ยินดีต้อนรับเข้าสู่ jokergameth.com
jokergame
jokergame shop webboard Article Social


Colocation, VPS


joker123


เว็บไซต์เราจะอยู่ไม่ได้หากขาดเขาเหล่านี้ รวมช่วยกันสนับสนุนสปอนเซอร์ของพวกเรา

colocation,โคโลเคชั่น,ฝากเซิร์ฟเวอร์ game pc โหลดเกม pc slotxo Gameserver-Thai.com Bitcoin โหลดเกมส์ pc
ให้เช่า Colocation
รวมเซิฟเวอร์ Ragnarok
Bitcoin

หน้าที่ 2 จากทั้งหมด 5 หน้า หน้าแรกหน้าแรก 1234 ... หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 26 ถึง 50 จากทั้งหมด 116
  1. #26
    ถูกระงับใช้งาน (Banned)
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Thrones
    กระทู้
    1,744
    กล่าวขอบคุณ
    41
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,032
    Blog Entries
    2
    ออฟฟิศ เขียนผิดนะฮ้าบ

    เล่นมุข The Darkknight ซะด้วย

    Ironman ด้วย!!!
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Rex : 26th October 2011 เมื่อ 22:21

  2. #27
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ Rex อ่านกระทู้
    ออฟฟิศ เขียนผิดนะฮ้าบ

    เล่นมุข The Darkknight ซะด้วย
    เหอะๆ ไม่ทันสังเกตไม่ได้แก้

    พอดีแบทแมนเป็นฮีโร่ในดวงใจครับ ได้แรงบันดาลใจจากเรื่องนี้เเหละ

    ปล.ironman ยังไงเหรอครับ อ๋อตอนเลขา คล้ายๆครับแต่มันไม่เป็นยังงั้นแน่นอน
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 27th October 2011 เมื่อ 06:56

    ---------------------------------------------------------------

  3. #28
    ถูกระงับใช้งาน (Banned)
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Thrones
    กระทู้
    1,744
    กล่าวขอบคุณ
    41
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,032
    Blog Entries
    2
    ก็มุขเลื่อนขั้นเลขาไงล่ะครับ แล้วตัวผมล่ะยังไม่โผล่จากน้ำอีกเหรอออ นี่นานๆทีจะส่งตัวละครนะตัวเองของตายหล่อๆนะ..

  4. #29
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ Rex อ่านกระทู้
    ก็มุขเลื่อนขั้นเลขาไงล่ะครับ แล้วตัวผมล่ะยังไม่โผล่จากน้ำอีกเหรอออ นี่นานๆทีจะส่งตัวละครนะตัวเองของตายหล่อๆนะ..
    ตอนหน้าครับผม ตอนนี้เปิดตัวพระเอกก่อน

    ปล.ตอนนหน้าจัดหนักแน่นอน

    ---------------------------------------------------------------

  5. #30
    มังกรน้อยคอยรัก
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    1,499
    กล่าวขอบคุณ
    689
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,060
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ 5day-ago อ่านกระทู้
    ตอนหน้าครับผม ตอนนี้เปิดตัวพระเอกก่อน

    ปล.ตอนนหน้าจัดหนักแน่นอน
    จัดหนัง + ฉอรูมิ กันกะ พระเอก และหัวหน้ามาเฟียอีกกลุ่มใช้ไหม

    สงใส ศีกนี้สนุกแน่ ศตรู 3 เศ้รา
    MY CENTER ^

  6. #31
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 4 death man

    Chapter 4 death man

    เวลา 12:14
    เต้ลุกขึ้นมาจากเตียงนอนของตน บนแผ่นหลังปรากฏรอยแผลฟกซ้ำต่างๆอยู่มากมาย และที่แขนซ้ายมีแผลจากการถูกยิง
    แล้วเขาก็เดินไปนั่งดูโทรทัศน์จากนั้นชาช่าก็เดินเข้ามา

    “แหมๆช่วงนี้ตื่นเร็วขึ้นนะ”

    “อ้าวไงคุณประธาน” เต้หันหน้าไปทักทาย

    “โอ้~ ฉันไม่ใช่ประธานหรอกค่ะ ฉันบอกว่าคุณตั้งคุณภาคีขึ้นเป็นประธาน…” ชาช่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

    “อะ…ก็ดีแล้วนิ” เต้พูดกลับไป

    “พอดีฉันไม่อยากเป็น…” ชาช่าชะงักไปเล็กน้อย ก่อนวิ่งมาดูที่หลังของชายหนุ่ม “หลังคุณโดนอะไรมาเนี้ย ที่แขนซ้ายด้วย”

    “เอ่อ…ไม่มีอะไรหรอก แถมผมเย็บแผลแล้ว” ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อย

    “อย่างงี้ เรียกว่าเย็บเหรอ” ชาช่าเดินไปหยิบอุปกรณ์แพทย์ที่วางอยู่บนโต๊ะ “ซื้อมาแล้ว ใช้ไม่เป็นไม่ได้เรื่องเลยคุณ”

    ชาช่าเธอลงมือเย็บแผลที่ถูกยิงของเต้

    “แล้วคุณมาทำไมเนี้ย ผมไม่เป็นประธานแล้ว โอ้ย!” เต้ถามขึ้นระหว่างที่ชาช่ากำลังเย็บแผล

    “มาบอกข่าว” เธอตอบสั้นๆ

    “ข่าวด่วนครับ!” มีข่าวตัดขึ้นมา

    “ขณะนี้ธนาคารไทยพาณิชย์ในเมืองนิวภูเก็ต 2 แห่ง รูปภาพได้มาจากกล้องวงจรปิดที่ไฟแดงตรงหน้าธนาคาร โดยสาขาแรกได้ถูกปล้นโดยชายคนหนึ่งสวมชุ
    ดคลุมแบบมีฮู้ดสีแดง และสาขาที่สองถูกปล้นโดยชายชุดคลุมมีฮู้ดสีเขียว โดยทั้งสองแห่งนี้ถูกปล้นภายใน 10 นาที และทั้งสองแห่งเกิดเหตุการณ์ไฟดับ และกล้องวงจรปิดภายนธนาคารถูกตัดหมด…”

    “อืม…น่าสงสัย” ชายหนุ่มพูดออกมาเบาๆ

    “เขาได้ทิ้งจดหมายไว้ว่า จะบุกปล้นธนาคารแห่งที่สามในเวลา 22:30” เสียงของนักข่าวในโทรทัศน์พูดขึ้น

    “อะไรค่ะ?” ชาช่าถามขึ้น “เอาละเสร็จแล้ว”

    “ขอบคุณครับ”

    “ไปทำงานก่อนคะ อย่าเที่ยวมากนะคะ” ชาช่ากล่าวทิ้งท้าย

    “เห็นทีคงจะไม่ได้…” เต้พึมพำออกมา

    เขาเดินไปที่ชั้นหนังสือ แล้วเขาก็หยิบหนังสือ “ประตูสู่ยุทธภพ” ออกมา แล้วก็เปิดไปที่หน้ากลางจะมีปุ่มกดอยู่ เพื่อใช้เปิดประตูลับ เขากดปุ่มลงไป และเอาหนังสือเก็บที่เดิม จากนั้นชั้นหนังสือค่อยๆเลื่อนออก เปิดทางลงไปในถ้ำลับของเขา

    “ตอนนี้เวลา 12:28 อืม…” แล้วเขาก็เดินไปเลือกหน้ากากของเขา

    เวลา 22:00 ยามราตรีแสนวุ่ยวายในเขตเมืองนิวภูเก็ต ณ ธนาคารไทยพาณิชย์สาขาที่สาม บนยอดตึกฝั่งตรงข้ามกับธนาคาร

    “ธนาคารมีตำรวจปิดล้อมแบบนี้ มันยังจะมาปล้นอีกเหรอ…” ดาร์ทเนสกล่าว

    ธนาคารแห่งนี้ได้ข่าวการอารักขาจะเจ้าหน้าที่ตำรวจมากมาย ล้อมธนาคารไว้เลย

    เวลา 22:30

    “ตำรวจคนนั้นมีท่าทีแปลกๆมีกระเป๋าด้วย”

    “บึ้ม!!” รถตำรวจคันหนึ่งเกิดระเบิดขึ้นอยู่รุนแรง และทำให้ไฟฟ้าในบริเวณนั้นดับหมด และในจังหวะชุลมุน ตำรวจคนที่มีท่าทีแปลกๆก็เดินเข้าไปในธนาคาร

    “ชัดเลย” ดาร์ทเนสยิงปืนตะขอไปเกาะที่ตรงป้ายโฆษณาที่อยู่บนหลังคาของธนาคาร จากนั้นก็พุ่งทะลุกระจกของธนาคารไป “เพล้ง!”

