ไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิตดีครับ

สวัสดีครับชาวโจกเกอรเกมสทุกท่าน ผม feel free มากๆที่จะแชรเรื่องราวหรือปรึกษาที่บ้านเก่าๆแต่เต็มไปด้วยความทรงจำหลังนี้ (แม้อาจจะไม่มีใครอยู่มาตอบผมแล้วก็ตาม)

ผมอายุ 24 ละครับ :yes (มาที่นี่ครั้งแรกตอน ม2-3 อายุประมาณ 14-15)
ตอนนี้ก็เพิ่งเรียนจบ มีงานทำ ตัวงานก็ ไม่ถือว่าแย่เท่าไหร่ครับ มีเวลา มีเงิน สังคมที่ทำงานก็ดีมาก อาจจะเครียดบ้างก็ตามประสาตัวงาน
แม้อาจจะไม่ใช่สิ่งที่รัก แต่ผมก็อยู่กับมันได้ระดับนึง (แม้จะมีเบื่อๆบ้าง)
ความรู้สึกก็ประมาณว่า Okay, I'm still be fine with this แต่ก็ไม่ได้ขนาดว่า This is my passion, This is what I love, This is what I'm about to do

ทีนี้ ผมพบว่าสิ่งที่ผมรักคือดนตรี มันเป็นสิ่งที่ผมเฝ้าใฝ่ฝันที่อยากจะให้มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมาเสมอ จะว่ามันเป็นปมด้อยของผมก็ได้ :mad3
คือ grandest regret of my entire life ของผมคือ การที่ไม่ยอมเล่นดนตรีตั้งแต่เด็ก (แม่ผมบังคับให้เล่น แต่ด้วยความเด็ก ผมเลยโยเยไม่ยอมเล่น)

ท้าวความก่อนหน้านี้มาก่อนว่า ผมเป็นคนฟังเพลงมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ประถมต้นก็ฟังเพลงเป็นเรื่องเป็นราว มี Music Preference แต่เด็กเลยครับ
ฟัง EDM ตั้งแต่ประมาณ ม1 ยังแต่ไม่มีงาน Festival ใดๆในไทย (2007-2008) กระแส EDM แทบยังไม่มาด้วยซ้ำ
เพลงสากล คันทรี่ ผมก็ฟังกว้างมาก เรียกได้ว่า เรื่องดนตรีผมคุยได้กับทุกคน ถ้าไม่ใช่แนวเพลงเฉพาะจริงๆ ผมคุยได้หมด คุยรู้เรื่องหมด
(น่าเจ็บใจ เวลา ม4-ปี4 ผมไม่ยอมไปเรียน เพราะมาตลอดว่า 'มันสายไปแล้ว' (ประมาณนี้ ถ้าผมเริ่มเล่น ผมก็จะเอาตัวเองไปเปรียบกับ
คนที่อายุพอๆกับผม แต่กลับเล่นดนตรีอย่างชำนาญมากๆแล้ว บางคนก็อยู่ใน Conservatory ไปเรียบร้อย ขณะที่ผมเพิ่งเริ่มเล่น? ผมเลยรู้สึกกากมาก
เลยไม่เริ่มดีกว่า (แต่คิดได้เมื่อสายไป)))

พอผมทำงานได้ไม่นาน มีเงิน ผมก็ไปซื้อเปียโน พวกลำโพง สิ่งต่างๆมา ก็เกือบแสนครับ ผมเองเพิ่งเริ่มเล่นได้ไม่นาน
คือเป้าหมายจริงๆของผมคือ อยากเล่นดนตรีเป็นสัก 2-3 Instruments ผนึกให้สิ่งที่ชอบและสิ่งที่เลี้ยงปากท้องเป็นสิ่งเดียวกัน
ความสามารถด้านดนตรีจะโฟกัสไปที่ด้าน ขายการทำเพลงมากกว่า (Music Production & Composing, ค่อนข้างไปทาง EDM, Film Scoring ไม่ใช่ดนตรีสด หรือ วงหลายๆคนแบบนั้น) ไม่ค่อยอินกับการ
เป็นครูสอนหรือ Performer เท่าแบบอย่างที่บอกตอนแรก (แม้ว่าความจริงของนักดนตรีส่วนมากคือ main source of income มาจากการสอน (ุถ้าไม่เทพมากจริงๆ, average(ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเอง talented ขนาดนั้นยู่แล้ว))

