3lood2abbit
26th January 2012, 00:26
สวัสดีครับ พี่ๆ น้องๆ ชาว JKG ทุกท่าน วันนี้ผม มีประสบการณ์ ที่ไม่ค่อยมีใครอยากที่จะพบเจอ มาเล่า่เพื่อแลกประสบการณ์ฺกันครับ
เริ่มจาก
วันนี้ ผมไปทานอาหารเย็นกับ พี่(สาว)ที่ทำงาน แถวๆ มหาลัย ในจังหวัดปทุุมธานี (ผมไม่ขอเอ่ย นะครับเด๋วเจ้าหนี้ มาตามเจอครับ ขออภัยด้วย)
กิ๊ง!!... เวลาเดินไวเหมือนโกหก...
หลังจากทานเสร็จ ขากลับ ผมก็อาสาขับรถมาส่งพี่ที่บ้านพัก
พอขับออกมาถึงถนนสายหลัก รังสิต-นครนายก แถวๆ ไฟแดงคลอง 7 ธัญบุรี เหตุการณ์ระทึก ก็เกิดขึ้น... :eek:
" ทำไม หมา นอน ตายกลางถนน ตัวใหญ่ จัง พี่ว่าไหม " ผมพูดขึ้น ขณะขับด้วย ความเร็ว เท่าเต่าคลาน ในเลนขวาสุด
(สาเหตุเพราะ 1.มีรถติดไฟแดงรอเลี้ยว และ2.ใกล้ถึงทางแยก)
ยังไม่ทันได้รับคำตอบอะไร ผมเหลือบเห็น สีของหมาตัวนั้น มันแปลกๆ คือ สีเขียว ลายสะก๊อต!! ใช่แล้วครับ หมาตัวสีเขียวลายสะก๊อต บร๊ะเจ้า!! โจ๊ก แห่ง So Cool ก็คงเอาไม่อยู่
" ไม่ใช่หมาแล้ว ****** คน ไอ้เฝือกเอ้ยย!! " ผมอุทานในใจ พร้อมกับ แผ่เมตตา และหันไปบอกให้พี่สาวปิดตา
แต่ยังไม่ทันปิดตาเลยครับ "กรี๊ดดดดด!!!!" เวรตะไล ผมบอกตัวเอง " คนนอนตายนี่ ทำไม ทำไม ทำไม ไม่มีใครช่วยเค้าละ "
ขนาดที่พี่สาว พูดขึ้น ผมก็กำลัง ขับหลบพวกเศษ อะไรซักอย่าง ที่มาจากร่างกาย พร้อมกับขับผ่านไป
[[ ขอความกรุณา จินตนาการรถรอบเครื่องของ Vigo ไล่รอบขึ้นเกียร์ 4 และถ้าจินตนาการ ตอนขับรถหลบ ไม่ถูก ช่วยคิดถึง
พวกโฆษณารถยนต์ตอนที่เค้าเลี้ยวซิกแซกผ่านกรวย ]] เหมือนจะขำเจอเข้่าจริง อารมณ์ นอยส์บังเกิด!! :yes
" คันนั้น ไงพี่ ที่ชน " ผมเหลือบไปเห็น รถ 6ล้อเล็กสีฟ้า จอดพร้อมกับคนขับเปิดประตู ดูศพนั้นในขนาดผมผ่าน ศพคนที่นอน ขดเป็นกุ้ง ในเลนกลาง
" เลือดนองเต็มเลน ตัว งอ เหมือนกุ้ง (คาดว่า กระดูก คงไปหมด:eek:) " ทำไมผมถึงคิดว่าเป็นรถคันนั้นหรอครับ
จากชั่วโมงเหยียบ คนขับคันนั้นเปิดประตูดู พร้อมกับ กุมหัวและอุทานอะไรซักอย่างไม่หยุด
" ทำไมไม่มีใครหยุด ช่วยเค้าละ... " พี่สาวผม พูดขึ้นพร้อมน้ำตาคลอ ผมหันไปมองหน้าพี่สาวผม และก็พูดเพียงว่า
" ผมว่า เราแผ่เมตตา ให้เค้าก่อน " และยิ้มให้ เพราะไม่อยากให้พี่ เค้าวิตกมากเกินไป ในใจผมคิดว่า น่าจะมีคนโทรแจ้งแล้วละ
เพราะแถวนั้นก็มีร้านอาหาร หลังจากผ่านเหตุการณ์ซักระยะ พี่สาวผมก็ พูด วนอยู่ไม่กี่ประโยค " จะมีใครช่วยเค้าไหม และ เค้าจะเป็นยังไง "
สุดท้าย ผมก็ส่งพี่สาวถึงบ้านพัก โดยสวัสดิภาพ พร้อมกับ " เฮ้อ...!!! " ฟิ้ววววว~ ผมเห็น รถ 6 ล้อเล็ก คันนั้น ผ่านไปด้วยความเร็ว...
