Darkness: The chaos กำเนิดใหม่ฮีโร่พันธ์เดือด

[Jomzababin]

แหล่มๆ...เปิดตอนปุ๊บ ก็ไม้ปั๊บ แล้วก็หายไปเลย555+

สนุกดีครับๆ

[5day-ago]

Chapter 9 Storm is coming

บนยอดตึกแห่งหนึ่งในเมืองนิวภูเก็ต ซิตี้ มีบุรุษลึกลับคนหนึ่งกำลังนั่งจิบเหล้าอย่างสบายใจ เขาสวมหมวกคาวบอยเก่าๆ และเสื้อคลุมเก่าสีดำพร้อมสะพายปืนลูกซองวินเชสเตอร์ที่มีรอยสลักสวยงาม และไม้กางเขน ไว้หนวดไว้เครา
“พายุกำลังมา…”
.
.
.
“แฮ่กๆๆ” ไม้กำลังวิ่งขึ้นไปตามบันไดด้วยความเร็วสูงสุด จนเขาแทบไม่ได้หายใจเลยทีเดียว “หยุดอยู่ตรงนั้น วางเขาลง”
ดาร์ทเนสปล่อยตัวชายคนที่กำลังเค้นความจริงลง “หาผมเจอด้วย จะยิงผมเหรอ เขาเป็นโจรนะ”

“จะเป็นโจรหรือไม่ ก็ไม่ใช่หน้าที่ของนาย” ไม้สวนกลับไปและพยายามเดินไปใกล้ๆพร้อมเอาปืนพกเล็งมาที่ตัวของฮีโร่

“งั้นหน้าที่ใครล่ะ ตำรวจชั่วงั้นรึ” ดาร์ทเนสหันกลับมาและปัดปืนของไม้ออกไป “นายคนนั้นทำงานให้ใครบางคนอยู่ คนที่จะให้เมืองนี้พบกับความหายนะ”

“ยากที่จะเชื่อ” ไม้พูดทันที และพยายามที่จะซักปืนกระบอกที่สอง แต่ดาร์ทเนสได้ห้ามไว้

“ผมเจอนายคนนี้กำลังขนระเบิดจำนวนมากลงไปในท่อระบายน้ำของเมือง” ดาร์ทเนสเดินหยิบโทรศัพท์ของชายคนนั้นขึ้นมา และกดเปิดข้อความล่าสุดว่า

‘เสร็จแล้ว ตอบด้วย...’ จาก R

“ไม่จะไม่ใครตั้งตัวเป็นศาลเตี้ยในเมืองนี้” ไม้ชักปืนกระบอกที่สองมาจนได้และเล็งมาทางดาร์ทเนสทันที เขากำลังจะเหนี่ยวไก…
.
.
.
ไม้กลับมาที่ห้องพักของตน และทิ้งตัวลงไปบนเตียง พยายามคิดถึงเรื่องดาร์ทเนสพูดบนยอดตึกในครั้งนั้น

“เรื่องนี้สามารถหยุดยั้งได้” ดาร์ทเนสพูดขึ้นอย่างใจเย็น ในขณะที่โดนปืนของปืนจ่อตัวอยู่

“นายคนเดียวเนี้ยนะ” ไม้ลดปืนลงอย่างช้าๆ

“ไม่ เรารวมเป็นสอง…”

“แต่ผมไม่ใช่ตำ…” ไม้พยายามทักท้วงแต่ก็สายไปแล้ว ดาร์ทเนสได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย “...”
.
.
.
“เราเป็นแค่ตำรวจที่โดนพักงาน” ไม้พึมพำออกมา จากนั้นเขาก็หลับไป

วันรุ่งขึ้น เต้พบว่าชาช่าได้ย้ายของออกไปหมดแล้ว ทำให้เขาต้องกลับมาอย่าง ‘ว้าเหว่’ อีกครั้งหนึ่ง เขาจึงขับแรมโบกินีสุดหรูเข้าไปในตัวเมืองนิวภูเก็ตซิตี้ และก็แวะกินอาหารเช้าที่ร้านอาหารข้างถนน
ในระหว่างที่เต้กำลังกินอาหารอยู่นั้น เขาเห็นชายร่างยักษ์คนหนึ่งเดินเข้าไปในอาคารฝั่งตรงข้ามกับร้าน เขาไม่รอช้ารีบจ่ายเงิน และตามเข้าไปอย่างเนียนๆ เต้ย่องไปแอบหลังตู้เก็บของ จนได้ยินเสียงคนคุยกัน

“แก๊งของเราพังหมดแล้วครับ” เสียงของผู้ชายพูดขึ้น

“ก็คงงั้น…” เสียงของผู้หญิงอีกคนกล่าวอย่างสิ้นหวัง “นายไปเถอะ ชั้นกลายเป็นคนธรรมดาๆแล้วล่ะ”

“แต่นายหญิง”

“ไปซะ!” เสียงตะคอกของผู้หญิงนั้น

จากนั้นชายคนนั้นก็เดินออกไปอย่างช้าๆด้วยความสิ้นหวัง และเต้ก็ได้โอกาสเดินเข้าไปเพราะเขารู้สึกว่าคุ้นกับเสียงของผู้หญิงคนนั้น

“ชั้นบอกให้ไปไง…โอ้” ผู้หญิงคนนั้นหันมา และนิ่งไปซักพัก “คุณรีสัน?”

“ว่าแล้วต้องเป็นคุณ” ชายหนุ่มพูดขึ้น

“ขอโทษค่ะ ที่อยู่ในสภาพนี้” เสื้อผ้าของเธอนั้นขาดรุ่งริ่ง

ชายหนุ่มเดินไปเปิดไฟในห้อง จนเห็นฮิรูมิในสภาพนี้ เขาอมยิ้มไว้และรีบปิดไฟทันที “โทษครับ เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อของผมมาให้ใส่ก่อน”

ณ บ้านของภูเขาของมหาเศรษฐีหนุ่ม

“ไม่คิดว่าคุณเอาเสื้อผ้ามาด้วยนะค่ะ” ฮิรูมิสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้น พูดขึ้นหลังจากที่ลงจากรถแลมโบกินีคันงามของชายหนุ่ม

“ก็เผื้อไว้น่ะครับ” เต้เดินไปเปิดประตูบ้าน “เชิญครับ อยู่ที่นี้ก่อนก็ได้ครับ นานๆยิ่งดี พอดีช่วงนี้ผมว้าเหว่ ฮ่าๆ”

“ค่ะ” เธอยิ้มอย่างมีความหวัง และเดินเข้าไปในบ้านของชายหนุ่ม
.
.
.
เวลา 22:56 บนยอดตึกของบริษัท รีสัน ทู ฟาย ของตัวเอง ดาร์ทเนสกำลังยืนทดสอบอุปกรณ์ใหม่ของเขา ‘เครื่องดักฟังคลื่นวิทยุ’ แต่ทว่า…

“ปัง!”

ดาร์ทเนสกระโดดหลบ และหันหน้ามาเพื่อตัวการ

“เก่งดีดิ” เสียงของชายอายุประมาณ 30 ปีพูดขึ้นมาจากความมืด

“คุณเป็นใคร” ดาร์ทเนสยิงความถามทันที

“ไม่รู้สิ แต่ผู้คนต่างเรียกข้าว่า วิช สเยเยอร์” ชายคนนั้นพูด “ข้ามาจากอีกโลกหนี่งโน่น…”

ดาร์ทเนสไม่ตอบอะไร และหยิบกระบองออกมา

“จุ๊ๆข้าไม่ได้ต้องการจะมาสู้กับเจ้า ไอ้หนู ข้าแค่มาเตือนเจ้า”

“มีปิศาจมืดจากโลกของข้า หลุดข้ามมิติมาที่โลกของเจ้า” เสียงคนนั้นพูดขึ้น “เจ้าคือความหวังที่จะปกป้องโลกของเจ้า ไม่งั้นเมืองนี้จะลุกเป็นไฟ และตัวเจ้าจะรุกเป็นไฟเช่นกัน…”

“ผมไม่เชื่อในเรื่องเล่านะ” ดาร์ทเนสพูดขึ้น

“เดี๋ยวเจ้าจะเชื่อมันเอง พายุร้ายกำลังเข้ามาเจ้าหนู…” ชายคนกระโดดลงไป แล้วก็สลายหายไปอย่างลึกลับ

---------------------------------

ปล.รับปีใหม่ครับ ^^

[bostion]

เอาลาะมีปีศาจแล้ว

[5day-ago]

เอามาปูทางสู่ ฮีโร่ตัวใหม่ในเรื่องใหม่ หรือ ภาคต่อครับ ^^

ของแถมปีใหม่ :xD
V
V

[Rex]

R!!!???????????

