tanonamnaj
25th December 2011, 16:51
สวัสดีครับผมชื่อ แน็ก ปกติแล้วผมไม่ค่อยได้มาบอร์ดนี้เท่าไหร่ส่วนใหญ่จะอยู่แต่ News ลงข่าวเกมส์แต่เดียวนี้ไม่ค่อยได้ลงละครับเพราะงานที่โรงเรียนเยอะมากไม่ค่อยมีเวลา
คือผมอยากจะมาปรึกษาทุกๆท่านหน่อยครับเกี่ยวกับเรื่องความรักของผม
เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมคบกันแฟนมาได้ 7 เดือนกว่าละครับ วันที่ 3 นี้ก็จะคบ 8 เดือนแล้ว
แต่ว่าเป็นเพราะผมทำให้เธอเสียใจ ลำบากใจ เธอจึงให้ผมเป็นแค่เพื่อน คือเรียนอยู่ห้องเดียวกันด้วย
เหตุผลมาจากที่ว่าผมกับเธอชอบทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆคือเธอเบื่อ มันเป็นแบบนี้ครับคือเมื่อก่อน ก่อนที่ผมจะคบกับเธอ
ผมได้รู้จักและสนิทกับรุ่นน้องอยู่คนนึง แต่ผมกับน้องเข้าไม่ได้มีอะไรกันนะครับคือไม่ได้คบกันจริงๆจังๆ
พอผมมาขอเธอคบก็เป็นมาด้วยดีครับแต่ว่าเวลาตอนอยู่ที่ รร. ตอนพวกน้องเขาที่ผมเคยคุยกันเดินมาใกล้ๆผม ผมก็เหมือนทำตัวแบบห่างจากแฟนของผมแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้ตั้งใจทำตัวแบบนั้นเลย
เธอเลยคิดมากว่าผมยังรัก ยังแคร์ น้องเขาอยู่ คือคงเหมือนกับเธอเห็นแล้วเหมือนผมไม่อยากให้น้องเข้ารู้ว่าผมมีแฟนอะไรประมาณนี้ละครับ
พอหลังจากที่เธอโกรธผมไปผมก็โทรไปง้อไปอธิบายแล้วมันเหมือนกับว่าเธอเป็นคนผิดคือคิดไปเองและเป็นทุกๆครั้งไป
และแล้วตอนนี้ผมได้เสียเธอไปแล้ว ผมรู้สึกผิดมากแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้มีความคิดที่ยัง ห่วง รัก หรือแคร์น้องเขาอยู่เลยนะครับ
ผมรักเธอมาก รักคนเดียว ตลอดที่คบกันมาผมก็ไม่เคยไปคุยหรือไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นเลยผมรักเดียวใจเดียว
ผมก็แค่อยากผู้ลูกผู้ชายไม่ใช่เพศผู้อยากจะอยู่ดูแลเธอไปตลอดผมไม่เคยเลยที่อยากจะทะเลาะกับเธอไม่อยากเห็นเธอเสียใจเลย แต่ก็ว่านะครับความคิดของคนเรามันห้ามกันไม่ได้
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วผมทั้งอธิบายยังไงเธอก็บอกผมมาว่า เขาเบื่อที่เราต้องทะเลาะกันแต่เรื่องๆเดิมๆแล้วสุดท้ายเขาเป็นคนผิดที่คิดไปเอง
ใจผมผมไม่อยากจะเสียเธอไปเลยผมรักแฟนคนนี้มากผมก็ไม่รู้ซิว่ารักมากขนาดไหนผมไม่อยากให้ความรักของผมกับเธอต้องเป็นแบบนี้เลย
ผมคิดว่าผมจะเป็นผู้ชายสักคนที่สามารถดูแลผู้หญฺงคนหนึ่งให้มีความสุขได้แต่มันกลับไม่ใช่ ผมมัน งี่เง่า อ่อนแอ แค่ดูแลผู้หญิงที่เขารักเรามากขนาดนี้ผมยังดูและและรักษาประคองความรักไม่ได้เลย
ผมอยากจะขอโทษเธอเป็นล้านๆครั้งแต่เธอคงจะไม่มีทางกลับมาแล้วเพราะผมกับเธอทะเลาะกันเรื่องนี้มาเยอะมากจนผมหมดโอกาสที่คนๆหนึ่งสามารถพูดคำว่าอภัยให้ผมได้นั้นหมดแล้ว
ผมแค่อยากให้เธอรู้ว่าผมรักเธอมากขนาดไหนผมว่าผมตายแทนเธอได้นะผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมรักผู้หญิงคนนี้มากถึงขนาดนี้มันคงเป็นพรหมลิขิตด้วยละทุกท่านลองคิดดูซิว่า
ตอน ม.ต้น ผมไม่เคยได้พูดคุยกับเธอเลยคือแทบจะไม่รู้จักกันเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องเฉยๆแต่พอมา ม.ปลายผมกลับได้เป็นแฟนกับเธอ ผมอยากรักเธอและดูแลเธอไปให้มากกว่านี้แต่ผมก็ไม่สามารถทำได้
ขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่สละเวลาอันมีค่าของทุกท่านมาทนนั่งอ่านบทความจากผู้ชายงี่เง่าคนหนึ่ง
ขอบคุณมากๆครับ
คือผมอยากจะมาปรึกษาทุกๆท่านหน่อยครับเกี่ยวกับเรื่องความรักของผม
เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมคบกันแฟนมาได้ 7 เดือนกว่าละครับ วันที่ 3 นี้ก็จะคบ 8 เดือนแล้ว
แต่ว่าเป็นเพราะผมทำให้เธอเสียใจ ลำบากใจ เธอจึงให้ผมเป็นแค่เพื่อน คือเรียนอยู่ห้องเดียวกันด้วย
เหตุผลมาจากที่ว่าผมกับเธอชอบทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆคือเธอเบื่อ มันเป็นแบบนี้ครับคือเมื่อก่อน ก่อนที่ผมจะคบกับเธอ
ผมได้รู้จักและสนิทกับรุ่นน้องอยู่คนนึง แต่ผมกับน้องเข้าไม่ได้มีอะไรกันนะครับคือไม่ได้คบกันจริงๆจังๆ
พอผมมาขอเธอคบก็เป็นมาด้วยดีครับแต่ว่าเวลาตอนอยู่ที่ รร. ตอนพวกน้องเขาที่ผมเคยคุยกันเดินมาใกล้ๆผม ผมก็เหมือนทำตัวแบบห่างจากแฟนของผมแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้ตั้งใจทำตัวแบบนั้นเลย
เธอเลยคิดมากว่าผมยังรัก ยังแคร์ น้องเขาอยู่ คือคงเหมือนกับเธอเห็นแล้วเหมือนผมไม่อยากให้น้องเข้ารู้ว่าผมมีแฟนอะไรประมาณนี้ละครับ
พอหลังจากที่เธอโกรธผมไปผมก็โทรไปง้อไปอธิบายแล้วมันเหมือนกับว่าเธอเป็นคนผิดคือคิดไปเองและเป็นทุกๆครั้งไป
และแล้วตอนนี้ผมได้เสียเธอไปแล้ว ผมรู้สึกผิดมากแต่จริงๆแล้วผมไม่ได้มีความคิดที่ยัง ห่วง รัก หรือแคร์น้องเขาอยู่เลยนะครับ
ผมรักเธอมาก รักคนเดียว ตลอดที่คบกันมาผมก็ไม่เคยไปคุยหรือไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นเลยผมรักเดียวใจเดียว
ผมก็แค่อยากผู้ลูกผู้ชายไม่ใช่เพศผู้อยากจะอยู่ดูแลเธอไปตลอดผมไม่เคยเลยที่อยากจะทะเลาะกับเธอไม่อยากเห็นเธอเสียใจเลย แต่ก็ว่านะครับความคิดของคนเรามันห้ามกันไม่ได้
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วผมทั้งอธิบายยังไงเธอก็บอกผมมาว่า เขาเบื่อที่เราต้องทะเลาะกันแต่เรื่องๆเดิมๆแล้วสุดท้ายเขาเป็นคนผิดที่คิดไปเอง
ใจผมผมไม่อยากจะเสียเธอไปเลยผมรักแฟนคนนี้มากผมก็ไม่รู้ซิว่ารักมากขนาดไหนผมไม่อยากให้ความรักของผมกับเธอต้องเป็นแบบนี้เลย
ผมคิดว่าผมจะเป็นผู้ชายสักคนที่สามารถดูแลผู้หญฺงคนหนึ่งให้มีความสุขได้แต่มันกลับไม่ใช่ ผมมัน งี่เง่า อ่อนแอ แค่ดูแลผู้หญิงที่เขารักเรามากขนาดนี้ผมยังดูและและรักษาประคองความรักไม่ได้เลย
ผมอยากจะขอโทษเธอเป็นล้านๆครั้งแต่เธอคงจะไม่มีทางกลับมาแล้วเพราะผมกับเธอทะเลาะกันเรื่องนี้มาเยอะมากจนผมหมดโอกาสที่คนๆหนึ่งสามารถพูดคำว่าอภัยให้ผมได้นั้นหมดแล้ว
ผมแค่อยากให้เธอรู้ว่าผมรักเธอมากขนาดไหนผมว่าผมตายแทนเธอได้นะผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมผมรักผู้หญิงคนนี้มากถึงขนาดนี้มันคงเป็นพรหมลิขิตด้วยละทุกท่านลองคิดดูซิว่า
ตอน ม.ต้น ผมไม่เคยได้พูดคุยกับเธอเลยคือแทบจะไม่รู้จักกันเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องเฉยๆแต่พอมา ม.ปลายผมกลับได้เป็นแฟนกับเธอ ผมอยากรักเธอและดูแลเธอไปให้มากกว่านี้แต่ผมก็ไม่สามารถทำได้
ขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่สละเวลาอันมีค่าของทุกท่านมาทนนั่งอ่านบทความจากผู้ชายงี่เง่าคนหนึ่ง
ขอบคุณมากๆครับ