พักหลังมานี้ เริ่มมีความคิดเข้ามาในหัวผมทุกครั้งที่ผมซ้อมดนตรีที่ห้องตัวเอง (มันคือ Doubt นั้นแหละครับ)
คำถามมากมาย..
- มิงทำอะไรอยู่? เงินเป็นแสน แทนที่จะเอาไปลงทุน เอาไปทำอะไรที่มันมากกว่าลงทุนกับการเล่นดนตรี ซึ่งไม่มีความแน่นอนอะไรเลย
- ไหนมิงจะเริ่มแบบโคตรช้าอีกด้วย นี่ถ้าเล่นมาแต่เด็กจะไม่ว่าเลย
- ฝันกลางวันหรอ โลกแห่งความจริงจะ throw bricks to your head เอานะ ถ้าเป็นแบบนี้
- อะไรต่างๆประมาณนี้อะครับ ประมาณว่า เห้ย ทำไรอยู่วะ คิดดีแล้วหรอ ค่าเสียโอกาสล่ะ? เวลามีค่านะ

แต่อีกใจนึงก็แบ่บ ผมอยากทำสิ่งที่ผมมีความสุข ผมเป็นคนไม่ชอบฝืน คือผมมี core belief มาตลอดนะว่า
้ถ้าเราทำสิ่งที่เรารัก เราจะทำมันได้ดี ชีวิตเราจะมีความหมายขึ้น เราจะไม่เอาเวลาชีวิตไปแลกเงินเท่านั้น
แต่ผมก็ไม่รู้ผมฝันกลางวันมากไปหรือเปล่า

คือผมไม่ได้ความหมายว่า จะต้องเลือกเดี๋ยวนี้นะครบ อย่างใดอย่างนึง เช่นออกงานประจำมาเลย คือทุกวันนี้ เวลางานผมก็ทำงาน เวลาว่างเมื่อไหร่ ผมเทให้ดนตรีหมดเลยครับ
เพียงแค่ว่า ฟีลในมองอนาคตตัวเองอะไรทำนองนี้ครับ

เนี่ยครับ ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ ผมมาถูกทางไหม ผมก็กลัวว่า วันนึงผมจะประมาทความโหดร้ายของโลกใบนี้เกินไป
แล้วมองย้อนกลับมาอาจจะเสียดาย แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว (vice versa ด้วยนะครับ)
ไม่รู้ว่า เสียใจดีกว่าเสียดาย หรือ เสียดายดีกว่าเสียใจ
ถ้าผมไม่ได้ทำด้านดนตรี ผมก็คงต้องทนอยู่กับอะไรที่ผมไม่มีความสุข

อืม พิมพไปพิมพมา ผมเริ่มเหมือนจะได้คำตอบแล้ว แต่ไม่รู้เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือเปล่า

เอาแค่นี้ก่อนละกัน
ขออภัยถ้าพิมพวกไปวนมา
พอดีความในใจผมมันมีเยอะจริงๆ

/ขอบคุณครับ

TLDR: ไม่รู้ว่าทำตามความฝันแต่ยากลำบาก หรือ ทนกับสิ่งที่มั่นคง ที่ secure เรื่อง paycheck & ความก้าวหน้า/หน้าตาในสังคม ดี

ผมเคยรุ้สึกกับตัวเองนะครับ
ว่ามันสายไปตั้งแต่ มัธยมละ ขนาดตอนนั้นผมยังรู้สึก
แสดงว่าตอนนี้ไม่รู้สึกสายไปกว่าเดิมอีกหรอ 555
สรุปแล้วไม่สายเกินไปถ้าเริ่มต้นใหม่ครับ แค่ไม่ได้ลงมือทำจริงๆ
แต่มาเริ่มตอนนี้เป็นใครก็คงปฎิเสธเหมือนกัน
ผมก้ทิ้งมันไป ให้มันเปนเพียงงานอดิเรกไว้รีแล็คตัวเองบ้าง
แค่นี้ก็มีความสุขแล้วครับ