[5day-ago]

R!!!???????????

นามแฝงของโคตรตัวร้ายของเรื่องเลยละครับ ^^

[saphira]

http://www.jokergameth.com/board/showthread.php?t=55491
ฝากแปะด้วยนะครับ

[5day-ago]

Chapter 10 New Suits

“ชุดนี่แหละ แจ่ม” เสียงของเต้กล่าวขึ้นมา โดยที่สายตาของเขาจ้องมองที่ชุดดาร์ทเนสตัวใหม่ อย่างภาคภูมิใจ และเขาก็เดินกลับขึ้นไปข้างบนผ่านทางลับ ทันทีที่ชั้นหนังสือเลื่อนเปิดทาง เขาก็พบกับฮิรูมิ ที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดิบพอดีในชุดผ้าขนหนูกระโจมอก

‘เชี่ย ลืมไปว่ามีคนอยู่’ เป็นคำแรกที่ผุดขึ้นในหัวของเขา

“อ้าว คุณมีหลุมหลบภัยเหรอ” ฮิรุมิถามทันที

“อ่า ใช่ครับผมลงไปทำความสะอาดน่ะครับ” ชายหนุ่มเริ่มแถไปตามสเต็บ

ฮิรูมิกำลังจากเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า “อ๋อ ฉันขอยืมเสื้อยืดคุณใส่ก่อนนะ”

“ครับ ตามสบาย” ชายหนุ่มรีบเดินไปที่โซฟาทันทีปล่อยให้สาวน้อยแต่งตัวไป
…………….
……………..
ทางด้านของเร็กซ์ กำลังนั่งดูรูปถ่ายของดาร์ทเนส จากนั้นเขาก็ใส่รูปนั้นลงไปในคอมพิวเตอร์ของเขา และค้นหาบุคคลที่อยู่ในภูเก็ตที่มีส่วนสูงเท่ากับดาร์ทเนส และข่าวของคนนั้นว่าเขาทำอะไรที่ไหน เขาพิมพ์ลงไปบนแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็ว และไม่มองแป้นเลย
เร็กซ์ใช้เวลาไม่นานก็พบตัว ‘เต้ รีสัน ส่วนสูง 177’ ซึ่งเท่ากับส่วนสูงของดาร์ทเนสที่เขาได้ประมาณการไว้พอดีเลย เขามีสีหน้าตกใจเล็กน้อยจากนั้นก็ค้นหาข่าวสารเกี่ยวกับเต้ รีสัน ผู้นี้ผลปรากฏว่าข่าวสารของเขานั้นน้อยมาก

“หึๆมีความเป็นไปได้ 89% แล้ว”
……….
………………………
ณ สนามบินของภูเก็ตเก่า
มีชายคนหนึ่งลงมาจากเครื่อง และมองหน้าผู้ที่จะมารับเขา เจอแต่กลุ่มตำรวจกำลังกวักมือเรียก เขาจึงเดินไปหา

“เหนือใช่ไหม” ตำรวจคนหนึ่งถามขึ้น พอชายคนนั้นตอบว่า ‘ใช่’ เขาหันไปหาผู้กองทันที

“ผู้กองครับ เจอแล้ว”

“อ้าเหนือ หลานอา” ผู้กองเก้าโผลกอดทันที “เป็นไงบ้าง”

“สบายดีครับอา” จากนั้นผู้กองเก้าก็พาขึ้นรถ

ทางด้านของเต้ที่กำลังนั่งคุยอยู่กับฮิรูมิอย่างสนุกสนาน จนกะทั่ง

“คุณคงลำบากแย่นะครับ ที่โดนไล่ออกมาจากภูเก็ตเก่าแบบนี้”

“ก็…ลำบากพิสมควรค่ะ แถมโดนมาเฟียไล่ฆ่าอีก” ฮิรูมิตอบเสียงสั่น บรรยกาศในห้องนั่งเล่นเงียบลงทันที “ที่นี้คงไม่เป็นไรนะค่ะ”

“โอ้ย~ไม่เป็นไรครับ ไม่มีใครรู้ว่าบ้านของผมอยู่ที่นี้ด้วยซ้ำ ฮ่าๆ” เต้กล่าวติดตลก แต่บรรยากาศไม่ให้

มาซากิ ฮิรูมิที่สนุกสนานเมื่อกี้กลายเป็นฮิรูมิที่น่าสงสารเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง น้ำตาของเธอไหลออกมา

เต้จึงขยับไปใกล้ๆและกอดฮิรูมิ “ชู่ๆไม่เป็นไรครับ”

ฮิรูมิรับรู้ถึงความอบอุ่นที่เธอได้รับ เธอจึงหลับไป จากนั้นชายหนุ่มก็ยกร่างของเธอไปวางบนเตียงอย่างนิ่มนวน แล้วก็พุ่งเข้าถ้ำของดาร์ทเนสทันที

เขาสวมชุดใหม่ทันที โดยชุดจะไม่มีชุดคลุมมาให้รุงรังอีกแล้ว เป็นชุดเกาะเคฟลาร์สีดำเข้มทั้งตัวไม่มีจุดที่เป็นผ้าอีกต่อไปเพื่อปกป้องกระสุนที่ยิงเข้ามาและมีหู้ดสำหรับไว้ปิดหัว ด้านหลังมีที่ใส่
กระบองคู่ยืดได้หดได้ อยู่บริเวณไหล่

“เหมือนไนท์วิงเลยวะ แต่ก็กันกระสุนได้แล้ว”

จากนั้นเขาก็ขับดาร์ทซีบีอา ออกไปด้วยความเร็ว
………………
……………………
ณ บ้านของผู้กองเก้า
“เข้ามาสิเหนือ อาอยู่คนเดียวมาเหงา” ผู้กองเก้าเปิดประตูบ้านและวางสัมภาระของเหนือลงบนพื้น

“อ้าว แล้วแฟนของอาละครับ แล้วลูกของอาอีกละ” เหนือยิงคำถามทันที

“คือ…เธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ส่วนลูกอาไปเรียนอยู่ต่างประเทศ” ผู้กองเดินเข้าไปในครัว “หิวรึเปล่า”

“ไม่อะครับ” เหนือตอบและนั่งลงบนโซฟา

“แล้วทำไมเธอจึงมาที่นี้ละ” ชายวัย 30 กว่าๆถามขึ้น

“ก็ผมอย่างเป็นตำรวจเหมือนอานิครับ”
……………………………
…………………………………..
ณ ท่าเรือแห่งหนึ่ง
ดาร์ทเนสแอบฟังการสนธนาของกลุ่มบุคคลหนึ่ง ซึ่งก็คือ โทรุ นั้นเองแต่เขาได้ฟังการสนธนาได้ไม่หมด ก็มีกระสุนสไนเปอร์พุ่งมาอย่างรวดเร็ว ดาร์ทเนสจึงต้องกระโดดหลบ

“สไนเปอร์” เขาพึมพำออกมา
แล้วก็เดินไปหยิบกระสุนที่ตกอยู่บนพื้น “กระสุนของ KFF-1 อืม…”

เขาตรวจดูบริเวณของกระสุนที่กระทบบนกำแพงจนเป็นรู ดาร์ทเนสเปิดโหมด ดาร์ท วิชั่น (Dark vision) เป็นเอกซ์เรย์ในแบบของดาร์ทเนส สามารถมองเห็นทิศทางของกระสุนที่พุ่งเข้ามาได้ แล้วเขาตามรอยทิศทางของกระสุนสไนเปอร์ไป ด้วยปืนยิงตะขอ จนพบกับจุดที่สไนเปอร์ได้ยิงมา บนยอดตึกแห่งหนึ่ง

แต่ทว่า!

“บึ้ม!!!”

