bave233
1st May 2012, 23:45
วันนี้ ผมมีเรื่องอะไรมาเล่าให้เหล่าสมาชิก ใน JKG ฟังนะครับ
อืม...จะเรื่มต้นยังไงดีหละ
เอาหละ เรื่มยังงี้ดีกว่า..
ทุกอย่างมีจุดเรืมต้นก็มีจุดจบใช้ป่าวครับ?
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เกี่ยว กับความตายครับ ตอนเเรกๆ อาจจะออกทะเลไปนิด
เมื่อวันก่อนตอนเวลาประมาณ 4.00 น. ผมซึงกําลังนึง ทํา Mv จนเพลิน
ก็เหลือบขึนไปเห็น นาฬิกา "ให้ตายเหอะ ตี 4 เเล้วรึนี้ เวรหละเดียวโดนเเม่ด่าเเน่"
ผมอุทานเนื่องจากท่านเเม่ของผม จะตื่นมาทํางานทุกเช้า ในเวลา ตี 4 กว่าๆ ผมจึง Save
Mv เเละปิดโน้ตบุค จากนันจึงเข้านอน ผม เอาเท้าทั้งสองข้าง มาอยู่บนเตียงเเบะ เอา
หมอน ที่เก็บไว้ในตู้ มาวางไว้ทีหัวจากนัน จึงโน้มตัวไปปิดไฟ ปุป เมื่อ สวิตไฟล์ดับ
ด้วยความเหนื่อยล้าจากการที นั่งทํา MV อย่างยาวนาน ผมจึงรีบปิดตาด้วยความไว
เวลาผ่านไป นานเท่าใหร่ผมไม่อาจทราบได้
ผมตื่นขึ้นมา ใน ห้องๆ สีขาวๆ ห้องหนึ่ง ที่ทีมี ผู้คนอยู่จํานวนมาก เเต่เมื่อผมมองไปทีใบหน้าของเเต่ละคน
พวกเขาไม่มีใบหน้า?
ผมจึงคิดในใจ "นี้กูฝันบ้าไรของตูอยู่วะหนิ"
อยู่ดีๆ ชายไร้ใบหน้าทุกคน ก็จ้องหันมาทีผม
ผมตกใจ "มันจ้องมาไมฟะ"
ในตอนนันผมรู้สึกไม่ดีมาก อยากออกจากห้องมาก
ผมจีงรีบก้าวเท้าเดินไปทีประตู้ทีอยู่ทีอยู่ติดกําเเเพง
เมื่อผม จะคว้าลูกบิด...
ประตูเเละกําเเพงกับ หนีผมไป
ผมงง มันอะไรหนิ
เมื่อผมหันหลัง ก็ยังคงเห็นพวกคนเหล่านันยืนจ้องผม
ผมจึงรีบไป คว้าลูกบิดเพื่อออกไปจากห้องนี้
เเต่ทีครา ลูกบิดเเละกําเเพงได้ถอยห้างออกไปอีก
ผมจึงหันหลังกลับไปใหม่เผื่อพวกคนเหล่านันจะหายไป
เเต่...
ไม่ใช่เลย พวกเขาเหล่านันกับยังคงยืนจ้องผมอยู่อย่างนันเเละ
พวกเขา...
เรื่มทีจะขยับเท้า
เเละเดินมาหาผม
ผมตกใจมาก รีบคว้าลูกบิดเพื่อออกไปจากไอ้ห้องบ้าๆนี้เเต่ เหมือนเดิม
ยิงผมคว้าเท่าใหร่มันก็ยิงถอยห่างออกไปเร็วเท่านัน
เมื่อผมหันหลัง
ทันใดนัน
ชายไร้ใบหน้าได้มายืนประกบกับหน้าผม
ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของพวกเขาเเต่เเปลกใบหน้าของพวกเขาขาวโพลนไม่มีเเม่เเต่รูที่จะหายใจด้วยซํ้า
ทันใดนัน ชึก...