ผมเคยเหมือนกันครับ มีความฝันอยากเป็นนักดนตรีอาชีพตั้งแต่ ม.ต้น

หลงใหลในดนตรีสไตล์ Rock n' Roll มาตั้งแต่นั้น

เห็นพ่อผมร้องเพลงเล่นดนตรีมาตั้งแต่ผมยังเล็ก เลยมีอิทธิพลกับผมมากขึ้้นไปอีก

แต่ก็ต้องใช้ชีวิตอยู่บนพื้นฐานความจริงอ่ะครับ ฐานะไม่ค่อยดี

เวลาที่จะใช้ร่ำเรียนดนตรีก็ต้องไปทำงานพิเศษหมด

ได้แต่ฝึกฝนด้วยตัวเอง เต็มที่ก็ได้เล่นแค่ตามร้านเหล้า

ทุกวันนี้เลยมีเวลาไปเล่นหลังเลิกงานช่วง จ.-พฤ 19.00-23.00

บางทีก็รู้สึกเหนื่อยบ้าง แต่มันจะเป็นทางกาย ทางใจผมรู้สึกว่าผมได้เติมเชื้อเพลิงมาแบบเต็มที่

ทุกครั้งที่ได้ร้องเล่นดนตรีให้ผู้คนฟัง ได้เล่นกับเพื่อนๆ

มันเหมือนได้กำลังใจ มันสูบฉีดชีวิตให้เดินหน้าต่อได้เต็มที่

ผมเลยรู้สึกว่าถึงไม่ได้โด่งดังเป็นร็อคสตาร์ แต่ได้มาเล่นแค่นี้ผมก็สุขใจแล้ว

ปล.ขออนุญาตนิดนึงนะครับ ผมว่าคุณใช้ศัพท์อังกฤษค่อนข้างเกินจำเป็น เข้าใจว่าบางครั้งมันสื่ออารมณ์ได้ดีกว่า แต่เกรงว่าผู้อ่านบางท่านอาจจะไม่เข้าใจ

ปัญหาพื้นฐานในสังคมชนชั้นกลาง หาเงินไปด้วยและทำสิ่งที่ตัวเองรักไปด้วย แต่ไม่สามารถทุ่มให้กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เต็มร้อย
ถ้ามุ่งแต่หาเงินเพื่อเป็นทุนในการใช้ชีวิตก็อาจไม่มีเวลาทำสิ่งที่ตัวเองรัก แต่ถ้ามุ่งทำแต่สิ่งที่ตัวเองรักก็อาจไม่มีทุนสำหรับชีวิตในบั้นปลาย

เรื่องนี้แนะนำให้ยอมรับในจุดที่ตัวเองยืนอยู่ครับ หาเงิน แบ่งเก็บแบ่งใช้ อย่าทุ่มเวลาและทรัพยากรชีวิตไปกับอย่างใดอย่างหนึ่งทั้งหมด
การหาแต่เงินแต่ไม่ทำอะไรที่ชอบเลยและคิดว่าจะไปทำตอนอายุเยอะๆมีเงินมากพอ มันเสียเวลาชีวิต สุดท้ายคุณจะต้องรู้สึกเสียดายแน่นอน
การทำแต่สิ่งที่ชอบโดยไม่วางแผนทางการเงิน เมื่อถึงจุดที่ชีวิตล้มละลาย ระวังสิ่งที่รักจะกลายเป็นสิ่งที่เกลียด ดนตรีไม่ใช่งานที่การันตีรายได้

สุดท้าย สิ่งที่คุณควรถามตัวเองตอนนี้คือใช้ชีวิตกับสิ่งไหนเท่าไหร่ถึงจะเรียกว่าพอดี