    “เฮ้ยอะไรวะ!” ตำรวจคนหนึ่งร้องถามทันทีได้ยินเสียงกระจกแตก “เฮ้ย รีบตามไปเร็ว”

    ภายในธนาคาร
    “ฮ่าๆสนุกวะ ได้ปล้นธนาคาร” ชายคนนั้นถอดชุดตำรวจออก และเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบชุดคลุมสีขาวออกมา

    “แต่****เบื่อแล้ว ธนาคารเมืองไทยปล้นง่ายวะ”

    “คงไม่ง่ายขนาดนั้นมั้ง!” ดาร์ทเนสพูดขึ้นจากในความมืด

    “ใครวะ” ชายคนนั้นใช้ปืน M1911 ยิงไปรอบๆ “ปังๆๆ”

    “ข้าไม่กลัวหรอกเฟ้ย เจ้านายข้าชื่อ เร็กซ์ เรย์ แรคนิค” ชายคนนั้นแนะนำตัวเจ้านายอย่างใจเย็นและไม่เกรงกลัว

    “ดาร์ทเนส…” เต้โผล่มาที่ด้านหลังของชายคนนั้น แต่เขาไม่มีท่าทีตกใจแถมยังตอบกลับมา

    “ยินดีที่ได้จัก…”

    “พัวะ!” เต้ต่อยไปที่หน้าหนึ่งหมัด

    “ฮ่าๆ โหดนะแก” ชายคนนั้นพูดอย่างมีอารมญ์ขัน “ชั้นจะบอกอะไรให้ เงินในธนาคารนี้ถูกปล้นไปนานแล้ว เมื่อเวลา 18:00 ก่อนที่ตำรวจจะมาปิดล้อม และชั้นมาที่นี้เพื่อระเบิดมัน”

    “ถึงแกระเบิดมัน แกก็ต้องตาย” เต้พูดและผลักให้ล้มลงไป

    “ชั้นเป็นแค่ตัวล่อเป้าธรรมดาๆ” ชายคนนั้นพูดแบบชี้ไปที่ระเบิดที่วางอยู่ภายในธนาคารตามเสาต่างๆ “ชั้นกะหลอกตำรวจทั้งกรมมาตาย แต่ดันมีฮีโร่คนใหม่เข้ามาด้วย ฮ่าๆ”

    ณ ที่แห่งหนึ่งซึ่งไกลจากเมืองนิวภูเก็ตเล็กน้อย

    “เอาล่ะถึงเวลาแล้ว…” ชายปริศนาคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วเขาก็กดปุ่มอะไรสักอย่างลงไป “กึก!”

    “หยุดนี่ตำรวจ” ตำรวจจำนวนหนึ่งบุกเข้ามา

    “เฮ้ย! ออกไปเร็วที่นี่มีระเบิด” ดาร์ทเนสตะโกนลั่น และวิ่งมาจับตัวชายคนนั้นและยิงปืนตะขอทะลุขึ้นไปบนดาดฟ้า “เพล้ง!” และก็พาวิ่งก็กระโดดลงไปจากดาดฟ้า แล้วไปลงบนหลังคารถของหน่วยสวาทอย่างแรง

    ตำรวจคนหนึ่งในจำนวนที่บุกเข้าไปนั้น กำลังยืนมองระเบิด “ตุ๊ดๆ…”

    “ออกไปเร็วๆ”

    “บึ้ม!!!!” ธนาคารแห่งนั้นเกิดระเบิดอย่างรุนแรง

    “อึก!” ดาร์ทเนส ลงมาจากหลังคารถ “แกถูกจับแล้ว…” แล้ววิ่งออกจากบริเวณนั้นด้วยความเร็ว และขึ้นรถ “ดาร์ทซีบีอา” ออกไปด้วยความเร็ว

    ณ ที่แห่งหนึ่ง

    “ดาร์ทเนส…” ชายปริศนาคนหนึ่งกดเทปบันทึกเสียงนี้ให้เล่นไปเรื่อยๆ “เกมนี้สนุกแน่”

    เวลา 24:40 ค่ำคืนอันแสนสงบและมืดมิดมีแค่แสงไฟตามท้องถนน เวลาเหมาะแก่การก่อการร้ายต่างๆ
    ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งในตัวเมืองภูเก็ตเก่า ดาร์ทเนสกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืดของตรอกซอยตรงข้ามกับตัวคฤหาสน์ มียามอยู่มากมายรอบคฤหาสน์ มีฮิรูมิกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่บนระเบียบในชุดนอนสุดเอ็กซ์ ดาร์ทเนสจึงแอบลักลอบเข้าไปโดยอาศัยความมืดเป็นตัวช่วย ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงระเบียบที่ฮิรูมิอยู่

    “ไง...”

    “ว้าย!” ฮิรูมิร้องเสียงสูง และพยายามวิ่งไปหยิบปืน แต่ดาร์ทเนสก็จับแขนไว้ไม่ให้ไปไหน

    “เป็นผมจะไม่ทำอย่างนั้น”

    “แกต้องการอะไร” ฮิรูมิถามพลางสะบัดแขนให้หลุดออกมาตากมือของดาร์ทเนส

    “ผมมาจับคุณ คุณมาเฟียหญิง” ฮีโร่ชุดดำพูด

    “ชั้นไม่รู้แกพูดเรื่องอะไร” ฮิรูมิเดินไปนั่งบนเตียงนอน โชว์น่องขาเรียวยาว เรียกความเอ็กซ์ แต่มือซ้ายของหล่อนเหมือนจับอะไรอยู่ใต้ผ้าห่ม

    “แกเสร็จแน่!” ฮิรูมิตะโกนลั่น เธอชูมือซ้ายขึ้นปรากฏในเห็นว่ามันคือปุ่มฉุกเฉิน แล้วเธอก็กดมัน โดยที่ดาร์ทเนสห้ามเธอไว้ไม่ทัน

    “หวอ…”

    “ปัง!” เสียงถีบประตูของแจ็คชายร่างยักษ์ที่ยืนอยู่หน้าประตู

    “แกทำอะไรนายหญิงข้า!” แจ็ควิ่งชาร์จตัวดาร์ทเนสตกลงไปชั้นหนึ่ง

    ‘ตุบ!’

    “อ้ากกก โธ่เว้ย!” ทั้งคู่ตกลงมาบนหลังคารถที่จอดอยู่พอดี แล้วแจ็คก็ลากดาร์ทเนสลงมาจากหลังคานอน

    “แกตาย!!” แจ็คต่อยมาที่ท้องและจับโยนไปที่กำแพงคฤหาสน์

    “เฮ้ยพวกแกยิงเลย” ฮิรูมิที่อยู่ตรงระเบียงชั้นสองตะโกนสั่นเหล่าสมุนที่กำลังยืนดูแจ็คกำลังอัดฮีโร่ชุดดำ

    “อืม…” ดาร์ทเนสลุกขึ้นมา และหยิบระเบิดควันปาลงบนพื้น “ตูม ฟู่ๆๆ”

    “ปังๆๆๆ”

    ดาร์ทเนสพุ่งออกมาจากควัน และใช้กระบองเหล็กหนึ่งอัน ฟาดที่หัวของยามคนหนึ่งและพุ่งไปที่คนต่อไป “ตุบๆ”

    “ยิง!” ยามคนหนึ่งตะโกนสั่ง และลงมือยิงมาที่ดาร์ทเนส “ปัง!”

    แต่ดาร์ทเนสก็หันมาและใช้กระบองเหล็กฟาดกระสุนเพื่อเปลี่ยนทิศทาง แล้วแจ็คก็วิ่งมาจับตัวฮีโร่และโยนทะลุกำแพงไป

    “อึก ขอบใจมากพวก…” ดาร์ทเนสวิ่งไปในซอยตรงข้ามคฤหาสน์ ขึ้นดาร์ทซีบีอาหนีไป

    “ตามไปๆ” ฮิรูมิสั่งจากระเบียงชั้นสอง

    เหล่าสมุนผู้ภักดีของฮิรูมิต่างก็ขึ้นรถตามดาร์ทเนสไปด้วยความเร็วสูง และกราดยิงหวังผลมากที่สุด โดยไม่สนว่ารอบข้างจะเป็นยังไง

    “ตามให้ทันสิฟะ”

    ดาร์ทเนสพยายามเข้าซอยเล็กๆเพื่อสลัดพวกมันให้หลุด แต่พวกมันขับตามแบบติดมาก แถมยังกระจายไปทั่วเมืองภูเก็ตเก่า
    ดาร์ทเนสขับหนีมาจนถึงสะพานสารสินเก่าเชื่อมไปยังพังงาที่ขาดไปโดยไม่ได้ซ่อมแซม ดาร์ทเนสกดไนตรัสเต็มแรง ส่งให้รถ “ดาร์ทซีบีอา” กระโดดข้ามไปยังอีกฝั่ง…
    ลงกระแทกกับพื้นถนนอย่างแรง จนทำให้เสียการทรงตัวลงล้มกลิ้งไปตามพื้นและตกไปข้างทาง “ตุบๆ”

    “โธ่เว้ย” ฮิรูมิที่ตามมาที่หลัง “เกือบได้แล้วเชียว พรุ่งนี้ดักมันไว้ ดูเรือที่เข้ามาเทียบท่าทุกลำ!”
    .
    .
    .
    “โอย…” ดาร์ทเนสตะเกียดตะกายขึ้นมาบนถนนแล้วโยนหน้ากากที่แตกทิ้งไปในน้ำ และมองไปฝั่งตรงข้าม ที่มีรถจอดอยู่มากมาย “เห็นทีเราจะกลับบ้านไปในคราบของดาร์ทเนสไม่ได้แล้ว…”
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 29th October 2011 เมื่อ 22:45

    ---------------------------------------------------------------

  7. รายชื่อสมาชิกจำนวน 3 คนที่กล่าวขอบคุณ:


  8. #32
    ถูกระงับใช้งาน (Banned)
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Thrones
    กระทู้
    1,744
    กล่าวขอบคุณ
    41
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,032
    Blog Entries
    2
    รู้สึกเหมือนเป็น joker ผสม two face เลยแหะสนุกดีครับ ไม่เลวเลย

    โทษทีนะ java คอมผมเสียมันกด thank next back แถบด้านบนสุดของเว็บไม่ได้สักอย่าง

  9. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  10. #33
    Staring at me
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    489
    กล่าวขอบคุณ
    87
    ได้รับคำขอบคุณ: 241
    ตอน 4 มาไวทันใจจริงๆ

  11. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  12. #34
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    941
    กล่าวขอบคุณ
    2,321
    ได้รับคำขอบคุณ: 348
    มันส์จริงๆ รอ เจ้าไม้ออกโรงอยุ่ อิอิ.

