saman14
15th February 2012, 20:17
'บทความ' ความรัก..สองใจ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในชีวิตนักเรียนชั้นม.5ของผม ผมก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนวันทีผ่านๆมา .. วันนึงผมได้เจอกันนักเรียนม.4คนนึงน่ารักมากชื่อพร้อม อยากเข้าไปทำความรู้จัก แต่ไม่กล้า..
ผมได้ทำงานของที่โรงเรียนจัดขึ้น แล้วเหมือนโชคจะเข้าข้างผมนิดนึง เมื่อน้องพร้อมเป็นลูกของอาจารย์ที่ควบคุมดูแลแผนกที่ผมรับผิดชอบ ผมรู้แบบนั้นทำให้ผมดีใจมากๆ เพราะน้องเค้าจะมาหาอาจารย์ทุกวัน
แต่ผมก็ยังทำได้แค่มองอยู่ดี ผมก็ใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นเรื่อยๆมา .. วันนึงโรงเรียนของผมได้จัดการแข่งขันโอลิมปิควิชาการขึ้น ผมก็สมัครไป จนวันสอบ ตอนที่ผม
นั่งรอสอบอยู่นั้น มีรุ่นน้องม.4คนนึง น่ารักมากๆ อยากรู้จักด้วย(เหมือนจะสองใจTT) ผมมารู้ทีหลังว่า น้องเค้าชื่อ ปลา เป็นน้องรหัสของเพื่อนผมเอง ตอนนี้เหมือนใจของผมจะมีอยู่สองคน
แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จักซักคน วันนึง ผมพูดลอยๆขึ้นมาว่า "อยากรู้จักน้องปลา ขอเบอร์ให้หน่อย" ผมก็พูดไปขำไป เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะไปขอให้จริง แต่แล้วเพื่อนก็ได้ไปขอมาจริงๆ
..น้องปลาก็ไม่ได้ให้เบอร์มาเพราะยังไม่รู้จัก แต่ให้เมลมาแทน วันนั้นผมรวบรวมความกล้ามาก กว่าจะแอดเมลไปทำความรู้จักได้ ผมดีใจมาก แต่ได้แต่คุยทางเน็ต เวลาเจอกันจริงๆผมจะทำเป็นหลบหน้า
ไม่กล้าเข้าไปทัก จนทำให้น้องปลาอาจจะรำคาญ ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง และเสียใจมากๆที่เป็นแบบนั้น เราคุยกันน้อยลงทุกวันๆ จนไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมรู้สึกเสียใจมากว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ได้เข้าไปทัก พยายามทำใจมาตลอด
แต่แล้ววันนึง เหมือนโชคจะเข้าข้างผมอีกรอบ เมื่อน้องพร้อมเข้ามาทักผม บอกให้ผมช่วยงานหน่อย นั้นเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกัน จากนั้นเราก็ได้คุยกันเรื่อยมา น้องพร้อมชวนผมคุยตลอด จนรู้สึกว่า ผมเริ่มชอบน้องพร้อมแล้วจริงๆ
น้องพร้อมคุยสนุกมาก ผมคิดว่าน้องอาจจะมีใจให้ผมบ้าง ผมเลยรวมรวบความกล้า บอกชอบน้องพร้อมออกไป แต่เหมือนน้องจะไม่ได้คิดเหมือนผม เพราะน้องบอกว่า ยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้ พี่อาจยังไม่ลืมคนเก่าก็ได้
คำพูดนั้นทำให้ผมเสียใจมาก ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นที่สิ่งน้องเลือก แต่เราก็ยังคุยกันเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา .. ตอนคุยผมก็ได้บอกว่าผมชอบน้องตลอด แต่น้องก็ยังแซวผมอยู่เรื่อยๆว่ายังไม่ลืมคนเก่ารึปล่าว ทุกครั้งที่น้องพูดมาแบบนี้