ในยุคที่เงินมีความจำเป็นมากพอๆกับอากาศที่หายใจ ผมขอให้คุณเลือกทำงานอะไรก็ได้ที่ได้เงินมากๆ และเก็บเงินให้ได้เยอะๆ อนาคตคุณก็จะมีความสุขเอง

การเลือกทำตามความฝันเป็นสิ่งที่ดี แต่คุณแน่ใจแล้วหรือว่าทางเดินที่คุณเลือกนั้น คุณชอบมันจริงๆ ถามใจตัวเองจริงๆ หรือคุณแค่รู้สึกชอบเพียงผิวเผิน

ในโลกแห่งความจริง ไม่มีอะไรได้อย่างใจเรา 100% และไม่ว่าทำงานอะไรก็หนีไม่พ้นปัญหาทั้งสิ้น งานทุกอย่างมีปัญหาหมด ไม่เรื่องงาน ก็หัวหน้า หรือไม่ก็เพื่อนร่วมงาน สารพันปัญหา

อยากให้มองเรื่องเงินและความมั่นคงเป็นหลัก เรื่องทำตามความฝันรองลงมา

เพราะหากคุณไม่ได้ทำงานตามฝันแต่รายได้คุณมาก คุณก็ยังอยู่ได้ แต่ถ้าคุณเลือกเดินตามฝันกับความไม่มั่นคงทางการเงิน สุดท้ายชีวิตอาจพัง


แต่ทั้งนี้ก็ไม่ใช่มองที่เงินแต่เพียงอย่างเดียว ให้ดูว่าเราปรับตัวเข้ากับงานนั้นได้มั้ย

ถ้าไม่ไหว ก็ต้องหางานใหม่ที่รายได้อาจน้อยลงมาหน่อย แต่เราสามารถอยู่ตรงนั้นได้นาน อย่างนี้ก็ โอเค

- สมัยเด็ก ................... มีเวลา มีแรง แต่ไม่มีเงิน
- สมัยวัยรุ่น/วัยทำงาน ...... มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา
- แก่ชรา ..................... มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

สุดท้ายก็ต้องหาความพอดี บางครั้งอะไรที่เราไม่ชอบ แต่ก็ต้องทำ จัดสรรเวลาให้ดีๆ จัดระเบียบชีวิตให้ดีๆ ผมว่าคุณน่าจะพบทางออกได้ไม่ยาก

จริงอยู่เงินไม่ใช่ทุกสิ่งไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง แต่หลายๆอย่างยังจำเป็นต้องพึ่งเงิน (แม้แต่ความสุขเองก็เหอะ) .... สุดท้ายผมว่าทุกคนไม่มีใครแก่เกินเรียนครับ .... อย่างน้อยการใช้ชีวิตมันไม่มีวันเรียนจบอยู่แล้ว Cheer UP !!

สงสัยนิดนึงทำไมต้องอังกฤษบ้างไทยบ้าง ทำไมไม่ใช้แต่ภาษาไทยในเมื่อมันก็มีความหมายในตัวเอง ไม่ใช่คำทับศัพท์

เข้าเรื่องดีกว่า คำตอบของคำถามก็อยู่ในตัวเองนั้นแหละ จับใจความคร่าวๆได้ว่า
-มีงานไม่ที่ถึงกับเกลียดแต่ก็ไม่ได้ชอบมีเบื่อบ้าง(แต่เอาตรงๆจากที่ผมทำงานที่ตัวเองชอบนะ มันก็ต้องมีเบื่อบ้างแหละทำแต่งานเดิมๆซ้ำๆ)
-มีเงินเดือนพอได้ให้มีเงินซื้อความสุขของตัวเองได้บ้าง(ก็ไอที่บอกว่าแสนๆ อยู่สองรอบ)
-เสียดายชีวิตวัยเด็กที่ผ่านมามีโอกาสแล้วไม่คว้าไว้(จะกลับไปก็จะเอาไปเทียบกับคนอื่นในวัยเดียวกันที่เทพไปแล้ว เลยไม่เอาดีกว่า)
-อยากเล่นเครื่องดนตรีเป็น2-3ชนิดเพื่อที่จะรวมความชอบกับการเอาชีวิตรอด
-เริ่มมีความสงสัยในหัวว่าที่ทำนี่ถูกทางไหม
-ถ้าไม่ทำด้านดนตรีก็คงต้องทนอยู่กับอะไรที่ไม่มีความสุข(แต่งานที่ทำก็ไม่ได้ทุกข์)