  13. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  14. #35
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 5 two characters

    Chapter 5 two characters

    หลังจากที่ดาร์ทเนส ได้หลบหนีการตามล่าแบบสุดชีวิตของมาซากิ ฮิรูมิมาเฟียหญิงผู้มีอิทธิพล ดาร์ทเนสใช้ดาร์ทซีบีอา กระโดดข้ามสะพานสารสินที่ขาดและเสียการทรงตัวในตอนลง และตัวเขาลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง
    ทำให้หน้ากากของเขาแตก เขาจึงโยนทิ้งมันลงไปในน้ำ และพยายามหาทางกลับเมืองโดยที่ไม่ถูกจับโดยสมุนของฮิรูมิ

    วันรุ่งขึ้น เวลา 6 นาฬิกา 24 นาที
    เต้นอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ ตรงบริเวณท่าเรือไปยังเกาะภูเก็ต จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาและถอดชุดเกราะออกมา “ต้องหาที่เก็บชุดนี่…”
    เต้เดินไปเปิดเบาะรถที่จอดอยู่บนถนน “มีเสื้ออยู่ในนี้ด้วยเหรอเนี้ย?” ชายหนุ่มหยิบเสื้อออกมาจากเบาะใต้รถ “สงสัยตอนนั้นแน่เลย…”
    เต้สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว มีรอยน้ำมันดำๆเล็กน้อย และใส่ชุดคลุมของดาร์ทเนสแต่ไม่เอาฮู้ดปิดหัว ชายมองไปยังฝั่งตรงข้าม ที่มีรถเก๋งสีดำจอดอยู่มากมาย “ตามไม่เลิกเลยนะ”

    “ปู๊น…” เสียงของเรือเข้ามาเทียบท่า เต้จึงขับรถทอเตอร์ไซค์สีดำสุดเท่ห์ไปขึ้นเรือ

    “มีตั๋วไหมพ่อหนุ่ม” กัปตันเรือที่ยืนอยู่ถาม

    “มี…มีกล่องเปล่าไหมครับ” ชายหนุ่มถามทันทีที่เห็นกัปตัน

    “มี…” กัปตันเรือตอบ และโยนกล่องเปล่ามาให้

    “ขอบคุณครับ” เต้รีบเอาชุดเกราะดาร์ทเนสเก็บลงในกล่องทันที ก่อนที่จะมีคนเห็น “เอ่อ…ตั๋วผมไม่มีหรอก แต่ผมมีนี่”

    ชายหมุ่นหยิบเงินออกมา 1000 บาท เต้เดินไปหากัปตันเรือ “ไม่ต้องทอนนะ”

    เวลา 7 นาฬิกา 15 นาที เวลาเรือออกจากท่า
    เต้นั่งอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ของเขา ที่จอดอยู่ข้างรถยนต์สีแดง โดยมีชายหนุ่มหน้าตาดี เป็นคนขับ

    “สวัสดีครับ” ชายคนนั้นทัก

    “ครับ?” เต้ตอบกลับแบบงงๆ

    “ผมชื่อไม้” ชายหนุ่มหน้าหล่อคนนั้นเริ่มแนะนำตัว

    “เต้…” เต้ตอบกลับทันที

    “คุณจะไปไหนเหรอครับ” เต้เป็นฝ่ายถามบ้าง

    “อ๋อ ผมจะไปเมืองนิวภูเก็ตน่ะครับ ท่องเที่ยว” ไม้ลงมาจากรถของเขา “เห็นว่าเมืองสวยมาก แล้วคุณล่ะ”

    “เอ่อ ผมกำลังจะกลับบ้าน” เต้มองไปทางที่รถของพวกฮิรูมิจอดอยู่ “ผมขอตัวนะครับ”

    “ครับ…” ไม้ตอบสั้นๆและเดินไปหาคนที่สวมชุดคลุมสีเขียวที่ยืนอยู่ท้ายเรือ “สวัสดีครับ ผมชื่อไม้”

    “โอ้วผม เร็กซ์ เรย์ แรคนิค เรียกว่า เรย์ หรือว่า เร็กซ์ ก็ได้” ชายชุดเขียวคนนั้นแนะนำ “ผมมาหางานทำที่นี้นะครับ”

    จากนั้นเรือก็เข้าเทียบท่าที่ภูเก็ตเก่า เหล่าสมุนชุดดำของฮิรูมิก็กระโจนขึ้นมาบนเรือทันที ตรวจค้นทุกคนที่อยู่บนเรือ ผ่านไปคนแล้วคนเล่า ก็ไม่เจอ จึงกระทั่งมาถึงเต้

    “นี่ชุดคุ้นๆนะ” ชายชุดดำร้องถามอีกคน

    “ใช่ แกคือดาร์ทเนสใช่รึเปล่า” ชายอีกคนพูดขึ้น “รถนี้ก็คุ้นๆ”

    ทันทีที่ได้ยินคำว่า ‘ดาร์ทเนส’ สร้างความสนใจให้แก่เร็กซ์

    “ผมไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร” เต้ตอบแบบใสซื่อบริสุทธิ์ “ดาร์ทเนสคืออะไร”

    “ไม่เชื่อ!” ชายคนเดิมตะคอก

    “ผมว่าเขาพูดจริงนะครับ” เร็กซ์เดินเข้ามาและอธิบายเรื่องราว “เราเป็นเพื่อนกันมานาน วางใจได้ครับ”

    “โอเคงั้นผ่านไปได้”

    “ทำไมคุณช่วยผมไว้ละครับ” ชายหนุ่มถามขึ้น

    “เห็นว่าคุณกำลังลำบาก ว่าแต่ดาร์ทเนสคือใครละครับ” เร็กซ์ยิงคำถามทันที

    “ไม่รู้เหมือนกันครับ” เต้ตอบทันทีแล้วก็นำกล่องมาวางไว้ที่ด้านหลังแล้วก็มัดติดกับรถ จากนั้นก็ขับรถออกไป “ขอตัวละครับ”

    “อืมน่าสงสัย” เร็กซ์เดินไปโบกรถแท็กซี่และพึมพำออกมา “เสียงคล้ายกันมาก…”

    ณ บ้านของเต้บนภูเขาอันแสนสงบในภูเก็ตเก่า เต้ขับดาร์ทซีบีอาไปจอดในถ้ำลับหลังบ้านของเขา และกลับมานอนสลบบนเตียงของเขาเอง
    เวลา 13 นาฬิกา 1 นาที

    “โอย…” เต้เดินเข้าไปในห้องน้ำและหันหลังให้กระจกเพื่อดูหลังของเขาเอง มีรอยฟกซ้ำมากมาย “มีสองบุคลิกลำบากจริง และฝีมือเรายังไม่ขึ้นขั้นอีก”

    “คุณเต้…” เสียงของชาช่าตะโกนเรียก

    “อ้าว ชาช่าผมจำได้ว่าผมล็อกประตูแล้วนะ” เต้รีบปิดประตูห้องน้ำ ‘ปัง!’

    “ยังไม่ล็อก ครั้งสุดท้ายที่คุณล็อกประตูมันเมื่อตอนปีใหม่โน้น” ชาช่าพูด “อาบน้ำอยู่เหรอค่ะ”

    “ใช่ จะมาอาบด้วยกันไหม” เต้พูดออกมาจากห้องน้ำ ‘ซ่าๆ’

    “จะบ้าเหรอคุณ!” ชาช่าตะคอกกลับไป

    “นี่คุณหยิบเสื้อผ้าผมมาให้หน่อยสิ อยู่ในตู้นะ” เต้พูดในขณะที่อาบน้ำเย็นๆอยู่

    “ก็ได้…” ชาช่าหยิบเสื้อผ้าของชายหนุ่มและเอาไปยื่นให้หน้าห้องน้ำ

    จากนั้นไม่นานเต้ก็ออกมาจากห้องน้ำ แต่งตัวเรียบร้อย “ว่าคุณมีอะไรเหรอ”

    “ไม่มีอะไรแค่มาเยี่ยม” ชาช่าตอบ “ไปแล้วนะคะ”

    “เอ่อ…” ชาช่าออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่เต้ไม่ทันได้พูดอะไรเลย แล้วเต้ก็เดินมานั่งดูโทรทัศน์

