อยากพูดคุยเรื่องการซืื้อบ้านกันครับ
กระทู้นี้ค่อนข้างเหมาะสำหรับคนที่อยู่วัยทำงานสร้างตัวนะครับ อยากได้คนวัยทำงานมาคุยกัน
คือตอนนี้ผมซื้อบ้านเดี่ยวใหม่ ราคา 2.5 ล้านครับ เพิ่งเริ่มผ่อนได้ไม่กี่เดือนเอง ผ่อน 30 ปี มองไปแล้วก็คงอีกนานกว่าจะหมด = ='
คือผมหนีชีวิตวุ่นวายของคอนโด แล้วมาอยู่ทาวเฮ้าส์ แต่มันก็ยังไม่มีความเป็นส่วนตัว เลยตัดสินใจขายทิ้งทั้งหมดแล้วมาซื้อบ้านเดี่ยวอยู่ครับ
ตอนนี้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นมาก มีความเป็นส่วนตัวสูง เพื่อนบ้านก็ดีขึ้นมาอีกระดับนึง แต่ก็ต้องรับภาระหนี้สินกันต่อไป
หลายคนบอกผมว่าผ่อนบ้านไม่เหนื่อยเหรอ?? ก็เหนื่อยนะครับ แต่ทำไงได้มันเป็นปัจจัย 4 นี่นา มันจำเป็น
อันที่จริงบ้านญาติพี่น้องผมก็มีจะไปอยู่ก็ได้ แต่คนอยู่กันเยอะ ขาดความเป็นส่วนตัว (ผมโลกส่วนตัวสูงนะ) ก็เลยต้องตัดสินใจออกจากบ้านญาติมา
แต่ก็มีบางคนที่ทำงานผมมาพูดให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ทำไมต้องสร้างหนี้ให้ตัวเองด้วย อยากมีบ้านอยู่ก็ไปหาเมียรวยๆสิ หาเมียที่มีบ้านอยู่แล้ว
แล้วก็ไปขออาศัยเมียอยู่ก็ได้ ไม่ต้องมีหนี้เป็นล้านด้วย
ผมก็ เออ...ว่ะ มันก็จริง เพราะเพื่อนผมก็อยู่บ้านเมียเหมือนกัน ผมนั่งคิดเรื่องนี้อยู่หลายวัน เหมือนตัวเองโง่ๆไงไม่รู้
แค่อยากได้บ้านของตัวเองถึงขนาดต้องมีหนี้เป็นล้านเลยรึ แต่มาคิดในมุมกลับก็อีกอ่ะนะ เกิดไปอยู่บ้านเมียแล้วก็อาจต้องอยู่ร่วมกับญาติทางเมียด้วยรึป่าว??
จะมีความเป็นส่วนตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองรึป่าว?? ยิ่งคิดก็พาให้สับสน แต่ไหนๆผมเลือกทางเดินนี้แล้วก็คงต้องเดินต่อไปให้สุดทาง คือก้มหน้าก้มตาผ่อนบ้านต่อไป
แล้วมีความสุขกับบ้านของตัวเองทุกวัน...
หรือเพื่อนๆ มีความคิดยังไงกันบ้างครับ กับเรื่องแบบนี้ อยากรู้ความเห็นของคนอื่นบ้าง
