เรื่องขำๆจากล้านนา (พร้อมคำแปล)

[:Mr.Palm_JKG:]

ถ้าเคยผ่านหูผ่านตาท่านใดมาบ้างแล้ว ก็ขออภัยด้วยนะคะ

หมูหยองลุกตางใดมา (หมูหยองมาจากไหน)

ยายแก้วดีจะไปแอ่วหาลูกหลังการขอคืนพื้นที่ของทหารใน กทม.

กลัวว่าจะหิวบนรถไฟก็เลยต้มไข่ไปกินตวยตาง 2 แก่น

(เกรงว่าจะหิวก็เลยต้มไข่ไปกินระหว่างทางซะ 2 ลูก)

จะขึ้นรถไฟแล้วก็ซัดต๋าหันข้าวหลามก็เลยซื้อข้าวหลามเหีย 1 บอก

(เหลือบไปเห็นข้าวหลามที่วางขายอยู่ก็เลยซื้อไปอีก 1 กระบอก)

ใส่ถุงฮู้ดซิปไว้กับไข่ต้มจะเอาไว้กิ๋นบนรถไฟ

(ใสถุงรูดซิปอย่างดี กะจะเอาไว้กินกับไข่ต้มบนรถไฟ)

เผื่อได้ตี้นั่งแล้วก็เอาถุงแอมขี้ข้างไว้กั๋วหาย

(เมื่อได้ที่นั่งก็เอาถุงวางไว้ข้าง ๆ สะเอว....กลัวของหาย)

นั่งไปซักปึ้ด.......ขนตาลู่จะไปล่กั๋น

(นั่งไปซักพัก......ขนตาบนกับขนตาล่างก็แย่งจะมาประสานกันให้ได้)

ก็เลยลวดหลับหั้นหล้องง้อง

(ก๊อ....เลยหลับงอก่องอขิงอยู่ตรงนั้น)

กำเดียวรถไฟจอด ก็มีป้อจายคนหนึ่งเดินหาเซาะหาตี้นั่ง

(ซักพักนึง....รถไฟจอด ชายหนุ่มคนนึงก็เดินขึ้นมาหาที่นั่ง)

หันยายแก้วดีหลับหั้นหล้องง้อง

(เห็นยายแก้วดีหลับอยู่)

ก็กึ๊ดในใจ๋.....นั่งตวยคนเฒ่าเนี่ยบ้ะ......ปลอดภัย

(ก็เลยนั่งกับยาย....โดยคิดในใจว่า....นั่งกับคนแก่เนี่ย.....ปลอดภัย)

แล้วก็นั่งข้างยายแก้วดี.......นั่งไปก็ลมจอยเน้อ.....

(นั่งไปลมก็เย็นนนนนนนนสบาย)

ก็เลยหลับไปเหียตวยกั๋น

(ชายหนุ่มก็เลยหลับไปกับยายแก้วดีซะเลย)

ยายแก้วดีหลับไปได้จ้าดเมินสะดุ้งหยัวะ........

(ยายแก้วดีหลับไปนานนนนน.....อยู่ ๆ ก็สะดุ้งเฮือกขึ้นมา)

อืมมมม.....อี่แม่ไค่อยากข้าวเน้อ......

(อืมมมม......ชักหิวข้าว....แฮะ)

กึ้ดเติงหาข้าวหลามกับไข่ต้มตี้ใส่ถุงไว้

(ใจก็ประหวัดถึง ไข่ต้มกะข้าวหลามที่เตรียมมา)

ก็เลยหลับหูหลับต๋าเอามือซวมหา

(ด้วยความสะลึมสะลือ.....ก็เลยเอามือควานหาของ)

ปะใส่ซิปก็ฮูดดังควาก.....เอามือเข้า งม ๆ ซวม ๆ

(อ้าววว.....เจอซิปก็รูดซิปดังควาก.....แล้วก็เอามือควานใหญ่เลย)

เซาะหาไข่ต้ม.....2 แก่น.......อืมมมม....ยังอยู่

(อืม.....ไข่ต้ม 2 ใบ.....อ้ะ....ยังอยู่)

ยังบ่มืนต๋าเตื้อนา....ซวมไปแหมน้อยหาข้าวหลาม......

(ยังไม่ยอมลืมตาอีก....แต่ควานหาข้าวหลามใหญ่เลยทีนี้)

ข้าวหลามเฮาโละ......อืมมมมม....ยังอยู่

(ข้าวหลามชั้นล่ะ.....อืมมมม.....ยังอยู่แฮะ)

โฮ๊ะ......ละหมูหยองนี่ลุกตางใดมาแน่.......

(อ้าว.......เฮ้ย......แล้วหมูหยองมาจากไหนวะเนี่ยยยย)

อี่แม่บ่ได้ซื้อมาเน้อ.......

ทะแลม......ทะแลม......ทะแลม

Credit : talk.mthai

อ่านกันเข้าใจไหมครับ ถ้าอ่านเข้าใจกันโคตรฮ่าาา
===========================================
เวลาผ่าตัดทำไมหมอต้องปิดหน้าด้วย...



แก้ว : เวลาหมอผ่าตัดหื้อเฮาเปิ้นปิดหน้ายะหยังบ่ะ

(เวลาหมอผ่าตัดให้เราเค้าปิดหน้าทำไมนะ)

คำ : หมอเปิ้นกั๋วคิงจำหน้าได้ก้ะ......สะเหลือกสะหลำเปิ้นเยี๊ยะผิดน่ะบ่ะ

(หมอกลัวเอ็งจำหน้าได้ไง.....เผื่อว่าเค้าจะทำงานผิดพลาดขึ้นมา)

แก้ว : แต้บ่ะ.....ปิดหน้าเหียกู้คน (จริง ๆ ด้วยปิดหน้าทุกคนเรยยยยยยยยยยยยยย)