ผมไม่รู้ว่าจะตั้งว่าอะไรดีจริงๆครับ อยากปรึกษา ผมไม่กล้าทำสิ่งๆหนึ่งที่เป็นคำตอบสำหรับชีวิต.

[L4ST7T4ND]

ครับ ปกติผมจะเป็นคนเขียนกระทู้แบบสั้นๆ ชัดเจน
แต่ครั้งนี้ผมจะเขียนทุกความรู้สึก ที่ต้องการปรึกษาหรือระบายออกมา
นั่นคือจะเยอะนั่นเองครับ วอนช่วยแอดมินอย่าเอาแท็กห้องดนตรีออกเลยนะครับ
มันสำคัญสำหรับผมมาก ผมคิดจะเขียนหลายครั้งมากแล้ว แต่ก็ไม่ได้เขียนสักที


ขอเล่าถึงเหตุผลและรายละเอียดสำคัญๆก่อนนะครับ
ลักษณะส่วนตัว ผมเป็นคนที่ค่อนข้างอยู่กับความจริง เรียลลิสติก แต่ก็ไม่ใช่แง่ลบจนเกินไป
ไม่ชอบการหลอกตัวเองมากๆ เวลามองโลกหรือทำอะไรจะค่อนข้างเป็นกลาง มองข้อเท็จจริง
เป็นคนใช้เหตุผลมากกว่าความรู้สึก ชอบอะไรที่เป็นระบบ ที่สำคัญ ค่อนข้างเป็นคนประเภท
สุดโต่ง มักจะหาตรงกลางไม่ได้ จะมีแค่ทำให้ดีที่สุดทุ่มเทและอุทิศไปเลย
หรือถ้าไม่งั้น ก็จะไม่ทำอะไรเลย ที่สำคัญผมเป็นคนไม่ค่อยมีความกลัว
( ไม่ใช่ไม่กลัวคนอะไรทำนองนั้น แต่กล้าที่จะเสี่ยง รำคาญที่จะต้องมานั่ง
กลัวโน่นนั่นนี่ ไม่ชอบให้ตัวเองตกอยู่ในความกลัวที่จะทำอะไรๆ )


ผมพบว่าเป้าหมายชีวิตผมก็การ เป็นคนรวย มีเงินมหาศาล
ผมไม่ชัดเจนนักว่าผมจะทำอะไร ก็อาจจะมีตามสิ่งที่ชอบบ้าง
โฟกัสจากสิ่งที่ชอบ ขายของ ลงทุน ต่างๆนาๆ ศึกษาความรู้
ตั้งใจเรียน หาอะไรเรียนรู้เสริมทักษะ ต่างๆนาๆตลอดเวลา
เพื่อว่าเป็นส่วนเกื้อหนุนให้ผมเป็นคนรวยได้


แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ผมอยู่ค้นพบมัน และอยู่กับความกลัวมาหลายปีมากๆ ( 5-6 ปีได้ )
ผมพบว่าตัวเองชอบอะไร แต่ไม่ได้ก้าวไปข้างหน้าสักที
นั่นคือการเริ่มต้นเกี่ยวกับดนตรี ( ดนตรีชนิดหนึ่ง ) ใช่ครับ ดนตรี

ดนตรีเป็นสิ่งนึงที่เวลาผมฟังมันผมรู้สึกว่า ผมมีความสุขเหลือเกิน
มันทำให้ผมลืมทุกๆอย่างในหัว ผมหลงใหลมันมากมาก
มันใช่สำหรับผมแน่นอนสิ่งนี้ ผมเลิกคิดเรื่องการเป็นคนรวย ผมไม่สนใจเงินล้านหรืออะไรทั้งนั้น
หรือความต้องการอื่นใดๆทั้งสิ้น
ผมไม่เคยต้องการสิ่งใด เท่ากับสิ่งนี้ เมื่อเทียบกับผมได้ทำมัน เงินหรืออะไร ช่างมันครับ สิ่งนี้คือสิ่งที่ใช่ที่สุดในชีวิตผม
ชีวิตผมคงจะมีความหมายมากๆ เมื่อผมได้อยู่กับมัน ได้ทำมัน
ผมพูดจริงนะ มันเป้นประมาณว่า ผมต้องเกิดมาเพื่อสิ่งนี้แน่ๆ 5-6 ปีมานี้ ผมมั่นใจมาตลอด
ความรู้สึกเวลาฟังมัน เวลาเห็นศิลปินเล่นมัน ผมซาบซึ้งและประทับใจตลอด



