PDA

ดูเวอร์ชั่นเต็ม : CrownKreepWing : บันทึกเหนือโลกตายซากไปอย่างช้าๆ



Horizon-life
23rd May 2012, 04:27
http://www.uppic.org/image-B572_4FBBEC1F.jpg

ผมเป็นนักเขียนไม่สิ... ยังไม่ต้องเรียกว่านักเขียน ผมแค่นักระบายความคิดและพิมพ์เท่านั้นเอง

ถามว่าผมเคยเขียนอะไรใหม ผมขอบอกว่าไม่เลย.....!!! ผมไม่มีผลงานสักชิ้น

เขียนไปเพราะอยากเขียน จะมีคนอ่านใหม ??? ผมไม่สนใจ ผมแค่อยากเขียนเท่านั้นเอง

เรื่องของผมแนวใหนน่ะเหรอ ? คิดว่าถ้าเป็นเด็กไม่ควรอ่านมันอาจจะรุนแรงเกินไป

นอกจากนั้นผมไม่ขอบอกอะไรมาก รู้อย่างเดียวพอผมใช้นามว่า "Horizon-life"




http://www.uppic.org/image-2913_4FBBE501.jpg

เริ่มต้นจากง่ายๆ ผมมีชีวิตแบบเรียบง่าย ผมอาศัยอยู่ในประเทศหนึ่ง...

ในแถบ Europe ในปี 1996 จริงๆผมเป็นคน USA ผมไม่ขอเอ๋ยประเทศหรือสถานที่เจาะจงแล้วกัน ผมชื่อ Alan Darnect อายุ 19 ปี

บ้านของผมประกอบอาชีพทำไร่นา ในยามว่างของผมมักจะนั้งมอง

ทุ่งข้าวสาลีที่กระทบกับแสงแดด สีเหลืองอร่ามภายในทุ่งข้่าวแห่งนี้ และทุกวันมักจะไห้อาหารวัวและม้าที่เลี้ยงใว้อย่างสม่ำเสมอ ชีวิตของผมเหมือนกับไม่มีอะไรมากนัก

ในบ้านของผมซึ่งมีครอบครัวเล็กๆ มีพ่อแม่และน้องสาว เราอยู่ด้วยกัน 4 คนในบ้านหลังเล็กๆกลางใีี่ร่นาแบบนี้ รอบๆใร่ของผมมีภูเขาล้อมรอบดูสวยงามเมื่อยามพระอาทิตย์ขึ้นและตกดิน

ผมอาศัยอยู่ที่แห่งนี้ตั้งแต่เกิด

บันทึกครั้งที่ 1 วันที่ 21/04/1996 เวลา 21.00 : ผมนั้งดูอเมริกาฟุตบอล กับพ่อผมเพียงลำพังสองคน ทีมคู่นี้สูสีกันน่าดีมากเลยทีเดียว พ่อผมนั้งบน

เก้าอี้นวมสีน้ำตาล ผมนั้งอยู่ข้างๆเขานั้งเชียร์เกมส์กีฬาอย่างสนุก

ผมนั้งข้างๆพ่อ เราสองคนไม่ต่างจากกันเลย และหลังจากนั้นผมและพ่อดูไม่ถึง 20 นาที ทีวีก็ขาดสัญญาญ ตัดขาดไปดื้อๆซะงั้น !!! พ่อและผมบ่นด้วยความสุดเซ็งเมื่อ Tv ดูต่อไม่ได้

พ่อผมบอกกับผมว่า สงสัยอาจจะเป็นที่เสาอากาศ ลมพัดแรงเสาอากาศอาจจะเปลี่ยนทิศทางก็ได้ พ่อเดินไปแบกบรรไดและปืนขึ้นไปบนหลังคาบ้านโดยไห้ผมจับบรรไดเอาใว้

และผมมองทีวีผ่านหน้าต่างว่าสัญญาญติดหรือยัง และตอนนั้นเองพ่อผมก็บ่นพลางๆว่า "ลมไม่แรงทำไมถึง สัญญาญขาดหายไปดื้อๆ" และได้ไม่นานสัญญาญก็กลับมา....

