Palm Mute : อุดเพลงรัก อัดเพลงร้อค

"เสียงดนตรี" หมายถึง เสียงที่ถูกเรียบเรียงออกมาเป็นตัวโน้ต ต่างๆ จนเกิดเสียงที่เป็นกลุ่มฟังดูไพเราะ ก่อให้เกิดความหลงไหลภายในตัวมันเอง



เกริ่น

อ้างถึง:

---

ฟิว นักเรียน ม.ปลาย ที่ย้ายมาจาก ที่อื่น มายังโรงเรียน จตุรมิตรวิทยา โดนตามปกติเขาเป้นคนที่ นิ่งเฉย วางท่า เลยมักถูกเหม็นหน้าตลอด

เขาไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง และ มักจะถูกมองว่าเป้นนักเลง เป็นอันตพาล อยู่เสมอ

แต่ตัวเขาเองนั้นจริงๆ แล้ว เขาเป็นคนที่ "ขี้อาย" "ไม่กล้าแสดงออก" และ "ขี้โม้"

เขาไม่เคยแม้แต่จะ ฟังเพลงอย่างจริงๆ จังๆ เคยแต่ฟังเพียงผ่านๆ แต่เขากลับชื่นชอบ ดนตรีขึ้นมาทันทีเมื่อเขาได้พบกับเธอคนนั้น......

---

ตัวละคร

อ้างถึง:

---

ชื่อ : อัครพล รุ่งวิไลโรจน์ (ฟิว)
ส่วนสูง: 167 น้ำหนัก : 52
ลักษณะตัวละคร : เป็นคนที่ชอบถูกมองว่าเป็น พวกขวางโลก ขี้โม้ ขี้คุย ชอบรับงานใหญ่เกินตัว หัวไม่ค่อยดี เรียนไม่ค่อยเก่ง เล่นเกมส์ เล่นกีฬา ห่วยสุดๆ แต่เขาเป็น คน มุ่งมั่น พอคิดจะทำอะไรแล้ว ต้องทำให้ถึงที่สุดต่อให้ มันทำให้ตัวเขาเองลำบากก็เถอะ

ชื่อ : ชลธิชา คุรุมิยะ (สอง)
ส่วนสูง : 148 น้ำหนัก : 36
ลักษณะตัวละคร : สาวผมยาวตัวเล็ก น่ารัก ผิวขาวเนียน เรียนดี กีฬาเด่น ดนตรี เยี่ยม แม่ศรีเรือน ลูกครึ่ง ญี่ปุ่น ไม่ชอบเล่นเกมส์ หยิ่ง ไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยเป็นมิตร กับคนอื่น เป็นคนเชื่อเรื่องดวง เรื่องผีสางนางไม้ แถมขี้กลัวด้วย เห็นตัวเล็กๆ แต่แรง เยี่ยงช้างสาร แถมยังแอบชอบ........ ไม่บอก เดาเอา

ชื่อ : อนุวัฒน์ เดชอุดม (โจนาธาน)
ส่วนสูง : 168 น้ำหนัก : 57
ลักษณะตัวละคร : เด็กแว่น เรียนดี สุภาพบุรุษ บ้านรวย ไม่หยิ่ง แถม หน้าตาดี เลยมีคนชอบ เยอะ แต่เล่นกีฬาไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ เป็นอย่างเดียวคือฟุตบอล

ชื่อ : วรการ แซ่ตั้ง (ตี๋เล็ก)
ส่วนสูง : 166 น้ำหนัก : 54
ลักษณะตัวละคร : เด็กแว่น ร่าเริงแจ่มใส ไฮเปอร์ มุมานะ บ้าบิ่น การเรียนพอใช้ แต่งานบ้านอะไร อย่าได้หวัง เป็นคนใช้ของสิ้นเปลืองมากๆด้วย

ชื่อ : ศุภณัฐ ทรัพย์ทวี (หมูดำ)
ส่วนสูง : 165 น้ำหนัก : 73
ลักษณะตัวละคร : อ้วน เตี้ย ดำ ล่ำ บึ้ก นักกีฬา โดยกำเนิด หน้าม่อ หน้าหื่น การเรียน โยนทิ้งไปได้ ชาตินี้เกิดมาเพื่อเป็นนักกีฬา

ชื่อ : อดิศร รุจิธรรม (บอส)
ส่วนสูง : 171 น้ำหนัก : 64
ลักษณะตัวละคร : หุ่นดี หน้าตาหล่อ กีฬา ยอดเยี่ยม ชอบแต่งตัว บ้านรวย นิสัย ชอบคุยโว ขี้อวด ออกจะร่าเริง เกินเหตุบางครั้ง เป็นคู่แฝด ของ เบส