    “สวัสดีครับ 180 วินาทีข่าว” นักข่าวชายพูดเข้ารายการ

    “ข่าวแรกเหตุเกิดเมื่อคืนเองครับ ที่คฤหาสน์ของนางสาวมาซากิ ฮิรูมิ มาเฟียหญิงผู้มีอิทธิพลของเมืองภูเก็ต ได้ถูกบุกโดยบุรุษลึกลับคนหนึ่ง เขาสวมชุดคลุมสีดำ ใส่หน้ากากปิดหน้าไว้ สูงประมาณ 170 เซนติเมตร จากนั้นเขาก็ขับรถจักรยานสีดำไม่ทราบยี่ห้อ หนีการตามล่าของมาซากิ ฮิรูมิไปทั่วเมือง กล้องวงจรปิดตรงไฟแดงต่างๆจับภาพได้ แต่จะไม่ชัดเจนสักเท่าไร แต่ที่รู้ๆกันมาซากิ ฮิรูมิ ไม่มีใครกล้าหือเธอเลยสักหลาย ข่าวต่อไปครับ…”

    “เหอะๆ” เต้หัวเราะออกมาเบาๆ “ดังแล้วเรา”

    แล้วเต้ก็ลงไปในถ้ำ และทำกายบริหาร เพื่อฟิตร่างกายของตนให้แข็งแกร่งขึ้นไปอีกระดับ จากนั้นไม่นานก็ลงมือปรับแต่งดาร์ทซีบีอาของเขา
    โดยการติดอุปกรณ์เพิ่มเข้าไป เช่น ปืนยิงลูกระเบิด ไว้ใช้ระเบิดทาง ตะปูเรือใบ ไว้เจาะยางคนที่ติดตามมา และอื่นๆเป็นต้น
    แล้วชายหนุ่มก็ไปฝึกซ้อมวิชามวยไทยของเขากับกระสอบทราย แต่ในระหว่างที่ซ้อมกันอยู่ๆเต้ก็นิ่งไปเป็นพักๆ ราวกับว่าในหัวเขาคิดอะไรอยู่…

    ณ อีกด้านหนึ่ง
    ในโกดังแห่งหนึ่ง เร็กซ์กำลังเขียนอะไรบางอย่าง

    เวลาเที่ยงคืนของวันเดียวกัน
    ดาร์ทเนสกำลังยืนอยู่บนยอดตึกของบริษัท รีสัน ทู ฟาย(Reason to fly) ของเขาเอง ในเขตเมืองนิวภูเก็ต “ฟู่” เขากระโดดลงมาจากยอดตึกและยิงปืนตะขอไปที่ตึกอื่นอย่างชำนาญและแม่นยำ แล้วเขาก็ไปถึงตึกนั้นแบบทุลักทุเล “ลำบากมาก เราน่าจะบินได้…”

    “เฮ้ยส่งเงินมา!” มีชายคนหนึ่งกำลังถูกปล้น “เร็วๆดิวะ”

    “โอเคๆ” ชายคนที่ถูกจี้พูด แต่หน้าตาของเขาคุ้นมาก

    “เฮ้ย คนที่ชื่อไม้นี่หว่า” ดาร์ทเนสพูด และรอดูต่อไป

    “นี่เงิน…” ไม้พูดขึ้น ในระหว่างที่กำลังยืนเงินให้ ไม้ก็ปัดมือของโจรคนนั้นและเตะไปที่จุดยุทธศาสตร์ พอมันก้มตัวลงด้วยความจุก ไม้ก็จัดการแทงเข่าไปที่หน้ามันทันที “เอาเงินคืนมาเลย”

    “หวอ…” เสียงรถตำรวจกำลังวิ่งไปด้วยความเร็ว เหมือนว่ามีเรื่องด่วนอยู่แถวนี้
    ทันทีที่ไม้รถตำรวจ เขาจึงซักปืนพกคู่ WE Hicapa 5.1 Dragon Black & Silver แล้วเขาก็วิ่งไปขึ้นรถเก๋งสีแดงและก็ขับตามตำรวจไปด้วยความเร็ว

    “ไม่เลวนี่หว่า” แล้วดาร์ทเนสก็หายไปในความมืดมิด
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 30th October 2011 เมื่อ 17:35

    ---------------------------------------------------------------

  15. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  16. #36
    Staring at me
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    489
    กล่าวขอบคุณ
    87
    ได้รับคำขอบคุณ: 241
    และตอน5 ก็มา คาดว่าตอน6 คงอีกไม่ช้า ชอบๆ

  17. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  18. #37
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    941
    กล่าวขอบคุณ
    2,321
    ได้รับคำขอบคุณ: 348
    อุ้ยเขิล...ไม้ ได้ออกโรงแล้ว...ฮ่าๆ สงสัยตอนหน้าคงจะเท่ห์หน้าดู...!!!

  19. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  20. #38
    ถูกระงับใช้งาน (Banned)
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Thrones
    กระทู้
    1,744
    กล่าวขอบคุณ
    41
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,032
    Blog Entries
    2
    thank แล้วนะ ลืมไปเลยยย

  21. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  22. #39
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ Rex อ่านกระทู้
    thank แล้วนะ ลืมไปเลยยย
    ขอบคุณครับผม

    ตอน 6 ยังไม่เสร็จเลยครับ ต้องไปซ้อมบอลกีฬาสี กลับมาก็สลบ (หอบแ-กเลยทีเดียว)

    Edit 21:44 เสร็จแล้วครับ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 12th November 2011 เมื่อ 21:46

    ---------------------------------------------------------------

  23. #40
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 6 Rex's Plan…

    Chapter 6 Rex's Plan…

    “นี่เจ้าหนูออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้” นายตำรวจคนหนึ่งตะโกนบอกเด็กชายในชุดซุปเปอร์แมน มาจากหลังรถตำรวจที่จอดอยู่กลางถนน เนื่องจากเหตุการณ์ปล้นร้านสะดวกชื้อโดยชายโรคจิตคนหนึ่ง และจับเจ้าของร้านเป็นตัวประกัน

    “ไม่ต้องห่วงฮะ ซุปเปอร์แมนมาแล้ว” เด็กชายตะโกนกลับไป

    เจ้าโจรโรคจิตคนนั้นหันปืนมาทางเด็กชายคนนั้น ในระหว่างที่เขากำลังจะเหนี่ยวไกลก็มีชายหนุ่มใส่ แจ็คเก็ตสีดำพร้อมหูฟังสีดำ วิ่งเข้ามาจับตัวเด็กชายมาหลับหลังรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าร้าน “อึบ!”

    “ไม่เป็นไรนะเจ้าหนู” ชายคนนั้นพูด และวิ่งเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ

    “บ้าเอ้ย” โจรคนนั้นพึมพำออกมา และพาตัวประกันไปหลังร้าน “มานี่!” และพยายามยิงชายคนนั้น

    ‘ปังๆ’

    “อืม” ชายคนนั้นหลบอยู่หลังชั้นวางของ และกำลังเลือกเพลงมันส์จากโทรศัพท์ “อ่ะ หมากฝรั่งนิ”
    เขาหยิบมาหมากฝรั่งมาเคี้ยว และซักปืนคู่ WE Hicapa 5.1 Dragon Black & Silver ออกมา

    “ได้เวลาลุย”

    ไม้ออกจากที่กำบัง และวิ่งเข้าไปหลังร้านด้วยความเร็ว เขากระโดดถีบประตูและกลิ้งไปหลบหลังตู้เก็บของ

    “อะไรวะ” โจรคนนั้นหันมาอย่างรวดเร็ว เพื่อดูว่ามีอะไรพังประตูเข้ามาพางใช้มือซ้ายจับแขนของตัวประกันไว้ “อยู่นิ่งๆสิวะ”

    ไม้สไลด์ออกมาและยิงปืนไปที่เข่าของโจรคนนั้น และล้มลงไปบนพื้น

    “อ๊ากกก”

    ไม้ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว วิ่งไปเตะปืนที่ตกอยู่ และต่อยไปที่หน้าหนึ่งที “ผัวะ!”

    “ไม่เป็นไรนะครับ” ไม้พาตัวประกันออกมาจากร้านทันที และเขาก็รีบขึ้นรถของเขา ขับหนีตำรวจออกไปทันที เพราะว่า ‘เขามีพกอาวุธออกมา’
    .
    .
    .
    “อ่ะนี้จ้าง” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งพูดในห้องมืดๆมีแค่ไฟจากโคมไฟบนโต๊ะ พร้อมกับวางก้อนทองไว้บนโต๊ะ 5 ก้อน

    “โอเคครับ…” เสียงของชายอีกคนตอบกลับมา

    เวลา 8:19 ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งในนิวภูเก็ต ซิตี้
    “คุณครับๆ” บริกรชายของร้านนั้น เดินเข้ามาปลุกชายคนหนึ่งที่นั่งหลับระหว่างที่กำลังรออาหาร “คุณๆอาหารได้แล้วครับ…”

    “ฮือ อ๋อ ขอบคุณครับ” เต้ตื่นขึ้นมาอย่างมึนๆงงๆ เขาหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำลายของเขาที่หกลงบนโต๊ะอาหาร

    “เมื่อคืนหนักสิท่า” ภาคีประธานบริษัท รีสัน ทู ฟาย คนใหม่เดินเข้ามา

    “คุณเจอผมได้ไง…” เต้ถามกลับไป

    “ก็นี่ร้านประจำของผม” ภาคีตอบทันที และกวักมือเรียกบริกรมารับออร์เดอร์

    “เจอคุณก็ดีแล้ว…” เต้พูดขึ้นในขณะที่กำลังฟาดกระเพราหมูสับจานเด็ดของเขาเอง “ผมอยากจะบินได้บ้าง…”

