niknana
4th May 2012, 01:52
เอออ.....ออ คือจะเริ่มอย่างไงดีหล่ะทีนี้
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า "ผม"กับ"แฟน" ของผมเนี่ย รักกันดีมาก มากถึงขั้น วางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน ผมไม่ใช่เด็กๆแล้ว ผมอายุ 20 แล้ว คบกับแฟนผมมา 2 ปี
ผมต้องการความมั่นคงในชีวิตให้กับคนที่ผมรัก รวมถึง พ่อ กับแม่ผมด้วย
จะย้อนให้ฟังนิดนึง ตัวผมเนี่ย เรียนช่างยนต์ ส่วนแฟนผมนั้นตอนนี้เธอเรียน พยาบาล แต่ก่อนเนี่ย (เอาแบบรวบรัด) แฟนผมมีฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนมาก ถึงมากที่สุด แต่เธอเป็นคนเรียนเก่งมาก ม.4-ม.6 เธอเรียนโรงเรียนมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งใน จังหวัด ลพบุรี ได้เกียตินิยมอันดับ 1 ทุกปี ส่วนผมเรียนช่างยนต์เรียนง่ายๆแต่ ติด 0 มันทุกปี 5555
จะถามว่าแล้วมาคบกันได้ยังไง จะบอกว่ามันเหมือนหนังดราม่า ยาวๆเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่....ไครแมก มันไม่ได้อยู่ตรงนั้น !!!!
ตั้งแต่เริ่มคบกันมา ผมก็ได้ให้การสนับสนุนเธอทุกอย่าง ทางบ้านผมรักแฟนผมคนนี้มาก(ความใฝ่ฝันของครอบครับให้ผมเป็น หมอ แต่ได้ลูกสาวแทนก็ดี 555) พ่อแม่ผมส่งเงินให้ผม กับแฟนผมใช้เป็นการส่งเสียให้เรียนทั้งคู่ จนพี่สาวของแฟนผม เขาไปมีแฟน ถึงขั้น เป็น พล ตร.เอก ดร.(เป็นอาจารย์สอนอยู่ ม. แห่งหนึ่ง) ---------- คือง่ายๆเลยรวยมาก ชีวิตทางครอบครับของแฟนผมเปลี่ยนไป จากหน้ามือ เป็นหลังตีนเลย ในเวลาไม่นาน มีธุรกิจรถพ่วงเป็นของตัวเอง อะไรสารพัด ทีนี่ไงหล่ะครับ ผมมมก็อิจฉาหล่ะสิ.........!!!!!
มาถึงเรื่องแฟนผมกับตัวผมมั่ง ถึงเหตุการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตามแฟนผมเธอก็ยังรักผม(มาก)เหมือนเดิม แต่........... ทางบ้านของเธอกลับดูถูกผมซ้ะงั้น ทั้งทีผมไม่ทำอะไรผิด แต่ก่อนทางบ้านของแฟน จะมาสนใจลูกตัวเองยังไม่เคย ตอนนี้จะมาทวงลูกคืน เหตุการณ์มันก็เริ่มตึงเครียด ผมไม่มีอะไรไปเทียบ ข้ออ้างก็ไม่มี ผมก็พยายาม อัพเกรดตัวเอง ซื้อมือถือใหม่ (galaxy s2 คิดว่าดีที่สุด) ทางนู้น เขาก็มีมาเหนือกว่า (iphone 4s ราคาแพงกว่า) พ่อผมออกรถให้(vigo champ smart cap) เขาก็ออกเหนือกว่า (accord คันละ ล้านกว่า) เหมือนเขาจะพยายามเอาชนะให้ได้ แต่แฟนผมก็ภูมิใจในตัวผม ที่เป็นผมอยู่ทุกวัน เธอบ่นทุกวัน ว่าอยากไปเที่ยว ทะเล ครั้งนึงในชีวิต ผมก็พาไปจันทบุรี(คิดว่าดีแล้ว) แต่เขาไปที่ๆเหนือกว่า ไม่ได้เว่อนะครับ เกาะ ฮาวาย อะไรนั่นหน่ะ แล้วก็ถ่ายรูป แท็กมาให้ แหม่อะไรจะขนาดนั้น.......
