เว็บไซต์เราจะอยู่ไม่ได้หากขาดเขาเหล่านี้ รวมช่วยกันสนับสนุนสปอนเซอร์ของพวกเรา
|
|
|
|
|
|
|
ให้เช่า Colocation |
สติ๊กเกอร์ไลน์ |
|
|
รวมเซิฟเวอร์ Ragnarok เถื่อน |
Bitcoin |
เฟสบุ๊คเพจ |
-
-
รายชื่อสมาชิกจำนวน 4 คนที่กล่าวขอบคุณ:
-
ยินดีต้อนรับ เข้าสู่หมวดนิยายนะครับผม มีปัญหาในการแต่งมาขอความช่วยเหลือได้นะครับ ยินดีช่วย
-
-
-
-
"หยุดนะ นี่คือการปล้นส่งเงินมาให้หมด"
ได้ยินแต่เล็ก จนเรียนจบ -- --"
-
-
ปํญหาของเรื่องคือ......การสื่ออารมณ์ออกมายังไงให้เข้าใจมากกว่านี้
การกระทำของตัวละครหลายๆตัวไม่สอดคล้องกัน และไม่มีเหตุผลมากพอ
สำหรับที่คิดว่าเรื่องยาว ผมว่าไม่นะ เพราะว่าแบบนี้เค้าไม่เรียกยาวหรอกครับ แล้วอย่าไปทำให้มันสั้นลงเลย
มันจะเกิดการขาดตอนในการอ่าน
สำหรับการบ้านที่จะให้นำไปคิด นั่นคือการสื่ออารมณ์ของตัวละคร ลองสมมุติว่าตัวละครเป็นคุณ ลองดูซิว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์ในนิยาย
By Stormwind
-
-
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
Stormwind
ปํญหาของเรื่องคือ......การสื่ออารมณ์ออกมายังไงให้เข้าใจมากกว่านี้
การกระทำของตัวละครหลายๆตัวไม่สอดคล้องกัน และไม่มีเหตุผลมากพอ
สำหรับที่คิดว่าเรื่องยาว ผมว่าไม่นะ เพราะว่าแบบนี้เค้าไม่เรียกยาวหรอกครับ แล้วอย่าไปทำให้มันสั้นลงเลย
มันจะเกิดการขาดตอนในการอ่าน
สำหรับการบ้านที่จะให้นำไปคิด นั่นคือการสื่ออารมณ์ของตัวละคร ลองสมมุติว่าตัวละครเป็นคุณ ลองดูซิว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์ในนิยาย
By Stormwind
ครับแล้วจะลองทำตามที่แนะนำมานะครับ
-
-
ตอนที่ 2
"หยุดนะ นี่คือการปล้นส่งเงินมาให้หมด"
หลังจากผมพูดคำนี้ผมรู้สึกเหมือนกับยกภูเขาออกจากอกมันรู้สึกดีมากๆ
คนที่อยู่ในนั้นประมาณ 4 คนก็ตกใจตาโตเหมือนไข่หานแล้วผมก็พูดว่า
"ทุกคนหมอบลงถ้ายังไม่อยากตาย"
แล้วคน 4 คนนั้นก็หมอยลงกับพื้นไม่รู้สิตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนผมมีอำนาจ
เหมื่อนมีอำนาจที่ยิ่งอยู่ในกำมือของผมแต่อำนาจนั้นมันก็อยู่ได้ไม่นานแล้วก็
มีเสียงดังขึ้นกลางธนาคาร
"กริ๊งงง!!!!!"