    “เอานี่นะ… เมื่อกี้คุณบอกว่าอยากบินงั้นเหรอ” ภาคีถามทันที หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จแล้ว “อืม…รู้สึกบริษัทเราจะไม่มีนะ แต่เดี๋ยวผมลองดูให้”

    “ขอบคุณครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ” เต้หยิบเงินแบงค์ 1000 ออกมาตั้งไว้บนโต๊ะ และเดินออกจากร้านทันที ปล่อยให้ภาคีรับประทานอาหารต่อไป
    ชายหนุ่มเดินไปขึ้นรถดาร์ทซีบีอาตัวเก่งที่มีลังตั้งอยู่บนรถ ดูเหมือนว่าเขายังไม่ได้กลับบ้านเลยหลังจากถอดชุดเดอะดาร์ทเนส ชุดเกราะเขาคงเก็บไว้ในลังแน่นอน จากนั้นเต้ก็ขับรถออกไป โดยที่เร็กซ์จับตามองอยู่ ชั้นดาดฟ้าของตึกฝั่งตรงข้ามของร้านอาหาร

    “อืม…”

    เวลา 12:34 ณ ลาน 72 พรรษา (ลานมังกร) ในเขตเมืองภูเก็ตเก่า
    ตำรวจได้ปิดล้วมบริเวณนี้ไว้ เนื่องจากมีเหตุฆาตกรรม ชายร่างตัวใส่สูท ผูกไท นอนตายอยู่ท่ามกลาง ชายใส่สูทอีกหลายคน มีแผลจากการโดนยิงที่หัว
    “แก๊งมาเฟียแน่ๆ” ตำรวจคนหนึ่งพูดขึ้น

    “ผมก็ว่างั้น แก๊งมาเฟียมีอยู่สองกลุ่มใหญ่ๆ ซึ่งเราเข้าไปแตะต้องไม่ได้” ตำรวจอีกคนพูดขึ้น ดูแล้วมีหลักการและประสบการณ์

    “ทำไมล่ะครับ ผู้กอง” ตำรวจคนแรกถาม

    “ตอนนี้ยังพูดไม่ได้…” ผู้กองตอบกลับแบบเซ็งๆ
    เต้เจ้ามาปะปนในกลุ่มไทยมุง ที่มาอยู่หลังเขตที่ตำรวจได้กั้นไว้เป็นจำนวนมาก “…”

    “ทุกคนกลับได้แล้วครับ ไม่มีอะไรต้องดูหรอกครับ” ตำรวจเดินมาสลายการมุงของคนไทย

    ยามค่ำคืนแสนสงบที่มีอันตรายอยู่รอบทิศ ณ สถานีตำรวจในนิวภูเก็ตซิตี้
    ผู้กองออกเข้ามาในห้องทำงานของเขา “นายเหรอ…”
    “เหอะรู้ได้ไงเนี้ย” ไม้เดินออกมาจากมุมมืด “ผมหางานทำอยู่”

    “ทำไมล่ะ โดนผู้กำกับที่เชียงรายไล่ออกเหรอ” ผู้กองพูดเย้ยยัน

    “เขาหาว่าผมระห่ำเกิน คนบ้าอะไรฟังเพลงระหว่างภารกิจ” ไม้เดินที่นั่งบนเก้าอี้ของผู้กอง “โธ่เก้า กับเพื่อนเก่า ขอทำงานไม่ได้เหรอ”

    “ได้ข่าวว่าที่นี้มีคนบ้าที่คอยกระโดดไปมาบนยอดตึกที่คอยปราบเหล่าร้ายด้วยนิ”

    “ยังยืนยันไม่ได้” ผู้กองเก้าพูดพรางเดินไปหยิบเอกสารออกมา และโยนให้ไม้
    “ยังไงซะเราจะไม่จับเขา เพราะเขาคอยช่วยเราปราบพวกเหล่าร้าย ถ้าเขามีตัวตนจริงๆหน่วยเราพร้อมจะช่วยสนับสนุนเขา”

    “เชอะมันเป็นศาลเตี้ย…เอางี้ให้ชั้นไปล่ามันเอาไหมล่ะ ช่วงนี้ว่างๆอยู่ด้วย” ไม้พูดพร้อมกับดูเอกสารและรูปลางๆของดาร์ทเนส

    “แล้วแต่นาย…” ผู้กองตอบสั้นๆ
    .
    .
    .
    ณ ห้องประชุมลับในบ้านหลังหนึ่งแถวๆอำเภทกระทู้ในภูเก็ตเก่า ชายวัยกลางกำลังคุยโทรศัพท์
    “แผนไปถึงไหนแล้ว” ทุกคนในห้องนั่งนิ่งกันหมด จนกระทั่ง

    “อะไรนะ แกหมายความว่าไง เร็กซ์!” ชายวัยกลางตะโกนขึ้น “ข้ามาถึงภูเก็ตแล้ว แต่แกกลับมาบอกว่าเปลี่ยนแผนงั้นเหรอ”
    แต่เร็กซ์วางสายไปแล้ว เขาหันหน้าไปสั่งลูกสมุนร่างยักษ์ “ไปเก็บไอ้เร็กซ์ซะ”

    ทางด้านของเร็กซ์ “หึๆอันที่จริงชั้นหลอกแกมาฆ่าที่ภูเก็ตต่างหากเฟ้ย ขอบใจสำหรับอุปกรณ์ต่างๆที่ส่งมาให้” และเร็กซ์ก็กดปุ่ม ‘B’ บนแป้นพิมพ์ของเเล็บท็อบของเรา
    และบ้านหลังนั้นก็ระเบิด ‘บึ้มมม’

    “กริ๊งๆ” เสียงโทรศัพท์ของเร็กซ์ดังขึ้น “ว่าไง”

    “พวกมันตายแล้วครับนาย” ชานร่างยักษ์ลูกสมุนของชายวัยกลางคนพูดขึ้น “แทบไม่เหลือสภาพบ้านให้เห็นเลยครับ”

    “ดี! ต่อไปเราจะนำพาความหายนะมาสู่เมืองนิวภูเก็ต…”
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 12th November 2011 เมื่อ 21:57

    ---------------------------------------------------------------

  24. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  25. #41
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 7 One-Shot-kill

    Chapter 7 One-Shot-kill

    ‘ในคืนมืดมิด ความชั่วร้ายมิอาจพ้นสายตาข้า…’ จากภาพยนต์เรื่องกรีน แลนเทิร์น กลายมาเป็นคำนิยามของเดอะดาร์ทเนส ไม่มีใครเคยเห็นตัวตนของเขาแต่ชื่อเสียงของเขาเริ่มกระจายไปเรื่อยๆเพียงแต่ว่าชื่อเสียงของเขาเป็นแค่ข่าวลือกับตำนาน

    “แฮ่กๆ” ดาร์ทเนสกำลังวิ่งอยู่บนหลังคาของตึกแห่งหนึ่งไม่ทราบสถานที่ เหมือนว่าเขากำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง

    “ปัง!” กระสุนของสไนเปอร์พุ่งมาด้วยความเร็วสูงและไม่ทราบจุดที่ยิง พยายามยิงเพื่อปลิดชีพฮีโร่คนนี้ให้ได้

    “ปัง!” กระสุนพุ่งมาที่ขาซ้ายของเขา ทำให้เขาล้มลงไป

    “…” ดาร์ทเนสที่ยืนไม่ได้แล้ว นั่งรอความตายจากกระสุนนัดต่อไป

    “ฉัวะ!” กระสุนนัดนั้นฝังที่กระโหลกของเขาอย่างโหด*****ม

    “อ่ะ!” เต้ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วก็มองไปรอบๆห้อง และเอามือมาจับที่หัวของเขา จากนั้นเขาก็เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ “ความรู้สึกมันจริงมาก…”

    “ฮาโหล…” เต้เดินมาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขา “ชาช่า…ออกไปกินอะไรกันไหม”

    ณ ร้านโกต้า ข้าวมันไก่ ในเขตภูเก็ตเก่า
    “มีอะไรรึเปล่า ถึงชวนเราออกมาอย่างนี้” ชาช่าถามขึ้นระหว่างที่รอข้าวที่เจ้าของร้านกำลังทำอย่างขยันขันแข็ง

    “ก็ไม่มีอะไรหรอก...” เต้ตอบอย่างเซ็งๆมึนๆงงๆ เพราะความรู้สึกที่เขาโดนยิงนั้นอย่างวนเวียนอยู่ในหัวของเขาไม่หยุด “เห็นช่วงนี้ไม่ค่อยเจอเธอ งานเยอะเหรอ”

    “เปล่าหรอกงานไม่เยอะ แต่…” ชาช่าชะงักทันทีที่มีข่าวด่วนเข้าแทรก

    เจ้าของร้านเดินไปเปิดเสียงของโทรทัศน์ให้ดังขึ้น

    “ประกาศจากผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ตและนิวภูเก็ต ขณะนี้เมืองภูเก็ตเก่าได้เสื่อมโทรมสุดเขต เนื่องจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอันเนื่องมาจากมหาอำนาจของโลกทั้งรัฐเซียและอเมริกาล่มสลายจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำในยุคนี้ ทำให้ประเทศกำลังพัฒนาหลายประเทศได้รับความเดือดร้อนรวมถึงประเทศไทยด้วย ทางเราจึงจะขอปิดเมืองภูเก็ตเก่าและเอาไปใช้ประโยชน์ด้านอื่น ขอให้ทุกท่านที่อาศัยอยู่ในภูเก็ตเก่าย้ายไปอยู่อยู่มืองนิวภูเก็ตซิตี้แทน...”

