดควันออกจากกระเป๋า
พร้อมแล้ว! แกร็กๆ
ฮึบบ...!! เจน่าโยนระเบิดควันออกไปสุดแรงเกิด วูบบ..! ตูม! เกิดแสงสีฟ้าวาบที่ระเบิดควันลูกแรก ขณะที่มันกำลังจะลงพื้น
เหลืออีกลูกไอหน้าโง่! เจน่าวิ่งพุ่งไปทันทีที่ระเบิดอีกลูกระเบิดขึ้น ม่านควันสีเทาขาวปกคลุมทั่วถนน
ศัตรูมันเขวแล้วครับ!ไมเคิลตะโกน อีเลียสตานายแล้วแบล็คออกคำสั่งทันที อีเลียสวิ่งออกจากตรอกพร้อมประทับบ่าเล็งปืน m24 สไนเปอร์เข้าหาตำแหน่งตึกชั้น 4
..!..
เวรแล้วไง..มันหายไปแล้ว ย้ำมันหายไปแล้ว เจน่านายหนีออกมาเร็ว!อีเลียสตะโกน
ทุกคน ถอยกลับเข้าที่กำบังด่วน ย้ำถอยกลับที่กำบังแบล็คตะโกนใส่วิทยุ เจน่ารีบวิ่งออกจากตัวซากรถทันที วิ้ง!?
9นาฬิกา!9นาฬิกา มันอยู่ตึกนั้นว้อย..ยย!อีเลียสเหลือบเห็นศัตรูบนตึก ด้านซ้ายมือของเขามันเล็งปืนใส่เจน่าอยู่ ขณะที่อีเลียสวิ่งออกจากตรอกเตรียมเล็งเป้าใส่
ต้องทันสิว้อย! ปัง! เจน่า ยังอยู่ไหม เจน่าอีเลียสตะโกน เออยังอยู่ว้อย จะตะโกนทำไมวะ? อีเลียสและแบล็คอยู่ในอาการงุนงง ทั้งคู่หันไปมองตึกฝั่งซ้าย สไนเปอร์นอนเกยกับตัวขอบตึกอยู่ มันตายได้ไงวะ?แบล็คถามในอาการงง ๆ
วี้ด วี้ว?เสียงผิวปากดังมาจากตึกฝั่งตรงข้ามของทีมแบล็ค ทีมแบล็คเคลื่อนพลข้ามถนนไปได้ในที่สุด มาถึงอีกฟากของตรอก เห็นเจน่ายืนคุยกับทหานนายหนึ่ง เขาใส่เครื่องแบบ ACU พร้อมถือปืน AWP สีเทาไว้ข้างตัว
โอ้! สวัสดีครับท่าน ผมร้อยโท โจเซฟ เค แจ็คสัน สังกัด หน่วยพลร่มพิเศษที่ 2 ครับผมทหารนิรนามรายงานตัวเมื่อพบแบล็ค
ยินดีที่รู้จักร้อยโทโจเซฟ เมื่อกี้ฝีมือคุณใช่ไหม แบล็คเปิดคำถามแรกทันที
ใช่แล้วครับผม ฝีมือผมเองครับผมโจเซฟตอบด้วยท่าทีสุภาพ ต้องขอบคุณ คุณมากไม่งั้นทีมผมคงเกิดการสูญเสียไปแล้วแบล็คแสดงความขอบคุณอย่างสุภาพเช่นกัน
ด้วยความยินดีครับผม ลืมไปพวกเราคือ นาวิกโยธิน ตอนนี้สังกัดเรือ USS ไอโอว่า เพื่อภารกิจพิเศษ แล้วนี่คือ อีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า,อีเลียสและไมเคิลแบล็คแนะนำคนในทีมให้รู้จัก
แล้วนี่คุณมาจากหน่วยนาวิกฯที่ติดอยู่บริเวณไทม์สแควร์ใช่ไหม? ใช่แล้วครับผม ผมได้รับรายงานว่ามีทีมช่วยเหลือ 2 ทีมกำลังมาช่วยเสริมกำลัง อีกทีมหนึ่งอยู่ในเขตปลอดภัยแล้วครับ ทางเราติดต่อทีมของท่านไม่ได้เลยให้ผมมาสอดแนมก่อนครับผมโจเซฟกล่าว
โอเค งั้นพาเราไปหาหัวหน้าคุณทีสิ ด้วยความยินดีอย่างยิ่งครับผม
Chapter08:We are ranger!
ขณะที่โจเซฟนำทาง ทีมแบล็ค ผ่านตรอกซอยมากมาย โจเซฟเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปตามทาง ย้อนไปเมื่อ2-3วันก่อนทีมของเราโดนโจมตีอย่างหนักหลายระลอก ทั้งพวกเดิน 2 ขาและยานรบมากมาย พวกเราจำนวนมากทั้งบาดเจ็บและล้มตายไปเยอะ ทหารทั้งหมดแทบจะหมดหวัง ผมกับหัวหน้าเข้าไปหา นายพลฟิวรี่ หวังว่าจะให้ออกคำสั่งถอยทัพออกไป แต่ท่านก็ไม่มีท่าทีจะสั่งการ ท่านบอกว่า จงเชื่อมั่นไว้ ทุกอย่างมันใกล้จะจบแล้วไม่นานนี้ พวกผมไม่เข้าใจที่ท่านพูดเหมือนกัน แต่นายพลฟิวรี่ ไม่เคยทำให้กองทหารผิดหวัง หลังจากนั้น 2 วันพวกมันก็ถอยทัพออกไป โดยไร้สาเหตุ ขณะเดียวกันเราก็ได้รับข่าวว่าพวกกัปตันกำลังนำทีมช่วยเหลือเข้ามาครับ ขณะที่โจเซฟผลักประตูเหล็กบานใหญ่เขาก็พูดจบพอดี
ยินดีต้อนรับสู่ ที่ทำการหน่วยพลร่มพิเศษที่ 2 ครับผม โจเซฟออกอาการภูมิใจนิดๆ ลูกทีมแบล็คยิ้มนิดๆ ชายร่างใหญ่สวมเสื้อ ACU เดินตรงเข้ามาหาแบล็คทันทีที่พวดเขามาถึง
ยินดีที่ได้พบคุณ กัปตัน แบล็ค ผมนายพล ฟิวรี่ แห่งกองพลร่มพิเศษที่ 2 นายพลฟิวรี่เอ่ยก่อน ยินดีที่ได้พบท่านเช่นกันครับแบล็คกล่าวอย่างนอบน้อมรับ เชิญลูกทีมกัปตันหาที่นั่งสบายๆไปก่อน ผมมีเรื่องต้องคุยกับกัปตัน เหมือนกัน
พวกนายไปพักกันก่อนแบล็คบอกลูกทีม ครับผม ทั้งคู่เดินเข้าห้องทำงานของฟิวรี่
เชิญนั่งฟิวรี่กล่าวเชิญ มีเรื่องอะไรเหรอครับท่านนายพลแบล็คเปิดคำถาม ผมจะบอกรายละเอียดของการที่พวกเอเลี่ยนหรืออะไรก็ตาม มันถอยร่นออกไป ผมคิดว่าโจเซฟคงเล่าไปบางส่วนแล้ว แต่จริงๆมันมีอยู่ว่า ผมได้รับจดหมายปริศนามาฉบับหนึ่ง วางอยู่บนโต๊ะทำงานผมเมื่อ 3 วันก่อน ขณะที่ทหารยามยังยืนอยู่หน้าประตูตลอดเวลา ข้างหลังก็กำแพงทั้งนั้นใครมันจะกล้าเจาะเข้ามาเพื่อส่งจดหมายใช่ไหมล่ะ หลักๆคือ ภายในมันเขียน
สู้ ห้ามถอยทัพ แล้วชัยชนะจะปรากฎ ส่วนตัวผมเป็นคนเชื่ออะไรยากมาก แต่ครั้งนี้สมองผมมันสั่งว่าให้ทำตามที่เขียนไว้ มันเหมือนมีอะไรสักอย่างบอกว่ามันจะเป็นจริงขึ้นมา ไม่ว่าใครก็ตามเจ้านี่มันต้องรู้ อะไรเกี่ยวกับพวกศัตรูแน่นอน นั่นแหละประเด็นในเมื่อมีคนเข้าใจลักษณะของแผนการรบของศัตรู ทำไมเราไม่ลองตามหาเจ้านี้แล้วค้นรายละเอียดออกมาล่ะ?ฟิวรี่กล่าว
ในเมื่อท่านต้องการให้พวกผมตามหาใครก็ตามที่ส่งจดหมายนี้มา แล้วจะให้พวกผมเริ่มจากอะไรล่ะครับในเมื่อมันไม่ทิ้งอะไรไว้ให้เลยแบล็คโต้กลับ เจ้านี่มันทื้งบางอย่างไว้ให้เราน่ะสิ ผมถึงกล้าบอกคุณ กระดาษที่ส่งมาให้ผม มันเก่ามากแทบจะขาดไปอยู่แล้ว แต่จากการสแกนของทีมวิจัยทางทหาร ทำให้ตัวอักษรที่ติดอยู่กับกระดาษมันชัดเจนขึ้น มันมาจากกระดาษของโรมแรม ลูซูลี่ หาไม่ยากโรมแรมนี่อยู่ตรงข้ามกับ เซ็นทรัล ปาร์ค
ในเมื่อท่านถึงกับขอมา ผมคงไม่กล้าที่จะปฏิเสธหรอกครับ ได้เราจะไปตามหาสายคนนี้เองแบล็คกล่าวยืนยัน ขอบคุณมาก กัปตัน งั้นถ้าต้องการอะไรบอกผมได้เลยฟิวรี่กล่าวขอบคุณด้วยความยินดี อีกอย่างที่ ผมได้ติดต่อไปที่กองเรือ USS ไอโอว่าแล้วว่าเรารับพวกคุณเข้ามาในที่ปลอดภัยแล้ว ดังนั้นหากคุณทำภารกิจนี้เสร็จสิ้นทางผมจะติดต่อ ฮ. มารับพวกคุณกลับเรือได้ทันทีเลยฟิวรี่อธิบายเพิ่มเติม
ครับผม
Chapter09:The Unknow
ปัง!...เสียงกระสุนปืนสั้นพุ่งออกจากปากกระบอก ส่งเสียงดังสนั่น ปลอกกระสุนดีดออกจากตัวปืนตกลงสู่พื้น แบล็ค กำลังครุ่นคิดเรื่องภารกิจต่อไป สมองของเขาเริ่มคิดถึง ชีวิตของลูกทีมมากขึ้นทุกที ที่ต้องไปทำภารกิจต่างๆ แต่ครั้งนี้มันต่างไป สิ่งที่กำลังต่อกรด้วยไม่ได้เป็นเพียงมนุษย์ แต่เป็นอะไรที่แตกต่าง เป็นอะไรที่ไม่เคยพานพบ
ตึง...บ้าเอ้ย! แบล็คสบถด้วยความอารมณ์เสีย เขามองนาฬิกาข้อมือ
10 00 แบล็คเดินออกจากห้องซ้อมยิงปืนทันที เขาเดินตรงไปที่ห้องยุทโธปกรณ์ ทีมของเขารออยู่ได้สักพักนึงแล้ว ขอโทษทีที่มาช้า กำลังเตรียมของน่ะ พวกนายเป็นไงมั่ง?แบล็คถามคำถาม พร้อมทุกเมื่ออยู่แล้วครับอัลโดกล่าว ดี!ภารกิจนี้ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ง่ายที่สุดคือ ออกไปแล้วกลับมา เข้าใจไหม!