มันคือเสียงกริ่งที่ใช้เรียกตำรวจตอนผมได้ยินผมตกใจมากแล้วผมก็หันหน้าไปเห็น
เจ้าหน้าที่ธนาคารคนหนึ่งพอผมหันไปมองเค้าเค้าสดุ้งแล้วก็มองมาทางผมด้วยสี
หน้าหวาดกลัวชายร่างอ้วนคนนั้นเหงื่อออกเต็มตัวผมรู้ได้เลยว่าไอ้บ้านี่แหละที่มัน
กดกริ่งสัญญาณเตือนผมเดินเข้าไปหามันแล้วผมก็ตะโกนใส่มันว่า
"แกกดสัญญาณทำไม"
แล้วมันก็พูดตอบผมว่า
"อย่ายิงผมได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย"
มันตอบผมไม่ตรงคำถามเหมือนเป็นการถ่วงเวลาพอคิดยังงั้นเสร็จผมง้างหมัดหมัดตั้งท่า
จะต่อยใส่เจ้าอ้วนนี่และจังหวะที่ผมจะต่อยใส่มันก็มีเสียงพูดขึ้นจากข้างหลังผม
"หยุด กรุณาวางอาวุธลงแล้วมาหมอบตัวดีๆซะ"
พอสิ้นเสียงคำนี้ผมก็หันหน้าไปดูมีตำรวจ 5 นายเอาปืนเล็งมาที่ผมทุกกระบอก
แล้วตำรวจนายหนึ่งก็พูดขึ้น
"วางอาวุธลงแล้วยกมือขึ้น"
ผมมีแค่ปืนBBGUNกระบอกเดียวส่วนตำรวจมีปืนจริงตั้ง5กระบอกตอนนั้นผมคิดแค่ว่า
ผมไม่อยากตายผมยังอยากมีชีวิตอยู่ผมจึงจำเป็นที่จะต้องทำตามที่นายตำรวจคนนั้นพูดมา
ผมค่อยๆเอาปืนไปวางไว้บนพื้นแล้วก็ยกมือขึ้นอย่างช้าๆแล้วนายตำรวจคนนั้นก็เดินเข้ามาแล้วใส่กุญแจมือผม
แล้วเขาก็พาผมไปขึ้นรถที่ใช้ส่งนักโทษลักษณะรถมันเป็นเหมือนกล่องสีเหลี่ยมตรงประตูก็มีช่อง
เล็กๆนายตำรวจคนนั้นก็ผลักผมขึ้นรถนั้นแล้วเค้าก็ตามเขามานั่งกับผมข้างในรถนั้นแล้วตำรวจข้าง
นอกก็ปิดประตูแล้วรถก็เคลื่อนที่ใช้ในระหว่างที่ผมคิดเรื่องราวที่ผมพูดมาในหัวตอนนี้ผมนั่งอยู่กับ
ตำรวจนายหนึ่งที่นั่งจ้องหน้าผมมาหลายนาทีแล้วผมก็ไม่รู้ว่าเค้าพิศวาสหน้าผมอะไรนักหนา
แล้วนายตำรวจก็พูดว่า
"หน้าคุณดูไม่ใช่คนเลวเลยนะ แล้วทำไมคุณมาทำเรื่องแบบนี้ได้"
ผมก็ตอบกลับไปว่า
"อย่ามายุ่งนะมันไม่ใช่เรื่องของคุณ"
แล้วนายตำรวจคนนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า
"ผมขอโทษผมคงจะยุ่งมากไปสินะ"
พอเค้าพูดจบผมก็ถามเค้าไปว่า
"คุณชื่ออะไร"
เค้าก็ไม่ได้ที่จะปฏิเสธในการตอบคำถามของผมเค้าตอบผมว่า
"ผมชื่ออดัม อดัม ไรท์"
เมื่อเค้าพูดชื่อตัวเองเสร็จเพื่อเป็นมารยาทผมควรที่จะตอบกลับ
"ผมชื่อเจมส์ เจมส์ บลู"
หลังจากเราแนะนำตัวกันเสร็จรถก็เกิดพลิกคว่ำหัวผมกระแทกเข้าพนังรถอย่างแรงแล้วผมก็สลบไป
แล้วอดัมก็มาปลุกผม
"เฮ้ เจมส์ตื่น ตื่น"
ผมลืมตาขึ้นแต่ผมยังเบลออยู่ยังขยับร่างกายได้ไม่มากนักผมถามอดัมว่า
"มันเกิดอะไรขึ้นเหรออดัม"
อดัมก็ตอบผม
"ผมก็ไม่รู้ รู้แค่ว่ารถคว่ำแล้วคุณก็สลบไป"
พอสิ้นเสียงอดัมผมก็ได้ยินเสียงคนตะโกนว่า
"ผู้ติดเชื้อหลุดออกมาแล้วทุกคนหนีเร็ว"