ทุกวันผมอยู่กับความกลัวเมื่อนึกถึงมัน และเกลียดตัวเองมากๆ
เหมือนรู้ว่ารักแต่ทำอะไรไม่ได้ ผมเคยพยายามโหลดโปรแกรมที่
เกี่ยวข้องมาลองฝึกใช้งาน ก็ทำไม่ได้ รู้สึกท้อ ล้มเลิกไปหลายครั้งมากๆ
เพราะผมเองก็มีปัญหาด้านความคิดที่คอยฉุดรั้งผมไว้ตลอด
คือความคิดที่ว่า ผมอายุเลข 2 แล้ว ผมคิดว่ามันช้ามากๆที่จะมาเริ่มต้นตอนนี้
ผมเล่นดนตรีอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่กีต้าร์ ( ซึ่งดนตรีชนิดที่ว่านี่ต้องใช้ทักษะทางดนตรีมากๆ )
ซึ่งนี่คือปัญหาหลัก ผมไม่อยากคลำมั่ว ดนตรีมันจะมีแพทเทิรนของมันใช่ไหมครับ
เรื่องโน้ต หรือทางเทคนิคของมัน
ผมใช้ฟังกชั่นอะไรของโปรแกรมไม่เป็น ไม่ได้เรียนด้านนี้มาเลยด้วยซ้ำ
กลับซึ่งคนอื่นที่เล่นเปียโนมาแต่เด็ก ตอนนี้เก่งขนาดไหนถึงไหนแล้ว
( เพื่อนผมหลายคนก็เรียนอยู่ดุริยางมหิดล ( แม้จะไม่ใช่แนวเดียวกับผม
แต่ก็อาศัยทักษะการดนตรีไงครับ ) ก็เก่งๆขนาดนี้ว่าผมมาเริ้มอะไรตอนอายุเท่านี้วะ ? )
คือผมชอบเอาตัวเองไปเทียบกับคนอื่น แล้วกำลังใจก็จะติดลบไปในทันที
ที่สำคัญคือศิลปินสำหรับดนตรีแนวนี้ที่เก่งและมีชื่อเสียง
พวกเค้ากลับมีความสามารถด้านดนตรีแต่เด็กๆ บางคนก็เรียกได้ว่าพรสวรรค์
และประเทศไทยแทบไม่มีศิลปินด้านนี้อยู่เลย ใช่ครับ ที่มีชื่อเสียงดังๆ เรียกได้ว่าแทบไม่มีเลยในประเทศเรา
ผมเคยว่าจะไปลงคอรสที่ SAE แต่ก็ติดปัญหาหลายอย่างเช่นเวลาและเงินทุน ( แต่ก็หาโอกาสอยู่เสมอ )


สรุปคือผมก็ไม่ได้เป็นอันทำอะไรเลย
ผมรุ้สึกเสียใจ ถ้าอย่างน้อยผมฝึกและเรียนรู้ไปตั้งแต่ 1-2 ปีที่แล้ว
ตอนนี้ผมคงพอเริ่มเป็นอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว ซึ่งตอนนี้ผมก็มีความคิดแบบนั้น
ซึ่งวันนี้ตอนนี้หลังจากกดส่งกระทู้ ผมอาจจะเริ่มต้นมันใหม่อีกครั้งและจะไม่ท้อ
แม้มันจะเริ่มต้นยากมาก

คร่าวๆก็ทำนองนี้ครับ มันรู้สึกแย่มากๆเลย
เป็นความกลัวอย่างเดียวในชีวิตที่คิดว่าถ้าไม่ทำแล้วจะเสียดายที่สุด

มีใครมีประสบการณแบบผมบ้างไหมครับ

[estelle18]

เรื่องดนตรีผมก็ไม่ค่อยรู้เท่าไร แต่เท่าที่อ่านมา เหมือนใช้โปรแกรมสร้างดนตรีสินะ พวกโปรแกรมสร้างไรครีเอทีพ พวกนี้เราต้องใช้เวลากับมันมากๆๆๆๆๆๆๆเลยครับ
ผมเคยอยากสร้างเกม เลยไปเปิดโปรแกรมสร้างเกมมา ตอนแรกแค่วางๆแต่งๆแค่นั้น แต่มันก็ไม่มีอะไรน่าเล่น เกิดความคิดอยากทำได้มั้ง อยากทำเอาโชว์
เปิดโปรแกรมมา เริ่มแงะ ภาษา c++ java งี้ ทั้งที่ไม่ได้เรียนเกี่ยวกับด้านนี้เลยนะ เห็นแล้วอ้วกเลย ไม่อยากทำและ เพราะมันอะไรก็ไม่รู้
แต่ว่าความรู้สึกอยาก ความรู้สึกที่มันอยากทำให้ได้ ผมก็เริ่มแงะ ศึกษาเอง มั่วเองเยอะมากๆ ใช้เวลาโครตเยอะเลยจมอยู่กับมัน จนสุดท้ายก็ทำได้อย่างใจนึก
และก็ทำให้มันดียิ่งขึ้น ทำให้มันบ้ายิ่งขึ้น ทำอะไรที่มันเวอๆไปเลย และก็ทำได้เพราะความอยากเมพไปโชว์คนอื่นนั่นเอง

