สมาคมคนไม่ปกติ

[Instinger_Zone]

ยังไงก็ติชมกันได้นะจ๊ะ นิยายเรื่องนี้ของลุง ออกจะดูไร้สาระไปหน่อย แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดจ๊ะ


สมาคมคนไม่ปกติ
บทนำ


“สมาคมคนไม่ปกติ อืม... เข้าท่าแฮะ” ชายคนหนึ่งกำลังยืนอ่านป้ายชื่อของสถานที่แห่งหนึ่ง ดูท่าว่าเขาจะสนใจมันมากเป็นพิเศษ สายตาของเขาต้องหยุดนิ่งทันทีที่ได้เหลือบมามองป้ายนั้น เมื่อมองดูอยู่นานก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในตึกที่อยู่ตรงหน้าทันที
เมื่อเข้าไปแล้วเขาพบว่าตึกนี่ช่างกว้างขวางและดูสะดวกสบาย ผิดกับที่ดูจากภายนอก แถมที่นี่ยังตั้งอยู่ในซอยเล็กๆ จึงแปลกมากที่สถานที่จะกว้างขวางขนาดนี้ “ขอโทษนะคะ คุณมีความผิดปกติอะไรรึเปล่าคะ” หญิงสาวคนหนึ่งเดินมาทางเขาและถามคำถามที่เขาเองก็ไม่คิดว่าจะมีคนถามแบบนี้มาก่อน เขาจึงประหลาดใจเมื่อได้ยินเธอถามเขาแบบนั้น “ครับ ผม เอ่อ... ผม...” ชายหนุ่มนิ่งไปนานเพราะกำลังนึกอยู่ว่าเขามีความผิดปกติอะไรบ้างหรือไม่ “ผมโชคร้ายมากเลยครับ โชคร้ายผิดปกติเลยตั้งแต่เกิดแล้ว เพราะตอนเกิดมาหมอดันบอกพ่อกับแม้ผมว่าผมเป็นผู้หญิง พ่อเลยตั้งชื่อให้ว่า พีช ซึ่งจริงๆมันก็ไม่เป็นปัญหามากนักหรอกครับ แต่ผมดันทำให้พ่อผิดหวังซะงั้นที่เกิดมาเป็นผู้ชาย ยิ่งตอนผมเรียนนะโดนแกล้งประจำเลย ไม่มีหยุดเลย โดนแกล้งแต่ละทีนี่ก็แรงๆกันทั้งนั้น แล้งพอผมจบมา กะจะหางานดีๆทำ ก็ไม่มีที่ไหนรับเข้าทำงานเลย แบบนี้เรียกว่าโชคร้ายผิดปกติมั้ยครับ”
หญิงสาวยืนฟังมานานก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติของพีช “เอาล่ะค่ะ ฉันรู้สึกได้ถึงความผิดปกติในตัวคุณ งั้นเชิญตามมาทางนี้ค่ะ” หญิงสาวไม่รอช้า รีบเดินนำพีชไปทันที พีชที่ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกนักจึงรีบตามไป

“นั่งตรงนี้ก่อนค่ะ” หญิงเดินมาถึงโซฟาตัวหนึ่ง และผายมือออกไปหาโซฟาเพื่อแสดงถึงการเชื้อเชิญให้นั่งตรงโซฟาตัวนั้น “ครับๆ” พีชนั่งลง เขารู้สึกได้ถึงความนุ่มสบายของโซฟาตัวที่เขานั่งอยู่ และคิดว่ามันคงราคาแพงไปน้อย หากเขาไปทำให้โซฟาเสียหายแม้แต่นิดแล้วล่ะก็ คงต้องนำเงินเก็บทั้งหมดของเขามาชดใช้ค่าเสียหายแน่นอน เขาจึงได้แต่นั่งนิ่งๆไม่ทำอะไร “คุณอยากจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมคนไม่ปกติมั้ยคะ” หญิงสาวถาม “แล้วถ้าผมเป็นสมาชิกของสมาคมนี้ มันจะทำให้ชีวิตผมดีขึ้นมั้ยล่ะครับ” พีชย้อนถามกลับไปก่อน เพราะกลัวว่าถ้าเป็นสมาชิกสมาคมนี้แล้วเขาจะไม่ได้อะไรเลย “ค่ะ เรารับประกันได้เลยว่าคุณจะมีชีวิตที่ดีขึ้นแน่นอนค่ะ” เมื่อได้ฟังคำยืนยันนั้นแล้วเขาก็ตอบตกลงในทันที “งั้นก็ได้ครับ แล้วผมต้องทำอะไรบ้างล่ะครับ” พีชถามพร้อมมองหน้าหญิงสาวคนนั้น “งั้นเชิญคุณกรอกใบสมัครก่อนนะคะ” จากนั้นหญิงสาวก็หยิบใบสมัครออกมาจากแฟ้มที่เธอถืออยู่ แล้ววางไว้บนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าพีชพอดี จากนั้นพีชจึงเริ่มทำการกรอกข้อมูลลงในใบสมัครใบนั้น...

หลังจากกรอกใบสมัครเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็พาพีชไปยังที่พักของเขา “เอ่อ... คุณครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ” เมื่อได้ยินพีชถามดังนั้นหญิงสาวก็ยินดีที่จะให้คำตอบ “ค่ะ มีอะไรอยากถามก็ถามมาได้เลยค่ะ” จากนั้นพีชจึงรีบถามคำถามที่คาใจตนไปทันที “คือผมสงสัยว่าทำไม ตั้งแต่หน้าประตูสมาคมมาจนถึงที่ที่เรากำลังจะเดินไปกันเนี่ยไม่มีคนเลยล่ะครับ” หญิงสาวรีบตอบทันที “ก็เพราะว่าเราไม่จำเป็นต้องให้ใครมาอยู่ตรงที่ที่คุณพูดถึงอยู่นี่คะ ตั้งแต่หน้าสมาคมมาจนถึงล็อบบี้และมาจนถึงทางเดินตรงนี้มีพื้นที่ไม่ถึงเปอร์เซ็นต์ของพื้นที่สมาคมทั้งหมดเลยนะคะ” พีชได้ยินคำตอบแล้วถึงกับอึ้ง เพราะว่าทางเข้าสมาคมนั้นอยู่ในซอยแคบๆ แต่ทำไมพื้นที่ข้างในถึงได้ใหญ่โตขนาดนั้น พีชยังคงเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจและเปลี่ยนประเด็นทันที “เอ่อ.. งั้นผมขอทราบชื่อคุณหน่อยได้มั้ยครับ เผื่อว่าเจอกันจะได้ทักถูกหน่อย” หญิงสาวหยุดเดินและหันมาหาพีชที่อยู่ข้างหลังพร้อมตอบคำถามพีชไป “ฉันชื่อ บริดเจ็ท ค่ะ หรือชื่อตามรหัสคือ บี จี สี่ ศูนย์ ห้า เป็นหุ่นยนต์ประเภทฮิวแมนนอยด์เวอร์ชั่นเสมือนจริงค่ะ แต่สมองของฉันได้รับความกระทบกระเทือนนิดหน่อย หากทำอะไรที่ไม่ดีไม่งามลงไปก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ” พีชได้ยิน ถึงขั้นอ้าปากค้างทันที เพราะเขาไม่คิดว่าคนที่กำลังคุยกับเขาคือหุ่นยนต์ เขาพูดอะไรไม่ออก เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นหุ่นยนต์ตัวเป็นๆสักที “ล...ล...แล้ว...คุณช่วยพิสูจน์ให้ผมดูหน่อยสิ ว่าคุณเป็นหุ่นยนต์จริงๆ” เมื่อได้ยินดังนั้นบริดเจ็ทจึงได้แสดงความเป็นหุ่นยนต์ของตัวเองออกมา “ได้ค่ะ” พูดจบแล้วเธอก็ยื่นแขนไปข้างหน้าและทันใดนั้น แขนของเธอก็ค่อยๆกลายสภาพจากแขนที่ดูเหมือนแขนคนธรรมดากลายเป็นอาวุธรูปร่างกลายปืนกลหลายๆกระบอก “ว...ว...ว้าว!” พีชตกใจจนอุทานออกมาและเชื่อแล้วว่าบริดเจ็ทเป็นหุ่นยนต์จริงๆ “นี่คือระบบป้องกันตัวค่ะ ซึ่งจะเปิดทุกครั้งที่มีเหตุด้วยเหตุร้าย นี่ยังมีอีกหลายอย่างนะคะที่ไม่ปกติไปจนถึงขั้นประหลาดเลย ถ้าคุณยังไม่เชื่อก็ตามฉันมาเลยคะ” บริดเจ็ทพูดพลางกลายสภาพแขนตนเองให้กลายเป็นแขนมนุษย์ธรรมดา แล้วก็เดินนำพีชไปยังห้องพักของเขา