ถ้าจะเอาง่ายๆก็คงใจนายมันโลเลแค่นั้นเอง วิธีที่จะทำให้สองอย่างมันลงตัวมันก็ขึ้นอยู่กับเราทั้งนั้น ไม่มีอะไรรับประกันว่าทำงานในสิ่งที่ชอบแล้วจะมีความสุข
ก็ต้องแยกหล่ะนะว่าสิ่งที่ชอบกับสิ่งที่จำเป็นมันต่างกัน คิดง่ายๆก็ทำไมคนอื่นชอบปั่นจักรยาน แต่เขาก็ใช้ชีวิตกับการทำงานไปด้วยและมีความสุขได้
มันอยู่ที่ตัวเองทั้งนั้นถามคนอื่นไปก็ไม่มีใครรู้หรอกขนาดตัวเองยังไม่รู้เลยจะเอายังไงแล้วคนอื่นจะรู้ได้ยังไงว่าชีวิตของนายต้องทำแบบไหนถึงจะลงตัว
ถ้าไม่อยากคิดเยอะ ง่ายๆ แมนๆ "ตัดสินใจ" เลือกเอาง่ายๆ "ทำแล้วเสียใจ" กับ "เสียใจที่ไม่ได้ทำ" หรือ "จะหาวิธีทำให้มันลงตัว" หรือ "อื่นๆ"
คำตอบมันอยู่ในใจ เงินไม่สำคัญแต่จำเป็นต้องมี ความชอบไม่จำเป็นต้องมีแต่มันก็อยู่ในใจ ไม่มีใครรู้อนาคต ทำได้ก็แต่คาดเดา ถ้าอยากรู้ทำไมไม่ลอง ก็ตัดสินใจเอา

-เงินมั่นคง ตามฝันช้าแต่ตามได้
-เงินไม่มั่นคงตามฝันได้ แต่ไม่รู้จะรุ่งไหม
-บอกว่าชอบแต่ไม่มีใครรู้หรอกจะชอบได้อีกนานแค่ไหน อาจจะทั้งชีวิต หรืออาจะไม่กี่ปี
สุดท้ายก็แค่ถามใจตัวเอง

แล้วรักมันจริงๆไหมละ คำตอบมันอยู่ที่ใจ หรือแค่หาเครื่องยึดเหนี่ยวเพื่อบอกว่าทางนั้นคือความสุขชีวิตจริงๆ นี่เพลงของผมhttps://youtu.be/07jclArVRjo เฟสของผมคุณเองคงหาไม่ยาก ถ้าสนใจผมอยากฟังเพลงคุณ(เพลงที่คุณเขียน)

สวัสดีทุกคนครับ เห็นชื่อ User หลายๆคนคลับคล้ายคลับคลา เราน่าจะเล่นเว็บนี้ในยุคเดียวกัน ตอนนี้คิดว่าทุกคนคงโตมีหน้าที่การงานของตัวเองทำกันหมดแล้ว หรือบางคนอาจกำลังเรียนต่อเพื่อไขว่คว้าโอกาศดีดีของชีวิต จะทำอะไรก็แล้วแต่ ขอให้ทุกท่านสู้ๆกับสิ่งที่เผชิญครับ อนาคตมันไม่มีอะไรแน่นอนหรอกไปแล้วไปให้สุด เชื่อดิ !!