ตลอดเวลาที่ผมขับรถกลับ ผมคิด และจินตนาการ ถึงเหตุการณ์ เรื่อย จนขับรถเข้าบ้าน แล้วก็แผ่เมตตา อีกครั้ง ก่อนลงจากรถ
คำถาม... ทำไม ผม ถึงไม่ยอม จอดรถช่วยเค้า หรือโทรตาม 191 เลยก็ยังดี (ผมคิืดว่าหลายคน คงคิดในใจ)
ตอบ... สาเหตุแรก ทำไมถึงไม่ยอมจอดรถช่วยเหลือ หรือดูเหตุการณ์!!
.... ท่านเคยประสบปัญหา ตำรวจมาเครียพื้นที่ แล้วไม่เจอผู้กระทำผิดไหมครับ ผมเคยเจอรอบนึง และคนซวย คือผม(เป็นคนแรก) ที่เข้าไปช่วยเหลือ
มอไซล้มเฉี่ยวจากคันอื่น ซึ่งไม่รู้ว่าใครเฉี่ยวด้วยซ้ำ ตำรวจคงคิดว่าผมเป็นคนเฉี่ยวเพราะ ช่วยคนแรกหรือเปล่าไม่รู้ แต่โชคดีในตอนนั้น มีคนเห็นเหตุการณ์เยอะ
เลยมีคน ช่วยเป็นพยานให้ผม ผ่านมาได้ [[ นี่แหละครับ สาเหตุ ที่ผม ไม่อยากจอดรถเพื่อดูเหตุการณ์ ]]
สาเหตุสอง ทำไมผมถึงไม่ยอมโทรตาม 191!! ((ไม่ใช่อารมณ์ว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเองนะครับ))
.... ท่านเคยประสบปัญหา โทรไป แล้วถามกลับมาว่า ตายหรือยัง!! บร๊ะเจ้าาาาา !! ผมเคยประสบเหตุการณ์นี้ มา 2-3 ครั้ง โทรไป (ประสบการณ์ เรื่องแบบนี้เยอะจัง)
1. มันไม่เชื่อ 2. ถ้า่บอกคำว่าเดี๋ยว ให้รอ อีก 5นาที แล้วโทรหาใหม่้ ก็ยังไม่ส่งใครมา 3. มีเจ้าหน้าที่ไปถึง หรือยัง (ถ้่ามีกุจะโทรหามิงไหมแสร๊ด)
4. อารมณ์ที่มันคิด "คนช่วย เป็นคนชน" 5. ฟื้นหรือยัง และตายหรือยัง เอ่ออ...(=c =!!) 6. ประโยคสุดคลาสสิค "ทางเราทราบเรื่องแล้วกำลังส่งคนไป" (กุรอนานแล้วนะ)
สุดท้าย 7. โทรไปจนผู้ประสบเหตุฟื้น (สลบจนฟื้น 30นาทีได้) ฟื้นแล้วมาหาว่า ผมทำเนี่ยแหละ ไอ้ฟักเปียก เอ้ยย!!
เป็น เพื่อนๆ คิดว่าจะทำอย่างไรกันครับกับเหตุการณ์นี้ ช่วยแชร์ประสบการณ์ เผื่อถ้ามีครั้งต่อไปจะได้นำไปทำบ้าง (ยังจะมีอีก ประสบการณ์เยอะเหลือเกิน)
ปล.ถนนเส้นบ้านผม ขับรถกัน เร็ว... มาก ครับ อารมณ์ พึ่งหลุดมาจากตัวเมืองรถติด เหยียบกัน อย่างกับสนามแข่ง!! เฮ้อ...!!