    “โว้ย! ให้ย้ายไปอยู่นิวภูเก็ตคิดได้ไง ต้องย้ายทั้งบ้าน ทั้งอะไรตั้งหลายอย่าง” เสียงของผู้คนในร้านโวยวายต่างๆนาๆ

    “ทำอย่างนี้ได้ไง!” ชาช่าเองก็กลายเป็นหนึ่งในนั้น “นั้นบ้านชั้นเลยนะ”

    “แล้วพ่อแม่เธอล่ะ” ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างใจเย็นทั้งๆที่บ้านของเขาเองก็อยู่ในภูเก็ตเก่า

    “ท่านอยู่ต่างจังหวัด แต่ชั้นสิไม่มีบ้านอยู่แล้วเนี้ย” ชาช่าออกอาการฉุนเล็กน้อย

    “งั้นคุณมาอยู่บ้านผมก่อนสิ” เต้ถามทันทีที่ชาช่าพูดจบ

    “แต่บ้านนายก็อยูในภูเก็ตเก่านะย่ะ!” ชาช่าฉุนหนักขึ้นเรื่อยๆ

    “ไม่เป็นไรครับ ไม่มีใครกล้าทุบบ้านผมหรอกครับ” ชายหนุ่มพูดอย่างใจเย็น “เธอก็ใจเย็นๆก่อนสิ”

    “โอเค...” อารมณ์ของชาช่าเรื่มเย็นลง “หา!…จะให้ย้ายไปอยู่บ้านเธอเหรอ”

    “ก็แล้วแต่เธอสิ” ชายหนุ่มพูด ทำให้ชาช่านิ่งไปซักพักและแอบยิ้มเล็กน้อย แล้วก็ตอบไปว่า “โอเค เดี๋ยวเราย้ายไปนะ”

    จากนั้นเธอก็เดินออกไปจากร้านอย่างมีความสุข

    ณ บริเวณเดียวกัน ตรงกันข้ามกับร้านพอดิบพอดี เร็กซ์กำลังนั่งอยู่ในรถโตโยต้า วีออช สีดำ ดูเหมือนว่ากำลังจับตาดูใครสักคนภายในร้าน
    “ถ้านายเป็นดาร์ทเนสจริงๆชั้นก็รู้จุดอ่อนของนายแล้ว หึๆ”

    เวลา 18:32 ณ คฤหาสน์ของมาซากิ ฮิรูมิ กำลังเกิดการต่อสู้อย่างดุเดือดจากอีกฝ่ายที่แต่งตัวแบบโจรก่อการร้าย จำนวนมาก
    “โธ่เอ้ย! เพราะบ้านชั้นอยู่ในเขตภูเก็ตเก่าหรอกนะโทรุ!” ฮิรูมิตะโกนลั่น “แจ็คนายตรงไปจัดการเจ้าโทรุนะ”

    “ไม่ครับ…” แจ็คชายร่างยักษ์เอาผ้าคลุมหัวฮิรูมิและพาวิ่งออกไปจากเขตคฤหาสน์…

    ณ หอนาฬิกา ใจกลางเมืองของภูเก็ตเก่า ได้เกิดการประท้วงจากกลุ่มประชาชนที่อาศัยในเขต เป็นจำนวนมาก จากความไม่พอใจกับนโยบายย้ายเมืองของท่านผู้ว่า
    ‘เราไม่เอานโยบายนี้โว้ย’ ป้ายที่ใหญ่ที่สุดในม็อบตั้งอยู่บนเวที แกนนำกำลังพูดถึงนโยบายนี้

    “ท่านคิดว่า แผนนี้จะเรียกดาร์ทเนสให้ปรากฏตัวได้…” บอดี้การ์ดคนหนึ่งของผู้ว่าถามขึ้น

    “ใช่สิ วุ่ยวายอย่างนี้มันจะไม่โผล่ได้ยังไง และคนที่ฮิรุมิจ้างก็ประจำที่แล้ว…” ผู้ว่าเริ่มอธิบายแผน

    “พอดาร์ทเนสโผล่มามันจะโดนสอยทั้งที”

    “แต่คฤหาสน์ฮิรุมิโดนกล่มไปแล้วนิครับ” บอดี้การ์ดคนเดิมพูดขึ้น

    “นั้นทางเราไม่เกี่ยว ก็ดันมีอริกันซะเอง” ผู้ว่าตอบทันที

    ณ บ้านของเต้ บนยอดเขาแห่งหนึ่งในภูเก็ตเก่า

    “ยินดีต้อนรับ…” ชายหนุ่มพูดขึ้น

    “ค่ะ…” ชาช่าตอบสั้นๆ

    “เป็นอะไรไปน่ะ” ชายหนุ่มถามทันทีที่เห็นท่าทีของชาช่าแปลกๆ

    “แน่ใจเหรอว่าบ้านเธอจะไม่เป็นอะไร” ชาช่าถาม ดูเหมือนว่าเธอกำลังไม่ใจในบุรุษสองบุคลิกคนนี้

    “ไม่เป็นไรหรอก บ้านนี้ไม่มีใครรู้ ถ้าผมไม่ได้บอก มั่นใจได้เลย”
    เธอยิ้มเล็กน้อยและเดินมาหอมแก้มเบาๆบนใบหน้าของชายหนุ่ม “ขอบใจนะ…” และเธอก็เดินเข้าไปในบ้านทันที

    เวลา 23:01 ยามค่ำคืนแสนวุ่ยวาย เต้เดินไปดูชาช่าที่นอนหลับอยู่บนเตียงของเขา “น่ารักจริง…” และเขาเดินเข้าประตูลับของเขา เพราะปฏิบัติภารกิจของเดอะดาร์ทเนส เขาขับดาร์ทซีบีอาออกไปอย่างรวดเร็ว…

    “เห็นเขารึยัง” ผู้ว่าวิทยุไปถามมือสไนเปอร์ “เขามาแล้วยัง มือปืน”

    “ได้โปรดเรียกผมว่าก้อง” มือสไนเปอร์ตอบกลับมา “ผมเห็นแล้ว มันกำลังคุยวิทยุกับใครก็ไม่รู้ ปัง!”

    “โธ่เอ้ย ไอ้บ้านั้นมันชั้น” ผู้ว่าตะคอกกลับไป

    “ฮ่าๆ หนวกหูน่าตาแก่” ก้องสไนเปอร์โยนวิทยุลงไปจากยอดตึกที่เขาอยู่

    “อ่า เจอแกแล้ว” ก้องเล็งสไนไปบนยอดตึกของโรงแรมฝั่งตรงข้าม “คิดว่าอย่ในความมืดแล้วชั้นจะหาไม่เจอเหรอคิดผิดแล้ว”

    ปัง!

    กระสุนพุ่งออกจากรังเพลิง พุ่งตัดกระแสลมที่รุนแรง และมุ่งไปสู่จุดหมาย

    “วุ่ยวายไปหมดเลย” ดาร์ทเนสพึมพำออกมาเบาๆ “อ่ะความรู้สึกนี้” เขากระโดดหลบกระสุนที่พุ่งเข้ามา

    “สไนเปอร์!” เขาพูดออกมาและกระโดดหลบไปอีกทาง “ยิงรัวเลยนะ” จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปด้วยความเร็ว และยิงปืนตะขอไปตึกอื่น

    “หนีชั้นไม่พ้นหรอกเจ้าหนู” ก้องพูดออกมาอย่างใจเย็น และบรรจงยิงออกไปเรื่อยๆ

    “แฮ่กๆ” ดาร์ทเนสกำลังวิ่งอยู่บนหลังคาของตึกแห่งหนึ่งไม่ทราบสถานที่ เขากำลังวิ่งหนีกระสุนจากมือสไนเปอร์นามว่า ‘ก้อง’

    “ปัง!” กระสุนของสไนเปอร์พุ่งมาด้วยความเร็วสูงและไม่ทราบจุดที่ยิง พยายามยิงเพื่อปลิดชีพฮีโร่คนนี้ให้ได้

    “ปัง!” กระสุนพุ่งมาที่ขาซ้ายของเขา ทำให้เขาล้มลงไป

    “…” ดาร์ทเนสที่ยืนไม่ได้แล้ว นั่งรอความตายจากกระสุนนัดต่อไป “เออเอา”
    ดาร์ทเนสกลิ้งไปหลบหลังที่กำบัง “เหมือนกับที่ฝันเลยแฮะ”

    “หนีไม่พ้นหรอก…” ก้องกำลังส่องหาเป้าหมายที่หลบอยู่ตรงไหนสักแห่งบนดาดฟ้าของตึกนั้น

    “ฝังลึกซะด้วย” ดาร์ทเนสเอามือมาจับบาดแผลที่โดนยิง “อ๊ากกก”