---------------------------------------

[5day-ago]

ตกแล้วๆ นิยายใหม่มาเยอะจริง ตอนใหม่อีกนิดเดียวครับ หลังจากนี้จะเน้นมืดมน+โหดร้ายนะครับ ฉบับคอคนคนฮาร์ทคอร์ ^^

[THELiw]

มาแล้วๆหลังจากรอมานานแสนนาน 5555+

[5day-ago]

Chapter 11 Burn you son of a bitch!

“ลืมตาได้แล้ว…ดาร์ทเนส” เสียงของเร็กซ์ดังขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีขาว “แกยังไม่ตาย โชคดีวะ”

“แกเป็นใคร…เกิดอะไรขึ้น” ดาร์ทเนสอยู่ในสภาพที่โดนจับมัดกับเก้าอี้ พร้อมผ้าที่ปิดตาอยู่

“อ้าใช่…แกจำไม่ได้นิ” เร็กซ์เดินมานั่งบนโต๊ะแล้วก็เปิดสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมา “ตามที่ผมได้จดมานะ…แกกำลังตามหามือสไนเปอร์ที่ยิงแก อืม…”

เร็กซ์เงียบไปซักพัก และกำลังเปิดสมุดของเขาเพื่อหาสิ่งที่เขาได้จดไว้ “เดี๋ยวนะ ผมจดไว้หน้าไหนแล้ว…”

“บอกมาแกเป็นใครกัน!” ดาร์ทเนสตะคอกเสียงดังลั่น

“อ่อเจอแล้ว พอดีสมุดมันขาด…คือ พอดีผมไปรู้ว่ามือสไนเปอร์จะมาซุ่มยิงแกบนตึกนั้น อย่าถามว่าผมรู้ได้ยังไง” เร็กซ์เริ่มอ่านสิ่งที่จดจากกระดาษแผ่นนั้น “ผมเลยแอบวางระเบิดไว้ก่อน เพ
ราะผมคิดว่าคุณต้องมาตรวจสอบแน่ แต่ไม่คิดว่าจะรอด…”

เร็กซ์ดึงผ้าที่ปิดตาของดาร์ทเนสออก และลากเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างหน้าของดาร์ทเนส

“…” ดาร์ทเนสนึกออกทันที ชายคนที่เขาในร่างของเต้พบตอนอยู่บ้านเรือข้ามฝั่ง

“แกเห็นผมแล้ว มันไม่แฟร์สินะ” เร็กซ์ยืนมือมาถอดหน้าของดาร์ทเนสออก แล้วก็ร้องลั่นห้อง “โอ้ววว นายนั้นเอง ฮ่าๆ เป็นไปตามที่ผมคาดไว้เป๊ะ เต้ รีสัน มหาเศรษฐีของเมืองนิวภูเก็ต”

“ขอแนะนำตัวอีกครั้ง ผม เร็กซ์ เรย์ แรคนิค”

เร็กซ์เดินไปหยิบสมุดเล่มเดิมออกมา และเปิดไปหน้าสุดท้ายของสมุดอย่างรวดเร็ว “สมุดนี่จะบอกเรื่องราวของเมืองนี้…”

“นายต้องการอะไร…” เต้ถามออกไปทันที และพยายามเอามีดเล็กๆตัดเชือกที่มัดตัวเขากับเก้าอี้อย่างเนียนๆ

“เรื่องราวของเมืองนี้เดินมาได้ครึ่งเล่มแล้ว แต่ผมได้รู้ตอนจบของมันแล้ว” เร็กซ์เดินมาหาดาร์ทเนส และถีบจนตัวฮีโร่ชุดดำลงไปกองอยู่กับเมืองในสภาพที่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ “อย่าพึ่งตัดเชือกเซ่…”

“นายรู้ไหมเต้…ว่าเมืองนี้กำลังจะตกต่ำสุดขีด แล้วสิ่งที่ผมทำมันจะช่วยเมืองนี้ได้”

“ช่วยยังไง?” ดาร์ทเนสถามทันที เร็กซ์เดินมาเตะหน้าของดาร์ทเนสจนแตก

“ผมยังพูดไม่จบ แผนของผมเรียบง่าย ผมจะทำลายเมืองนี้ทิ้งไปซะ” เร็กซ์เล่าตอนจบที่เขาได้เขียนลงไปสมุดต่อ “ทุกคนรวมทั้งนายจะตายไปพร้อมกับเมืองนี้”

“นี้คือตอนจบที่นายไม่มีทางหยุดมันได้…แต่ก่อนจะถึงตอนนั้นผมจะทำให้เมืองตกอยู่ในความวุ่นวายและหายนะเสียก่อน…”

“แกไม่มีทางทำสำเร็จหรอก ฉันจะหยุดแกเอง!” ดาร์ทเนสพูดออกมา

“ผมขอตัวไปก่อนนะครับ” เร็กซ์เดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว และตะโกนสั่งลูกน้องของตน เสียงดังลั่นจนได้ยินเข้ามาในห้อง “ไปจัดการบ้านของมันซะ”

“ยังไงครับ” เสียงของชายอีกคนถามขึ้น

“เผามันเซ่! ไอ้ลูกหมาเอ้ย”
……………
……………………
ณ บ้านของเต้บนยอดเขา ฮิรูมิพยายามหาประตูลับ หลังชั้นหนังสือ

“อยู่ไหนนะ มันต้องมีปุ่มเปิดสิ” ฮิรูมิหยิบหนังสือลงมาจากชั้น เพื่อหาปุ่มเปิด

จนกระทั่งเธอหยิบสมุดลงจากชั้นจนหมด แต่ก็ไม่พบอะไรเลย “หรือว่ามันอยู่ในหนังสือ…”

เธอจึงลงมือเปิดหนังสือทีละเล่มและทีละหน้าๆ

“เอ๋…” เธอมองออกไปที่หน้าบ้านผ่านหน้าต่างของบ้าน มีผู้คนจำนวนมากยืนอยู่หน้าบ้าน “ใครกันนะ”

‘ปัง!’ ชายร่างยักษ์คนหนึ่งพังประตูเข้ามาในบ้าน “เอาน้ำมันมา…”

เขามองไปรอบๆจนเจอกับฮิรูมิที่นั่งอยู่บนพื้น เขาจึงเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

“อะไรน่ะ ปล่อยนะ” เธอพยายามขัดขืน แต่สู้แรงของชายร่างยักษ์ผู้นี้ไม่ได้เลย

“อย่าดิ้นเซ่!” เขาต่อยไปที่หน้าของฮิรูมิอย่างแรง จนเธอลงไปกองอยู่บนพื้นห้อง ‘ตุบ’

…………………….
…………………………………

ดาร์ทเนสตัดเชือกที่มัดเขากับเก้าอี้ออกด้วยมีดลับ เขาเดินไปหยิบหน้ากากที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสวม และกดปุ่มเรียกรถดาร์ทซีบีอาให้มารับตัวเขา จากนั้นเขาก็พังประตูออกไป ‘ปัง!’

“เฮ้ย ดาร์ทเนสกำลังจะหนีไปแล้ว” สมุนคนหนึ่งของเร็กซ์ตะโกนลั่น

ดาร์ทเนสหยิบกระบอกออกมา และกดปุ่มเพื่อยึดมันออกมา เขากระโจนเข้าใส่ชายคนนั้นและฟาดไปอย่างแรง
“เร็วเข้ามันจะหนีไปแล้ว” เหล่าสมุนโจรวิ่งเข้าหาดาร์ทเนสเพื่อจับกุม และก็โดนกระบอกของฮีโร่ชุดดำ ฟาดไปทีละรายๆ
ดาร์ทเนสกระโดดออกไปทางหน้าต่าง จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่รถดาร์ทซีบีอาที่มาจอดอยู่บนถนน

“ต้องรีบกลับบ้าน…” เขาบิดดาร์ทซีบีอาออกไปด้วยความเร็วสูง

ณ บ้านที่ลุกเป็นไฟของดาร์ทเนส ที่นั้นไม่มีใม่ใครอยู่แล้วอม้กระทั่งมือวางเพลิง เขาจึงกระโดดเข้าไปในบ้าน
“ฮิรูมิ!”
เขาพบร่างของมาซากิ ฮิรูมินอนอยู่บนพื้นบ้าน ‘ครึนนน’
เพดานบ้านเริ่มถล่มลงมา “โธ่เอ้ย!” เขาวิ่งไปเปิดประตูลับและวิ่งกลับมาอุ้มตัวฮิรูมิแล้วก็พาลงไปในถ้ำลับของดาร์ทเนส

“ครึนนนน โครมมม” บ้านหลังนั้นถล่มลงมา ไฟยังคงลุกไหม้ต่อไป…

………………………………………………
…………………………..