ถ้าจขกท.อยากทำได้ คุณต้องจมอยู่กับมัน ถึงแม้เปิดมาเห็นแล้วไม่รู้เรื่องเลยก็ตาม แต่มันก็ต้องเริ่ม ต้องทำ ต้องลอง ไม่งั้นมันก็ไปต่อไม่ได้ และไม่ใช่แค่ปีเดียว
ทำไปเลยหลายๆปี แล้วคุณจะทำได้เอง ตอนแรกมันจะยากมาก หลังๆพอเริ่มรู้ทางมันจะไปเรื่อยๆได้เอง จะเก่งไม่เก่งอยู่ที่ความคิดของตัวคุณ
ผมมีความคิดที่ว่า เห็นผลงานไอคนนี้มันทำได้สุดยอด แต่ในใจผมก็คิดว่าเราเองก็ทำได้วะ จะเมพกว่าให้ดูด้วย ไม่มีความคิดที่ว่าไอนี้มันเก่ง เราคงทำไม่ได้หรอก
ถ้าคิดแบบนั้น มันจะทำให้เราไม่อยากจะเริ่มทำครับ จขกท.สู้ๆละกัน เจอใครเก่งๆ เราก้ทำได้วะ จะเอาไปโชวชาวบ้านมั้ง ไรแบบนี้ 555+

[levis_14c]

ถ้าชอบดนตรีจริงๆเดี๋ยวก็เป็นเองครับ เพราะเราอยากเล่นให้เป็นและที่สำคัญ "ฟังเพลงเยอะๆและซ้อมเยอะๆ" ตอนผมหัดตีกลองช่วงแรกๆก็มีท้อเมือนกันแต่พอฝึกไปนานๆมันก็จะเป็นเองเพราะดนตรีไม่มีวิธีลัดเหมือนคณิตศาสตร์ และที่แนะนำให้ฟังเพลงเยอะๆคือมันจะช่วยในเรื่องจินตนาการได้มากครับ เช่น เราเล่นหลุดแล้วเราจะสามารถเนียนต่อไปได้ให้เหมือนไม่หลุด และเพลงบางเพลงที่เราไม่เคยฟังเราจะสามารถ อิมโพรไวส์ ได้ก็คือดำน้ำนั่นแหละ ฮ่าๆ เรื่องในอดีตผ่านมาแล้วให้มันผ่านไปจะดีกว่าเพราะถ้าเมื่อก่อนคุณไม่คิดแบบนั้นตอนนี้อาจจะไม่ได้ชอบดนตรีก็ได้

[sattawat1979]

เป็นผมถ้ามีใจรักอะไรซักอย่างนึง ผมจะทำมันแบบไม่ลังเล และมีความสุขทุกครั้งที่ทำ ถึงแม้จะไม่เก่งก็เถอะ โดยไม่คิดเปรียบเทียบกับคนอื่นด้วย

ผมโชคดีอย่างนึง ที่เป็นคนไม่เคยคิดเปรียบเทียบตัวเองกับใครเลย ถ้าชอบก็จะทำ ไม่มีข้อแม้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ขอแค่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ คนอื่นจะเก่งกว่าหรือกากกว่า หรืออะไรก็ช่างหัวมัน ไม่เกี่ยวกับเราซักนิด


ถ้าคุณรักดนตรีมันจริง ผมรู้ว่าคุณก็คงต้องขวนขวาย ฝึกฝน ด้วยตัวเองได้แน่ ถึงจะยากยังไง ถ้ามีใจรัก(จริงๆ) คุณก็ทำสำเร็จได้แน่นอน



ลองพิจารณาตัวเองอีกครั้งครับ ว่าคุณชอบมันจริงๆรึป่าว หรือ ต้องการแค่อยากดังเหมือนคนอื่นเขาเท่านั้นเอง

[ZeroXIII]

ผมรุ้สึกเสียใจ ถ้าอย่างน้อยผมฝึกและเรียนรู้ไปตั้งแต่ 1-2 ปีที่แล้ว
ตอนนี้ผมคงพอเริ่มเป็นอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว

เริ่มมันตอนนี้เลย ดีกว่ามานั่งเสียใจในปีหน้าว่าทำไมไม่เริ่มตั้งแต่วันนี้ สู้ๆครับ

ปล.ผมเป็นคนขี้เกียจออกกำลังกายมากและกินจุมาก (หนัก90 สูง160) ปัจจุบันออกกำลังกายและคุมอาหารมา3เดือนละ ลดไป18โล ผมยังคิดเลยทำไมไม่เริ่มให้เร็วกว่านี้

[hisotomz]

เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