2-Ex ห้องสองอีนี่ล่ะ(ป่วยจิตวิปริตติดหลอนวอนตาย)ต้องก๊วนรัก

[Prince.NO9]

เกริ่นนำ

"ทำไมเธอไม่บอกฉัน" ชายหนุ่มมองหญิงผู้เป็นที่รักในอ้อมแขน ที่บริเวณท้องของเธอมีบาดแผลถูกแทง เลือดสีแดงไหลไม่หยุดเขาพยายามใช้มือข้างหนึ่งปิดปากแผลนั้นไว้
"......"

"ฉันน่าจะรู้ว่าเป็นเธอ..." ชายหนุ่มกัดฟันกรอดอย่างโกรธจัดในความโง่เขลา


"ฉัน.รัก..นาย...นะ....." หญิงสาวเอ่ยอย่างแผ่วเบาบวกเสียงหายใจอันโรยริน สร้างความปวดใจให้ชายหนุ่มได้ไม่น้อยเลยทีเดียว ยิ่งเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าสวยเขายิ่งโกรธตัวเองมากขึ้นไปอีก

"ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ"

"อย่าโกรธตัวเองเลยนะ แล้วก็ไม่ต้องโทษตัวเองด้วยล่ะ ตั้งแต่ได้รู้จักกับนายฉันได้เรียนรู้ความรู้สึกมากมายและได้รู้ว่าตัวเองมีค่าแค่ไหนทุกอย่างมาจากนายนะ”

“แต่....”

“ลาก่อนนะ......” หญิงสาวค่อยๆหลับตาช้าๆราวกับว่าแค่หลับไปเฉยๆ แต่ชายหนุ่มรู้ดีว่าเธอไม่ได้เป็นเช่นนั้นเพราะเธอได้จากเขาไปแล้ว....




บทนำ

ชาร์จเนื้อเรื่อง เซียร์

“นี่เธอพี่เซียร์สอบได้ที่หนึ่งอีกแล้วน่าอิจฉาจังเนอะ”

“นั่นสิเนอะ บวกกับหน้าตาพี่แกแล้วโคตรเพอร์เฟ็กเลยอะคนอะไร้หน้าหว้านหวาน ผมก็ย้าวยาว ตัวสูงผิวขาวอย่างกะผู้หญิงเลยนะเธอ”

ชายผู้ถูกกล่าวถึงเผอิญผ่านมาได้ยินพอดี

“แต่ฉันเคยได้ยินว่าเมื่อก่อนพี่เขาอ้วนน่าเกลียดจะตาย”

“เมื่อก่อนอ้วน??? คงเป็นเมื่อชาติที่แล้วล่ะสิที่อ้วน”นักเรียนสาวพูดแกมหัวเราะเมื่อก่อนผมอ้วนจริงๆนะแต่ด้วยความพยายามทั้งหมดบวกความอยากหล่อจึงออกกำลังกายทุกวันลดอาหารที่มีไขมันและแล้ว

ผลก็คือผมหล่อระเบิดระเบ้อ แต่น้องผู้หญิงพวกนี้ชอบคนที่หน้าตาเหรอเนี่ย

“ไอ้หนู รีบไปขึ้นห้องเรียนได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก” ประโยคนี่เป็นของอาจารย์ปิงปิง เธอเป็นหญิงแก่ ทว่าเธอไม่ใช่คนแต่เป็นวิญญาณที่สิงสถิตยู่โรงเรียนนี้มานานมากคนที่เห็นและได้ยินมีเพียงผมคนเดี

ยวเพราะอุบัติเหตุเมาแล้วขับของคนๆหนึ่ง ในวันนั้นผมขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนเหมือนทุกครั้งเรียกได้ว่าแทบจะไม่มีอะไรแตกต่าง น่าเจ็บใจมากๆเลยเชียวล่ะคนนั่งฝั่งผมก็ตั้งหลายคนแต่ทำไมต้องเจาะจงชนผมด้ว

ยก็ไม่รู้ ตั้งแต่นั้นมาผมสามารถมองเห็นวิญญาณได้และทำให้ผมเจอกับ...

“นายบ่นอะไรอยู่น่ะคนอ่านเขาไม่ชอบหรอกรีบตัดเข้าเรื่องสักทีเหอะ”

ชายคนนี้ชื่อทาทารัส หน้าคมเข้ม นัยน์ตาเหมือนงูพิษมีสองสีข้างซ้ายสีม่วงข้างขวาสีฟ้า หลังจากเกิดอุบัติเหตุเขาได้เข้าสิงผม แน่นอนว่าไม่มีใครมองเห็นตานี่นอกจากผม ที่ผมผอมได้ก็เพราะเขานี่แหละต้อง

ขอบคุณนายจริงๆ แต่จะดีกว่านี้อีกถ้าไม่มีของแถมมาด้วยนั่นคือไอ้หน้าหวานๆเหมือนผู้หญิงนี่ หากจับผมแต่งหญิงล่ะก็รับรองแยกไม่ออก
“ครับๆ อีกตั้งสิบห้านาทียังไงก็ทันแหละครับ”
“เถียงฉันเรอะ เดี๋ยวโดนๆ”
“ขอโทษครับ” ผมพูดจบ อาจารย์ปิงๆ ก็ลอยหายไปไหนก็ไม่รู้
“ติ๊ดดดดดดดดด” ผมกดรับโทรศัพท์
“ฮาโหล”
(นี่ใช่เบอร์ของเซียร์ รึเปล่าจ๊ะ) เสียงผู้หญิงพูดมาตามสาย
“ใช่ครับ”
(ดีใจด้วยนะจ๊ะ เธอได้มาเรียนที่เซนไฮส์แล้วล่ะ)
“เอ่อครับ” ผมลงสอบที่โรงเรียนนี้ไว้นี่นา ไม่คิดว่าจะสอบผ่านนะเนี่ย
(และก็อีกอย่างนึงนะจ๊ะทางเราได้ลงมติให้เธอเป็นประธานของโรงเรียนเซนไฮส์ เนื่องจากเธอทำคะแนนได้สูงสุดจ้ะ)
“จริงเหรอครับ”ว้าว อะไรจะฟลุ๊คขนาดนั้น
(จะโกหกทำไม่ล่ะจ๊ะ)
“ขอบคุณครับที่โทรมาบอก”


กว่าจะได้รับใบเกรดกปาเข้าไปเที่ยงครึ่ง ไม่รู้จะให้ไปตั้งแต่เช้าทำซากอะไร รู้แบบนี้ไปมันซะเวลานั้นทีเดียวซะก็ดี มาที่บ้านของผม ในห้องนั่งเล่นผมเล่าเรื่องที่อาจารย์จากโรงเรียนเซนไฮส์โทรมาให้พ่อแม่ฟัง
“ดีใจด้วยนะลูกที่ได้ไปเรียนที่เซนไฮส์” พ่อกับแม่แสดงความยินดีกับผม อยากให้ถึงวันเปิดเทมอเร็วๆจัง

เปิดเทมอแล้วจ้า