วันรุ่งขึ้นในถ้ำลับของดาร์ทเนส

“โอย…” ฮิรูมิตื่นขึ้นมาบนเตียงเล็กๆภายในถ้ำ

“คุณไม่เป็นไรนะ…” เต้ถามทันทีที่เห็นฮิรูมิตื่น โดยที่เขายังใส่หน้ากากอยู่

“เกิดอะไรขึ้น…” ฮิรูมิเดินเข้าหาตัวดาร์ทเนสทันที “นั้น…”

“…” ดาร์ทเนสตัดสินใจถอนหน้ากากออก และส่งยิ้มเล็กน้อย “ตกใจละสิ”

“คุณนั้นเอง…” ฮิรูมิกล่าวอย่างแพ่วเบา

เต้นิ่งไปและจ้องหน้าของฮิรูมิ ในหัวเขาคงคิดอะไรอยู่แน่ “ไม่เป็นไรนะ…”

“ค่ะ ขอบคุณ…” ฮิรูมิถูกตัดบท ด้วยการโน้มหน้าเข้ามาใกล้ของชายหนุ่ม เต้จูบเธออย่างแพ่วเบา ทำให้ฮิรูมิพูดอะไรไม่ออกและมองหน้าเขาอีกครั้ง จากนั้นเธอก็จูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม… ทั้งคู่จูบแบบเร้าโลมไปจนทั่วบริเวณ
จากนั้นเต้อุ้มตัวของฮิรูมิไปวางบนเตียงอย่างนิ่มนวล เธอก็ปล่อยตัวให้ชายหนุ่มเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง…

ู^
^
หลายคนคงสงสัยว่า เว้นไว้ทำทวนอะไร คลุมสิ ผมขอเซ็นเซอร์เพราะว่ามันมีเเนวโน้มว่า...

-------------------------------------

เปิดตัวเพลงประกอบ 30 Seconds To Mars - Hurricane

[bostion]

ตอนใหม่ แอบติดเรต

[5day-ago]

Chapter 12 Last hope…

เวลา 8:39 นาที
“อืม…” เต้นอนอยู่บนเตียงกับฮิรูมิ ทั้งคู่อยู่ในสภาพเปลือยกาย ไม่ใส่อะไรอยู่เลย จากนั้นฮิรูมิก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว และเปิดโทรทัศน์เพื่อดูข่าวไฟใหม้บ้านเศรษฐีหนุ่ม

“คลิก!”

“สวัสดีค่ะ สำหรับข่าวแรกของวันนี้” ผู้ประกาศข่าวพูดขึ้น “เกิดเหตุไฟใหม้บ้านพักของมหาเศรษฐีหนุ่มเต้ รีสันผู้โด่งดัง บ้านทั้งหลังเหลือเพียงซากและตอนนี้เรายังไม่พบตัวของเศรษฐีหนุ่มผู้นี้
เลย ตำรวจคาดว่าเกิดจากไฟฟ้าลัดวงจร…”

ฮิรูมิเดินไปปลุกชายหนุ่มทันที “นี่ๆตื่นได้แล้ว”

“อะไร…” เต้พูดออกมาอย่างงัวเงีย และลุกขึ้นไปแต่งตัว

“นายต้องไปปรากฏตัวในชาวเมืองเห็นนะ” ฮิรูมิพูดพลางชี้ไปทางโทรทัศน์ “ป่านี้ทุกคนคิดว่านายตายไปแล้วนะ”

“เอ่อ แล้วถ้าผมบอกว่าผมไม่ตายเพราะตอนกลางคืนผมเป็นดาร์ทเนสล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับไปอย่างกวนๆ

“ก็ไม่มีอะไรมาก นายก็จะโดนจับไงล่ะ” ฮิรูมิสวนกลับไปทันที ก่อนจะนั่งลงบนเตียง “เออ…นี่ทำไมนายถึงเป็นดาร์ทเนสล่ะ…”

“อืม…” เต้นิ่งไปซักพัก ก่อนจะหันมาตอบคำถามนั้นว่า “ไม่รู้สิ ก็เมืองนี้กำลังตกต่ำมากๆจากเหล่าอาญากร ถ้าผมไม่ทำแล้วใครมันจะทำล่ะและผมจะทำไม่ได้ในคราบของเต้ รีสัน…”

“และเมื่อคืนผมพบกับคนหนึ่งๆคนที่พร้อมจะทำให้เมืองตกอยู่นความวุ่นวาย คนที่ร้ายกาจมากๆ”

“คนนั้นคงรู้ว่านายคือใครสินะ…” ฮิรูมิพูดขึ้น “เขาถึงส่งคนมาเผาบ้านนายขนาดนี้”

“ผมพลาดเองแหละ…” เต้เดินไปที่รถดาร์ทซีบีอาของเขา “รถของผมก็พังหมดเลย แลมโบกินี พอช บีเอ็ม…”

“ผมขอตัวนะ” เต้ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“อืม…” จากนั้นฮิรูมิก็ทิ้งตัวลงไปนอนลงบนเตียง

……………………………
………………….

ณ เมืองนิวภูเก็ต ซิตี้
เต้ขับดาร์ทซีบีอามาที่บ้านพักของชาช่าอดีตเลขาของเขา เธอยังไม่ได้ทำงาน ชายหนุ่มรีบวิ่งไปดักหน้าเธอ

“อะ…” เธอตกใจเล็กน้อย ก่อนจะโผล้กอดชายหนุ่มด้วยความห่วงใย “คุณยังไม่ตาย…”

“ก็ใช่นะสิ” เต้พูดขึ้น “คุณเป็นอะไรมากไหมเนี้ย”

“เปล่านี่” จากนั้นเธอก็ชวนเต้เข้าไปในบ้าน

“บ้านคุณไฟไหม้ได้ไงค่ะ” ชาช่ายิงคำถามใส่ทันที

“ไม่รู้เหมือนกัน…” เต้พยายามไม่บอกชาช่าเรื่องหน้ากาก “ผมไม่อยากแถลงข่าว คุณช่วยบอกกับนักข่าวว่าผมไปต่างประเทศพอดีนะ”

“ได้ค่ะ” ชาช่าตอบรับอย่างทันที

“เอ่อ ขอตัวหน้าต้องไปดูบ้านก่อน…” เต้รีบออกจากบ้านของชาช่าทันทีและพุ่งกลับไปที่ถ้ำของเขา

………………………….
………………..

“โธ่อาให้ผมทำงานด้วยนะครับ” เหนือพยายามขอร้องผู้กองเก้าผู้เป็นอาให้รับเขาเข้าทำงาน “ผมอยากปราบไอ้พวกผู้ร้าย”

“ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป…” จากนั้นผู้กองเก้าก็ขับรถของเขาออกไป แต่บทสนธนานั้นดันไปเข้าหูของไม้พอดี

“นี่นาย” ไม้เดินเข้าไปทักทันที

“อะไรครับ” เหนือหันหน้ามาพอดีจนเกือบชนกับไม้

“ได้ยินว่านายอยากปราบผู้โจรเหรอ” ไม้ถามทันที “ผมทำงานกับชั้นไหมล่ะ”

“แล้วคุณเป็นใคร…” เหนือถามกลับไปในมือข้างหยิบขวดเหล้ามาเตรียมพร้อมจะตีหัวของไม้

“ฉันเป็นเพื่อนของอาเธอไงล่ะ” ไม้หยิบตราตำรวจ (ที่โดนพักงาน) ออกมาให้เหนือดู

“เอางั้นก็ได้…” เหนือตอบรับไป โดยที่เขายังไม่ไว้ใจนายคนนี้มากนัก จากนั้นเหนือก็ทิ้งขวดลงถังขณะเหมือนเดิม ทำเอาไม้ตกใจไปพักหนึ่ง

“เราสองคนคงไม่พอเราต้องหาคนมาเพิ่ม…” จากนั้นไม้ก็พาเหนือขับรถยนต์สีแดงขึ้นสนิมของเขาไป

……………………………..
………………..