แต่สถานีโทรทัศน์ กลับว่างเปล่า.... กลับไม่มีอะไรถ่ายถอดอากาศ พ่อผมปืนลงมาและบ่นพึมพัมไปตามประสา วันนั้นผมกับพ่อขึ้นไปนอนพร้อมกัน ก็ยังบ่นๆเรื่อยอเมริกันฟุตบอลว่าทีมใหน

จะชนะกันแน่ แน่นอนละครับผมพนันกับพ่อเอาใว้ 10 ยูโร


บันทึกครั้งที่ 2 วันที่ 23/04/1996 เวลา 18.06 : หลายวันจากนั้นผมและพ่อดูทีวีไม่ได้และฟังเพลงจากวิทยุไม่ได้เลย ผมและพ่อผมหัวเสียบ้าง

แต่ก็ยังดีได้ยินเสียงน้องสาวร้องเพลงไห้ฟังบ้าง ส่วนแม่ผมมักจะเล่นเปียนโนตัวเก่าไห้ฟัง ผมเลยไม่ค่อยรู้สึกเบื่อสักเท่าใหร่ วันนั้นพ่อผมกำลังจะขับรถกระบะออกไปข้างนอก เพื่อที่จะไปซื้อ

เครื่องเทศมาทำอาหาร ผมก็ุุเอ๋ยถามทุกคนว่าต้องการอะไรบ้างใหม น้องผมบอกว่าอยากได้หนังสือขาดเขียนเล่มใหม่ ส่วนผมอยากได้ลูกรักบี้ถ้าพ่อซื้อไห้ผมได้นะ ฮ่้าๆ พ่อผมยิ้งและส่ายหน้า

ส่วนแม่ผมไม่ต้องการอะไรเลย หลังจากนั้นพ่อผมก็ขับรถกระบะคันเก่าออกไป ตอนนี้ผมอยู่ลำพังเพียงแค่แม่และน้องสาวและผม จนเวลาล่วงเลยไปหลายช่วงโมงพ่อผมก็ไม่กลับมาสักที

จนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง นี้ไกล้จะเที่ยงคืนแล้วนะทำไมพ่อไม่กลับมาสักที........ ตอนนี้ผมนั้งอยู่ชั้นล่างของบ้านเพื่อรอพ่อ ผมกำลังนั้งเปิดดูอันบั้มรูปต่างๆที่เราในครอบครัวเคยถ่าย

ด้วยกันใว้ และเรื่องย่อที่พ่อไปเป็นทหารที่เวียดนาม ผมนั้งอ่านและดูมันไปเรื่อยจนกระทั่ง.............. ได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างแรง ตึง ตึง ตึง !!! ผมสะดุ้งและตกใจ

ตอนนี้ผมคิดว่าใึคร ??? ที่แน่ๆผมคิดว่าไม่ใช่พ่อผมแน่ๆ ผมไม่ได้ยินเสียงรถเลย เสียงเคาะยังดังต่อไปเรื่อยๆจนเสียงนั้นหายไป ขณะที่ผมยังยืนตกใจ ผมค่อยๆเปิดประตูอย่างช้าๆ

ผมเห็นป้า Delly เพื่อนข้างบ้านที่อยู่ใร่ติดกันนอนอยู่กับพื้นหน้าบ้าน แต่เดียว.....!? นี่มัน... เลือด เลือดซึมออกเสื้อจากป้า Delly เยอะเลยด้วย ซิบหายแล้วไห้ตายเถอะ

ผมวิ่งขึ้นไปบนบ้านไปปลุก แม่ของผมไห้มาช่วยป้า Delly ที่เหมือนอยู่ในอาการสลบอยู่ แม่ของผมตกใจและป้าเขาไปโดนอะไรมากันแน่ ไห้ตายเถอะ !!! ผมเริ่มคิดว่ามันจะไม่ปลอดภัยแล้ว

ผมไปหยิบปืนลูกซองยาวของพ่อมาใส่กระสุนเอาใว้ ถึงผมจะไ่ม่เคยยิงปืนก็ตามเถอะ คิดว่าป้า Delly ต้องโดนตัวอะไรทำร้ายแน่ๆ หรือ คนร้ายอาจจะตามมาแแน่ๆ

แม่ผมทำแผลไห้กับป้า Delly ตรงบริเวณช่วงท้อง เป็นแผลแหวะชิ้นเนื้อขาดยุ่ย เส้นเลือดขาดห้อยออกมาจากแผล เหมือนกับสัตว์ป่้าหรือตัวอะไรสักอย่างเข้ามาทำร้าย

แม่ผมเอาผ้าพันแผลไห้กับป้า และป้า Delly บ่นพึมพำในปากว่า "ชะ ชะ....ช่วยสามีฉันด้วย.... สามีฉันกำลังจะ..." หลักจากนั้นเธอเหมือนจะสิ้นใจไป แม่ของผมร้องไห้และพูดว่า