ขอเล่าโอกาศบางอย่างอย่างในชีวิตผม ที่อยู่ดีดีมันก็มาโดยไม่รู้ตัวเลยจนทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไปตลอดกาล

สมัยยังเรียนมหาลัยผมก็คิดว่าชีวิตของผมคงเหมือนคนอื่นๆ จบมหาลัย หางานทำ อาจจะสอบเข้าราชการดีดีซักที่นึง.. เชื่อว่าหลายๆคนก็คิดอย่างงี้
แต่จุดหักเหของชีวิตผมคือช่วงปี 4 มหาลัยเมื่อ 2 ปี ที่ผ่านมานี่แหละครับ ได้มีโอกาศไป Work and travel ที่อเมริกาคนเดียว ได้ไปเปิดโลกใหม่ได้ไปเจอเพื่อนสนิทต่างชาติคนแรกในชีวิต ได้เจอผู้หญิงลูกครึ่งไทยคนนึงที่เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล
ทุกวันนี้ผมมีงานทำในอเมริกาเพราะเพื่อนสนิทต่างชาติคนแรก ผมกำลังจะได้สัญชาติเพราะผู้หญิงลูกครึ่งไทยคนนั้น อาจจะพูดได้ว่ามีโอกาศเพราะคนอื่นเลยจริงมั้ย แต่ถ้าผมไม่เลือกมา work and travel ในวันนั้น ถ้าผมมัวกลัว เพราะพูดอังกฤษไม่เก่งผมคงไม่มีวันนี้เหมือนกัน
ถึงงานที่ทำจะไม่เหมือนเมืองไทยเลยแต่ก็ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบมาตั้งแต่เด็กคือ เกี่ยวกับเครื่องจักรกล เกี่ยวกับรถบรรทุกคันใหญ่ๆ ทำให้ไม่เบื่อเลย แถมเงินยังดี แต่ก็อย่างว่ามันก็ไม่มีที่ไหน Perfect เท่าความไม่มีระเบียบของประเทศไทยที่ทำให้เราได้มีของกินตลอดเวลาอีกแล้ว 5555555

แต่ก็นั่นแหละ ที่ตัดสินใจไปขณะนั้นถือว่าคิดไม่ผิด เพราะตอนนั้นลุงตู่เหมือนจะพึ่งขึ้นมาบริหารประเทศ แล้วผมก็คิดไว้อยู่แล้วว่าเศรษฐกิจมันต้องดาวน์ แน่ๆ ทำอะไรไม่ขึ้น แต่ก็ชิงเอาเงินเก็บก้อนแรกในชีวิตไปลงทุนกับ Work and travel เพราะอยากท่องโลกกว้าง 555 จนได้กว้างสมใจอยากแล้ว..

ตอนนี้จะเข้าสู่ summer แล้วครับอากาศกำลังอุ่นขึ้น

https://image.ibb.co/cKEDgx/cd.jpg

https://image.ibb.co/eHEJEH/cd2.jpg

งานที่ทำทุกวันนี้แม้ต้องทนกับสภาพอากาศที่ค่อนข้างโหดร้าย[เพราะไม่เคยเจอ] ต้องเข้าป่าเพื่อไปเอาไม้ ต้องตื่น 3 AM เพื่อขับรถไปทำงานแต่เช้า แต่ผมมีความสุขและสนุกทุกครั้งที่ได้ทำครับ นี่คงเป็นอีกตัวอย่างนึงหาก จขกท.ได้งานที่ตัวเองชอบ,รัก ต่อให้มันเป็นยังไงเราก็ไม่ยักกะรู้สึกเบื่อกับมันเลย
พูดมันเหมือนจะง่ายแต่การได้ทำตามความฝันในบ้านเราจะทำได้เราต้องมีเงินก่อน ถ้าไม่่มีเงินก็ game over จะต่อยอด จะทำอะไรก็ลำบากไปหมด




สุดท้ายนี้ยินดีที่ได้เห็น User คุ้นหูคุ้นตาหลายท่านยังเล่นอยู่นะครับ ที่จริงก็ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาหรอก ฮ่าๆๆๆ แค่มาหาโปรแกรมไปใช้งานน่ะครับ 5555555555555