พวกเขาคนนึง ได้เอาของเเหลม คมซึงผมไม่อาจมองเห็นได้ เเเทงเข้ามาที่ท้องผม
ผมล้มลงเเละดิ้นทุรนทุราย
ตอนนันผมคิดว่า "ทําไมในความฝันผมถึงเจ็บ ถ้าเจ็บน่าจะตื่นหนิ"
ผมจึงหลับตาคิดว่า ไอ้ฝันร้ายๆบ้าๆนี้จะได้จบซะที
ไม่เลย
ชายไร้ใบ้หน้าทียืนอยู่ข้างๆ ผมได้ชักของเเหลมคมเหมื่อนอย่างชายไร้บางหน้าคนเเรก
เเละเเทงเข้ามาที่เเขน ผม จากนันอีก 3-4 คนจึงทําตาม
คนที่ 3 เเทงเข้ามา หัวใจผม
คนที่ 4 เเทงเข้ามา ขาผม
เเละ คนสุดท่้าย
คนๆคนนันผมจึงใบหน้าของเขาได้ดีไม่มีวันลืม
คนสุดท้ายได้เเทงมา ที่ระหว่างนัยตาย์ของผม
ชึก..
มันเป็นอะไรที่เจ็บมากเจ็บที่สุด เท่าทีเคยเจ็บมา
จากนันผม จึงหลับตา......
หลับ
หลับ
เเต่เเปลก ? ผมหลับเเเต่ทําไมยังรู้ว่าตัวเองคิดไรอยู่
ไม่ใช่สิ นี้มัน ผมมีสติ เเต่ทุกอย่างมัน มืดๆ มืดไปหมด!
มองไม่เห็นอะไรเลย มองเห็นเเต่สีดําที่ดํามากซะจน
มองไม่เห็นอะไรเลยทั้งสิน
ผมตะโกนเเต่ เสียงไม่ออก ผมเห็นเเต่ความมืด
มืด
"เเม่งเอ้ยเเม่งมืดไปหมดเลยตูอยู่ที่ใหนวะ"
ขยับก็ไม่ได้ ทําไมมันมืดไปหมด มองไม่เห็นเเม่เเต่ร่างกายตัวเอง
ในขณะทีผมหลับตาผมได้คิดว่า นี่ผม ตายไปเเล้วเหรอ นี่คือ นรก งันเหรอ เเต่ทําไมมันมืด ยังงี้ไม่มีอะไรเลยเเม่เเต่เสียง
มีเเต่ความหนาวเย็นเข้าปกคลุม...
ความเย็นจากนํ้าตาค่อยๆใหลออกมาจากตาผมช้าๆซึงผมสามารถรู้สึกได้
พ่อครับเเม่ครับผม ยังไม่อยากตาย............ช่วยผมด้วยครับ...
ผมพูดยังงันทวนวกไปวนมาเกินกว่า 100รอบได้.........
"ก็องๆ" ผมลืมตาตื่นขึ้น ด้วย ความหวาดกลัว
เนื่อตัวผมชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทิ้งที ผมเปิดเเอร์ ไว้ที่ เย็นมากๆ
ผมรู้สึกโล่งอกที่มันไม่ใช่ความจริง ผมจึงลุกไปล้างหน้าเเละอาบนํ้าตามปกติ
ในขณะนันเอง เหมือนผมจะจําอะไรจากความฝันในห้อง สีเหลี่ยมขาวๆ นัน
ผมจึงนึกเเละนึกได้ว่า ตอนนันเอง บุรุษไร้หน้าคนสุดท้าย ได้พูดอะไรกับผมเอาไว้
ผมจึงนึกเท่าใหร่ก็นึกไม่ออก
"เล้วพบกันใหม่นะ" บุรุษไร้หน้าได้ชีกยิ้มออกจากหน้าที่เป็นสีขาวของเขา........
จบ
เเหะๆ เรื่องนีบางส่วนผมเเต่งเเละบางส่วนจริงๆนะครับ ผมว่าการทีผมฝันเเบปนี้่คงได้มาจาก
หนังเรื่อง Saw กั อนิเม เรื่อง Another นะครับ....