นี้มันอะไรกัน....!? ทำไมถึงมาเสียชีวิตแบบนี้ แม่หันมามองหน้าผมและถามว่า พ่อยังไม่กลับมาเหรอ Alan ผมบอก "ยังครับ พ่อไปนานแล้ว"

(ครอบครัวเราไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถืิอ เพราะยุคสมัยนี้โทรศัพท์ราคาแพงมากจึงไม่จำเป็นกับครอบครัวยากจนของเรา มีแค่โทรศัพท์บ้านเท่านั้น) แม่บอกไห้ผมโทรไปสถานีตำรวจด่วนเลย

หรือโรงพยาบาลก็ได้ เบอร์แรกที่ผมกดเป็นเบอร์สถานนีตำรวจ ผมโทรอยู่หลายครั้งก็ไม่มีใครรับ ผมพูดกับแม่อย่างร้อนรนว่า "ไห้ตายสิ มันโทรไม่ติดครับแม่" แม่ผมตะโกนบอกไป

"โทรหาโรงพยาบาลสิ" ผมโทรสักครู่ มีคนรับ !!! ผมได้ยินเสียงคนกรีดร้องผ่านโทรศัพท์ เสียงคนอ้วก เสียงคนร้องอย่างโหยหวน เสียงคนตะโกนใครก็ได้ช่วยที !!! และสายก็ตัดไป....

ผมยืนอึ่งสุดๆ !! ไห้ตายสิ ไห้ตายสิ แหม่งเอ๋ยนี่มันอะไรกัน แม่ผมถามว่ามีอะไร ? ผมบอกเริ่มอธิบายไม่ถูก ผมบอกได้แค่ว่าตอนนี้ไม่มีใครช่วยเราหรอกครับแม่.... เราต้องพึ่งกันเองแล้ว

ทันไดนั้น น้องสาวผมวัย 5 ขวบก็เดินลงมาเพราะเสียงดังโวยวายเลยตื่นและเดินลงมาดู และน้องสาวผมถามว่า "เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะ" จากนั้นน้องสาวผมกวาดสายไปมองศพป้า Delly

นอนอยู่และน้องสาวผมร้องกริ๊ดดดด..... ลั่นบ้านไห้ตายสิ ผมรีบวิ่งไปปิดตา และอุ้มน้องสาวไปบนห้อง และพูดกับน้องว่าไม่ว่า

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น น้องห้ามเปิดประตูออกมาเด็ดขาด ไม่ว่าจะยังไงก็ช่างเข้าใจใหม Sanny " น้องผมพยักหน้าตอบรับ ผมรีบล็อคประตูแล้วเก็บกุญแจใว้กับตัว

รีบลงไปดูข้างล่าง แม่ผมมองดูป้า Delly อย่างสลดใจ ตัวป้า Delly ตัวไมตัวซีดใวจังเลยแฮะ "ผมคิดในใจ" เพิ่งตายไม่ถึงชั่วโมงเอง แม่ผมบอกไห้ไปหยิบผ้าเช็ดเลือด ทันใดนั้น....!!!

ร่างของป้า Delly ลุกขึ้นมาจากด้านหลังของแม่ ใช้มือและขาล็อคตัวแม่ และ้อ้าปากกัดคอของแม่ ฉีกเนื้อบริเวณคอของแม่หลุดออกมา เลือดพุ่่งกระเด็นสาดเต็มพื้นและเพดานห้อง

เต็มไปหมด นิ้วของป้า Delly กดไปที่ลูกกะตาของแม่ ทะลักออกมา และป้า Delly มองมาที่ผมและกำลังจะกระโจนใส่

ผมรีบไปหยิบปืนลองซองยาวที่เตรียมใส่กระสุนใว้แล้วผมต้องหยุดป้า Delly ตอนนี้ผมนึกอะไรไม่ออกแล้ว

ไห้ตายสิ !!! ผมเล็งปืนและยิงอย่างไม่ลังแลใส่ป้า Delly ด้วยปืนลูกซองกระบอกยาวของพ่อ ปังงงง...!!! ด้วยการยิงระยะเผาขน ทำไห้ร่างของป้า Delly บริเวณหน้าออกเนื้อขาดพุ้งกระจุย

ตัวแหว่งเกือบขาดเลือดสาดกระเด็นเละ ทั้งเศษเนื้อและเลือดเละเต็มห้องไปหมดแล้ว แต่นั้นก็ไม่ทำไห้หยุดป้า Delly ได้เธอลุกขึ้นมาและพยามกระโจนใส่ตัว Alan อีกครั้ง