ฮูอ่า!! ลูกทีมของแบล็คตะโกนเสียงดังสนั่น นายทหารนายหนึ่งเดินเข้ามารถพร้อมแล้วท่านสุภาพบุรุษ
เอาล่ะ Rockn rollเร็กซ์พูก่อนเดินออกจากห้อง
ฮัมวี่ 3 คันจอดอยู่หน้าฐานทัพแบ่งเป็น 4-3-3 ตามลำดับคัน คันแรกมีทั้งหมด 4 คนอีแวน,อเล็กซ์,อัลโด,เจน่า คันที่สอง อีเลียส,ไมเคิล,เร็กซ์ คันที่สาม ฮุค,แจ็ค,เทรวิส ทั้งหมดมุ่งหน้าสู่โรงแรม ลูซูลี่ เซ็นทรัลปาร์คทันที ออกจากที่มันไม่นานนักฝนเริ่มกระหน่ำลงมาไม่มีทีท่าจะเบาลงแม้แต่น้อย แย่ว่ะ..อยู่ดีๆแดดออก อยู่ดีๆฝนตกสงสัยฟ้าคงเอียนมนุษย์แล้วมั้งว่ะฮุคพูดขณะนั่งเช็ดปืน M14 คู่ใจเขาไปพร้อมๆกัน
เน่าไม่เน่าไม่รู้แหะ แต่สงสัยมีคนจะมาเก็บกวาดแทนโลกซะแล้วว่ะ ฮ่าๆเทรวิสสวนกลับ
เอี้ยด...ดด!! รถเบรกกะทันหันทั้งหมดแทบจะกระเด็นออกไปจากรถเลยทีเดียว อะไรว่ะ..เนี่ย!ฮุคอารมณ์เสียทันที ทั้ง 3 คนบนรถลงรถไปเช็คสถานการณ์ ภาพที่เห็นคือ รถคันแรกที่แบล็คอยู่ล้อหน้าหลุดจากถนนไปแล้ว ข้างหน้าคือหลุมลึกขนาดใหญ่มหึมา เกือบไปแล้วไงล่ะแบล็คพูดก่อนออกมาจากประตูหลัง เอ้า!อย่ายืดยาดโว้ย ช่วยกันลากสลิงมาดึงรถออกไปจากที่นี่ซะที!อัลโดตะโกนสู้เสียงฝนที่ตกกระหน่ำลงมา ท้องฟ้ามือสนิทจะเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวไม่พึ่งไฟฉายก็แสงของฟ้าที่ผ่าลงมาแบบไม่เกรงใจใคร
โอเค!ติดเรียบร้อยเจน่าเกี่ยวสลิงไว้ที่ใต้รถฮัมวี่ เอาเลย!เจน่าตะโกนบอกแจ็ค ถอยสุดตัวโว้ย!แจ็คตะโกน บรืนน..นน? รถคันแรกค่อยถอยออกมาจากหลุมลึก
ตึง! ประกายไฟแลบออกจากใต้รถที่กระแทกกับพื้นถนนแต่ในที่สุดฮัมวี่สามารถถอยออกห่างจากหลุมได้ในที่สุด เอาล่ะ เวลาไม่รอใครไปต่อได้แล้วแบล็คไม่รอช้าที่จะออกคำสั่งลูกทีม ทั้งหมดเริ่มเดินทางต่อขณะที่ฝนยังคงตกกระหน่ำใส่พวกเขาไม่ยั้ง ไม่นานนักทั้งหมดมาถึง โรงแรมลูซูลี่ ไม่รอช้าทีมเริ่มวางแนวป้องกันและตั้งที่มั่นในตัวล็อบบี้โรงแรมทันที ปัก sensor ด้วยเทรวิสบอกเพื่อนในทีม พร้อม! พร้อม! พร้อม! เสียงทีมแต่ล่ะคนปัก sensor ลงบนพื้น
เปิดระบบ sensor ใน 3..2..1.. เปิด! วิ้งง..ง แสงสีแดงบนเสา sensor เปลี่ยนเป็นสีเขียวเข็ม เรืองแสง
ได้ล่ะ sensor ทำงานแล้วทีนี้ใครเข้ามาในระยะ100เมตร จากตัวเสาจะมีการเตือนทันทีเทรวิส อธิบายเพื่อนในทีม
เราจะแบ่งเป็น 2 ทีมโดยแบ่งเป็น 5-5 ทีมอัลฟ่า นำโดยผมและอเล็กซ์ อัลโด เจน่า ฮุค ทีมบราโว่มี อีเลียส ไมเคิล เร็กซ์ แจ็ค และ อีแวน โดยเทรวิสจะคอยเป็นคนดูจอ sensor ให้เราเริ่มจากชั้น 1 ก่อน ไปกันได้แบล็คอธิบายแผนการเริ่มค้นหาทันที ทั้งหมดเดินขึ้นบันไดมาเรื่อยๆจนถึงชั้น 1 เดินไปตามทางเดิน จนพบสองทางแยก ภายใน 10 นาทีนี้ ถ้าไม่พบอะไรให้มารวมกันที่นี่เข้าใจไหม?แบล็คกล่าว
รับทราบครับผม!ทีมตอบกลับ ทั้ง 2 ทีมแยกจากกันในทันที สภาพทางเดินนั้นมีแต่ร่องรอยระเบิดและขี้เถ้ามากมาย รวมถึงคราบเลือดแห้งกราดติดเต็มผนังไปหมด เห็นแล้วชวนขนลุกว่ะ ว่าไหมฮุคเจน่าพึมพำถามฮุค
เงียบเหอะน่า..ฮุคตอบกลับเบาๆพร้อมค่อยๆย่องตัวเองเดินผ่านห้องต่างๆมากมาย ขณะที่สายตาคอยกวาดหาสิ่งมีชีวิตหรืออไรที่เคลื่อนไหว ควับ!ฮุคหันหลังอย่างฉับพลัน
ศัตรูที่ 12 นาฬิกา..ฮุคกระซิบบอกคนในทีม ทั้งหมดค่อยเดินคุมเชิงไปบริเวณทางเดิน
Chapter10: Wrath
ทีมอัลฟ่ากำลังเจอปัญหาใหญ่ มีสิ่งมีชีวิตในโรงแรมนี้แน่นอนที่แน่ๆมันรวดเร็วราวกับนินจา ขณะที่พายุยังคงโหมกระหน่ำเข้าใส่มหานครนิวยอร์กอย่างไม่หยุดยั้ง เสียงดังแสบแก้วหูจากฝ้าผ่าแทบจะทำให้การได้ยินเป็นไปได้ยากมากยิ่งขึ้น ทีมค้นหาต้องเพ่งสมาธิกับเป้าหมายตรงหน้าและคอยระวังหลังไว้ตลอดเวลา ขณะที่บางอย่างกำลังจ้องมองเขาอยู่อย่างเงียบๆ แบล็ค ย่างเท้าเข้าไปในหอสมุดประจำโรงแรมขนาดใหญ่
ดูเหมือนเป้าหมายพยายามล่อพวกเขามาที่นี่ แต่เพื่ออะไรล่ะที่กว้างขนาดนี้ยิ่งเป็นตำแหน่งได้เปรียบสำหรับทีมแบล็คเพราะมีอาวุธที่มีระยะการยิงสูงและไกลแบล็คประเมินสถานการณ์อย่างถี่ถ้วนขณะที่ประทับปืนเล็งเป้าไปข้างหน้าตลอดเวลา
แกร็กๆ..? เสียงบางอย่างเคลื่อนไหวบริเวณทิศตะวันออกของห้องหอสมุด ทีมค่อยๆรุกคืบเข้าล้อมกรอบพื้นที่ไว้ ทีมมาถึงต้นตอของเสียงกลับพบทางเข้าหอสมุดโซนบี
เจ้านี่มันไม่ธรรมดาจริงๆอัลโดพึมพำขึ้นมา ไม่รอช้าทีมรีบรุดหน้าเข้าไปในหอสมุดฝั่งตะวันออกทันที ภายในชั้นเก็บหนังสือมากมายล้มกองระเนระนาดเต็มไปทั่วทุกบริเวณ แยกกันไปแล้วตีโอบเข้าบริเวณทิศเหนือของหอสมุด เราจะล้อมกรอบมันไว้บริเวณนั้นแล้วแบล็คอธิบายแผนการง่ายๆ ทีมค่อยๆแยกกันไปตามทางเดินที่เต็มไปด้วยกองหนังสือหนาเตอะจำนวนมาก ตึง!เสียงหนังสือตกลงสู่พื้นส่งเสียงดังกังวานไปทั่วหอสมุด
รายงาน!แบล็คออกคำสั่งผ่านทางวิทยุ ปลอดภัย อเล็กซ์เปลี่ยน
ปลอดภัยครับ เจน่าเปลี่ยน
ยังดีอยู่ อัลโดเปลี่ยน ทีมรายงานตัวทีละคน ฮุคตอบด้วย ย้ำฮุคตอบด้วย ปัดโธ่เว้ยแบล็ครีบวิ่งไปบริเวณทางเดินตะวันตก บริเวณที่ฮุคแยกออกไป ขณะที่ทีมวิ่งมาพบกันพอดี
นั่นไง! อัลโดตะโกน ฮุคนอนสลบอยู่บริเวณพื้น อัลโดรีบรุดเข้าไปจับชีพจรที่ข้อมือ