เยอะเกินหรือผิดหมวด ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ!! (^c ^")
โลกเรามันโหดร้ายกว่าที่ทุกคนคิด
สั้นๆ แต่โดนมากครับ คำนี้!!
เริ่มจาก
วันนี้ ผมไปทานอาหารเย็นกับ พี่(สาว)ที่ทำงาน แถวๆ มหาลัย ในจังหวัดปทุุมธานี (ผมไม่ขอเอ่ย นะครับเด๋วเจ้าหนี้ มาตามเจอครับ ขออภัยด้วย)
กิ๊ง!!... เวลาเดินไวเหมือนโกหก...
หลังจากทานเสร็จ ขากลับ ผมก็อาสาขับรถมาส่งพี่ที่บ้านพัก
พอขับออกมาถึงถนนสายหลัก รังสิต-นครนายก แถวๆ ไฟแดงคลอง 7 ธัญบุรี เหตุการณ์ระทึก ก็เกิดขึ้น... :eek:
" ทำไม หมา นอน ตายกลางถนน ตัวใหญ่ จัง พี่ว่าไหม " ผมพูดขึ้น ขณะขับด้วย ความเร็ว เท่าเต่าคลาน ในเลนขวาสุด
(สาเหตุเพราะ 1.มีรถติดไฟแดงรอเลี้ยว และ2.ใกล้ถึงทางแยก)
ยังไม่ทันได้รับคำตอบอะไร ผมเหลือบเห็น สีของหมาตัวนั้น มันแปลกๆ คือ สีเขียว ลายสะก๊อต!! ใช่แล้วครับ หมาตัวสีเขียวลายสะก๊อต บร๊ะเจ้า!! โจ๊ก แห่ง So Cool ก็คงเอาไม่อยู่
" ไม่ใช่หมาแล้ว ****** คน ไอ้เฝือกเอ้ยย!! " ผมอุทานในใจ พร้อมกับ แผ่เมตตา และหันไปบอกให้พี่สาวปิดตา
แต่ยังไม่ทันปิดตาเลยครับ "กรี๊ดดดดด!!!!" เวรตะไล ผมบอกตัวเอง " คนนอนตายนี่ ทำไม ทำไม ทำไม ไม่มีใครช่วยเค้าละ "
ขนาดที่พี่สาว พูดขึ้น ผมก็กำลัง ขับหลบพวกเศษ อะไรซักอย่าง ที่มาจากร่างกาย พร้อมกับขับผ่านไป
[[ ขอความกรุณา จินตนาการรถรอบเครื่องของ Vigo ไล่รอบขึ้นเกียร์ 4 และถ้าจินตนาการ ตอนขับรถหลบ ไม่ถูก ช่วยคิดถึง
พวกโฆษณารถยนต์ตอนที่เค้าเลี้ยวซิกแซกผ่านกรวย ]] เหมือนจะขำเจอเข้่าจริง อารมณ์ นอยส์บังเกิด!! :yes
" คันนั้น ไงพี่ ที่ชน " ผมเหลือบไปเห็น รถ 6ล้อเล็กสีฟ้า จอดพร้อมกับคนขับเปิดประตู ดูศพนั้นในขนาดผมผ่าน ศพคนที่นอน ขดเป็นกุ้ง ในเลนกลาง
" เลือดนองเต็มเลน ตัว งอ เหมือนกุ้ง (คาดว่า กระดูก คงไปหมด:eek:) " ทำไมผมถึงคิดว่าเป็นรถคันนั้นหรอครับ
จากชั่วโมงเหยียบ คนขับคันนั้นเปิดประตูดู พร้อมกับ กุมหัวและอุทานอะไรซักอย่างไม่หยุด
" ทำไมไม่มีใครหยุด ช่วยเค้าละ... " พี่สาวผม พูดขึ้นพร้อมน้ำตาคลอ ผมหันไปมองหน้าพี่สาวผม และก็พูดเพียงว่า
" ผมว่า เราแผ่เมตตา ให้เค้าก่อน " และยิ้มให้ เพราะไม่อยากให้พี่ เค้าวิตกมากเกินไป ในใจผมคิดว่า น่าจะมีคนโทรแจ้งแล้วละ
เพราะแถวนั้นก็มีร้านอาหาร หลังจากผ่านเหตุการณ์ซักระยะ พี่สาวผมก็ พูด วนอยู่ไม่กี่ประโยค " จะมีใครช่วยเค้าไหม และ เค้าจะเป็นยังไง "
สุดท้าย ผมก็ส่งพี่สาวถึงบ้านพัก โดยสวัสดิภาพ พร้อมกับ " เฮ้อ...!!! " ฟิ้ววววว~ ผมเห็น รถ 6 ล้อเล็ก คันนั้น ผ่านไปด้วยความเร็ว...