ชื่อ : อดิศักดิ์ รุจิธรรม (เบส)
ส่วนสูง : 170.5 น้ำหนัก : 65
ลักษณะตัวละคร : คู่แฝด ของเบส เหมือนกันทุกอย่างแต่ขนาดตัวที่เตี้ยกว่าเล็กน้อย และเป็นคนถนัดซ้าย อีกทั้งยัง เป็นคนเงียบๆ ไม่ขี้คุย ไม่อวด และ เป็นโรค กลัว ความรวย (อยู่ในห้อง ไม่เคยจะนอนบนเตียง เสื้อผ้าก็ใส่ 199 ) และมักทุกเข้าใจผิดว่าเป็น บอส ตลอด

ชื่อ : สุภกรณ์ ลีลาพรรณ (หมูผี)
ส่วนสูง : 165 น้ำหนัก : 52
ลักษณะตัวละคร : เป็นคนผอม แห้ง ดูอ่อนแอ แต่เป็นคนที่มักถูกเรียกว่า ม้าเร็ว เพราะ เป็นคนวิ่งเร็ว มาก อาจเพราะตัวเบา ละมั้ง แต่ถึงอย่างงั้นก็เป็นคนที่สุขภาพไม่ค่อยดีเช่นกัน (เป็นหวัดบ่อย)

ชื่อ : กรวิทย์ วงกตพิทักษ์ (เฟิส)
ส่วนสูง : 167 น้ำหนัก : 57
ลักษณะตัวละคร : มุมานะ พูดเก่ง แต่มีสาระ มีความเป็นผู้นำ และส่งงานเป็นคนแรกๆ ของห้อง (แต่โดนตีกลับคนแรกๆ ของห้องเช่นกัน) ดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ เป็นพวกที่ไม่ชอบกฏระเบียบ หยุมหยิม เช่น มาสาย เพื่อหนีตรวจผม

ชื่อ : สุกันยา แสงสุวรรณ (โฟ)
ส่วนสูง : 164 น้ำหนัก : 56
ลักษณะตัวละคร : เด็กผู้ชาย เรียบร้อย เรียนดี หน้าตาน่ารัก และตัวเล็ก เหมือนเด็กผู้หญิง จึงชอบถูกทัก ทั้ง หยอก และ จริงจัง ว่าตนเป็นผู้หญิงตลอด โดยตน ก็ต้องปฏิเสธ โดยตลอด แถม ชอบใส่ หนิบผมด้วยกิฟ อีกต่างหาก จึงถูกเข้าใจผิดตลอด มีฝาแฝด ชื่อ กัส เป็นผู้หญิง เรียนอยู่ที่โรงเรียนหญิงล้วน อีกที่หนึ่ง

ชื่อ : วรวิช เกตุทัต (น้อต)
ส่วนสูง : 175 น้ำหนัก : 79
ลักษณะตัวละคร : เป็นบ้าพลัง หน้าตาเหมือนจะมีความรู้ หารู้ไม่ มันโง่สุดๆ อยู่ที่ห้อง สมุด บ่อยๆ เพื่อเข้าเว็ป 18+ และตากแอร์ยามพัก แต่เมื่อได้จับ เบส เมื่อไหร่ จะเปลี่ยนเป็นอีกคนทันที ดูเท่ขึ้นมา 100 เท่า แถมฝีมือของเขา ยอดเยี่ยม จนได้ฉายา เสือทุ้ม ที่ อยู่เงียบๆ แต่ถ้าได้แสดงเขี้ยวเล็บ (การเล่นเบส) แล้ว จะ น่ากลัวมากๆ

---

หมายเหตุ :: นิยายเรื่องนี้ อ้างอิงถึง วงดนตรีที่มีอยู่จริง หากผู้ใด ไม่พอใจ หรือยังไง ต้องขออภัยด้วย

ตอนที่หนึ่ง ยุ่งไม่เข้าเรื่อง
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ข้างๆ ร่างของฟิวที่นอน แผ่อยู่บนเตียงนอน

มือของฟิวค่อยๆ เอื่อมไปหา นาฬิกาปลุก และเขาก็กดมัน "เห้อ..... เปิดเทอมแล้วหรอวะ.." ฟิวเอ่ย และค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง สะลึมสะลือ บนเตียงนอน และ ก็ลุกขึ้นยืนเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว

เขาเดินออกจากบ้านด้วยเครื่องแบบ นักเรียน กางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อนักเรีัยนสีขาว รองเท้าผ้าใบ นันยาง
"ทำไมเมืองไทยไม่มีเครื่องแบบ เท่ๆ แบบประเทศอื่นบ้างวะ...." เขาเอ่ย ขึ้นและถอนหายใจ

"Hey !! Why do you not apologies to me ? (เฮ้ย ทำไมน้องไม่ขอโทษพี่หน่อยละ)" เสียงฝรั่งหัวล้านร่างใหญ่ดังขึ้น ที่ในตรอกเล็กๆ ข้างๆ ร้านขายยา ที่ปิดอยู่ ตรงหน้าของเขามีหญิงสาว ผมสีดำยาว ยืนอยู่หญิงสาวคนนั้นแบกกระเป๋าขนาดใหญ่บางอย่างไว้ที่ไหล่ขวาของเธอ

"Get out from my way....(ถอยไปน่ะ)" หญิงสาวร่างเล็ก เอ่ยขึ้นอย่างไม่เกรงกลัวต่อฝรั่งผุ้นั้น

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ฟิว จึง เดินไปแอบมองข้างๆ ร้านขายยา"มีเรื่องอะไรกันหว่า" ฟิวเอ่ยเบาๆ และ ยืนดูสถานการณ์

"Do you know who i am? (น้องรู้ไหม พี่เป็นใคร?)" ฝรั่งหัวล้านเอ่ยพร้อมทั้ง หักข้อนิ้ว ดัง กร้อบ "Shut up you bald and Get out from my way (เงียบไปเลยไอโล้น ถอยไปได้แล้ว)" เด็กหญิงตะคอกใส่และมองหน้าฝรั่งอย่างไม่เกรงกลัว

"bald??? Fuck you bitch!!! (ไอโล้นงั้นหรอ? อย่าอยู่เลยยัยเด็กบ้า)" ฝรั่งคนนั้นได้ยินคำด่าก็ถึงกับห้ามอารมณ์ไม่อยู่แล้วง้างมือ เพื่อจะตบไปยังหญิงสาว แต่แล้วฝรั่งผุ้นั้นก็เสียหลักล้มลงเนื่องจากมีวัตถุ บางอย่างคล้าย รองเท้าผ้าใบ กระแทกไปที่หัวของเขา อย่างแรง

"Who the hell..... (ใครกัน.....)" ฝรั่งผู้นั้นพูดยังไม่ทันจบก็หันกลับไปหาเจ้าของรองเท้าผ้าใบนั้น และสิ่งที่เขาเห็นก็คือ ฟิว ซึ่งพุ่งตัวเขามาพร้อมทั้งง้างหมัดชกใส่ฝรั่งผู้นั้นอย่างรุนแรง จนล้มลง

ฟิวหันไปมองเด็กสาวและเอ่ยถาม "เป็นอะไรไหม?" หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง" หญิงสาวเอ่ย และเดินออกจากตรอกไป

"เฮ้ย ! ฉันพึ่งช่วยเธอนะโว้ย!!!" ฟิวเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่ ตะลึง กับคำตอบที่เขาไม่คิดจะได้ยิน เพราะเขาคิดว่าเธออาจจะเห็นเขาเป็น ฮีโร่ เอ่ยขอบคุณ อะไรแบบนี้

"Hey kid!! ไอหนู" ฝรั่งเอ่ยขึ้น และคว้าคอเสื้อของฟิว ก่อนชกใส่ ฟิวจนหงายท้องไป ฟิวค่อยๆ ลุกขึ้น และยิ้มที่มุมปาก"หาเรื่องหรือไง ไอฝรั่ง" ฟิวเอ่ยเช่นนั้นและพุ่งตัวใส่ฝรั่งผู้นั้นทันที

ที่โรงเรียนจตุรมิตรวิทยา ฟิวนั่งอยู่ในห้อง 205 ซึ่งเป็นห้องโฮมรูมของเขา พร้อมทั้งเอามือ ที่มีน้ำแข็ง อยู๋ในถุงผ้า ประคบที่คิ้วซ้าย ด้วยสีหน้าหงุดหงิดเต็มที่ ทุกคนในห้องทั้งชายและหญิงต่างหันมามองฟิวด้วยสีหน้าแปลกใจ

"ให้ตายสิ ยัยนั่น แสบนักนะ คนเขาช่วยแท้ๆ แทนทีจะขอบคุณดันเดินหนีไปซะอย่างงั้น" ฟิวพูดด้วยความหงุดหงิด และงึมงำอยู่คนเดียว "อย่าให้เจอตัวเชียวนะ!!!" ฟิวตะโกนขึ้น และ ลุกขึุ้นยืน ทุกคนสะดุ้งและหันไปมองเขาเป็นสายตาเดียวกัน