ยังอยู่ครับ แค่สลบอัลโดหันมารายงานแบล็ค ตึง! เสียงบางกระโดดข้ามหัวพวกเขาไป อย่างรวดเร็ว ควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากกองเศษไม้และหนังสือมากมาย
เฮ้ยอะไรวะ!เจน่าตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด แบล็คเพ่งมอง เขาเห็นบางอย่างอยู่ในควันนั่น คนหรือนั่น?แบล็คถึงกับตกตะลึง ภาพที่พบเป็นสายตาสีแดงก่ำ จ้องมาที่เขา เป้าหมาย 12 นาฬิกา ยิง!แบล็คออกคำสั่งทันทีไม่รอช้า
ปังๆๆ..ๆห่ากระสุนพุ่งเข้าใส่เป้าหมายในกลุ่มควันสีดำทมิฬ ปลอกกระวุนจำนวนมากดีดลงสู่พื้น
หยุดยิง!แบล็คออกคำสั่งอีกครั้ง ควันสีดำหายไปแล้ว น่าแปลกยิ่งนักที่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย
แวบ!เกิดแสงสีขาววาบใต้พื้นคอนกรีต วิ้ง!แสงสีขาวสว่างราวกับแสงจากดวงอาทิตย์พุ่งเข้าม่านตาของทีม แต่ล่ะคนถึงกับหลับตาแทบไม่ทัน
เฮ้ย!..อั่ก?แบล็คได้ยินเสียงการต่อสู้ไม่ไกลจากตนเองนักแต่เป็นเพราะแสงอันสว่างนี้บดบังการมองของเขาจนแทบไม่เห็นอะไรเลย แสงค่อยหรี่ลงๆเรื่อย สิ่งที่แบล็คพบคือลูกทีมลงไปนอนอยู่กับพื้นหมดแล้วไม่มีร่องรอย ขีดข่วนหรือกระวุนแม้แต่น้อยพวกเขาพึ่งโดนอัดจนสลบมากกว่า
มนุษย์ เสียงพูดดังกึกก้อง มาจากทั่วทุกทิศทางฟังดูมีพลังยิ่งนัก มักถือตนเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ขณะที่โลกอันกระจ้อยร่อย แห่งนี้ไม่สามารถเทียบได้กับขนาดของจักรวาลได้เสียงพูดเงียบไป แบล็คยังคงสงบนิ่งขณะที่หันปืนไปรอบตัวหวังจะพบเป้าหมาย เงาสีดำประกฎข้างหลังของเขา แบล็ครู้ทันทีว่าอะไรบางอย่างยืนอยู่ข้างหลังเขา เขาหันหลังทันทีพร้อมเตรียมเหนี่ยวไก
ตึง!มือขนาดใหญ่จับปืนแบล็คไว้ขณะที่เขากำลังจะหันปืนเข้าใส่อย่างรวดเร็ว บางอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาดูเหมือนมนุษย์ เพียงแต่มันสูงได้สัก 2เมตรกว่าและขนาดแขนและตัวใหญ่มาก ภายในชุดคลุมสีดำทั้งตัวที่บดบังบางส่วนของร่างกายเอาไว้ ตาสีแดงสะท้อนแสงยามราตรีจ้องมาที่ แบล็ค ชั่ววินาทีมันดึงปืนของแบล็คออกทันที
เจ้า..คือผู้กอบกู้ มีเพียงหนึ่ง ที่พร้อมยืนหยัดเพื่อความยุติธรรมและสันติภาพ ปัง!
Chapter11:Exotic
เสียงกระสุนพุ่งออกจากปากกระบอกปืนอัตโนมัติ ลูกกระสุนพุ่งเข้าใส่สิ่งมีชีวิตร่างยักษ์ เพียงแต่มันดูเหมือนไม่สามารถทำอะไรได้เลยกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ เราจะได้พบกันอีก ในไม่ช้านี้..ความหวังของมนุษย์เพียงชั่วพริบตาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแบล็คหายไปกับควันสีดำราวกับสายลม
เป็นอะไรไหมครับ หัวหน้า!เสียงอีแวนดังขึ้น ขณะที่แบล็คยังงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เป็นไร รีบไปช่วยคนที่หมดสติก่อนสัญชาติญาณแบล็คออกคำสั่งทันที แม้ขณะที่ตัวเขาเองยังไม่สามารถหาคำใดอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นได้
เมื่อกี้มันตัวบ้าอะไรครับนั่นอีเลียสถามแบล็คด้วยอาการไม่เชื่อสายตาตนเองสักเท่าไหร่
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพียงแต่ดูเหมือนมันมาอย่างสันติมากกว่า มาด้วยจุดมุ่งหมายที่จะสังหารพวกเราไม่งั้นคนที่หมดสติอยู่คงไม่มีลมหายใจอยู่จนถึงขณะนี้หรอกแบล็คอธิบายความเป็นไปได้ รออยู่พักใหญ่ทุกคนค่อยตื่นขึ้น
เจ็บหัวจะแย่แล้วเว้ย!อัลโดตะโกนอย่างเจ็บปวด
แค่นี้ทำใจเสาะไปได้ ไม่ตายก็ดีแล้วอีเลียสสวนกลับ หัวหน้า จวนจะถึงเวลา 00 00 แล้วใกล้ได้เวลากลับฐานตามแผนแล้วครับ เปลี่ยนเทรวิสวิทยุมาถึงแบล็ค โอเคเรากำลังไปแบล็คตอบกลับ ทีมค่อยๆออกจากหอสมุดตรงไปที่เขตปลอดภัยบริเวณ ล็อบบี้ โรงแรม 11 55แบล็คเช็คเวลาที่นาฬิกา
เอาล่ะถึงเวลากลับบ้านแล้ว!ไมเคิลให้สัญญาณเพื่อนในทีม ทั้งหมดขึ้นรถทันทีพร้อมขนเครื่องมือกลับไปเต็มคันรถ ขณะที่พายุยังคงกระหน่ำใส่พวกเขาตลอดเวลา ขบวนรถฮัมวี่ต้องแล่นฝ่าพายุที่เกิดขึ้นทั่วบริเวณมหานครนิวยอร์ก ระยะการมองเห็นถนนข้างหน้าแทบจะเหลือเพียง 3 เมตรดังนั้นความเร็วจึงอยู่ที่ 60 ไมล์/ชั่วโมง ต้นขบวนอีแวนเป็นคนขับรถขณะที่ตากำลังพยายามเพ่งไปบนถนนอีแวนเหลือบเห็นบางอย่างบริเวณทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเขา
นั่นอะไรวะนั่น?อีแวนถามพรรคพวก เปรี้ยง!เกิดฟ้าผ่าขึ้น แสงจากฟ้าผ่าเผยให้เห็นวัตถุขนาดมหึมาค่อยๆเคลื่อนไหวผ่านไปทางทิศเหนือ รูปร่างมันเหมือนคนอย่างเห็นได้ชัด เดินสองขา มีแขนทั้งสองข้าง เพียงแต่ขนาดอันมโหฬารของมันทำให้ทีมต้องหยุดชะงัก อีแวนค่อยๆผ่อนคันเร่ง แจ้งเตือนคันอื่นอีแวนกระซิบบอกเพื่อน ขณะที่แบล็คนั่งอยู่ข้างๆยกกล้องมองกลางคืนออกมากคอยดูท่าทีของสิ่งมีชีวิตข้างหน้า
เรียกทีม เป้าหมายทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเปลี่ยนเจน่าวิทยุบอกฮัมวี่สองคันหลัง ขณะที่เป้าหมายห่างจากขบวนไม่ถึง 200 เมตร