เเล้ว ความตายในอุดมคติของทุกท่านเป็นยังไง ครับ?
อืม...จะเรื่มต้นยังไงดีหละ
เอาหละ เรื่มยังงี้ดีกว่า..
ทุกอย่างมีจุดเรืมต้นก็มีจุดจบใช้ป่าวครับ?
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เกี่ยว กับความตายครับ ตอนเเรกๆ อาจจะออกทะเลไปนิด
เมื่อวันก่อนตอนเวลาประมาณ 4.00 น. ผมซึงกําลังนึง ทํา Mv จนเพลิน
ก็เหลือบขึนไปเห็น นาฬิกา "ให้ตายเหอะ ตี 4 เเล้วรึนี้ เวรหละเดียวโดนเเม่ด่าเเน่"
ผมอุทานเนื่องจากท่านเเม่ของผม จะตื่นมาทํางานทุกเช้า ในเวลา ตี 4 กว่าๆ ผมจึง Save
Mv เเละปิดโน้ตบุค จากนันจึงเข้านอน ผม เอาเท้าทั้งสองข้าง มาอยู่บนเตียงเเบะ เอา
หมอน ที่เก็บไว้ในตู้ มาวางไว้ทีหัวจากนัน จึงโน้มตัวไปปิดไฟ ปุป เมื่อ สวิตไฟล์ดับ
ด้วยความเหนื่อยล้าจากการที นั่งทํา MV อย่างยาวนาน ผมจึงรีบปิดตาด้วยความไว
เวลาผ่านไป นานเท่าใหร่ผมไม่อาจทราบได้
ผมตื่นขึ้นมา ใน ห้องๆ สีขาวๆ ห้องหนึ่ง ที่ทีมี ผู้คนอยู่จํานวนมาก เเต่เมื่อผมมองไปทีใบหน้าของเเต่ละคน
พวกเขาไม่มีใบหน้า?
ผมจึงคิดในใจ "นี้กูฝันบ้าไรของตูอยู่วะหนิ"
อยู่ดีๆ ชายไร้ใบหน้าทุกคน ก็จ้องหันมาทีผม
ผมตกใจ "มันจ้องมาไมฟะ"
ในตอนนันผมรู้สึกไม่ดีมาก อยากออกจากห้องมาก
ผมจีงรีบก้าวเท้าเดินไปทีประตู้ทีอยู่ทีอยู่ติดกําเเเพง
เมื่อผม จะคว้าลูกบิด...
ประตูเเละกําเเพงกับ หนีผมไป
ผมงง มันอะไรหนิ
เมื่อผมหันหลัง ก็ยังคงเห็นพวกคนเหล่านันยืนจ้องผม
ผมจึงรีบไป คว้าลูกบิดเพื่อออกไปจากห้องนี้
เเต่ทีครา ลูกบิดเเละกําเเพงได้ถอยห้างออกไปอีก
ผมจึงหันหลังกลับไปใหม่เผื่อพวกคนเหล่านันจะหายไป
เเต่...
ไม่ใช่เลย พวกเขาเหล่านันกับยังคงยืนจ้องผมอยู่อย่างนันเเละ
พวกเขา...
เรื่มทีจะขยับเท้า
เเละเดินมาหาผม
ผมตกใจมาก รีบคว้าลูกบิดเพื่อออกไปจากไอ้ห้องบ้าๆนี้เเต่ เหมือนเดิม
ยิงผมคว้าเท่าใหร่มันก็ยิงถอยห่างออกไปเร็วเท่านัน
เมื่อผมหันหลัง
ทันใดนัน
ชายไร้ใบหน้าได้มายืนประกบกับหน้าผม
ผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจของพวกเขาเเต่เเปลกใบหน้าของพวกเขาขาวโพลนไม่มีเเม่เเต่รูที่จะหายใจด้วยซํ้า
ทันใดนัน ชึก...