“อืม เวสเตอร์ ใช่ไหม” เร็กซ์ในชุดคลุมสีเขียวถามชายคนหนึ่งที่มานั่งกับเขาตรงป้ายรถเมส์

“ครับ…” เขาตอบอย่างเย็นชา

“นี่เงินนาย หวังว่านายคงไม่ทรยศผมหรอกนะ” เร็กซ์ยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับชายคนนั้น จากนั้นชายคนนั้นก็ลุกขึ้นมาจับมือกับเร็กซ์ และเดินจากไปอย่างเงียบๆ

“อะไรของหมอนี่เนี้ย” เร็กซ์พึมพำออกมา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ว่าไง”

“อะไรนะ แกปล่อยให้มันหนีไปได้เหรอฟะ!” เร็กซ์ตะคอกกลับไปทางโทรศัพท์ จากนั้นเสียงของเร็กซ์ก็ลดลง “แกเจอจุดอ่อนของมันแล้วเหรอ…ดี”

…………………………………

………………

“นาย…แจ็ก โอ คอนเนอร์” ตำรวจคนหนึ่งกำลังนั่งจดอะไรบางเรียกชายร่างยักษ์เข้ามา “นายบอกว่าอยากเข้าคุกอย่างงั้นเหรอ”

“ครับ…” แจ็กตอบสั้นๆ

“ข้อหาอะไร…” ตำรวจคนนั้นถามกลับไป

“ผมทำงานให้กับมาเฟียหญิงชื่อ มาซากิ ฮิรูมิ…” แจ็กตอบ

“มาซา…อ่อคุณฮิรูมิ โอ้ยไม่เป็นไรๆตำรวจสถานนีนี้ทำงานให้ฮิรูมิกันทั้งนั้น เอาเป็นว่านายมาช่วยงานเราดีกว่า” ตำรวจคนนั้นเดินมาจากมือกับแจ็กและพาเขาไปที่ห้องอุปกรณ์

…………………………..
…………………..

ณ ถ้ำของดาร์ทเนส

“อะไรน่ะ” ฮิรูมิตะโกนลั่น “นายจะให้ฉันคุมคอมพิวเตอร์พวกนี้”

“ใช่ ผมต้องมีคนคอยสนับสนุน ผมทำคนเดียวไม่ได้…” ชายหนุ่มพูดขึ้น “คุณเป็นความหวังสุดท้ายที่จะกอบกู้เมือง”

“ฉันเนี้ยนะ!” ฮิรูมิทิ้งตัวลงไปบนเก้าอี้

“เธอต้องรายงานเหตุการ์ณทุกอย่างที่เกิดขึ้น คอยรับข้อมูลมาวิเคราะห์อะไรพวกนี้อะ ง่ายๆเป็นผู้ช่วยของดาร์ทเนสไงล่ะ” จากนั้นเต้อธิบายวิธีใช้เครื่องต่างๆ

“มันคือซุปเปอร์คอมพิวเตอร์” ชายหนุ่มกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียง

“…ตอนนี้ได้รับรายงานจากบริษัท รีสัน ทู ฟาย ของเศรษฐีหนุ่มว่า ตอนนี้คุณเต้ รีสันได้บินไปพักผ่อนที่ประเทศสเปน…”

ข่าวนี้ขึ้นอยู่บนจอที่สองของซุปเปอร์คอมพิวเตอร์

“มีหลายจอจัง…” ฮิรูมิพึมพำออกมา “สะดวกดีแหะ”

………………………………
…………………

ทางด้านของเร็กซ์และลูกน้องคนใหม่นามว่า ‘เวสเตอร์’ ทำการลำเลียงระเบิดไปวางตามจุดสำคัญต่างๆทั่วเมือง เช่น ตลาดนัดใหญ่ของเมือง ที่ว่าการอำเภอ ห้างสรรพสินค้า แม้กระทั่งโรงไฟฟ้
าพลังงานแสงอาทิตย์

“ไอศครีมไหมหัวหน้า” เวสเตอร์ยื่นไอศครีมให้กับเร็กซ์

“ก็ดี…” เร็กซ์คว้ามาอย่างรวดเร็วแล้วจัดการโซ้ยจนหมดถ้วย “ไปซื้อมาใหม่เผื่อฉันด้วย”

…………………………………….
…………………

[Rex]

ทำไมมัน กวนฝ่าเท้าอย่างนี้ .... ฮาาา เหมือน ไอ ดร. ที่โผล่ใน bat arkham city เลยมีกองกำลังของตัวเอง แถมยังกวนตีนหน่อยๆ

[5day-ago]

ทำไมมัน กวนฝ่าเท้าอย่างนี้ .... ฮาาา เหมือน ไอ ดร. ที่โผล่ใน bat arkham city เลยมีกองกำลังของตัวเอง แถมยังกวนตีนหน่อยๆ

ผมกะให้เป็นโคตรตัวร้ายของเรื่อง Dr.strange ผสมกับ Joker ครับ (โหดเป็ดเลย!) แถมได้ลูกน้องหลุดๆอย่างเวสเตอร์มาอีก พากับฮาบ้างเล็กน้อยจะได้ไม่มืดมนเกินไป

ปล.ได้แรงบันดาลใจจาก Batman เล็กน้อย
ปล2.เริ่มหาลูกน้องมาเรื่อยๆทีละนิดๆ

[5day-ago]

Chapter 13 this never ending story

“รู้อะไรไหมเวสเตอร์…” เร็กซ์พูดขึ้นพร้อมจดอะไรลงไปในสมุดของเขาบนรถตู้ของเขา “ว่าฉันกำลังเขียนเรื่องราวของเมืองนี้อยู่ โดยที่ฉันรู้ตอนจบของมันไปแล้ว…”

“ยังไงครับ” เวสเตอร์ถามกลับไป พลางกินไอศครีมปด้วย

“ไอ้แผนที่เราทำอยู่ตอนนี้มันพึ่งเดินทางมาถึงครึ่งเรื่องเอง…” เร็กซ์กล่าวต่อไป “และตอนจบของมันเป็นอะไรที่สวยงามมากๆสำหรับพวกเรา ได้ถูกกำหนดไว้เรียบร้อย”

“แล้วไอ้ครึ่งเรื่องของเราคืออะไรครับ” เวสเตอร์ถามอีกครั้ง

“เราจะทำให้เมืองตกอยู่ในความวุ่ยวาย หายนะ ******” เร็กซ์เก็บสมุดเล่มนั้นในชุดคลุมสีส้มของเขา “และหลังจากนั้นจะเหลือแต่พวกเราและดาร์ทเนสจะเป็นคนเดินเรื่องต่อไปจนจบ…”

……………………………………..

………………….

“ปืนใหม่ของท่านดีจริงๆครับ” ก้องโทรศัพท์ไปหาผู้ว่าของเมืองนิวภูเก็ต ในห้องพักโทรมๆแห่งหนึ่ง “แต่ผมยังทำงานไม่เรียบร้อย แต่อีกไม่นานเกินรอครับ”

‘ปัง!’

“เจอตัวแกแล้ว!” ชายคนหนึ่งพังประตูเข้ามา เขาสวมเสื้อแจ็คแก็ตสีดำ กางเกงยีนสีดำ ใส่แว่นตาดำ แล้วก็ใส่ถุงมือสีดำ พร้อมปืนโมเดล 1887 (Model 1887)
ก้องไม่รอช้า คว้าปืน KFF-1 แล้วกระโดดออกทางหน้าต่างทันที ก้องตกไปบนเบาะที่เขาเตรียมไว้สำหรับการหนี
ชายคนนั้นรีบกระโดดตามไปทันที และวิ่งไล่ตามก้องสไนเปอร์ไป…

“โธ่เว้ย ****เร็ว******” ชายแจ็ตเก็ตดำยืนตาม และเดินกลับไปทางเดิมอย่างเสียฟอร์ม

……………………..


…………..