รับทราบๆ พบเป้าหมายแล้วเปลี่ยน ปิดไฟหน้าด้วยเลิกกันฮุควิทยุมาเตือนทีมที่เหลือ บรรยากาศแทบจะเงียบในทันทีทุกคนพยายามเพ่งมองสิ่งที่กำลังพบ ดูเหมือนมันจะไม่ทันมองมาทางขบวนรถ ขณะที่มันยังคงเดินขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ รอพักใหญ่ เป้าหมายเดินลับหายไปทางทิศเหนือ ขณะที่ทีมกำลังอึ้งทึ่งอยู่พักใหญ่ แบล็คตัดบทด้วยการวิทยุออกคำสั่งขบวนรถ เอาล่ะไปต่อกันได้แล้ว ด้วยท่าทีไม่แปลกใจสักเท่าไหร่ กินเวลาไม่นานนักขบวนรถมาถึงฐานที่มั่นในที่สุด ฟิวรี่เดินออกมารับด้วยตัวเองในทันที ยินดีด้วยกัปตันที่นำทีมของคุณกลับมาครบทุกคนฟิวรี่กล่าวขอบคุณแบล็คเป็นการใหญ่
พบอะไรไหม?ฟิวรี่ตั้งคำถามทันที ไม่พบครับท่าน แต่เราพอจะทราบแล้วว่าใครเป็นผู้ส่งสาร อย่างน้อยๆก็พอจะอธิบายรูปประพรรณคร่าวๆได้ครับผมแบล็คตอบคำถามด้วยท่าทีสงบนิ่ง
ดีกว่าไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ เอาล่ะพวกคุณไปพักกันเถอะ คงเหนื่อยแล้วสินะฟิวรี่กล่าว ครับผมแบล็คทำความเคารพฟิวรี่ก่อนนำทีมเดินจากไป พวกเขาเดินมาถึงห้องยุทโธปกรณ์ เห็นมาสการ์และทีมของเขาทั้ง 4 คนยืนรออยู่พอดี ผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับหัวหน้าเป็นการด่วนเลยครับผมมาสการ์กล่าวด้วยท่าทีเงียบขรึม
ไปคุยกันข้างในสิ ผู้หมวด
Chapter12:Deep Down
มาสการ์เชิญแบล็คและทีมของเขากลับเข้าไปในเต็นท์ที่พัก ความกังวลและสงสัยมากมายพรั่นพรูใส่แบล็คและทีมอย่างมาก
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมากนะครับมาสการ์เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่หวาดระแวงนิดๆ เขาเดินกลับไปกลับมาระหว่างหน้าต่าง 2 บานหน้าเต็นท์ราวกับระวังภัยอยู่
ว่ามาสิ ผู้หมวดแบล็คเปิดคำถามด้วยความสงสัย โอเคครับ เริ่มเลยล่ะกัน หลังจากผมถูกช่วยเหลือจากการซุ่มโจมตีเมื่อวานนี้ ผมไม่ได้สงสัยอะไรมากนักเพียงแต่พอถูกนำทางมาที่นี่ผมกลับแปลกใจนิดหน่อยว่าตามรายงานจากดาวเทียวทหารอีออส ระบุภาพฐานที่มั่นนี้ได้ว่าอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจากพึ่งถูกโจมตีด้วย A-10 Thunder bolt ระลอกใหญ่ยังไงยังงั้นแต่ที่นี่มันกลับต่างโดยสิ้นเชิง หลังจากนั้นไม่นานผมหาทางติดต่อกลับไปที่กองเรือไอโอว่า กลับไม่สามารถทำได้เหมือนว่าถูกรบกวรความถี่อยู่ หลังจากนั้นไม่นานผมได้รับสัญญาณมอร์สสั้นๆว่า
ระวัง ถูกจัดฉาก จากกองเรือ ราวฟ้ากับเหวลึก บรรยากาศในเต้นท์เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ทุกคนอยู่ในความเงียบสงบแทบจะได้ยินเสียงหายใจของทุกคน แบล็ครวบรวมสติตอบกลับ
ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริงตามที่ผู้หมวดบอก แล้วเราจะหาข้อพิสูจน์อย่างไรล่ะเกิดเข้าใจผิดขึ้นมา เราอาจทำให้ใครต้องได้รับบาดเจ็บหรือตายแน่นอน
เรื่องข้อพิสูจน์ผมน่ะมีแล้วล่ะครับเพียงแต่เวลาน่ะสิคือปัญหา ผมถึงรอกัปตันกลับมาก่อนไงล่ะครับมาสการ์ตอบกลับด้วยท่าทีโล่งใจขึ้นมาอีกนิด เขายกกล้องอินฟราเรดตัวหนึ่งให้แบล็ค ลองดูแล้วจะรู้ครับว่ามันคืออะไรกันแน่ แบล็คไม่รอช้าหยิบกล้องขึ้นมาเขามองผ่านเลนส์จับความร้อน ชั่วครู่แบล็ควางกล้องลงทันที
สุภาพบุรุษเราเจอปัญหาแล้วเขากล่าวก่อนเริ่มต้นส่งกล้องอินฟราเรดให้แต่ล่ะคนในทีม ภาพที่เห็นคือทหารทุกคนในฐานที่มั่นนี้ไม่มีอุณหภูมิความร้อนแม้แต่ 1 องศาทุกอย่างเป็นสีฟ้าคือติดลบ 0 องศาคำตอบง่ายๆคือทุกคนไม่ใช่มนุษย์เพียงแต่มันคืออะไรล่ะ
ผู้หมวด วิทยุสื่อสารควอนตัม ยังอยู่ที่คุณหรือเปล่า?แบล็คยิงคำถามทันที
ผมเอาไปฝากไว้ที่ห้องยุทโธปกรณ์น่ะครับมาสการ์ตอบอย่างตะกุกตะกัก
งั้นถึงเวลาทวนคืนแล้วล่ะ ทำทุกอย่างให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเข้าใจไหมคอยระวังตัวตลอดเวลาด้วยล่ะแบล็คทิ้งทวนไว้ก่อนเปิดประตูออกจากเต้นท์ทันที บรรยากาศภายนอกเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงจากที่ช่วงที่เขาเข้ามาทหารแต่ล่ะคนดูสนุกสนานและคุยกันตลอดเวลา ตอนนี้กลับกลายเป็นเงียบสนิทราวกับหุ่นยนต์แต่ล่ะคนเริ่มหันมองพวกเขาอย่างช้าๆ วันนี้อากาศดีนะฮุคตะโกนออกไปดังๆ
ไอบ้าเอ้ย ทำไรว่ะอีเลียสกระซิบเบา
ให้มันเหมือนเดิมไงเว้ย เร็วดิว่ะคุยๆกันหน่อยฮุคตอบกลับ
..เออก็ว่างั้นว่ะ อากาศดีเป็นบ้าเลยว่ะ รู้สึกอยากออกไปยิงกบาลเอเลี่ยนสักตัวสองตัวว่ะ ฮ่าๆๆ อีเลียสตะโกนออกมาอย่างไม่แน่ใจ แต่แทบไม่ได้ต่างจากเดิม บรรยากาศยังคงเงียบเช่นเดิม หลังจากบทสนทนาอันสั้นจบลงทีมมาถึงห้องยุทโธปกรณ์ ทีมรีบดิ่งเข้าภายใน ล็อคประตูด้วยเว้ยอัลโดบอกเพื่อน ไม่รอช้าทีมลงคุ้ยหาเครื่องมือสื่อสาร ควอนตัม ทันที
อยู่ไหนวะไอบ้าเอ้ย!มาสการ์สบถออกมาด้วยอาการรนราน เจอแล้ว!เทรวิสส่งสัญญาณ เอาล่ะส่งสัญญาณได้แบล็คตอบกลับทันที
นี่ทีม เดลต้า ถึงกองเรือไอโอว่า ตอบด้วยเปลี่ยน! เทรวิสรออยู่ครู่ก่อนเตรียมส่งสัญญาณอีกรอบ นี่กองเรือไอโอว่า ถึงทีม เดลต้า ว่ามาเปลี่ยนทุกคนแทบดูเหมือนโล่งออกไปได้ส่วนหนึ่ง ถึงกองเรือไอโอว่า เราได้รับสัญญาณมอร์สแล้ว และทำการยืนยันแล้วทุกอย่างคือการจัดฉากเปลี่ยนเทรวิสตอบกลับ
รับทราบๆ ปัญหาคือเราไม่สามารถส่ง ฮ. ช่วยเหลือไปในตำแหน่งของคุณได้ เนื่องจากโดนโจมตีทางอากาศอย่างหนัก จะดีมากหากมาจุดนัดพบที่เรากำหนดให้เปลี่ยนเจ้าหน้าที่ไอโอว่าตอบกลับ รับทราบ ขอพิกัดด้วยเปลี่ยน
พิกัดคือ 202 x 752 y เวลาของคุณคือ 2 ชม. เปลี่ยน