สิ่งที่ผมกลัวที่สุดนั่นก็คือ แฟนผมจะน้อยใจ ว่าเราหน่ะมีน้อย บางทีอาจเอาแน่เอานอนอะไรกับผมไม่ได้อนาคตก็ ไม่รู้จะมีรึเปล่า ตอนนี้พ่อแม่ผมยังอยู่ ท่านอาจจะคอยช่วยเหลือผมได้ เวลาที่ท่านจากไปหล่ะ..................... แต่สิ่งหนึ่งในตอนนี้ที่ผมรู้ก็คือ ผมกับเธอ ยังรักกันมากและอนาคตของเราก็ยังคง แผนเดิมไว้ตลอด เห้อออออออ คิดแล้วน้อยใจครับ ครอบครัวผมก็ใช่จะรวย แข่งกับเขาไม่ได้ทุกเรื่องหลอก ตอนนี้นั่งพิมพ์อยู่ ก็น้ำตาซึมไปนิดๆ ไม่อยากพูดให้ใครฟังเอาเป็ระบายในเว็ปดีกว่า เธอเป็นโรคคิดมาก พอเวลาคิดมากแล้ว หัวใจจะเต้นผิดจังหว่ะ อาการนี้หมอบอกว่าเป็นมากๆ ถึงกับเป็นอัมพาตได้เลย ผมก็เลยไม่อยากพูดให้เธอฟัง
ที่พิมพ์มาให้อ่านนี้ก็ส่วนหนึ่งเพื่อระบายความในใจ ให้ฟัง แล้วก็เผื่อเพื่อนๆคนใดไม่มีอะไรทำก็ จะได้มีอะไรนั่งอ่านเพลินๆบ้างหน่ะครับ
สุดท้ายก็ขอขอบคุณท่านที่เข้ามาอ่านทุกท่านนะครับ
Niknana
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า "ผม"กับ"แฟน" ของผมเนี่ย รักกันดีมาก มากถึงขั้น วางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน ผมไม่ใช่เด็กๆแล้ว ผมอายุ 20 แล้ว คบกับแฟนผมมา 2 ปี
ผมต้องการความมั่นคงในชีวิตให้กับคนที่ผมรัก รวมถึง พ่อ กับแม่ผมด้วย
จะย้อนให้ฟังนิดนึง ตัวผมเนี่ย เรียนช่างยนต์ ส่วนแฟนผมนั้นตอนนี้เธอเรียน พยาบาล แต่ก่อนเนี่ย (เอาแบบรวบรัด) แฟนผมมีฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจนมาก ถึงมากที่สุด แต่เธอเป็นคนเรียนเก่งมาก ม.4-ม.6 เธอเรียนโรงเรียนมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งใน จังหวัด ลพบุรี ได้เกียตินิยมอันดับ 1 ทุกปี ส่วนผมเรียนช่างยนต์เรียนง่ายๆแต่ ติด 0 มันทุกปี 5555
จะถามว่าแล้วมาคบกันได้ยังไง จะบอกว่ามันเหมือนหนังดราม่า ยาวๆเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่....ไครแมก มันไม่ได้อยู่ตรงนั้น !!!!
ตั้งแต่เริ่มคบกันมา ผมก็ได้ให้การสนับสนุนเธอทุกอย่าง ทางบ้านผมรักแฟนผมคนนี้มาก(ความใฝ่ฝันของครอบครับให้ผมเป็น หมอ แต่ได้ลูกสาวแทนก็ดี 555) พ่อแม่ผมส่งเงินให้ผม กับแฟนผมใช้เป็นการส่งเสียให้เรียนทั้งคู่ จนพี่สาวของแฟนผม เขาไปมีแฟน ถึงขั้น เป็น พล ตร.เอก ดร.(เป็นอาจารย์สอนอยู่ ม. แห่งหนึ่ง) ---------- คือง่ายๆเลยรวยมาก ชีวิตทางครอบครับของแฟนผมเปลี่ยนไป จากหน้ามือ เป็นหลังตีนเลย ในเวลาไม่นาน มีธุรกิจรถพ่วงเป็นของตัวเอง อะไรสารพัด ทีนี่ไงหล่ะครับ ผมมมก็อิจฉาหล่ะสิ.........!!!!!