ทำให้ผมรู้สึกผิดทุกครั้งไป ผมลืมได้แล้ว แต่ก็เคยชอบมาก่อน อาจจะทำให้น้องไม่ไว้ใจ.. จนมีอยู่วันนึง เราก็คุยกันปกติ แล้วน้องก็พูดว่าประโยคนึงว่า ถ้าจะคบกันน่ะ คบได้ โดยจะคบใกันเหมือนแฟนแต่ไม่ใช่แฟน คำพูดนี่ ทำให้ผมดีใจมากๆ และทำให้ผมมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
จนมาถึง 3วันก่อนวันวาเลนไทน์ ตอนเย็นผมเดินเข้าไปหาน้องพร้อม แล้วบอกว่า พี่ชอบน้องพร้อม ขอคบกันได้มั๊ย น้องพร้อมยิ้ม แล้วพยักหน้ารับ ผมดีใจมากที่ได้คบกับน้องพร้อมแล้ว วันวาเลนไทน์ น้องบอกว่า จะไปเดินงานที่โรงเรียนจัดขึ้นกับผมด้วย
ผมก็รอ .. พอมาถึงวันวาเลนไทน์ เหมือนทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เมื่อน้องบอกว่า วันนี้คงไปเดินด้วยไม่ได้แล้ว ติดงาน ช๊อคโกแลคที่ผมจะให้น้อง น้องก็บอกว่าฝากเพื่อนมาให้ก็ได้ แต่พอผมบอกว่า ผมจะเอาไปให้เองให้ได้ น้องก็ตอบว่า ไม่ต้องมาหรอก
จริงๆพี่ไม่ได้ไปเดินด้วยเพราะ ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเราคบกันอยู่ จะได้ไม่โดนเพื่อนล้อ ผมก็ได้แต่ทำใจ เพราะผมรอแต่วันนี้มาแค่3วัน แต่รู้สึกว่ามันนานมากๆ วันวาเลนไทน์ ทั้งวันเราไม่ได้เจอกันเลย พอมาถึงตอนเย็นผมก็คุยกับน้องปกติเหมือนเดิม แต่อยู่น้องก็พูดขึ้นมาว่า พี่อาจจะยังไม่ลืมคนเก่าจริงๆก็ได้
ผมก็บอกไปว่า ผมน่ะ ลืมได้แล้วจริงๆนะ น้องก็ไม่เชื่อ และยังบอกว่า ให้เราลองห่างกันซักพักเถอะ เผื่อจะคิดอะไรๆได้ ผมก็ทำตามน้องพร้อม เพราะผมรักเธอมากจริงๆ จากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับน้องเลย ผมยอมรับว่าเหงามากๆ ผมก็คิดว่า ..
ต่อจากนี้ผมจะเป็นยังไงต่อไป เราคุยกันอยู่ทุกวัน แต่จู่ๆวันนึงจะอาจจะไม่ได้ คุยกันอีกแล้ว ผมคิดแบบนี้ แล้วเหมือนอะไรๆมันหยุดหมุนไปหมด จนเวลาผ่านไปถึงเกือบๆเที่ยงคืน น้องก็พิมพ์มาบอกว่า เราจบกันแค่นี้เถอะ
ผมอึ้งไปซักพัก ไม่คิดว่าจะโดนบอกเลิกวันวาเลนไทน์ อีกอย่างเรายังคบกันได้แค่3วัน อยู่ๆน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา .. แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องในอดีต นี่เป็นเพราะผมสองใจรึปล่าว เรื่องถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้
.. END ..
(ผิดหมวดขออภัยด้วนะครับ)
ขอบคุณนะครับที่สละเวลาอ่าน ..
เรื่องนี้ผมแต่งเองครับ ถ้าชอบสับสนหรืองงตรงไหน ก็ติ-ชมได้นะครับ ..
มีน้องชื่อพร้อมกับชื่อปลา แล้วพิมพ์มาจากไหนอะ
อ่อ ผมคิดชื่อตัวละครขึ้นเองครับ ..