รับทราบเจอกันอีก 2 ชม เปลี่ยนเทรวิสตอบกลับด้วยทีท่าดีใจยิ่ง รับทราบขอให้โชคดี กองเรือไอโอว่าเลิกกัน
Chapter13:Danger Close
ทีมแบล็คและมาสการ์ทำการติดต่อกลับไปที่กองเรือ ไอโอว่า ซึ่งรู้แผนการของเหล่าผู้บุกรุกนอกโลกตั้งแต่ได้รับสัญญาณหลอกอยู่นานแล้วเพียงแต่หาทางพยายามติดต่อกลับสู่ทีมแบล็ค ขณะที่ต้องรับมือการโจมตีอย่างหนักของเหล่าอากาศยาน ไร้สัญชาติหรือยานบินเอเลี่ยนนั่นเอง
ผู้บัญชาการวิคเตอร์ คาร์ลอส แห่งกองเรือไอโอว่า สหรัฐอเมริกา กำลังวุ่นอยู่กับการวางแผนตั้งแนวรับรวมถึงแผนช่วยเหลือทีมแบล็คออกจากพื้นที่ทันที หลังจากได้รับคำสั่งให้นำตัวออกมาใน 2 ชม. เพราะตอนนี้กองเรือ อับราฮัม ลินคอล์น เตรียมยิงจรวดนำวิถีความร้อน เฮลไฟร์ ใส่ตัวที่มั่นของศัตรูแล้วโดยคำสั่งตรงมาจาก วอชิงตัน ซึ่งขณะนี้อยู่ในที่หลบภัย ฐานทัพ แอเรีย 51 ในการป้องกันโดยกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา เนวาดา แน่นอนล่ะเรื่องยังงี้ใครไม่ร้อนใจก็คงยาก เพื่อนเก่าแก่ตนเองต้องหาทางมาถึงจุดนัดพบให้เร็วที่สุดก่อนที่จะโดนย่างสดไปพร้อมกับมหานครนิวยอร์กนี้
ทีมอัลฟ่า ทุกคนในทีมกำลังวุ่นอยู่กับการหาทางออกอื่นนอกจากประตูหน้า ห้องยุทโธปกรณ์มองจากภายนอกมันดูเล็กและแคบเพียงแต่จริงๆแล้วภายในนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง เพียงแต่ว่าขนาดที่ดูใหญ่จากภายในกลับมีประตูเพียงแห่งเดียวคือประตูที่ แบล็คและทีมของเขาเข้ามานั่นเอง
แย่ล่ะสิ งานนี้ต้องรีบแล้วตอนนี้เหลือเวลาแค่ 1 ชม. 50 นาที แล้วนะครับมาสการ์กล่าวด้วยท่าทีเร่งรีบ ตึงๆ?เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมเสียงบิดลูกประตูดัง ก๊อก แกร็ก
กัปตันครับ ท่านนายพลต้องการคุยด้วยโดยด่วนครับผมเสียงทหารหรืออะไรบางอย่างข้างนอกดังขึ้น
..โอเค เดี๋ยวผมไปตอนนี้กำลังหาของอยู่น่ะ ขอ 5 นาทีแบล็คตอบกลับ
รับทราบครับ แต่ช่วยเร่งมือหน่อยนะครับเงาของนายทหารเดินจากไป ทีมเริ่มทำการค้นหาต่อทันทีไม่รอช้า
เจอแล้ว!เร็กซ์ส่งสัญญาณบอกทีม มันเป็นประตูสู่ทางน้ำใต้ตัวเมือง อาจยาวหลายร้อยไมล์และวกวนแต่ใครจะรู้มันอาจนำไปถึงจุดหมายก็เป็นได้
เดี๋ยวก่อน ผมมีของขวัญจะฝากให้พวกมันด้วยเสียงเทรวิสกระซิบบอกทีม เขาควานหากล่องสีดำในกองสัมภาระ เขาหยิบมันขึ้นมาภายในเป็นระเบิด C4 แบบตั้งเวลาเขาหยิบกล่องกระสุนมากองทับๆตัวระเบิดไว้เพื่อพรางตา ก่อนตั้งเวลา 5 นาที เอาล่ะไปๆๆเทรวิสให้สัญญาณ ทีมรีบรุดหน้าเข้าไปสู่ทางน้ำทิ้งของเมือง
แย่กว่านี้มีอีกไหมว่ะเนี่ย โหย กลิ่นนี่ยิ่งกว่าหมาตายอีกว่ะไมเคิลพูดออกมาด้วยอาการผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
กองเรือไอโอว่า วิคเตอร์กำลังวุ่นอยู่กับแผนรับมือกับเหล่าเอเลี่ยนอยู่ในห้องประชุมกับนายพลอีกหลายนาย รวมถึงหัวหน้าทีม เดลต้าฟอร์ซ แจ็คสัน คอร์ป ซึ่งพึ่งมาถึงได้ไม่นานนี้ ภารกิจคือเพื่อมาสมทบกับหน่วย RANGER ของแบล็ค แต่ตอนนี้กลายมาเป็นว่าต้องนำทีมช่วยเหลือออกไปรับแบล็คกลับมา
ถ้าเป็นยังงี้อยู่ต่อไปเรื่อยๆมีหวังเราจะเสียทั้งกำลังพลและกระสุนอีกมากมายนะครับ นายพลคนหนึ่งกล่าวกับวิคเตอร์
ทุกคนต้องได้กลับบ้าน อันนี้คุณก็รู้ วิคเตอร์กล่าวอย่างมั่นใจ
ผมจะทำให้มันง่ายขึ้น ผมจะนำทีมไปกับ ฮ.แบล็คฮอร์ค และเข้าทำการช่วยเหลือเองแจ็คสันกล่าวด้วยอาการสงบนิ่ง
ได้ งั้นอีก1.40 ชม. คุณเตรียมตัวได้เลย ผมจะสั่งให้ F-14 ทอมแคท คอยคุ้มกันคุณเอง และจะสนับสนุนภาคพื้นดินด้วยปืนใหญ่ 120 มม. เราหวังว่ามันจะได้ผลนะ กัปตัน วิคเตอร์กล่าวอย่างเชื่อใจ แน่นอนครับ ผมจะนำทีมหัวกะทิ ออกไปรับพวกเขาออกมาเอง เชื่อมือพวกเราได้แจ็คสันกล่าว
Chapter14:Helper
กลิ่นเหม็นเน่าและเหม็นสาบ มากมายพุ่งเขาสู่ประสาทรับรู้กลิ่นของทีมยังเห็นได้ชัด เพราะหน้าตาแต่ล่ะคนเปลี่ยนไปจากเดิมมากหลังจากลงมานี่ได้ 1 นาทีกว่าเท่านั้น แม้แต่ แบล็ค ซึ่งเป็นผู้มีประสบการณ์โชคโชน ปฏิบัติภารกิจมามากมาย ทั้งกลิ่นคนตาย กลิ่นดินโคลน ต่างๆนาๆ แต่เขายังไม่เคยลงมาถึงท่อน้ำทิ้งของอดีตมหานครอันรุ่งเรือง ถึงแม้สีหน้าของแบล็คจะเปลี่ยนเล็กน้อยแต่จริงๆเขาก็รู้สึกแย่ๆเหมือนกัน
เดินฝ่าดง ของเสียของคนนิวยอร์กนี่มันก็พอรับไหวนะ ดีกว่าออกไปรับลูกกระสุนของพวกเอเลี่ยน..เฮ้ออ.. มาสการ์พูดออกมาด้วยท่าทีตลกฝืดๆ
สมัครทหารมาไม่ได้อาสามาลงกองขี้คนนะเว้ย แย่จริงๆเลย แจ็คกล่าว เขาพยายามก้าวยาวๆและยกขาสูงดูเทอะทะแปลกๆ สายสะพายปืนเหวี่ยงไปๆมาๆ ระเบิดจะทำงานใน 2 นาทีรีบหน่อยก็ดีนะเทรวิสโต้กลับก่อนจะย่ำน้ำเน่าต่อไป ช้าๆอืดๆ
แปะ..น้ำหยดหนึ่งจากเพดานท้อน้ำทิ้งหยดลงบนหน้า อีเลียส แหวะ..ซวยอะไรยังงี้วันนี้อีเลียสสบถเขาพยายามหาผ้ามาเช็ดหน้าด้วยอาการเบื่อหน่าย จ๋อม..จ๋อมๆๆ?เสียงหยดน้ำดังถี่ขึ้นมาก นั่นอะไรวะนั่นมาสการ์พูดขึ้น จ๋อม...ตูม! เฮ้ยอะไรวะ!?ไมเคิลตะโกนใส่วัตถุที่ตกลงมา