จากนั้นบริดเจ็ทก็พูดแนะนำพีชเกี่ยวกับสมคมแห่งนี้ “ที่นี่นะคะ เป็นที่รวบรวมคนไม่ปกติเอาไว้เพื่อดูแล หรือ บำบัดให้กลายเป็นคนปกติได้ ซึ่งคนไม่ปกติเนี่ยก็มีทั้ง ซามุไรหลงยุค คนมีพลังจิต คนที่กลายร่างเป็นสัตว์ได้ หรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตที่คนคิดว่ามันไม่ปกติ ก็รวมนำมาไว้ที่นี่ด้วยเช่นกันค่ะ หากคุณอยู่ที่สมาคมนี้ไม่ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ก็สามารถมาที่นี่ได้ทุกเมื่อเลยนะคะ หรือถ้าไม่อยากมาก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าหากมาที่นี่เราก็พร้อมที่จะบริการคุณโดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดทั้งสิ้นเลยค่ะ” เมื่อรู้แบบนี้แล้วพีชก็มีความรู้สึกถูกใจที่นี่มาก

เขาเดินผ่านห้องโถงและห้องต่างๆ เมื่อเห็นคนหรือสิ่งที่ไม่ปกติ เขาก็เชื่อแล้วว่าที่บริดเจ็ทพูดนั้นเป็นความจริง “จริงๆแล้วสมาคมแห่งนี้ คนในพื้นที่ยังไม่ค่อยรู้จักและแทบจะหาไม่เจอเลยนะคะ มันจึงแปลกมากที่คุณเจอสมาคมแห่งนี้... นี่ค่ะห้องพักของคุณ” บริดเจ็ทเดินมาถึงหน้าประตูห้องพักแล้วจัดการเลื่อนเปิดประตูให้พีชในทันที พีชเดินเข้าห้องพลางพูดตอบคำถามบริดเจ็ท “ก็เพราะผมไม่ปกติไงครับถึงได้หาที่นี่เจอ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ บริดเจ็ท” บริดเจ็ทตอบกลับพีชไปก่อนจะปิดประตูให้ “ยินดีค่ะ หากมีอะไรให้รับใช้ กดเรียกบริดเจ็ทได้เลยนะคะ ปุ่มจะอยู่ที่หัวเตียงเลยค่ะ” จากนั้นบริดเจ็ทก็เลื่อนประตูปิด พีชที่ตอนนี้ได้เข้ามาอยู่ในสมาคมแล้วก็นึกถึงชีวิตในวันข้างหน้าทันที “ชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อไปกันแน่นะ พ่อครับ แม่ครับ ผมสัญญาว่าชีวิตผมจะต้องดีขึ้นแน่ๆ ผมจะต้องกลับไปหาและทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวผมให้ได้ครับ” พีชคิดถึงพ่อและแม่ของเขาที่อยู่ไกลจากเขามากแต่เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว เขาก็พร้อมยอมรับชีวิตที่จะต้องเปลี่ยนไป “เอาล่ะ...”


“วันแรกที่สมาคม มาเริ่มกันเลย”


ติชม หรือ แนะนำกันเข้ามาได้นะจ๊ะ อยากให้ตอนที่หนึ่งออกมาเป็นแบบไหนก็บอกกันได้จ้ะ เดี๋ยวจะมีรับสมัครตัวละครในเร็วๆนี้แหละจ้ะ
ขอบคุณทุกคนที่มาชมผลงานของลุงนะจ้ะ