เบื่อเซงทำไมเป็นแบบนี้

คือเรื่องมันมีอยู่วาผมเนี่ยตอนมปลายอะ(ตอนนี้ม.3)อยากไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นแต่ก้ยังไม่นักวิ่งที่ไทยอยู่เสจแล้วมันมีเรื่องโควต้าต่อม.4สายวิทย์แต่ผมอยากไปเรียนนู่นมากกว่าเพราะจบมาจะได้มีงานดีๆทำมีเงินดีๆ
แต่ตอนแรกอะพ่อผมคิดว่าโควต้าอะช่วยเข้าสายวิทย์ไม่ได้แต่ตอนนี้พอรู้อีกทีมันเข้าได้แค่ใช่เกรด 2.00 ก้เข้าได้แล้วแล้วตอนแรกอะพ่อบอกว่าให้ไปได้ผมเลยดีใจมากๆเลยเพราะผมสัญญากับเพื่อนไว้แล้วว่าจะไปด้วยกัน
แต่พอมาตอนนี้พ่อบอกว่าไม่ต้องไปแล้วกลัวดูแลตัวเองไม่ได้แต่ผมว่าผมก้โตแล้วนะแล้วพอผมถามพ่อว่าตกลงไม่ให้ไปแล้วใช่ไหมพ่อก้บอกว่าอืมรอมันโตกว่านี้หน่อยผมเลยโกรธจัดมากตอนนี้
ไม่ไหวเลยอยากมาระบายครับแล้วคุณจะรู้สึกยังไงละเมื่อเจอแบบนี้คิดจะประชดยังไงหรือจะทำตัวสบายๆอยู่ที่ไทยก้ดีอยู่แล้วละครับ

เรียนที่ไหนก็เหมือนกันฮะ ถ้าอยากไปจริงๆท่านลองสอบโครงการแลกเปลี่ยนดูสิ ผมแนะนำ AFS ฮะ ตัวผมเองก็กำลังจะเดินทางละ ^ ^

แม่ผมไงจะส่งผมไปตอนแรกเลยก่อนผมไปยุโรปอีก ม.4ผมศิลป์ยุ่น เกรด3.15 ไม่ใช่ทุน เทอมละ 2แสนมั้งครับ ค่ากินค่าอยู่อะไรอีก

ผมไม่ไป ผมเสียดายตัง ไปนั่นค่าใช้จ่ายสูง

อยู่ไทยมีตัง งั้นผมอยู่นี่หละดีละ ฮ่าๆๆ