แกร็กๆๆเสียงคล้ายการไขลานดังขึ้นสะท้อนท่อน้ำ ทำให้เสียงกังวานมากขึ้น ฝุ่นตลบอบอวนค่อยๆจางหายไป เผยวัตถุประหลาดนอนแน่นิ่งอยู่บนกองหินปูน แกร็กๆๆ! มันค่อยๆขยับทีล่ะนิด ทีมถึงกับตะลึง มันดูเหมือนคนแขนขายาวมาก แขนแทบจะจุ่มลงพื้นแต่ด้วยความสูง 3 เมตรกว่าคงยังยื้อแขนของมันไม่ให้ตกลงน้ำเน่าได้ ลูกตาวงกลมใสสีขาวๆค่อยเปิดออกเป็นตาดำเต็มดวง เป้าหมาย สถานะ:ทำลายเท่านั้น วัตถุพูดขึ้นแสงสีฟ้าเริ่มเปล่งประกายตามเส้นสีดำของมันทั่วร่างกาย ท่าไม่ดีว่ะ เผ่นเหอะเจน่ากระซิบบอกทีม ขณะที่แต่ล่ะคนอึ้งและยืนแข็งทื่อ
โกยว้อยย..ยย!เจน่าตะโกน ทีมรีบวิ่งโกยหน้าตั้งแบบไม่คิดชีวิต ตามเส้นทางท่อน้ำทิ้ง สิ่งมีชีวิตประหลาดยังคงวิ่งตามเขามาอย่างรวดเร็ว ราวชั่วพริบตา มันวิ่งตามหลังมาติดๆ ชั่ววินาทีมันเอื้อมมือเตรียมคว้าตัว มาสการ์ที่ตามหลังทีม
บึม!..บึมๆๆๆ!เสียงระเบิดดังขึ้นห่างออกไปประมาณ 1 ไมล์ สิ่งมีชีวิตประหลาดหันหลังกลับทันที แรงระเบิดจากระเบิด C4 ที่เทรวิสตั้งไว้ส่งแรงลมมหาศาลอัดกระแทก เข้าใส่ เจ้าตัวประหลาดกระเด็นติดกำแพงท่อน้ำ ไม่วายแรงลมจำนวนมากที่ไร้ซึ่งทางออกพุ่งเข้าปะทะทีมแบล็คกระเด็นไปข้างหน้าหลายหลา
โอยย..ยยเสียงครวนคราญดังขึ้น ยังครบไหมแบล็คตะโกนถามลูกทีมด้วยอาการมึนหัว
ครืนน..นน!กองหินปูนจำนวนมากกระเด็นไปคนละทิศละทาง เจ้าตัวประหลาดยืนขึ้นไม่มีแม้แต่รอบขีดข่วน ไร้ซึ่งความรู้สึกเจ็บปวด มันค่อยเดินเข้าไปที่ เจน่า ซึ่งขายังติดอยู่กับเศษโครงเหล็ก เงาทมิฬบดบังเจน่าไว้ เขารู้ทันทีว่ามันอยู่ข้างหลังเขา
เวรล่ะสิงานนี้ เจน่าพึมพำ ตัวประหลาดเงื้อมือขึ้นมือของมันค่อยๆเปลี่ยนรูปทรงบริเวณปลายเล็บ จนคล้ายใบมีดคมกริบ
ทำลาย มันพูดขึ้นก่อนพุ่งมือลงใส่เจน่า ฟิ้วว..วว ฉัวะ เสียงวัตถุทะลุกำแพงเสียงพุ่งเขาใส่ ตัวประหลาดก่อนที่มันจะลงมือใส่เจน่า วัตถุนั้นทะลุผ่านมือมันไปอย่างรวดเร็ว
มีเป้าหมายใหม่ สำคัญๆๆๆๆ!!! เอ๋?...พรวด?! มือของมันค่อยๆเลื่อนออกอย่างช้าๆ ในที่ก็หลุดออกมาเลือดสีฟ้าเข็มพุ่งออกมาไม่หยุด
ฟื้นฟู สัตว์ประหลาดพูด ก่อนมันจะกัดแขนของตัวเองแล้วกินมันเข้าไป พริบตาแขนใหม่งอกออกมาในทันที
วิ้วๆๆๆ! ใบมีดนับสิบ พุ่งเข้าใส่ตัวประหลาดนั่นไม่ยั้ง ตึง!เสียงฝีเท้าดังขึ้น แบล็คหันหลังกลับไปมอง สิ่งที่เห็นคือสิ่งเดียวกับที่เขาพบใน โรงแรม ลูซูรี่ นั่นเอง กำจัดๆๆๆสัตว์ประหลาดตะโกนด้วยอาการเจ็บปวด ไม่รอช้าชายลึกลับคนนี้หรืออะไรก็ตาม วิ่งเข้าใส่เจ้าสัตว์ประหลาดในทันที เขากระโดนขึ้นเพดานท่อน้ำก่อนพุ่งตัวลงใส่เจ้าสัตว์ประหลาดยักษ์ กำปั้นแรกพุ่งเข้าใส่หน้ามันอย่างเต็มรัก ตามด้วยหมัดซ้าย ก่อนกระหน่ำรัวหมัดใส่ สัตว์ประหลาดอย่างไม่ปรานี เขาแบมือออกแล้วเงื้อขึ้นฟ้าก่อนที่ดาบสีเขียวสว่าง จะออกมาใต้แขนเขา ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาเสียบดาบปลายแหลมเข้าใส่เจ้าสัตว์ประหลาดแบบที่ว่าเร็วยิ่งกว่ากระสุนปืน ก่อนท่าจบเขาเอื้อมแขนไปทางขวา แล้วเสียบดาบเข้าหน้าอกของสัตว์ประหลาด ก่อนเดินลงจากร่างไร้วิญญาณของสัตว์ประหลาดนั้น
สายตานับสิบจ้องไปที่ ชาย คนนี้
ข้างหลัง! อีเลียสตะโกนขึ้น เจ้าสัตว์ประหลาดยังไม่สิ้นลมหายใจ มันกระโจนด้วยความรวดเร็วเข้าใส่ ชายลึกลับผู้นี้ เขาหันหลังกลับก่อน หยิบดาบสีฟ้าอ่อนอีกเล่มจากเอว ตัดคอมันออกเป็น 2 ส่วน ทีมถึงกับตะลึงกับความรวดเร็วและประสาทที่ฉับไวยิ่งนัก เขาเดินกลับมาประจำที่เดิม ก่อนพูดว่า
ข้า..มีนามว่า อาคูร่า และข้าไม่ใช่มนุษย์
Chapter15:Storm coming
ท่ามกลางพายุหิมะที่ถาโถมเข้าใส่ชายผู้ใส่ชุดกันหนาวสีขาวนวล แม้จะใส่ชุดกันหนาวแบบฉนวนกันความเย็นไว้ก็ตามมันยังคงให้ความรู้สึกเหมือนใครเอาของมีคมมาทิ่มแทงหลังของเขาตลอดเวลา ความเย็นแทรกซึมเข้าสู่กระดูกสันหลังจนเย็นวาบ เขาเดินมานานมากกว่า 3 ชม.แล้วอย่างไรก็ตาม ชายคนนี้ยังไม่พบสิ่งที่ตามหาหรือเรียกได้ว่า ภารกิจ นั่นเอง
ไวท์เอาท์ เรียก โอเรกอน เปลี่ยน เสียงวิทยุควอนตั้มแบบพิเศษของเขาดังขึ้นจาก เป้อุปกรณ์ที่สะพายมาด้วย เขาค่อยๆย่อตัวลงแล้วหยิบกระเป๋ามาไว้ข้างหน้า นี่โอเรกอนพูด ว่ามาเปลี่ยนชายคนนี้พูดขึ้น พบอะไรไหม?ปลายสายถามสั้นๆ ยังไม่พบเปลี่ยนเขาตอบกลับ
รับทราบหาต่อไป โชคดี ครัสเตอร์ ปลายสายกล่าวก่อนเลิกการติดต่อ
ถึงจะเป็นคลื่นความถี่ลับ ก็ไม่ควรพูดชื่อนะเว้ยครัสเตอร์พูดไปพลางๆก่อนหยิบซองบุหรี่ขึ้นมา เขาพยายามจุดไฟแช็คหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ยอมติด ด้วยความเร็วลมกว่า 80 ไมล์/ชั่วโมง นับว่าทำได้ยากมาก ระยะการมองเห็นเหลือเพียง 5-10 เมตร ช่วงเวลาสั้นๆ ลมพายุหิมะหยุดลงอย่างน่าแปลกใจ ครัสเตอร์ รีบจุดบุหรี่ทันที เขาเงยหน้าขึ้นมามองไปข้างหน้า สีหน้าสบายใจของเขาหายไปในทันที
เป็นไปได้ยังไง!ครั้สเตอร์อุทานขึ้น เขารีบหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา
ถึงไวท์เอาท์ครั้สเตอร์กล่าว
พบเป้าหมายแล้ว! รับทราบๆปลายสายตอบกลับด้วยน้ำเสียงกังวล งั้นก็จริงที่แหล่งข่างบอกมาสินะครัสเตอร์พูดผ่านวิทยุ มหึมาจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าอะไรแบบนี้มันจะมาอยู่ตรงนี้ ที่ๆไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะมาอยู่เพราะมันไม่เคยถูกสงสัยน่ะสิ
Chapter16:Akura?