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในชีวิตนักเรียนชั้นม.5ของผม ผมก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนวันทีผ่านๆมา .. วันนึงผมได้เจอกันนักเรียนม.4คนนึงน่ารักมากชื่อพร้อม อยากเข้าไปทำความรู้จัก แต่ไม่กล้า..
ผมได้ทำงานของที่โรงเรียนจัดขึ้น แล้วเหมือนโชคจะเข้าข้างผมนิดนึง เมื่อน้องพร้อมเป็นลูกของอาจารย์ที่ควบคุมดูแลแผนกที่ผมรับผิดชอบ ผมรู้แบบนั้นทำให้ผมดีใจมากๆ เพราะน้องเค้าจะมาหาอาจารย์ทุกวัน
แต่ผมก็ยังทำได้แค่มองอยู่ดี ผมก็ใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นเรื่อยๆมา .. วันนึงโรงเรียนของผมได้จัดการแข่งขันโอลิมปิควิชาการขึ้น ผมก็สมัครไป จนวันสอบ ตอนที่ผม
นั่งรอสอบอยู่นั้น มีรุ่นน้องม.4คนนึง น่ารักมากๆ อยากรู้จักด้วย(เหมือนจะสองใจTT) ผมมารู้ทีหลังว่า น้องเค้าชื่อ ปลา เป็นน้องรหัสของเพื่อนผมเอง ตอนนี้เหมือนใจของผมจะมีอยู่สองคน
แต่ก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปทำความรู้จักซักคน วันนึง ผมพูดลอยๆขึ้นมาว่า "อยากรู้จักน้องปลา ขอเบอร์ให้หน่อย" ผมก็พูดไปขำไป เพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะไปขอให้จริง แต่แล้วเพื่อนก็ได้ไปขอมาจริงๆ
..น้องปลาก็ไม่ได้ให้เบอร์มาเพราะยังไม่รู้จัก แต่ให้เมลมาแทน วันนั้นผมรวบรวมความกล้ามาก กว่าจะแอดเมลไปทำความรู้จักได้ ผมดีใจมาก แต่ได้แต่คุยทางเน็ต เวลาเจอกันจริงๆผมจะทำเป็นหลบหน้า
ไม่กล้าเข้าไปทัก จนทำให้น้องปลาอาจจะรำคาญ ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง และเสียใจมากๆที่เป็นแบบนั้น เราคุยกันน้อยลงทุกวันๆ จนไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมรู้สึกเสียใจมากว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ได้เข้าไปทัก พยายามทำใจมาตลอด
แต่แล้ววันนึง เหมือนโชคจะเข้าข้างผมอีกรอบ เมื่อน้องพร้อมเข้ามาทักผม บอกให้ผมช่วยงานหน่อย นั้นเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกัน จากนั้นเราก็ได้คุยกันเรื่อยมา น้องพร้อมชวนผมคุยตลอด จนรู้สึกว่า ผมเริ่มชอบน้องพร้อมแล้วจริงๆ
น้องพร้อมคุยสนุกมาก ผมคิดว่าน้องอาจจะมีใจให้ผมบ้าง ผมเลยรวมรวบความกล้า บอกชอบน้องพร้อมออกไป แต่เหมือนน้องจะไม่ได้คิดเหมือนผม เพราะน้องบอกว่า ยังไม่อยากมีแฟนตอนนี้ พี่อาจยังไม่ลืมคนเก่าก็ได้
คำพูดนั้นทำให้ผมเสียใจมาก ผมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นที่สิ่งน้องเลือก แต่เราก็ยังคุยกันเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา .. ตอนคุยผมก็ได้บอกว่าผมชอบน้องตลอด แต่น้องก็ยังแซวผมอยู่เรื่อยๆว่ายังไม่ลืมคนเก่ารึปล่าว ทุกครั้งที่น้องพูดมาแบบนี้