มาถึงเรื่องแฟนผมกับตัวผมมั่ง ถึงเหตุการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตามแฟนผมเธอก็ยังรักผม(มาก)เหมือนเดิม แต่........... ทางบ้านของเธอกลับดูถูกผมซ้ะงั้น ทั้งทีผมไม่ทำอะไรผิด แต่ก่อนทางบ้านของแฟน จะมาสนใจลูกตัวเองยังไม่เคย ตอนนี้จะมาทวงลูกคืน เหตุการณ์มันก็เริ่มตึงเครียด ผมไม่มีอะไรไปเทียบ ข้ออ้างก็ไม่มี ผมก็พยายาม อัพเกรดตัวเอง ซื้อมือถือใหม่ (galaxy s2 คิดว่าดีที่สุด) ทางนู้น เขาก็มีมาเหนือกว่า (iphone 4s ราคาแพงกว่า) พ่อผมออกรถให้(vigo champ smart cap) เขาก็ออกเหนือกว่า (accord คันละ ล้านกว่า) เหมือนเขาจะพยายามเอาชนะให้ได้ แต่แฟนผมก็ภูมิใจในตัวผม ที่เป็นผมอยู่ทุกวัน เธอบ่นทุกวัน ว่าอยากไปเที่ยว ทะเล ครั้งนึงในชีวิต ผมก็พาไปจันทบุรี(คิดว่าดีแล้ว) แต่เขาไปที่ๆเหนือกว่า ไม่ได้เว่อนะครับ เกาะ ฮาวาย อะไรนั่นหน่ะ แล้วก็ถ่ายรูป แท็กมาให้ แหม่อะไรจะขนาดนั้น.......
สิ่งที่ผมกลัวที่สุดนั่นก็คือ แฟนผมจะน้อยใจ ว่าเราหน่ะมีน้อย บางทีอาจเอาแน่เอานอนอะไรกับผมไม่ได้อนาคตก็ ไม่รู้จะมีรึเปล่า ตอนนี้พ่อแม่ผมยังอยู่ ท่านอาจจะคอยช่วยเหลือผมได้ เวลาที่ท่านจากไปหล่ะ..................... แต่สิ่งหนึ่งในตอนนี้ที่ผมรู้ก็คือ ผมกับเธอ ยังรักกันมากและอนาคตของเราก็ยังคง แผนเดิมไว้ตลอด เห้อออออออ คิดแล้วน้อยใจครับ ครอบครัวผมก็ใช่จะรวย แข่งกับเขาไม่ได้ทุกเรื่องหลอก ตอนนี้นั่งพิมพ์อยู่ ก็น้ำตาซึมไปนิดๆ ไม่อยากพูดให้ใครฟังเอาเป็ระบายในเว็ปดีกว่า เธอเป็นโรคคิดมาก พอเวลาคิดมากแล้ว หัวใจจะเต้นผิดจังหว่ะ อาการนี้หมอบอกว่าเป็นมากๆ ถึงกับเป็นอัมพาตได้เลย ผมก็เลยไม่อยากพูดให้เธอฟัง
ที่พิมพ์มาให้อ่านนี้ก็ส่วนหนึ่งเพื่อระบายความในใจ ให้ฟัง แล้วก็เผื่อเพื่อนๆคนใดไม่มีอะไรทำก็ จะได้มีอะไรนั่งอ่านเพลินๆบ้างหน่ะครับ
สุดท้ายก็ขอขอบคุณท่านที่เข้ามาอ่านทุกท่านนะครับ
Niknana