พอผมได้ยินผมก็งงผู้ติดเชื้ออะไรให้หนีแล้วหนีอะไรละผมพยายามลุกขึ้นแล้วไปส่องทางช่องเล็กๆ
ตรงประตูพอส่องไปผมก็ต้องตกใจสุดขีดกับสิ่งที่ผมได้เห็น
โปรดติดตามตอนต่อไป
มาถึงตอนที่สองแล้วอาจจะพิมผิดหรืออ่านไม่เข้าใจบ้างก็ขออภัยด้วยนะครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย rostandy : 19th March 2012 เมื่อ 21:06
-
-
ทำการบ้านเรื่องราคาปืนใหม่นะครับ
นิยาย:การทหาร พจญภัย วิทยาศาสตร์
-
-
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
LoveSeeker
ทำการบ้านเรื่องราคาปืนใหม่นะครับ
ครับแล้ววันหลังจะทำการบ้านมาดีกว่านี้
-
-
19th March 2012 22:20
#10
บรรยายฉากฟื้นให้มันสมจริงหน่อยครับ อันนี้อ่านแล้วงงมาก.....ถึงมากที่สุด
จริงๆแล้วการแต่งนิยายในมุมมองที่บรรยายถึงตัวเอกคนเดียวนี้เป็นอะไรที่ง่ายที่สุดแล้วนะครับ
ลองไปแก้ไขดีๆนะ บรรยายอารมร์ให้ลึกซึ้งกว่านี้ครับแล้วผลงานจะออกมาดี
By Stormwind
-
-
19th March 2012 22:21
#11
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
Stormwind
บรรยายฉากฟื้นให้มันสมจริงหน่อยครับ อันนี้อ่านแล้วงงมาก.....ถึงมากที่สุด
จริงๆแล้วการแต่งนิยายในมุมมองที่บรรยายถึงตัวเอกคนเดียวนี้เป็นอะไรที่ง่ายที่สุดแล้วนะครับ
ลองไปแก้ไขดีๆนะ บรรยายอารมร์ให้ลึกซึ้งกว่านี้ครับแล้วผลงานจะออกมาดี
By Stormwind
ดีจัง เดี๋ยวนี้ไม่ต้องสับเอง มีคนช่วยสับ
นิยาย:การทหาร พจญภัย วิทยาศาสตร์
-
-
19th March 2012 23:31
#12
"หยุดนะ นี่คือการปล้นส่งเงินมาให้หมด"
นายควักปืนขึ้นมาขนาดนี้ คงไม่คิดว่าจะมายิงโป่งหรอกครับ ><
ปล. ฮาฮา นะ ปล.2 ควรใส่เรื่อง อารมณ์ให้มากกว่านี้หน่อย
-
-
20th March 2012 18:37
#13
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
GIGABom
"หยุดนะ นี่คือการปล้นส่งเงินมาให้หมด"
นายควักปืนขึ้นมาขนาดนี้ คงไม่คิดว่าจะมายิงโป่งหรอกครับ ><
ปล. ฮาฮา นะ ปล.2 ควรใส่เรื่อง อารมณ์ให้มากกว่านี้หน่อย
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ
Stormwind
บรรยายฉากฟื้นให้มันสมจริงหน่อยครับ อันนี้อ่านแล้วงงมาก.....ถึงมากที่สุด
จริงๆแล้วการแต่งนิยายในมุมมองที่บรรยายถึงตัวเอกคนเดียวนี้เป็นอะไรที่ง่ายที่สุดแล้วนะครับ
ลองไปแก้ไขดีๆนะ บรรยายอารมร์ให้ลึกซึ้งกว่านี้ครับแล้วผลงานจะออกมาดี
By Stormwind
ครับจะพยายามตอนนี้ตอนที่ 3 เสร็จแล้วกำลังพยายามอ่านทวนอยู่ครับ
-
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
Forum Rules