ณ บ้านหลังหนึ่งในเขตสลัมของเมืองนิวภูเก็ต ชายสองคนนั่งดูหนังเอวี (AV) อย่างเมามันส์

“ข้าว่าเรื่องนี้ไม่มันส์เลยว่ะ” ชายคนแรกพูดขึ้น

“โธ่ เรื่องนี้ข้าชอบนี่หว่าดิว” ชายคนที่สองตอบกลับทันที

“ข้าว่าเราออกไปฆ่าคนกันดีกว่าลิ่ว” ชายคนแรกพยายามชวนให้ออกไปเข่นฆ่าผู้คน

“ข้าเลิกแล้ว…” ลิ่วชายคนที่สองตอบไปอย่างใจเย็น

“ข้าเป็นเพื่อนแกมานาน ข้ารู้ว่าแกเลิกไม่ได้หรอก” ดิวพยายามชักชวนต่อไป จนกระทั่ง

‘ปัง!’

“หยุดนี่คือการปล้น!” ชายปริศนาสองคนบุกเข้ามาพร้อมปืนลูกโม่

คนที่ชื่อลิ่วกระโดดจะโซฟาทันที และแย่งปืนมาจากโจรคนแรกและเอาปืนลูกโม่ยิงไปที่สีข้างของโจรคนนั้น 4 นัด‘ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!’

โจรคนที่สองตกใจมาก จึงวิ่งออกไปจากบ้านหลังนั้น ลิ่วเดินไปหยิบปืน เอฟเอ็น ไฟร์เซเว่น (FN- five seven) และยิงไซด์โค้งออกไปจากในตัวบ้านของเขาเอง กระสุนอ้อมตัวรถเมส์คันห
นึ่งที่วิ่งผ่านพอดี และพุ่งไปที่หัวของโจรคนนั้น…

“เห็นข้าบอกแล้วว่าแกเลิกไม่ได้!” ดิวตะโกนลั่นบ้าน

“ป่ะเราออกไปหาอะไรทำกันดีกว่า!” ลิ่วหันมาพูด

……………………………….

……………………
ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในนิวภูเก็ตซิตี้ ยามวิกาล
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” เร็กซ์ในชุดช่างก่อสร้างตะโกนถามลูกน้องที่กำลังฝังระเบิดไว้ในพื้นของห้าง แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆเลย

“เรียบร้อยแล้ว…” ดาร์ทเนสโผล่มาข้างหลังของเร็กซ์ และชกไปที่หน้าหนึ่งหมัด

“ฮ่าๆๆในที่สุดนายก็มาเต้” เร็กซ์หัวเราะออกมา ในขณะที่เขาลงไปกองอยู่บนพื้น “มันจบแล้วพวก!”

“ไม่…เรื่องของนายไม่มีวันจบแน่” ดาร์ทเนสจับเร็กซ์ขึ้นมา และพาไปโขกกับกระจกร้านเคเอฟซีจนแตก

“โอ้ว…มันจบแน่ ฮ่าๆ” เร็กซ์หัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย “เรื่องที่ฉันเขียนไปแล้ว มันต้องจบทุกเรื่อง”

‘ตุบ!’ ดาร์ทเนสต่อยไปที่หน้าของเร็กซ์อีกหนึ่งหมัด

“ฉะ…ฉันจะบอกอะไรให้…โอย” เร็กซ์เริ่มพูดติดๆขัดเนื่องจากปวดระบมไปทั้งหน้า “นายคิดว่าฉันจะยอมเสี่ยงเอาตัวมาให้นายต่อยอย่างเนื้ยเหรอ…”

เร็กซ์ยังพูดต่อไปในขณะที่ดาร์ทเนสจับคอเสื้อของเขาไว้อยู่ “ไม่…ทุกอย่างย่อมมีเบื้องหลัง…”

“แกจะบอกอะไร…” ดาร์ทเนสถามอย่างเย็นชาและโหด*****ม

“ระเบิดที่ฉันวางลงไปน่ะ…โอย…” ดาร์ทเนสปล่อยตัวเร็กซ์ลง และเดินไปดูที่ระเบิดนั้น “มันเป็นของปลอม ส่วนของจริงฉันให้ลูกน้องวางไว้ทั่วเมืองแล้ว…”

“…ส่วนแกก็แค่มาล่อเป้า…” ดาร์ทเนสพูดตัดบททันที

“ถูกต้อง…” เร็กซ์ลุกขึ้นมานั่งพิงกับเสาของห้าง “หมัดหนักจริงนะนาย”

“อืม…” ดาร์ทเนสเดินจับตัวเร็กซ์และพาออกไปจากห้างแห่งนี้

……………………………

……………

ณ บ้านพักของผู้กองเก้า ดาร์ทเนสพาตัวเร็กซ์มามัดกับเสาไฟฟ้า และกดออดเรียกผู้กองออกมา

“ใครน่ะ” ผู้กองเก้าตะโกนถามเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร

“ผมเอง…” ดาร์ทเนสพูดออกมาจากไหนความมืด

“ดาร์ทเนสสินะ…” ผู้กองพูดขึ้นและยังคงหาต้นเสียงต่อไป “มีอะไรกับผมงั้นรึ”

“ผมจับชายคนที่วางแผนจะทำลายเมืองมาให้คุณ…” ดาร์ทเนสพูดออกมาพร้อมกับปรากฏตัวให้ผู้กองเห็น “ถ้าคุณไม่เชื่อคุณดูรูปนี้ได้เลย เขาพยายามวางระเบิดใว้ไหนห้าง แต่มันเป็นของปลอ
ม ของจริงมันแอบวางไว้ทั่วเมืองแล้ว…”

“อืม…ผมจะขังไอ้หมอนี่เอง” ผู้กองพูดพลางมองดูรูปภาพ พอเขาเงยหน้ามาดาร์ทเนสก็หายไปแล้ว

………………..

……………

เวลา 15:40 ณ สนามบาสเกตบอลในตัวเมืองนิวภูเก็ต

“นี้คุณไม้เรามาทำอะไรกันที่นี้เหรอ” เหนือถามไม้ทันทีที่เขาขับรถมาจอดตรงสนามบาสเกตบอล

“คนที่ฉันจะพามาร่วมทีม…” ไม้พูดขึ้นและเดินไปจากรถตรงไปหาชายคนหนึ่งที่สวมแจ็ตเกสสีดำกำลังยืนซื้อลูกชื้นเนื้อหมูตรงโกเด้ง

“นายชื่อ เสฎฐวุฒิ ใช่ไหม” ไม้ถามชายคนนั้น “ผมเคยได้ยินเรื่องของคุณ…”

“ครับ?” ชายคนนั้นหันมาตอบอย่างงงๆ

“ผมต้องการคุณเข้ามาร่วมทีม…” ไม้เริ่มชักชวนเขาทันที “เมืองนี้ตกต่ำลงไปทุกวันๆจากเหล่าอาญากร…”

“ครับ…” เขาตอบมาคำเดียว

“นายเคยได้ยินเรื่องดาร์ทเนสไหม…” ไม้ถามออกไป

“ครับ…” เขาตอบสั้นๆ

“เรามาช่วยเขาปราบเหล่าอาญากรชั่วกัน” ไม้พูดพร้อมยืนนามบัตรให้ “ถ้าสนใจโทรมา…”

ชายแจ็ตเกสดำคนนั้นยืนมองนามบัตนนั้นไปซักพัก ก่อนจะมองไปบนท้องฟ้า “นี่คงเป็นคำสั่งฟ้าใช่ไหม”

……………………………………

………………….