เสียงของสิ่งมีชีวิตต่างดาวเงียบลงหลังจากกล่าวแนะนำตัวไปแล้ว ทุกคนยืนค้างอยู่กับที่เหมือนความรู้สึกตอนแกะกล่องของขวัญสมัยเด็กๆ มีทั้งความดีใจและตื่นเต้นในทางที่ดี ขณะนี้ก็เช่นเดียวกันเพียงแต่ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ คำถามที่ว่าควรยกปืนขึ้นหรือลดลงซะมากกว่าที่ควรคิด
เนื่องด้วยสภาพอากาศที่ไม่บริสุทธิ์ของดาวโลกนี้ ทำให้ข้าจำต้องใส่หน้ากากไว้ตลอด จะเรียกว่าหน้ากากกันแก๊สในแบบที่ชาวโลกเรียกก็ว่าได้อาคูร่าพูดไปพลางยกก้อนหินมหึมาออกจากขาเจน่า อะ..เอ่อ ขอบคุณเจน่าตะกุกตะกักตอบไป คุณต้องการอะไร มีเหตุผลอะไรที่ต้องช่วยพวกเราแบล็คเปิดคำถาม
ข้าไม่ได้ช่วยพวกเจ้า ข้ากำลังจะช่วยทั้งจักรวาลต่างหาก บรรยากาศเงียบลง
จักรวาล?มาสการ์พูดลอยๆ
ใช่แล้ว สิ่งที่อยู่รอบๆตัวเจ้าไงล่ะ
แล้วโลกมันไปเกี่ยวอะไรกับ จักรวาล เราเป็นแค่ดาวเล็กๆของเอกภพ ทำไมถึงสำคัญนักล่ะ แบล็คพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แน่ล่ะเรื่องนั้นข้าเข้าใจอยู่แล้ว พวกมนุษย์อย่างเจ้าน่ะ ก็แค่เศษธุลี เพียงแต่ความลับของโลกเจ้าน่ะมันไม่ใช่ ข้าไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว อาคูร่าจบบทสนทนาก่อนหันหลังเดินกลับไป
ลาก่อนมนุษย์โลก ทิ้งท้ายคำอำลาชวนให้งุนงง
แบล็คไม่ได้ติดใจอะไร เขาก้มลงมองนาฬิกา ตัวจับเวลานับถอยหลัง 2 ชม. นับตั้งแต่เขาติดต่อกองเรือรบ ตอนนี้เหลือ 1 ชม. พอดีแล้ว แบล็คตัดสินใจรีบออกเดินทางต่อทิ้งความสงสัยมากมายไว้เบื้องหลัง
ไปต่อ! ทีมออกเดินทางต่อทันที เสียงระเบิดค่อยๆดังขึ้นเรื่อยๆ นับจากที่ทีมวิ่งมาเป็นเวลากว่า 15 นาทีแล้ว ข้างนอกคงกำลังสู้รบอย่างดุเดือดอยู่เป็นแน่เวลาเหลือ 45 นาทีแล้ว จะเสียเวลาไปมากกว่านี้อีกไม่ได้
ถึงเดลต้า เปลี่ยน วิทยุส่งเสียง แบล็คกดปุ่มตอบรับที่ตัววิทยุเพื่อตอบกลับ
ทีมเดลต้า ว่ามาเปลี่ยน เราจับสัญญาณ GPS ของคุณได้แล้วหากไม่มีอะไรผิดพลาดตอนนี้เราคงอยู่บนหัวของทีมคุณเปลี่ยน เสียงเงียบลง รอการตอบกลับของแบล็ค รับทราบเปลี่ยนพอจะหาทาง เจาะรูลงมาได้ไหม เปลี่ยนแบล็คตอบกลับ
พอมีทางอยู่ แต่อาจจะเสียงดังไปหน่อย ถอยออกจากจุดนี้ 50 เมตร ด้วยเปลี่ยนเสียงดังขึ้นด้วยน้ำเสียงติดตลกเล็กน้อย
รับทราบ..เอาล่ะทุกคนถอยจากจุดนี้ 50 เมตรเดี๋ยวนี้แบล็คตะโกนสั่งทีม
3..2..1.. เสียงจากปลายสายนับถอยหลัง ตูม! เพดานท่อนำทิ้งระเบิดออก เสียงใบพัดขนาดใหญ่ดังกึกก้องลงมาข้างล่าง ทีมรีบหาทางลัดเลาะไปตามเศษซากปรักหักพังของตัวคอนกรีต ไม่นานนักทั้งหมดขึ้นมาได้สำเร็จ พวกเขาแหงนมองขึ้นฟ้าพบ ฮ.แบล็คฮอร์ค บินนิ่งๆบนหัวเขาอยู่พร้อมเสียง เครื่องบิน A-10 บินว่อนไปมาราวกับแส้ที่แกว่งไปมากลางอากาศ เร็วเข้า!ทหารชุดสีดำ ตะโกนก่อนโรยเชือกสลิงมาให้ทีม
ศัตรู 9 นาฬิกา!เสียงเทรวิสตะโกนดังขึ้น กองกำลังศัตรูจำนวนมากกำลังเดินทัพมาหาพวกเขา พวกมันเปิดฉากโจมตีทันทีแสงสีฟ้ามากมายพุ่งเข้าใส่ ลำตัว ฮ.แบล็คฮอร์ค นักบินหักคันบังคับไปทางขวา เพื่อให้กระบอกปืนอัติโนมัติข้างลำเล็งเป้าได้
วี้ดด..ดด? เสียงลำกล้องหมุนด้วยความเร็วสูง ชั่ววินาทีเสียงคล้ายคลื่นเสียงความถี่ต่ำดังขึ้นทั่วบริเวณ ส่งกระสุนกว่า 1000 นัดใน 1วินาทีเข้าใส่ศัตรูจำนวนมากที่กำลังวิ่งเข้ามา กระสุนเจาะทะลุร่างสีดำฟ้าร่วงลงไปเป็นจำนวนมาก
ไปๆ แบล็คออกคำสั่งท่ามกลางควันดำและปลอกกระสุนที่ร่วงลงมาจำนวนมาก เครื่องบิน A-10 หักลำกลางอากาศวกกลับมาบริเวณ ฮ.ช่วยเหลือ
มาร์ค 1นักบินออกสัญญาณ ทั้ง 2 ลำทิ้งระเบิดนาปาล์มและจรวดเฮลไฟร์ใส่ จุดที่ศัตรูกำลังหาที่กำบัง
บึมๆๆ! เสียงระเบิดแสบแก้วหูส่งฝุ่นควันทั่วอาณาเขตฟุ้งกระจาย
ไปๆๆ แบล็คให้สัญญาณนักบิน ฮ. ดึงสลิงกลับขึ้นพร้อมออกตัวทันที เสียงแผ่นเหล็กกระทบกับกระสุนค่อยๆเบาลงเรื่อยๆตามความสูง แบล็คหันไปขอบคุณเดลต้าคนหนึ่งที่กำลังหันลงไปมองเบื้องล่าง เขาหันมาก่อนทักทาย
เป็นไงบ้างครับหัวหน้า"
Chapter17:Nothing can prepare you.
