Meltdown เด็กหญิงในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์
Meltdown เด็กหญิงในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์
เรื่องราวของเด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังประสบปัญหาชีวิต เธอจึงตัดสินใจเดินไปยังเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์เพื่อหาทางออกให้กับชีวิตของเธอ
kuma(alfred) / Owata-P / macnum10@JKG
ตอนแต่ละตอนของเรื่องนี้จะเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันหมด เพียงแต่คนละมุมมองของแต่ละคน
ตอนที่ 1 จะเล่าถึงมุมมองของเด็กหญิงซึ่งได้เดินเข้าไปยังเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์
ตอนที่ 2 จะเล่าถึงมุมมองของเด็กชายซึ่งได้ตามเด็กหญิงในตอนที่ 1 ไป
ตอนที่ 3 จะเล่าถึงมุมมองของเด็กหญิงซึ่งเป็นน้องสาวของเด็กชายในตอนที่ 2
ตอนที่ 4 จะเล่าถึงมุมมองของผู้สังเกตการณ์ ซึ่งเรียกตัวเองว่า "ครู" ของตัวละครทั้งหมด
จบแล้วนะครับ
***
ตอนที่ 1 Nuclear Reactor : ความฝันกับเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์
ในเมืองยามค่ำคืนที่แสงสาดส่องประกาย เด็กหญิงคนหนึ่งได้เดินออกมาจากมุมมืดข้างถนนเข้ามาในแสงไฟ สายตาเธอบ่งบอกว่าเธอนอนไม่หลับมาทั้งคืน เธอเดินอย่างไม่รู้สึกตัวราวกับว่าเพิ่งถูกป้ายยาสลบมาอย่างไรอย่างนั้น มือทั้งสองข้างของเธอถูกปล่อยทิ้งไว้ข้างกายท่ามกลางสภาพอากาศที่หนาวเย็นยะเยือก
มือของเธอกำไฟแช็กที่ไร้น้ำมันไว้ข้างหนึ่ง แต่ถึงมันจะไม่มีเชื้อเพลิง ตัวเธอเองก็รู้สึกได้แล้วว่าในร่างกายของเธอมันร้อนเหมือนกับถูกเผา ช่างต่างกับสภาพอากาศภายนอกอย่างลิบลับ
เธอผู้นั้นเคยฝัน... ฝันมาตลอดว่าเรื่องทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้นกับตัวเธอมันเป็นแค่ภาพลวงตา เป็นแค่คำโกหก...
ในความฝันนั้น มีเธออยู่สองคน... เธอคนนึงเดินเข้าไปบีบคอเธออีกคนหนึ่งตอนตะวันยังคงสาดแสงจ้า และคออันบอบบางของเธอผู้นั้นก็หักงอทันที ผู้ที่ร้องไห้ซึ่งควรจะเป็นเธอที่โดนบีบคอ กลับกลายเป็นเธอที่เป็นฝ่ายบีบคอเธอเอง
ช่างน่าละอายยิ่งนักที่ฝันของเธอผู้นั้นไม่เคยเป็นจริงเลยซักทีเดียว...
เธอเดินเข้าไปในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ มือของเธอยังคงกำไฟแช็กอยู่ เธอยืนหยุดอยู่หน้าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ พลางคิดในใจว่าหากเธอกระโจนเข้าไปในนั้นแล้ว ตัวเธอในอนาคตจะเป็นเช่นไร
ตัวเธอคงจะถูกล้อมรอบด้วยแสงสีน้ำเงินอันสวยงาม...
และจากนั้น...
ความผิดทั้งหลายที่เธอเคยก่อไว้ก็คงจะมลายสูญหายไป...
อีก 02.18 นาที จนกว่าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์จะล่มสลาย
ตัวเลขค่อยๆลดลงเรื่อยๆตามเวลาที่ล่วงเลยไป...
***
ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคล้ายกับคนขึ้นบันไดมาจากข้างหลังเธอ เธอนึกถึงฝันของเธออีกครั้ง...
ฝันที่ดวงอาทิตย์ยามเย็นค่อยๆตกลงไปลับสายตา เงากระจกและประตูที่ถูกสร้างโดยแสงอาทิตย์ใต้ท้องฟ้ามึดครึ้มก็ค่อยๆหดลง เธอมองไปยังดวงอาทิตย์สีแดง มันบวมเป่งราวกับว่ากำลังร้องไห้อยู่
เมื่อดวงอาทิตย์ยามเย็นตกไปแล้ว โลกใบนี้ก็ค่อยๆละลายไปช้าๆ
มันคือโลกที่กำลังจะสูญหายไป...
เธอนึกถึงเธออีกคนที่ถูกตัวเธอเองบีบคอ ท่ามกลางลมที่พัดมาจนผ้าม่านปลิวไสว มีคำพูดบางคำค่อยๆลอยออกมาจากริมฝีปากที่แห้งผากของเธอ มันปลิวออกมาราวกับฟองอากาศที่ล่องละลอยไปตามกาลเวลา
อีก 01.21 นาที จนกว่าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์จะล่มสลาย
ตัวเลขค่อยๆลดลงเรื่อยๆตามเวลาที่ล่วงเลยไป...
เธอผู้นั้นยังคงยืนหยุดอยู่หน้าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ภายในใจยังคงมีความคิดมากมาย ถ้าเธอกระโจนเข้าไปในนั้นแล้ว
ความทรงจำไม่ดีที่เธอเก็บไว้ก็จะได้ละลายหายไปเป็นสีขาว...
และจากนั้น...
เธอก็จะรู้สึกเหมือนว่าเธอจะได้หลับเหมือนเมื่อคราวก่อนอีกครั้ง...
เธอรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ...
***
ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคล้ายกับคนค่อยๆเดินเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง เธอพลันนึกถึงฝันของเธออีกครั้ง...
เข็มวินาทีนาฬิกาที่ห้อยอยู่บนผนัง กับเสียงพิธีกรรายการที่หัวเราะอยู่ไม่ขาด
ทั้งๆที่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น แต่ทำไมเธอถึงมองไม่เห็น...
ทำไมเธอถึงได้ยินแค่เสียงกึกก้องราวกับเสียงสะท้อน...
มันชวนทำให้เธอสงสัยยิ่งนัก
เธอได้ยินแค่จังหวะเพลงที่รวดเร็ว เป็นเสียงเพลงที่ชวนให้เธอเร้าอารมณ์ไปกับมัน...
แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเธอกำลังต่อต้านมันอยู่...
อย่างไรก็ตาม ในคืนนั้นเธอก็ฝันอีกครั้ง เธอฝันว่า... เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ผู้คนทั้งโลกก็จะหายไปในพริบตา และเมื่อถึงกลางดึกคืนนั้น ความอ้างว้างและความเงียบงันจะกดดันความรู้สึกเธอจนตกต่ำ...
เธอผู้นั้นหายใจอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว...
***
อีก 00.00 นาที จนกว่าเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์จะล่มสลาย
ตัวเลขค่อยๆลดลงเรื่อยๆตามเวลาที่ล่วงเลยไป...
เธอตัดสินใจกระโจนเข้าไปในเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ด้วยความหวังว่าเธอจะได้หลับและจะได้หายไปจากโลกนี้
ยามเช้าที่ไม่มีเธอคงจะเป็นโลกที่แสนวิเศษมากกว่าที่เคย
คงจะเป็นโลกที่สามารถก้าวเดินต่อไปได้หากไม่มีเธอ และมันคงจะสมบูรณ์แบบมากขึ้นหากว่ามันขาดเธอไป