"ขอโทษครับ พอดี ของขึ้นอ่ะนะ" ฟิวเอ่ย และหัวเราะแหะๆ ก่อนที่เขาจะฟิวขาดอีกครั้งเมื่อเขาเห็นเด็กหญิงเดินเข้ามาในห้อง "เฮ้ย!!!!! เธอนั่นเอง!!!!!" ฟิวตะโกนขึ้นพร้อมชี้หน้า เด็กสาวที่แบกกระเป๋ากีต้าร์เข้ามาในห้อง

"มีปัญหาอะไร มิทราบ?" สอง เด็กสาวผมยาว เอ่ยถาม ด้วยสายตาเย็นชาเช่นเคย ทุกคนในห้อง ต่าง รู้สึกถึง รังสีอาฆาต จากคนทั้งสอง

"ขอโทษทีครูมาช้าไปหน่อย" ครูประจำชั้น เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหัวเราะเบาๆ และเดินเข้ามาในห้อง พร้อมทั้ง มองดู ฟิว และ สอง ที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่

"เอ่อ หนู ช่วยไปนั่งข้างๆ พ่อหนุ่มคนนั้นทีสิ มันเป็นที่ว่างเดียวในชั้นนี้แล้วอ่ะ" ครุประจำชั้นเอ่ย สองหันไปมอง ครูด้วยสายตาที่เย็นชา ก่อนจะถอนหายใจ "ก็ได้ค่ะ" สองเอ่ย และเดินไปยังที่นั่งข้างๆ ฟิว

"แล้วเธอก็นั่งลงได้แล้วน่า!!"ครูประจำชั้นเอ่ยถึงฟิว ฟิวหันไปมองครูประจำชั้นก่อนจะค่อยๆ นั่งลง และมองหน้าสองด้วยสายตา ที่หงุดหงิด

สองหันมามอง ฟิว "มีปัญหาอะไร?" สองเอ่ยถาม และกอดอก ด้วยท่าทางที่ไม่เหมือนจะเป็นผู้้หญิงแม้แต่น้อย เหมือนทอมซะมากกว่า

"เืมื่อเช้าฉันอุส่าห์ช่วยเธอ เธอไม่ขอบคุณสักคำ แทน เดินไปซะเฉยๆ เป็นเธอ เธอจะแค้นไหมล่ะ!!" ฟิวเอ่ยเบาๆ พร้อมทำสีหน้าเครียดแค้น ก่อนชี้ที่แผลบนคิ้วซ้าย

"ใครสั่งให้นายมายุ่งล่ะ" สองเอ่ย ด้วยคำพูดที่นิ่งเฉย "ฟังครูประจำชั้นซะหน่อยก็ดีนะจะได้ฉลาดขึ้นบ้าง" สองเอ่ย ด้วยน้ำเสียงที่น่าหมั่นไส้

ฟิวนั่งกอดอก ด้วยความไม่พอใจและหันไปหาครูประจำชั้นพร้อมทั้ง ถอนหายใจเบาๆ "(ฉันละรำคาญยัยนี่ชะมัด)"ฟิวเอ่ยเบาๆในใจ "(หน้าตาก็น่ารักอยู่หรอกแต่นิสัยไม่เห็นน่ารักแบบหน้าตาเล้ย)" และก็ทำสีหน้าหงุดหงิด และนั่งฟังครูประจำชั้นบ่นจนหมดคาบเรียน

ในที่สุดพักเที่ยงก็มาถึง ฟิว เดินสำรวจ ที่เรียนใหม่ ที่เขาเข้ามาเรียน เป็นอาคารทั้งหมด 4 ตึก แบ่งเป็น
ตึกเรียน 5 ชั้น มีโรงอาหารในตัว
ตึกกิจกรรม มีชั้นหมด 3 ชั้น ชั้น 1 จะเป็นสนามบาส และ แบตบินตั่น ในร่ม ชั้น 2 จะเป็น ห้องสมุด และ ห้องพยาบาล ชั้นสามจะเป็นชั้น ของ ห้องดนตรี ทั้งไทย และ สากล
หอประชุม หนึ่งชั้น ขนาดใหญ่
และตึกวิทยาศาตร์ 3ชั้น มีสนามกีฬา กลางแจ้ง อยู่ด้านหน้า