"แหม่งเอ๋ย ผมไม่มีทางเลือกแล้วนะครับป้า" ป้า Delly กระโจนมาทับตัวผม ทำไห้ปืนกระเด็นหลุดออกจากมือ ป้า Delly พยามจะกัดผมแต่ผมเอามือและเข่าดันเอาใว้อย่างสุดกำลัง

ผมมองไปเห็นมีดปอกผลใม้ตกอยู่ที่พื้น ผมคว้ามีดมาแทงใบหน้าของป้า Delly อย่างไม่ยั้ง หน้าข้องป้าเละเนื้อขาดกระจุยและ Alan แทงอย่างไม่หยุดไปปักลูกกะตาแล้ามีดหัด...!!!

"ซิบหายล่ะ แรงของป้า Delly ไม่ลดลงเลย" ผมพยามใช้แรงเฮือกสุดท้ายถีบตัวป้า Delly ออกผมลุกขึ้นมาได้ และป้า Delly ก็พยามลุกเช่นกัน ถึงแม้ตัวจะแหว่งไปครึ่งหนึ่งก็ตาม

ผมคว้าสันกระบอกปืนลูกซองกระแทกเข้าใบหน้าของป้า Delly และยิ่งซ้ำที่บริเวณหัว ตูมมมม...!!! มันสมองพุ่งกระจายสาดเต็มพื้น หัวแหว่งขาดหายไปเกือบทั้งหัว

ผมรีบมองไปหาแม่ที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ ผมพยามพูด "แม่ครับ แม่ครับ เป็นอะไรหรือเปล่า ?" แม่ผมเหมือนจะสิ้นใจตายแล้ว ผมตัวสั่นและจะร้องไห้ น้องสาวผมที่แอบมองร้องไห้

วิ่งเข้ามาโอยกอดแม่ ผมถามน้องสาวว่า "ออกมาจากห้องได้ยังไงกัน รู้มั้ยมันอันตรายนะ...."

น้องสาวผมตอบว่า "หนูแอบปืนหน้าต่างแล้วอ้อมมาอีกห้องเพราะได้ยืนเสียงแม่ร้อง....กลัวจะเป็นอันตรายเลยรีบวิ่งมาดู"

ผมตอบไปอย่างโมโหว่า "โธ่เอ๋ย.. มันอันตรายนะ อยู่ดีๆป้า Delly ก็คลั่งลุกขึ้นมากัดคอแม่เฉยเลย ไห้ตายสิ"

ทันใดนั้น !? แม่ผมลุกขึ้นมาท่าทางไม่ต่างจากป้า Delly เมื่อกี้ไม่มีผิด จากความรู้สึกผมรู้เลยว่าไม่ใช่แม่คนเดิมแน่ๆ แต่น้องผมกลับดีใจที่แม่พื้นแล้ว....!!

เวรเอ๋ยยย... ไห้ตายสิ จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้บ้างใหม ตอนนี้กระสุนลูกซองผมหมดไปแล้ว เพราะบรรจุได้ 2 นัด ถ้าผมวิ่งไปหยิบกระสุนคงไม่ทันแน่ๆน้องผมก็อยู่ซะด้วย

แม่เริ่มค่อยๆบิดคอหันมามองผมและน้องสาว "ไห้ตายสิ ซิบหายแล้ว" ผมอุ้มน้องสาวรีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง แม่ของผมวิ่งและคลานสี่ขาเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง !!!

ผมวิ่งเข้าห้องปิดประตูล็อคเอาใว้ทัน เสียงแม่ทุบประตู "ตึง.....ตึง.....ตึง" จนประตูไม้เริ่มแตก "เวนละทำไงดีวะเนี้ย" ผมมองไปเห็นค้อนเหล็กขนาดใหญ่ที่พ่อเอาใว้ตอกเสาเข็ม

วางอยู่มุมห้อง ผมรีบปล่อยตัวน้องสาวและวิ่งไปหยิบค้อน ทันได้นั้นประตูเริ่มจะพังและเป็นรู หัวของแม่สอดเข้ามาในช่องประตูที่พัง ร้องกริ๊ดในลำคอ อย่างน่าสยดสยอง

ผมไม่รังแลอะไรแล้ว ผมรู้สึกว่าเขาไม่ใช่แม่ของเราแล้ว เขากลายเป็นตัวอะไรไม่รู้ ผมฟาดค้อนปอนอัดใส่หน้าแม่ อวัยวะบนหน้าของแม่หลุดกระเด็นออกมาสาดหน้าของผมและน้องสาว

ร่างของแม่ทรุดลงไปหน้าห้อง ค้อนหลุดจากมือผมและทรุดลงกับพื้น และน้องสาวเข้ามาร้องไห้และกระชากคอเสื้อผม

น้องสาวผมตะโกนว่า "พี่ฆ่าแม่ทำไม ฆ่าแม่ทำไม !!! แม่ทำอะไรผิด ?"