พวกเขาคนนึง ได้เอาของเเหลม คมซึงผมไม่อาจมองเห็นได้ เเเทงเข้ามาที่ท้องผม
ผมล้มลงเเละดิ้นทุรนทุราย
ตอนนันผมคิดว่า "ทําไมในความฝันผมถึงเจ็บ ถ้าเจ็บน่าจะตื่นหนิ"
ผมจึงหลับตาคิดว่า ไอ้ฝันร้ายๆบ้าๆนี้จะได้จบซะที
ไม่เลย
ชายไร้ใบ้หน้าทียืนอยู่ข้างๆ ผมได้ชักของเเหลมคมเหมื่อนอย่างชายไร้บางหน้าคนเเรก
เเละเเทงเข้ามาที่เเขน ผม จากนันอีก 3-4 คนจึงทําตาม
คนที่ 3 เเทงเข้ามา หัวใจผม
คนที่ 4 เเทงเข้ามา ขาผม
เเละ คนสุดท่้าย
คนๆคนนันผมจึงใบหน้าของเขาได้ดีไม่มีวันลืม
คนสุดท้ายได้เเทงมา ที่ระหว่างนัยตาย์ของผม
ชึก..
มันเป็นอะไรที่เจ็บมากเจ็บที่สุด เท่าทีเคยเจ็บมา
จากนันผม จึงหลับตา......
หลับ
หลับ
เเต่เเปลก ? ผมหลับเเเต่ทําไมยังรู้ว่าตัวเองคิดไรอยู่
ไม่ใช่สิ นี้มัน ผมมีสติ เเต่ทุกอย่างมัน มืดๆ มืดไปหมด!
มองไม่เห็นอะไรเลย มองเห็นเเต่สีดําที่ดํามากซะจน
มองไม่เห็นอะไรเลยทั้งสิน
ผมตะโกนเเต่ เสียงไม่ออก ผมเห็นเเต่ความมืด
มืด
"เเม่งเอ้ยเเม่งมืดไปหมดเลยตูอยู่ที่ใหนวะ"
ขยับก็ไม่ได้ ทําไมมันมืดไปหมด มองไม่เห็นเเม่เเต่ร่างกายตัวเอง
ในขณะทีผมหลับตาผมได้คิดว่า นี่ผม ตายไปเเล้วเหรอ นี่คือ นรก งันเหรอ เเต่ทําไมมันมืด ยังงี้ไม่มีอะไรเลยเเม่เเต่เสียง
มีเเต่ความหนาวเย็นเข้าปกคลุม...
ความเย็นจากนํ้าตาค่อยๆใหลออกมาจากตาผมช้าๆซึงผมสามารถรู้สึกได้
พ่อครับเเม่ครับผม ยังไม่อยากตาย............ช่วยผมด้วยครับ...
ผมพูดยังงันทวนวกไปวนมาเกินกว่า 100รอบได้.........
"ก็องๆ" ผมลืมตาตื่นขึ้น ด้วย ความหวาดกลัว
เนื่อตัวผมชุ่มไปด้วยเหงื่อ ทิ้งที ผมเปิดเเอร์ ไว้ที่ เย็นมากๆ
ผมรู้สึกโล่งอกที่มันไม่ใช่ความจริง ผมจึงลุกไปล้างหน้าเเละอาบนํ้าตามปกติ
ในขณะนันเอง เหมือนผมจะจําอะไรจากความฝันในห้อง สีเหลี่ยมขาวๆ นัน
ผมจึงนึกเเละนึกได้ว่า ตอนนันเอง บุรุษไร้หน้าคนสุดท้าย ได้พูดอะไรกับผมเอาไว้
ผมจึงนึกเท่าใหร่ก็นึกไม่ออก
"เล้วพบกันใหม่นะ" บุรุษไร้หน้าได้ชีกยิ้มออกจากหน้าที่เป็นสีขาวของเขา........
จบ
เเหะๆ เรื่องนีบางส่วนผมเเต่งเเละบางส่วนจริงๆนะครับ ผมว่าการทีผมฝันเเบปนี้่คงได้มาจาก
หนังเรื่อง Saw กั อนิเม เรื่อง Another นะครับ....
เเล้ว ความตายในอุดมคติของทุกท่านเป็นยังไง ครับ?