[THELiw]

จะโหดเกินไปแล้วนั่งดูหนัง AV 55555+

[Stormwind]

ผมขออนุญาติดันกระทู้ให้ครับผม เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

By Stormwind [Male]

[5day-ago]

ตอนใหม่คงจะมาช้าหน่อยนะครับ พอดีใกล้สอบแล้ว เพื่ออนาคตที่สดใส~

[5day-ago]

----------------เปิดใจผู้เเต่ง------------

พิธีกร : วันนี้เรามีแขกรับเชิญพิเศษ นั้นคือ คุณ 5day ago หรือ Tae Reason สวัสดีครับ

5day ago: หวัดดีครับ

พิธีกร : เข้าเรื่องเลยดีกว่า คุณหายไปไหนนานครับ แถมยังเว้นช่วงลงตอนใหม่ในนิยายนานมาก

5day ago: โอ้ มาถึงก็ถามเลยแหะ รวดเร็วจริงๆ

พิธีกร : ตอบมาเหอะ

5day ago: ผมไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ แค่ตอนนั้นมันอยู่ในช่วงสอบ พอสอบเสร็จผมก็มีอาการขี้เกียจหน่อยๆ เลยเว้นไปนาน ฮ่าๆๆ

พิธีกร: จริงหรือเปล่าที่บ้านคุณโดนปาอุจาระใส่ เนื่องจากเว้นไปนาน

5day ago: ไม่ถึงขนาดนั้นม้างงง

พิธีกร: จริงหรือเปล่าที่บ้านคุณโดนวางระเบิด

5day ago: ไปเอาข่าวมาจากไหนเนี้ย

พิธีกร: คุณแต่งนิยายมาทั้งหมดแก่เรื่องครับ

5day ago: รวมทั้งหมดก็ 7 เลือกได้ครับ มีสองเรื่องที่หายไปตอนล้างเครื่อง
-King of the art ราชาแห่งศิลปะ (อยู่บอร์ดเก่า)
-Road to the dream เส้นทางสู่ความฝัน (อยู่บอร์ดเก่า)
-i67 Operator โครตหน่วยระห่ำ ผ่าภารกิจเดือด (อยู่บอร์ดเก่า)
-Two Character Human-Demon สองบุคลิค ปิศาจกับมนุษย์ (บอร์ดใหม่ยังอยู่)
-Road to the Dream 2 Life in the dream "ชีวิตในฝัน" (หายไปตอนล้างเครื่อง)
-Telephone to kill - โทรศัพท์สั่งตาย (หายไปตอนล้างเครื่อง)
ล่าสุดก็ Darkness: The chaos กำเนิดใหม่ฮีโร่พันธ์เดือด

พิธีกร: ถือว่าเยอะนะเนี้ย

5day ago: ใช่เลยครับ เลยสมองตันบ้างอะไรบ้าง

พิธีกร: ว่าแต่ Darkness: The chaos ตอนใหม่จะมาตอนไหนครับ

5day ago: สมองตันนะ

พิธีกร: แปลว่าจะเลิกใช่ไหมเนี้ย

5day ago: ไม่มีทาง! เพราะมันใกล้คลอดแล้ววว

พิธีกร: ดีๆ คำถามต่อไป ได้ข่าวว่าคุณก็เล่นบอลด้วย คุณคิดยังไงกับข้อสอบ O-net ที่ออกมา ที่ถามว่า เมื่อมีอารมณ์ทางเพศต้องทำไง คำตอบของมันคือ “ไปเตะบอล”

5day ago: อ่า ผมก็ติดตามอยู่เหมือนกัน คือ ไอ้ข้อสอบเนี้ยมันทำให้ผมกับคุณตั้ม (Stormwind) และคนเตะบอลทุกคน ต้องเสียภาพพจณ์ไป โดนเค้าหาว่าหื่น… เอ๋ ผมว่ามันจะออกทะเลแล้วนะครับ

พิธีกร: ผมก็ว่างั้น แล้วคุณหื่นหรือเปล่าครับ

5day ago: หื่นสิครับ เฮ้ย ไม่ใช่!...

พิธีกร : โอเคสรุปว่าคุณเต้เค้าหื่นนะครับ ขอปิดรายการเลยละกัน สวัสดีครับบ

5day ago: เฮ้ย เดี๋ยวก่อนเซ่!! ถึงหื่นแต่รักหมดใจนะครับบบ XD ติดตาม Darkness ตอนใหม่เร็วๆนี้ครับ

“ผมเชื่อว่าทุกคนมีความหื่นเป็นของตัวเอง” Tae Reason กล่าว


----------------------------------------------------------------------
ปล.ย้ำ ติดตาม Darkness ตอนใหม่เร็วๆนี้ครับ

ปล2.ออกทะเลไปหน่อย แต่ก็เน้นว่า ตอนใหม่มาเร็วๆนี้ครับ

[pone123]

เดี่ยวเอาบ้าง แบบนี้ล่ะ 555

[GIGABom]

โครตเจ๋งอ่ะ >< ชอบๆ 555555555

[5day-ago]

Chapter 14 Let it Burn

“นี่คุณเคยอ่านนิยายเรื่อง King of the Seven Thrones สงครามโค่น 7 บัลลังก์ หรือเปล่า” เร็กซ์เอ่ยถามตำรวจขณะที่กำลังพาตัวเขาไปเข้าในตาราง “ผมเป็นคนแต่งเองแหละ”

“หุบปากแล้วเดินเข้าไป” ตำรวจเดินนั้นผลักเร็กซ์เข้าไปในคุก “นี่คือที่ของแก ไอ้จอมโจร ฮ่าๆ”

“คุณน่าจะลองอ่านดูนะ” เร็กซ์กล่าวทิ้งท้าย และนั่งลงบนเตียงพร้อมผิวปากอย่างสบายอกสบายใจ

…………………………………
………………………….

ณ ร้านอินเทอร์เน็ตตรงข้ามกับเรือนจำที่กุมขังตัวเร็กซ์และตรงกับห้องที่เร็กซ์อยู่พอดิบพอดี
เวสเตอร์ กำลังนั่งอ่านอะไรบางอย่างบนจอคอมพิวเตอร์ พลางมองที่หน้าต่างห้องขังของหัวหน้าเป็นพักๆ

“นี่ๆดอทเอกับกูเปล่า!” เด็กชายหัวเกรียนคนหนึ่งเดินเข้ามาและพุ่งไปหาเพื่อนทันที พร้อมกับบัง

เวสเตอร์พอดี ทำให้เขามองหน้าต่างห้องขังไม่เห็น

“*** กูเล่นฮอล (HoN) เจอกูเปล่า” เด็กอีกคนที่โดนท้าดอทเดสวนกับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลุกขึ้นมามองหน้ากัน ทำให้มุมมองของเวสเตอร์ อับเข้าไปอีก

“เฮ้ย ไอ้พวกหัวเกรียนอย่าบังได้ไหมวะ” เวสเตอร์ทนไม่ไหว จึงเดินไปแยกทั้งคู่ออกจากกัน พลางมองที่หน้าต่าง “เอ็งจะเล่นเกมไรก็…” เวสเตอร์วิ่งออกไปทันที ทิ้งให้เด็กหัวเกรียนยืนเอ๋อกั
นต่อไป

เขาดันถังขยะออก ปรากฏในเห็นทางลับ ช่องเล็กๆ เขามุดเข้าไป และเดินไปหยิบกระดาษก้อนกลมๆ ในกระดาษเขียนไว้ว่า

“เตรียมตัวให้พร้อม”

เร็กซ์

…………………….
……………..

เวลา 22:12 ของวันเดียวกัน

เร็กซ์ถูกพามาที่ห้องสืบสวนสีขาวบริสุทธิ์แห่งสถานนีตำรวจนิวภูเก็ตอันลื่อชื่อ เนื่องจากมีนักโทษเสียสติไปมากมาย หลังจากโดนสืบสวนในห้องแห่งนี้

“อ่า ห้องสืบสวนสีขาวบริสุทธิ์…” เร็กซ์กล่าวออกมาอย่างใจเย็น ขณะที่ถูกลากมาที่เก้าอี้กลางห้อง

“นายรู้จักด้วยรึ” ผู้กองเก้าเดินเข้ามาพร้อมกับตำรวจอีกสองคน พร้อมกล่องอะไรบางอย่างหนึ่งกล่อง “ดี นายจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”

“อ่า คุณทำอะไรผมไม่ได้เหรอ” เร็กซ์เงยหน้าขึ้นมา และจ้องไปที่กล่องอันนั้น ตำรวจคนหนึ่งคนกำลังประกอบอะไรบางอย่าง โดยที่มีตำรวจอีกคนยืนบังไม่ให้เร็กซ์สามารถมองเห็นได้

“อะไรทำให้นายคิดอย่างงั้นล่ะ” ผู้กองเก้าถามกลับไป พลางเห็นไปมองตำรวจคนที่กำลังประกอบอุปกรณ์ “เป็นเพราะผมไม่มัดคุณกับเก้าอี้เหรอ”

“ใช่ นั้นคือเหตุผลข้อหนึ่ง” เร็กซ์ยืนมือไปหาผู้กอง “เอากุญแจมือล็อกผมสิ”

“ก็ตามใจ” ผู้กองเก้าหยิบกุญแจออกมา และกำลังใส่มันให้กับเร็กซ์

“อ้อ ผมลืมบอกอะไรไป” เร็กซ์พูดขึ้น “ผู้กองหยิบสมุดเล่มสีดำในกระเป๋าผมให้หน่อยสิ”

“ทำไมชั้นต้องหยิบให้นายด้วย…” ผู้กองกลับมายืนตรงหน้าเร็กซ์

“อ่า…” ตำรวจคนที่ประกอบอุปกรณ์หยิบ M4A1 ธรรมดาๆออกมา และฟาดไปที่ท้ายทอยของผู้กอง จนลงไปกองอยู่กับพื้น

“ผู้กองออกแบบห้องมาผิดเองนะ เป็นห้องสี่เหลี่ยมสีขาวธรรมดาๆ ไม่มีกระจกให้คนภายนอกเห็น…” เร็กซ์กล่าว “จับมันมัดกับเก้าอี้”

…………………………………
…………………………..