ฟิวเดินมายังตึกกิจกรรมชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นของห้องดนตรี เขามองหาบันไดขึ้นแต่ก็ไม่พบ "มีแค่ 3 ชั้นงั้นหรือตึกกิจกรรมเนี่ย" และในขณะที่เขากำลังจะหันหลังและเดินลงจากตึกกิจกรรมนั่นเอง เขาหันไปเห็นสองยืน ลับๆล่อๆ อยู่หน้าห้องดนตรีสากล ด้วยสายตาที่ตื่นเต้น

ฟิวค่อยๆ เดินไปหาสอง ผ่านห้องซ้อมดนตรี 4 ห้องที่ไม่มีคนอยู่แม้แต่ห้องเดียว"นี่เธอยังเย็นชา ยืนทำอะไรตรงนั้น"ฟิวเอ่ยขึ้น ทัก สองถึงกับสะดุ้งและหันกลับมาตอบทันที

"มันไม่ใช่ธุระอะไรของนายสักหน่อย!"สองเอ่ยขึ้น และจู่ๆเธอก็ทำหน้าตกใจก่อนจะ มองหน้าฟิวใกล้ๆ

"นี่นายเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า" สองเอ่ยทัก "แหงละ ก็เธอปล่อยให้ฉันโดนฝรั่งกระทีบข้างร้านยาเมื่อเช้าไง!!" ฟิวเอ่ยตอบอย่างไม่ลังเล

"ฉันหมายถึงเมื่อนานมาแล้ว! นายงี่เง่า" เธอเอ่ยขึ้นพร้อมตบหัวฟิวจนคว่ำ "ยัยบ้า เป็นอะไรของเธออีกเนี่ย!"ฟิวเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่โกรธ

"ช่างมันเถอะ สงสัยแค่คนหน้าเหมือนละมั้ง" สองเอ่ยขึ้น และ สะพายกีต้าร์ขึ้นบนบ่าก่อนจะเดินผ่านฟิวไป

ฟิวคว้าไหล่ของสองและดึงกลับมา"จะไปไหนไม่ทราบ" ฟิวดึงสองกลับมาแต่สองที่ไม่ทันตั้งตัวก็ทำท่าเหมือนจะล้มลง ฟิวประคองสองเพื่อไม่ให้ล้ม หน้าของทั้งสองเข้าใกล้คิดกัน

ฟิวตะลึงในความน่ารักของสองที่อยู่ใกล้ๆ "น่ารักซะมัด" เขาคิดในใจ และแน่นิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่สังเกตุเลยว่าสองนั่นรู้สึกอย่างไร

ฟิวมองขึ้นไปมองหน้าสองก็พบว่าสีหน้าของเธอโมโห ก่อนจะตบหน้าฟิวทันที "ไอบ้า!" สองเอ่ย พร้อมกับลุกขึ้น และเดินไปด้วยท่าทางหงุดหงิด

"อะไรกันวะ!!" ฟิวเอ่ยอย่าง งงๆ "สงสัย จะวันแดงเดือด" เสียงพูดเบาๆ ดังขึ้น จากหนุ่้มแว่นผมเกรียนข้างๆ เขา "แจ้กกกกกกก แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!!" ฟิวเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ

"ฉันหรอ ฉันแค่ขึ้นมาเก็บลูกบอลน่ะ เลยเห็นอะไรดีๆเยอะเลย"เด็กแว่นนามว่า โจ เอ่ยขึ้น "นายเป็นใครกันฟะ สอดเรื่องชาวบ้านเขาเนี่ย เดียวนะ นายอยู่ห้องเดียวกับฉันนินา" ฟิวเอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่ไว้ใจ "ฉันชื่อ โจ แต่ตามจริงฉันชื่อโจนาธาน "เขาเอ่ยขึ้นพร้อมเก้กท่า

"ชื่อเสี่ยวซิบ........" ฟิวเ่อ่ยและเมินหน้าหนี "ใครเสี่ยวกันฟะ!!" โจ โวยวายใส่ "ฉันชื่อฟิว ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ฟิวเอ่ยขึ้น และยื่นมาไปจับ โจ "แน่นอน ยินดี" และโจก็ยืนมือไปจับฟิว ก่อนจะโยนลูกบอลลงไปด้านล่าง "สนใจร่วม วง กับพวกเราไหม?" โจเอ่ยขึ้น ชวนฟิวร่วมเล่นบอล

"ฉันเล่นบอลไม่เป็นนะ"ฟิวเอ่ย โจหัวเราะขึ้น "ฉันก็เล่นไม่เป็น เอาน่า หนุกหนาน" โจเอ่ยขึ้น ฟิวยิ้มและ พยักหน้า "งั้นโอเค ร่วมด้วยกัน" ฟิวเอ่ย ก่อนจะเดิน ไปกับโจ เพื่อไปยังสนามบอล