ทำให้ผมรู้สึกผิดทุกครั้งไป ผมลืมได้แล้ว แต่ก็เคยชอบมาก่อน อาจจะทำให้น้องไม่ไว้ใจ.. จนมีอยู่วันนึง เราก็คุยกันปกติ แล้วน้องก็พูดว่าประโยคนึงว่า ถ้าจะคบกันน่ะ คบได้ โดยจะคบใกันเหมือนแฟนแต่ไม่ใช่แฟน คำพูดนี่ ทำให้ผมดีใจมากๆ และทำให้ผมมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
จนมาถึง 3วันก่อนวันวาเลนไทน์ ตอนเย็นผมเดินเข้าไปหาน้องพร้อม แล้วบอกว่า พี่ชอบน้องพร้อม ขอคบกันได้มั๊ย น้องพร้อมยิ้ม แล้วพยักหน้ารับ ผมดีใจมากที่ได้คบกับน้องพร้อมแล้ว วันวาเลนไทน์ น้องบอกว่า จะไปเดินงานที่โรงเรียนจัดขึ้นกับผมด้วย
ผมก็รอ .. พอมาถึงวันวาเลนไทน์ เหมือนทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เมื่อน้องบอกว่า วันนี้คงไปเดินด้วยไม่ได้แล้ว ติดงาน ช๊อคโกแลคที่ผมจะให้น้อง น้องก็บอกว่าฝากเพื่อนมาให้ก็ได้ แต่พอผมบอกว่า ผมจะเอาไปให้เองให้ได้ น้องก็ตอบว่า ไม่ต้องมาหรอก
จริงๆพี่ไม่ได้ไปเดินด้วยเพราะ ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเราคบกันอยู่ จะได้ไม่โดนเพื่อนล้อ ผมก็ได้แต่ทำใจ เพราะผมรอแต่วันนี้มาแค่3วัน แต่รู้สึกว่ามันนานมากๆ วันวาเลนไทน์ ทั้งวันเราไม่ได้เจอกันเลย พอมาถึงตอนเย็นผมก็คุยกับน้องปกติเหมือนเดิม แต่อยู่น้องก็พูดขึ้นมาว่า พี่อาจจะยังไม่ลืมคนเก่าจริงๆก็ได้
ผมก็บอกไปว่า ผมน่ะ ลืมได้แล้วจริงๆนะ น้องก็ไม่เชื่อ และยังบอกว่า ให้เราลองห่างกันซักพักเถอะ เผื่อจะคิดอะไรๆได้ ผมก็ทำตามน้องพร้อม เพราะผมรักเธอมากจริงๆ จากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับน้องเลย ผมยอมรับว่าเหงามากๆ ผมก็คิดว่า ..
ต่อจากนี้ผมจะเป็นยังไงต่อไป เราคุยกันอยู่ทุกวัน แต่จู่ๆวันนึงจะอาจจะไม่ได้ คุยกันอีกแล้ว ผมคิดแบบนี้ แล้วเหมือนอะไรๆมันหยุดหมุนไปหมด จนเวลาผ่านไปถึงเกือบๆเที่ยงคืน น้องก็พิมพ์มาบอกว่า เราจบกันแค่นี้เถอะ
ผมอึ้งไปซักพัก ไม่คิดว่าจะโดนบอกเลิกวันวาเลนไทน์ อีกอย่างเรายังคบกันได้แค่3วัน อยู่ๆน้ำตาผมมันก็ไหลออกมา .. แล้วคิดทบทวนถึงเรื่องในอดีต นี่เป็นเพราะผมสองใจรึปล่าว เรื่องถึงได้ออกมาเป็นแบบนี้
.. END ..
(ผิดหมวดขออภัยด้วนะครับ)
ขอบคุณนะครับที่สละเวลาอ่าน ..
เรื่องนี้ผมแต่งเองครับ ถ้าชอบสับสนหรืองงตรงไหน ก็ติ-ชมได้นะครับ ..
มีน้องชื่อพร้อมกับชื่อปลา แล้วพิมพ์มาจากไหนอะ
อ่อ ผมคิดชื่อตัวละครขึ้นเองครับ ..