ผมค่อยๆพูดพร้อมกับเสียงสั่น "แม่ไม่ผิดหรอก Sanny แต่แม่ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว "

น้องสาวผมยังตะโกนใส่อย่างไม่หยุด "พี่ Alan ฆ่าแม่ทำไม ฆ่าแม่ทำไม ไอ้พี่สารเลว"

ผมตบหน้าน้องสาว เพี้ย...!!! แล้วตะคอกใส่ "ฟังนะ Sanny แม่พยามจะฆ่าเรา แม่ไม่ใช่แม่คนเดิมแล้วเข้าใจบ้างใหม พี่พยามปกป้องนะ เข้าใจพี่บ้างสิ พี่ก็รักแม่ไม่ต่องไปจาก Sanny

หรอกนะเข้าใจพี่ซะบ้างสิโว้ยย...!!!" ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมน้องผมก็ยังอึ่งและร้องห้องโผเข้ากอดผม

น้องสาวผมพูดด้วยเสียงสั่นคลอน "พี่ Alan ค่ะหลักจากนี้หนูควรจะทำยังไงดี"

ผมเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น "เราจะต้องรอดไปเจอพ่อไห้ได้ พ่อต้องมีชีวิตอยู่แน่ๆ"

Alan : เราต้องรอดไม่ว่ายังไงก็ตาม เราและน้องสาวจะต้องไม่ตาย...!!

ต้องรอด ต้องรอด ต้องรอดเท่านั้น !!!



จบ Act - 1

โปรดติดตามตอนต่อไปใน Act ที่ 2 เนื้อเรื่องดุเดือดกว่านี้แน่นอน...(coming soon)


ปืนที่ Alan ใช้ใน Act - 1 ลูกซองบรรจุกระสุน 2 นัด ต้องหักหัวในการเปลี่ยนกระสุน ทำไห้เสียเวลาตอนเปลี่ยนกระสุน

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQD1DbQbc1GDhem8EZ7SLU3tJXh_g-3yTSFChERQnnKZ28BPLmL7xmli1BYww

ค้อนตอกเสาเข็ม หรือค้อนปอนด์ นี้เอง.... ที่ใช้ในการสังหารแม่ของตนเอง

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSOoqug_rJmpil7i75_FpfITJcKKWQs4aP4CikJ72b_9yNwiyZZxkT7gEtt5Q

rongsawat
23rd May 2012, 04:51
อลัน โดนแดรกแน่ๆ

Prince.NO9
23rd May 2012, 14:54
น่าตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลาง

Stormwind
23rd May 2012, 18:00
ชื่อควรเป็นภาษาไทยนะครับ
จาก Alan ก็เป็น อลัน

อะไรทำนองนี้ครับ

By Stormwind [Male]

Rex
23rd May 2012, 18:29
Alan wake ป่าวครับ :music

Horizon-life
23rd May 2012, 18:59
Alan wake ป่าวครับ :music

อเลน ดราเน็ค ชื่อเต็มของตัวเอกครับ ตอนแรกผมกะว่าจะตั้งชื่อ Arun แต่ชื่อมันดูไม่ลื่นหู เลยเปลี่ยนเป็น Alan ดูจะเข้าท่ากว่า

สาเหตุที่ตั้งชื่อนี้ คนต่างชาติชื่อที่ซ้ำๆกันมีเยอะถมแถไปครับ คิดว่่าการใช้ชื่อ Alan จึงไม่น่าแปลกสำหรับผม

Horizon-life
23rd May 2012, 19:33
http://www.uppic.org/image-9A84_4FBCD8DB.jpg

เร็วๆนี้กำลังพิมพ์อยู่

blackcanyon
23rd May 2012, 20:59
55555555555555555555

ohana123
23rd May 2012, 21:14
ชื่อเปลี่ยนเป็นภาษาไทยก็ได้เนอะ ไม่ว่ากัน ^^