- โดนบังคับเรียนคณะที่ไม่ชอบ: จบมา ไม่มีความรู้เลย 4ปีแลกกระดาษ
- พื้นฐานหน้าตาถือว่าโชคดี แต่ด้วยความที่เป็นคนแบบนี้ ทำให้ไม่ชอบสังคม ทำไรแปลกๆ ความคิดแปลกๆ
: ค่าเสียโอกาสใช้หน้าตาหาเงินจบไปแล้ว แทนที่จะสร้างคอนเนคชั่นงานด้านนี้แต่ยังอายุไม่เยอะ
คนใกล้ตัวที่กรณีเดียวกัน เป็นนักแสดง อาชีพโมเดลหมด เงินอลัง
- ตอนเด็กที่บ้านบังคับเรียนดนตรีชนิดหนึ่ง แต่ด้วยความที่เด็กมาก โยเย ไม่เรียน ไม่ค่อยรู้อะไร: ตอนนี้รู้ว่า
ชอบเครื่องดนตรีนั้นมาก แต่สายไปแล้ว เพราะแก่แล้ว (ใช่ มันสายไป เพราะเราเอง
ต้องการเล่นถึงระดับ แข่งขัน อาชีพ ชั้นครู ดังนั้นโดยเฉพาะเรื่องดนตรีแล้ว ใครเริ่มก่อนยังไงก็ได้เปรียบมาก
ซึ่งแทบส่วนใหญ่เริ่มก่อนอายุ 10-15 ด้วยซ้ำ สรุปคือ ด้านนี้ก็พัง
- บ้านเคยรวย ชีวิตดีเกินไป โชคชะตาก็จัดให้ ตอนนี้หน้ามือสู่ศ้นตีน
- ทุกๆข้อที่กล่าวมาด้านบน ความบัดซบมันรวมและเกื้อหนุนกัน ทำให้ผมเสียดายชีวิตมาก
เพราะมันส่งผลไปกับทั้งชีวิตของผม ไม่มีวันไหนที่ผมไม่จมอยู่กับความเสียดาย
เพราะมันยิ่งใหญ่มาก ชีวิตผมจะดีแน่นอน หากผมได้เรียนสิ่งที่ผมชอบ ได้เรียนดนตรีที่ผมสนใจแต่เนิ่นๆ
แค่นี้ แค่นี้จริงๆ
- มันแย่มากจริงๆ ทำไมมันพังแบบนี้ คนรอบกายผมแทบจะไม่มีใครได้รับเศษเสี้ยวความบัดซบนี้