แจ็คสัน? เสียงแบล็คดังขึ้นท่ายกลางเสียงใบพัดเฮลิคอปเตอร์ด้วยความงุนงง
ไม่น่าเชื่อใช่ไหมล่ะครับแจ็คสันกล่าวก่อนยื่นมือออกมาเพื่อทักทายอย่างเป็นทางการ
หึๆ ก็คงงั้นมั้ง แบล็คกล่าวติดตลกก่อนยื่นมือเพื่อทักทายเช่นกัน
ไว้กลับถึงเรือจะอธิบายให้ฟังจะดีกว่านะครับ
ก็ดีแบล็คพูดสั้นๆ
ครืนน..นนเสียงแผ่นดินเบื้องล่างดังขึ้น มันค่อยๆแตกออกอย่างช้าๆ ราวกับมีอะไรบางอยู่ภายใน
นั่นมันอะไรน่ะ? นักบินตกตะลึงกับเหตุการณ์เบื้องล่าง
ก๊าซ..ซ!เสียงคำรามแสบแก้วหูดังลั่นขึ้นมาถึงผู้โดยสารใน ฮ.ช่วยเหลือ ตัวเครื่องสั่นเล็กน้อย เสียงเงียบลงชั่วครู่ ตูม!ตึกสูงระฟ้าพังทลายลงเป็นแถบๆ มือขนาดมหึมาโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดิน ก่อนโผล่มาอีกมือ ก๊าซ!เสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง พื้นแตกร้าวราวกับแผ่นดินไหว
ตูม เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง ควันจากเศษตึกมากมายกระจายฟุ้ง
นั่นมันตัวบ้าอะไรวะ!นักบินพูดด้วยความตกใจ สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่สูงกว่าตึก 10 ชั้นยืนตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองมันไม่ไหวติงแม้แต่น้อย
จี้ดด..ดดคลื่นความถี่สูงดังขึ้นชั่ววูบ ตาสีแดงส่องสว่างขึ้น มันค่อยๆลืมตาขึ้น ขอการโจมตีภาคพื้น บริเวณทิศตะวันตกจากจุดกู้ภัย รหัสโจมตีคือ เอเรส!นักบินวิทยุไปถึงกองเรือไอโอว่า รับทราบ ทำการยิงใน 3..2..1..ยิง!สิ้นเสียงวิทยุตอบกลับลง เสียงแหวกอากาศดังขึ้นมาแต่ไกล
ฟ้าวว ลูกกระสุน 120 มม. 3 ลูกพุ่งเข้าใส่เป้าหมายอย่างจัง ตูม ตูม..ตูมเสียงหัวรบระเบิดดังสั่นหวั่นไหว ยืนยัน โดนเป้าหมายอย่างจัง แม่นมากเปลี่ยนนักบินวิทยุเพื่อส่งสัญญาณ
ฝุ่นควันค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ
!..ถึงกองเรือ ศัตรูยังอยู่น้ำ ศัตรูยังอยู่นักบินรีบดึงเครื่องขึ้นพร้อมกับวิทยุหากองเรือทันที
รับทราบๆ ยิงระลอก 2 ใน 3..2..1..ยิง! กระสุนปืนใหญ่พุ่งเข้าใส่เป้าหมาย เสี้ยววินาทีเป้าหมายยกมือขวาขึ้น ก่อนกระสุนจะพุ่งเข้าเป้า
ตูมๆๆ เกิดแรงระเบิดมหาศาลขึ้นรอบตัวเป้าหมาย เป็นไปไม่ได้.. แจ็คอุทานขึ้น เป้าหมายดูไม่มีท่าทีจะได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยนิด บริเวณมือขวาของมันเกิดเป็นแสงสีขาวอ่อนแทบมองทะลุได้เป็นทรงวงกลมราวกับโล่ยังไงยังงั้น
วิ้งยักษ์ใหญ่หันหน้ามาที่ตัว ฮ.ช่วยเหลือ นัยน์ตาสีแดงของมันเริ่มเปล่งแสงออก ถึงจะไม่เคยพบสิ่งมีชีวิตแบบนี้แต่ทุกคนก็พอจะเดาว่ามันต้องยิงอะไรออกมาแน่ๆ
เวรล่ะผู้ช่วยนักบินเกิดอาการใจหายอย่างบอกไม่ถูก นัยตาของยักษ์ยังคงแดงขึ้นเรื่อยๆ เปรี้ยง เส้นแสงสีแดงจ้าพุ่งเข้าใส่ลำตัว ฮ. เฉียดไปไม่ถึงเมตร
เร่งเร็วกว่านี้ไม่ได้หรือไง เร็วเข้า แบล็คตะโกนบอกนักบิน
เร็วสุดแล้วครับผม เราคงไม่รอดแน่ถ้ามันยิงอีกรอบ นัยน์ตาของเจ้ายักษ์เริ่มสว่างอีกครั้ง แบล็คมองออกไปเหมือนเห็นอะไรบางอย่างบริเวณตึกสูงข้าง ยักษ์นั่น
!..อาคูร่า แบล็คถึงกับตะตะลึงความว่องไวของสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่เขาพึ่งจบบทสนทนามาไม่นาน ราวกับมีพลังขาอันมหาศาลอาคูร่า โดดผ่านตึกได้สบายๆ เขาค่อยๆไต่ถึงระดับที่สูงกว่ายักษ์ที่ยืนอยู่ ขณะที่แบล็คจ้องอาคูร่า เขากลับลืมลำแสงที่กำลังจะยิงมาสนิท พอหันกลับมานัยนั่นกลายเป็นสีแดงก่ำพร้อมยิงแล้ว
ก๊าซ..ซ!เสียงยักษ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แบล็คยกกล้องส่องทางไกลแบบพิเศษขึ้นสังเกตการณ์ อาคูร่าโดดจากตึกสูงก่อนปาลูกระเบิดสีขาวมากมายใส่ตาของยักษ์ เสี้ยววินาทีมันระเบิดออกเป็นแสงสีขาววาบ
มันเสียศูนย์แล้วไปๆๆ มาสการ์สั่งนักบินทันที เจ้ายักษ์ล้มลงด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสก่อนที่มันจะรีบดำดิ่งลงใต้ดินหายไปไร้ร่องรอยเพียงไม่กี่นาที แบล็คยังคงส่องกล้องติดตามการเคลื่อนไหวของอาคูร่าตลอดระยะเวลาที่ ฮ.ช่วยเหลือ บินทิ้งระยะทางห่างออกไปเรื่อยๆ ความหวังสุดท้าย...
เสียงดังกังวานในหัวแบล็คทันทีที่เขาสบตากับ สิ่งมีชีวิตนอกโลกตนนั้น ราวกับมันถูกส่งผ่านกระแสจิตมาโดยตรง แบล็คยังคงงุนงงกับเสียงที่พึ่งดังขึ้นในหัวของเขา ขณะที่เขาละสายตาจากอาคูร่าไปชั่วขณะ แบล็คยกกล้องขึ้นอีกครั้ง
ไร้ร่องรอยสินะ แบล็คพึมพำขณะส่องหาร่องรอยของอาคูร่าที่หายวับไปอย่างรวดเร็วบนยอดตึกสูง
Chapter18:Brand new world
ลงจอด... เช็คระบบครั้งสุดท้าย ทุกระบบเช็คและในที่สุด ขอต้อนรับกลับบ้านทุกท่าน... เสียงนักบิน ฮ.แบล็คฮอร์คช่วยเหลือเอี้ยวตัวมาพูดกับลูกเรือบนเครื่องหลังลงจอดอย่างปลอดภัย
โชคดีครับ.. เขากล่าวก่อนยื่นมือเพื่อแสดงความเคารพ
เช่นกันครับ.. มาสการ์กล่าวก่อนจับมือตามประเพณีอเมริกัน ลูกทีมแต่ล่ะคนค่อยๆ กล่าวขอบคุณทีล่ะคน หลังจากนั้นทั้งหมดจึงเดินตรงไปที่พักทันที แบล็คปลีกตัวออกมาเพียงคนเดียว เขาเดินไปยืนที่ปลายดาดฟ้าเรือ ท้องฟ้าเป็นสีดำสนิทยังคงไม่ปรากฏแสงแต่อย่างใด ควันไฟฟุ้งทั่วเมืองแบล็คยังคงทึ่งกับการที่พวกเขารอดออกมาครบ 32 ได้โดยมีแค่รอยถลอกนิดๆหน่อยๆ
คิดอะไรอยู่หรือเปล่า กัปตัน เสียง วิคเตอร์ กล่าวเขาเดินมาเทียบข้างแบล็คก่อนมองไปทิศทางเดียวกัน
ถ้านี่พอจะช่วยให้คุณอารมณ์ดีขึ้นได้นะ วิคเตอร์ส่งแผ่นกระดาษสีขาวมีตราประทับอินทรีบนสุดของแผ่นกระดาษ
มาจากวอชิงตันเหรอครับ แบล็คตั้งคำถามด้วยความรู้สึกแปลกใจ
ใช่แล้ว..ลองอ่านก่อนสิ วิคเตอร์ทื้งท้ายก่อนเดินจากไปทิ้งแบล็คกับกระดาษแผ่นนึงไว้ แบล็คค่อยๆม้วนออกมาอย่างช้าๆ สายตาแบล็คเบิกกว้างด้วยความตกใจ ภายในคือสาส์น จากกองกำลังนาวิกฯ แห่งกองพันยานเกราะที่ 11 หรืออีกนัยหนึ่งก็คือกองกำลังที่ติดอยู่ในนิวยอร์กนั่นเอง ใจความสำคัญคือ ถูกช่วยเหลือโดยกองพันยานเกราะที่ 7 แห่ง สหราชอาณาจักร และ กองทัพอากาศที่ 13 แห่ง ฝรั่งเศส ล่างสุดเขียนกำกับความไว้ว่า
ภารกิจลับสุดยอด ไม่รู้ว่าจะรู้สึกดีหรือจะโกรธว่าทำไมวอชิงตันถึงส่ง สาส์นลับสุดยอดมาช้าได้ถึงขนาดนี้ ไม่งั้นก็คงไม่ต้องไปฝ่าดงกระสุนให้อาดรีนาลีนสูบฉีดหรอก
ฮะๆ ฮ่าๆแบล็คถึงกับขำออกมาด้วยความรู้สึกเวทนาตัวเอง ราวกับโชคชะตาลิขิตให้เขาได้เจอกับสิ่งต่างๆที่เขาพานพบมาจากมหานครนิวยอร์ก แบล็คยังคงยิ้มต่อไปก่อนขยำกระดาษทิ้งลงมหาสมุทรไป เขาละสายตาจากนิวยอร์กก่อนเดินหันหลังกลับ
ลาก่อน..นิวยอร์ก