    เขามองไปทางประตูทางลงบนดาดฟ้า “ไกลวะ เชี่ยชุดเกาะมีไม่ยิงมายิงที่ขาเฉย…” เขาค่อยตะเกียดตะกายยืนขึ้น หยิบระเบิดควันออกมาและปาลงบนพื้น เพื่อบังตาของสไนเปอร์ จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่ประตูนั้น และกระโดดถีบประตูจนตัวเองตกมาตามบรรได และพบกับผู้ว่าราชการจังหวัดของภูเก็ตพอดี
    “โธ่เว้ย!” ก้องสไนเปอร์โวยออกมาด้วยความเซ็ง และเริ่มเก็บอาวุธและหลบหนีจากที่เกิดเหตุ เนื่องจากเสียงปืนของเขา นั้นดังลั่นจนทำให้ผู้ชุมนุมแตกตื่น

    “เชี่ย” ดาร์ทเนสถีบประตูเข้าไปในห้องหนึ่ง ซึ่งมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังบรรเลงรักกันอย่างเมามัน จากนั้นเขาก็กระโดดที่หน้าตาของห้องนั้นทันที

    ดาร์ทเนสกระโดดลงไปบน หลังรถขนทรายพอดิบพอดี และเขาก็กดปุ่มตรงเข็มขัดของเขา เพื่อเรียกให้ดาร์ทซีบีอาที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก ให้มารับ เขากระโดดลงไปและขับหนีออกไปทันที เขาขับผ่านหน้าของ มือสไนเปอร์ที่ลงมาถึงชั้นหนึ่งพอดี

    “นั้น…”
    .
    .
    .
    ที่บ้านของเขาเอง เต้คลานออกมาจากประตูลับของเขา พาร่างกายที่สาหัสไปนอนบนโซฟา “อ๊ากกก”
    เขาหยิบกล่องพยาบาลที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ มาเพื่อรักษาแผลตรงขาซ้ายของเขา เต้พยายามกัดฟันเพื่อรักษาแผลของเขา โดยไม่ทำให้ชาช่าที่นอนอยู่ตื่น…

    วันรุ่งขึ้น
    “อืม อ่า…” ชาช่าตื่นขึ้นมา พบเต้ที่กำลังทำอาหารเช้าอย่างขะมักเขม้น

    “โอ้ว ตื่นแล้วเหรอ” ชายหนุ่มทักขึ้น

    “อะไรแดงๆบนพื้นเนี้ย” ชาช่าชี้ไปที่รอยเลือดจางๆบนพื้นพรม

    “อ๋อ น้ำแดงหกน่ะ ล้างไม่ออกน่ะ” ชายหนุ่มพูดอย่างรวดเร็ว และยกอาหารเช้ามาวางบนโต๊ะ

    “เธอจะไปทำงานไหมเนี้ย” เต้ถามทันที

    “ต้องไปสิ” ชาช่าเดินมาที่โต๊ะอาหารและลงมือฟาดอาหารเช้าที่เต้บรรจงทำจนหมดในเวลาไม่นาน

    “งั้นเดี๋ยวผมไปส่งล่ะกัน” เต้เดินมาที่โต๊ะอาหารและลงมือกินอาหารที่เขาทำอย่างช้าๆ

    “อ่ะนั้น ขาไปโดนอะไรมาน่ะ” ชาช่าถามขึ้น

    “อุบัติเหตุนิดหน่อยนะ” ชายหนุ่มพูดและเดินออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว “ไปล้างรถก่อนนะ”

    -------------------------------------------------------
    Five day ago Studio/Flying Comic
    -------------------------------------------------------
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 16th November 2011 เมื่อ 17:59

    ---------------------------------------------------------------

  26. รายชื่อสมาชิกจำนวน 2 คนที่กล่าวขอบคุณ:


  27. #42
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    941
    กล่าวขอบคุณ
    2,321
    ได้รับคำขอบคุณ: 348
    มันส์ดีครับอิอิ....

  28. #43
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    โอ้วๆ จะตกไปหน้า 2 แล้ว ต้องรีบปั่นงานก่อน

    ---------------------------------------------------------------

  29. #44
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    401
    กล่าวขอบคุณ
    314
    ได้รับคำขอบคุณ: 528
    เนื้อเรื่องใช้ได้เลยนะครับ เห็นภาพ Darkness ตัวต้นแบบแล้ว เลยอยากลองวาด Darkness Mini ดูบ้าง ไม่ว่ากันนะครับ


  30. สมาชิกที่กล่าวขอบคุณ:


  31. #45
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ Instinger_Zone อ่านกระทู้
    เนื้อเรื่องใช้ได้เลยนะครับ เห็นภาพ Darkness ตัวต้นแบบแล้ว เลยอยากลองวาด Darkness Mini ดูบ้าง ไม่ว่ากันนะครับ

    เท่ห์ไปอีกแบบ ^^

    ---------------------------------------------------------------

  32. #46
    ชอบโพสต์เป็นชีวิตจิตใจ
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    ที่เดิม...ที่เรายังรักกัน
    กระทู้
    516
    กล่าวขอบคุณ
    345
    ได้รับคำขอบคุณ: 363
    แหม่มว่ามันพูดมากไปหน่อยนะ ว่าแต่.....สารบัญทำยังไงเหรอคะ?
    ถ้าพี่เต้ออนก็หลังไมค์ได้เลยนะ MSN รออยู่24 ชั่วโมง

    By Stormwind [Female]

  33. #47
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    อ้างถึง กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ Stormwind อ่านกระทู้
    แหม่มว่ามันพูดมากไปหน่อยนะ ว่าแต่.....สารบัญทำยังไงเหรอคะ?
    ถ้าพี่เต้ออนก็หลังไมค์ได้เลยนะ MSN รออยู่24 ชั่วโมง

    By Stormwind [Female]
    อธิบายยังไงดี ก็ ใส่ # ตามด้วยตัวเลข เช่น #7

    ตรงแถบเว็บ เช่น จาก http://www.jokergameth.com/board/showthread.php?t=27517 เป็น http://www.jokergameth.com/board/showthread.php?t=27517#7

    ปล.เข้าใจใหม =="

    ---------------------------------------------------------------

  34. #48
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2
    ตอนใหม่ของเลื่อนอีกหน่อยครับพอดีลงวินโดวใหม่ เลยกะจะอัำพเป็น Microsoft Office 2010 (ปกติใ่ช้ 2007) ^^

    ปล.ไม่ต้องห่วง งานไม่หายครับ แค่จะอัพเกรดก็เท่านั้นเอง ^^
    ปล2.ใช้เวลาโหลดพอสมควร ^^
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 10th December 2011 เมื่อ 20:24

    ---------------------------------------------------------------

  35. #49
    Stay In The Dream....
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    ที่อยู่
    Find me in the Dream
    กระทู้
    1,014
    กล่าวขอบคุณ
    1,000
    ได้รับคำขอบคุณ: 697
    Blog Entries
    2

    Chapter 8 Dream…

    Chapter 8 Dream…

    เวลา 19:23 วันศุกร์ที่ 13
    ผู้คนกำลังเดินทางกลับบ้าน หลังจากเสร็จกิจวัตน์ประจำวันของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว ทำให้ถนนในเมือง เต็มไปด้วยรถจำนวนมากและควันจากท่อไอเสียลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ราวกับเมืองแตกอันเนื่องมาจากว่า มีประชาชนจากเมืองภูเก็ตเก่า ย้ายเข้ามาเป็นจำนวนมาก…
    ไม้กำลังนั่งอ่านอะไรบ้างอย่างอยู่บนม้านั่งในสวนสาธารณะของเมืองนิวภูเก็ต ซิตี้ เขาอ่านแผ่นกระดาษ เหล่านั้นอย่างมุ่งมั่น พลางหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านเป็นระยะๆ “ข่าวของแกมันน้อยจังนะ”

    ในร้านชายสี่หมี่เกี้ยวริมถนน อีกฟากหนึ่งของเมือง เร็กซ์กำลังโซ้ยบะหมี่เกี้ยวหมูแดง พลางหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาและจดอะไรบางอย่างลงไป “อืม…”

    กริ้งๆ เสียงโทรศัพท์ของเร็กซ์ดังขึ้น “ฮาโหล มีอะไร…”
    เร็กซ์เงียบไปซักพักและตอบกลับไปว่า “ไปจัดการซะ!”

    ณ บ้านของเต้ เขาโดนชาช่าจับให้นั่งอยู่บนโซฟา ไม่ว่าเขาจะพยายามดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุด
    “นั่งนิ่งๆสิ” ชาช่าตะคอกดังลั่น

    “มีอะไรเหรอชาช่า” ชายหนุ่มยิงคำถามทันที

    “แผลบนตัวนาย มาจากไหนกัน” ชาช่าสวนกลับทันที ทำเอาชายหนุ่มอิ้งไปเลย

    “เอ่อ…” เต้เริ่มทำอะไรไม่ถูก “เล่นกีฬาน่ะ ฟุตบอล”

    “แผลฟกซ้ำ เหมือนโดนทุบเนี้ยนะ” ชาช่ายิงคำถามต่อเนื่อง ทำเอาเต้อิ้งไปอีกครั้งหนึ่ง

    “อ๋อ โดนเตะนะ” ชายหนุ่มลุกขึ้นทันทีและวิ่งออกไปจากบ้าน “ขอตัวนะ”

    “เอ้า… หลุดไปจนได้” ชาช่ากล่าวอย่างเสียดาย
    .
    .
    .
    “สิ่งที่จะทำให้คุณบินได้นะ บริษัทเราไม่มี ผมจึงสั่งมาจากต่างประเทศ…” ภาคีพูดขึ้น พลางมาเต้เดินมากล่องสินค้า “จากบริษัท เวนย์ เอ็นเตอร์ไฟร์ช”