ตลอดเวลาที่ผมขับรถกลับ ผมคิด และจินตนาการ ถึงเหตุการณ์ เรื่อย จนขับรถเข้าบ้าน แล้วก็แผ่เมตตา อีกครั้ง ก่อนลงจากรถ
คำถาม... ทำไม ผม ถึงไม่ยอม จอดรถช่วยเค้า หรือโทรตาม 191 เลยก็ยังดี (ผมคิืดว่าหลายคน คงคิดในใจ)
ตอบ... สาเหตุแรก ทำไมถึงไม่ยอมจอดรถช่วยเหลือ หรือดูเหตุการณ์!!
.... ท่านเคยประสบปัญหา ตำรวจมาเครียพื้นที่ แล้วไม่เจอผู้กระทำผิดไหมครับ ผมเคยเจอรอบนึง และคนซวย คือผม(เป็นคนแรก) ที่เข้าไปช่วยเหลือ
มอไซล้มเฉี่ยวจากคันอื่น ซึ่งไม่รู้ว่าใครเฉี่ยวด้วยซ้ำ ตำรวจคงคิดว่าผมเป็นคนเฉี่ยวเพราะ ช่วยคนแรกหรือเปล่าไม่รู้ แต่โชคดีในตอนนั้น มีคนเห็นเหตุการณ์เยอะ
เลยมีคน ช่วยเป็นพยานให้ผม ผ่านมาได้ [[ นี่แหละครับ สาเหตุ ที่ผม ไม่อยากจอดรถเพื่อดูเหตุการณ์ ]]
สาเหตุสอง ทำไมผมถึงไม่ยอมโทรตาม 191!! ((ไม่ใช่อารมณ์ว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเองนะครับ))
.... ท่านเคยประสบปัญหา โทรไป แล้วถามกลับมาว่า ตายหรือยัง!! บร๊ะเจ้าาาาา !! ผมเคยประสบเหตุการณ์นี้ มา 2-3 ครั้ง โทรไป (ประสบการณ์ เรื่องแบบนี้เยอะจัง)
1. มันไม่เชื่อ 2. ถ้า่บอกคำว่าเดี๋ยว ให้รอ อีก 5นาที แล้วโทรหาใหม่้ ก็ยังไม่ส่งใครมา 3. มีเจ้าหน้าที่ไปถึง หรือยัง (ถ้่ามีกุจะโทรหามิงไหมแสร๊ด)
4. อารมณ์ที่มันคิด "คนช่วย เป็นคนชน" 5. ฟื้นหรือยัง และตายหรือยัง เอ่ออ...(=c =!!) 6. ประโยคสุดคลาสสิค "ทางเราทราบเรื่องแล้วกำลังส่งคนไป" (กุรอนานแล้วนะ)
สุดท้าย 7. โทรไปจนผู้ประสบเหตุฟื้น (สลบจนฟื้น 30นาทีได้) ฟื้นแล้วมาหาว่า ผมทำเนี่ยแหละ ไอ้ฟักเปียก เอ้ยย!!
เป็น เพื่อนๆ คิดว่าจะทำอย่างไรกันครับกับเหตุการณ์นี้ ช่วยแชร์ประสบการณ์ เผื่อถ้ามีครั้งต่อไปจะได้นำไปทำบ้าง (ยังจะมีอีก ประสบการณ์เยอะเหลือเกิน)
ปล.ถนนเส้นบ้านผม ขับรถกัน เร็ว... มาก ครับ อารมณ์ พึ่งหลุดมาจากตัวเมืองรถติด เหยียบกัน อย่างกับสนามแข่ง!! เฮ้อ...!!
เยอะเกินหรือผิดหมวด ขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ!! (^c ^")
โลกเรามันโหดร้ายกว่าที่ทุกคนคิด
สั้นๆ แต่โดนมากครับ คำนี้!!