“นี่นายจะพาฉันไปไหนเนี้ย” มาซากิ ฮิรูมิ ถามชายหนุ่มขณะที่เขากำลังพาเธอไปไหนซักที่หนึ่ง

“คอนโดของผมไง” เต้หยิบรูปดอนโดของเขาให้ฮิรูมิดู “ผมถ่ายไว้เล่นๆน่ะ”

“ทำไมพาเธอพาฉันมาที่นี่ล่ะ” ฮิรูมิถามต่อทันที

“โธ่ ถามมากจริงๆมีสาวน้อย” เต้กล่าวติดตลกและลำคาญเล็กน้อย แต่ฮิรูมิไม่หัวเราะมองหน้าเขาราวกับจะจับเขาฆ่าหมกโถส้วม “ล้อเล่นน่า มันจะเป็นฐานใหม่ของผม แถมมีเตียงด้วย”

“อ่า…” ฮิรูมิไม่พูดอะไร และนั่งเงียบไป จนเต้ขับมาถึงดอนโดของเขา “เอ่อ แล้วของที่ถ้ำล่ะ”

“ผมมีอันใหม่ ไม่ต้องขนให้เปลืองแรง” จากนั้นเต้ก็พาเธอขึ้นไปชั้นบนสุดของดอนโด ที่เขาเป็นเจ้าของ

“นายเอาดาร์ท-ซีบีอา มาจอดข้างบนเหรอเนี้ย” ฮิรูมิตกใจที่เห็นรถคู่ใจของดาร์ทเนสมาจอดอยู่ตรงห้อง

“อ๋อใช่ๆ ผมยังหาประลับไม่เจอน่ะพอดีผมซื้อมานานแล้วครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ขึ้นมาเลยล่ะ เลยจอดให้ก่อน” จากนั้นเต้เดินเข้าห้องครัวทันที

“แล้วจะเอาลงไปยังไงล่ะ” ฮิรูมิยังคงยิงคำถามต่อไป พลางเดินสำรวจคอนโดของชายหนุ่ม “คอมพิวเตอร์ของดาร์ทเนสอยู่ในห้องนอนเนี้ยนะ!”

“คือผมปรับแต่งให้ ดาร์ท-ซีบีอา บินได้แล้วน่ะ เห็นม่ะมีปุ่มกลางปีกอยู่” เต้ตะโกนออกมาจากห้องครัว “ส่วนคอมนั้น ผมก็ยังหาประตูลับไม่เจอ”

“เฮ้อ” ฮิรูมิถอนหายใจเล็กน้อย และเธอก็ทิ้งตัวลงไปบนเตียง…

…………………………
…………………..

ณ ห้องสืบสวนสีขาว

“อืม…” ผู้กองเก้าเริ่มรู้สึกตัว และพยายามดิ้นให้หลุดจากเชือกที่มัดตัวเขาอยู่

“อ้า ตื่นแล้วเหรอ สวัสดีอีกรอบ” เร็กซ์กล่าวทักทาย “รู้สึกยังไงบ้างล่ะ ที่โดนจับมัดซะเอง… รู้สึกแย่ใช่ไหม… นั้นแหละที่ฉันรู้สึกอยู่!!!”

“อืม…แกยัดเงินลูกน้องฉะ…ฉัน” ผู้กองเงยหน้ามองสองตำรวจที่ทรยศของเขา “แกจะทำอะไรต่อ…”

“ทำไมผมต้องบอกแผนให้คุณรู้ด้วยล่ะ…” เร็กซ์หยิบสมุดเล่มประจำของตนออกมา และเปิดมาหน้าล่าสุด “อืม… ก็เผาที่นี้ซะ โดยที่ทุกคนจะตายโดยไม่ทันได้เตรียมตัว ผมบอกแล้วว่าคุณออ
กแบบห้องมาผิด ฮ่าๆ” จากนั้นเร็กซ์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรไปหาทีมของเขาเพื่อเป็นการให้สัญญาณ

“หัวหน้า รถขนทรายพร้อมแล้ว” อดีตตำรวจคนหนึ่งของผู้กองพูดขึ้น “หน้าต่างตรงข้ามกับห้องนี้ก็พร้อมแล้ว”

“โอเค ไปกัน…” เร็กซ์เดินประตูห้อง และวิ่งไปที่หน้าต่างตรงข้าม เขาพุ่งออกไป ตกลงบนรถขนทราย และลูกน้องอีกสองคนก็ตามมา จากนั้นรถก็ขับออกไปอย่างไม่รีบร้อน

‘พับๆๆ’ เสียงของเฮลิคอปเตอร์ดับเพลิงสองลำ บินอยู่เหนือสถานตำรวจ และปล่อยน้ำบางอย่างราดทั้งอาคาร จากนั้นคนขับเฮลิคอปเตอร์ทั้งสองลำ ต่างพร้อมใจทิ้งบุหรี่ลงไป…

“ฟู่ๆๆๆ” เปลวไฟลุก เผาไหม้ทั้งสถานนีตำรวจ

“เฮ้ย ไฟใหม้ๆๆ” ตำรวจคนหนึ่งร้องลั่น และพยายามวิ่งไปหยิบถังดับเพลิง “ผู้กองไปไหนเนี้ย อ้ากกก”

………………………..
………………

“ข่าวด่วน เกิดเหตุไฟใหม้สถานนีตำรวจของเมืองนิวภูเก็ตคะ โอะๆมีรายงานว่า ผู้กองส่งศักดิ์หรือผู้กองเก้า ติดอยู่ข้างในคะ…”

“ผมต้องไปช่วย” เต้วิ่งไปสวมชุดดาร์ทเนส และกระโดดขึ้นรถดาร์ท-ซีบีอาทันที

“นายแน่ใจนะว่ามันบินได้” ฮิรูมิถามด้วยความไม่แน่ใจ

“ผมก็ไม่รู้ ยังไม่ได้ทดสอบ” ดาร์ทเนสบิดรถคู่ใจของเขาลงจากชั้นบนสุดของคอนโด และเขาก็ดิ่งลงมาด้วยความเร็ววว “โอ้วววว กางปีกเซ่ๆ” เขากดย้ำๆที่ปุ่มกางบิน ปีกค่อยๆกางออกมา “เชี่ยเอ้ยยยย”
.
.
.
“เฟี้ยวววว” ดาร์ทเนสบินไปพร้อมกับดาร์ทซีบีอามีบินของเขาด้วยความเร็ววว

------------------------------

ปล.มาแล้วจ้าาา

[Rex]

ชื่อตอนเหมือง Lyric ในเพลง Paradise Lost ของ HU เลยครับ

ทำไมตำรวจโหดร้ายป่าเถื่อนอย่างงี้ ฮาาาาาาาาาาาาา

[5day-ago]

ชื่อตอนเหมือง Lyric ในเพลง Paradise Lost ของ HU เลยครับ

ทำไมตำรวจโหดร้ายป่าเถื่อนอย่างงี้ ฮาาาาาาาาาาาาา

เรื่องชื่อตอนผมก็ไม่รู้สงสัยฟังเพลงนี้บ่อย

ตำรวจเถื่อนเพราะว่าอยู่ในเมืองเถื่อนๆไงครับ 555