    เต้เปิดกล่องสินค้า และหยิบสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา เป็นผ้าสีดำดูแล้วไม่น่าจะมีอะไร จนกระทั่งภาคีที่ใส่ถุงมือสีดำ และจับไปที่ผ้า ทำให้ผ้าจับแข็งตัว

    “มันคือ…” เต้ถามออกไปด้วยความสงสัยอย่างมากกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา

    “มันคือผ้าคืนตัว เนื้อบางเบาดูแล้วไม่มีอะไร แต่พอใช้ถุงมือนี้ปล่อยกระแสไฟฟ้าไป ผ้าจะจับแข็ง ตัดเป็นอะไรก็ได้ที่เป็นโครงแข็ง” ภาคีอธิบายสินค้าที่เขาสั่งเข้ามา

    “อ๋อ…แล้วนั้น กล่องอะไร” ชายหนุ่มชี้ไปที่อีกกล่องที่อยู่ห่างจากสิ่งที่เขากำลังดูอยู่ไปนิดหน่อย

    “อ๋อ… มาคือสินค้าตัวใหม่ของเรา KFF-1 (Kill for freedom) สไนเปอร์ไรเฟิลรุ่นใหม่ ตอนนี้ผลิตออกมาสองตัว” ภาคีเปิดกล่องออกมา เป็นปืนสไนเปอร์ไรเฟิลรูปร่างประหลาด กล้องเล็งมีขนาดใหญ่มาก แถบมาฟังชั่น วัดแรงลม วัดระยะทางครบอีกต่างหาก

    “แล้วทำไมเหลืออันเดียวล่ะครับ” เต้ถามขึ้นเมื่อเห็นว่ามีแค่กล่องเดียว ทั้งๆที่ภาคีบอกว่าตอนนี้ผลิตออกมา 2 ตัว

    “อ๋อ รุ่น ลิมมิเต็ด อีดิตชั่น (Limited Edition) ขายออกไปแล้วครับ ฟังชั่นเหนือกว่ารุ่นธรรมดามากๆ” ภาคีตอบทันที พร้อมหยิบใบเสร็จมาให้เต้

    “ชื่อบริษัท เดอะชาโดว (The Shadow)…” เต้อ่านชื่อของบริษัทที่สั่งสินค้า “น่าจะเป็นบริษัทบังหน้า”

    “ใช่…” ภาคีพูดขึ้น “แต่ผมคิดว่าดีต่อธรุกิจของเรา ผมจึงขายออกไป…”

    “ไม่เป็นไรครับ เป็นผมก็ทำเหมือนกัน ถ้าไม่รู้ความจริงของลูกค้าเข้า…” ชายหนุ่มพูดขึ้น “ขอบคุณครับ ผมขอตัวครับ”
    เต้เดินออกมาพร้อมกับกล่องผ้าคืนตัว พลางคิดไปด้วยว่าจะเอาผ้าไปทำอะไรดี และเดินไปหยิบกล่องชุดเกราะเคฟลาร์ติดมือไปด้วย

    “ไงละ ก้อง…” ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต พิเชฐ พันเขต พูดขึ้น “ปืนที่ชั้นซื้อมาให้ KFF-1”

    “ดีเยี่ยมมากเลยละครับ” ก้องสไนเปอร์พูดขึ้นพลางตรวจสอบปืนใหม่ของเขา “เหมาะมือด้วย ปืนใหม่ที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน…”

    เต้กลับมาที่บ้านของตน และพุ่งเข้าถ้ำลับของตัวเองทันที จากนั้นเขาก็ลงมือปรับแต่งชุดใหม่ โดยใช้เกราะเคฟลาร์ที่เพิ่งเอามาจากบริษัท สาเหตุที่เขาคิดเปลี่ยนชุดก็เพราะว่าชุดเก่าเป็นแค่ผ้าธ
    รรมดาๆทำให้ กระสุนเจาะเข้าไปได้

    “โดยยิงบ่อยไปแล้ว…” เขาบ่นพึมพำออกมาอย่างลอยๆ

    หลังจากที่เต้ปรับแต่งสุดใหม่เสร็จ เขาก็กลับเข้าไปในบ้าน ซึ่งในตอนนั้นชาช่าได้ออกไปทำงานแล้ว เขาเดินไปที่โซฟาและงีบหลับไป…

    ณ เขตสลัมของเมืองนิว ภูเก็ตซิตี้ มาซากิ ฮิรูมิ และแจ็คชายร่างยักษ์ กำลังนั่งอยู่ในร้านอาหารโทรมๆ อย่างสิ้นหวัง
    “โทรุ…”

    “ผมขอตัว…” แจ็คลุกขึ้นและเดินออกจากร้านไป
    หลังจากที่แจ็คออกไปได้ไม่นาน ก็มีกลุ่มคนลึกลับเดินเข้ามาในร้าน “เธอต้องมากับเรา”

    “อะไร ปล่อยนะ!” ฮิรูมิพยายามดิ้นให้หลุด แต่เธอได้โดนต่อยไปที่ท้องหนึ่งที ก่อนจะโดนผ้าคลุมสีดำ คลุมหัวไว้และพาขึ้นรถตู้ไป…

    ยามค่ำคืน ในตรอกแห่งหนึ่งฮิรูมิถูกโยนออกมาจากรถตู้สีขาว ‘ตุบ!’

    “โอ้ย!” เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
    มีกลุ่มคนมายืนล้อมตัวฮิรูมิที่นอนกองอยู่บนพื้นในสภาพที่มีผ้าสีดำคลุมหัว โดนมัดมือมัดเท้า

    “ดูสิดู มาซากิ ฮิรูมิผู้ยิ่งใหญ่ กลายมาเป็นหมาข้างถนน ฮ่าๆ” ชายหนุ่มในชุดสุทสีขาวพูดขึ้น

    “โทรุ แกนะแก” ฮิรูมิพูดขึ้น

    เฟี้ยวววว ตูม!
    ระเบิดควันพุ่งมากลางวง และฟุ้งไปทั่วบริเวณ จนแทบมองอะไรไม่เป็น

    “นั้นดาร์ทเนส!” โทรุรีบวิ่งขึ้นไปบนรถและขับออกไปด้วยความเร็วสูง

    ควันจากระเบิดจางลง ปรากฏให้เห็นกลุ่มคนนอนเกลื่อนอยู่บนพื้น และดาร์ทเนสก็เดินไปหาตัวฮิรูมิ ที่นอนอยู่บนพื้นจากนั้นก็พาขึ้นไปบนดาดฟ้าของตึกในบริเวณนั้น
    “อ่ะ นาย…” ฮิรูมิตะโกนด้วยความตกใจ

    “ไม่ต้องตกใจไป” ดาร์ทเนสพูดอย่างใจเย็น “คุณเป็นอะไรไหม”

    “มะไม่เป็นไร ขอบใจนะ” เธอเริ่มพูดติดขัดๆ

    “ผมขอตัว…” ดาร์ทเนสกำลังจะกระโดดลงไปเพื่อไปที่อื่นต่อ

    “เดี๋ยว!” ฮิรูมิขัดจังหวะไว้และจับตัวดาร์มเนสให้หันหน้ามาทางเธอ “ก่อนไป ชั้นขออะไรอย่างหนึ่งสิ”

    “อะ…” ดาร์ทเนสโดนตัดบททันที

    “จุ๊จุ๊จุ๊…” เธอยืนมือมาถอดหน้ากากของดาร์ทเนส เผยหน้าที่แท้จริงของฮีโร่ในความมืด “อ้ะ คุณนั้นเอง คุณรีสัน”

    “เรียกผมเต้เถอะ…” เขาพูดขึ้นและโน้มหัวจูบกับฮิรูมิอย่างดูดดื่ม

    “เต้ๆๆๆ” ฮิรูมิเรียกชื่อของเขาอย่างต่อเนื่อง
    .
    .
    .
    "เต้ๆๆๆ" ชาช่ากำลังตะโกนเพื่อปลุกชายหนุ่มจากฝัน

    “หะหา!” เต้ลืมตาขึ้น และลุกจากโซฟา และมองไปรอบๆเพื่อหาต้นเสียง

    “นี่ๆชั้นหาบ้านได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ย้ายของออก” ชาช่าพูดขึ้น ระหว่างที่เธอกำลังนั่งโซ้ยบะหมี่หมูแดง อย่างอร่อยเหาะ

    “พรุ่งนี้เหรอ…” สีหน้าของเต้ดูผิดหวังเล็กน้อย และเขาก็เดินไปที่เตียงแล้วก็นอนหลับต่อ…

    “พึ่งตื่นเอง นอนอีกแหละ คิคิ” ชาช่าพูดออกมา พร้อมกับหัวเราะเล็กน้อย

    -------------------------------------------------------
    Five day ago Studio/Flying Comic
    -------------------------------------------------------
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 5day-ago : 12th December 2011 เมื่อ 20:01

    ---------------------------------------------------------------

  36. #50
    มังกรน้อยคอยรัก
    วันที่สมัคร
    Jul 2011
    กระทู้
    1,499
    กล่าวขอบคุณ
    689
    ได้รับคำขอบคุณ: 5,060
    มารผจขนแท้ๆ กะลังเข้าได้เข้าเข้มเลยแง่งๆๆๆ
    MY CENTER ^


 

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •  
Back to top